Pages |
[371] |
ἐν
ἀγορᾷ;
Οὐδαμῶς,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
ἀλλὰ
εἰσὶν
οἳ
τοῦτο
ὁρῶντες |
[374] |
δεόμενον.
Οἶμαι
ἔγωγε,
ἦ
δ’
|
ὅς. |
Αρ’
οὖν
οὐ
καὶ
φύσεως |
[374] |
ἐπιοῦσιν.
Τί
δέ;
ἦ
δ’
|
ὅς· |
αὐτοὶ
οὐχ
ἱκανοί;
Οὔκ,
εἰ |
[372] |
βίον
τοῖς
ἐκγόνοις
παραδώσουσιν.
Καὶ
|
ὅς, |
Εἰ
δὲ
ὑῶν
πόλιν,
ὦ |
[370] |
μίαν
εἷς;
Οταν,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
εἷς
μίαν.
Αλλὰ
μὴν
οἶμαι |
[377] |
λέγουσι.
Ποίους
δή,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
καὶ
τί
αὐτῶν
μεμφόμενος
λέγεις; |
[382] |
Οὐδὲ
νῦν
πω,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
μανθάνω.
(Οἴει
γάρ
τί
με, |
[376] |
τὸ
ἀλλότριον;
Οὐδαμῶς,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
ὅπως
οὔ.
Αλλὰ
μέντοι,
εἶπον |
[371] |
ᾠκίσαμεν.
Δῆλον
δή,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
ὅτι
πωλοῦντες
καὶ
ὠνούμενοι.
Αγορὰ |
[375] |
φύσεις;
Μὰ
Δία,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
οὐ
ῥᾳδίως.
(Αλλὰ
μέντοι
δεῖ |
[378] |
μὰ
τὸν
Δία,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
οὐδὲ
αὐτῷ
μοι
δοκεῖ
ἐπιτήδεια |
[362] |
ἀδύνατον
ποιῆσαι
βοηθεῖν
δικαιοσύνῃ.
(Καὶ
|
ὅς, |
Οὐδέν,
ἔφη,
λέγεις·
ἀλλ’
ἔτι |
[362] |
μήν;
εἶπον.
Αὐτό,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
οὐκ
εἴρηται
ὃ
μάλιστα
ἔδει |
[382] |
προτείνων;
Οὐκ
οἶδα,
ἦ
δ’
|
ὅς. |
Οὐκ
οἶσθα,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[369] |
ἀδικίαν;
Τάχ’
ἄν,
ἦ
δ’
|
ὅς. |
Οὐκοῦν
γενομένου
αὐτοῦ
ἐλπὶς
εὐπετέστερον |
[368] |
πόλεως;
Πάνυ
γε,
ἦ
δ’
|
ὅς. |
Οὐκοῦν
μεῖζον
πόλις
ἑνὸς
ἀνδρός; |
[378] |
ἀκοῦσαι.
Καὶ
γάρ,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
οὗτοί
γε
οἱ
λόγοι
χαλεποί. |
[369] |
πόλιν
οἰκίζειν;
Οὐδεμίαν,
ἦ
δ’
|
ὅς. |
(Οὕτω
δὴ
ἄρα
παραλαμβάνων
ἄλλος |
[382] |
ποιοῦμεν;
Καὶ
μάλα,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
οὕτως
ἔχει.
Κατὰ
τί
δὴ |
[370] |
ἐρίοις.
Οὐδέ
γε,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
σμικρὰ
πόλις
ἂν
εἴη
ἔχουσα |
[374] |
Πολλοῦ
γὰρ
ἄν,
ἦ
δ’
|
ὅς, |
τὰ
ὄργανα
ἦν
ἄξια.
Οὐκοῦν, |
[363] |
γάρ
φησιν
ἢ
βασιλῆος
ἀμύμονος
|
ὅς |
τε
θεουδὴς
εὐδικίας
ἀνέχῃσι,
φέρῃσι |