HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοιούτω 1
τοιούτῳ 2
τοιούτων 4
τοῖς 33
τολμήσειεν 1
τομένῳ 1
τόν 1

Fréquences [« »]
33 τι
30 τις
31 ὦ
33 τοῖς
35 ἀλλ
35 ἀλλὰ
37 οὐκ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre II

τοῖς

Pages

[361]   καὶ ὁ ἄδικος ἐπιχειρῶν ὀρθῶς τοῖς ἀδικήμασιν λανθανέτω, εἰ μέλλει σφόδρα

[366]   συγγνώμην ἔχει καὶ οὐκ ὀργίζεται τοῖς ἀδίκοις, ἀλλ’ οἶδεν ὅτι πλὴν

[360]   ἀθλιώτατος μὲν ἂν δόξειεν εἶναι τοῖς αἰσθανομένοις καὶ ἀνοητότατος, ἐπαινοῖεν δ’

[381]   μηδ’ ἐν τραγῳδίαις μηδ’ ἐν τοῖς ἄλλοις ποιήμασιν εἰσαγέτω Ηραν ἠλλοιωμένην,

[375]   ἄγριοι ἀλλήλοις τε ἔσονται καὶ τοῖς ἄλλοις πολίταις, ὄντες τοιοῦτοι τὰς

[379]   πολλοὶ λέγουσιν, ἀλλὰ ὀλίγων μὲν τοῖς ἀνθρώποις αἴτιος, πολλῶν δὲ ἀναίτιος·

[360]   βούλοιτο, καὶ τἆλλα πράττειν ἐν τοῖς ἀνθρώποις ἰσόθεον ὄντα. οὕτω δὲ

[377]   ποιηταί. οὗτοι γάρ που μύθους τοῖς ἀνθρώποις ψευδεῖς συντιθέντες ἔλεγόν τε

[383]   ἡ Θέτις τὸν Απόλλω ἐν τοῖς αὑτῆς (γάμοις ᾄδοντα ἐνδατεῖσθαι τὰς

[364]   τε καὶ βίον κακὸν ἔνειμαν, τοῖς δ’ ἐναντίοις ἐναντίαν μοῖραν. ἀγύρται

[371]   ἀλλάξασθαι τοῖς τι δεομένοις ἀποδόσθαι, τοῖς δὲ ἀντὶ αὖ ἀργυρίου διαλλάττειν

[371]   εἰς τὸν αὐτὸν χρόνον ἥκῃ τοῖς δεομένοις τὰ παρ’ αὐτοῦ ἀλλάξασθαι,

[363]   ὑὸς αὐτοῦ παρὰ θεῶν διδόασιν τοῖς δικαίοις· εἰς Αιδου γὰρ ἀγαγόντες

[363]   φασιν, ὁ μὲν τὰς δρῦς (τοῖς δικαίοις τοὺς θεοὺς ποιεῖν ἄκρας

[372]   γηραιοὶ τελευτῶντες ἄλλον τοιοῦτον βίον τοῖς ἐκγόνοις παραδώσουσιν. Καὶ ὅς, Εἰ

[374]   ὑπὲρ ὧν νυνδὴ ἐλέγομεν διαμαχεῖται τοῖς ἐπιοῦσιν. Τί δέ; ἦ δ’

[376]   τοῦτο, ἦν δ’ ἐγώ, ἐν τοῖς κυσὶν κατόψει, ὃ καὶ ἄξιον

[364]   σφισιν ὑπηρετεῖν. τούτοις δὲ πᾶσιν τοῖς λόγοις μάρτυρας ποιητὰς ἐπάγονται οἱ

[382]   ἐψευσμένου· ἐπεὶ τό γε ἐν τοῖς λόγοις μίμημά τι τοῦ ἐν

[382]   Τί δὲ δὴ τὸ ἐν τοῖς λόγοις (ψεῦδος) πότε καὶ τῷ

[377]   ἐκβλητέον. Ποίους δή; ἔφη. Εν τοῖς μείζοσιν, ἦν δ’ ἐγώ, μύθοις

[361]   καὶ τὰ δυνατὰ διαισθάνεται, (καὶ τοῖς μὲν ἐπιχειρεῖ, τὰ δὲ ἐᾷ·

[359]   καὶ ἀδικῶνται καὶ ἀμφοτέρων γεύωνται, ~τοῖς μὴ δυναμένοις τὸ (μὲν ἐκφεύγειν

[377]   καὶ πλάττειν τὰς ψυχὰς αὐτῶν τοῖς μύθοις πολὺ μᾶλλον ἢ τὰ

[377]   δὴ ἡμῖν, ὡς ἔοικεν, ἐπιστατητέον τοῖς μυθοποιοῖς, (καὶ ὃν μὲν ἂν

[363]   ἐμβάλλοντες ἄφθονα ἔχουσι λέγειν ἀγαθά, τοῖς ὁσίοις ἅ φασι θεοὺς διδόναι·

[377]   ἦν δ’ ἐγώ, ὅτι πρῶτον τοῖς παιδίοις μύθους λέγομεν; τοῦτο δέ

[377]   τροφούς τε καὶ μητέρας λέγειν τοῖς παισίν, καὶ πλάττειν τὰς ψυχὰς

[360]   δὲ γενομένου (ἀφανῆ αὐτὸν γενέσθαι τοῖς παρακαθημένοις, καὶ διαλέγεσθαι ὡς περὶ

[359]   περιελόμενον ἐκβῆναι. συλλόγου δὲ γενομένου τοῖς ποιμέσιν εἰωθότος, ἵν’ ἐξαγγέλλοιεν κατὰ

[358]   ἔσεσθαι. Οὐ τοίνυν δοκεῖ, ἔφη, τοῖς πολλοῖς, ἀλλὰ τοῦ ἐπιπόνου εἴδους,

[371]   τὰ μὲν ἀντ’ ἀργυρίου ἀλλάξασθαι τοῖς τι δεομένοις ἀποδόσθαι, τοῖς δὲ

[377]   ἐν ἀμφοτέροις, πρότερον δ’ ἐν τοῖς ψευδέσιν; Οὐ μανθάνω, ἔφη, πῶς

Pages
[361]	καὶ ὁ ἄδικος ἐπιχειρῶν ὀρθῶς	τοῖς	ἀδικήμασιν λανθανέτω, εἰ μέλλει σφόδρα
[366]	συγγνώμην ἔχει καὶ οὐκ ὀργίζεται	τοῖς	ἀδίκοις, ἀλλ’ οἶδεν ὅτι πλὴν
[360]	ἀθλιώτατος μὲν ἂν δόξειεν εἶναι	τοῖς	αἰσθανομένοις καὶ ἀνοητότατος, ἐπαινοῖεν δ’
[381]	μηδ’ ἐν τραγῳδίαις μηδ’ ἐν	τοῖς	ἄλλοις ποιήμασιν εἰσαγέτω Ηραν ἠλλοιωμένην,
[375]	ἄγριοι ἀλλήλοις τε ἔσονται καὶ	τοῖς	ἄλλοις πολίταις, ὄντες τοιοῦτοι τὰς
[379]	πολλοὶ λέγουσιν, ἀλλὰ ὀλίγων μὲν	τοῖς	ἀνθρώποις αἴτιος, πολλῶν δὲ ἀναίτιος·
[360]	βούλοιτο, καὶ τἆλλα πράττειν ἐν	τοῖς	ἀνθρώποις ἰσόθεον ὄντα. οὕτω δὲ
[377]	ποιηταί. οὗτοι γάρ που μύθους	τοῖς	ἀνθρώποις ψευδεῖς συντιθέντες ἔλεγόν τε
[383]	ἡ Θέτις τὸν Απόλλω ἐν	τοῖς	αὑτῆς (γάμοις ᾄδοντα ἐνδατεῖσθαι τὰς
[364]	τε καὶ βίον κακὸν ἔνειμαν,	τοῖς	δ’ ἐναντίοις ἐναντίαν μοῖραν. ἀγύρται
[371]	ἀλλάξασθαι τοῖς τι δεομένοις ἀποδόσθαι,	τοῖς	δὲ ἀντὶ αὖ ἀργυρίου διαλλάττειν
[371]	εἰς τὸν αὐτὸν χρόνον ἥκῃ	τοῖς	δεομένοις τὰ παρ’ αὐτοῦ ἀλλάξασθαι,
[363]	ὑὸς αὐτοῦ παρὰ θεῶν διδόασιν	τοῖς	δικαίοις· εἰς Αιδου γὰρ ἀγαγόντες
[363]	φασιν, ὁ μὲν τὰς δρῦς	(τοῖς	δικαίοις τοὺς θεοὺς ποιεῖν ἄκρας
[372]	γηραιοὶ τελευτῶντες ἄλλον τοιοῦτον βίον	τοῖς	ἐκγόνοις παραδώσουσιν. Καὶ ὅς, Εἰ
[374]	ὑπὲρ ὧν νυνδὴ ἐλέγομεν διαμαχεῖται	τοῖς	ἐπιοῦσιν. Τί δέ; ἦ δ’
[376]	τοῦτο, ἦν δ’ ἐγώ, ἐν	τοῖς	κυσὶν κατόψει, ὃ καὶ ἄξιον
[364]	σφισιν ὑπηρετεῖν. τούτοις δὲ πᾶσιν	τοῖς	λόγοις μάρτυρας ποιητὰς ἐπάγονται οἱ
[382]	ἐψευσμένου· ἐπεὶ τό γε ἐν	τοῖς	λόγοις μίμημά τι τοῦ ἐν
[382]	Τί δὲ δὴ τὸ ἐν	τοῖς	λόγοις (ψεῦδος) πότε καὶ τῷ
[377]	ἐκβλητέον. Ποίους δή; ἔφη. Εν	τοῖς	μείζοσιν, ἦν δ’ ἐγώ, μύθοις
[361]	καὶ τὰ δυνατὰ διαισθάνεται, (καὶ	τοῖς	μὲν ἐπιχειρεῖ, τὰ δὲ ἐᾷ·
[359]	καὶ ἀδικῶνται καὶ ἀμφοτέρων γεύωνται,	~τοῖς	μὴ δυναμένοις τὸ (μὲν ἐκφεύγειν
[377]	καὶ πλάττειν τὰς ψυχὰς αὐτῶν	τοῖς	μύθοις πολὺ μᾶλλον ἢ τὰ
[377]	δὴ ἡμῖν, ὡς ἔοικεν, ἐπιστατητέον	τοῖς	μυθοποιοῖς, (καὶ ὃν μὲν ἂν
[363]	ἐμβάλλοντες ἄφθονα ἔχουσι λέγειν ἀγαθά,	τοῖς	ὁσίοις ἅ φασι θεοὺς διδόναι·
[377]	ἦν δ’ ἐγώ, ὅτι πρῶτον	τοῖς	παιδίοις μύθους λέγομεν; τοῦτο δέ
[377]	τροφούς τε καὶ μητέρας λέγειν	τοῖς	παισίν, καὶ πλάττειν τὰς ψυχὰς
[360]	δὲ γενομένου (ἀφανῆ αὐτὸν γενέσθαι	τοῖς	παρακαθημένοις, καὶ διαλέγεσθαι ὡς περὶ
[359]	περιελόμενον ἐκβῆναι. συλλόγου δὲ γενομένου	τοῖς	ποιμέσιν εἰωθότος, ἵν’ ἐξαγγέλλοιεν κατὰ
[358]	ἔσεσθαι. Οὐ τοίνυν δοκεῖ, ἔφη,	τοῖς	πολλοῖς, ἀλλὰ τοῦ ἐπιπόνου εἴδους,
[371]	τὰ μὲν ἀντ’ ἀργυρίου ἀλλάξασθαι	τοῖς	τι δεομένοις ἀποδόσθαι, τοῖς δὲ
[377]	ἐν ἀμφοτέροις, πρότερον δ’ ἐν	τοῖς	ψευδέσιν; Οὐ μανθάνω, ἔφη, πῶς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/01/2006