Alphabétiquement     [«   »]
τοτὲ 1
τότε 7
Τοῦ 1
τοῦ 56
του 1
τοῦδε 2
τοὐναντίον 5
Fréquences     [«    »]
56 εἶναι
55 οὐ
53 τὸν
56 τοῦ
56 τοὺς
62 ὅτι
71 μὴ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre III

τοῦ


Pages
[401]   μόνον ἐπιστατητέον καὶ προσαναγκαστέον τὴν  τοῦ   ἀγαθοῦ εἰκόνα ἤθους ἐμποιεῖν τοῖς
[392]   φησι τὸν μὲν Χρύσην δεῖσθαι  τοῦ   Ἀγαμέμνονος ἀπολῦσαι τὴν θυγατέρα, τὸν
[390]   οὕτω φιλοχρήματον εἶναι, ὥστε παρὰ  τοῦ   Ἀγαμέμνονος δῶρα λαβεῖν, ~καὶ τιμὴν
[416]   ψυχῇ ἔχουσι καὶ οὐδὲν προσδέονται  τοῦ   ἀνθρωπείου, οὐδὲ ὅσια τὴν ἐκείνου
[395]   μοι εἰς σμικρότερα κατακεκερματίσθαι  τοῦ   ἀνθρώπου φύσις, ὥστε ἀδύνατος εἶναι
[399]   κρίνοντες τὸν Ἀπόλλω καὶ τὰ  τοῦ   Ἀπόλλωνος ὄργανα πρὸ Μαρσύου τε
[406]   ταύτῃ τῇ νῦν ἰατρικῇ πρὸ  τοῦ   Ἀσκληπιάδαι οὐκ ἐχρῶντο, ὥς φασι,
[402]   εἴδει ὁμολογοῦντα ἐκείνοις καὶ συμφωνοῦντα,  τοῦ   αὐτοῦ μετέχοντα τύπου, τοῦτ’ ἂν
[389]   ἀσκοῦντι πρὸς παιδοτρίβην περὶ τῶν  τοῦ   αὑτοῦ σώματος παθημάτων μὴ τἀληθῆ
[390]   δῶρ’ αἰδοίους βασιλῆας· οὐδὲ τὸν  τοῦ   Ἀχιλλέως παιδαγωγὸν Φοίνικα ἐπαινετέον ὡς
[405]   τις μὴ μόνον τὸ πολὺ  τοῦ   βίου ἐν δικαστηρίοις φεύγων τε
[410]   μὲν γυμναστικῇ ἀκράτῳ χρησάμενοι ἀγριώτεροι  τοῦ   δέοντος ἀποβαίνουσιν, οἱ δὲ μουσικῇ
[387]   τοιαύτης φρίκης θερμότεροι καὶ μαλακώτεροι  τοῦ   δέοντος γένωνται ἡμῖν. Καὶ ὀρθῶς
[410]   μὲν ἀνεθέντος αὐτοῦ μαλακώτερον εἴη  τοῦ   δέοντος, καλῶς δὲ τραφέντος ἥμερόν
[410]   ἂν εἴη, μᾶλλον δ’ ἐπιταθὲν  τοῦ   δέοντος σκληρόν τε καὶ χαλεπὸν
[412]   ἡλικίαις, εἰ φυλακικοί εἰσι τούτου  τοῦ   δόγματος καὶ μήτε γοητευόμενοι μήτε
[406]   οὐκ ἀγνοίᾳ οὐδὲ ἀπειρίᾳ τούτου  τοῦ   εἴδους τῆς ἰατρικῆς τοῖς ἐκγόνοις
[395]   ἵνα μὴ ἐκ τῆς μιμήσεως  τοῦ   εἶναι (ἀπολαύσωσιν. οὐκ ᾔσθησαι
[401]   κακοηθείας ἀδελφά, τὰ δ’ ἐναντία  τοῦ   ἐναντίου, σώφρονός τε καὶ ἀγαθοῦ
[398]   ὠφελίας ἕνεκα, ὃς ἡμῖν τὴν  τοῦ   ἐπιεικοῦς λέξιν μιμοῖτο καὶ τὰ
[397]   ἐμή, ἔφη, νικᾷ, τὸν  τοῦ   ἐπιεικοῦς μιμητὴν ἄκρατον. Ἀλλὰ μήν,
[386]   ἦν δ’ ἐγώ, ἀπὸ τοῦδε  τοῦ   ἔπους ἀρξάμενοι πάντα τὰ τοιαῦτα
[397]   οὕτως ἔχει. Τί δὲ τὸ  τοῦ   ἑτέρου εἶδος; οὐ τῶν ἐναντίων
[391]   ἕτοιμος ἦν, καὶ αὖ τὰς  τοῦ   ἑτέρου ποταμοῦ Σπερχειοῦ ἱερὰς τρίχας
[394]   Ἀπόλλωνι ηὔχετο, τάς τε ἐπωνυμίας  τοῦ   θεοῦ ἀνακαλῶν καὶ ὑπομιμνῄσκων καὶ
[393]   τό τε σκῆπτρον καὶ τὰ  τοῦ   θεοῦ στέμματα οὐκ ἐπαρκέσοι· πρὶν
[416]   ὅσια τὴν ἐκείνου κτῆσιν τῇ  τοῦ   θνητοῦ χρυσοῦ κτήσει συμμειγνύντας μιαίνειν,
[406]   δ’ ἐγώ, κάμνων ἀξιοῖ παρὰ  τοῦ   ἰατροῦ φάρμακον πιὼν ἐξεμέσαι τὸ
[403]   τελευτᾶν τὰ μουσικὰ εἰς τὰ  τοῦ   καλοῦ ἐρωτικά. Σύμφημι, δ’
[401]   τοὺς εὐφυῶς δυναμένους ἰχνεύειν τὴν  τοῦ   καλοῦ τε καὶ εὐσχήμονος φύσιν,
[402]   δυνατὸς εἶναι λαβεῖν, ἐλθόντος δὲ  τοῦ   λόγου ἀσπάζοιτ’ ἂν αὐτὸν γνωρίζων
[403]   ἀθληταὶ μὲν γὰρ οἱ ἄνδρες  τοῦ   μεγίστου ἀγῶνος. οὐχί; Ναί.
[411]   ἀλλήλας; Πῶς δ’ οὔ; ~Καὶ  τοῦ   μὲν ἡρμοσμένου σώφρων τε καὶ
[413]   ἀκουσίως, ~ἑκουσίως μὲν ψευδὴς  (τοῦ   μεταμανθάνοντος, ἀκουσίως δὲ πᾶσα
[398]   λόγος ἐστίν, οὐδὲν δήπου διαφέρει  τοῦ   μὴ ᾀδομένου λόγου πρὸς τὸ
[396]   αἰσχυνεῖσθαι, ἅμα μὲν ἀγύμναστος ὢν  τοῦ   μιμεῖσθαι τοὺς τοιούτους, ἅμα δὲ
[415]   ὅμως ἄκουε καὶ τὸ λοιπὸν  τοῦ   μύθου. ἐστὲ μὲν γὰρ δὴ
[407]   ἄλλαις τέχναις ἐμπόδιον τῇ προσέξει  τοῦ   νοῦ, τὸ δὲ Φωκυλίδου παρακέλευμα
[396]   ὀλίγον πρότερον διήλθομεν περὶ τὰ  τοῦ   Ομήρου ἔπη, καὶ ἔσται αὐτοῦ
[413]   ἔλεγον, ζητητέον τίνες ἄριστοι φύλακες  τοῦ   παρ’ αὑτοῖς δόγματος, τοῦτο ὡς
[400]   τούτων τισὶν οἶμαι τὰς ἀγωγὰς  τοῦ   ποδὸς αὐτὸν οὐχ ἧττον ψέγειν
[412]   βιαζόμενοι ἐκβάλλουσιν ἐπιλανθανόμενοι δόξαν τὴν  τοῦ   ποιεῖν δεῖν τῇ πόλει
[394]   δὲ δι’ ἀπαγγελίας αὐτοῦ  τοῦ   ποιητοῦ εὕροις δ’ ἂν αὐτὴν
[394]   ἐναντία γίγνεται, ὅταν τις τὰ  τοῦ   ποιητοῦ τὰ μεταξὺ τῶν ῥήσεων
[412]   συναρμοσθῆτον ἐπιτεινομένω καὶ ἀνιεμένω μέχρι  τοῦ   προσήκοντος. Καὶ γὰρ ἔοικεν, ἔφη.
[394]   ἀπῄει σιγῇ, ἀποχωρήσας δὲ ἐκ  τοῦ   στρατοπέδου πολλὰ τῷ Ἀπόλλωνι ηὔχετο,
[407]   καὶ ὠδίνοντα μήποτε λήγειν περὶ  τοῦ   σώματος. Εἰκός γε, ἔφη. Οὐκοῦν
[407]   γυμναστικῆς περιττὴ αὕτη ἐπιμέλεια  τοῦ   σώματος· καὶ γὰρ πρὸς οἰκονομίας
[389]   δὲ ἄλλοις πᾶσιν οὐχ ἁπτέον  τοῦ   τοιούτου· (ἀλλὰ πρός γε δὴ
[400]   ~οὓς ἰδόντα τὸν (πόδα τῷ  τοῦ   τοιούτου λόγῳ ἀναγκάζειν ἕπεσθαι καὶ
[409]   ἦθος, ἅτε οὐκ ἔχων παράδειγμα  τοῦ   τοιούτου. πλεονάκις δὲ πονηροῖς
[396]   γε ἀνάγκη τὸν τύπον εἶναι  τοῦ   τοιούτου ῥήτορος. ~(Οὐκοῦν, ἦν δ’
[412]   πόλει ἡμῖν, Γλαύκων, δεήσει  τοῦ   τοιούτου τινὸς ἀεὶ ἐπιστάτου, εἰ
[408]   ὅτι καὶ τῷ Μενέλεῳ ἐκ  τοῦ   τραύματος οὗ Πάνδαρος ἔβαλεν
[387]   ἀλίβαντας, καὶ ἄλλα ὅσα τούτου  τοῦ   τύπου ὀνομαζόμενα φρίττειν δὴ ποιεῖ
[416]   τοιαύτην αὐτοῖς παρεσκευάσθαι, ἥτις μήτε  τοῦ   φύλακας ὡς ἀρίστους εἶναι παύσει




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 15/02/2006