Pages |
[379] |
μήν;
Αλλὰ
μὴν
οὐδέν
γε
|
τῶν |
ἀγαθῶν
βλαβερόν·
ἦ
γάρ;
Οὔ |
[380] |
πάντων
αἴτιον
τὸν
θεὸν
ἀλλὰ
|
τῶν |
ἀγαθῶν.
Καὶ
μάλ’
ἔφη,
ἀπόχρη. |
[360] |
δήλῳ·
αἰσθόμενον
δὲ
εὐθὺς
διαπράξασθαι
|
τῶν |
ἀγγέλων
γενέσθαι
τῶν
παρὰ
τὸν |
[366] |
πειστέον,
ἀδικητέον
καὶ
θυτέον
(ἀπὸ
|
τῶν |
ἀδικημάτων.
δίκαιοι
μὲν
γὰρ
ὄντες |
[361] |
τὸ
πείθειν,
ἐάν
τι
μηνύηται
|
τῶν |
ἀδικημάτων,
καὶ
βιάσασθαι
ὅσα
ἂν |
[363] |
ἀδίκων
διῆλθε
τιμωρήματα,
ταῦτα
περὶ
|
τῶν |
ἀδίκων
λέγουσιν,
ἄλλα
δὲ
οὐκ |
[360] |
ποτε
ἐθέλοι
ἀδικῆσαι
μηδὲ
ἅψαιτο
|
τῶν |
ἀλλοτρίων,
ἀθλιώτατος
μὲν
ἂν
δόξειεν |
[360] |
τῇ
δικαιοσύνῃ
καὶ
τολμήσειεν
ἀπέχεσθαι
|
τῶν |
ἀλλοτρίων
καὶ
μὴ
ἅπτεσθαι,
ἐξὸν |
[370] |
φύσιν
καὶ
ἐν
καιρῷ,
σχολὴν
|
τῶν |
ἄλλων
ἄγων,
πράττῃ.
Παντάπασι
μὲν |
[373] |
τούτου
προσδεήσει.
δεήσει
δὲ
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
βοσκημάτων
παμπόλλων,
εἴ
τις |
[371] |
Πλειόνων
δὴ
γεωργῶν
τε
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
δημιουργῶν
δεῖ
ἡμῖν
τῇ |
[371] |
Πλειόνων
γάρ.
Καὶ
δὴ
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
διακόνων
που
τῶν
τε |
[374] |
σκυτικῆς
ἔργον
καλῶς
γίγνοιτο,
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἑνὶ
ἑκάστῳ
ὡσαύτως
ἓν |
[357] |
δὲ
μισθῶν
τε
χάριν
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ὅσα
γίγνεται
ἀπ’
αὐτῶν. |
[381] |
ἔχοντα
ὑπὸ
χρόνου
τε
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
παθημάτων
ἥκιστα
ἀλλοιοῦται.
Εστι |
[374] |
φυλάκων
ἔργον,
(τοσούτῳ
σχολῆς
τε
|
τῶν |
ἄλλων
πλείστης
ἂν
εἴη
καὶ |
[374] |
ἕκαστος
καὶ
ἐφ’
ᾧ
ἔμελλε
|
τῶν |
ἄλλων
(σχολὴν
ἄγων
διὰ
βίου |
[359] |
τὸν
δακτύλιον·
καθήμενον
οὖν
μετὰ
|
τῶν |
ἄλλων
τυχεῖν
τὴν
σφενδόνην
τοῦ |
[373] |
χρημάτων
κτῆσιν
ἄπειρον,
ὑπερβάντες
τὸν
|
τῶν |
ἀναγκαίων
ὅρον;
(Πολλὴ
ἀνάγκη,
ἔφη, |
[365] |
μὴ
εἰσὶν
ἢ
μηδὲν
αὐτοῖς
|
τῶν |
ἀνθρωπίνων
μέλει,
τί
καὶ
ἡμῖν |
[362] |
πολὺ
ἄμεινον
τοὺς
θεοὺς
καὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
οὓς
ἂν
βούληται,
ὥστε |
[382] |
ἢ
μανίαν;
Αλλ’
οὐδείς,
ἔφη,
|
τῶν |
ἀνοήτων
καὶ
μαινομένων
θεοφιλής.
Οὐκ |
[357] |
τε
αὑτοῦ
χάριν
ἀγαπῶμεν
καὶ
|
τῶν |
ἀπ’
αὐτοῦ
γιγνομένων,
οἷον
αὖ |
[357] |
ὃ
δεξαίμεθ’
ἂν
ἔχειν
οὐ
|
τῶν |
ἀποβαινόντων
ἐφιέμενοι,
ἀλλ’
αὐτὸ
αὑτοῦ |
[366] |
ἢ
ἐπιστήμην
λαβὼν
(ἀπέχεται
αὐτοῦ,
|
τῶν |
γε
ἄλλων
οὐδεὶς
ἑκὼν
δίκαιος, |
[365] |
ἔκ
τε
τῶν
νόμων
καὶ
|
τῶν |
γενεαλογησάντων
ποιητῶν,
οἱ
δὲ
αὐτοὶ |
[375] |
τῷ
φύλακι.
οἶσθα
γάρ
που
|
τῶν |
γενναίων
κυνῶν,
ὅτι
τοῦτο
φύσει |
[370] |
οἰκοδόμοι
πρὸς
τὰς
ἀγωγὰς
μετὰ
|
τῶν |
γεωργῶν
χρῆσθαι
ὑποζυγίοις,
ὑφάνται
δὲ |
[374] |
κατὰ
πόλεμον
ἱκανὸς
ἔσται
ἀγωνιστής,
|
τῶν |
δὲ
ἄλλων
ὀργάνων
οὐδὲν
οὐδένα |
[379] |
μὲν
ἀγαθῶν
οὐδένα
ἄλλον
αἰτιατέον,
|
τῶν |
δὲ
κακῶν
ἄλλ’
ἄττα
δεῖ |
[379] |
τῶν
μὲν
εὖ
ἐχόντων
αἴτιον,
|
τῶν |
δὲ
κακῶν
ἀναίτιον.
(Παντελῶς
γ’ |
[357] |
ἕνεκα
οὐκ
ἂν
δεξαίμεθα
ἔχειν,
|
(τῶν |
δὲ
μισθῶν
τε
χάριν
καὶ |
[371] |
ὧν
ποιεῖ,
ἤ
τις
ἄλλος
|
τῶν |
δημιουργῶν,
μὴ
εἰς
τὸν
αὐτὸν |
[363] |
δόξας
ἄγοντες,
ἅπερ
Γλαύκων
περὶ
|
τῶν |
δικαίων
δοξαζομένων
δὲ
ἀδίκων
διῆλθε |
[364] |
καὶ
νόμῳ
αἰσχρόν·
λυσιτελέστερα
δὲ
|
τῶν |
δικαίων
τὰ
ἄδικα
ὡς
ἐπὶ |
[363] |
ἐπὶ
πλέον
δὲ
οὗτοι
τὰ
|
τῶν |
δοξῶν
λέγουσιν.
τὰς
γὰρ
παρὰ |
[361] |
οὖν
εἴτε
τοῦ
δικαίου
εἴτε
|
τῶν |
δωρεῶν
τε
καὶ
τιμῶν
ἕνεκα |
[362] |
αὐτὸν
εἶναι
μᾶλλον
προσήκειν
ἐκ
|
τῶν |
εἰκότων
ἢ
τὸν
δίκαιον.
οὕτω |
[365] |
διέλθοι;
λέγοι
γὰρ
ἂν
ἐκ
|
τῶν |
εἰκότων
πρὸς
αὑτὸν
κατὰ
Πίνδαρον |
[366] |
λεγόμενος
λόγος;
ἐκ
δὴ
πάντων
|
τῶν |
(εἰρη(
μένων
τίς
μηχανή,
ὦ |
[365] |
ἃς
δὴ
τελετὰς
καλοῦσιν,
αἳ
|
τῶν |
ἐκεῖ
κακῶν
ἀπολύουσιν
ἡμᾶς,
μὴ |
[368] |
ἐκείνου
τοῦ
ἀνδρός,
τὴν
ἀρχὴν
|
τῶν |
ἐλεγείων
ἐποίησεν
ὁ
Γλαύκωνος
ἐραστής, |
[366] |
ἐπαινέται
φατὲ
δικαιοσύνης
εἶναι,
ἀπὸ
|
τῶν |
ἐξ
ἀρχῆς
ἡρώων
ἀρξάμενοι,
ὅσων |
[371] |
γίγνηται,
συχνῶν
(καὶ
ἄλλων
προσδεήσεται
|
τῶν |
ἐπιστημόνων
τῆς
περὶ
τὴν
θάλατταν |
[377] |
οὕτω
παρήσομεν
τοὺς
ἐπιτυχόντας
ὑπὸ
|
τῶν |
ἐπιτυχόντων
μύθους
πλασθέντας
ἀκούειν
τοὺς |
[364] |
ὦσιν,
ὁμολογοῦντες
αὐτοὺς
ἀμείνους
εἶναι
|
τῶν |
ἑτέρων.
τούτων
δὲ
πάντων
οἱ |
[362] |
καὶ
δημοσίᾳ
περιγίγνεσθαι
καὶ
πλεονεκτεῖν
|
τῶν |
ἐχθρῶν,
πλεονεκτοῦντα
δὲ
πλουτεῖν
καὶ |
[366] |
θεῶν
παῖδες
ποιηταὶ
καὶ
προφῆται
|
τῶν |
θεῶν
γενόμενοι,
οἳ
ταῦτα
οὕτως |
[364] |
καὶ
ἀνάντη·
οἱ
δὲ
τῆς
|
τῶν |
θεῶν
ὑπ’
ἀνθρώπων
παραγωγῆς
τὸν |
[379] |
ἀναίτιος·
πολὺ
γὰρ
ἐλάττω
τἀγαθὰ
|
τῶν |
κακῶν
ἡμῖν,
καὶ
τῶν
μὲν |
[382] |
πρός
τε
τοὺς
πολεμίους
καὶ
|
τῶν |
καλουμένων
φίλων,
ὅταν
διὰ
μανίαν |
[374] |
ὁπλιτικῆς
ἤ
τινος
ἄλλης
μάχης
|
τῶν |
κατὰ
πόλεμον
ἱκανὸς
ἔσται
ἀγωνιστής, |
[372] |
ἱκανῶς·
θρέψονται
δὲ
ἐκ
μὲν
|
τῶν |
κριθῶν
ἄλφιτα
σκευαζόμενοι,
ἐκ
δὲ |
[365] |
ταύτῃ
ἰτέον,
ὡς
τὰ
ἴχνη
|
τῶν |
λόγων
φέρει.
ἐπὶ
γὰρ
τὸ |
[365] |
γὰρ
ἄλλο
οὐδὲν
εὐπετές,
(φήσομεν,
|
τῶν |
μεγάλων·
ἀλλ’
ὅμως,
εἰ
μέλλομεν |
[367] |
ἥττονι
ἀσύμφορον.
ἐπειδὴ
οὖν
ὡμολόγησας
|
τῶν |
μεγίστων
ἀγαθῶν
εἶναι
δικαιοσύνην,
ἃ |
[377] |
ἐγώ,
τὸ
μέγιστον
καὶ
περὶ
|
τῶν |
μεγίστων
ψεῦδος
ὁ
εἰπὼν
οὐ |
[379] |
τἀγαθὰ
τῶν
κακῶν
ἡμῖν,
καὶ
|
τῶν |
μὲν
ἀγαθῶν
οὐδένα
ἄλλον
αἰτιατέον, |
[367] |
πάρες
ἄλλοις
ἐπαινεῖν·
ὡς
ἐγὼ
|
τῶν |
μὲν
ἄλλων
ἀποδεχοίμην
ἂν
οὕτως |
[379] |
γε
αἴτιον
τὸ
ἀγαθόν,
ἀλλὰ
|
τῶν |
μὲν
εὖ
ἐχόντων
αἴτιον,
τῶν |
[383] |
διδασκάλους
ἐάσομεν
ἐπὶ
παιδείᾳ
χρῆσθαι
|
τῶν |
νέων,
εἰ
μέλλουσιν
ἡμῖν
οἱ |
[365] |
ἢ
ἀκηκόαμεν
ἢ
ἔκ
τε
|
τῶν |
νόμων
καὶ
τῶν
γενεαλογησάντων
ποιητῶν, |
[366] |
ἀρξάμενοι,
ὅσων
λόγοι
λελειμμένοι,
μέχρι
|
τῶν |
νῦν
ἀνθρώπων
οὐδεὶς
πώποτε
ἔψεξεν |
[379] |
κακῶν
τε
τέτυκται.
τὴν
δὲ
|
τῶν |
ὅρκων
καὶ
σπονδῶν
σύγχυσιν,
ἣν |
[363] |
λόγῳ
καὶ
κατακλίναντες
καὶ
συμπόσιον
|
τῶν |
ὁσίων
κατασκευάσαντες
ἐστεφανωμένους
ποιοῦσιν
τὸν |
[382] |
εἰδέναι
ὅπῃ
τἀληθὲς
ἔχει
περὶ
|
τῶν |
παλαιῶν,
ἀφομοιοῦντες
τῷ
ἀληθεῖ
τὸ |
[360] |
εὐθὺς
διαπράξασθαι
τῶν
ἀγγέλων
γενέσθαι
|
τῶν |
παρὰ
τὸν
βασιλέα,
ἐλθόντα
(δὲ |
[380] |
δ’
ἐγώ,
εἷς
ἂν
εἴη
|
τῶν |
περὶ
θεοὺς
νόμων
τε
καὶ |
[369] |
αὐτόσε
προσθήσομεν
ἤ
τιν’
ἄλλον
|
τῶν |
περὶ
τὸ
σῶμα
θεραπευτήν;
Πάνυ |
[373] |
δημιουργοί,
τῶν
τε
ἄλλων
(καὶ
|
τῶν |
περὶ
τὸν
γυναικεῖον
κόσμον.
καὶ |
[373] |
λέγομεν;
Οὕτως,
ἔφη.
Οὐκοῦν
τῆς
|
τῶν |
πλησίον
χώρας
ἡμῖν
ἀποτμητέον,
εἰ |
[381] |
ἐγώ,
ὦ
ἄριστε,
λεγέτω
ἡμῖν
|
τῶν |
ποιητῶν,
ὡς—
θεοὶ
ξείνοισιν
ἐοικότες |
[374] |
μὲν
λαβὼν
ἤ
τι
ἄλλο
|
τῶν |
πολεμικῶν
ὅπλων
τε
καὶ
ὀργάνων |
[366] |
τε
καὶ
τελευτήσαντες,
ὡς
ὁ
|
τῶν |
πολλῶν
τε
καὶ
ἄκρων
λεγόμενος |
[372] |
κριθῶν
ἄλφιτα
σκευαζόμενοι,
ἐκ
δὲ
|
τῶν |
πυρῶν
ἄλευρα,
τὰ
μὲν
πέψαντες, |
[373] |
ἐργολάβοι,
σκευῶν
τε
παντοδαπῶν
δημιουργοί,
|
τῶν |
τε
ἄλλων
(καὶ
τῶν
περὶ |
[367] |
μεγίστων
ἀγαθῶν
εἶναι
δικαιοσύνην,
ἃ
|
τῶν |
τε
ἀποβαινόντων
ἀπ’
αὐτῶν
ἕνεκα |
[371] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
διακόνων
που
|
τῶν |
τε
εἰσαξόντων
καὶ
ἐξαξόντων
ἕκαστα. |
[372] |
καὶ
τραγήματά
που
παραθήσομεν
αὐτοῖς
|
τῶν |
τε
σύκων
καὶ
ἐρεβίνθων
καὶ |
[366] |
δέ,
δῆλον·
ὁ
γὰρ
πρῶτος
|
τῶν |
τοιούτων
εἰς
δύναμιν
ἐλθὼν
πρῶτος |
[369] |
οἰκήσεως,
τρίτη
δὲ
ἐσθῆτος
καὶ
|
τῶν |
τοιούτων.
Εστι
ταῦτα.
Φέρε
δή, |
[380] |
τὰ
Τρωικὰ
ἤ
τι
ἄλλο
|
τῶν |
τοιούτων,
ἢ
οὐ
θεοῦ
ἔργα |
[380] |
εἱλήσεών
τε
καὶ
ἀνέμων
καὶ
|
τῶν |
τοιούτων
παθημάτων,
~οὐ
τὸ
ὑγιέστατον |
[361] |
μὴ
τέγγεσθαι
ὑπὸ
κακοδοξίας
καὶ
|
τῶν |
ὑπ’
αὐτῆς
γιγνομένων,
ἀλλὰ
ἴτω |
[374] |
δ’
ἐγώ,
ὅσῳ
μέγιστον
τὸ
|
τῶν |
φυλάκων
ἔργον,
(τοσούτῳ
σχολῆς
τε |
[369] |
μὴν
πρώτη
γε
καὶ
μεγίστη
|
τῶν |
χρειῶν
ἡ
τῆς
τροφῆς
παρασκευὴ |