Pages
[379]	εὐπραγίας; Ναί. Οὐκ ἄρα πάντων	γε	αἴτιον τὸ ἀγαθόν, ἀλλὰ τῶν
[366]	ἐπιστήμην λαβὼν (ἀπέχεται αὐτοῦ, τῶν	γε	ἄλλων οὐδεὶς ἑκὼν δίκαιος, ἀλλ’
[369]	γε. Εἴη δ’ ἂν ἥ	γε	ἀναγκαιοτάτη πόλις ἐκ τεττάρων ἢ
[370]	μήν, ἦν δ’ ἐγώ, κατοικίσαι	γε	αὐτὴν τὴν πόλιν εἰς τοιοῦτον
[368]	τοῦ ὑμετέρου τρόπου, ἐπεὶ κατά	γε	αὐτοὺς τοὺς λόγους ἠπίστουν ἂν
[382]	δεδιὼς τοὺς ἐχθροὺς ψεύδοιτο; (Πολλοῦ	γε	δεῖ. Αλλὰ δι’ οἰκείων ἄνοιαν
[378]	μάχονται— οὐδὲ γὰρ ἀληθῆ— εἴ	γε	δεῖ ἡμῖν τοὺς μέλλοντας τὴν
[369]	τε καὶ ζῆν ἕνεκα. Παντάπασί	γε.	Δευτέρα δὴ οἰκήσεως, τρίτη δὲ
[369]	εὐπετέστερον ἰδεῖν ὃ ζητοῦμεν; (Πολύ	γε.	Δοκεῖ οὖν χρῆναι ἐπιχειρῆσαι περαίνειν;
[369]	περὶ τὸ σῶμα θεραπευτήν; Πάνυ	γε.	Εἴη δ’ ἂν ἥ γε
[375]	πάντων τούτων. Καὶ μὴν ἀνδρεῖόν	γε,	εἴπερ εὖ μαχεῖται. Πῶς δ’
[382]	ἡ τοῦ ἐψευσμένου· ἐπεὶ τό	γε	ἐν τοῖς λόγοις μίμημά τι
[382]	αὐτὸ ἐν τῷ τοιούτῳ. Πολύ	γε,	ἔφη. Αλλὰ μὴν ὀρθότατά γ’
[368]	που καὶ ὅλης πόλεως; Πάνυ	γε,	ἦ δ’ ὅς. Οὐκοῦν μεῖζον
[370]	δέρμασίν τε καὶ ἐρίοις. Οὐδέ	γε,	ἦ δ’ ὅς, σμικρὰ πόλις
[374]	οὐχ ἱκανοί; Οὔκ, εἰ σύ	γε,	ἦν δ’ ἐγώ, καὶ ἡμεῖς
[378]	δοκεῖ ἐπιτήδεια εἶναι λέγειν. Οὐδέ	γε,	ἦν δ’ ἐγώ, τὸ παράπαν
[375]	καὶ ἐπισκεψάμενος τὰ ἔμπροσθεν, Δικαίως	γε,	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ φίλε,
[368]	~ἀτὰρ οὖν καὶ τότε πάνυ	γε	(ἥσθην καὶ εἶπον· Οὐ κακῶς
[379]	Δεῖ γάρ. (Οὐκοῦν ἀγαθὸς ὅ	γε	θεὸς τῷ ὄντι τε καὶ
[375]	καὶ τὰ τῆς ψυχῆς, ὅτι	γε	θυμοειδῆ. Καὶ τοῦτο. Πῶς οὖν,
[369]	οἰόμενος αὑτῷ ἄμεινον εἶναι; Πάνυ	γε.	Ιθι δή, ἦν δ’ ἐγώ,
[362]	ὅδε ἐλλείπει, ἐπάμυνε. καίτοι ἐμέ	γε	ἱκανὰ καὶ τὰ ὑπὸ τούτου
[371]	Καὶ ἐμπόρων δὴ δεησόμεθα. Πάνυ	γε	Καὶ ἐὰν μέν γε κατὰ
[373]	ἢ ὡς τὸ πρότερον; Πολύ	γε.	Καὶ ἡ χώρα γέ που,
[369]	δ’ οὔ; (Αλλὰ μὴν πρώτη	γε	καὶ μεγίστη τῶν χρειῶν ἡ
[372]	ἐγώ, καλῶς λέγεις· καὶ σκεπτέον	γε	καὶ οὐκ ἀποκνητέον. Πρῶτον οὖν
[381]	Εοικεν. Αλλὰ μὴν ὁ θεός	γε	καὶ τὰ τοῦ θεοῦ πάντῃ
[371]	Πάνυ γε Καὶ ἐὰν μέν	γε	κατὰ θάλατταν ἡ ἐμπορία γίγνηται,
[379]	ἄλλοτε μέν τε κακῷ ὅ	γε	κύρεται, ἄλλοτε δ’ ἐσθλῷ· ᾧ
[370]	Αλλ’ οὐκ ἄν πω πάνυ	γε	μέγα τι εἴη, εἰ αὐτοῖς
[379]	ποιεῖ; Οὐδὲ τοῦτο. Ο δέ	γε	μηδὲν κακὸν ποιεῖ οὐδ’ ἄν
[367]	αὐτοῖν τὴν δύναμιν φορτικῶς, ὥς	γέ	μοι δοκεῖ. ἀλλ’ ἐγώ, οὐδὲν
[378]	γάρ, ἦ δ’ ὅς, οὗτοί	γε	οἱ λόγοι χαλεποί. (Καὶ οὐ
[372]	τυρόν, καὶ βολβοὺς καὶ λάχανά	γε,	οἷα δὴ ἐν ἀγροῖς ἑψήματα,
[375]	φύσις. Φαίνεται. Αλλὰ μέντοι τούτων	γε	ὁποτέρου ἂν στέρηται, φύλαξ ἀγαθὸς
[380]	ἐκβαίνειν; Οὐκ ἔχω, ἔφη, νῦν	γε	οὕτως εἰπεῖν. Τί δὲ τόδε;
[379]	οὐκ ἐπιτρεπτέον, οὐ μὴν αὐτοῖς	γε	ποιητέον μύθους. Ορθῶς, ἔφη· ἀλλ’
[373]	Πολύ γε. Καὶ ἡ χώρα	γέ	που, ἡ τότε ἱκανὴ τρέφειν
[375]	οὐ ῥᾳδίως. (Αλλὰ μέντοι δεῖ	γε	πρὸς μὲν τοὺς οἰκείους πρᾴους
[373]	ἔσται; Οὕτως, ἔφη. Καὶ μηδέν	γέ	πω λέγωμεν, ἦν δ’ ἐγώ,
[381]	Καὶ μήν που καὶ τά	γε	σύνθετα πάντα σκεύη τε καὶ
[377]	γάρ, ἔφη, ὀρθῶς ἔχει τά	γε	τοιαῦτα μέμφεσθαι. ἀλλὰ πῶς δὴ
[379]	Τί μήν; Αλλὰ μὴν οὐδέν	γε	τῶν ἀγαθῶν βλαβερόν· ἦ γάρ;
[376]	ταῦτα, δῆλον. Αλλὰ μὴν κομψόν	γε	φαίνεται τὸ πάθος αὐτοῦ τῆς
[381]	ἀλλοιοῦται· οὐ γάρ που ἐνδεᾶ	γε	φήσομεν τὸν θεὸν κάλλους ἢ
[376]	Αλλὰ μέντοι, εἶπον ἐγώ, τό	γε	φιλομαθὲς καὶ φιλόσοφον ταὐτόν; Ταὐτὸν
[382]	ἦν δ’ ἐγώ, ὅτι τό	γε	ὡς ἀληθῶς ψεῦδος, εἰ οἷόν
[357]	τοίνυν, ἔφη, ποιεῖς ὃ βούλει.	λέγε	γάρ μοι· ἆρά σοι δοκεῖ
[357]	γίγνεται ἄλλο ἢ χαίρειν ἔχοντα;	Εμοιγε,	ἦν δ’ ἐγώ, δοκεῖ τι
[370]	πράξει. ἢ οὐ δοκεῖ σοι;	Εμοιγε.	Τί δέ; πότερον κάλλιον πράττοι
[381]	αὑτοῦ μορφῇ. Απασα, ἔφη, ἀνάγκη	ἔμοιγε	δοκεῖ. (Μηδεὶς ἄρα, ἦν δ’
[383]	ὕπαρ οὐδ’ ὄναρ. ~(Οὕτως, ἔφη,	ἔμοιγε	καὶ αὐτῷ φαίνεται σοῦ λέγοντος.
[358]	δικαίου βίος, ὡς λέγουσιν. ἐπεὶ	ἔμοιγε,	ὦ Σώκρατες, οὔ τι δοκεῖ
[376]	εἶπον, τιθεῖς λόγους, ἢ οὔ;	Εγωγε.	Λόγων δὲ διττὸν εἶδος, τὸ
[374]	καὶ ἐπιμελείας μεγίστης δεόμενον. Οἶμαι	ἔγωγε,	ἦ δ’ ὅς. Αρ’ οὖν
[376]	ἀδελφός, Πάνυ μὲν οὖν, ἔφη,	ἔγωγε	προσδοκῶ προὔργου εἶναι εἰς τοῦτο
[383]	πλεῖστον οἷόν τε. Παντάπασιν, ἔφη,	ἔγωγε	τοὺς τύπους τούτους συγχωρῶ, καὶ
[367]	αὑτὴν ἡ μὲν κακόν, ἡ	δὲ	ἀγαθόν ἐστιν· τὰς δὲ δόξας
[376]	τῷ τὴν μὲν καταμαθεῖν, τὴν	δὲ	ἀγνοῆσαι. καίτοι πῶς οὐκ ἂν
[362]	τι λέγειν πρὸς ταῦτα, ὁ	δὲ	ἀδελφὸς αὐτοῦ Αδείμαντος, Οὔ τί
[358]	τὸ μὲν ἀδικεῖν ἀγαθόν, τὸ	δὲ	ἀδικεῖσθαι κακόν, πλέονι δὲ κακῷ
[361]	ἐληλυθότες, ὁ μὲν δικαιοσύνης, ὁ	δὲ	ἀδικίας, κρίνωνται ὁπότερος αὐτοῖν εὐδαιμονέστερος.
[367]	ἀγαθόν, συμφέρον τοῦ κρείττονος, τὸ	δὲ	ἄδικον αὑτῷ μὲν συμφέρον καὶ
[363]	Γλαύκων περὶ τῶν δικαίων δοξαζομένων	δὲ	ἀδίκων διῆλθε τιμωρήματα, ταῦτα περὶ
[375]	ἀγαθὸς οὐ μὴ γένηται· ταῦτα	δὲ	ἀδυνάτοις ἔοικεν, καὶ οὕτω (δὴ
[380]	οἱ δὲ ὠνίναντο κολαζόμενοι· ὡς	δὲ	ἄθλιοι μὲν οἱ δίκην διδόντες,
[359]	δυναμένοις τὸ (μὲν ἐκφεύγειν τὸ	δὲ	αἱρεῖν δοκεῖ λυσιτελεῖν συνθέσθαι ἀλλήλοις
[380]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ἐατέον· κακῶν	δὲ	αἴτιον φάναι θεόν τινι γίγνεσθαι
[359]	μείζω ἢ κατ’ ἄνθρωπον, τοῦτον	δὲ	ἄλλο μὲν οὐδέν, περὶ δὲ
[374]	πόλεμον ἱκανὸς ἔσται ἀγωνιστής, τῶν	δὲ	ἄλλων ὀργάνων οὐδὲν οὐδένα δημιουργὸν
[378]	ἀλλὰ μάλιστα μὲν σιγᾶσθαι, εἰ	δὲ	ἀνάγκη τις ἦν λέγειν, δι’
[379]	μὲν τοῖς ἀνθρώποις αἴτιος, πολλῶν	δὲ	ἀναίτιος· πολὺ γὰρ ἐλάττω τἀγαθὰ
[363]	ἄλλα τοιαῦτα ἐγκωμιάζουσιν δικαιοσύνην· τοὺς	δὲ	ἀνοσίους αὖ καὶ ἀδίκους εἰς
[371]	τοῖς τι δεομένοις ἀποδόσθαι, τοῖς	δὲ	ἀντὶ αὖ ἀργυρίου διαλλάττειν ὅσοι
[364]	δημοσίᾳ τε καὶ ἰδίᾳ, τοὺς	δὲ	ἀτιμάζειν καὶ ὑπερορᾶν, οἳ ἄν
[369]	ἐξ ἀρχῆς ποιῶμεν πόλιν· ποιήσει	δὲ	αὐτήν, ὡς ἔοικεν, ἡ ἡμετέρα
[358]	πω ἀκήκοα ὡς βούλομαι— βούλομαι	δὲ	αὐτὸ καθ’ αὑτὸ ἐγκωμιαζόμενον ἀκοῦσαι—
[365]	καὶ τῶν γενεαλογησάντων ποιητῶν, οἱ	δὲ	αὐτοὶ οὗτοι λέγουσιν ὡς εἰσὶν
[359]	διώκειν πέφυκεν ὡς ἀγαθόν, νόμῳ	δὲ	βίᾳ παράγεται ἐπὶ τὴν τοῦ
[365]	ὧν τὰ μὲν πείσομεν, τὰ	δὲ	βιασόμεθα, ὡς πλεονεκτοῦντες δίκην μὴ
[363]	τε θεουδὴς εὐδικίας ἀνέχῃσι, φέρῃσι	δὲ	γαῖα μέλαινα (πυροὺς καὶ κριθάς,
[379]	τι ποιεῖ; Οὐδὲ τοῦτο. Ο	δέ	γε μηδὲν κακὸν ποιεῖ οὐδ’
[360]	τὸ εἴσω τῆς χειρός, ~τούτου	δὲ	γενομένου (ἀφανῆ αὐτὸν γενέσθαι τοῖς
[359]	ὄν< τα> περιελόμενον ἐκβῆναι. συλλόγου	δὲ	γενομένου τοῖς ποιμέσιν εἰωθότος, ἵν’
[365]	κακῶν ἀπολύουσιν ἡμᾶς, μὴ θύσαντας	δὲ	δεινὰ περιμένει. Ταῦτα πάντα, ἔφη,
[363]	μέλαινα (πυροὺς καὶ κριθάς, βρίθῃσι	δὲ	δένδρεα καρπῷ, τίκτῃ δ’ ἔμπεδα
[378]	ἐγγὺς τούτων ἀναγκαστέον λογοποιεῖν. Ηρας	δὲ	δεσμοὺς ὑπὸ ὑέος καὶ Ηφαίστου
[371]	θάλατταν ἐργασίας. Συχνῶν μέντοι. Τί	δὲ	δή; ἐν αὐτῇ τῇ πόλει
[376]	δὴ ἂν οὕτως ὑπάρχοι. θρέψονται	δὲ	δὴ ἡμῖν οὗτοι καὶ παιδευθήσονται
[380]	Καὶ μάλ’ ἔφη, ἀπόχρη. (Τί	δὲ	δὴ ὁ δεύτερος ὅδε; ἆρα
[380]	μὲν οἱ δίκην διδόντες, ἦν	δὲ	δὴ ὁ δρῶν ταῦτα θεός,
[374]	τοὺς καιροὺς καλῶς ἀπεργάσεσθαι· τὰ	δὲ	δὴ περὶ τὸν πόλεμον πότερον
[382]	ἀνθρώπων μισεῖται. Δοκεῖ μοι. Τί	δὲ	δὴ τὸ ἐν τοῖς λόγοις
[378]	Κρόνος (ὡς ἐτιμωρήσατο αὐτόν. τὰ	δὲ	δὴ τοῦ Κρόνου ἔργα καὶ
[366]	ἀδικεῖν, ἀδυνατῶν αὐτὸ δρᾶν. ὡς	δέ,	δῆλον· ὁ γὰρ πρῶτος τῶν
[360]	τὴν σφενδόνην ἀδήλῳ γίγνεσθαι, ἔξω	δὲ	δήλῳ· αἰσθόμενον δὲ εὐθὺς διαπράξασθαι
[358]	εὐδοκιμήσεων διὰ δόξαν ἐπιτηδευτέον, αὐτὸ	δὲ	δι’ αὑτὸ φευκτέον ὡς ὂν
[359]	ἀδικούμενος τιμωρεῖσθαι ἀδύνατος ᾖ· τὸ	δὲ	δίκαιον ἐν μέσῳ ὂν τούτων
[361]	εἶναι ἄδικος διὰ βίου, ὢν	δὲ	δίκαιος, ἵνα ἀμφότεροι εἰς τὸ
[380]	ὡς ἄθλιοι οἱ κακοί, διδόντες	δὲ	δίκην ὠφελοῦντο ὑπὸ τοῦ θεοῦ,
[376]	λόγους, ἢ οὔ; Εγωγε. Λόγων	δὲ	διττὸν εἶδος, τὸ μὲν ἀληθές,
[365]	δὲ καὶ ζημίας φανεράς· ἀδίκῳ	δὲ	δόξαν δικαιοσύνης παρεσκευασμένῳ θεσπέσιος βίος
[367]	ἡ δὲ ἀγαθόν ἐστιν· τὰς	δὲ	δόξας ἀφαίρει, ὥσπερ Γλαύκων διεκελεύσατο.
[360]	τοῖς ἀνθρώποις ἰσόθεον ὄντα. οὕτω	δὲ	δρῶν οὐδὲν ἂν διάφορον τοῦ
[361]	(καὶ τοῖς μὲν ἐπιχειρεῖ, τὰ	δὲ	ἐᾷ· ἔτι δὲ ἐὰν ἄρα
[361]	ἐπιχειρεῖ, τὰ δὲ ἐᾷ· ἔτι	δὲ	ἐὰν ἄρα πῃ σφαλῇ, ἱκανὸς
[366]	μὲν ἀποφῆναι ἃ εἰρήκαμεν, ἱκανῶς	δὲ	ἔγνωκεν ὅτι ἄριστον δικαιοσύνη, πολλήν
[375]	μαχεῖται. Πῶς δ’ οὔ; Ανδρεῖος	δὲ	εἶναι ἆρα ἐθελήσει ὁ μὴ
[365]	ἡμῖν (μελητέον τοῦ λανθάνειν; εἰ	δὲ	εἰσί τε καὶ ἐπιμελοῦνται, οὐκ
[371]	εἰσαξόντων καὶ ἐξαξόντων ἕκαστα. οὗτοι	δέ	εἰσιν ἔμποροι· ἦ γάρ; Ναί.
[372]	τε καὶ ὑποδεδεμένοι ἱκανῶς· θρέψονται	δὲ	ἐκ μὲν τῶν κριθῶν ἄλφιτα
[368]	ὡς (ἀληθῶς οὐ πεπεῖσθαι— τεκμαίρομαι	δὲ	ἐκ τοῦ ἄλλου τοῦ ὑμετέρου
[358]	τὸν ἄδικον βίον ἐπαινῶν, εἰπὼν	δὲ	ἐνδείξομαί σοι ὃν τρόπον αὖ
[358]	ἀκούειν ἀδικίαν μὲν ψέγοντος, δικαιοσύνην	δὲ	ἐπαινοῦντος. ἀλλ’ ὅρα εἴ σοι
[369]	γε. Δευτέρα δὴ οἰκήσεως, τρίτη	δὲ	ἐσθῆτος καὶ τῶν τοιούτων. Εστι
[360]	γίγνεσθαι, ἔξω δὲ δήλῳ· αἰσθόμενον	δὲ	εὐθὺς διαπράξασθαι τῶν ἀγγέλων γενέσθαι
[374]	ἄλλην τέχνην ἡντινοῦν ἐργαζόμενος, πεττευτικὸς	δὲ	ἢ κυβευτικὸς ἱκανῶς οὐδ’ ἂν
[374]	ἐλέγομεν διαμαχεῖται τοῖς ἐπιοῦσιν. Τί	δέ;	ἦ δ’ ὅς· αὐτοὶ οὐχ
[380]	εἶδος εἰς πολλὰς μορφάς, τοτὲ	δὲ	ἡμᾶς ἀπατῶντα καὶ ποιοῦντα περὶ
[357]	γὰρ ἐπίπονα φαῖμεν ἄν, ὠφελεῖν	δὲ	ἡμᾶς, καὶ αὐτὰ μὲν ἑαυτῶν
[382]	καὶ γοητεύοντες; Ισως, ἔφη. ~(Τί	δέ;	ἦν δ’ ἐγώ· ψεύδεσθαι θεὸς
[367]	μὲν συμφέρον καὶ λυσιτελοῦν, τῷ	δὲ	ἥττονι ἀσύμφορον. ἐπειδὴ οὖν ὡμολόγησας
[370]	τῆς οἰκίας παρασκευῇ διατρίβειν, τὸ	δὲ	ἱματίου, τὸ δὲ ὑποδημάτων, καὶ
[364]	χαλεπὸν μέντοι καὶ ἐπίπονον, ἀκολασία	δὲ	καὶ ἀδικία ἡδὺ μὲν καὶ
[377]	τὸ ὅλον εἰπεῖν ψεῦδος, ἔνι	δὲ	καὶ ἀληθῆ. πρότερον δὲ μύθοις
[367]	ὀνίνησιν καὶ ἀδικία βλάπτει, μισθοὺς	δὲ	καὶ δόξας πάρες ἄλλοις ἐπαινεῖν·
[367]	ᾖ. Ταῦτα, ὦ Σώκρατες, ἴσως	δὲ	καὶ ἔτι τούτων πλείω Θρασύμαχός
[365]	ὄφελος οὐδέν φασιν εἶναι, πόνους	δὲ	καὶ ζημίας φανεράς· ἀδίκῳ δὲ
[359]	τὸν τόπον ᾗ ἔνεμεν. ἰδόντα	δὲ	καὶ θαυμάσαντα καταβῆναι καὶ ἰδεῖν
[364]	δ’ ἐναντίοις ἐναντίαν μοῖραν. ἀγύρται	δὲ	καὶ μάντεις ἐπὶ πλουσίων θύρας
[363]	πολλὰ ἀγαθὰ τούτων ἐχόμενα. παραπλήσια	δὲ	καὶ ὁ ἕτερος· ὥς τέ
[359]	τοιαῦτα, ὡς ὁ λόγος. Ως	δὲ	καὶ οἱ ἐπιτηδεύοντες ἀδυναμίᾳ τοῦ
[370]	τῶν γεωργῶν χρῆσθαι ὑποζυγίοις, ὑφάνται	δὲ	καὶ σκυτοτόμοι δέρμασίν τε καὶ
[373]	ὀψοποιῶν τε καὶ μαγείρων; ἔτι	δὲ	καὶ συβωτῶν προσδεησόμεθα· τοῦτο γὰρ
[365]	εἰσι μὲν ἔτι ζῶσιν, εἰσὶ	δὲ	καὶ τελευτήσασιν, ἃς δὴ τελετὰς
[360]	τῶν παρὰ τὸν βασιλέα, ἐλθόντα	(δὲ	καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μοιχεύσαντα,
[370]	οὐδ’ αὖ ὁ οἰκοδόμος· πολλῶν	δὲ	καὶ τούτῳ δεῖ. ὡσαύτως δ’
[373]	ταύτῃ καὶ τούτου προσδεήσει. δεήσει	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων βοσκημάτων παμπόλλων,
[379]	ἀλλ’ ἄκρατα τὰ ἕτερα, τὸν	δὲ	κακὴ βούβρωστις ἐπὶ χθόνα δῖαν
[359]	ἀδικῶν μὴ διδῷ δίκην, τοῦ	δὲ	κακίστου, ἐὰν ἀδικούμενος τιμωρεῖσθαι ἀδύνατος
[367]	ἀνθρώπους, ἡ μὲν ἀγαθόν, ἡ	δὲ	κακόν ἐστι. Καὶ ἐγὼ ἀκούσας,
[358]	τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι κακόν, πλέονι	δὲ	κακῷ ὑπερβάλλειν τὸ ἀδικεῖσθαι ἢ
[379]	ἀγαθῶν οὐδένα ἄλλον αἰτιατέον, τῶν	δὲ	κακῶν ἄλλ’ ἄττα δεῖ ζητεῖν
[379]	μὲν εὖ ἐχόντων αἴτιον, τῶν	δὲ	κακῶν ἀναίτιον. (Παντελῶς γ’ ἔφη.
[366]	ἐξ ἀδικίας κέρδη ἀπωσόμεθα· ἄδικοι	δὲ	κερδανοῦμέν τε καὶ λισσόμενοι ὑπερβαίνοντες
[360]	μὲν οὖν δὴ οὕτω. (Τὴν	δὲ	κρίσιν αὐτὴν τοῦ βίου πέρι
[382]	με, ἔφην, σεμνὸν λέγειν· ἐγὼ	δὲ	λέγω ὅτι τῇ ψυχῇ περὶ
[367]	αὐτῶν ἕνεκα ἄξια κεκτῆσθαι, πολὺ	δὲ	μᾶλλον αὐτὰ αὑτῶν, οἷον ὁρᾶν,
[368]	λόγους ἠπίστουν ἂν ὑμῖν— ὅσῳ	δὲ	μᾶλλον πιστεύω, τοσούτῳ μᾶλλον ἀπορῶ
[372]	ἄλευρα, τὰ μὲν πέψαντες, τὰ	δὲ	μάξαντες, μάζας γενναίας καὶ ἄρτους
[366]	ἴσχει ψυχὴ ἐν αὑτῇ, δικαιοσύνη	δὲ	μέγιστον ἀγαθόν. ~(εἰ γὰρ οὕτως
[363]	μέν τε φέρειν βαλάνους, μέσσας	δὲ	μελίσσας· εἰροπόκοι δ’ ὄιες, φησίν,
[379]	μὴ βλαβερὸν βλάπτει; Οὐδαμῶς. Ο	δὲ	μὴ βλάπτει κακόν τι ποιεῖ;
[375]	δὲ τοὺς πολεμίους χαλεπούς· εἰ	δὲ	μή, οὐ περιμενοῦσιν ἄλλους σφᾶς
[360]	τ’ ἐσόμεθα κρῖναι ὀρθῶς· εἰ	δὲ	μή, οὔ. τίς οὖν δὴ
[358]	ἐνὸν ἐν τῇ ψυχῇ, τοὺς	δὲ	μισθοὺς καὶ τὰ γιγνόμενα ἀπ’
[357]	οὐκ ἂν δεξαίμεθα ἔχειν, (τῶν	δὲ	μισθῶν τε χάριν καὶ τῶν
[368]	γάρ μοι ἀδύνατος εἶναι— σημεῖον	δέ	μοι, ὅτι ἃ πρὸς Θρασύμαχον
[364]	μὲν καὶ εὐπετὲς κτήσασθαι, δόξῃ	δὲ	μόνον καὶ νόμῳ αἰσχρόν· λυσιτελέστερα
[377]	ἔνι δὲ καὶ ἀληθῆ. πρότερον	δὲ	μύθοις πρὸς τὰ παιδία ἢ
[377]	τὰ σώματα ταῖς χερσίν· ὧν	δὲ	νῦν λέγουσι τοὺς πολλοὺς ἐκβλητέον.
[360]	μὲν ὁ δίκαιος περιθεῖτο, τὸν	δὲ	ὁ ἄδικος, οὐδεὶς ἂν γένοιτο,
[357]	δοκεῖ τι εἶναι τοιοῦτον. (Τί	δέ;	ὃ αὐτό τε αὑτοῦ χάριν
[373]	σχήματά τε καὶ χρώματα, πολλοὶ	δὲ	οἱ περὶ μουσικήν, ποιηταί τε
[369]	τι γεωργὸς μὲν εἷς, ὁ	δὲ	οἰκοδόμος, ἄλλος δέ τις ὑφάντης;
[364]	τις ὑπερβήῃ καὶ ἁμάρτῃ. βίβλων	δὲ	ὅμαδον παρέχονται Μουσαίου καὶ Ορφέως,
[357]	ἀμφότερα ἀσπαζόμεθα. Ναί, εἶπον. Τρίτον	δὲ	ὁρᾷς τι, ἔφη, εἶδος ἀγαθοῦ,
[358]	ἀλλ’ οὐχ ὡς ἀγαθόν, τρίτον	δὲ	ὅτι εἰκότως αὐτὸ δρῶσι· πολὺ
[358]	φασιν καὶ ὅθεν γεγονέναι, δεύτερον	δὲ	ὅτι πάντες αὐτὸ οἱ ἐπιτηδεύοντες
[381]	ἀλλοιοῦται; Πῶς δ’ οὔ; Ψυχὴν	δὲ	οὐ τὴν ἀνδρειοτάτην καὶ φρονιμωτάτην
[367]	μισθοὺς ἐγκωμιαζόντων καὶ λοιδορούντων, σοῦ	δὲ	οὐκ ἄν, εἰ μὴ σὺ
[374]	ἄρα φαῦλον πρᾶγμα ἠράμεθα· ὅμως	δὲ	οὐκ ἀποδειλιατέον, ὅσον γ’ ἂν
[363]	περὶ τῶν ἀδίκων λέγουσιν, ἄλλα	δὲ	οὐκ ἔχουσιν. ὁ μὲν οὖν
[358]	σοῦ ὥσπερ ὄφις κηληθῆναι, ἐμοὶ	δὲ	οὔπω κατὰ νοῦν ἡ ἀπόδειξις
[363]	ὄντα τῷ δικαίῳ. ἐπὶ πλέον	δὲ	οὗτοι τὰ τῶν δοξῶν λέγουσιν.
[364]	ἀμείνους εἶναι τῶν ἑτέρων. τούτων	δὲ	πάντων οἱ περὶ θεῶν τε
[363]	τίκτῃ δ’ ἔμπεδα μῆλα, θάλασσα	δὲ	παρέχῃ ἰχθῦς. Μουσαῖος δὲ τούτων
[364]	φασιν, πείθοντές σφισιν ὑπηρετεῖν. τούτοις	δὲ	πᾶσιν τοῖς λόγοις μάρτυρας ποιητὰς
[371]	διακονοῦντας ἱδρυμένους ἐν ἀγορᾷ, τοὺς	δὲ	πλανήτας ἐπὶ τὰς πόλεις ἐμπόρους;
[362]	καὶ πλεονεκτεῖν τῶν ἐχθρῶν, πλεονεκτοῦντα	δὲ	πλουτεῖν καὶ (τούς τε φίλους
[381]	εἰσιν οἷοι μὴ μεταβάλλειν, ἡμῖν	δὲ	ποιοῦσιν δοκεῖν σφᾶς παντοδαποὺς φαίνεσθαι,
[359]	τῷ τότε Λυδίας ἄρχοντι, ὄμβρου	δὲ	πολλοῦ γενομένου καὶ σεισμοῦ ῥαγῆναί
[370]	οὐ δοκεῖ σοι; Εμοιγε. Τί	δέ;	πότερον κάλλιον πράττοι ἄν τις
[376]	τούτου προσέσχον τὸν νοῦν· ὅτι	δέ	που δρᾷ ταῦτα, δῆλον. Αλλὰ
[374]	ἡνίκα ἐπλάττομεν τὴν πόλιν· ὡμολογοῦμεν	δέ	που, εἰ μέμνησαι, ἀδύνατον ἕνα
[376]	τοῦ πολλοῦ χρόνου ηὑρημένης; ἔστιν	δέ	που ἡ μὲν ἐπὶ σώμασι
[368]	ἔστι μὲν ἀνδρὸς ἑνός, ἔστι	δέ	που καὶ ὅλης πόλεως; Πάνυ
[362]	μοι δοκεῖ βούλεσθαι Γλαύκων. λέγουσι	δέ	που καὶ παρακελεύονται πατέρες τε
[377]	τοῖς παιδίοις μύθους λέγομεν; τοῦτο	δέ	που ὡς τὸ ὅλον εἰπεῖν
[361]	ἐπαινοῦντας πρὸ δικαιοσύνης ἀδικίαν. ἐροῦσι	δὲ	τάδε, ὅτι οὕτω διακείμενος ὁ
[373]	ἐνῆν— ἔδει γὰρ οὐδέν— ἐν	δὲ	ταύτῃ καὶ τούτου προσδεήσει. δεήσει
[364]	ὅτι καὶ ἐκεῖνος εἶπεν— λιστοὶ	δέ	τε καὶ θεοὶ αὐτοί, καὶ
[359]	δὲ ἄλλο μὲν οὐδέν, περὶ	δὲ	(τῇ χειρὶ χρυσοῦν δακτύλιον ὄν<
[364]	καὶ τραχεῖαν καὶ ἀνάντη· οἱ	δὲ	τῆς τῶν θεῶν ὑπ’ ἀνθρώπων
[369]	εἷς, ὁ δὲ οἰκοδόμος, ἄλλος	δέ	τις ὑφάντης; ἢ καὶ σκυτοτόμον
[380]	νῦν γε οὕτως εἰπεῖν. Τί	δὲ	τόδε; οὐκ ἀνάγκη, εἴπερ τι
[361]	Ως μάλιστ’ ἔφη, δύναμαι. ὄντοιν	δὲ	τοιούτοιν, οὐδὲν ἔτι, ὡς ἐγᾦμαι,
[361]	παρασκευὴν φίλων καὶ οὐσίας. τοῦτον	δὲ	τοιοῦτον θέντες τὸν δίκαιον αὖ
[362]	ἀλλὰ δοκεῖν δεῖ ἐθέλειν. τὸ	δὲ	τοῦ Αἰσχύλου πολὺ ἦν ἄρα
[365]	ἐμαυτὸν σκιαγραφίαν ἀρετῆς περιγραπτέον, τὴν	δὲ	τοῦ σοφωτάτου Αρχιλόχου ἀλώπεκα ἑλκτέον
[371]	μὴ πάνυ ἀξιοκοινώνητοι ὦσιν, τὴν	δὲ	τοῦ σώματος ἰσχὺν ἱκανὴν ἐπὶ
[375]	οἷόν τε πρᾳοτάτους εἶναι, πρὸς	δὲ	τοὺς ἀγνῶτας τοὐναντίον. Οἶδα μέντοι.
[379]	παρόντι, ἀλλ’ οἰκισταὶ πόλεως· οἰκισταῖς	δὲ	τοὺς μὲν τύπους προσήκει εἰδέναι
[381]	μὲν εἰς θεοὺς βλασφημῶσιν, ἅμα	δὲ	τοὺς παῖδας ἀπεργάζωνται δειλοτέρους. Μὴ
[375]	οἰκείους πρᾴους αὐτοὺς εἶναι, πρὸς	δὲ	τοὺς πολεμίους χαλεπούς· εἰ δὲ
[363]	ὁ ψόγος οὗτος ἑκατέρων. Πρὸς	δὲ	τούτοις σκέψαι, ὦ Σώκρατες, ~ἄλλο
[363]	θάλασσα δὲ παρέχῃ ἰχθῦς. Μουσαῖος	δὲ	τούτων νεανικώτερα τἀγαθὰ καὶ ὁ
[370]	τετάρτῳ μέρει τοῦ χρόνου, τὰ	δὲ	τρία, τὸ μὲν ἐπὶ τῇ
[364]	μόνον καὶ νόμῳ αἰσχρόν· λυσιτελέστερα	δὲ	τῶν δικαίων τὰ ἄδικα ὡς
[379]	τε κακῶν τε τέτυκται. τὴν	δὲ	τῶν ὅρκων καὶ σπονδῶν σύγχυσιν,
[372]	τῶν κριθῶν ἄλφιτα σκευαζόμενοι, ἐκ	δὲ	τῶν πυρῶν ἄλευρα, τὰ μὲν
[358]	Θρασυμάχου καὶ μυρίων ἄλλων, τὸν	δὲ	ὑπὲρ τῆς δικαιοσύνης λόγον, ὡς
[370]	διατρίβειν, τὸ δὲ ἱματίου, τὸ	δὲ	ὑποδημάτων, καὶ μὴ ἄλλοις κοινωνοῦντα
[372]	ἐκγόνοις παραδώσουσιν. Καὶ ὅς, Εἰ	δὲ	ὑῶν πόλιν, ὦ Σώκρατες, ἔφη,
[361]	σφόδρα ἄδικος εἶναι. τὸν ἁλισκόμενον	δὲ	φαῦλον ἡγητέον· ἐσχάτη γὰρ ἀδικία
[372]	τε καὶ ἀνυπόδητοι ἐργάσονται, τοῦ	δὲ	(χειμῶνος ἠμφιεσμένοι τε καὶ ὑποδεδεμένοι
[362]	οἳ δικαιοσύνην μὲν ἐπαινοῦσιν, ἀδικίαν	δὲ	ψέγουσιν, ἵν’ ᾖ σαφέστερον ὅ
[367]	ἀφαιρήσεις ἑκατέρωθεν τὰς ἀληθεῖς, τὰς	δὲ	ψευδεῖς προσθήσεις, οὐ τὸ δίκαιον
[380]	τε καὶ ἀγαθὰ ἠργάζετο, οἱ	δὲ	ὠνίναντο κολαζόμενοι· ὡς δὲ ἄθλιοι
[379]	κακοῦ αἴτιον; Πῶς γάρ; Τί	δέ;	ὠφέλιμον τὸ ἀγαθόν; Ναί. Αἴτιον
[366]	Αιδου δίκην δώσομεν ὧν ἂν	ἐνθάδε	ἀδικήσωμεν, ἢ αὐτοὶ ἢ παῖδες
[359]	ἂν ἡ ἐξουσία ἣν λέγω	τοιάδε	μάλιστα, εἰ αὐτοῖς γένοιτο οἵαν
[362]	ἔφη, λέγεις· ἀλλ’ ἔτι καὶ	τάδε	ἄκουε. δεῖ γὰρ διελθεῖν ἡμᾶς
[361]	πρὸ δικαιοσύνης ἀδικίαν. ἐροῦσι δὲ	τάδε,	ὅτι οὕτω διακείμενος ὁ δίκαιος
[360]	τίς οὖν δὴ ἡ διάστασις;	ἥδε·	μηδὲν ἀφαιρῶμεν μήτε τοῦ ἀδίκου
[360]	ἐπιλαβόμενος μηδέν ποτε ἐθέλοι ἀδικῆσαι	μηδὲ	ἅψαιτο τῶν ἀλλοτρίων, ἀθλιώτατος μὲν
[381]	ἀλλοδαποῖσι, παντοῖοι τελέθοντες, ἐπιστρωφῶσι πόληας·	μηδὲ	Πρωτέως καὶ Θέτιδος καταψευδέσθω μηδείς,
[379]	περὶ θεολογίας τίνες ἂν εἶεν;	Τοιοίδε	πού τινες, ἦν δ’ ἐγώ·
[359]	ἐπιτηδεύουσι, μάλιστ’ ἂν αἰσθοίμεθα, εἰ	τοιόνδε	(ποιή( σαιμεν τῇ διανοίᾳ· δόντες
[357]	γάρ μοι· ἆρά σοι δοκεῖ	τοιόνδε	τι εἶναι ἀγαθόν, ὃ δεξαίμεθ’
[380]	(Τί δὲ δὴ ὁ δεύτερος	ὅδε;	ἆρα γόητα τὸν θεὸν οἴει
[362]	καὶ τοὺς ἐναντίους λόγους ὧν	ὅδε	εἶπεν, οἳ δικαιοσύνην μὲν ἐπαινοῦσιν,
[362]	ὥστε καὶ σύ, εἴ τι	ὅδε	ἐλλείπει, ἐπάμυνε. καίτοι ἐμέ γε
[370]	μίαν. Αλλὰ μὴν οἶμαι καὶ	τόδε	δῆλον, ὡς, ἐάν τίς τινος
[380]	γε οὕτως εἰπεῖν. Τί δὲ	τόδε;	οὐκ ἀνάγκη, εἴπερ τι ἐξίσταιτο
[374]	ἄλλων ὀργάνων οὐδὲν οὐδένα δημιουργὸν	οὐδὲ	ἀθλητὴν ληφθὲν ποιήσει, οὐδ’ ἔσται
[383]	πομπὴν ὑπὸ Διὸς τῷ Αγαμέμνονι·	οὐδὲ	Αἰσχύλου, ὅταν φῇ ἡ Θέτις
[373]	τισιν, ὡς δοκεῖ, οὐκ ἐξαρκέσει,	οὐδὲ	αὕτη ἡ δίαιτα, ἀλλὰ κλῖναί
[378]	τὸν Δία, ἦ δ’ ὅς,	οὐδὲ	αὐτῷ μοι δοκεῖ ἐπιτήδεια εἶναι
[378]	(τε καὶ ἐπιβουλεύουσι καὶ μάχονται—	οὐδὲ	γὰρ ἀληθῆ— εἴ γε δεῖ
[365]	ῥᾴδιον ἀεὶ λανθάνειν κακὸν ὄντα.	Οὐδὲ	γὰρ ἄλλο οὐδὲν εὐπετές, (φήσομεν,
[370]	σκυτοτόμοι δέρμασίν τε καὶ ἐρίοις.	Οὐδέ	γε, ἦ δ’ ὅς, σμικρὰ
[378]	μοι δοκεῖ ἐπιτήδεια εἶναι λέγειν.	Οὐδέ	γε, ἦν δ’ ἐγώ, τὸ
[376]	μὲν ἂν ἴδῃ ἀγνῶτα, χαλεπαίνει,	οὐδὲ	ἓν κακὸν προπεπονθώς· ὃν δ’
[380]	καὶ Διὸς γεγονέναι, οὐκ ἐπαινεσόμεθα,	~οὐδὲ	θεῶν ἔριν τε καὶ κρίσιν
[372]	καὶ τρυφῶσαν πόλιν. ἴσως οὖν	οὐδὲ	κακῶς ἔχει· σκοποῦντες γὰρ καὶ
[378]	Αδείμαντε, ἐν τῇ ἡμετέρᾳ πόλει.	οὐδὲ	λεκτέον νέῳ ἀκούοντι ὡς ἀδικῶν
[382]	μάλιστα φοβεῖται ἐκεῖ αὐτὸ κεκτῆσθαι.	Οὐδὲ	νῦν πω, ἦ δ’ ὅς,
[370]	ἄροτρον, εἰ μέλλει καλὸν εἶναι,	(οὐδὲ	σμινύην, οὐδὲ τἆλλα ὄργανα ὅσα
[370]	μέλλει καλὸν εἶναι, (οὐδὲ σμινύην,	οὐδὲ	τἆλλα ὄργανα ὅσα περὶ γεωργίαν.
[367]	ἐπαινεῖν σε ἀλλὰ τὸ δοκεῖν,	οὐδὲ	τὸ ἄδικον εἶναι (ψέγειν ἀλλὰ
[383]	τε καὶ χορὸν οὐ δώσομεν,	οὐδὲ	τοὺς διδασκάλους ἐάσομεν ἐπὶ παιδείᾳ
[377]	Εγωγ’ ἔφη· ἀλλ’ οὐκ ἐννοῶ	οὐδὲ	τοὺς μείζους τίνας λέγεις. Οὓς
[379]	μὴ βλάπτει κακόν τι ποιεῖ;	Οὐδὲ	τοῦτο. Ο δέ γε μηδὲν
[375]	Αρ’ οὖν σοι δοκεῖ ἔτι	τοῦδε	προσδεῖσθαι ὁ φυλακικὸς ἐσόμενος, πρὸς
[366]	ὁ λόγος οὗτος ὥρμησεν καὶ	τῷδε	καὶ ἐμοὶ πρὸς σέ, ὦ
[363]	τῶν δικαίων δοξαζομένων δὲ ἀδίκων	διῆλθε	τιμωρήματα, ταῦτα περὶ τῶν ἀδίκων
[368]	ὡς ἄμεινον δικαιοσύνη ἀδικίας, οὐκ	ἀπεδέξασθέ	μου— οὔτ’ αὖ ὅπως μὴ
[372]	ὑγιής τις· εἰ δ’ αὖ	βούλεσθε,	καὶ φλεγμαίνουσαν πόλιν θεωρήσωμεν· οὐδὲν
[368]	καὶ ῥᾴων καταμαθεῖν. εἰ οὖν	βούλεσθε,	~πρῶτον ἐν ταῖς (πόλεσι ζητήσωμεν
[368]	γὰρ θεῖον πεπόνθατε, εἰ μὴ	πέπεισθε	ἀδικίαν δικαιοσύνης ἄμεινον εἶναι, οὕτω
[366]	ὦ Σώκρατες, εἰπεῖν, ὅτι Ω	θαυμάσιε,	πάντων (ὑμῶν, ὅσοι ἐπαινέται φατὲ
[358]	ἐπαινεῖται· ἀλλ’ ἐγώ τις, ὡς	ἔοικε,	δυσμαθής. (Ιθι δή, ἔφη, ἄκουσον
[371]	Πλήρωμα δὴ πόλεώς εἰσιν, ὡς	ἔοικε,	καὶ μισθωτοί. Δοκεῖ μοι. Αρ’
[381]	ἐθέλειν αὑτὸν ἀλλοιοῦν, ἀλλ’ ὡς	ἔοικε,	κάλλιστος καὶ ἄριστος ὢν εἰς
[357]	τὸ δ’ ἦν ἄρα, ὡς	ἔοικε,	προοίμιον. ὁ γὰρ Γλαύκων ἀεί
[372]	ἐγώ· μανθάνω. οὐ πόλιν, ὡς	ἔοικε,	σκοποῦμεν μόνον ὅπως γίγνεται, ἀλλὰ
[359]	καὶ τοιαύτη, καὶ ἐξ ὧν	πέφυκε	τοιαῦτα, ὡς ὁ λόγος. Ως
[376]	Δία, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ	φίλε	Αδείμαντε, οὐκ ἄρα ἀφετέον, οὐδ’
[375]	γε, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ	φίλε,	ἀποροῦμεν· ἧς γὰρ προυθέμεθα εἰκόνος
[361]	Βαβαῖ, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ	φίλε	Γλαύκων, ὡς ἐρρωμένως ἑκάτερον ὥσπερ
[373]	μὲν οὖν. Ετι δή, ὦ	φίλε,	μείζονος τῆς πόλεως δεῖ οὔ
[365]	περιμένει. Ταῦτα πάντα, ἔφη, ὦ	φίλε	Σώκρατες, τοιαῦτα καὶ τοσαῦτα λεγόμενα
[366]	ἢ παῖδες παίδων. Αλλ’ ὦ	φίλε,	φήσει λογιζόμενος, αἱ τελεταὶ αὖ
[374]	ἐπεφύκει ἕκαστος καὶ ἐφ’ ᾧ	ἔμελλε	τῶν ἄλλων (σχολὴν ἄγων διὰ
[382]	ὅς, μανθάνω. (Οἴει γάρ τί	με,	ἔφην, σεμνὸν λέγειν· ἐγὼ δὲ
[362]	τι ὅδε ἐλλείπει, ἐπάμυνε. καίτοι	ἐμέ	γε ἱκανὰ καὶ τὰ ὑπὸ
[383]	ἐμὰς τύχας παιᾶν’ ἐπηυφήμησεν, εὐθυμῶν	ἐμέ.	κἀγὼ τὸ Φοίβου θεῖον ἀψευδὲς
[361]	δὴ κἂν ἀγροικοτέρως λέγηται, μὴ	ἐμὲ	οἴου λέγειν, ὦ Σώκρατες, ἀλλὰ
[358]	τί ὄν τε καὶ ὅθεν	γέγονε	δικαιοσύνη. Πεφυκέναι γὰρ δή φασιν
[362]	σύ, εἴ τι ὅδε ἐλλείπει,	ἐπάμυνε.	καίτοι ἐμέ γε ἱκανὰ καὶ
[368]	ζήτησιν αὐτοῦ, οἵανπερ ἂν εἰ	προσέταξέ	τις γράμματα σμικρὰ πόρρωθεν ἀναγνῶναι
[369]	καὶ τῶν τοιούτων. Εστι ταῦτα.	Φέρε	δή, ἦν δ’ ἐγώ, πῶς
[367]	οὐ τὸ δίκαιον φήσομεν ἐπαινεῖν	σε	ἀλλὰ τὸ δοκεῖν, οὐδὲ τὸ
[367]	δοκεῖ. ἀλλ’ ἐγώ, οὐδὲν γάρ	σε	(δέομαι ἀποκρύπτεσθαι, σοῦ ἐπιθυμῶν ἀκοῦσαι
[366]	καὶ τῷδε καὶ ἐμοὶ πρὸς	σέ,	ὦ Σώκρατες, εἰπεῖν, ὅτι Ω
[369]	τις ὑφάντης; ἢ καὶ σκυτοτόμον	αὐτόσε	προσθήσομεν ἤ τιν’ ἄλλον τῶν
[361]	κυβερνήτης ἄκρος ἢ ἰατρὸς ~τά	τε	ἀδύνατα ἐν τῇ τέχνῃ καὶ
[370]	βουκόλους τε καὶ ποιμένας τούς	τε	ἄλλους νομέας προσθεῖμεν, ἵνα οἵ
[373]	σκευῶν τε παντοδαπῶν δημιουργοί, τῶν	τε	ἄλλων (καὶ τῶν περὶ τὸν
[361]	ὅσα ἂν βίας δέηται, διά	τε	ἀνδρείαν καὶ ῥώμην καὶ διὰ
[367]	ἀγαθῶν εἶναι δικαιοσύνην, ἃ τῶν	τε	ἀποβαινόντων ἀπ’ αὐτῶν ἕνεκα ἄξια
[378]	φησι δρᾶσαι αὐτὸν Ησίοδος, ~ὅ	τε	αὖ Κρόνος (ὡς ἐτιμωρήσατο αὐτόν.
[373]	γάρ; (Ναί, ἔφη. Οὐκοῦν μείζονά	τε	αὖ τὴν πόλιν δεῖ ποιεῖν·
[357]	τοιοῦτον. (Τί δέ; ὃ αὐτό	τε	αὑτοῦ χάριν ἀγαπῶμεν καὶ τῶν
[370]	ἄλλους νομέας προσθεῖμεν, ἵνα οἵ	τε	(γεωργοὶ ἐπὶ τὸ ἀροῦν ἔχοιεν
[367]	μὲν δὴ τὴν φύσιν τοῦ	τε	Γλαύκωνος καὶ τοῦ Αδειμάντου ἠγάμην,
[359]	θαυμάσαντα καταβῆναι καὶ ἰδεῖν ἄλλα	τε	δὴ ἃ μυθολογοῦσιν θαυμαστὰ καὶ
[357]	προοίμιον. ὁ γὰρ Γλαύκων ἀεί	τε	δὴ ἀνδρειότατος ὢν τυγχάνει πρὸς
[377]	ἀρχὴ παντὸς ἔργου μέγιστον, ἄλλως	(τε	δὴ καὶ νέῳ καὶ ἁπαλῷ
[372]	ὅτι καὶ ὄψον ἕξουσιν, ἅλας	τε	δῆλον ὅτι καὶ ἐλάας καὶ
[371]	ποτε ἐν αὐτῇ εἴη ἥ	τε	δικαιοσύνη καὶ ἡ ἀδικία; καὶ
[372]	τοιαύτην τάχ’ ἂν κατίδοιμεν τήν	τε	δικαιοσύνην καὶ ἀδικίαν ὅπῃ ποτὲ
[360]	ὧν λέγομεν, ἐὰν διαστησώμεθα τόν	τε	δικαιότατον καὶ τὸν ἀδικώτατον, οἷοί
[359]	ποιεῖν ὅτι ἂν βούληται, τῷ	τε	δικαίῳ καὶ τῷ ἀδίκῳ, εἶτ’
[380]	αὑτοῦ τοιαῦτα δοκεῖν, ἢ ἁπλοῦν	τε	εἶναι καὶ πάντων ἥκιστα τῆς
[377]	μείζους τίνας λέγεις. Οὓς Ησίοδός	τε,	εἶπον, καὶ Ομηρος ἡμῖν ἐλεγέτην
[371]	τῶν ἄλλων διακόνων που τῶν	τε	εἰσαξόντων καὶ ἐξαξόντων ἕκαστα. οὗτοι
[370]	Ανάγκη. Εκ δὴ τούτων πλείω	τε	ἕκαστα γίγνεται καὶ κάλλιον καὶ
[382]	θεὸς ἁπλοῦν καὶ ἀληθὲς ἔν	τε	ἔργῳ καὶ λόγῳ, καὶ οὔτε
[360]	γ’ ἂν οἴηται ἕκαστος οἷός	τε	ἔσεσθαι ἀδικεῖν, ἀδικεῖν. λυσιτελεῖν γὰρ
[375]	ὦ Γλαύκων, οὐκ ἄγριοι ἀλλήλοις	τε	ἔσονται καὶ τοῖς ἄλλοις πολίταις,
[375]	ψυχὴ πᾶσα πρὸς πάντα ἄφοβός	τέ	ἐστι καὶ ἀήττητος; Εννενόηκα. Τὰ
[373]	ἱμάτια καὶ ὑποδήματα, ἀλλὰ τήν	τε	ζωγραφίαν κινητέον καὶ τὴν ποικιλίαν,
[363]	κοσκίνῳ ὕδωρ ἀναγκάζουσι φέρειν, ἔτι	τε	ζῶντας (εἰς κακὰς δόξας ἄγοντες,
[377]	οὐ καλῶς ἐψεύσατο ὡς Οὐρανός	τε	ἠργάσατο ἅ φησι δρᾶσαι αὐτὸν
[363]	φησιν ἢ βασιλῆος ἀμύμονος ὅς	τε	θεουδὴς εὐδικίας ἀνέχῃσι, φέρῃσι δὲ
[373]	ἐν ταῖς πόλεσιν, οἷον οἵ	τε	θηρευταὶ πάντες οἵ τε μιμηταί,
[361]	τι, ἐπανορθοῦσθαι δυνατῷ εἶναι, λέγειν	τε	ἱκανῷ ὄντι πρὸς τὸ πείθειν,
[380]	ὡς ὁ μὲν θεὸς δίκαιά	τε	καὶ ἀγαθὰ ἠργάζετο, οἱ δὲ
[376]	οὐκ ἂν φιλομαθὲς εἴη συνέσει	τε	καὶ ἀγνοίᾳ ὁριζόμενον τό τε
[376]	οὗπερ ἕνεκα (πάντα σκοποῦμεν, δικαιοσύνην	τε	καὶ ἀδικίαν τίνα τρόπον ἐν
[364]	αὖ εἶδος λόγων περὶ δικαιοσύνης	τε	καὶ ἀδικίας ἰδίᾳ τε λεγόμενον
[367]	ἄλλος πού τις ὑπὲρ δικαιοσύνης	τε	καὶ ἀδικίας λέγοιεν ἄν, μεταστρέφοντες
[358]	ἀδικεῖν, ὥστ’ ἐπειδὰν ἀλλήλους ἀδικῶσί	τε	καὶ ἀδικῶνται καὶ ἀμφοτέρων γεύωνται,
[366]	τελευτήσαντες, ὡς ὁ τῶν πολλῶν	τε	καὶ ἄκρων λεγόμενος λόγος; ἐκ
[381]	ἄν τι ἔξωθεν πάθος ταράξειέν	τε	καὶ ἀλλοιώσειεν; Ναί. Καὶ μήν
[367]	καὶ ἔτι τούτων πλείω Θρασύμαχός	τε	καὶ ἄλλος πού τις ὑπὲρ
[378]	ἐν ταῖς δόξαις (δυσέκ( νιπτά	τε	καὶ ἀμετάστατα φιλεῖ γίγνεσθαι· ὧν
[362]	ἀναθήματα ἱκανῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς θύειν	τε	καὶ ἀνατιθέναι, καὶ θεραπεύειν τοῦ
[380]	καὶ πᾶν φυτὸν ὑπὸ εἱλήσεών	τε	καὶ ἀνέμων καὶ τῶν τοιούτων
[382]	τε τοῦτο εἰπεῖν, πάντες θεοί	τε	καὶ ἄνθρωποι μισοῦσιν; Πῶς, ἔφη,
[367]	ἐάντε λανθάνῃ ἐάντε μὴ θεούς	τε	καὶ ἀνθρώπους, ἡ μὲν ἀγαθόν,
[366]	ψυχῇ ἐνόν, καὶ λανθάνον θεούς	τε	καὶ ἀνθρώπους, οὐδεὶς πώποτε οὔτ’
[375]	ἢ οὐκ ἐννενόηκας ὡς (ἄμαχόν	τε	καὶ ἀνίκητον θυμός, οὗ παρόντος
[372]	θέρους μὲν τὰ πολλὰ γυμνοί	τε	καὶ ἀνυπόδητοι ἐργάσονται, τοῦ δὲ
[373]	εἰ μέλλομεν ἱκανὴν ἕξειν νέμειν	τε	καὶ ἀροῦν, καὶ ἐκείνοις αὖ
[364]	θεοὶ πολλοῖς μὲν ἀγαθοῖς δυστυχίας	τε	καὶ βίον κακὸν ἔνειμαν, τοῖς
[369]	εἰς μίαν οἴκησιν ἀγείραντες κοινωνούς	τε	καὶ βοηθούς, ταύτῃ τῇ συνοικίᾳ
[363]	γίγνηται ἀπὸ τῆς δόξης ἀρχαί	τε	καὶ γάμοι καὶ ὅσαπερ Γλαύκων
[375]	ἦθος, πρὸς μὲν τοὺς συνήθεις	τε	καὶ γνωρίμους ὡς οἷόν τε
[359]	ὑπὸ τοῦ νόμου ἐπίταγμα νόμιμόν	τε	καὶ δίκαιον· καὶ εἶναι δὴ
[364]	ὡς καλὸν μὲν ἡ σωφροσύνη	τε	καὶ δικαιοσύνη, χαλεπὸν μέντοι καὶ
[365]	τε πειθοῦς διδάσκαλοι σοφίαν δημηγορικήν	τε	καὶ δικανικὴν διδόντες, ἐξ ὧν
[379]	ἐάν τις φῇ δι’ Αθηνᾶς	τε	καὶ Διὸς γεγονέναι, οὐκ ἐπαινεσόμεθα,
[380]	τε καὶ κρίσιν (διὰ Θέμιτός	τε	καὶ Διός, οὐδ’ αὖ, ὡς
[377]	πρῶτον καὶ μάλιστα μέμφεσθαι, ἄλλως	τε	καὶ ἐάν τις μὴ καλῶς
[368]	ἔστι που καὶ ἄλλοθι μείζω	τε	καὶ ἐν μείζονι, ἕρμαιον ἂν
[364]	ἢ προγόνων, ἀκεῖσθαι μεθ’ ἡδονῶν	τε	καὶ ἑορτῶν, ἐάν τέ τινα
[378]	παράπαν ὡς θεοὶ θεοῖς πολεμοῦσί	(τε	καὶ ἐπιβουλεύουσι καὶ μάχονται— οὐδὲ
[374]	ἂν εἴη καὶ αὖ τέχνης	τε	καὶ ἐπιμελείας μεγίστης δεόμενον. Οἶμαι
[365]	τοῦ λανθάνειν; εἰ δὲ εἰσί	τε	καὶ ἐπιμελοῦνται, οὐκ ἄλλοθέν τοι
[375]	Κινδυνεύει, ἔφη. Καὶ ἐγὼ ἀπορήσας	τε	καὶ ἐπισκεψάμενος τὰ ἔμπροσθεν, Δικαίως
[364]	δύναμις ἐκ θεῶν ποριζομένη θυσίαις	τε	καὶ ἐπῳδαῖς, εἴτε τι (ἀδίκημά
[370]	ὑφάνται δὲ καὶ σκυτοτόμοι δέρμασίν	τε	καὶ ἐρίοις. Οὐδέ γε, ἦ
[365]	ἐπὶ γὰρ τὸ λανθάνειν συνωμοσίας	τε	καὶ ἑταιρίας συνάξομεν, εἰσίν τε
[365]	λέγουσιν ὡς εἰσὶν οἷοι θυσίαις	τε	καὶ εὐχωλαῖς ἀγανῇσιν καὶ ἀναθήμασιν
[382]	ψυχῇ περὶ τὰ ὄντα ψεύδεσθαί	τε	καὶ ἐψεῦσθαι καὶ ἀμαθῆ εἶναι
[369]	τῆς τροφῆς παρασκευὴ τοῦ εἶναί	τε	καὶ ζῆν ἕνεκα. Παντάπασί γε.
[377]	(οὐσίαν) τῷ λόγῳ, περὶ θεῶν	τε	καὶ ἡρώων οἷοί εἰσιν, ὥσπερ
[378]	ἔχθρας πολλὰς καὶ παντοδαπὰς θεῶν	τε	καὶ ἡρώων πρὸς συγγενεῖς τε
[383]	μέλλουσιν ἡμῖν οἱ φύλακες θεοσεβεῖς	τε	καὶ θεῖοι γίγνεσθαι, καθ’ ὅσον
[364]	καὶ ἐκεῖνος εἶπεν— λιστοὶ δέ	τε	καὶ θεοὶ αὐτοί, καὶ τοὺς
[364]	καὶ τιμᾶν εὐχερῶς ἐθέλουσιν δημοσίᾳ	τε	καὶ ἰδίᾳ, τοὺς δὲ ἀτιμάζειν
[373]	ἐλέγομεν οὐκέτι τἀναγκαῖα θετέον, οἰκίας	τε	καὶ ἱμάτια καὶ ὑποδήματα, ἀλλὰ
[364]	καὶ πόλεις, ὡς ἄρα λύσεις	τε	καὶ καθαρμοὶ ἀδικημάτων ~διὰ θυσιῶν
[381]	Πότερον οὖν ἐπὶ τὸ βέλτιόν	τε	καὶ κάλλιον μεταβάλλει ἑαυτὸν ἢ
[382]	ἀμαθῆ εἶναι καὶ ἐνταῦθα ἔχειν	τε	καὶ κεκτῆσθαι τὸ ψεῦδος πάντες
[380]	τὰ ἄριστα ἔχοντα ἥκιστα ἀλλοιοῦταί	τε	καὶ κινεῖται; οἷον σῶμα ὑπὸ
[380]	οὐκ ἐπαινεσόμεθα, ~οὐδὲ θεῶν ἔριν	τε	καὶ κρίσιν (διὰ Θέμιτός τε
[377]	τοῖς ἀνθρώποις ψευδεῖς συντιθέντες ἔλεγόν	τε	καὶ λέγουσι. Ποίους δή, ἦ
[379]	ὅ γε θεὸς τῷ ὄντι	τε	καὶ λεκτέον οὕτω; Τί μήν;
[366]	κέρδη ἀπωσόμεθα· ἄδικοι δὲ κερδανοῦμέν	τε	καὶ λισσόμενοι ὑπερβαίνοντες καὶ ἁμαρτάνοντες,
[373]	κομμωτριῶν, κουρέων, καὶ αὖ ὀψοποιῶν	τε	καὶ μαγείρων; ἔτι δὲ καὶ
[378]	ἂν ὅπερ θεῶν οἱ πρῶτοί	τε	καὶ μέγιστοι. Οὐ μὰ τὸν
[377]	δ’ ἐγκριθέντας πείσομεν τὰς τροφούς	τε	καὶ μητέρας λέγειν τοῖς παισίν,
[364]	παρέχονται Μουσαίου καὶ Ορφέως, Σελήνης	τε	καὶ Μουσῶν ἐκγόνων, ὥς φασι,
[372]	κατακλινέντες ἐπὶ στιβάδων ἐστρωμένων μίλακί	τε	καὶ μυρρίναις, εὐωχήσονται αὐτοί τε
[378]	ῥᾳδίως οὕτως λέγεσθαι πρὸς ἄφρονάς	τε	καὶ νέους, ἀλλὰ μάλιστα μὲν
[357]	τὸ κάμνοντα ἰατρεύεσθαι καὶ ἰάτρευσίς	τε	καὶ ὁ ἄλλος χρηματισμός; ταῦτα
[370]	δεῖ. ὡσαύτως δ’ ὁ ὑφάντης	τε	καὶ ὁ σκυτοτόμος· ἢ οὔ;
[358]	περὶ τούτου ἄκουε, τί ὄν	τε	καὶ ὅθεν γέγονε δικαιοσύνη. Πεφυκέναι
[378]	τε καὶ ἡρώων πρὸς συγγενεῖς	τε	καὶ οἰκείους αὐτῶν— ἀλλ’ εἴ
[381]	τά γε σύνθετα πάντα σκεύη	τε	καὶ οἰκοδομήματα καὶ ἀμφιέσματα κατὰ
[363]	διδόναι· ὥσπερ ὁ γενναῖος Ησίοδός	τε	καὶ Ομηρός φασιν, ὁ μὲν
[374]	τι ἄλλο τῶν πολεμικῶν ὅπλων	τε	καὶ ὀργάνων αὐθημερὸν ὁπλιτικῆς ἤ
[359]	καὶ εἶναι δὴ ταύτην γένεσίν	τε	καὶ οὐσίαν δικαιοσύνης, μεταξὺ οὖσαν
[360]	περὶ οἰχομένου. καὶ τὸν θαυμάζειν	τε	καὶ πάλιν ἐπιψηλαφῶντα τὸν δακτύλιον
[364]	ὑπερορᾶν, οἳ ἄν πῃ ἀσθενεῖς	τε	(καὶ πένητες ὦσιν, ὁμολογοῦντες αὐτοὺς
[374]	οἷοί τ’ ἐσμέν, ἐκλέξασθαι τίνες	τε	καὶ ποῖαι φύσεις ἐπιτήδειαι εἰς
[370]	τι εἴη, εἰ αὐτοῖς βουκόλους	τε	καὶ ποιμένας τούς τε ἄλλους
[369]	σιτία τέτταρσιν καὶ τετραπλάσιον χρόνον	τε	καὶ πόνον ἀναλίσκειν ἐπὶ σίτου
[380]	κινεῖται; οἷον σῶμα ὑπὸ σιτίων	τε	καὶ ποτῶν καὶ πόνων, καὶ
[371]	καπήλους καλοῦμεν τοὺς πρὸς ὠνήν	τε	καὶ πρᾶσιν διακονοῦντας ἱδρυμένους ἐν
[379]	Αδείμαντε, οὐκ ἐσμὲν ποιηταὶ ἐγώ	τε	(καὶ σὺ ἐν τῷ παρόντι,
[376]	οὖν, ὥσπερ ἐν μύθῳ μυθολογοῦντές	τε	καὶ σχολὴν ἄγοντες λόγῳ παιδεύωμεν
[372]	τε καὶ μυρρίναις, εὐωχήσονται αὐτοί	τε	καὶ τὰ παιδία, ἐπιπίνοντες τοῦ
[366]	ἀνθρώποις πράξομεν κατὰ νοῦν ζῶντές	τε	καὶ τελευτήσαντες, ὡς ὁ τῶν
[366]	ἐπῄνεσεν δικαιοσύνην ἄλλως ἢ δόξας	τε	καὶ τιμὰς καὶ δωρεὰς τὰς
[361]	τοῦ δικαίου εἴτε τῶν δωρεῶν	τε	καὶ τιμῶν ἕνεκα τοιοῦτος εἴη.
[382]	Πάντῃ ἄρα ἀψευδὲς τὸ δαιμόνιόν	τε	καὶ τὸ θεῖον. Παντάπασι μὲν
[359]	φύσις δικαιοσύνης, ὦ Σώκρατες, αὕτη	τε	καὶ τοιαύτη, καὶ ἐξ ὧν
[373]	δὲ οἱ περὶ μουσικήν, ποιηταί	τε	καὶ τούτων ὑπηρέται, ῥαψῳδοί, ὑποκριταί,
[364]	ἔθηκαν καί τινα ὁδὸν μακράν	τε	καὶ τραχεῖαν καὶ ἀνάντη· οἱ
[380]	εἴη τῶν περὶ θεοὺς νόμων	τε	καὶ τύπων, ἐν ᾧ δεήσει
[371]	Δεῖ γάρ. Πλειόνων δὴ γεωργῶν	τε	καὶ τῶν ἄλλων δημιουργῶν δεῖ
[381]	καὶ εὖ ἔχοντα ὑπὸ χρόνου	τε	καὶ τῶν ἄλλων παθημάτων ἥκιστα
[372]	ἐργάσονται, τοῦ δὲ (χειμῶνος ἠμφιεσμένοι	τε	καὶ ὑποδεδεμένοι ἱκανῶς· θρέψονται δὲ
[383]	τοιαῦτα λέγῃ περὶ θεῶν, χαλεπανοῦμέν	τε	καὶ χορὸν οὐ δώσομεν, οὐδὲ
[373]	μὲν οἱ περὶ τὰ σχήματά	τε	καὶ χρώματα, πολλοὶ δὲ οἱ
[379]	Ζεὺς δῷ ἀμφοτέρων, ἄλλοτε μέν	τε	κακῷ ὅ γε κύρεται, ἄλλοτε
[379]	ὡς ταμίας ἡμῖν Ζεὺς— ἀγαθῶν	τε	κακῶν τε τέτυκται. τὴν δὲ
[372]	Γλαύκων; Απερ νομίζεται, ἔφη· ἐπί	τε	κλινῶν κατακεῖσθαι οἶμαι τοὺς μέλλοντας
[364]	θυσίαισι καὶ εὐχωλαῖς ἀγαναῖσιν (λοιβῇ	τε	κνίσῃ τε παρατρωπῶσ’ ἄνθρωποι λισσόμενοι,
[378]	ὁ γὰρ νέος οὐχ οἷός	τε	κρίνειν ὅτι τε ὑπόνοια καὶ
[364]	δικαιοσύνης τε καὶ ἀδικίας ἰδίᾳ	τε	λεγόμενον (καὶ ὑπὸ ποιητῶν. πάντες
[380]	τύπων, ἐν ᾧ δεήσει τούς	τε	λέγοντας λέγειν καὶ τοὺς ποιοῦντας
[364]	δὲ πάντων οἱ περὶ θεῶν	τε	λόγοι καὶ ἀρετῆς θαυμασιώτατοι λέγονται,
[377]	εἶναι καὶ ταὐτὸν (δύνασθαι τούς	τε	μείζους καὶ τοὺς ἐλάττους. ἢ
[373]	οἵ τε θηρευταὶ πάντες οἵ	τε	μιμηταί, πολλοὶ μὲν οἱ περὶ
[378]	ἀλλήλοις ἀπεχθάνεσθαι— πολλοῦ δεῖ γιγαντομαχίας	τε	μυθολογητέον αὐτοῖς καὶ ποικιλτέον, καὶ
[376]	τε καὶ ἀγνοίᾳ ὁριζόμενον τό	τε	οἰκεῖον καὶ τὸ ἀλλότριον; Οὐδαμῶς,
[370]	τὸ ἀροῦν ἔχοιεν βοῦς, οἵ	τε	οἰκοδόμοι πρὸς τὰς ἀγωγὰς μετὰ
[368]	ὅπως δύναμαι ἐπικουρεῖν αὐτῇ. Ο	τε	οὖν Γλαύκων καὶ οἱ ἄλλοι
[383]	ὅσον ἀνθρώπῳ ἐπὶ πλεῖστον οἷόν	τε.	Παντάπασιν, ἔφη, ἔγωγε τοὺς τύπους
[373]	ῥαψῳδοί, ὑποκριταί, χορευταί, ἐργολάβοι, σκευῶν	τε	παντοδαπῶν δημιουργοί, τῶν τε ἄλλων
[364]	εὐχωλαῖς ἀγαναῖσιν (λοιβῇ τε κνίσῃ	τε	παρατρωπῶσ’ ἄνθρωποι λισσόμενοι, ὅτε κέν
[365]	τε καὶ ἑταιρίας συνάξομεν, εἰσίν	τε	πειθοῦς διδάσκαλοι σοφίαν δημηγορικήν τε
[367]	δικαιοσύνην καὶ ψεγόντων ἀδικίαν, δόξας	τε	περὶ αὐτῶν καὶ μισθοὺς ἐγκωμιαζόντων
[379]	ἁμαρτάνοντος καὶ λέγοντος— ὡς δοιοί	τε	πίθοι κατακείαται ἐν Διὸς οὔδει
[372]	παρεσκευασμένοι. ἄλλο τι ἢ σῖτόν	τε	ποιοῦντες καὶ οἶνον καὶ ἱμάτια
[375]	Τὸ ποῖον λέγεις; Οἷον ὀξύν	τέ	που δεῖ αὐτοῖν ἑκάτερον εἶναι
[375]	τε καὶ γνωρίμους ὡς οἷόν	τε	πρᾳοτάτους εἶναι, πρὸς δὲ τοὺς
[373]	αὕτη ἡ δίαιτα, ἀλλὰ κλῖναί	τε	προσέσονται καὶ τράπεζαι καὶ τἆλλα
[372]	τραγήματά που παραθήσομεν αὐτοῖς τῶν	τε	σύκων καὶ ἐρεβίνθων καὶ κυάμων,
[379]	ἡμῖν Ζεὺς— ἀγαθῶν τε κακῶν	τε	τέτυκται. τὴν δὲ τῶν ὅρκων
[363]	δὲ καὶ ὁ ἕτερος· ὥς	τέ	τευ γάρ φησιν ἢ βασιλῆος
[364]	ἡδονῶν τε καὶ ἑορτῶν, ἐάν	τέ	τινα ἐχθρὸν πημῆναι ἐθέλῃ, μετὰ
[382]	εἶναι μίσους; ἆρ’ οὐ πρός	τε	τοὺς πολεμίους καὶ τῶν καλουμένων
[382]	ὡς ἀληθῶς ψεῦδος, εἰ οἷόν	τε	τοῦτο εἰπεῖν, πάντες θεοί τε
[374]	τῶν φυλάκων ἔργον, (τοσούτῳ σχολῆς	τε	τῶν ἄλλων πλείστης ἂν εἴη
[365]	ἴσμεν ἢ ἀκηκόαμεν ἢ ἔκ	τε	τῶν νόμων καὶ τῶν γενεαλογησάντων
[362]	δέ που καὶ παρακελεύονται πατέρες	τε	ὑέσιν, ~καὶ πάντες οἱ (τινῶν
[378]	οὐχ οἷός τε κρίνειν ὅτι	τε	ὑπόνοια καὶ ὃ μή, ἀλλ’
[363]	τοὺς θεοὺς ποιεῖν ἄκρας μέν	τε	φέρειν βαλάνους, μέσσας δὲ μελίσσας·
[362]	πλεονεκτοῦντα δὲ πλουτεῖν καὶ (τούς	τε	φίλους εὖ ποιεῖν καὶ τοὺς
[357]	δεξαίμεθα ἔχειν, (τῶν δὲ μισθῶν	τε	χάριν καὶ τῶν ἄλλων ὅσα
[362]	ὄντι γὰρ φήσουσι τὸν ἄδικον,	ἅτε	ἐπιτηδεύοντα πρᾶγμα ἀληθείας ἐχόμενον καὶ
[368]	δοκεῖ ἔχειν· πάνυ γὰρ θεῖον	πεπόνθατε,	εἰ μὴ πέπεισθε ἀδικίαν δικαιοσύνης
[366]	θαυμάσιε, πάντων (ὑμῶν, ὅσοι ἐπαινέται	φατὲ	δικαιοσύνης εἶναι, ἀπὸ τῶν ἐξ
[367]	ὑμῶν καὶ ἐκ νέων ἡμᾶς	ἐπείθετε,	οὐκ ἂν ἀλλήλους ἐφυλάττομεν μὴ
[359]	ἂν ἑνί ποτε συνθέσθαι τὸ	μήτε	ἀδικεῖν μήτε ἀδικεῖσθαι· μαίνεσθαι γὰρ
[359]	ποτε συνθέσθαι τὸ μήτε ἀδικεῖν	μήτε	ἀδικεῖσθαι· μαίνεσθαι γὰρ ἄν. ἡ
[380]	μήτε πρεσβύτερον, μήτ’ ἐν μέτρῳ	μήτε	ἄνευ μέτρου μυθολογοῦντα, ὡς οὔτε
[383]	καὶ λέγειν καὶ ποιεῖν, ὡς	μήτε	αὐτοὺς γόητας ὄντας τῷ μεταβάλλειν
[374]	ἄρα τὸν μὲν σκυτοτόμον διεκωλύομεν	μήτε	γεωργὸν ἐπιχειρεῖν εἶναι ἅμα μήτε
[383]	γόητας ὄντας τῷ μεταβάλλειν ἑαυτοὺς	μήτε	ἡμᾶς ψεύδεσι παράγειν ἐν λόγῳ
[380]	μέλλει εὐνομήσεσθαι, μήτε τινὰ ἀκούειν,	(μήτε	νεώτερον μήτε πρεσβύτερον, μήτ’ ἐν
[374]	ἐπιχειρεῖν εἶναι ἅμα μήτε ὑφάντην	μήτε	οἰκοδόμον ἀλλὰ σκυτοτόμον, ἵνα δὴ
[380]	μήτε τινὰ ἀκούειν, (μήτε νεώτερον	μήτε	πρεσβύτερον, μήτ’ ἐν μέτρῳ μήτε
[374]	ποιήσει, οὐδ’ ἔσται χρήσιμον τῷ	μήτε	τὴν ἐπιστήμην ἑκάστου λαβόντι μήτε
[374]	μήτε τὴν ἐπιστήμην ἑκάστου λαβόντι	μήτε	τὴν μελέτην ἱκανὴν παρασχομένῳ; Πολλοῦ
[380]	αὑτοῦ πόλει, εἰ μέλλει εὐνομήσεσθαι,	μήτε	τινὰ ἀκούειν, (μήτε νεώτερον μήτε
[380]	ἀγαθὸν ὄντα, διαμαχετέον παντὶ τρόπῳ	μήτε	τινὰ λέγειν ταῦτα ἐν τῇ
[360]	ἡ διάστασις; ἥδε· μηδὲν ἀφαιρῶμεν	μήτε	τοῦ ἀδίκου ἀπὸ τῆς ἀδικίας,
[360]	τοῦ ἀδίκου ἀπὸ τῆς ἀδικίας,	μήτε	τοῦ δικαίου ἀπὸ τῆς δικαιοσύνης,
[374]	μήτε γεωργὸν ἐπιχειρεῖν εἶναι ἅμα	μήτε	ὑφάντην μήτε οἰκοδόμον ἀλλὰ σκυτοτόμον,
[375]	ἆρα ἐθελήσει ὁ μὴ θυμοειδὴς	εἴτε	ἵππος εἴτε κύων ἢ ἄλλο
[375]	ὁ μὴ θυμοειδὴς εἴτε ἵππος	εἴτε	κύων ἢ ἄλλο ὁτιοῦν ζῷον;
[364]	ποριζομένη θυσίαις τε καὶ ἐπῳδαῖς,	εἴτε	τι (ἀδίκημά του γέγονεν αὐτοῦ
[361]	δοκοῦντι τοιούτῳ εἶναι· ἄδηλον οὖν	εἴτε	τοῦ δικαίου εἴτε τῶν δωρεῶν
[361]	ἄδηλον οὖν εἴτε τοῦ δικαίου	εἴτε	τῶν δωρεῶν τε καὶ τιμῶν
[368]	οὕτω δυνάμενοι εἰπεῖν ὑπὲρ αὐτοῦ.	δοκεῖτε	δή μοι ὡς (ἀληθῶς οὐ
[369]	οὐκ ὀλίγον ἔργον αὐτὸ εἶναι·	σκοπεῖτε	οὖν. Εσκεπται, ἔφη ὁ Αδείμαντος·
[379]	τις αὐτὸν ἐν ἔπεσιν ποιῇ	ἐάντε	ἐν μέλεσιν ἐάντε ἐν τραγῳδίᾳ.
[379]	ἔπεσιν ποιῇ ἐάντε ἐν μέλεσιν	ἐάντε	ἐν τραγῳδίᾳ. Δεῖ γάρ. (Οὐκοῦν
[367]	τὸν ἔχοντα αὐτὴ δι’ αὑτήν,	ἐάντε	λανθάνῃ ἐάντε μὴ θεούς τε
[367]	αὐτὴ δι’ αὑτήν, ἐάντε λανθάνῃ	ἐάντε	μὴ θεούς τε καὶ ἀνθρώπους,
[379]	θεὸς ὤν, ἀεὶ δήπου ἀποδοτέον,	ἐάντέ	τις αὐτὸν ἐν ἔπεσιν ποιῇ
[370]	μὲν οὖν. Πλειόνων δή, ὦ	Αδείμαντε,	δεῖ πολιτῶν ἢ τεττάρων ἐπὶ
[381]	δοκεῖ ἄν τίς σοι, ὦ	Αδείμαντε,	ἑκὼν αὑτὸν χείρω ποιεῖν ὁπῃοῦν
[378]	οὐ λεκτέοι γ’ ἔφην, ὦ	Αδείμαντε,	ἐν τῇ ἡμετέρᾳ πόλει. οὐδὲ
[371]	Δοκεῖ μοι. Αρ’ οὖν, ὦ	Αδείμαντε,	ἤδη ἡμῖν ηὔξηται ἡ πόλις,
[376]	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ φίλε	Αδείμαντε,	οὐκ ἄρα ἀφετέον, οὐδ’ εἰ
[379]	φαῖμεν; Καὶ ἐγὼ εἶπον· ~Ω	Αδείμαντε,	οὐκ ἐσμὲν ποιηταὶ ἐγώ τε
[369]	ἀναγκαιοτάτη πόλις ἐκ τεττάρων ἢ	πέντε	ἀνδρῶν. (Φαίνεται. Τί δὴ οὖν;
[364]	κνίσῃ τε παρατρωπῶσ’ ἄνθρωποι λισσόμενοι,	ὅτε	κέν τις ὑπερβήῃ καὶ ἁμάρτῃ.
[379]	τε κακῷ ὅ γε κύρεται,	ἄλλοτε	δ’ ἐσθλῷ· ᾧ δ’ ἂν
[380]	καὶ οἷον ἐξ ἐπιβουλῆς φαντάζεσθαι	ἄλλοτε	ἐν ἄλλαις ἰδέαις τοτὲ μὲν
[379]	μείξας ὁ Ζεὺς δῷ ἀμφοτέρων,	ἄλλοτε	μέν τε κακῷ ὅ γε
[360]	τις τοιαύτης ἐξουσίας ἐπιλαβόμενος μηδέν	ποτε	ἐθέλοι ἀδικῆσαι μηδὲ ἅψαιτο τῶν
[371]	τελέα; Ισως. Ποῦ οὖν ἄν	ποτε	ἐν αὐτῇ εἴη ἥ τε
[382]	τὸ ἐν τοῖς λόγοις (ψεῦδος)	πότε	καὶ τῷ χρήσιμον, ὥστε μὴ
[359]	ἀληθῶς ἄνδρα οὐδ’ ἂν ἑνί	ποτε	συνθέσθαι τὸ μήτε ἀδικεῖν μήτε
[372]	τε δικαιοσύνην καὶ ἀδικίαν ὅπῃ	ποτὲ	ταῖς πόλεσιν ἐμφύονται. ἡ μὲν
[359]	μάλιστα, εἰ αὐτοῖς γένοιτο οἵαν	(ποτέ	φασιν δύναμιν τῷ (Γύγου) τοῦ
[366]	μέχρι τῶν νῦν ἀνθρώπων οὐδεὶς	πώποτε	ἔψεξεν ἀδικίαν οὐδ’ ἐπῄνεσεν δικαιοσύνην
[366]	θεούς τε καὶ ἀνθρώπους, οὐδεὶς	πώποτε	οὔτ’ ἐν ποιήσει οὔτ’ ἐν
[378]	πως μέλλομεν πείσειν ὡς οὐδεὶς	πώποτε	πολίτης ἕτερος ἑτέρῳ ἀπήχθετο οὐδ’
[376]	ἂν γνώριμον, ἀσπάζεται, κἂν μηδὲν	πώποτε	ὑπ’ αὐτοῦ ἀγαθὸν πεπόνθῃ. ἢ
[382]	ἄνοιαν κακόν τι ἐπιχειρῶσιν πράττειν,	τότε	ἀποτροπῆς ἕνεκα ὡς φάρμακον χρήσιμον
[380]	αὑτοῦ εἶδος εἰς πολλὰς μορφάς,	τοτὲ	δὲ ἡμᾶς ἀπατῶντα καὶ ποιοῦντα
[373]	ἡ χώρα γέ που, ἡ	τότε	ἱκανὴ τρέφειν τοὺς τότε, σμικρὰ
[359]	αὐτὸν ποιμένα θητεύοντα παρὰ τῷ	τότε	Λυδίας ἄρχοντι, ὄμβρου δὲ πολλοῦ
[380]	φαντάζεσθαι ἄλλοτε ἐν ἄλλαις ἰδέαις	τοτὲ	μὲν αὐτὸν γιγνόμενον, (καὶ) ἀλλάττοντα
[368]	Αδειμάντου ἠγάμην, ~ἀτὰρ οὖν καὶ	τότε	πάνυ γε (ἥσθην καὶ εἶπον·
[377]	ἁπαλῷ ὁτῳοῦν; μάλιστα γὰρ δὴ	τότε	πλάττεται, καὶ ἐνδύεται τύπος ὃν
[373]	ἡ τότε ἱκανὴ τρέφειν τοὺς	τότε,	σμικρὰ δὴ ἐξ ἱκανῆς ἔσται.
[357]	πρὸς ἅπαντα, καὶ δὴ καὶ	τότε	τοῦ Θρασυμάχου τὴν ἀπόρρησιν οὐκ
[381]	ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ, ὦ	ἄριστε,	λεγέτω ἡμῖν τῶν ποιητῶν, ὡς—
[374]	εὖ ἀπεργασθέντα; ἢ οὕτω ῥᾴδιον,	ὥστε	καὶ γεωργῶν τις ἅμα πολεμικὸς
[362]	τῶν ἀνθρώπων οὓς ἂν βούληται,	ὥστε	καὶ θεοφιλέστερον αὐτὸν εἶναι μᾶλλον
[362]	τὸ λεγόμενον, ἀδελφὸς ἀνδρὶ παρείη·	ὥστε	καὶ σύ, εἴ τι ὅδε
[382]	(ψεῦδος) πότε καὶ τῷ χρήσιμον,	ὥστε	μὴ ἄξιον εἶναι μίσους; ἆρ’
[382]	λόγῳ, καὶ οὔτε αὐτὸς μεθίσταται	οὔτε	ἄλλους ἐξαπατᾷ, οὔτε κατὰ φαντασίας
[378]	πόλιν, οὔτ’ ἐν ὑπονοίαις πεποιημένας	οὔτε	ἄνευ ὑπονοιῶν. ὁ γὰρ νέος
[382]	τε ἔργῳ καὶ λόγῳ, καὶ	οὔτε	αὐτὸς μεθίσταται οὔτε ἄλλους ἐξαπατᾷ,
[365]	Αλλὰ δὴ θεοὺς οὔτε λανθάνειν	οὔτε	βιάσασθαι δυνατόν. Οὐκοῦν, εἰ μὲν
[368]	τοσούτῳ μᾶλλον ἀπορῶ ὅτι χρήσωμαι.	οὔτε	γὰρ ὅπως βοηθῶ ἔχω· δοκῶ
[382]	ἄλλους ἐξαπατᾷ, οὔτε κατὰ φαντασίας	οὔτε	κατὰ λόγους οὔτε κατὰ σημείων
[382]	κατὰ φαντασίας οὔτε κατὰ λόγους	οὔτε	κατὰ σημείων πομπάς, οὔθ’ ὕπαρ
[382]	αὐτὸς μεθίσταται οὔτε ἄλλους ἐξαπατᾷ,	οὔτε	κατὰ φαντασίας οὔτε κατὰ λόγους
[365]	μὴ διδόναι. Αλλὰ δὴ θεοὺς	οὔτε	λανθάνειν οὔτε βιάσασθαι δυνατόν. Οὐκοῦν,
[379]	ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ, ἀποδεκτέον	οὔτε	Ομήρου οὔτ’ ἄλλου (ποιητοῦ ταύτην
[380]	μήτε ἄνευ μέτρου μυθολογοῦντα, ὡς	οὔτε	ὅσια ἂν λεγόμενα εἰ λέγοιτο,
[380]	ὅσια ἂν λεγόμενα εἰ λέγοιτο,	οὔτε	σύμφορα ἡμῖν οὔτε σύμφωνα αὐτὰ
[380]	εἰ λέγοιτο, οὔτε σύμφορα ἡμῖν	οὔτε	σύμφωνα αὐτὰ αὑτοῖς. Σύμψηφός σοί
[362]	λέγεις· ἀλλ’ ἔτι καὶ τάδε	ἄκουε.	δεῖ γὰρ διελθεῖν ἡμᾶς καὶ
[358]	πρῶτον ἔφην ἐρεῖν, περὶ τούτου	ἄκουε,	τί ὄν τε καὶ ὅθεν
[368]	τὸν λόγον, ἀλλὰ διερευνήσασθαι τί	τέ	ἐστιν ἑκάτερον καὶ περὶ τῆς