Pages |
[371] |
γὰρ
δεῖ
μένοντας
(αὐτοὺς
περὶ
|
τὴν |
ἀγορὰν
τὰ
μὲν
ἀντ’
ἀργυρίου |
[371] |
οὖν
κομίσας
ὁ
γεωργὸς
εἰς
|
τὴν |
ἀγοράν
τι
ὧν
ποιεῖ,
ἤ |
[369] |
αὐτῆς
ἴδοιμεν
ἂν
γιγνομένην
καὶ
|
τὴν |
ἀδικίαν;
Τάχ’
ἄν,
ἦ
δ’ |
[360] |
πᾶς
ἀνὴρ
πολὺ
(μᾶλλον
ἰδίᾳ
|
τὴν |
ἀδικίαν
τῆς
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
οἰόμενος, |
[379] |
Ομήρου
οὔτ’
ἄλλου
(ποιητοῦ
ταύτην
|
τὴν |
ἁμαρτίαν
περὶ
τοὺς
θεοὺς
ἀνοήτως |
[381] |
δ’
οὔ;
Ψυχὴν
δὲ
οὐ
|
τὴν |
ἀνδρειοτάτην
καὶ
φρονιμωτάτην
ἥκιστ’
ἄν |
[357] |
δὴ
καὶ
τότε
τοῦ
Θρασυμάχου
|
τὴν |
ἀπόρρησιν
οὐκ
ἀπεδέξατο,
ἀλλ’
ἔφη· |
[360] |
ἐπιθέμενον
τῷ
βασιλεῖ
ἀποκτεῖναι
καὶ
|
τὴν |
ἀρχὴν
οὕτω
κατασχεῖν.
εἰ
οὖν |
[368] |
ὦ
παῖδες
ἐκείνου
τοῦ
ἀνδρός,
|
τὴν |
ἀρχὴν
τῶν
ἐλεγείων
ἐποίησεν
ὁ |
[360] |
τὸν
βασιλέα,
ἐλθόντα
(δὲ
καὶ
|
τὴν |
γυναῖκα
αὐτοῦ
μοιχεύσαντα,
μετ’
ἐκείνης |
[376] |
ἢ
τῷ
τὴν
μὲν
καταμαθεῖν,
|
τὴν |
δὲ
ἀγνοῆσαι.
καίτοι
πῶς
οὐκ |
[365] |
περὶ
ἐμαυτὸν
σκιαγραφίαν
ἀρετῆς
περιγραπτέον,
|
τὴν |
δὲ
τοῦ
σοφωτάτου
Αρχιλόχου
ἀλώπεκα |
[371] |
διανοίας
μὴ
πάνυ
ἀξιοκοινώνητοι
ὦσιν,
|
τὴν |
δὲ
τοῦ
σώματος
ἰσχὺν
ἱκανὴν |
[379] |
ἀγαθῶν
τε
κακῶν
τε
τέτυκται.
|
τὴν |
δὲ
τῶν
ὅρκων
καὶ
σπονδῶν |
[371] |
οἳ
τοῦτο
ὁρῶντες
ἑαυτοὺς
ἐπὶ
|
τὴν |
διακονίαν
τάττουσιν
ταύτην,
ἐν
μὲν |
[369] |
γιγνομένην
πόλιν
θεασαίμεθα
λόγῳ,
καὶ
|
τὴν |
δικαιοσύνην
αὐτῆς
ἴδοιμεν
ἂν
γιγνομένην |
[357] |
δή;
Εν
ποίῳ,
ἔφη,
τούτων
|
τὴν |
δικαιοσύνην
τιθεῖς;
~(Εγὼ
μὲν
οἶμαι, |
[360] |
τοῦ
δακτυλίου
εἰ
ταύτην
ἔχοι
|
τὴν |
δύναμιν,
καὶ
αὐτῷ
οὕτω
συμβαίνειν, |
[367] |
ἀδικίας
λέγοιεν
ἄν,
μεταστρέφοντες
αὐτοῖν
|
τὴν |
δύναμιν
φορτικῶς,
ὥς
γέ
μοι |
[374] |
οὐδ’
ἔσται
χρήσιμον
τῷ
μήτε
|
τὴν |
ἐπιστήμην
ἑκάστου
λαβόντι
μήτε
τὴν |
[371] |
προσδεήσεται
τῶν
ἐπιστημόνων
τῆς
περὶ
|
τὴν |
θάλατταν
ἐργασίας.
Συχνῶν
μέντοι.
Τί |
[361] |
ἐρρωμένως
ἑκάτερον
ὥσπερ
ἀνδριάντα
εἰς
|
τὴν |
κρίσιν
ἐκκαθαίρεις
τοῖν
ἀνδροῖν.
Ως |
[368] |
ὁ
Γλαύκωνος
ἐραστής,
εὐδοκιμήσαντας
περὶ
|
τὴν |
Μεγαροῖ
μάχην,
εἰπών—
παῖδες
Αρίστωνος, |
[361] |
μηδὲν
γὰρ
ἀδικῶν
δόξαν
ἐχέτω
|
τὴν |
μεγίστην
ἀδικίας,
ἵνα
ᾖ
βεβασανισμένος |
[361] |
ἀλλ’
ἐατέον
τὰ
μέγιστα
ἀδικοῦντα
|
τὴν |
μεγίστην
δόξαν
αὑτῷ
(παρεσκευακέναι
εἰς |
[374] |
τὴν
ἐπιστήμην
ἑκάστου
λαβόντι
μήτε
|
τὴν |
μελέτην
ἱκανὴν
παρασχομένῳ;
Πολλοῦ
γὰρ |
[364] |
κακίας
πέρι,
εὐπετείας
διδόντες,
ὡς
|
τὴν |
μὲν
κακότητα
καὶ
ἰλαδὸν
ἔστιν |
[376] |
καὶ
ἐχθρὰν
διακρίνει
ἢ
τῷ
|
τὴν |
μὲν
καταμαθεῖν,
τὴν
δὲ
ἀγνοῆσαι. |
[372] |
ἡδέως
συνόντες
ἀλλήλοις,
οὐχ
ὑπὲρ
|
τὴν |
οὐσίαν
(ποιού(
μενοι
τοὺς
παῖδας, |
[359] |
ἀδίκῳ
εἰς
ταὐτὸν
ἰόντα
διὰ
|
τὴν |
πλεονεξίαν,
ὃ
πᾶσα
φύσις
διώκειν |
[373] |
τήν
τε
ζωγραφίαν
κινητέον
καὶ
|
τὴν |
ποικιλίαν,
καὶ
χρυσὸν
καὶ
ἐλέφαντα |
[373] |
ἔφη.
Οὐκοῦν
μείζονά
τε
αὖ
|
τὴν |
πόλιν
δεῖ
ποιεῖν·
ἐκείνη
γὰρ |
[370] |
δ’
ἐγώ,
κατοικίσαι
γε
αὐτὴν
|
τὴν |
πόλιν
εἰς
τοιοῦτον
τόπον
οὗ |
[378] |
Ομηρος
πεποίηκεν
οὐ
παραδεκτέον
εἰς
|
τὴν |
πόλιν,
οὔτ’
ἐν
ὑπονοίαις
πεποιημένας |
[378] |
γε
δεῖ
ἡμῖν
τοὺς
μέλλοντας
|
τὴν |
πόλιν
φυλάξειν
αἴσχιστον
νομίζειν
τὸ |
[374] |
ἅπαντες
ὡμολογήσαμεν
καλῶς,
ἡνίκα
ἐπλάττομεν
|
τὴν |
πόλιν·
ὡμολογοῦμεν
δέ
που,
εἰ |
[376] |
προὔργου
εἶναι
εἰς
τοῦτο
ταύτην
|
τὴν |
σκέψιν.
Μὰ
Δία,
ἦν
δ’ |
[360] |
οὕτω
συμβαίνειν,
στρέφοντι
μὲν
εἴσω
|
τὴν |
σφενδόνην
ἀδήλῳ
γίγνεσθαι,
ἔξω
δὲ |
[360] |
ἐπιψηλαφῶντα
τὸν
δακτύλιον
στρέψαι
ἔξω
|
τὴν |
σφενδόνην,
καὶ
στρέψαντα
φανερὸν
γενέσθαι. |
[359] |
οὖν
μετὰ
τῶν
ἄλλων
τυχεῖν
|
τὴν |
σφενδόνην
τοῦ
δακτυλίου
περιαγαγόντα
πρὸς |
[361] |
δοτέον
οὖν
τῷ
τελέως
ἀδίκῳ
|
τὴν |
τελεωτάτην
ἀδικίαν,
καὶ
οὐκ
ἀφαιρετέον |
[371] |
πόνους
ἔχωσιν·
οἳ
δὴ
πωλοῦντες
|
τὴν |
τῆς
ἰσχύος
χρείαν,
τὴν
τιμὴν |
[371] |
πωλοῦντες
τὴν
τῆς
ἰσχύος
χρείαν,
|
τὴν |
τιμὴν
ταύτην
μισθὸν
καλοῦντες,
κέκληνται, |
[383] |
ἐπαινοῦντες,
ἀλλὰ
τοῦτο
οὐκ
ἐπαινεσόμεθα,
|
τὴν |
τοῦ
ἐνυπνίου
πομπὴν
ὑπὸ
Διὸς |
[359] |
νόμῳ
δὲ
βίᾳ
παράγεται
ἐπὶ
|
τὴν |
τοῦ
ἴσου
τιμήν.
εἴη
δ’ |
[369] |
ἐπισκεψώμεθα
καὶ
ἐν
ἑνὶ
ἑκάστῳ,
|
τὴν |
τοῦ
μείζονος
ὁμοιότητα
ἐν
τῇ |
[370] |
γὰρ
οἶμαι
ἐθέλει
τὸ
πραττόμενον
|
τὴν |
τοῦ
πράττοντος
σχολὴν
περιμένειν,
ἀλλ’ |
[370] |
πάνυ
(ὅμοιος
ἑκάστῳ,
ἀλλὰ
διαφέρων
|
τὴν |
φύσιν,
ἄλλος
ἐπ’
ἄλλου
ἔργου |
[376] |
καὶ
ταχὺς
καὶ
ἰσχυρὸς
ἡμῖν
|
τὴν |
φύσιν
ἔσται
ὁ
μέλλων
καλὸς |
[375] |
τῷ
θυμοειδεῖ
ἔτι
προσγενέσθαι
φιλόσοφος
|
τὴν |
φύσιν;
~(Πῶς
δή;
ἔφη·
οὐ |
[367] |
ἐγὼ
ἀκούσας,
ἀεὶ
μὲν
δὴ
|
τὴν |
φύσιν
τοῦ
τε
Γλαύκωνος
καὶ |