Pages
[392]	ὡς λεκτέον παντελῶς ἐσκέψεται. Καὶ	ὁ	Ἀδείμαντος, Τοῦτο, ἦ δ’ ὅς,
[394]	μέλλει; Οὐκοῦν καὶ περὶ μιμήσεως	ὁ	αὐτὸς λόγος, ὅτι πολλὰ ὁ
[394]	ὁ αὐτὸς λόγος, ὅτι πολλὰ	ὁ	αὐτὸς μιμεῖσθαι εὖ ὥσπερ ἓν
[416]	τοιοῦτον, εἰς ὃ οὐ πᾶς	ὁ	βουλόμενος εἴσεισι· τὰ δ’ ἐπιτήδεια,
[409]	δ’ ἐγώ, ὃ σὺ ἠρώτας·	ὁ	γὰρ ἔχων ψυχὴν ἀγαθὴν ἀγαθός.
[417]	Πάνυ γε, ἦ δ' ὃς	ὁ	Γλαύκων.
[398]	μέλλομεν τοῖς προειρημένοις συμφωνήσειν; Καὶ	ὁ	Γλαύκων ἐπιγελάσας, Εγὼ τοίνυν, ἔφη,
[393]	μὲν ἄλλοι ἐσέβοντο καὶ συνῄνουν,	ὁ	δὲ Ἀγαμέμνων ἠγρίαινεν ἐντελλόμενος νῦν
[409]	γὰρ ἔχων ψυχὴν ἀγαθὴν ἀγαθός.	ὁ	δὲ δεινὸς ἐκεῖνος καὶ καχύποπτος,
[394]	ἐρεθίζειν, ~(ἵνα σῶς οἴκαδε ἔλθοι.	ὁ	δὲ πρεσβύτης ἀκούσας ἔδεισέν τε
[401]	καλῶς φύντων ὀξύτατ’ ἂν αἰσθάνοιτο	ὁ	ἐκεῖ τραφεὶς ὡς ἔδει, καὶ
[397]	ἥδιστος παισί τε καὶ παιδαγωγοῖς	ὁ	ἐναντίος οὗ σὺ αἱρῇ καὶ
[396]	ἀεὶ καὶ ἐν ᾧ διηγοῖτο	ὁ	ἐναντίως ἐκείνῳ φύς τε καὶ
[387]	οὔ. φαμὲν δὲ δὴ ὅτι	ὁ	ἐπιεικὴς ἀνὴρ τῷ ἐπιεικεῖ, οὗπερ
[415]	καὶ πρῶτον καὶ μάλιστα παραγγέλλει	ὁ	θεός, ὅπως μηδενὸς οὕτω φύλακες
[415]	φήσομεν πρὸς αὐτοὺς μυθολογοῦντες, ἀλλ’	ὁ	θεὸς πλάττων, ὅσοι μὲν ὑμῶν
[393]	οὐ γάρ εἰμι ποιητικός Ελθὼν	(ὁ	ἱερεὺς ηὔχετο ἐκείνοις μὲν τοὺς
[409]	ὥς μοι δοκεῖ, ἀλλ’ οὐχ	ὁ	κακὸς γίγνεται. Καὶ ἐμοί, ἔφη,
[397]	ὦ Ἀδείμαντε, ἡδύς γε καὶ	ὁ	κεκραμένος, πολὺ δὲ ἥδιστος παισί
[393]	ἄλλοσε τρέπειν ὡς ἄλλος τις	ὁ	λέγων ἢ αὐτός· τὰ δὲ
[388]	γε οὔχ, ὡς ἄρτι ἡμῖν	ὁ	λόγος ἐσήμαινεν· ᾧ πειστέον, ἕως
[399]	τις εἴη. Ως γοῦν, ἔφη,	ὁ	λόγος ἡμῖν σημαίνει. (Οὐδέν γε,
[400]	λέξεως, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ	ὁ	λόγος; οὐ τῷ τῆς ψυχῆς
[394]	πω οἶδα, ἀλλ’ ὅπῃ ἂν	ὁ	λόγος ὥσπερ πνεῦμα φέρῃ, ταύτῃ
[401]	ἄλλῳ μηδενὶ δημιουργουμένῳ ἐμποιεῖν, ἢ	ὁ	μὴ οἷός τε ὢν οὐκ
[397]	ῥήτορος. ~(Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ,	ὁ	μὴ τοιοῦτος αὖ, ὅσῳ ἂν
[410]	οὐ κατὰ ταὐτὰ ἴχνη ταῦτα	ὁ	μουσικὸς γυμναστικὴν διώκων, ἐὰν ἐθέλῃ,
[402]	αὐτὸν γνωρίζων δι’ οἰκειότητα μάλιστα	ὁ	οὕτω τραφείς; Εμοὶ γοῦν δοκεῖ,
[408]	Μενέλεῳ ἐκ τοῦ τραύματος οὗ	ὁ	Πάνδαρος ἔβαλεν αἷμ’ ἐκμυζήσαντες ἐπ’
[403]	σοὶ φαίνεται τέλος ἡμῖν ἔχειν	ὁ	περὶ μουσικῆς λόγος; οἷ γοῦν
[393]	κοσμήτορε λαῶν λέγει τε αὐτὸς	ὁ	ποιητὴς καὶ οὐδὲ ἐπιχειρεῖ ἡμῶν
[393]	δέ γε μηδαμοῦ ἑαυτὸν ἀποκρύπτοιτο	ὁ	ποιητής, πᾶσα (ἂν αὐτῷ ἄνευ
[392]	Ιλιάδος τὰ πρῶτα, ἐν οἷς	ὁ	ποιητής φησι τὸν μὲν Χρύσην
[409]	δὲ δεινὸς ἐκεῖνος καὶ καχύποπτος,	ὁ	πολλὰ αὐτὸς ἠδικηκὼς καὶ πανοῦργός
[415]	τὴν πόλιν διαφθαρῆναι, ὅταν αὐτὴν	ὁ	σιδηροῦς φύλαξ ἢ ὁ χαλκοῦς
[411]	Οὕτως, ἔφη. Μισόλογος δὴ οἶμαι	ὁ	τοιοῦτος γίγνεται καὶ ἄμουσος, καὶ
[409]	Γενναιότατος γοῦν, ἔφη, ἔοικεν εἶναι	ὁ	τοιοῦτος δικαστής. Καὶ ἀγαθός γε,
[387]	μὴν καὶ τόδε λέγομεν, ὡς	ὁ	τοιοῦτος μάλιστα αὐτὸς αὑτῷ αὐτάρκης
[400]	γε λόγῳ ἀκολουθητέον. Τί δ’	ὁ	τρόπος τῆς λέξεως, ἦν δ’
[396]	διηγήσεως ἐν ᾧ ἂν διηγοῖτο	ὁ	τῷ ὄντι καλὸς (κἀγαθός, ὁπότε
[415]	αὐτὴν ὁ σιδηροῦς φύλαξ ἢ	ὁ	χαλκοῦς φυλάξῃ. τοῦτον οὖν τὸν
[393]	μετὰ ταῦτα ὥσπερ αὐτὸς ὢν	ὁ	Χρύσης λέγει καὶ πειρᾶται (ἡμᾶς
[393]	γὰρ Ομηρος εἰπὼν ὅτι ἦλθεν	ὁ	Χρύσης τῆς τε θυγατρὸς λύτρα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/02/2006