| Pages |
| [376] |
τὴν
φύσιν;
~(Πῶς
δή;
ἔφη·
|
οὐ |
γὰρ
ἐννοῶ.
Καὶ
τοῦτο,
ἦν |
| [381] |
ἐπὶ
τὸ
χεῖρον,
εἴπερ
ἀλλοιοῦται·
|
οὐ |
γάρ
που
ἐνδεᾶ
γε
φήσομεν |
| [368] |
ἐμοὶ
(φαίνεται.
ἐπειδὴ
οὖν
ἡμεῖς
|
οὐ |
δεινοί,
δοκῶ
μοι,
ἦν
δ’ |
| [373] |
καὶ
διακόνων
πλειόνων
δεησόμεθα·
ἢ
|
οὐ |
δοκεῖ
δεήσειν
παιδαγωγῶν,
τιτθῶν,
τροφῶν, |
| [370] |
ἐπ’
ἄλλου
ἔργου
πράξει.
ἢ
|
οὐ |
δοκεῖ
σοι;
Εμοιγε.
Τί
δέ; |
| [362] |
καὶ
οὐ
πρὸς
δόξαν
ζῶντα,
|
οὐ |
δοκεῖν
ἄδικον
ἀλλ’
εἶναι
ἐθέλειν, |
| [361] |
ἁπλοῦν
καὶ
γενναῖον,
κατ’
Αἰσχύλον
|
οὐ |
δοκεῖν
ἀλλ’
εἶναι
ἀγαθὸν
ἐθέλοντα. |
| [367] |
γόνιμα
τῇ
αὑτῶν
φύσει
ἀλλ’
|
οὐ |
δόξῃ
ἐστίν,
τοῦτ’
οὖν
αὐτὸ |
| [383] |
θεῶν,
χαλεπανοῦμέν
τε
καὶ
χορὸν
|
οὐ |
δώσομεν,
οὐδὲ
τοὺς
διδασκάλους
ἐάσομεν |
| [380] |
τι
ἄλλο
τῶν
τοιούτων,
ἢ
|
οὐ |
θεοῦ
ἔργα
ἐατέον
αὐτὰ
λέγειν, |
| [374] |
ἦ
δ’
ὅς.
Αρ’
οὖν
|
οὐ |
καὶ
φύσεως
ἐπιτηδείας
εἰς
αὐτὸ |
| [377] |
τῶν
μεγίστων
ψεῦδος
ὁ
εἰπὼν
|
οὐ |
καλῶς
ἐψεύσατο
ὡς
Οὐρανός
τε |
| [371] |
γένεσιν
ἐμποιεῖ
τῇ
πόλει.
ἢ
|
οὐ |
καπήλους
καλοῦμεν
τοὺς
πρὸς
ὠνήν |
| [378] |
γε
οἱ
λόγοι
χαλεποί.
(Καὶ
|
οὐ |
λεκτέοι
γ’
ἔφην,
ὦ
Αδείμαντε, |
| [375] |
τις
καὶ
ἐν
ἄλλοις
ζῴοις,
|
οὐ |
μεντἂν
ἥκιστα
(ἐν
ᾧ
ἡμεῖς |
| [375] |
ὁποτέρου
ἂν
στέρηται,
φύλαξ
ἀγαθὸς
|
οὐ |
μὴ
γένηται·
ταῦτα
δὲ
ἀδυνάτοις |
| [379] |
οὓς
ἐὰν
ποιῶσιν
οὐκ
ἐπιτρεπτέον,
|
οὐ |
μὴν
αὐτοῖς
γε
ποιητέον
μύθους. |
| [364] |
φασι,
καθ’
ἃς
θυηπολοῦσιν,
πείθοντες
|
οὐ |
μόνον
ἰδιώτας
ἀλλὰ
καὶ
πόλεις, |
| [382] |
μὲν
δὴ
τῷ
ὄντι
ψεῦδος
|
οὐ |
μόνον
ὑπὸ
θεῶν
ἀλλὰ
καὶ |
| [376] |
μουσική.
Εστιν
γάρ.
Αρ’
οὖν
|
οὐ |
μουσικῇ
πρότερον
ἀρξόμεθα
παιδεύοντες
ἢ |
| [382] |
παθήματος
καὶ
ὕστερον
γεγονὸς
εἴδωλον,
|
οὐ |
πάνυ
(ἄκρατον
ψεῦδος.
ἢ
οὐχ |
| [370] |
πρῶτον
μὲν
ἡμῶν
φύεται
ἕκαστος
|
οὐ |
πάνυ
(ὅμοιος
ἑκάστῳ,
ἀλλὰ
διαφέρων |
| [375] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
δυνατόν,
καὶ
|
οὐ |
παρὰ
φύσιν
ζητοῦμεν
τοιοῦτον
εἶναι |
| [378] |
καὶ
θεομαχίας
ὅσας
Ομηρος
πεποίηκεν
|
οὐ |
παραδεκτέον
εἰς
τὴν
πόλιν,
οὔτ’ |
| [374] |
ἄγων
διὰ
βίου
αὐτὸ
ἐργαζόμενος
|
οὐ |
παριεὶς
τοὺς
καιροὺς
καλῶς
ἀπεργάσεσθαι· |
| [368] |
δοκεῖτε
δή
μοι
ὡς
(ἀληθῶς
|
οὐ |
πεπεῖσθαι—
τεκμαίρομαι
δὲ
ἐκ
τοῦ |
| [374] |
δὴ
περὶ
τὸν
πόλεμον
πότερον
|
οὐ |
περὶ
πλείστου
ἐστὶν
εὖ
ἀπεργασθέντα; |
| [375] |
πολεμίους
χαλεπούς·
εἰ
δὲ
μή,
|
οὐ |
περιμενοῦσιν
ἄλλους
σφᾶς
διολέσαι,
ἀλλ’ |
| [372] |
Εἶεν,
ἦν
δ’
ἐγώ·
μανθάνω.
|
οὐ |
πόλιν,
ὡς
ἔοικε,
σκοποῦμεν
μόνον |
| [362] |
ἐπιτηδεύοντα
πρᾶγμα
ἀληθείας
ἐχόμενον
καὶ
|
οὐ |
πρὸς
δόξαν
ζῶντα,
οὐ
δοκεῖν |
| [382] |
μὴ
ἄξιον
εἶναι
μίσους;
ἆρ’
|
οὐ |
πρός
τε
τοὺς
πολεμίους
καὶ |
| [365] |
ποικίλην.
Αλλὰ
γάρ,
φησί
τις,
|
οὐ |
ῥᾴδιον
ἀεὶ
λανθάνειν
κακὸν
ὄντα. |
| [375] |
Μὰ
Δία,
ἦ
δ’
ὅς,
|
οὐ |
ῥᾳδίως.
(Αλλὰ
μέντοι
δεῖ
γε |
| [374] |
ἡ
περὶ
τὸν
πόλεμον
ἀγωνία
|
οὐ |
τεχνικὴ
δοκεῖ
εἶναι;
Καὶ
μάλα, |
| [381] |
Πῶς
δ’
οὔ;
Ψυχὴν
δὲ
|
οὐ |
τὴν
ἀνδρειοτάτην
καὶ
φρονιμωτάτην
ἥκιστ’ |
| [367] |
ἀληθεῖς,
τὰς
δὲ
ψευδεῖς
προσθήσεις,
|
οὐ |
τὸ
δίκαιον
φήσομεν
ἐπαινεῖν
σε |
| [381] |
ἀνέμων
καὶ
τῶν
τοιούτων
παθημάτων,
|
~οὐ |
τὸ
ὑγιέστατον
καὶ
ἰσχυρότατον
(ἥκιστα |
| [379] |
δεῖ
ζητεῖν
τὰ
αἴτια,
ἀλλ’
|
οὐ |
τὸν
θεόν.
Αληθέστατα,
ἔφη,
δοκεῖς |
| [357] |
ἀγαθόν,
ὃ
δεξαίμεθ’
ἂν
ἔχειν
|
οὐ |
τῶν
ἀποβαινόντων
ἐφιέμενοι,
ἀλλ’
αὐτὸ |
| [368] |
ὅτι
Τὸ
ζήτημα
ᾧ
ἐπιχειροῦμεν
|
οὐ |
φαῦλον
ἀλλ’
ὀξὺ
βλέποντος,
ὡς |
| [378] |
ἀπορρήτων
ἀκούειν
ὡς
ὀλιγίστους,
θυσαμένους
|
οὐ |
χοῖρον
ἀλλά
τι
μέγα
καὶ |