HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
μέχρι 3
Μὴ 1
μή 6
μὴ 47
μηδ 3
μηδὲ 2
Μηδεὶς 1

Fréquences [« »]
45 γε
46 τοὺς
43 τῷ
47 μὴ
50 ἐγώ
50 εἶναι
51 τὴν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre II

μὴ

Pages

[367]   ἐπείθετε, οὐκ ἂν ἀλλήλους ἐφυλάττομεν μὴ ἀδικεῖν, ἀλλ’ αὐτὸς αὑτοῦ ἦν

[367]   ἦν ἕκαστος ἄριστος φύλαξ, δεδιὼς μὴ ἀδικῶν τῷ μεγίστῳ κακῷ σύνοικος

[370]   ἱματίου, τὸ δὲ ὑποδημάτων, καὶ μὴ ἄλλοις κοινωνοῦντα πράγματα ἔχειν, ἀλλ’

[369]   Εσκεπται, ἔφη ὁ Αδείμαντος· ἀλλὰ μὴ ἄλλως ποίει. Γίγνεται τοίνυν, ἦν

[381]   ξένοις καὶ παντοδαποῖς ἰνδαλλόμενοι, ἵνα μὴ ἅμα μὲν εἰς θεοὺς βλασφημῶσιν,

[368]   ἐδέοντο παντὶ τρόπῳ βοηθῆσαι καὶ μὴ ἀνεῖναι τὸν λόγον, ἀλλὰ διερευνήσασθαι

[382]   πότε καὶ τῷ χρήσιμον, ὥστε μὴ ἄξιον εἶναι μίσους; ἆρ’ οὐ

[360]   τολμήσειεν ἀπέχεσθαι τῶν ἀλλοτρίων καὶ μὴ ἅπτεσθαι, ἐξὸν αὐτῷ καὶ ἐκ

[374]   ἱκανῶς οὐδ’ ἂν εἷς γένοιτο μὴ αὐτὸ τοῦτο ἐκ παιδὸς ἐπιτηδεύων,

[367]   ὥσπερ Γλαύκων διεκελεύσατο. εἰ γὰρ μὴ ἀφαιρήσεις ἑκατέρωθεν τὰς ἀληθεῖς, τὰς

[379]   μοι δοκεῖ. Αρ’ οὖν ὃ μὴ βλαβερὸν βλάπτει; Οὐδαμῶς. Ο δὲ

[379]   βλαβερὸν βλάπτει; Οὐδαμῶς. Ο δὲ μὴ βλάπτει κακόν τι ποιεῖ; Οὐδὲ

[368]   παραγενόμενον δικαιοσύνῃ κακηγορουμένῃ (ἀπαγορεύειν καὶ μὴ βοηθεῖν ἔτι ἐμπνέοντα καὶ δυνάμενον

[368]   ἀπεδέξασθέ μου— οὔτ’ αὖ ὅπως μὴ βοηθήσω ἔχω· δέδοικα γὰρ μὴ

[366]   ἢ σώματος ἢ γένους, ἀλλὰ μὴ γελᾶν ἐπαινουμένης ἀκούοντα; ὡς δή

[375]   ἂν στέρηται, φύλαξ ἀγαθὸς οὐ μὴ γένηται· ταῦτα δὲ ἀδυνάτοις ἔοικεν,

[370]   εἰς τοιοῦτον τόπον οὗ ἐπεισαγωγίμων μὴ δεήσεται, σχεδόν τι ἀδύνατον. Αδύνατον

[365]   δὲ βιασόμεθα, ὡς πλεονεκτοῦντες δίκην μὴ διδόναι. Αλλὰ δὴ θεοὺς οὔτε

[359]   μὲν ἀρίστου ὄντος, ἐὰν ἀδικῶν μὴ διδῷ δίκην, τοῦ δὲ κακίστου,

[359]   ἀδικῶνται καὶ ἀμφοτέρων γεύωνται, ~τοῖς μὴ δυναμένοις τὸ (μὲν ἐκφεύγειν τὸ

[362]   ταῦτα πάντα ὠφελεῖσθαι κερδαίνοντα τῷ μὴ δυσχεραίνειν τὸ ἀδικεῖν· εἰς ἀγῶνας

[382]   (ἐλέγομεν ταῖς μυθολογίαις, διὰ τὸ μὴ εἰδέναι ὅπῃ τἀληθὲς ἔχει περὶ

[382]   ψεῦδος χρήσιμον; πότερον διὰ τὸ μὴ εἰδέναι τὰ παλαιὰ ἀφομοιῶν ἂν

[371]   ἤ τις ἄλλος τῶν δημιουργῶν, μὴ εἰς τὸν αὐτὸν χρόνον ἥκῃ

[365]   βιάσασθαι δυνατόν. Οὐκοῦν, εἰ μὲν μὴ εἰσὶν ἢ μηδὲν αὐτοῖς τῶν

[361]   καὶ δὴ κἂν ἀγροικοτέρως λέγηται, μὴ ἐμὲ οἴου λέγειν, ὦ Σώκρατες,

[370]   πράττοντα τῷ (πρατ( τομένῳ ἐπακολουθεῖν μὴ ἐν παρέργου μέρει. Ανάγκη. Εκ

[376]   τρόπον ἐν πόλει γίγνεται; ἵνα μὴ ἐῶμεν ἱκανὸν λόγον ἢ συχνὸν

[381]   βιοδώροις· (καὶ ἄλλα τοιαῦτα πολλὰ μὴ ἡμῖν ψευδέσθων. μηδ’ αὖ ὑπὸ

[367]   δι’ αὑτήν, ἐάντε λανθάνῃ ἐάντε μὴ θεούς τε καὶ ἀνθρώπους, ἡ

[375]   δὲ εἶναι ἆρα ἐθελήσει ὁ μὴ θυμοειδὴς εἴτε ἵππος εἴτε κύων

[365]   τῶν ἐκεῖ κακῶν ἀπολύουσιν ἡμᾶς, μὴ θύσαντας δὲ δεινὰ περιμένει. Ταῦτα

[365]   δικαίῳ μὲν ὄντι μοι, ἐὰν μὴ καὶ δοκῶ ὄφελος οὐδέν φασιν

[377]   ἄλλως τε καὶ ἐάν τις μὴ καλῶς ψεύδηται. Τί τοῦτο; (Οταν

[381]   μὲν οἱ θεοί εἰσιν οἷοι μὴ μεταβάλλειν, ἡμῖν δὲ ποιοῦσιν δοκεῖν

[371]   μοι. Δεῖ δὴ τὰ οἴκοι μὴ μόνον ἑαυτοῖς ποιεῖν ἱκανά, ἀλλὰ

[361]   γὰρ ἀδικία δοκεῖν δίκαιον εἶναι μὴ ὄντα. δοτέον οὖν τῷ τελέως

[368]   μὴ βοηθήσω ἔχω· δέδοικα γὰρ μὴ οὐδ’ ὅσιον ᾖ παραγενόμενον δικαιοσύνῃ

[367]   ἄλλο σκοπῶν διελήλυθας ἢ τοῦτο. μὴ οὖν ἡμῖν ἐνδείξῃ μόνον τῷ

[367]   ὡς δύναμαι μάλιστα κατατείνας λέγω. μὴ οὖν ἡμῖν μόνον ἐνδείξῃ τῷ

[380]   λέγειν καὶ τοὺς ποιοῦντας ποιεῖν, μὴ πάντων αἴτιον τὸν θεὸν ἀλλὰ

[371]   ἂν τὰ μὲν τῆς διανοίας μὴ πάνυ ἀξιοκοινώνητοι ὦσιν, τὴν δὲ

[368]   τις γράμματα σμικρὰ πόρρωθεν ἀναγνῶναι μὴ πάνυ ὀξὺ βλέπουσιν, ἔπειτά τις

[368]   πάνυ γὰρ θεῖον πεπόνθατε, εἰ μὴ πέπεισθε ἀδικίαν δικαιοσύνης ἄμεινον εἶναι,

[367]   σοῦ δὲ οὐκ ἄν, εἰ μὴ σὺ κελεύοις, διότι πάντα τὸν

[372]   κλινῶν κατακεῖσθαι οἶμαι τοὺς μέλλοντας μὴ ταλαιπωρεῖσθαι, καὶ ἀπὸ τραπεζῶν (δειπνεῖν,

[361]   ᾖ βεβασανισμένος εἰς δικαιοσύνην τῷ μὴ τέγγεσθαι ὑπὸ κακοδοξίας καὶ τῶν

Pages
[367]	ἐπείθετε, οὐκ ἂν ἀλλήλους ἐφυλάττομεν	μὴ	ἀδικεῖν, ἀλλ’ αὐτὸς αὑτοῦ ἦν
[367]	ἦν ἕκαστος ἄριστος φύλαξ, δεδιὼς	μὴ	ἀδικῶν τῷ μεγίστῳ κακῷ σύνοικος
[370]	ἱματίου, τὸ δὲ ὑποδημάτων, καὶ	μὴ	ἄλλοις κοινωνοῦντα πράγματα ἔχειν, ἀλλ’
[369]	Εσκεπται, ἔφη ὁ Αδείμαντος· ἀλλὰ	μὴ	ἄλλως ποίει. Γίγνεται τοίνυν, ἦν
[381]	ξένοις καὶ παντοδαποῖς ἰνδαλλόμενοι, ἵνα	μὴ	ἅμα μὲν εἰς θεοὺς βλασφημῶσιν,
[368]	ἐδέοντο παντὶ τρόπῳ βοηθῆσαι καὶ	μὴ	ἀνεῖναι τὸν λόγον, ἀλλὰ διερευνήσασθαι
[382]	πότε καὶ τῷ χρήσιμον, ὥστε	μὴ	ἄξιον εἶναι μίσους; ἆρ’ οὐ
[360]	τολμήσειεν ἀπέχεσθαι τῶν ἀλλοτρίων καὶ	μὴ	ἅπτεσθαι, ἐξὸν αὐτῷ καὶ ἐκ
[374]	ἱκανῶς οὐδ’ ἂν εἷς γένοιτο	μὴ	αὐτὸ τοῦτο ἐκ παιδὸς ἐπιτηδεύων,
[367]	ὥσπερ Γλαύκων διεκελεύσατο. εἰ γὰρ	μὴ	ἀφαιρήσεις ἑκατέρωθεν τὰς ἀληθεῖς, τὰς
[379]	μοι δοκεῖ. Αρ’ οὖν ὃ	μὴ	βλαβερὸν βλάπτει; Οὐδαμῶς. Ο δὲ
[379]	βλαβερὸν βλάπτει; Οὐδαμῶς. Ο δὲ	μὴ	βλάπτει κακόν τι ποιεῖ; Οὐδὲ
[368]	παραγενόμενον δικαιοσύνῃ κακηγορουμένῃ (ἀπαγορεύειν καὶ	μὴ	βοηθεῖν ἔτι ἐμπνέοντα καὶ δυνάμενον
[368]	ἀπεδέξασθέ μου— οὔτ’ αὖ ὅπως	μὴ	βοηθήσω ἔχω· δέδοικα γὰρ μὴ
[366]	ἢ σώματος ἢ γένους, ἀλλὰ	μὴ	γελᾶν ἐπαινουμένης ἀκούοντα; ὡς δή
[375]	ἂν στέρηται, φύλαξ ἀγαθὸς οὐ	μὴ	γένηται· ταῦτα δὲ ἀδυνάτοις ἔοικεν,
[370]	εἰς τοιοῦτον τόπον οὗ ἐπεισαγωγίμων	μὴ	δεήσεται, σχεδόν τι ἀδύνατον. Αδύνατον
[365]	δὲ βιασόμεθα, ὡς πλεονεκτοῦντες δίκην	μὴ	διδόναι. Αλλὰ δὴ θεοὺς οὔτε
[359]	μὲν ἀρίστου ὄντος, ἐὰν ἀδικῶν	μὴ	διδῷ δίκην, τοῦ δὲ κακίστου,
[359]	ἀδικῶνται καὶ ἀμφοτέρων γεύωνται, ~τοῖς	μὴ	δυναμένοις τὸ (μὲν ἐκφεύγειν τὸ
[362]	ταῦτα πάντα ὠφελεῖσθαι κερδαίνοντα τῷ	μὴ	δυσχεραίνειν τὸ ἀδικεῖν· εἰς ἀγῶνας
[382]	(ἐλέγομεν ταῖς μυθολογίαις, διὰ τὸ	μὴ	εἰδέναι ὅπῃ τἀληθὲς ἔχει περὶ
[382]	ψεῦδος χρήσιμον; πότερον διὰ τὸ	μὴ	εἰδέναι τὰ παλαιὰ ἀφομοιῶν ἂν
[371]	ἤ τις ἄλλος τῶν δημιουργῶν,	μὴ	εἰς τὸν αὐτὸν χρόνον ἥκῃ
[365]	βιάσασθαι δυνατόν. Οὐκοῦν, εἰ μὲν	μὴ	εἰσὶν ἢ μηδὲν αὐτοῖς τῶν
[361]	καὶ δὴ κἂν ἀγροικοτέρως λέγηται,	μὴ	ἐμὲ οἴου λέγειν, ὦ Σώκρατες,
[370]	πράττοντα τῷ (πρατ( τομένῳ ἐπακολουθεῖν	μὴ	ἐν παρέργου μέρει. Ανάγκη. Εκ
[376]	τρόπον ἐν πόλει γίγνεται; ἵνα	μὴ	ἐῶμεν ἱκανὸν λόγον ἢ συχνὸν
[381]	βιοδώροις· (καὶ ἄλλα τοιαῦτα πολλὰ	μὴ	ἡμῖν ψευδέσθων. μηδ’ αὖ ὑπὸ
[367]	δι’ αὑτήν, ἐάντε λανθάνῃ ἐάντε	μὴ	θεούς τε καὶ ἀνθρώπους, ἡ
[375]	δὲ εἶναι ἆρα ἐθελήσει ὁ	μὴ	θυμοειδὴς εἴτε ἵππος εἴτε κύων
[365]	τῶν ἐκεῖ κακῶν ἀπολύουσιν ἡμᾶς,	μὴ	θύσαντας δὲ δεινὰ περιμένει. Ταῦτα
[365]	δικαίῳ μὲν ὄντι μοι, ἐὰν	μὴ	καὶ δοκῶ ὄφελος οὐδέν φασιν
[377]	ἄλλως τε καὶ ἐάν τις	μὴ	καλῶς ψεύδηται. Τί τοῦτο; (Οταν
[381]	μὲν οἱ θεοί εἰσιν οἷοι	μὴ	μεταβάλλειν, ἡμῖν δὲ ποιοῦσιν δοκεῖν
[371]	μοι. Δεῖ δὴ τὰ οἴκοι	μὴ	μόνον ἑαυτοῖς ποιεῖν ἱκανά, ἀλλὰ
[361]	γὰρ ἀδικία δοκεῖν δίκαιον εἶναι	μὴ	ὄντα. δοτέον οὖν τῷ τελέως
[368]	μὴ βοηθήσω ἔχω· δέδοικα γὰρ	μὴ	οὐδ’ ὅσιον ᾖ παραγενόμενον δικαιοσύνῃ
[367]	ἄλλο σκοπῶν διελήλυθας ἢ τοῦτο.	μὴ	οὖν ἡμῖν ἐνδείξῃ μόνον τῷ
[367]	ὡς δύναμαι μάλιστα κατατείνας λέγω.	μὴ	οὖν ἡμῖν μόνον ἐνδείξῃ τῷ
[380]	λέγειν καὶ τοὺς ποιοῦντας ποιεῖν,	μὴ	πάντων αἴτιον τὸν θεὸν ἀλλὰ
[371]	ἂν τὰ μὲν τῆς διανοίας	μὴ	πάνυ ἀξιοκοινώνητοι ὦσιν, τὴν δὲ
[368]	τις γράμματα σμικρὰ πόρρωθεν ἀναγνῶναι	μὴ	πάνυ ὀξὺ βλέπουσιν, ἔπειτά τις
[368]	πάνυ γὰρ θεῖον πεπόνθατε, εἰ	μὴ	πέπεισθε ἀδικίαν δικαιοσύνης ἄμεινον εἶναι,
[367]	σοῦ δὲ οὐκ ἄν, εἰ	μὴ	σὺ κελεύοις, διότι πάντα τὸν
[372]	κλινῶν κατακεῖσθαι οἶμαι τοὺς μέλλοντας	μὴ	ταλαιπωρεῖσθαι, καὶ ἀπὸ τραπεζῶν (δειπνεῖν,
[361]	ᾖ βεβασανισμένος εἰς δικαιοσύνην τῷ	μὴ	τέγγεσθαι ὑπὸ κακοδοξίας καὶ τῶν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/01/2006