HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τ 7
τα 1
τά 3
τὰ 57
Τὰ 1
τἀγαθὰ 2
τάδ 1

Fréquences [« »]
55 γὰρ
55 ὁ
53 τὸν
57 τὰ
60 τοῦ
61 ἔφη
63 δὴ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre II

τὰ

Pages

[364]   αἰσχρόν· λυσιτελέστερα δὲ τῶν δικαίων τὰ ἄδικα ὡς ἐπὶ τὸ πλῆθος

[379]   κακῶν ἄλλ’ ἄττα δεῖ ζητεῖν τὰ αἴτια, ἀλλ’ οὐ τὸν θεόν.

[380]   Ανάγκη. Οὐκοῦν ὑπὸ μὲν ἄλλου τὰ ἄριστα ἔχοντα ἥκιστα ἀλλοιοῦταί τε

[368]   βλέπουσιν, ἔπειτά τις ἐνενόησεν, ὅτι τὰ αὐτὰ γράμματα ἔστι που καὶ

[368]   οὕτως ἐπισκοπεῖν τὰ ἐλάττω, εἰ τὰ αὐτὰ ὄντα τυγχάνει. Πάνυ μὲν

[370]   ἔχειν, ἀλλ’ αὐτὸν δι’ αὑτὸν τὰ αὑτοῦ πράττειν; Καὶ ὁ Αδείμαντος

[357]   τὸ ὁρᾶν καὶ τὸ ὑγιαίνειν; τὰ γὰρ τοιαῦτά που δι’ ἀμφότερα

[358]   καὶ δι’ αὑτὸ καὶ διὰ τὰ γιγνόμενα ἀπ’ αὐτοῦ ἀγαπητέον τῷ

[358]   ψυχῇ, τοὺς δὲ μισθοὺς καὶ τὰ γιγνόμενα ἀπ’ αὐτῶν ἐᾶσαι χαίρειν.

[366]   ἀζήμιοι μόνον ὑπὸ θεῶν ἐσόμεθα, τὰ δ’ ἐξ ἀδικίας κέρδη ἀπωσόμεθα·

[365]   ἐξ ὧν τὰ μὲν πείσομεν, τὰ δὲ βιασόμεθα, ὡς πλεονεκτοῦντες δίκην

[374]   παριεὶς τοὺς καιροὺς καλῶς ἀπεργάσεσθαι· τὰ δὲ δὴ περὶ τὸν πόλεμον

[378]   αὖ Κρόνος (ὡς ἐτιμωρήσατο αὐτόν. τὰ δὲ δὴ τοῦ Κρόνου ἔργα

[361]   διαισθάνεται, (καὶ τοῖς μὲν ἐπιχειρεῖ, τὰ δὲ ἐᾷ· ἔτι δὲ ἐὰν

[372]   πυρῶν ἄλευρα, τὰ μὲν πέψαντες, τὰ δὲ μάξαντες, μάζας γενναίας καὶ

[370]   ἐν τετάρτῳ μέρει τοῦ χρόνου, τὰ δὲ τρία, τὸ μὲν ἐπὶ

[361]   ἀδύνατα ἐν τῇ τέχνῃ καὶ τὰ δυνατὰ διαισθάνεται, (καὶ τοῖς μὲν

[368]   ἐκεῖνα πρῶτον ἀναγνόντας οὕτως ἐπισκοπεῖν τὰ ἐλάττω, εἰ τὰ αὐτὰ ὄντα

[375]   ἐγὼ ἀπορήσας τε καὶ ἐπισκεψάμενος τὰ ἔμπροσθεν, Δικαίως γε, ἦν δ’

[378]   λεκτέον νέῳ ἀκούοντι ὡς ἀδικῶν τὰ ἔσχατα οὐδὲν ἂν θαυμαστὸν ποιοῖ,

[379]   δ’ ἂν μή, ἀλλ’ ἄκρατα τὰ ἕτερα, τὸν δὲ κακὴ βούβρωστις

[381]   ἀμφιέσματα κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον τὰ εὖ εἰργασμένα καὶ εὖ ἔχοντα

[380]   τις ποιῇ ἐν οἷς ταῦτα τὰ ἰαμβεῖα ἔνεστιν, τὰ τῆς Νιόβης

[365]   μέλλομεν εὐδαιμονήσειν, ταύτῃ ἰτέον, ὡς τὰ ἴχνη τῶν λόγων φέρει. ἐπὶ

[362]   διὰ φρενὸς καρπούμενον, (ἐξ ἧς τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα, πρῶτον μὲν

[382]   που ἑαυτῶν ψεύδεσθαι καὶ περὶ τὰ κυριώτατα οὐδεὶς ἑκὼν ἐθέλει, ἀλλὰ

[365]   εὐφυεῖς καὶ ἱκανοὶ ἐπὶ πάντα τὰ λεγόμενα ὥσπερ ἐπιπτόμενοι συλλογίσασθαι ἐξ

[361]   καὶ οὐκ ἀφαιρετέον ἀλλ’ ἐατέον τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα τὴν μεγίστην δόξαν

[371]   μένοντας (αὐτοὺς περὶ τὴν ἀγορὰν τὰ μὲν ἀντ’ ἀργυρίου ἀλλάξασθαι τοῖς

[365]   καὶ ἐμαυτὸν οὕτω περιφράξας διαβιῶ; τὰ μὲν γὰρ λεγόμενα δικαίῳ μὲν

[365]   καὶ δικανικὴν διδόντες, ἐξ ὧν τὰ μὲν πείσομεν, τὰ δὲ βιασόμεθα,

[372]   ἐκ δὲ τῶν πυρῶν ἄλευρα, τὰ μὲν πέψαντες, τὰ δὲ μάξαντες,

[371]   καὶ ἄλλοι διάκονοι, οἳ ἂν τὰ μὲν τῆς διανοίας μὴ πάνυ

[371]   γάρ; Δοκεῖ μοι. Δεῖ δὴ τὰ οἴκοι μὴ μόνον ἑαυτοῖς ποιεῖν

[382]   λέγω ὅτι τῇ ψυχῇ περὶ τὰ ὄντα ψεύδεσθαί τε καὶ ἐψεῦσθαι

[374]   γὰρ ἄν, ἦ δ’ ὅς, τὰ ὄργανα ἦν ἄξια. Οὐκοῦν, ἦν

[381]   ὑπὸ τούτων ἀναπειθόμεναι αἱ μητέρες τὰ παιδία ἐκδειματούντων, λέγουσαι τοὺς μύθους

[372]   μυρρίναις, εὐωχήσονται αὐτοί τε καὶ τὰ παιδία, ἐπιπίνοντες τοῦ οἴνου, ἐστεφανωμένοι

[378]   ὅσιον, τοιαῦτα λεκτέα μᾶλλον πρὸς (τὰ παιδία εὐθὺς καὶ γέρουσι καὶ

[377]   ἀληθῆ. πρότερον δὲ μύθοις πρὸς τὰ παιδία ἢ γυμνασίοις χρώμεθα. Εστι

[382]   πότερον διὰ τὸ μὴ εἰδέναι τὰ παλαιὰ ἀφομοιῶν ἂν ψεύδοιτο; Γελοῖον

[371]   αὐτὸν χρόνον ἥκῃ τοῖς δεομένοις τὰ παρ’ αὐτοῦ ἀλλάξασθαι, ἀργήσει τῆς

[380]   τὰ τῆς Νιόβης πάθη, ἢ τὰ Πελοπιδῶν ἢ τὰ Τρωικὰ ἤ

[359]   ἐξαγγέλλοιεν κατὰ μῆνα τῷ βασιλεῖ τὰ περὶ τὰ ποίμνια, ἀφικέσθαι καὶ

[359]   μῆνα τῷ βασιλεῖ τὰ περὶ τὰ ποίμνια, ἀφικέσθαι καὶ ἐκεῖνον ἔχοντα

[372]   καὶ οἰκοδομησάμενοι οἰκίας, θέρους μὲν τὰ πολλὰ γυμνοί τε καὶ ἀνυπόδητοι

[373]   μιμηταί, πολλοὶ μὲν οἱ περὶ τὰ σχήματά τε καὶ χρώματα, πολλοὶ

[371]   πόλεσι σχεδόν τι οἱ ἀσθενέστατοι τὰ σώματα καὶ ἀχρεῖοί τι ἄλλο

[377]   τοῖς μύθοις πολὺ μᾶλλον ἢ τὰ σώματα ταῖς χερσίν· ὧν δὲ

[380]   οἷς ταῦτα τὰ ἰαμβεῖα ἔνεστιν, τὰ τῆς Νιόβης πάθη, ἢ τὰ

[375]   δῆλα. Ναί. Καὶ μὴν καὶ τὰ τῆς ψυχῆς, ὅτι γε θυμοειδῆ.

[373]   χρυσὸν καὶ ἐλέφαντα καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα κτητέον. ἦ γάρ; (Ναί,

[381]   μὴν ὁ θεός γε καὶ τὰ τοῦ θεοῦ πάντῃ ἄριστα ἔχει.

[380]   πάθη, ἢ τὰ Πελοπιδῶν ἢ τὰ Τρωικὰ ἤ τι ἄλλο τῶν

[363]   δικαίῳ. ἐπὶ πλέον δὲ οὗτοι τὰ τῶν δοξῶν λέγουσιν. τὰς γὰρ

[362]   καίτοι ἐμέ γε ἱκανὰ καὶ τὰ ὑπὸ τούτου ῥηθέντα καταπαλαῖσαι καὶ

[358]   δοκεῖ οὕτως· ἀπορῶ μέντοι διατεθρυλημένος τὰ ὦτα ἀκούων Θρασυμάχου καὶ μυρίων

Pages
[364]	αἰσχρόν· λυσιτελέστερα δὲ τῶν δικαίων	τὰ	ἄδικα ὡς ἐπὶ τὸ πλῆθος
[379]	κακῶν ἄλλ’ ἄττα δεῖ ζητεῖν	τὰ	αἴτια, ἀλλ’ οὐ τὸν θεόν.
[380]	Ανάγκη. Οὐκοῦν ὑπὸ μὲν ἄλλου	τὰ	ἄριστα ἔχοντα ἥκιστα ἀλλοιοῦταί τε
[368]	βλέπουσιν, ἔπειτά τις ἐνενόησεν, ὅτι	τὰ	αὐτὰ γράμματα ἔστι που καὶ
[368]	οὕτως ἐπισκοπεῖν τὰ ἐλάττω, εἰ	τὰ	αὐτὰ ὄντα τυγχάνει. Πάνυ μὲν
[370]	ἔχειν, ἀλλ’ αὐτὸν δι’ αὑτὸν	τὰ	αὑτοῦ πράττειν; Καὶ ὁ Αδείμαντος
[357]	τὸ ὁρᾶν καὶ τὸ ὑγιαίνειν;	τὰ	γὰρ τοιαῦτά που δι’ ἀμφότερα
[358]	καὶ δι’ αὑτὸ καὶ διὰ	τὰ	γιγνόμενα ἀπ’ αὐτοῦ ἀγαπητέον τῷ
[358]	ψυχῇ, τοὺς δὲ μισθοὺς καὶ	τὰ	γιγνόμενα ἀπ’ αὐτῶν ἐᾶσαι χαίρειν.
[366]	ἀζήμιοι μόνον ὑπὸ θεῶν ἐσόμεθα,	τὰ	δ’ ἐξ ἀδικίας κέρδη ἀπωσόμεθα·
[365]	ἐξ ὧν τὰ μὲν πείσομεν,	τὰ	δὲ βιασόμεθα, ὡς πλεονεκτοῦντες δίκην
[374]	παριεὶς τοὺς καιροὺς καλῶς ἀπεργάσεσθαι·	τὰ	δὲ δὴ περὶ τὸν πόλεμον
[378]	αὖ Κρόνος (ὡς ἐτιμωρήσατο αὐτόν.	τὰ	δὲ δὴ τοῦ Κρόνου ἔργα
[361]	διαισθάνεται, (καὶ τοῖς μὲν ἐπιχειρεῖ,	τὰ	δὲ ἐᾷ· ἔτι δὲ ἐὰν
[372]	πυρῶν ἄλευρα, τὰ μὲν πέψαντες,	τὰ	δὲ μάξαντες, μάζας γενναίας καὶ
[370]	ἐν τετάρτῳ μέρει τοῦ χρόνου,	τὰ	δὲ τρία, τὸ μὲν ἐπὶ
[361]	ἀδύνατα ἐν τῇ τέχνῃ καὶ	τὰ	δυνατὰ διαισθάνεται, (καὶ τοῖς μὲν
[368]	ἐκεῖνα πρῶτον ἀναγνόντας οὕτως ἐπισκοπεῖν	τὰ	ἐλάττω, εἰ τὰ αὐτὰ ὄντα
[375]	ἐγὼ ἀπορήσας τε καὶ ἐπισκεψάμενος	τὰ	ἔμπροσθεν, Δικαίως γε, ἦν δ’
[378]	λεκτέον νέῳ ἀκούοντι ὡς ἀδικῶν	τὰ	ἔσχατα οὐδὲν ἂν θαυμαστὸν ποιοῖ,
[379]	δ’ ἂν μή, ἀλλ’ ἄκρατα	τὰ	ἕτερα, τὸν δὲ κακὴ βούβρωστις
[381]	ἀμφιέσματα κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον	τὰ	εὖ εἰργασμένα καὶ εὖ ἔχοντα
[380]	τις ποιῇ ἐν οἷς ταῦτα	τὰ	ἰαμβεῖα ἔνεστιν, τὰ τῆς Νιόβης
[365]	μέλλομεν εὐδαιμονήσειν, ταύτῃ ἰτέον, ὡς	τὰ	ἴχνη τῶν λόγων φέρει. ἐπὶ
[362]	διὰ φρενὸς καρπούμενον, (ἐξ ἧς	τὰ	κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα, πρῶτον μὲν
[382]	που ἑαυτῶν ψεύδεσθαι καὶ περὶ	τὰ	κυριώτατα οὐδεὶς ἑκὼν ἐθέλει, ἀλλὰ
[365]	εὐφυεῖς καὶ ἱκανοὶ ἐπὶ πάντα	τὰ	λεγόμενα ὥσπερ ἐπιπτόμενοι συλλογίσασθαι ἐξ
[361]	καὶ οὐκ ἀφαιρετέον ἀλλ’ ἐατέον	τὰ	μέγιστα ἀδικοῦντα τὴν μεγίστην δόξαν
[371]	μένοντας (αὐτοὺς περὶ τὴν ἀγορὰν	τὰ	μὲν ἀντ’ ἀργυρίου ἀλλάξασθαι τοῖς
[365]	καὶ ἐμαυτὸν οὕτω περιφράξας διαβιῶ;	τὰ	μὲν γὰρ λεγόμενα δικαίῳ μὲν
[365]	καὶ δικανικὴν διδόντες, ἐξ ὧν	τὰ	μὲν πείσομεν, τὰ δὲ βιασόμεθα,
[372]	ἐκ δὲ τῶν πυρῶν ἄλευρα,	τὰ	μὲν πέψαντες, τὰ δὲ μάξαντες,
[371]	καὶ ἄλλοι διάκονοι, οἳ ἂν	τὰ	μὲν τῆς διανοίας μὴ πάνυ
[371]	γάρ; Δοκεῖ μοι. Δεῖ δὴ	τὰ	οἴκοι μὴ μόνον ἑαυτοῖς ποιεῖν
[382]	λέγω ὅτι τῇ ψυχῇ περὶ	τὰ	ὄντα ψεύδεσθαί τε καὶ ἐψεῦσθαι
[374]	γὰρ ἄν, ἦ δ’ ὅς,	τὰ	ὄργανα ἦν ἄξια. Οὐκοῦν, ἦν
[381]	ὑπὸ τούτων ἀναπειθόμεναι αἱ μητέρες	τὰ	παιδία ἐκδειματούντων, λέγουσαι τοὺς μύθους
[372]	μυρρίναις, εὐωχήσονται αὐτοί τε καὶ	τὰ	παιδία, ἐπιπίνοντες τοῦ οἴνου, ἐστεφανωμένοι
[378]	ὅσιον, τοιαῦτα λεκτέα μᾶλλον πρὸς	(τὰ	παιδία εὐθὺς καὶ γέρουσι καὶ
[377]	ἀληθῆ. πρότερον δὲ μύθοις πρὸς	τὰ	παιδία ἢ γυμνασίοις χρώμεθα. Εστι
[382]	πότερον διὰ τὸ μὴ εἰδέναι	τὰ	παλαιὰ ἀφομοιῶν ἂν ψεύδοιτο; Γελοῖον
[371]	αὐτὸν χρόνον ἥκῃ τοῖς δεομένοις	τὰ	παρ’ αὐτοῦ ἀλλάξασθαι, ἀργήσει τῆς
[380]	τὰ τῆς Νιόβης πάθη, ἢ	τὰ	Πελοπιδῶν ἢ τὰ Τρωικὰ ἤ
[359]	ἐξαγγέλλοιεν κατὰ μῆνα τῷ βασιλεῖ	τὰ	περὶ τὰ ποίμνια, ἀφικέσθαι καὶ
[359]	μῆνα τῷ βασιλεῖ τὰ περὶ	τὰ	ποίμνια, ἀφικέσθαι καὶ ἐκεῖνον ἔχοντα
[372]	καὶ οἰκοδομησάμενοι οἰκίας, θέρους μὲν	τὰ	πολλὰ γυμνοί τε καὶ ἀνυπόδητοι
[373]	μιμηταί, πολλοὶ μὲν οἱ περὶ	τὰ	σχήματά τε καὶ χρώματα, πολλοὶ
[371]	πόλεσι σχεδόν τι οἱ ἀσθενέστατοι	τὰ	σώματα καὶ ἀχρεῖοί τι ἄλλο
[377]	τοῖς μύθοις πολὺ μᾶλλον ἢ	τὰ	σώματα ταῖς χερσίν· ὧν δὲ
[380]	οἷς ταῦτα τὰ ἰαμβεῖα ἔνεστιν,	τὰ	τῆς Νιόβης πάθη, ἢ τὰ
[375]	δῆλα. Ναί. Καὶ μὴν καὶ	τὰ	τῆς ψυχῆς, ὅτι γε θυμοειδῆ.
[373]	χρυσὸν καὶ ἐλέφαντα καὶ πάντα	τὰ	τοιαῦτα κτητέον. ἦ γάρ; (Ναί,
[381]	μὴν ὁ θεός γε καὶ	τὰ	τοῦ θεοῦ πάντῃ ἄριστα ἔχει.
[380]	πάθη, ἢ τὰ Πελοπιδῶν ἢ	τὰ	Τρωικὰ ἤ τι ἄλλο τῶν
[363]	δικαίῳ. ἐπὶ πλέον δὲ οὗτοι	τὰ	τῶν δοξῶν λέγουσιν. τὰς γὰρ
[362]	καίτοι ἐμέ γε ἱκανὰ καὶ	τὰ	ὑπὸ τούτου ῥηθέντα καταπαλαῖσαι καὶ
[358]	δοκεῖ οὕτως· ἀπορῶ μέντοι διατεθρυλημένος	τὰ	ὦτα ἀκούων Θρασυμάχου καὶ μυρίων

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/01/2006