Pages |
[361] |
καὶ
ὁ
ἄδικος
ἐπιχειρῶν
ὀρθῶς
|
τοῖς |
ἀδικήμασιν
λανθανέτω,
εἰ
μέλλει
σφόδρα |
[366] |
συγγνώμην
ἔχει
καὶ
οὐκ
ὀργίζεται
|
τοῖς |
ἀδίκοις,
ἀλλ’
οἶδεν
ὅτι
πλὴν |
[360] |
ἀθλιώτατος
μὲν
ἂν
δόξειεν
εἶναι
|
τοῖς |
αἰσθανομένοις
καὶ
ἀνοητότατος,
ἐπαινοῖεν
δ’ |
[381] |
μηδ’
ἐν
τραγῳδίαις
μηδ’
ἐν
|
τοῖς |
ἄλλοις
ποιήμασιν
εἰσαγέτω
Ηραν
ἠλλοιωμένην, |
[375] |
ἄγριοι
ἀλλήλοις
τε
ἔσονται
καὶ
|
τοῖς |
ἄλλοις
πολίταις,
ὄντες
τοιοῦτοι
τὰς |
[379] |
πολλοὶ
λέγουσιν,
ἀλλὰ
ὀλίγων
μὲν
|
τοῖς |
ἀνθρώποις
αἴτιος,
πολλῶν
δὲ
ἀναίτιος· |
[360] |
βούλοιτο,
καὶ
τἆλλα
πράττειν
ἐν
|
τοῖς |
ἀνθρώποις
ἰσόθεον
ὄντα.
οὕτω
δὲ |
[377] |
ποιηταί.
οὗτοι
γάρ
που
μύθους
|
τοῖς |
ἀνθρώποις
ψευδεῖς
συντιθέντες
ἔλεγόν
τε |
[383] |
ἡ
Θέτις
τὸν
Απόλλω
ἐν
|
τοῖς |
αὑτῆς
(γάμοις
ᾄδοντα
ἐνδατεῖσθαι
τὰς |
[364] |
τε
καὶ
βίον
κακὸν
ἔνειμαν,
|
τοῖς |
δ’
ἐναντίοις
ἐναντίαν
μοῖραν.
ἀγύρται |
[371] |
ἀλλάξασθαι
τοῖς
τι
δεομένοις
ἀποδόσθαι,
|
τοῖς |
δὲ
ἀντὶ
αὖ
ἀργυρίου
διαλλάττειν |
[371] |
εἰς
τὸν
αὐτὸν
χρόνον
ἥκῃ
|
τοῖς |
δεομένοις
τὰ
παρ’
αὐτοῦ
ἀλλάξασθαι, |
[363] |
ὑὸς
αὐτοῦ
παρὰ
θεῶν
διδόασιν
|
τοῖς |
δικαίοις·
εἰς
Αιδου
γὰρ
ἀγαγόντες |
[363] |
φασιν,
ὁ
μὲν
τὰς
δρῦς
|
(τοῖς |
δικαίοις
τοὺς
θεοὺς
ποιεῖν
ἄκρας |
[372] |
γηραιοὶ
τελευτῶντες
ἄλλον
τοιοῦτον
βίον
|
τοῖς |
ἐκγόνοις
παραδώσουσιν.
Καὶ
ὅς,
Εἰ |
[374] |
ὑπὲρ
ὧν
νυνδὴ
ἐλέγομεν
διαμαχεῖται
|
τοῖς |
ἐπιοῦσιν.
Τί
δέ;
ἦ
δ’ |
[376] |
τοῦτο,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἐν
|
τοῖς |
κυσὶν
κατόψει,
ὃ
καὶ
ἄξιον |
[364] |
σφισιν
ὑπηρετεῖν.
τούτοις
δὲ
πᾶσιν
|
τοῖς |
λόγοις
μάρτυρας
ποιητὰς
ἐπάγονται
οἱ |
[382] |
ἐψευσμένου·
ἐπεὶ
τό
γε
ἐν
|
τοῖς |
λόγοις
μίμημά
τι
τοῦ
ἐν |
[382] |
Τί
δὲ
δὴ
τὸ
ἐν
|
τοῖς |
λόγοις
(ψεῦδος)
πότε
καὶ
τῷ |
[377] |
ἐκβλητέον.
Ποίους
δή;
ἔφη.
Εν
|
τοῖς |
μείζοσιν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
μύθοις |
[361] |
καὶ
τὰ
δυνατὰ
διαισθάνεται,
(καὶ
|
τοῖς |
μὲν
ἐπιχειρεῖ,
τὰ
δὲ
ἐᾷ· |
[359] |
καὶ
ἀδικῶνται
καὶ
ἀμφοτέρων
γεύωνται,
|
~τοῖς |
μὴ
δυναμένοις
τὸ
(μὲν
ἐκφεύγειν |
[377] |
καὶ
πλάττειν
τὰς
ψυχὰς
αὐτῶν
|
τοῖς |
μύθοις
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
τὰ |
[377] |
δὴ
ἡμῖν,
ὡς
ἔοικεν,
ἐπιστατητέον
|
τοῖς |
μυθοποιοῖς,
(καὶ
ὃν
μὲν
ἂν |
[363] |
ἐμβάλλοντες
ἄφθονα
ἔχουσι
λέγειν
ἀγαθά,
|
τοῖς |
ὁσίοις
ἅ
φασι
θεοὺς
διδόναι· |
[377] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὅτι
πρῶτον
|
τοῖς |
παιδίοις
μύθους
λέγομεν;
τοῦτο
δέ |
[377] |
τροφούς
τε
καὶ
μητέρας
λέγειν
|
τοῖς |
παισίν,
καὶ
πλάττειν
τὰς
ψυχὰς |
[360] |
δὲ
γενομένου
(ἀφανῆ
αὐτὸν
γενέσθαι
|
τοῖς |
παρακαθημένοις,
καὶ
διαλέγεσθαι
ὡς
περὶ |
[359] |
περιελόμενον
ἐκβῆναι.
συλλόγου
δὲ
γενομένου
|
τοῖς |
ποιμέσιν
εἰωθότος,
ἵν’
ἐξαγγέλλοιεν
κατὰ |
[358] |
ἔσεσθαι.
Οὐ
τοίνυν
δοκεῖ,
ἔφη,
|
τοῖς |
πολλοῖς,
ἀλλὰ
τοῦ
ἐπιπόνου
εἴδους, |
[371] |
τὰ
μὲν
ἀντ’
ἀργυρίου
ἀλλάξασθαι
|
τοῖς |
τι
δεομένοις
ἀποδόσθαι,
τοῖς
δὲ |
[377] |
ἐν
ἀμφοτέροις,
πρότερον
δ’
ἐν
|
τοῖς |
ψευδέσιν;
Οὐ
μανθάνω,
ἔφη,
πῶς |