Pages
[379]	Οὐκ ἄρα πάντων γε αἴτιον	τὸ	ἀγαθόν, ἀλλὰ τῶν μὲν εὖ
[379]	Πῶς γάρ; Τί δέ; ὠφέλιμον	τὸ	ἀγαθόν; Ναί. Αἴτιον ἄρα εὐπραγίας;
[366]	ἤ τινος ἄλλης ἀσθενείας ψέγει	τὸ	ἀδικεῖν, ἀδυνατῶν αὐτὸ δρᾶν. ὡς
[362]	ὠφελεῖσθαι κερδαίνοντα τῷ μὴ δυσχεραίνειν	τὸ	ἀδικεῖν· εἰς ἀγῶνας τοίνυν ἰόντα
[366]	εἴ τις θείᾳ φύσει δυσχεραίνων	τὸ	ἀδικεῖν ἢ ἐπιστήμην λαβὼν (ἀπέχεται
[358]	ὑπερβάλλειν τὸ ἀδικεῖσθαι ἢ ἀγαθῷ	τὸ	ἀδικεῖν, ὥστ’ ἐπειδὰν ἀλλήλους ἀδικῶσί
[358]	κακόν, πλέονι δὲ κακῷ ὑπερβάλλειν	τὸ	ἀδικεῖσθαι ἢ ἀγαθῷ τὸ ἀδικεῖν,
[367]	σε ἀλλὰ τὸ δοκεῖν, οὐδὲ	τὸ	ἄδικον εἶναι (ψέγειν ἀλλὰ τὸ
[375]	πρὸς αἴσθησιν καὶ ἐλαφρὸν πρὸς	τὸ	αἰσθανόμενον διωκάθειν, καὶ ἰσχυρὸν αὖ,
[381]	ἢ ἐπὶ τὸ χεῖρον καὶ	τὸ	αἴσχιον ἑαυτοῦ; (Ανάγκη, ἔφη, ἐπὶ
[376]	ὁριζόμενον τό τε οἰκεῖον καὶ	τὸ	ἀλλότριον; Οὐδαμῶς, ἦ δ’ ὅς,
[370]	ἔοικεν, οὐκ αὐτὸς ποιήσεται ἑαυτῷ	τὸ	ἄροτρον, εἰ μέλλει καλὸν εἶναι,
[370]	ἵνα οἵ τε (γεωργοὶ ἐπὶ	τὸ	ἀροῦν ἔχοιεν βοῦς, οἵ τε
[380]	μὲν αὐτὸν γιγνόμενον, (καὶ) ἀλλάττοντα	τὸ	αὑτοῦ εἶδος εἰς πολλὰς μορφάς,
[369]	οὖν; ἕνα ἕκαστον τούτων δεῖ	τὸ	αὑτοῦ ἔργον ἅπασι κοινὸν κατατιθέναι,
[381]	εἴπερ ἀλλοιοῦται. Πότερον οὖν ἐπὶ	τὸ	βέλτιόν τε καὶ κάλλιον μεταβάλλει
[357]	ἔφη, εἶδος ἀγαθοῦ, ἐν ᾧ	τὸ	γυμνάζεσθαι καὶ τὸ κάμνοντα ἰατρεύεσθαι
[357]	ταῦτα εἰπὼν ᾤμην λόγου ἀπηλλάχθαι·	τὸ	δ’ ἦν ἄρα, ὡς ἔοικε,
[382]	Οὐκ ἔστιν. Πάντῃ ἄρα ἀψευδὲς	τὸ	δαιμόνιόν τε καὶ τὸ θεῖον.
[358]	φασιν τὸ μὲν ἀδικεῖν ἀγαθόν,	τὸ	δὲ ἀδικεῖσθαι κακόν, πλέονι δὲ
[367]	ἀλλότριον ἀγαθόν, συμφέρον τοῦ κρείττονος,	τὸ	δὲ ἄδικον αὑτῷ μὲν συμφέρον
[359]	μὴ δυναμένοις τὸ (μὲν ἐκφεύγειν	τὸ	δὲ αἱρεῖν δοκεῖ λυσιτελεῖν συνθέσθαι
[359]	ἐὰν ἀδικούμενος τιμωρεῖσθαι ἀδύνατος ᾖ·	τὸ	δὲ δίκαιον ἐν μέσῳ ὂν
[370]	τῇ τῆς οἰκίας παρασκευῇ διατρίβειν,	τὸ	δὲ ἱματίου, τὸ δὲ ὑποδημάτων,
[362]	δίκαιον ἀλλὰ δοκεῖν δεῖ ἐθέλειν.	τὸ	δὲ τοῦ Αἰσχύλου πολὺ ἦν
[370]	παρασκευῇ διατρίβειν, τὸ δὲ ἱματίου,	τὸ	δὲ ὑποδημάτων, καὶ μὴ ἄλλοις
[368]	ὦ (Σώκρατες, ἐν τῇ περὶ	τὸ	δίκαιον ζητήσει καθορᾷς; Εγώ σοι,
[367]	τὰς δὲ ψευδεῖς προσθήσεις, οὐ	τὸ	δίκαιον φήσομεν ἐπαινεῖν σε ἀλλὰ
[361]	εἶναι ἀγαθὸν ἐθέλοντα. ἀφαιρετέον δὴ	τὸ	δοκεῖν. εἰ γὰρ δόξει δίκαιος
[367]	τὸ ἄδικον εἶναι (ψέγειν ἀλλὰ	τὸ	δοκεῖν, καὶ παρακελεύεσθαι ἄδικον ὄντα
[367]	δίκαιον φήσομεν ἐπαινεῖν σε ἀλλὰ	τὸ	δοκεῖν, οὐδὲ τὸ ἄδικον εἶναι
[365]	θεσπέσιος βίος λέγεται. (οὐκοῦν, ἐπειδὴ	τὸ	δοκεῖν, ὡς δηλοῦσί μοι οἱ
[381]	κάλλιστος καὶ ἄριστος ὢν εἰς	τὸ	δυνατὸν ἕκαστος αὐτῶν μένει ἀεὶ
[360]	δικαιοσύνης, ἀλλὰ τέλεον ἑκάτερον εἰς	τὸ	ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα τιθῶμεν. πρῶτον μὲν
[359]	δακτυλίου περιαγαγόντα πρὸς ἑαυτὸν εἰς	τὸ	εἴσω τῆς χειρός, ~τούτου δὲ
[382]	Δοκεῖ μοι. Τί δὲ δὴ	τὸ	ἐν τοῖς λόγοις (ψεῦδος) πότε
[374]	καὶ φύσεως ἐπιτηδείας εἰς αὐτὸ	τὸ	ἐπιτήδευμα; Πῶς δ’ οὔ; Ημέτερον
[361]	δὲ δίκαιος, ἵνα ἀμφότεροι εἰς	τὸ	ἔσχατον ἐληλυθότες, ὁ μὲν δικαιοσύνης,
[375]	κυνῶν, ὅτι τοῦτο φύσει αὐτῶν	τὸ	ἦθος, πρὸς μὲν τοὺς συνήθεις
[382]	ἀψευδὲς τὸ δαιμόνιόν τε καὶ	τὸ	θεῖον. Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη.
[381]	Εστι δὴ ταῦτα. (Πᾶν δὴ	τὸ	καλῶς ἔχον ἢ φύσει ἢ
[357]	ἐν ᾧ τὸ γυμνάζεσθαι καὶ	τὸ	κάμνοντα ἰατρεύεσθαι καὶ ἰάτρευσίς τε
[376]	ἡμῖν ἐστιν αὐτὸ σκοποῦσι πρὸς	τὸ	κατιδεῖν οὗπερ ἕνεκα (πάντα σκοποῦμεν,
[365]	τῶν λόγων φέρει. ἐπὶ γὰρ	τὸ	λανθάνειν συνωμοσίας τε καὶ ἑταιρίας
[362]	ῥηθῆναι. Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ,	τὸ	λεγόμενον, ἀδελφὸς ἀνδρὶ παρείη· ὥστε
[377]	Πρῶτον μέν, ἦν δ’ ἐγώ,	τὸ	μέγιστον καὶ περὶ τῶν μεγίστων
[358]	δικαιοσύνη. Πεφυκέναι γὰρ δή φασιν	τὸ	μὲν ἀδικεῖν ἀγαθόν, τὸ δὲ
[376]	Εγωγε. Λόγων δὲ διττὸν εἶδος,	τὸ	μὲν ἀληθές, ψεῦδος δ’ ἕτερον;
[367]	λανθάνειν, καὶ ὁμολογεῖν Θρασυμάχῳ ὅτι	τὸ	μὲν δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθόν, συμφέρον
[359]	ἀμφοτέρων γεύωνται, ~τοῖς μὴ δυναμένοις	τὸ	(μὲν ἐκφεύγειν τὸ δὲ αἱρεῖν
[370]	τοῦ χρόνου, τὰ δὲ τρία,	τὸ	μὲν ἐπὶ τῇ τῆς οἰκίας
[366]	ἐπεξῆλθεν ἱκανῶς τῷ λόγῳ ὡς	τὸ	μὲν μέγιστον κακῶν ὅσα ἴσχει
[373]	ἔφη, ὦ Σώκρατες. Πολεμήσομεν δὴ	τὸ	μετὰ τοῦτο, ὦ Γλαύκων; ἢ
[382]	νυνδὴ (ἐλέγομεν ταῖς μυθολογίαις, διὰ	τὸ	μὴ εἰδέναι ὅπῃ τἀληθὲς ἔχει
[382]	τὸ ψεῦδος χρήσιμον; πότερον διὰ	τὸ	μὴ εἰδέναι τὰ παλαιὰ ἀφομοιῶν
[359]	οὐδ’ ἂν ἑνί ποτε συνθέσθαι	τὸ	μήτε ἀδικεῖν μήτε ἀδικεῖσθαι· μαίνεσθαι
[377]	λέγομεν; τοῦτο δέ που ὡς	τὸ	ὅλον εἰπεῖν ψεῦδος, ἔνι δὲ
[357]	οἷον αὖ τὸ φρονεῖν καὶ	τὸ	ὁρᾶν καὶ τὸ ὑγιαίνειν; τὰ
[376]	Αλλὰ μὴν κομψόν γε φαίνεται	τὸ	πάθος αὐτοῦ τῆς (φύσεως καὶ
[378]	Οὐδέ γε, ἦν δ’ ἐγώ,	τὸ	παράπαν ὡς θεοὶ θεοῖς πολεμοῦσί
[361]	λέγειν τε ἱκανῷ ὄντι πρὸς	τὸ	πείθειν, ἐάν τι μηνύηται τῶν
[364]	δικαίων τὰ ἄδικα ὡς ἐπὶ	τὸ	πλῆθος λέγουσι, καὶ πονηροὺς πλουσίους
[377]	ἐν ταῖς ψυχαῖς ὡς ἐπὶ	τὸ	πολὺ ἐναντίας δόξας ἐκείναις ἅς,
[365]	πρὸς αὑτὸν κατὰ Πίνδαρον ἐκεῖνο	τὸ	Πότερον δίκᾳ τεῖχος ὕψιον ἢ
[370]	γάρ. Οὐ γὰρ οἶμαι ἐθέλει	τὸ	πραττόμενον τὴν τοῦ πράττοντος σχολὴν
[373]	μᾶλλον οὕτω διαιτώμενοι ἢ ὡς	τὸ	πρότερον; Πολύ γε. Καὶ ἡ
[373]	παντοδαπά. καὶ δὴ καὶ ἃ	τὸ	πρῶτον ἐλέγομεν οὐκέτι τἀναγκαῖα θετέον,
[372]	μύρτα καὶ φηγοὺς σποδιοῦσιν (πρὸς	τὸ	πῦρ, μετρίως ὑποπίνοντες· καὶ οὕτω
[378]	τὴν πόλιν φυλάξειν αἴσχιστον νομίζειν	τὸ	ῥᾳδίως ἀλλήλοις ἀπεχθάνεσθαι— πολλοῦ δεῖ
[369]	ἤ τιν’ ἄλλον τῶν περὶ	τὸ	σῶμα θεραπευτήν; Πάνυ γε. Εἴη
[374]	ἀλλὰ σκυτοτόμον, ἵνα δὴ ἡμῖν	τὸ	τῆς σκυτικῆς ἔργον καλῶς γίγνοιτο,
[374]	ἦν δ’ ἐγώ, ὅσῳ μέγιστον	τὸ	τῶν φυλάκων ἔργον, (τοσούτῳ σχολῆς
[357]	φρονεῖν καὶ τὸ ὁρᾶν καὶ	τὸ	ὑγιαίνειν; τὰ γὰρ τοιαῦτά που
[381]	καὶ τῶν τοιούτων παθημάτων, ~οὐ	τὸ	ὑγιέστατον καὶ ἰσχυρότατον (ἥκιστα ἀλλοιοῦται;
[359]	καὶ συνθήκας αὑτῶν, καὶ ὀνομάσαι	τὸ	ὑπὸ τοῦ νόμου ἐπίταγμα νόμιμόν
[383]	παιᾶν’ ἐπηυφήμησεν, εὐθυμῶν ἐμέ. κἀγὼ	τὸ	Φοίβου θεῖον ἀψευδὲς στόμα ἤλπιζον
[357]	ἀπ’ αὐτοῦ γιγνομένων, οἷον αὖ	τὸ	φρονεῖν καὶ τὸ ὁρᾶν καὶ
[357]	αὐτὸ αὑτοῦ ἕνεκα ἀσπαζόμενοι, οἷον	τὸ	χαίρειν καὶ αἱ ἡδοναὶ ὅσαι
[381]	αἴσχιον ἑαυτοῦ; (Ανάγκη, ἔφη, ἐπὶ	τὸ	χεῖρον, εἴπερ ἀλλοιοῦται· οὐ γάρ
[381]	κάλλιον μεταβάλλει ἑαυτὸν ἢ ἐπὶ	τὸ	χεῖρον καὶ τὸ αἴσχιον ἑαυτοῦ;
[382]	τῶν παλαιῶν, ἀφομοιοῦντες τῷ ἀληθεῖ	τὸ	ψεῦδος ὅτι μάλιστα, οὕτω χρήσιμον
[382]	ἐνταῦθα ἔχειν τε καὶ κεκτῆσθαι	τὸ	ψεῦδος πάντες ἥκιστα ἂν δέξαιντο,
[382]	δὴ οὖν τούτων τῷ θεῷ	τὸ	ψεῦδος χρήσιμον; πότερον διὰ τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006