Pages |
[364] |
αἰσχρόν·
λυσιτελέστερα
δὲ
τῶν
δικαίων
|
τὰ |
ἄδικα
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πλῆθος |
[379] |
κακῶν
ἄλλ’
ἄττα
δεῖ
ζητεῖν
|
τὰ |
αἴτια,
ἀλλ’
οὐ
τὸν
θεόν. |
[380] |
Ανάγκη.
Οὐκοῦν
ὑπὸ
μὲν
ἄλλου
|
τὰ |
ἄριστα
ἔχοντα
ἥκιστα
ἀλλοιοῦταί
τε |
[368] |
βλέπουσιν,
ἔπειτά
τις
ἐνενόησεν,
ὅτι
|
τὰ |
αὐτὰ
γράμματα
ἔστι
που
καὶ |
[368] |
οὕτως
ἐπισκοπεῖν
τὰ
ἐλάττω,
εἰ
|
τὰ |
αὐτὰ
ὄντα
τυγχάνει.
Πάνυ
μὲν |
[370] |
ἔχειν,
ἀλλ’
αὐτὸν
δι’
αὑτὸν
|
τὰ |
αὑτοῦ
πράττειν;
Καὶ
ὁ
Αδείμαντος |
[357] |
τὸ
ὁρᾶν
καὶ
τὸ
ὑγιαίνειν;
|
τὰ |
γὰρ
τοιαῦτά
που
δι’
ἀμφότερα |
[358] |
καὶ
δι’
αὑτὸ
καὶ
διὰ
|
τὰ |
γιγνόμενα
ἀπ’
αὐτοῦ
ἀγαπητέον
τῷ |
[358] |
ψυχῇ,
τοὺς
δὲ
μισθοὺς
καὶ
|
τὰ |
γιγνόμενα
ἀπ’
αὐτῶν
ἐᾶσαι
χαίρειν. |
[366] |
ἀζήμιοι
μόνον
ὑπὸ
θεῶν
ἐσόμεθα,
|
τὰ |
δ’
ἐξ
ἀδικίας
κέρδη
ἀπωσόμεθα· |
[365] |
ἐξ
ὧν
τὰ
μὲν
πείσομεν,
|
τὰ |
δὲ
βιασόμεθα,
ὡς
πλεονεκτοῦντες
δίκην |
[374] |
παριεὶς
τοὺς
καιροὺς
καλῶς
ἀπεργάσεσθαι·
|
τὰ |
δὲ
δὴ
περὶ
τὸν
πόλεμον |
[378] |
αὖ
Κρόνος
(ὡς
ἐτιμωρήσατο
αὐτόν.
|
τὰ |
δὲ
δὴ
τοῦ
Κρόνου
ἔργα |
[361] |
διαισθάνεται,
(καὶ
τοῖς
μὲν
ἐπιχειρεῖ,
|
τὰ |
δὲ
ἐᾷ·
ἔτι
δὲ
ἐὰν |
[372] |
πυρῶν
ἄλευρα,
τὰ
μὲν
πέψαντες,
|
τὰ |
δὲ
μάξαντες,
μάζας
γενναίας
καὶ |
[370] |
ἐν
τετάρτῳ
μέρει
τοῦ
χρόνου,
|
τὰ |
δὲ
τρία,
τὸ
μὲν
ἐπὶ |
[361] |
ἀδύνατα
ἐν
τῇ
τέχνῃ
καὶ
|
τὰ |
δυνατὰ
διαισθάνεται,
(καὶ
τοῖς
μὲν |
[368] |
ἐκεῖνα
πρῶτον
ἀναγνόντας
οὕτως
ἐπισκοπεῖν
|
τὰ |
ἐλάττω,
εἰ
τὰ
αὐτὰ
ὄντα |
[375] |
ἐγὼ
ἀπορήσας
τε
καὶ
ἐπισκεψάμενος
|
τὰ |
ἔμπροσθεν,
Δικαίως
γε,
ἦν
δ’ |
[378] |
λεκτέον
νέῳ
ἀκούοντι
ὡς
ἀδικῶν
|
τὰ |
ἔσχατα
οὐδὲν
ἂν
θαυμαστὸν
ποιοῖ, |
[379] |
δ’
ἂν
μή,
ἀλλ’
ἄκρατα
|
τὰ |
ἕτερα,
τὸν
δὲ
κακὴ
βούβρωστις |
[381] |
ἀμφιέσματα
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
λόγον
|
τὰ |
εὖ
εἰργασμένα
καὶ
εὖ
ἔχοντα |
[380] |
τις
ποιῇ
ἐν
οἷς
ταῦτα
|
τὰ |
ἰαμβεῖα
ἔνεστιν,
τὰ
τῆς
Νιόβης |
[365] |
μέλλομεν
εὐδαιμονήσειν,
ταύτῃ
ἰτέον,
ὡς
|
τὰ |
ἴχνη
τῶν
λόγων
φέρει.
ἐπὶ |
[362] |
διὰ
φρενὸς
καρπούμενον,
(ἐξ
ἧς
|
τὰ |
κεδνὰ
βλαστάνει
βουλεύματα,
πρῶτον
μὲν |
[382] |
που
ἑαυτῶν
ψεύδεσθαι
καὶ
περὶ
|
τὰ |
κυριώτατα
οὐδεὶς
ἑκὼν
ἐθέλει,
ἀλλὰ |
[365] |
εὐφυεῖς
καὶ
ἱκανοὶ
ἐπὶ
πάντα
|
τὰ |
λεγόμενα
ὥσπερ
ἐπιπτόμενοι
συλλογίσασθαι
ἐξ |
[361] |
καὶ
οὐκ
ἀφαιρετέον
ἀλλ’
ἐατέον
|
τὰ |
μέγιστα
ἀδικοῦντα
τὴν
μεγίστην
δόξαν |
[371] |
μένοντας
(αὐτοὺς
περὶ
τὴν
ἀγορὰν
|
τὰ |
μὲν
ἀντ’
ἀργυρίου
ἀλλάξασθαι
τοῖς |
[365] |
καὶ
ἐμαυτὸν
οὕτω
περιφράξας
διαβιῶ;
|
τὰ |
μὲν
γὰρ
λεγόμενα
δικαίῳ
μὲν |
[365] |
καὶ
δικανικὴν
διδόντες,
ἐξ
ὧν
|
τὰ |
μὲν
πείσομεν,
τὰ
δὲ
βιασόμεθα, |
[372] |
ἐκ
δὲ
τῶν
πυρῶν
ἄλευρα,
|
τὰ |
μὲν
πέψαντες,
τὰ
δὲ
μάξαντες, |
[371] |
καὶ
ἄλλοι
διάκονοι,
οἳ
ἂν
|
τὰ |
μὲν
τῆς
διανοίας
μὴ
πάνυ |
[371] |
γάρ;
Δοκεῖ
μοι.
Δεῖ
δὴ
|
τὰ |
οἴκοι
μὴ
μόνον
ἑαυτοῖς
ποιεῖν |
[382] |
λέγω
ὅτι
τῇ
ψυχῇ
περὶ
|
τὰ |
ὄντα
ψεύδεσθαί
τε
καὶ
ἐψεῦσθαι |
[374] |
γὰρ
ἄν,
ἦ
δ’
ὅς,
|
τὰ |
ὄργανα
ἦν
ἄξια.
Οὐκοῦν,
ἦν |
[381] |
ὑπὸ
τούτων
ἀναπειθόμεναι
αἱ
μητέρες
|
τὰ |
παιδία
ἐκδειματούντων,
λέγουσαι
τοὺς
μύθους |
[372] |
μυρρίναις,
εὐωχήσονται
αὐτοί
τε
καὶ
|
τὰ |
παιδία,
ἐπιπίνοντες
τοῦ
οἴνου,
ἐστεφανωμένοι |
[378] |
ὅσιον,
τοιαῦτα
λεκτέα
μᾶλλον
πρὸς
|
(τὰ |
παιδία
εὐθὺς
καὶ
γέρουσι
καὶ |
[377] |
ἀληθῆ.
πρότερον
δὲ
μύθοις
πρὸς
|
τὰ |
παιδία
ἢ
γυμνασίοις
χρώμεθα.
Εστι |
[382] |
πότερον
διὰ
τὸ
μὴ
εἰδέναι
|
τὰ |
παλαιὰ
ἀφομοιῶν
ἂν
ψεύδοιτο;
Γελοῖον |
[371] |
αὐτὸν
χρόνον
ἥκῃ
τοῖς
δεομένοις
|
τὰ |
παρ’
αὐτοῦ
ἀλλάξασθαι,
ἀργήσει
τῆς |
[380] |
τὰ
τῆς
Νιόβης
πάθη,
ἢ
|
τὰ |
Πελοπιδῶν
ἢ
τὰ
Τρωικὰ
ἤ |
[359] |
ἐξαγγέλλοιεν
κατὰ
μῆνα
τῷ
βασιλεῖ
|
τὰ |
περὶ
τὰ
ποίμνια,
ἀφικέσθαι
καὶ |
[359] |
μῆνα
τῷ
βασιλεῖ
τὰ
περὶ
|
τὰ |
ποίμνια,
ἀφικέσθαι
καὶ
ἐκεῖνον
ἔχοντα |
[372] |
καὶ
οἰκοδομησάμενοι
οἰκίας,
θέρους
μὲν
|
τὰ |
πολλὰ
γυμνοί
τε
καὶ
ἀνυπόδητοι |
[373] |
μιμηταί,
πολλοὶ
μὲν
οἱ
περὶ
|
τὰ |
σχήματά
τε
καὶ
χρώματα,
πολλοὶ |
[371] |
πόλεσι
σχεδόν
τι
οἱ
ἀσθενέστατοι
|
τὰ |
σώματα
καὶ
ἀχρεῖοί
τι
ἄλλο |
[377] |
τοῖς
μύθοις
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
|
τὰ |
σώματα
ταῖς
χερσίν·
ὧν
δὲ |
[380] |
οἷς
ταῦτα
τὰ
ἰαμβεῖα
ἔνεστιν,
|
τὰ |
τῆς
Νιόβης
πάθη,
ἢ
τὰ |
[375] |
δῆλα.
Ναί.
Καὶ
μὴν
καὶ
|
τὰ |
τῆς
ψυχῆς,
ὅτι
γε
θυμοειδῆ. |
[373] |
χρυσὸν
καὶ
ἐλέφαντα
καὶ
πάντα
|
τὰ |
τοιαῦτα
κτητέον.
ἦ
γάρ;
(Ναί, |
[381] |
μὴν
ὁ
θεός
γε
καὶ
|
τὰ |
τοῦ
θεοῦ
πάντῃ
ἄριστα
ἔχει. |
[380] |
πάθη,
ἢ
τὰ
Πελοπιδῶν
ἢ
|
τὰ |
Τρωικὰ
ἤ
τι
ἄλλο
τῶν |
[363] |
δικαίῳ.
ἐπὶ
πλέον
δὲ
οὗτοι
|
τὰ |
τῶν
δοξῶν
λέγουσιν.
τὰς
γὰρ |
[362] |
καίτοι
ἐμέ
γε
ἱκανὰ
καὶ
|
τὰ |
ὑπὸ
τούτου
ῥηθέντα
καταπαλαῖσαι
καὶ |
[358] |
δοκεῖ
οὕτως·
ἀπορῶ
μέντοι
διατεθρυλημένος
|
τὰ |
ὦτα
ἀκούων
Θρασυμάχου
καὶ
μυρίων |