Pages
[383]	τοῦ ἐνυπνίου πομπὴν ὑπὸ Διὸς	τῷ	Αγαμέμνονι· οὐδὲ Αἰσχύλου, ὅταν φῇ
[359]	οὖν λάβοιμεν ἂν τὸν δίκαιον	τῷ	ἀδίκῳ εἰς ταὐτὸν ἰόντα διὰ
[359]	βούληται, τῷ τε δικαίῳ καὶ	τῷ	ἀδίκῳ, εἶτ’ ἐπακολουθήσαιμεν θεώμενοι ποῖ
[362]	παρὰ θεῶν καὶ παρ’ ἀνθρώπων	τῷ	ἀδίκῳ παρεσκευάσθαι τὸν βίον ἄμεινον
[382]	ἔχει περὶ τῶν παλαιῶν, ἀφομοιοῦντες	τῷ	ἀληθεῖ τὸ ψεῦδος ὅτι μάλιστα,
[360]	αὐτοῦ μοιχεύσαντα, μετ’ ἐκείνης ἐπιθέμενον	τῷ	βασιλεῖ ἀποκτεῖναι καὶ τὴν ἀρχὴν
[359]	εἰωθότος, ἵν’ ἐξαγγέλλοιεν κατὰ μῆνα	τῷ	βασιλεῖ τὰ περὶ τὰ ποίμνια,
[359]	γένοιτο οἵαν (ποτέ φασιν δύναμιν	τῷ	(Γύγου) τοῦ Λυδοῦ προγόνῳ γενέσθαι.
[367]	αὑτῷ μὲν συμφέρον καὶ λυσιτελοῦν,	τῷ	δὲ ἥττονι ἀσύμφορον. ἐπειδὴ οὖν
[363]	ἄρτι, ἀπὸ τοῦ εὐδοκιμεῖν ὄντα	τῷ	δικαίῳ. ἐπὶ πλέον δὲ οὗτοι
[362]	παρεσκευάσθαι τὸν βίον ἄμεινον ἢ	τῷ	δικαίῳ. (Ταῦτ’ εἰπόντος τοῦ Γλαύκωνος
[382]	Κατὰ τί δὴ οὖν τούτων	τῷ	θεῷ τὸ ψεῦδος χρήσιμον; πότερον
[375]	προσδεῖσθαι ὁ φυλακικὸς ἐσόμενος, πρὸς	τῷ	θυμοειδεῖ ἔτι προσγενέσθαι φιλόσοφος τὴν
[358]	οἶμαι, ἦν δ’ ἐγώ, ἐν	τῷ	καλλίστῳ, ὃ καὶ δι’ αὑτὸ
[382]	Οὕτως, ἦν δ’ ἐγώ, ὅτι	τῷ	κυριωτάτῳ που ἑαυτῶν ψεύδεσθαι καὶ
[361]	δίκαιον αὖ παρ’ αὐτὸν ἱστῶμεν	τῷ	λόγῳ, ἄνδρα ἁπλοῦν καὶ γενναῖον,
[369]	Ιθι δή, ἦν δ’ ἐγώ,	τῷ	λόγῳ ἐξ ἀρχῆς ποιῶμεν πόλιν·
[363]	δικαίοις· εἰς Αιδου γὰρ ἀγαγόντες	τῷ	λόγῳ καὶ κατακλίναντες καὶ συμπόσιον
[361]	ἔτι, ὡς ἐγᾦμαι, χαλεπὸν ἐπεξελθεῖν	τῷ	λόγῳ οἷος ἑκάτερον (βίος ἐπιμένει.
[367]	μὴ οὖν ἡμῖν ἐνδείξῃ μόνον	τῷ	λόγῳ ὅτι δικαιοσύνη ἀδικίας κρεῖττον,
[367]	μὴ οὖν ἡμῖν μόνον ἐνδείξῃ	τῷ	λόγῳ ὅτι δικαιοσύνη ἀδικίας κρεῖττον,
[377]	(Οταν εἰκάζῃ τις κακῶς (οὐσίαν)	τῷ	λόγῳ, περὶ θεῶν τε καὶ
[366]	ἐν ἰδίοις λόγοις ἐπεξῆλθεν ἱκανῶς	τῷ	λόγῳ ὡς τὸ μὲν μέγιστον
[367]	ἄριστος φύλαξ, δεδιὼς μὴ ἀδικῶν	τῷ	μεγίστῳ κακῷ σύνοικος ᾖ. Ταῦτα,
[368]	τοίνυν πλείων ἂν δικαιοσύνη ἐν	τῷ	μείζονι ἐνείη καὶ ῥᾴων καταμαθεῖν.
[358]	τὰ γιγνόμενα ἀπ’ αὐτοῦ ἀγαπητέον	τῷ	μέλλοντι μακαρίῳ ἔσεσθαι. Οὐ τοίνυν
[383]	ὡς μήτε αὐτοὺς γόητας ὄντας	τῷ	μεταβάλλειν ἑαυτοὺς μήτε ἡμᾶς ψεύδεσι
[362]	παρὰ ταῦτα πάντα ὠφελεῖσθαι κερδαίνοντα	τῷ	μὴ δυσχεραίνειν τὸ ἀδικεῖν· εἰς
[361]	ἵνα ᾖ βεβασανισμένος εἰς δικαιοσύνην	τῷ	μὴ τέγγεσθαι ὑπὸ κακοδοξίας καὶ
[374]	ληφθὲν ποιήσει, οὐδ’ ἔσται χρήσιμον	τῷ	μήτε τὴν ἐπιστήμην ἑκάστου λαβόντι
[362]	ὀρθότερον λέγειν κατὰ τοῦ ἀδίκου.	τῷ	ὄντι γὰρ φήσουσι τὸν ἄδικον,
[379]	(Οὐκοῦν ἀγαθὸς ὅ γε θεὸς	τῷ	ὄντι τε καὶ λεκτέον οὕτω;
[382]	μὲν οὖν. Τὸ μὲν δὴ	τῷ	ὄντι ψεῦδος οὐ μόνον ὑπὸ
[379]	ἐγώ τε (καὶ σὺ ἐν	τῷ	παρόντι, ἀλλ’ οἰκισταὶ πόλεως· οἰκισταῖς
[370]	περιμένειν, ἀλλ’ ἀνάγκη τὸν πράττοντα	τῷ	(πρατ( τομένῳ ἐπακολουθεῖν μὴ ἐν
[361]	δικαιοσύνης καὶ ποιητέος ἐναντίως διακείμενος	τῷ	προτέρῳ· μηδὲν γὰρ ἀδικῶν δόξαν
[359]	ἑκατέρῳ ποιεῖν ὅτι ἂν βούληται,	τῷ	τε δικαίῳ καὶ τῷ ἀδίκῳ,
[361]	εἶναι μὴ ὄντα. δοτέον οὖν	τῷ	τελέως ἀδίκῳ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν,
[376]	φίλην καὶ ἐχθρὰν διακρίνει ἢ	τῷ	τὴν μὲν καταμαθεῖν, τὴν δὲ
[382]	καὶ μισοῦσι μάλιστα αὐτὸ ἐν	τῷ	τοιούτῳ. Πολύ γε, ἔφη. Αλλὰ
[359]	γὰρ αὐτὸν ποιμένα θητεύοντα παρὰ	τῷ	τότε Λυδίας ἄρχοντι, ὄμβρου δὲ
[375]	ἥκιστα (ἐν ᾧ ἡμεῖς παρεβάλλομεν	τῷ	φύλακι. οἶσθα γάρ που τῶν
[382]	τοῖς λόγοις (ψεῦδος) πότε καὶ	τῷ	χρήσιμον, ὥστε μὴ ἄξιον εἶναι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006