Pages |
[373] |
μήτ’
εἴ
τι
κακὸν
μήτ’
|
εἰ |
ἀγαθὸν
ὁ
πόλεμος
ἐργάζεται,
ἀλλὰ |
[370] |
πάνυ
γε
μέγα
τι
εἴη,
|
εἰ |
αὐτοῖς
βουκόλους
τε
καὶ
ποιμένας |
[359] |
ἐξουσία
ἣν
λέγω
τοιάδε
μάλιστα,
|
εἰ |
αὐτοῖς
γένοιτο
οἵαν
(ποτέ
φασιν |
[361] |
ἐθέλοντα.
ἀφαιρετέον
δὴ
τὸ
δοκεῖν.
|
εἰ |
γὰρ
δόξει
δίκαιος
(εἶναι,
ἔσονται |
[367] |
δόξας
ἀφαίρει,
ὥσπερ
Γλαύκων
διεκελεύσατο.
|
εἰ |
γὰρ
μὴ
ἀφαιρήσεις
ἑκατέρωθεν
τὰς |
[367] |
αὑτῇ,
δικαιοσύνη
δὲ
μέγιστον
ἀγαθόν.
|
~(εἰ |
γὰρ
οὕτως
ἐλέγετο
ἐξ
ἀρχῆς |
[369] |
Αρ’
οὖν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
εἰ |
γιγνομένην
πόλιν
θεασαίμεθα
λόγῳ,
καὶ |
[372] |
ἣν
διεληλύθαμεν,
ὥσπερ
ὑγιής
τις·
|
εἰ |
δ’
αὖ
βούλεσθε,
καὶ
φλεγμαίνουσαν |
[366] |
ἢ
ἀμφότερα
ἢ
οὐδέτερα
πειστέον.
|
~εἰ |
δ’
οὖν
πειστέον,
ἀδικητέον
καὶ |
[378] |
νέους,
ἀλλὰ
μάλιστα
μὲν
σιγᾶσθαι,
|
εἰ |
δὲ
ἀνάγκη
τις
ἦν
λέγειν, |
[365] |
καὶ
ἡμῖν
(μελητέον
τοῦ
λανθάνειν;
|
εἰ |
δὲ
εἰσί
τε
καὶ
ἐπιμελοῦνται, |
[375] |
πρὸς
δὲ
τοὺς
πολεμίους
χαλεπούς·
|
εἰ |
δὲ
μή,
οὐ
περιμενοῦσιν
ἄλλους |
[360] |
οἷοί
τ’
ἐσόμεθα
κρῖναι
ὀρθῶς·
|
εἰ |
δὲ
μή,
οὔ.
τίς
οὖν |
[357] |
ἀληθῶς,
εἶπον,
ἔγωγ’
ἂν
ἑλοίμην,
|
εἰ |
ἐπ’
ἐμοὶ
εἴη.
Οὐ
τοίνυν, |
[378] |
ὑπὸ
τοῦ
ὑέος,
οὐδ’
ἂν
|
εἰ |
ἦν
ἀληθῆ
ᾤμην
δεῖν
ῥᾳδίως |
[380] |
ἔργα
ἐατέον
αὐτὰ
λέγειν,
ἢ
|
εἰ |
θεοῦ,
ἐξευρετέον
αὐτοῖς
σχεδὸν
ὃν |
[380] |
ὡς
οὔτε
ὅσια
ἂν
λεγόμενα
|
εἰ |
λέγοιτο,
οὔτε
σύμφορα
ἡμῖν
οὔτε |
[376] |
Αδείμαντε,
οὐκ
ἄρα
ἀφετέον,
οὐδ’
|
εἰ |
μακροτέρα
τυγχάνει
οὖσα.
Οὐ
γὰρ |
[380] |
ταῦτα
ἐν
τῇ
αὑτοῦ
πόλει,
|
εἰ |
μέλλει
εὐνομήσεσθαι,
μήτε
τινὰ
ἀκούειν, |
[370] |
αὐτὸς
ποιήσεται
ἑαυτῷ
τὸ
ἄροτρον,
|
εἰ |
μέλλει
καλὸν
εἶναι,
(οὐδὲ
σμινύην, |
[376] |
θαρροῦντες
τιθῶμεν
καὶ
ἐν
ἀνθρώπῳ,
|
εἰ |
μέλλει
(πρὸς
τοὺς
οἰκείους
καὶ |
[361] |
ἐπιχειρῶν
ὀρθῶς
τοῖς
ἀδικήμασιν
λανθανέτω,
|
εἰ |
μέλλει
σφόδρα
ἄδικος
εἶναι.
τὸν |
[365] |
(φήσομεν,
τῶν
μεγάλων·
ἀλλ’
ὅμως,
|
εἰ |
μέλλομεν
εὐδαιμονήσειν,
ταύτῃ
ἰτέον,
ὡς |
[373] |
τῶν
πλησίον
χώρας
ἡμῖν
ἀποτμητέον,
|
εἰ |
μέλλομεν
ἱκανὴν
ἕξειν
νέμειν
τε |
[383] |
ἐπὶ
παιδείᾳ
χρῆσθαι
τῶν
νέων,
|
εἰ |
μέλλουσιν
ἡμῖν
οἱ
φύλακες
θεοσεβεῖς |
[374] |
τὴν
πόλιν·
ὡμολογοῦμεν
δέ
που,
|
εἰ |
μέμνησαι,
ἀδύνατον
ἕνα
πολλὰς
καλῶς |
[365] |
λανθάνειν
οὔτε
βιάσασθαι
δυνατόν.
Οὐκοῦν,
|
εἰ |
μὲν
μὴ
εἰσὶν
ἢ
μηδὲν |
[380] |
ἐατέον
λέγειν
τὸν
ποιητήν.
ἀλλ’
|
εἰ |
μὲν
ὅτι
ἐδεήθησαν
κολάσεως
λέγοιεν |
[368] |
ἔχειν·
πάνυ
γὰρ
θεῖον
πεπόνθατε,
|
εἰ |
μὴ
πέπεισθε
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
ἄμεινον |
[372] |
ἔφη,
οὐκ
ἐννοῶ,
ὦ
Σώκρατες,
|
εἰ |
μή
που
ἐν
αὐτῶν
τούτων |
[367] |
λοιδορούντων,
σοῦ
δὲ
οὐκ
ἄν,
|
εἰ |
μὴ
σὺ
κελεύοις,
διότι
πάντα |
[382] |
τό
γε
ὡς
ἀληθῶς
ψεῦδος,
|
εἰ |
οἷόν
τε
τοῦτο
εἰπεῖν,
πάντες |
[368] |
μείζονι
ἐνείη
καὶ
ῥᾴων
καταμαθεῖν.
|
εἰ |
οὖν
βούλεσθε,
~πρῶτον
ἐν
ταῖς |
[360] |
καὶ
τὴν
ἀρχὴν
οὕτω
κατασχεῖν.
|
εἰ |
οὖν
δύο
τοιούτω
δακτυλίω
γενοίσθην, |
[368] |
ποιήσασθαι
ζήτησιν
αὐτοῦ,
οἵανπερ
ἂν
|
εἰ |
προσέταξέ
τις
γράμματα
σμικρὰ
πόρρωθεν |
[374] |
ὅς·
αὐτοὶ
οὐχ
ἱκανοί;
Οὔκ,
|
εἰ |
σύ
γε,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[368] |
ἀναγνόντας
οὕτως
ἐπισκοπεῖν
τὰ
ἐλάττω,
|
εἰ |
τὰ
αὐτὰ
ὄντα
τυγχάνει.
Πάνυ |
[360] |
τοῦτο
ἐννοήσαντα
ἀποπειρᾶσθαι
τοῦ
δακτυλίου
|
εἰ |
ταύτην
ἔχοι
τὴν
δύναμιν,
καὶ |
[359] |
αὐτὸ
ἐπιτηδεύουσι,
μάλιστ’
ἂν
αἰσθοίμεθα,
|
εἰ |
τοιόνδε
(ποιή(
σαιμεν
τῇ
διανοίᾳ· |