Pages |
[409] |
ἔοικεν
εἶναι
ὁ
τοιοῦτος
δικαστής.
|
Καὶ |
ἀγαθός
γε,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[416] |
ἐπαρεῖ
περὶ
τοὺς
ἄλλους
πολίτας.
|
Καὶ |
ἀληθῶς
γε
φήσει.
Ορα
δή, |
[398] |
λεκτέον
καὶ
ὡς
λεκτέον
εἴρηται.
|
Καὶ |
αὐτῷ
μοι
δοκεῖ,
ἔφη.
(Οὐκοῦν |
[412] |
καὶ
ἀνιεμένω
μέχρι
τοῦ
προσήκοντος.
|
Καὶ |
γὰρ
ἔοικεν,
ἔφη.
Τὸν
κάλλιστ’ |
[397] |
τὰ
δύο
εἴδη
τῆς
λέξεως.
|
Καὶ |
γὰρ
ἔστιν,
ἔφη.
Οὐκοῦν
αὐτοῖν |
[411] |
αἰχμητήν.
Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη.
|
Καὶ |
ἐὰν
μέν
γε,
ἦν
δ’ |
[416] |
Ἀλλὰ
μὴν
εἰσίν
γ’
ἔφη.
|
Καὶ |
ἐγὼ
εἶπον·
Τοῦτο
μὲν
οὐκ |
[403] |
βέλτιστον·
σοὶ
δὲ
πῶς
φαίνεται;
|
Καὶ |
ἐμοί,
ἔφη,
οὕτως.
Οὐκοῦν
εἰ |
[409] |
ἀλλ’
οὐχ
ὁ
κακὸς
γίγνεται.
|
Καὶ |
ἐμοί,
ἔφη,
συνδοκεῖ.
Οὐκοῦν
καὶ |
[414] |
τύπῳ,
μὴ
δι’
ἀκριβείας,
εἰρῆσθαι.
|
Καὶ |
ἐμοί,
ἦ
δ’
ὅς,
οὕτως |
[395] |
ταῦτα
μιμήματα.
ἢ
οὔ;
Μιμήματα.
|
Καὶ |
ἔτι
γε
τούτων,
ὦ
Ἀδείμαντε, |
[394] |
ὥσπερ
πνεῦμα
φέρῃ,
ταύτῃ
ἰτέον.
|
Καὶ |
καλῶς
γ’
ἔφη,
λέγεις.
(Τόδε |
[398] |
ὅτε
τοὺς
στρατιώτας
ἐπεχειροῦμεν
παιδεύειν.
|
Καὶ |
μάλ’
ἔφη,
οὕτως
ἂν
ποιοῖμεν, |
[405] |
κομψοὺς
Ἀσκληπιάδας,
οὐκ
αἰσχρὸν
δοκεῖ;
|
Καὶ |
μάλ’
ἔφη·
ὡς
ἀληθῶς
καινὰ |
[411] |
καὶ
ἀνδρειότερος
γίγνεται
αὐτὸς
αὑτοῦ;
|
Καὶ |
μάλα
γε.
Τί
δὲ
ἐπειδὰν |
[408] |
ὡσαύτως
οἱ
παντοδαπαῖς
φύσεσιν
ὡμιληκότες.
|
Καὶ |
μάλα,
εἶπον,
ἀγαθοὺς
λέγω.
ἀλλ’ |
[396] |
τῆς
μιμήσεως;
ἢ
οὐδὲν
λέγω;
|
Καὶ |
μάλα,
ἔφη,
οἷόν
γε
ἀνάγκη |
[395] |
φωνὰς
καὶ
κατὰ
τὴν
διάνοιαν;
|
Καὶ |
μάλα,
ἦ
δ’
ὅς.
Οὐ |
[403] |
σωφρόνως
τε
καὶ
μουσικῶς
ἐρᾶν;
|
Καὶ |
μάλα,
ἦ
δ’
ὅς.
Οὐδὲν |
[404] |
χρῆσθαι
εὐπορώτερον
ἢ
ἀγγεῖα
συμπεριφέρειν.
|
Καὶ |
μάλα.
Οὐδὲ
μὴν
ἡδυσμάτων,
ὡς |
[411] |
δὲ
ἀναρμόστου
δειλὴ
καὶ
ἄγροικος;
|
Καὶ |
μάλα.
Οὐκοῦν
ὅταν
μέν
τις |
[406] |
οὐδὲ
Πατρόκλῳ
τῷ
ἰωμένῳ
ἐπετίμησαν.
|
Καὶ |
μὲν
δή,
ἔφη,
ἄτοπόν
γε |
[409] |
ἑαυτοῖς
παραδείγματα
ὁμοιοπαθῆ
τοῖς
πονηροῖς.
|
Καὶ |
μὲν
δή,
ἔφη,
σφόδρα
γε |
[410] |
γίγνονται
ἢ
ὡς
κάλλιον
αὐτοῖς.
|
Καὶ |
μήν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
τό |
[398] |
προείπομεν
καὶ
ὡσαύτως;
Ἀληθῆ,
ἔφη.
|
Καὶ |
μὴν
τήν
γε
ἁρμονίαν
καὶ |
[402] |
τῷ
δυναμένῳ
θεᾶσθαι;
Πολύ
γε.
|
Καὶ |
μὴν
τό
γε
κάλλιστον
ἐρασμιώτατον; |
[391] |
γίγνεσθαι
ἀδύνατον.
Πῶς
γὰρ
οὔ;
|
Καὶ |
μὴν
τοῖς
γε
ἀκούουσιν
βλαβερά· |
[412] |
τούτου
ὃ
τυγχάνοι
φιλῶν.
Ἀνάγκη.
|
Καὶ |
μὴν
τοῦτό
γ’
ἂν
μάλιστα |
[399] |
δ’
ὅς,
οὔ
μοι
φαινόμεθα.
|
Καὶ |
νὴ
τὸν
κύνα,
εἶπον,
λελήθαμέν |
[392] |
καὶ
ὡς
λεκτέον
παντελῶς
ἐσκέψεται.
|
Καὶ |
ὁ
Ἀδείμαντος,
Τοῦτο,
ἦ
δ’ |
[398] |
εἴπερ
μέλλομεν
τοῖς
προειρημένοις
συμφωνήσειν;
|
Καὶ |
ὁ
Γλαύκων
ἐπιγελάσας,
Εγὼ
τοίνυν, |
[386] |
φιλίαν
μὴ
περὶ
σμικροῦ
ποιησομένοις.
|
Καὶ |
οἶμαί
γ’
ἔφη,
ὀρθῶς
ἡμῖν |
[387] |
μαλακώτεροι
τοῦ
δέοντος
γένωνται
ἡμῖν.
|
Καὶ |
ὀρθῶς
γ’
ἔφη,
φοβούμεθα.
Ἀφαιρετέα |
[404] |
ἕξειν
ἀφεκτέον
τῶν
τοιούτων
ἁπάντων;
|
Καὶ |
ὀρθῶς
γε,
ἔφη,
ἴσασί
τε |
[416] |
καὶ
τοῖς
φυλαττομένοις
ὑπ’
αὐτῶν.
|
Καὶ |
ὀρθῶς
γε,
ἦ
δ’
ὅς. |
[412] |
δὲ
τοὺς
ἀρχομένους,
δῆλον;
Δῆλον.
|
Καὶ |
ὅτι
γε
τοὺς
ἀρίστους
αὐτῶν; |
[404] |
περὶ
τὸν
πόλεμον.
Πῇ
δή;
|
Καὶ |
παρ’
Ομήρου,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[413] |
μὴ
ἀποκριτέον.
ἦ
γάρ;
Ναί.
|
Καὶ |
πόνους
γε
αὖ
καὶ
ἀλγηδόνας |
[402] |
ἡδονῇ
ὑπερβαλλούσῃ
ἔστι
τις
κοινωνία;
|
Καὶ |
πῶς;
ἔφη,
ἥ
γε
ἔκφρονα |
[396] |
ἄλλο
τῶν
περὶ
ταῦτα
μιμητέον;
|
Καὶ |
πῶς;
ἔφη,
οἷς
γε
οὐδὲ |
[397] |
παντοδαπὰς
μορφὰς
τῶν
μεταβολῶν
ἔχειν;
|
Καὶ |
σφόδρα
γε
οὕτως
ἔχει.
Αρ’ |
[394] |
ἔφη,
ὃ
τότε
ἐβούλου
λέγειν.
|
Καὶ |
τὸ
πρὸ
τούτου
δὴ
ἀναμνήσθητι, |
[411] |
πρὸς
ἀλλήλας;
Πῶς
δ’
οὔ;
|
~Καὶ |
τοῦ
μὲν
ἡρμοσμένου
σώφρων
τε |
[387] |
τε
καὶ
ποιητέον;
Δῆλα
δή.
|
(Καὶ |
τοὺς
ὀδυρμοὺς
ἄρα
ἐξαιρήσομεν
καὶ |
[413] |
τις
ἢ
ἀλγηδὼν
μεταδοξάσαι
ποιήσῃ.
|
Καὶ |
τοῦτ’
ἔφη,
ἔμαθον,
καὶ
ὀρθῶς |
[394] |
ῥήσεων
ἐξαιρῶν
τὰ
ἀμοιβαῖα
καταλείπῃ.
|
Καὶ |
τοῦτο,
ἔφη,
μανθάνω,
ὅτι
ἔστιν |
[392] |
γιγνομένῃ
ἢ
δι’
ἀμφοτέρων
περαίνουσιν;
|
Καὶ |
τοῦτο,
ἦ
δ’
ὅς,
ἔτι |
[415] |
γάρ
τι
μανθάνω
ὃ
λέγεις.
|
Καὶ |
τοῦτο
μὲν
δὴ
ἕξει
ὅπῃ |
[412] |
ὅτι
γε
τοὺς
ἀρίστους
αὐτῶν;
|
Καὶ |
τοῦτο.
Οἱ
δὲ
γεωργῶν
ἄριστοι |
[406] |
σῶμα
ὑπενεγκεῖν,
τελευτήσας
πραγμάτων
ἀπηλλάγη.
|
Καὶ |
τῷ
τοιούτῳ
μέν
γ’
ἔφη, |