| Pages |
|---|
| [368] |
ὅπως
βοηθῶ
ἔχω·
δοκῶ
γάρ
|
μοι |
ἀδύνατος
εἶναι—
σημεῖον
δέ
μοι, |
| [371] |
ὡς
ἔοικε,
καὶ
μισθωτοί.
Δοκεῖ
|
μοι. |
Αρ’
οὖν,
ὦ
Αδείμαντε,
ἤδη |
| [357] |
ποιεῖς
ὃ
βούλει.
λέγε
γάρ
|
μοι· |
ἆρά
σοι
δοκεῖ
τοιόνδε
τι |
| [380] |
ἔφη,
τούτου
τοῦ
νόμου,
καί
|
μοι |
ἀρέσκει.
Οὗτος
μὲν
τοίνυν,
ἦν |
| [371] |
κενὸς
ἄπεισιν.
ἦ
γάρ;
Δοκεῖ
|
μοι. |
Δεῖ
δὴ
τὰ
οἴκοι
μὴ |
| [367] |
τὴν
δύναμιν
φορτικῶς,
ὥς
γέ
|
μοι |
δοκεῖ.
ἀλλ’
ἐγώ,
οὐδὲν
γάρ |
| [382] |
ἐν
θεῷ
οὐκ
ἔνι.
Οὔ
|
μοι |
δοκεῖ.
Αλλὰ
δεδιὼς
τοὺς
ἐχθροὺς |
| [379] |
ἀγαθῶν
βλαβερόν·
ἦ
γάρ;
Οὔ
|
μοι |
δοκεῖ.
Αρ’
οὖν
ὃ
μὴ |
| [362] |
ψέγουσιν,
ἵν’
ᾖ
σαφέστερον
ὅ
|
μοι |
δοκεῖ
βούλεσθαι
Γλαύκων.
λέγουσι
δέ |
| [378] |
ἦ
δ’
ὅς,
οὐδὲ
αὐτῷ
|
μοι |
δοκεῖ
ἐπιτήδεια
εἶναι
λέγειν.
Οὐδέ |
| [369] |
τοῦ
ἐλάττονος
ἰδέᾳ
ἐπισκοποῦντες.
Αλλά
|
μοι |
δοκεῖς,
ἔφη,
καλῶς
λέγειν.
Αρ’ |
| [365] |
γὰρ
λεγόμενα
δικαίῳ
μὲν
ὄντι
|
μοι, |
ἐὰν
μὴ
καὶ
δοκῶ
ὄφελος |
| [372] |
μὲν
οὖν
ἀληθινὴ
πόλις
δοκεῖ
|
μοι |
εἶναι
ἣν
διεληλύθαμεν,
ὥσπερ
ὑγιής |
| [368] |
οὖν
ἡμεῖς
οὐ
δεινοί,
δοκῶ
|
μοι, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
τοιαύτην
ποιήσασθαι |
| [379] |
τὸν
θεόν.
Αληθέστατα,
ἔφη,
δοκεῖς
|
μοι |
λέγειν.
Οὐκ
ἄρα,
ἦν
δ’ |
| [365] |
ἐπειδὴ
τὸ
δοκεῖν,
ὡς
δηλοῦσί
|
μοι |
οἱ
σοφοί,
καὶ
τὰν
ἀλάθειαν |
| [368] |
μοι
ἀδύνατος
εἶναι—
σημεῖον
δέ
|
μοι, |
ὅτι
ἃ
πρὸς
Θρασύμαχον
λέγων |
| [382] |
καὶ
ὑπ’
ἀνθρώπων
μισεῖται.
Δοκεῖ
|
μοι. |
Τί
δὲ
δὴ
τὸ
ἐν |
| [358] |
ἔτι
ταὐτὰ
δοκῇ.
Θρασύμαχος
γάρ
|
μοι |
φαίνεται
πρῳαίτερον
τοῦ
δέοντος
ὑπὸ |
| [368] |
ἔχειν·
πάνυ
γὰρ
θεῖον
πεπόντοῦτό
|
μοι, |
ὦ
φίλοι,
εὖ
δοκεῖ
ἔχειν· |
| [368] |
κλεινοῦ
θεῖον
γένος
ἀνδρός·
τοῦτό
|
μοι, |
ὦ
φίλοι,
εὖ
δοκεῖ
ἔχειν· |
| [368] |
εἰπεῖν
ὑπὲρ
αὐτοῦ.
δοκεῖτε
δή
|
μοι |
ὡς
(ἀληθῶς
οὐ
πεπεῖσθαι—
τεκμαίρομαι |
