Pages |
[361] |
κατ’
Αἰσχύλον
οὐ
δοκεῖν
ἀλλ’
|
εἶναι |
ἀγαθὸν
ἐθέλοντα.
ἀφαιρετέον
δὴ
τὸ |
[357] |
ἆρά
σοι
δοκεῖ
τοιόνδε
τι
|
εἶναι |
ἀγαθόν,
ὃ
δεξαίμεθ’
ἂν
ἔχειν |
[361] |
τιμαὶ
καὶ
δωρεαὶ
δοκοῦντι
τοιούτῳ
|
εἶναι· |
ἄδηλον
οὖν
εἴτε
τοῦ
δικαίου |
[361] |
ἀμετάστατος
μέχρι
(θανάτου,
δοκῶν
μὲν
|
εἶναι |
ἄδικος
διὰ
βίου,
ὢν
δὲ |
[374] |
σκυτοτόμον
διεκωλύομεν
μήτε
γεωργὸν
ἐπιχειρεῖν
|
εἶναι |
ἅμα
μήτε
ὑφάντην
μήτε
οἰκοδόμον |
[366] |
(ὑμῶν,
ὅσοι
ἐπαινέται
φατὲ
δικαιοσύνης
|
εἶναι, |
ἀπὸ
τῶν
ἐξ
ἀρχῆς
ἡρώων |
[375] |
Πῶς
δ’
οὔ;
Ανδρεῖος
δὲ
|
εἶναι |
ἆρα
ἐθελήσει
ὁ
μὴ
θυμοειδὴς |
[363] |
αὐτῆς
εὐδοκιμήσεις,
ἵνα
δοκοῦντι
δικαίῳ
|
εἶναι |
γίγνηται
ἀπὸ
τῆς
δόξης
ἀρχαί |
[359] |
νόμιμόν
τε
καὶ
δίκαιον·
καὶ
|
εἶναι |
δὴ
ταύτην
γένεσίν
τε
καὶ |
[375] |
σώματος
οἷον
δεῖ
τὸν
φύλακα
|
εἶναι, |
δῆλα.
Ναί.
Καὶ
μὴν
καὶ |
[362] |
ἀνασχινδυλευθήσεται
καὶ
γνώσεται
ὅτι
οὐκ
|
εἶναι |
δίκαιον
ἀλλὰ
δοκεῖν
δεῖ
ἐθέλειν. |
[367] |
οὖν
ὡμολόγησας
τῶν
μεγίστων
ἀγαθῶν
|
εἶναι |
δικαιοσύνην,
ἃ
τῶν
τε
ἀποβαινόντων |
[362] |
ζῶντα,
οὐ
δοκεῖν
ἄδικον
ἀλλ’
|
εἶναι |
ἐθέλειν,
βαθεῖαν
ἄλοκα
διὰ
φρενὸς |
[376] |
οὖν,
ἔφη,
ἔγωγε
προσδοκῶ
προὔργου
|
εἶναι |
εἰς
τοῦτο
ταύτην
τὴν
σκέψιν. |
[383] |
ἄρα,
ἔφην,
τοῦτον
δεύτερον
τύπον
|
εἶναι |
ἐν
ᾧ
δεῖ
περὶ
θεῶν |
[362] |
ἐν
τῇ
πόλει
δοκοῦντι
δικαίῳ
|
εἶναι, |
ἔπειτα
γαμεῖν
ὁπόθεν
ἂν
βούληται, |
[361] |
δοκεῖν.
εἰ
γὰρ
δόξει
δίκαιος
|
(εἶναι, |
ἔσονται
αὐτῷ
τιμαὶ
καὶ
δωρεαὶ |
[357] |
παντὶ
τρόπῳ
ἄμεινόν
ἐστιν
δίκαιον
|
εἶναι |
ἢ
ἄδικον;
Ως
ἀληθῶς,
εἶπον, |
[372] |
οὖν
ἀληθινὴ
πόλις
δοκεῖ
μοι
|
εἶναι |
ἣν
διεληλύθαμεν,
ὥσπερ
ὑγιής
τις· |
[382] |
τε
καὶ
ἐψεῦσθαι
καὶ
ἀμαθῆ
|
εἶναι |
καὶ
ἐνταῦθα
ἔχειν
τε
καὶ |
[374] |
πόλεμον
ἀγωνία
οὐ
τεχνικὴ
δοκεῖ
|
εἶναι; |
Καὶ
μάλα,
ἔφη.
Η
οὖν |
[380] |
ἆρα
γόητα
τὸν
θεὸν
οἴει
|
εἶναι |
καὶ
οἷον
ἐξ
ἐπιβουλῆς
φαντάζεσθαι |
[380] |
τοιαῦτα
δοκεῖν,
ἢ
ἁπλοῦν
τε
|
εἶναι |
καὶ
πάντων
ἥκιστα
τῆς
ἑαυτοῦ |
[377] |
γὰρ
δὴ
τὸν
αὐτὸν
τύπον
|
εἶναι |
καὶ
ταὐτὸν
(δύνασθαι
τούς
τε |
[378] |
οὐδὲ
αὐτῷ
μοι
δοκεῖ
ἐπιτήδεια
|
εἶναι |
λέγειν.
Οὐδέ
γε,
ἦν
δ’ |
[361] |
ἄρα
σφάλληταί
τι,
ἐπανορθοῦσθαι
δυνατῷ
|
εἶναι, |
λέγειν
τε
ἱκανῷ
ὄντι
πρὸς |
[362] |
βούληται,
ὥστε
καὶ
θεοφιλέστερον
αὐτὸν
|
εἶναι |
μᾶλλον
προσήκειν
ἐκ
τῶν
εἰκότων |
[383] |
Φοίβου
θεῖον
ἀψευδὲς
στόμα
ἤλπιζον
|
εἶναι, |
μαντικῇ
βρύον
τέχνῃ·
ὁ
δ’ |
[359] |
(Γύγου)
τοῦ
Λυδοῦ
προγόνῳ
γενέσθαι.
|
εἶναι |
μὲν
γὰρ
αὐτὸν
ποιμένα
θητεύοντα |
[361] |
ἐσχάτη
γὰρ
ἀδικία
δοκεῖν
δίκαιον
|
εἶναι |
μὴ
ὄντα.
δοτέον
οὖν
τῷ |
[382] |
τῷ
χρήσιμον,
ὥστε
μὴ
ἄξιον
|
εἶναι |
μίσους;
ἆρ’
οὐ
πρός
τε |
[381] |
τὸν
θεὸν
κάλλους
ἢ
ἀρετῆς
|
εἶναι. |
Ορθότατα,
ἦν
δ’
ἐγώ,
λέγεις. |
[370] |
τὸ
ἄροτρον,
εἰ
μέλλει
καλὸν
|
εἶναι, |
(οὐδὲ
σμινύην,
οὐδὲ
τἆλλα
ὄργανα |
[363] |
(τινῶν
κηδόμενοι,
ὡς
χρὴ
δίκαιον
|
εἶναι, |
οὐκ
αὐτὸ
δικαιοσύνην
ἐπαινοῦντες
ἀλλὰ |
[368] |
μὴ
πέπεισθε
ἀδικίαν
δικαιοσύνης
ἄμεινον
|
εἶναι, |
οὕτω
δυνάμενοι
εἰπεῖν
ὑπὲρ
αὐτοῦ. |
[369] |
ἢ
μεταλαμβάνει,
οἰόμενος
αὑτῷ
ἄμεινον
|
εἶναι; |
Πάνυ
γε.
Ιθι
δή,
ἦν |
[365] |
καὶ
δοκῶ
ὄφελος
οὐδέν
φασιν
|
εἶναι, |
πόνους
δὲ
καὶ
ζημίας
φανεράς· |
[375] |
τέ
που
δεῖ
αὐτοῖν
ἑκάτερον
|
εἶναι |
πρὸς
αἴσθησιν
καὶ
ἐλαφρὸν
πρὸς |
[375] |
γνωρίμους
ὡς
οἷόν
τε
πρᾳοτάτους
|
εἶναι, |
πρὸς
δὲ
τοὺς
ἀγνῶτας
τοὐναντίον. |
[375] |
μὲν
τοὺς
οἰκείους
πρᾴους
αὐτοὺς
|
εἶναι, |
πρὸς
δὲ
τοὺς
πολεμίους
χαλεπούς· |
[368] |
ἔχω·
δοκῶ
γάρ
μοι
ἀδύνατος
|
εἶναι— |
σημεῖον
δέ
μοι,
ὅτι
ἃ |
[369] |
γὰρ
οὐκ
ὀλίγον
ἔργον
αὐτὸ
|
εἶναι· |
σκοπεῖτε
οὖν.
Εσκεπται,
ἔφη
ὁ |
[371] |
ἡμῖν
ηὔξηται
ἡ
πόλις,
ὥστ’
|
εἶναι |
τελέα;
Ισως.
Ποῦ
οὖν
ἄν |
[376] |
φιλόσοφον
καὶ
φιλομαθῆ
αὐτὸν
δεῖν
|
εἶναι; |
Τιθῶμεν,
ἔφη.
Φιλόσοφος
δὴ
καὶ |
[357] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
δοκεῖ
τι
|
εἶναι |
τοιοῦτον.
(Τί
δέ;
ὃ
αὐτό |
[360] |
ἀλλοτρίων,
ἀθλιώτατος
μὲν
ἂν
δόξειεν
|
εἶναι |
τοῖς
αἰσθανομένοις
καὶ
ἀνοητότατος,
ἐπαινοῖεν |
[361] |
λανθανέτω,
εἰ
μέλλει
σφόδρα
ἄδικος
|
εἶναι. |
τὸν
ἁλισκόμενον
δὲ
φαῦλον
ἡγητέον· |
[375] |
οὐ
παρὰ
φύσιν
ζητοῦμεν
τοιοῦτον
|
εἶναι |
τὸν
φύλακα.
Οὐκ
ἔοικεν.
Αρ’ |
[364] |
πένητες
ὦσιν,
ὁμολογοῦντες
αὐτοὺς
ἀμείνους
|
εἶναι |
τῶν
ἑτέρων.
τούτων
δὲ
πάντων |
[367] |
τὸ
δοκεῖν,
οὐδὲ
τὸ
ἄδικον
|
εἶναι |
(ψέγειν
ἀλλὰ
τὸ
δοκεῖν,
καὶ |