Pages
[378]	τοῦ ὑέος, οὐδ’ ἂν εἰ	ἦν	ἀληθῆ ᾤμην δεῖν ῥᾳδίως οὕτως
[374]	ἦ δ’ ὅς, τὰ ὄργανα	ἦν	ἄξια. Οὐκοῦν, ἦν δ’ ἐγώ,
[362]	τὸ δὲ τοῦ Αἰσχύλου πολὺ	ἦν	ἄρα ὀρθότερον λέγειν κατὰ τοῦ
[357]	ᾤμην λόγου ἀπηλλάχθαι· τὸ δ’	ἦν	ἄρα, ὡς ἔοικε, προοίμιον. ὁ
[379]	δοκεῖς μοι λέγειν. Οὐκ ἄρα,	ἦν	δ’ ἐγώ, ἀποδεκτέον οὔτε Ομήρου
[381]	Μὴ γάρ, ἔφη. Αλλ’ ἆρα,	ἦν	δ’ ἐγώ, αὐτοὶ μὲν οἱ
[375]	οὖν, ἔφη. Οἴει οὖν τι,	ἦν	δ’ ἐγώ, διαφέρειν φύσιν γενναίου
[357]	ἄλλο ἢ χαίρειν ἔχοντα; Εμοιγε,	ἦν	δ’ ἐγώ, δοκεῖ τι εἶναι
[375]	Οἶδα μέντοι. Τοῦτο μὲν ἄρα,	ἦν	δ’ ἐγώ, δυνατόν, καὶ οὐ
[369]	ἔφη, καλῶς λέγειν. Αρ’ οὖν,	ἦν	δ’ ἐγώ, εἰ γιγνομένην πόλιν
[380]	μοι ἀρέσκει. Οὗτος μὲν τοίνυν,	ἦν	δ’ ἐγώ, εἷς ἂν εἴη
[376]	οὐ γὰρ ἐννοῶ. Καὶ τοῦτο,	ἦν	δ’ ἐγώ, ἐν τοῖς κυσὶν
[358]	δικαιοσύνην τιθεῖς; ~(Εγὼ μὲν οἶμαι,	ἦν	δ’ ἐγώ, ἐν τῷ καλλίστῳ,
[374]	Αληθῆ λέγεις, ἔφη. (Τί οὖν;	ἦν	δ’ ἐγώ· ἡ περὶ τὸν
[371]	τι δέονται πρίασθαι. Αὕτη ἄρα,	ἦν	δ’ ἐγώ, ἡ χρεία καπήλων
[374]	ἱκανοί; Οὔκ, εἰ σύ γε,	ἦν	δ’ ἐγώ, καὶ ἡμεῖς ἅπαντες
[372]	τῇ πρὸς ἀλλήλους. Αλλ’ ἴσως,	ἦν	δ’ ἐγώ, καλῶς λέγεις· καὶ
[370]	ἔχουσα πάντα ταῦτα. Αλλὰ μήν,	ἦν	δ’ ἐγώ, κατοικίσαι γε αὐτὴν
[372]	ποιεῖς τοὺς ἄνδρας ἑστιωμένους. Αληθῆ,	ἦν	δ’ ἐγώ, λέγεις. ἐπελαθόμην ὅτι
[381]	κάλλους ἢ ἀρετῆς εἶναι. Ορθότατα,	ἦν	δ’ ἐγώ, λέγεις. καὶ οὕτως
[370]	οὕτω ῥᾷον ἢ κείνως. Οὐδέν,	ἦν	δ’ ἐγώ, μὰ Δία ἄτοπον.
[372]	νῦν ἔχουσι καὶ τραγήματα. Εἶεν,	ἦν	δ’ ἐγώ· μανθάνω. οὐ πόλιν,
[373]	Καὶ μηδέν γέ πω λέγωμεν,	ἦν	δ’ ἐγώ, μήτ’ εἴ τι
[377]	δή; ἔφη. Εν τοῖς μείζοσιν,	ἦν	δ’ ἐγώ, μύθοις ὀψόμεθα καὶ
[379]	(Παντελῶς γ’ ἔφη. Οὐδ’ ἄρα,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὁ θεός, ἐπειδὴ
[379]	ἂν εἶεν; Τοιοίδε πού τινες,	ἦν	δ’ ἐγώ· οἷος τυγχάνει ὁ
[374]	τὰ ὄργανα ἦν ἄξια. Οὐκοῦν,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὅσῳ μέγιστον τὸ
[358]	φευκτέον ὡς ὂν χαλεπόν. Οἶδα,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὅτι δοκεῖ οὕτω
[377]	ἔφη, πῶς λέγεις. Οὐ μανθάνεις,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὅτι πρῶτον τοῖς
[382]	ἦ δ’ ὅς. Οὐκ οἶσθα,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὅτι τό γε
[382]	μισοῦσιν; Πῶς, ἔφη, λέγεις; Οὕτως,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὅτι τῷ κυριωτάτῳ
[374]	φυλακήν. Ημέτερον μέντοι. Μὰ Δία,	ἦν	δ’ ἐγώ, οὐκ ἄρα φαῦλον
[376]	ἀληθῶς φιλόσοφον. Πῇ δή; Ηι,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὄψιν οὐδενὶ ἄλλῳ
[358]	βουλομένῳ ἃ λέγω. Πάντων μάλιστα,	ἦν	δ’ ἐγώ· περὶ γὰρ τίνος
[375]	δράσαντες. Αληθῆ, ἔφη. Τί οὖν,	ἦν	δ’ ἐγώ, ποιήσομεν; πόθεν ἅμα
[369]	μὴ ἄλλως ποίει. Γίγνεται τοίνυν,	ἦν	δ’ ἐγώ, πόλις, ὡς ἐγᾦμαι,
[369]	τοιούτων. Εστι ταῦτα. Φέρε δή,	ἦν	δ’ ἐγώ, πῶς ἡ πόλις
[362]	ὃ μάλιστα ἔδει ῥηθῆναι. Οὐκοῦν,	ἦν	δ’ ἐγώ, τὸ λεγόμενον, ἀδελφὸς
[377]	λέγομεν καὶ ποῖα; Πρῶτον μέν,	ἦν	δ’ ἐγώ, τὸ μέγιστον καὶ
[378]	ἐπιτήδεια εἶναι λέγειν. Οὐδέ γε,	ἦν	δ’ ἐγώ, τὸ παράπαν ὡς
[368]	ἡμεῖς οὐ δεινοί, δοκῶ μοι,	ἦν	δ’ ἐγώ, τοιαύτην ποιήσασθαι ζήτησιν
[369]	εἶναι; Πάνυ γε. Ιθι δή,	ἦν	δ’ ἐγώ, τῷ λόγῳ ἐξ
[377]	τί αὐτῶν μεμφόμενος λέγεις; Οπερ,	ἦν	δ’ ἐγώ, χρὴ καὶ πρῶτον
[382]	γοητεύοντες; Ισως, ἔφη. ~(Τί δέ;	ἦν	δ’ ἐγώ· ψεύδεσθαι θεὸς ἐθέλοι
[381]	ἀνάγκη ἔμοιγε δοκεῖ. (Μηδεὶς ἄρα,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὦ ἄριστε, λεγέτω
[372]	ταῦτα ἐχόρταζες; Αλλὰ πῶς χρή,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων; Απερ
[375]	θυμοειδῆ. Καὶ τοῦτο. Πῶς οὖν,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων, οὐκ
[376]	ταύτην τὴν σκέψιν. Μὰ Δία,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὦ φίλε Αδείμαντε,
[375]	ἐπισκεψάμενος τὰ ἔμπροσθεν, Δικαίως γε,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὦ φίλε, ἀποροῦμεν·
[361]	κρίνωνται ὁπότερος αὐτοῖν εὐδαιμονέστερος. Βαβαῖ,	ἦν	δ’ ἐγώ, ὦ φίλε Γλαύκων,
[380]	ἄθλιοι μὲν οἱ δίκην διδόντες,	ἦν	δὲ δὴ ὁ δρῶν ταῦτα
[367]	μὴ ἀδικεῖν, ἀλλ’ αὐτὸς αὑτοῦ	ἦν	ἕκαστος ἄριστος φύλαξ, δεδιὼς μὴ
[378]	σιγᾶσθαι, εἰ δὲ ἀνάγκη τις	ἦν	λέγειν, δι’ ἀπορρήτων ἀκούειν ὡς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006