Alphabétiquement     [«   »]
καθήμενος 1
καθορᾷς 1
Καὶ 25
καὶ 470
καί 2
καιρόν 1
καιροὺς 1
Fréquences     [«    »]
146 δὲ
104 μὲν
156 τε
470 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre II

καὶ


Pages
[373]   ἕκαστα τούτων παντοδαπά. καὶ δὴ  καὶ   τὸ πρῶτον ἐλέγομεν οὐκέτι
[380]   μὲν θεὸς δίκαιά τε  καὶ   ἀγαθὰ ἠργάζετο, οἱ δὲ ὠνίναντο
[376]   ἂν φιλομαθὲς εἴη συνέσει τε  καὶ   ἀγνοίᾳ ὁριζόμενον τό τε οἰκεῖον
[367]   δι’ αὑτὴν τὸν ἔχοντα ὀνίνησιν  καὶ   ἀδικία βλάπτει, μισθοὺς δὲ καὶ
[364]   μέντοι καὶ ἐπίπονον, ἀκολασία δὲ  καὶ   ἀδικία ἡδὺ μὲν καὶ εὐπετὲς
[372]   ἂν κατίδοιμεν τήν τε δικαιοσύνην  καὶ   ἀδικίαν ὅπῃ ποτὲ ταῖς πόλεσιν
[376]   ἕνεκα (πάντα σκοποῦμεν, δικαιοσύνην τε  καὶ   ἀδικίαν τίνα τρόπον ἐν πόλει
[364]   εἶδος λόγων περὶ δικαιοσύνης τε  καὶ   ἀδικίας ἰδίᾳ τε λεγόμενον (καὶ
[367]   πού τις ὑπὲρ δικαιοσύνης τε  καὶ   ἀδικίας λέγοιεν ἄν, μεταστρέφοντες αὐτοῖν
[363]   δικαιοσύνην· τοὺς δὲ ἀνοσίους αὖ  καὶ   ἀδίκους εἰς πηλόν τινα κατορύττουσιν
[358]   ὥστ’ ἐπειδὰν ἀλλήλους ἀδικῶσί τε  καὶ   ἀδικῶνται καὶ ἀμφοτέρων γεύωνται, ~τοῖς
[362]   τὰ ὑπὸ τούτου ῥηθέντα καταπαλαῖσαι  καὶ   ἀδύνατον ποιῆσαι βοηθεῖν δικαιοσύνῃ. (Καὶ
[375]   πρὸς πάντα ἄφοβός τέ ἐστι  καὶ   ἀήττητος; Εννενόηκα. Τὰ μὲν τοίνυν
[357]   ἕνεκα ἀσπαζόμενοι, οἷον τὸ χαίρειν  καὶ   αἱ ἡδοναὶ ὅσαι ἀβλαβεῖς καὶ
[358]   τις νοῦν ἔχων χαίροι λέγων  καὶ   ἀκούων; (Κάλλιστα, ἔφη, λέγεις· καὶ
[366]   ὡς τῶν πολλῶν τε  καὶ   ἄκρων λεγόμενος λόγος; ἐκ δὴ
[382]   Κομιδῇ ἄρα θεὸς ἁπλοῦν  καὶ   ἀληθὲς ἔν τε ἔργῳ καὶ
[377]   ὅλον εἰπεῖν ψεῦδος, ἔνι δὲ  καὶ   ἀληθῆ. πρότερον δὲ μύθοις πρὸς
[363]   δ’ ὄιες, φησίν, μαλλοῖς καταβεβρίθασι,  καὶ   ἄλλα δὴ πολλὰ ἀγαθὰ τούτων
[363]   ὁσίου καὶ εὐόρκου. ταῦτα δὴ  καὶ   ἄλλα τοιαῦτα ἐγκωμιάζουσιν δικαιοσύνην· τοὺς
[381]   Ινάχου Αργείου ποταμοῦ παισὶν βιοδώροις·  (καὶ   ἄλλα τοιαῦτα πολλὰ μὴ ἡμῖν
[364]   πλῆθος λέγουσι, καὶ πονηροὺς πλουσίους  καὶ   ἄλλας δυνάμεις ἔχοντας εὐδαιμονίζειν καὶ
[378]   τε μυθολογητέον αὐτοῖς καὶ ποικιλτέον,  καὶ   ἄλλας ἔχθρας πολλὰς καὶ παντοδαπὰς
[380]   ἰδέαις τοτὲ μὲν αὐτὸν γιγνόμενον,  (καὶ)   ἀλλάττοντα τὸ αὑτοῦ εἶδος εἰς
[374]   ἅμα πολεμικὸς ἔσται καὶ σκυτοτομῶν  καὶ   ἄλλην τέχνην ἡντινοῦν ἐργαζόμενος, πεττευτικὸς
[368]   τὰ αὐτὰ γράμματα ἔστι που  καὶ   ἄλλοθι μείζω τε καὶ ἐν
[371]   δή τινες, ὡς ἐγᾦμαι, εἰσὶ  καὶ   ἄλλοι διάκονοι, οἳ ἂν τὰ
[381]   ἆρα αὐτὸς αὑτὸν μεταβάλλοι ἂν  καὶ   ἀλλοιοῖ; Δῆλον, ἔφη, ὅτι, εἴπερ
[369]   πόνον ἀναλίσκειν ἐπὶ σίτου παρασκευῇ  καὶ   ἄλλοις κοινωνεῖν, ἀμελήσαντα ἑαυτῷ
[381]   τι ἔξωθεν πάθος ταράξειέν τε  καὶ   ἀλλοιώσειεν; Ναί. Καὶ μήν που
[367]   ἔτι τούτων πλείω Θρασύμαχός τε  καὶ   ἄλλος πού τις ὑπὲρ δικαιοσύνης
[370]   Αδύνατον γάρ. Προσδεήσει ἄρα ἔτι  καὶ   ἄλλων, οἳ ἐξ ἄλλης πόλεως
[371]   θάλατταν ἐμπορία γίγνηται, συχνῶν  (καὶ   ἄλλων προσδεήσεται τῶν ἐπιστημόνων τῆς
[382]   ὄντα ψεύδεσθαί τε καὶ ἐψεῦσθαι  καὶ   ἀμαθῆ εἶναι καὶ ἐνταῦθα ἔχειν
[366]   κερδανοῦμέν τε καὶ λισσόμενοι ὑπερβαίνοντες  καὶ   ἁμαρτάνοντες, πείθοντες αὐτοὺς ἀζήμιοι ἀπαλλάξομεν.
[364]   λισσόμενοι, ὅτε κέν τις ὑπερβήῃ  καὶ   ἁμάρτῃ. βίβλων δὲ ὅμαδον παρέχονται
[378]   ταῖς δόξαις (δυσέκ( νιπτά τε  καὶ   ἀμετάστατα φιλεῖ γίγνεσθαι· ὧν δὴ
[381]   πάντα σκεύη τε καὶ οἰκοδομήματα  καὶ   ἀμφιέσματα κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον
[358]   ἀλλήλους ἀδικῶσί τε καὶ ἀδικῶνται  καὶ   ἀμφοτέρων γεύωνται, ~τοῖς μὴ δυναμένοις
[365]   θυσίαις τε καὶ εὐχωλαῖς ἀγανῇσιν  καὶ   ἀναθήμασιν παράγεσθαι ἀναπειθόμενοι, οἷς
[362]   ἐχθροὺς βλάπτειν, καὶ θεοῖς θυσίας  καὶ   ἀναθήματα ἱκανῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς θύειν
[364]   ὁδὸν μακράν τε καὶ τραχεῖαν  καὶ   ἀνάντη· οἱ δὲ τῆς τῶν
[362]   ἱκανῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς θύειν τε  καὶ   ἀνατιθέναι, καὶ θεραπεύειν τοῦ δικαίου
[380]   πᾶν φυτὸν ὑπὸ εἱλήσεών τε  καὶ   ἀνέμων καὶ τῶν τοιούτων παθημάτων,
[382]   τοῦτο εἰπεῖν, πάντες θεοί τε  καὶ   ἄνθρωποι μισοῦσιν; Πῶς, ἔφη, λέγεις;
[367]   λανθάνῃ ἐάντε μὴ θεούς τε  καὶ   ἀνθρώπους, μὲν ἀγαθόν,
[366]   ἐνόν, καὶ λανθάνον θεούς τε  καὶ   ἀνθρώπους, οὐδεὶς πώποτε οὔτ’ ἐν
[375]   οὐκ ἐννενόηκας ὡς (ἄμαχόν τε  καὶ   ἀνίκητον θυμός, οὗ παρόντος ψυχὴ
[360]   ἂν δόξειεν εἶναι τοῖς αἰσθανομένοις  καὶ   ἀνοητότατος, ἐπαινοῖεν δ’ ἂν αὐτὸν
[372]   μὲν τὰ πολλὰ γυμνοί τε  καὶ   ἀνυπόδητοι ἐργάσονται, τοῦ δὲ (χειμῶνος
[376]   ἐν τοῖς κυσὶν κατόψει,  καὶ   ἄξιον θαυμάσαι τοῦ θηρίου. Τὸ
[377]   ἄλλως (τε δὴ καὶ νέῳ  καὶ   ἁπαλῷ ὁτῳοῦν; μάλιστα γὰρ δὴ
[372]   οἶμαι τοὺς μέλλοντας μὴ ταλαιπωρεῖσθαι,  καὶ   ἀπὸ τραπεζῶν (δειπνεῖν, καὶ ὄψα
[360]   τὰς οἰκίας συγγίγνεσθαι ὅτῳ βούλοιτο,  καὶ   ἀποκτεινύναι καὶ ἐκ δεσμῶν λύειν
[378]   οὐ χοῖρον ἀλλά τι μέγα  καὶ   ἄπορον θῦμα, ὅπως ὅτι ἐλαχίστοις
[376]   οὗτοι καὶ παιδευθήσονται τίνα τρόπον;  καὶ   ἆρά τι προὔργου ἡμῖν ἐστιν
[364]   οἱ περὶ θεῶν τε λόγοι  καὶ   ἀρετῆς θαυμασιώτατοι λέγονται, ὡς ἄρα
[381]   ἀλλοιοῦν, ἀλλ’ ὡς ἔοικε, κάλλιστος  καὶ   ἄριστος ὢν εἰς τὸ δυνατὸν
[373]   μέλλομεν ἱκανὴν ἕξειν νέμειν τε  καὶ   ἀροῦν, καὶ ἐκείνοις αὖ τῆς
[372]   τὰ δὲ μάξαντες, μάζας γενναίας  καὶ   ἄρτους ἐπὶ κάλαμόν τινα παραβαλλόμενοι
[374]   παιδὸς ἐπιτηδεύων, ἀλλὰ παρέργῳ χρώμενος;  (καὶ   ἀσπίδα μὲν λαβὼν τι
[373]   παιδαγωγῶν, τιτθῶν, τροφῶν, κομμωτριῶν, κουρέων,  καὶ   αὖ ὀψοποιῶν τε καὶ μαγείρων;
[374]   τῶν ἄλλων πλείστης ἂν εἴη  καὶ   αὖ τέχνης τε καὶ ἐπιμελείας
[357]   φαῖμεν ἄν, ὠφελεῖν δὲ ἡμᾶς,  καὶ   αὐτὰ μὲν ἑαυτῶν ἕνεκα οὐκ
[370]   μὰ Δία ἄτοπον. ἐννοῶ γὰρ  καὶ   αὐτὸς εἰπόντος σοῦ, ὅτι πρῶτον
[360]   εἰ ταύτην ἔχοι τὴν δύναμιν,  καὶ   αὐτῷ οὕτω συμβαίνειν, στρέφοντι μὲν
[383]   οὐδ’ ὄναρ. ~(Οὕτως, ἔφη, ἔμοιγε  καὶ   αὐτῷ φαίνεται σοῦ λέγοντος. Συγχωρεῖς
[371]   τι οἱ ἀσθενέστατοι τὰ σώματα  καὶ   ἀχρεῖοί τι ἄλλο ἔργον πράττειν.
[361]   ἐάν τι μηνύηται τῶν ἀδικημάτων,  καὶ   βιάσασθαι ὅσα ἂν βίας δέηται,
[364]   πολλοῖς μὲν ἀγαθοῖς δυστυχίας τε  καὶ   βίον κακὸν ἔνειμαν, τοῖς δ’
[369]   μίαν οἴκησιν ἀγείραντες κοινωνούς τε  καὶ   βοηθούς, ταύτῃ τῇ συνοικίᾳ ἐθέμεθα
[372]   ὅτι καὶ ἐλάας καὶ τυρόν,  καὶ   βολβοὺς καὶ λάχανά γε, οἷα
[363]   ἀπὸ τῆς δόξης ἀρχαί τε  καὶ   γάμοι καὶ ὅσαπερ Γλαύκων διῆλθεν
[359]   σεισμοῦ ῥαγῆναί τι τῆς γῆς  καὶ   γενέσθαι χάσμα κατὰ τὸν τόπον
[361]   ἱστῶμεν τῷ λόγῳ, ἄνδρα ἁπλοῦν  καὶ   γενναῖον, κατ’ Αἰσχύλον οὐ δοκεῖν
[363]   θεῶν· παῖδας γὰρ παίδων φασὶ  καὶ   γένος κατόπισθεν λείπεσθαι τοῦ ὁσίου
[378]   μᾶλλον πρὸς (τὰ παιδία εὐθὺς  καὶ   γέρουσι καὶ γραυσί, καὶ πρεσβυτέροις
[374]   ἀπεργασθέντα; οὕτω ῥᾴδιον, ὥστε  καὶ   γεωργῶν τις ἅμα πολεμικὸς ἔσται
[376]   εἰ μέλλει (πρὸς τοὺς οἰκείους  καὶ   γνωρίμους πρᾷός τις ἔσεσθαι, φύσει
[375]   πρὸς μὲν τοὺς συνήθεις τε  καὶ   γνωρίμους ὡς οἷόν τε πρᾳοτάτους
[362]   τελευτῶν πάντα κακὰ παθὼν ἀνασχινδυλευθήσεται  καὶ   γνώσεται ὅτι οὐκ εἶναι δίκαιον
[381]   δοκεῖν σφᾶς παντοδαποὺς φαίνεσθαι, ἐξαπατῶντες  καὶ   γοητεύοντες; Ισως, ἔφη. ~(Τί δέ;
[378]   (τὰ παιδία εὐθὺς καὶ γέρουσι  καὶ   γραυσί, καὶ πρεσβυτέροις γιγνομένοις καὶ
[373]   πέμματα, καὶ ἕκαστα τούτων παντοδαπά.  καὶ   δὴ καὶ τὸ πρῶτον
[373]   τῶν περὶ τὸν γυναικεῖον κόσμον.  καὶ   δὴ καὶ διακόνων πλειόνων δεησόμεθα·
[357]   ἀνδρειότατος ὢν τυγχάνει πρὸς ἅπαντα,  καὶ   δὴ καὶ τότε τοῦ Θρασυμάχου
[361]   ἑκάτερον (βίος ἐπιμένει. λεκτέον οὖν·  καὶ   δὴ κἂν ἀγροικοτέρως λέγηται, μὴ
[373]   μάλιστα ταῖς πόλεσιν καὶ ἰδίᾳ  καὶ   δημοσίᾳ κακὰ γίγνεται, ὅταν γίγνηται.
[362]   ἀγῶνας τοίνυν ἰόντα καὶ ἰδίᾳ  καὶ   δημοσίᾳ περιγίγνεσθαι καὶ πλεονεκτεῖν τῶν
[358]   ἐγώ, ἐν τῷ καλλίστῳ,  καὶ   δι’ αὑτὸ καὶ διὰ τὰ
[361]   διά τε ἀνδρείαν καὶ ῥώμην  καὶ   διὰ παρασκευὴν φίλων καὶ οὐσίας.
[358]   καλλίστῳ, καὶ δι’ αὑτὸ  καὶ   διὰ τὰ γιγνόμενα ἀπ’ αὐτοῦ
[373]   τὸν γυναικεῖον κόσμον. καὶ δὴ  καὶ   διακόνων πλειόνων δεησόμεθα· οὐ
[360]   (ἀφανῆ αὐτὸν γενέσθαι τοῖς παρακαθημένοις,  καὶ   διαλέγεσθαι ὡς περὶ οἰχομένου. καὶ
[359]   τοῦ νόμου ἐπίταγμα νόμιμόν τε  καὶ   δίκαιον· καὶ εἶναι δὴ ταύτην
[364]   καλὸν μὲν σωφροσύνη τε  καὶ   δικαιοσύνη, χαλεπὸν μέντοι καὶ ἐπίπονον,
[365]   πειθοῦς διδάσκαλοι σοφίαν δημηγορικήν τε  καὶ   δικανικὴν διδόντες, ἐξ ὧν τὰ
[379]   τις φῇ δι’ Αθηνᾶς τε  καὶ   Διὸς γεγονέναι, οὐκ ἐπαινεσόμεθα, ~οὐδὲ
[380]   καὶ κρίσιν (διὰ Θέμιτός τε  καὶ   Διός, οὐδ’ αὖ, ὡς Αἰσχύλος
[365]   μὲν ὄντι μοι, ἐὰν μὴ  καὶ   δοκῶ ὄφελος οὐδέν φασιν εἶναι,
[367]   καὶ ἀδικία βλάπτει, μισθοὺς δὲ  καὶ   δόξας πάρες ἄλλοις ἐπαινεῖν· ὡς
[368]   καὶ μὴ βοηθεῖν ἔτι ἐμπνέοντα  καὶ   δυνάμενον φθέγγεσθαι. κράτιστον οὖν οὕτως
[361]   δίκαιος (εἶναι, ἔσονται αὐτῷ τιμαὶ  καὶ   δωρεαὶ δοκοῦντι τοιούτῳ εἶναι· ἄδηλον
[366]   δόξας τε καὶ τιμὰς  καὶ   δωρεὰς τὰς ἀπ’ αὐτῶν γιγνομένας·
[361]   δόξαν αὑτῷ (παρεσκευακέναι εἰς δικαιοσύνην,  καὶ   ἐὰν ἄρα σφάλληταί τι, ἐπανορθοῦσθαι
[377]   καὶ μάλιστα μέμφεσθαι, ἄλλως τε  καὶ   ἐάν τις μὴ καλῶς ψεύδηται.
[359]   ἐπίταγμα νόμιμόν τε καὶ δίκαιον·  καὶ   εἶναι δὴ ταύτην γένεσίν τε
[368]   καὶ τότε πάνυ γε (ἥσθην  καὶ   εἶπον· Οὐ κακῶς εἰς ὑμᾶς,
[360]   ἀγορᾶς ἀδεῶς ὅτι βούλοιτο λαμβάνειν,  (καὶ   εἰσιόντι εἰς τὰς οἰκίας συγγίγνεσθαι
[360]   συγγίγνεσθαι ὅτῳ βούλοιτο, καὶ ἀποκτεινύναι  καὶ   ἐκ δεσμῶν λύειν οὕστινας βούλοιτο,
[367]   ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ πάντων ὑμῶν  καὶ   ἐκ νέων ἡμᾶς ἐπείθετε, οὐκ
[360]   καὶ μὴ ἅπτεσθαι, ἐξὸν αὐτῷ  καὶ   ἐκ τῆς ἀγορᾶς ἀδεῶς ὅτι
[373]   θυμιάματα καὶ ἑταῖραι καὶ πέμματα,  καὶ   ἕκαστα τούτων παντοδαπά. καὶ δὴ
[373]   ἐκείνοις αὖ τῆς ἡμετέρας, ἐὰν  καὶ   ἐκεῖνοι ἀφῶσιν αὑτοὺς ἐπὶ χρημάτων
[373]   ἕξειν νέμειν τε καὶ ἀροῦν,  καὶ   ἐκείνοις αὖ τῆς ἡμετέρας, ἐὰν
[359]   τὰ περὶ τὰ ποίμνια, ἀφικέσθαι  καὶ   ἐκεῖνον ἔχοντα τὸν δακτύλιον· καθήμενον
[364]   παραγωγῆς τὸν Ομηρον μαρτύρονται, ὅτι  καὶ   ἐκεῖνος εἶπεν— λιστοὶ δέ τε
[372]   ἕξουσιν, ἅλας τε δῆλον ὅτι  καὶ   ἐλάας καὶ τυρόν, καὶ βολβοὺς
[375]   αὐτοῖν ἑκάτερον εἶναι πρὸς αἴσθησιν  καὶ   ἐλαφρὸν πρὸς τὸ αἰσθανόμενον διωκάθειν,
[373]   καὶ τὴν ποικιλίαν, καὶ χρυσὸν  καὶ   ἐλέφαντα καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα
[365]   ὕψιον σκολιαῖς ἀπάταις ἀναβὰς  καὶ   ἐμαυτὸν οὕτω περιφράξας διαβιῶ; τὰ
[366]   λόγος οὗτος ὥρμησεν καὶ τῷδε  καὶ   ἐμοὶ πρὸς σέ, Σώκρατες,
[358]   δυσμαθής. (Ιθι δή, ἔφη, ἄκουσον  καὶ   ἐμοῦ, ἐάν σοι ἔτι ταὐτὰ
[382]   ἕνεκα ὡς φάρμακον χρήσιμον γίγνεται;  καὶ   ἐν αἷς νυνδὴ (ἐλέγομεν ταῖς
[375]   δή; Ιδοι μὲν ἄν τις  καὶ   ἐν ἄλλοις ζῴοις, οὐ μεντἂν
[376]   γάρ, ἔφη. Οὐκοῦν θαρροῦντες τιθῶμεν  καὶ   ἐν ἀνθρώπῳ, εἰ μέλλει (πρὸς
[369]   τί ἐστιν· ἔπειτα οὕτως ἐπισκεψώμεθα  καὶ   ἐν ἑνὶ ἑκάστῳ, τὴν τοῦ
[370]   ὅταν εἷς ἓν κατὰ φύσιν  καὶ   ἐν καιρῷ, σχολὴν τῶν ἄλλων
[368]   που καὶ ἄλλοθι μείζω τε  καὶ   ἐν μείζονι, ἕρμαιον ἂν ἐφάνη
[377]   μάλιστα γὰρ δὴ τότε πλάττεται,  καὶ   ἐνδύεται τύπος ὃν ἄν τις
[382]   καὶ ἐψεῦσθαι καὶ ἀμαθῆ εἶναι  καὶ   ἐνταῦθα ἔχειν τε καὶ κεκτῆσθαι
[359]   ἀλλήλοις μήτ’ ἀδικεῖν μήτ’ ἀδικεῖσθαι·  καὶ   ἐντεῦθεν δὴ ἄρξασθαι νόμους τίθεσθαι
[359]   Σώκρατες, αὕτη τε καὶ τοιαύτη,  καὶ   ἐξ ὧν πέφυκε τοιαῦτα, ὡς
[371]   διακόνων που τῶν τε εἰσαξόντων  καὶ   ἐξαξόντων ἕκαστα. οὗτοι δέ εἰσιν
[364]   προγόνων, ἀκεῖσθαι μεθ’ ἡδονῶν τε  καὶ   ἑορτῶν, ἐάν τέ τινα ἐχθρὸν
[378]   ὡς θεοὶ θεοῖς πολεμοῦσί (τε  καὶ   ἐπιβουλεύουσι καὶ μάχονται— οὐδὲ γὰρ
[374]   εἴη καὶ αὖ τέχνης τε  καὶ   ἐπιμελείας μεγίστης δεόμενον. Οἶμαι ἔγωγε,
[365]   λανθάνειν; εἰ δὲ εἰσί τε  καὶ   ἐπιμελοῦνται, οὐκ ἄλλοθέν τοι αὐτοὺς
[364]   τε καὶ δικαιοσύνη, χαλεπὸν μέντοι  καὶ   ἐπίπονον, ἀκολασία δὲ καὶ ἀδικία
[375]   ἔφη. Καὶ ἐγὼ ἀπορήσας τε  καὶ   ἐπισκεψάμενος τὰ ἔμπροσθεν, Δικαίως γε,
[364]   ἐκ θεῶν ποριζομένη θυσίαις τε  καὶ   ἐπῳδαῖς, εἴτε τι (ἀδίκημά του
[372]   παραθήσομεν αὐτοῖς τῶν τε σύκων  καὶ   ἐρεβίνθων καὶ κυάμων, καὶ μύρτα
[370]   δὲ καὶ σκυτοτόμοι δέρμασίν τε  καὶ   ἐρίοις. Οὐδέ γε, δ’
[373]   δὴ καὶ μύρα καὶ θυμιάματα  καὶ   ἑταῖραι καὶ πέμματα, καὶ ἕκαστα
[365]   γὰρ τὸ λανθάνειν συνωμοσίας τε  καὶ   ἑταιρίας συνάξομεν, εἰσίν τε πειθοῦς
[367]   Ταῦτα, Σώκρατες, ἴσως δὲ  καὶ   ἔτι τούτων πλείω Θρασύμαχός τε
[381]   αὐτὸν λόγον τὰ εὖ εἰργασμένα  καὶ   εὖ ἔχοντα ὑπὸ χρόνου τε
[358]   εἴδους, μισθῶν θ’ ἕνεκα  καὶ   εὐδοκιμήσεων διὰ δόξαν ἐπιτηδευτέον, αὐτὸ
[363]   γένος κατόπισθεν λείπεσθαι τοῦ ὁσίου  καὶ   εὐόρκου. ταῦτα δὴ καὶ ἄλλα
[364]   δὲ καὶ ἀδικία ἡδὺ μὲν  καὶ   εὐπετὲς κτήσασθαι, δόξῃ δὲ μόνον
[364]   αὐτοί, καὶ τοὺς μὲν θυσίαισι  καὶ   εὐχωλαῖς ἀγαναῖσιν (λοιβῇ τε κνίσῃ
[365]   ὡς εἰσὶν οἷοι θυσίαις τε  καὶ   εὐχωλαῖς ἀγανῇσιν καὶ ἀναθήμασιν παράγεσθαι
[374]   ἀπεδίδομεν, πρὸς ἐπεφύκει ἕκαστος  καὶ   ἐφ’ ἔμελλε τῶν ἄλλων
[376]   ἐγώ, ὄψιν οὐδενὶ ἄλλῳ φίλην  καὶ   ἐχθρὰν διακρίνει τῷ τὴν
[382]   περὶ τὰ ὄντα ψεύδεσθαί τε  καὶ   ἐψεῦσθαι καὶ ἀμαθῆ εἶναι καὶ
[365]   οὐδέν φασιν εἶναι, πόνους δὲ  καὶ   ζημίας φανεράς· ἀδίκῳ δὲ δόξαν
[369]   τροφῆς παρασκευὴ τοῦ εἶναί τε  καὶ   ζῆν ἕνεκα. Παντάπασί γε. Δευτέρα
[371]   αὐτῇ εἴη τε δικαιοσύνη  καὶ   ἀδικία; καὶ τίνι ἅμα
[374]   σύ γε, ἦν δ’ ἐγώ,  καὶ   ἡμεῖς ἅπαντες ὡμολογήσαμεν καλῶς, ἡνίκα
[365]   αὐτοῖς τῶν ἀνθρωπίνων μέλει, τί  καὶ   ἡμῖν (μελητέον τοῦ λανθάνειν; εἰ
[377]   τῷ λόγῳ, περὶ θεῶν τε  καὶ   ἡρώων οἷοί εἰσιν, ὥσπερ γραφεὺς
[378]   πολλὰς καὶ παντοδαπὰς θεῶν τε  καὶ   ἡρώων πρὸς συγγενεῖς τε καὶ
[378]   Ηρας δὲ δεσμοὺς ὑπὸ ὑέος  καὶ   Ηφαίστου ῥίψεις ὑπὸ πατρός, μέλλοντος
[359]   τόπον ἔνεμεν. ἰδόντα δὲ  καὶ   θαυμάσαντα καταβῆναι καὶ ἰδεῖν ἄλλα
[383]   ἡμῖν οἱ φύλακες θεοσεβεῖς τε  καὶ   θεῖοι γίγνεσθαι, καθ’ ὅσον ἀνθρώπῳ
[364]   ἐκεῖνος εἶπεν— λιστοὶ δέ τε  καὶ   θεοὶ αὐτοί, καὶ τοὺς μὲν
[365]   πέρι καὶ κακίας, ὡς ἄνθρωποι  καὶ   θεοὶ περὶ αὐτὰ ἔχουσι τιμῆς,
[364]   ἀρετῆς θαυμασιώτατοι λέγονται, ὡς ἄρα  καὶ   θεοὶ πολλοῖς μὲν ἀγαθοῖς δυστυχίας
[362]   ποιεῖν καὶ τοὺς ἐχθροὺς βλάπτειν,  καὶ   θεοῖς θυσίας καὶ ἀναθήματα ἱκανῶς
[378]   μέλλοντος τῇ μητρὶ τυπτομένῃ ἀμυνεῖν,  καὶ   θεομαχίας ὅσας Ομηρος πεποίηκεν οὐ
[362]   ἀνθρώπων οὓς ἂν βούληται, ὥστε  καὶ   θεοφιλέστερον αὐτὸν εἶναι μᾶλλον προσήκειν
[362]   μεγαλοπρεπῶς θύειν τε καὶ ἀνατιθέναι,  καὶ   θεραπεύειν τοῦ δικαίου πολὺ ἄμεινον
[381]   τελέθοντες, ἐπιστρωφῶσι πόληας· μηδὲ Πρωτέως  καὶ   Θέτιδος καταψευδέσθω μηδείς, μηδ’ ἐν
[381]   Αδύνατον, ἔφη. Αδύνατον ἄρα, ἔφην,  καὶ   θεῷ ἐθέλειν αὑτὸν ἀλλοιοῦν, ἀλλ’
[373]   καὶ ὄψα δὴ καὶ μύρα  καὶ   θυμιάματα καὶ ἑταῖραι καὶ πέμματα,
[376]   εἶναι; Τιθῶμεν, ἔφη. Φιλόσοφος δὴ  καὶ   θυμοειδὴς καὶ ταχὺς καὶ ἰσχυρὸς
[366]   ~εἰ δ’ οὖν πειστέον, ἀδικητέον  καὶ   θυτέον (ἀπὸ τῶν ἀδικημάτων. δίκαιοι
[357]   γυμνάζεσθαι καὶ τὸ κάμνοντα ἰατρεύεσθαι  καὶ   ἰάτρευσίς τε καὶ ἄλλος
[373]   γάρ; Πῶς γὰρ οὔ; (Οὐκοῦν  καὶ   ἰατρῶν ἐν χρείαις ἐσόμεθα πολὺ
[359]   ἰδόντα δὲ καὶ θαυμάσαντα καταβῆναι  καὶ   ἰδεῖν ἄλλα τε δὴ
[373]   ἐξ ὧν μάλιστα ταῖς πόλεσιν  καὶ   ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ κακὰ γίγνεται,
[362]   ἀδικεῖν· εἰς ἀγῶνας τοίνυν ἰόντα  καὶ   ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ περιγίγνεσθαι καὶ
[364]   τιμᾶν εὐχερῶς ἐθέλουσιν δημοσίᾳ τε  καὶ   ἰδίᾳ, τοὺς δὲ ἀτιμάζειν καὶ
[365]   νέων ψυχὰς ποιεῖν, ὅσοι εὐφυεῖς  καὶ   ἱκανοὶ ἐπὶ πάντα τὰ λεγόμενα
[364]   διδόντες, ὡς τὴν μὲν κακότητα  καὶ   ἰλαδὸν ἔστιν ἑλέσθαι (ῥηϊδίως· λείη
[373]   οὐκέτι τἀναγκαῖα θετέον, οἰκίας τε  καὶ   ἱμάτια καὶ ὑποδήματα, ἀλλὰ τήν
[372]   σῖτόν τε ποιοῦντες καὶ οἶνον  καὶ   ἱμάτια καὶ ὑποδήματα; καὶ οἰκοδομησάμενοι
[359]   τε δὴ μυθολογοῦσιν θαυμαστὰ  καὶ   ἵππον χαλκοῦν, κοῖλον, θυρίδας ἔχοντα,
[375]   ἐλαφρὸν πρὸς τὸ αἰσθανόμενον διωκάθειν,  καὶ   ἰσχυρὸν αὖ, ἐὰν δέῃ ἑλόντα
[376]   δὴ καὶ θυμοειδὴς καὶ ταχὺς  καὶ   ἰσχυρὸς ἡμῖν τὴν φύσιν ἔσται
[381]   τοιούτων παθημάτων, ~οὐ τὸ ὑγιέστατον  καὶ   ἰσχυρότατον (ἥκιστα ἀλλοιοῦται; Πῶς δ’
[364]   πόλεις, ὡς ἄρα λύσεις τε  καὶ   καθαρμοὶ ἀδικημάτων ~διὰ θυσιῶν καὶ
[365]   καὶ τοσαῦτα λεγόμενα ἀρετῆς πέρι  καὶ   κακίας, ὡς ἄνθρωποι καὶ θεοὶ
[370]   τούτων πλείω τε ἕκαστα γίγνεται  καὶ   κάλλιον καὶ ῥᾷον, ὅταν εἷς
[381]   οὖν ἐπὶ τὸ βέλτιόν τε  καὶ   κάλλιον μεταβάλλει ἑαυτὸν ἐπὶ
[364]   δίκαιον ἀδίκῳ βλάψει ἐπαγωγαῖς τισιν  καὶ   καταδέσμοις, τοὺς θεούς, ὥς φασιν,
[363]   Αιδου γὰρ ἀγαγόντες τῷ λόγῳ  καὶ   κατακλίναντες καὶ συμπόσιον τῶν ὁσίων
[382]   εἶναι καὶ ἐνταῦθα ἔχειν τε  καὶ   κεκτῆσθαι τὸ ψεῦδος πάντες ἥκιστα
[380]   ἄριστα ἔχοντα ἥκιστα ἀλλοιοῦταί τε  καὶ   κινεῖται; οἷον σῶμα ὑπὸ σιτίων
[371]   ἕκαστοι ἐργάζωνται; ὧν δὴ ἕνεκα  καὶ   κοινωνίαν ποιησάμενοι πόλιν ᾠκίσαμεν. Δῆλον
[363]   πηλόν τινα κατορύττουσιν ἐν Αιδου  καὶ   κοσκίνῳ ὕδωρ ἀναγκάζουσι φέρειν, ἔτι
[363]   φέρῃσι δὲ γαῖα μέλαινα (πυροὺς  καὶ   κριθάς, βρίθῃσι δὲ δένδρεα καρπῷ,
[380]   ἐπαινεσόμεθα, ~οὐδὲ θεῶν ἔριν τε  καὶ   κρίσιν (διὰ Θέμιτός τε καὶ
[372]   τῶν τε σύκων καὶ ἐρεβίνθων  καὶ   κυάμων, καὶ μύρτα καὶ φηγοὺς
[365]   σοφοί, καὶ τὰν ἀλάθειαν βιᾶται  καὶ   κύριον εὐδαιμονίας, ἐπὶ τοῦτο δὴ
[377]   μύθους πλασθέντας ἀκούειν τοὺς παῖδας  καὶ   λαμβάνειν ἐν ταῖς ψυχαῖς ὡς
[366]   τῇ τοῦ ἔχοντος ψυχῇ ἐνόν,  καὶ   λανθάνον θεούς τε καὶ ἀνθρώπους,
[372]   ἐλάας καὶ τυρόν, καὶ βολβοὺς  καὶ   λάχανά γε, οἷα δὴ ἐν
[383]   ἐν δεῖ περὶ θεῶν  καὶ   λέγειν καὶ ποιεῖν, ὡς μήτε
[379]   περὶ τοὺς θεοὺς ἀνοήτως ἁμαρτάνοντος  καὶ   λέγοντος— ὡς δοιοί τε πίθοι
[377]   ἀνθρώποις ψευδεῖς συντιθέντες ἔλεγόν τε  καὶ   λέγουσι. Ποίους δή, δ’
[379]   γε θεὸς τῷ ὄντι τε  καὶ   λεκτέον οὕτω; Τί μήν; Αλλὰ
[380]   ὃν νῦν ἡμεῖς λόγον ζητοῦμεν,  καὶ   (λεκτέον ὡς μὲν θεὸς
[366]   ἀπωσόμεθα· ἄδικοι δὲ κερδανοῦμέν τε  καὶ   λισσόμενοι ὑπερβαίνοντες καὶ ἁμαρτάνοντες, πείθοντες
[382]   καὶ ἀληθὲς ἔν τε ἔργῳ  καὶ   λόγῳ, καὶ οὔτε αὐτὸς μεθίσταται
[367]   περὶ αὐτῶν καὶ μισθοὺς ἐγκωμιαζόντων  καὶ   λοιδορούντων, σοῦ δὲ οὐκ ἄν,
[367]   δὲ ἄδικον αὑτῷ μὲν συμφέρον  καὶ   λυσιτελοῦν, τῷ δὲ ἥττονι ἀσύμφορον.
[373]   κουρέων, καὶ αὖ ὀψοποιῶν τε  καὶ   μαγείρων; ἔτι δὲ καὶ συβωτῶν
[382]   Αλλ’ οὐδείς, ἔφη, τῶν ἀνοήτων  καὶ   μαινομένων θεοφιλής. Οὐκ ἄρα ἔστιν
[383]   ἑὰς εὐπαιδίας— νόσων τ’ ἀπείρους  καὶ   μακραίωνας βίους, ξύμπαντά τ’ εἰπὼν
[377]   δ’ ἐγώ, χρὴ καὶ πρῶτον  καὶ   μάλιστα μέμφεσθαι, ἄλλως τε καὶ
[364]   ἐναντίοις ἐναντίαν μοῖραν. ἀγύρται δὲ  καὶ   μάντεις ἐπὶ πλουσίων θύρας ἰόντες
[378]   θεοῖς πολεμοῦσί (τε καὶ ἐπιβουλεύουσι  καὶ   μάχονται— οὐδὲ γὰρ ἀληθῆ— εἴ
[375]   ἐγώ, ποιήσομεν; πόθεν ἅμα πρᾷον  καὶ   μεγαλόθυμον ἦθος εὑρήσομεν; ἐναντία γάρ
[362]   θεοῖς θυσίας καὶ ἀναθήματα ἱκανῶς  καὶ   μεγαλοπρεπῶς θύειν τε καὶ ἀνατιθέναι,
[369]   οὔ; (Αλλὰ μὴν πρώτη γε  καὶ   μεγίστη τῶν χρειῶν τῆς
[378]   ὅπερ θεῶν οἱ πρῶτοί τε  καὶ   μέγιστοι. Οὐ μὰ τὸν Δία,
[370]   δὲ ἱματίου, τὸ δὲ ὑποδημάτων,  καὶ   μὴ ἄλλοις κοινωνοῦντα πράγματα ἔχειν,
[368]   ἄλλοι ἐδέοντο παντὶ τρόπῳ βοηθῆσαι  καὶ   μὴ ἀνεῖναι τὸν λόγον, ἀλλὰ
[360]   καὶ τολμήσειεν ἀπέχεσθαι τῶν ἀλλοτρίων  καὶ   μὴ ἅπτεσθαι, ἐξὸν αὐτῷ καὶ
[368]   παραγενόμενον δικαιοσύνῃ κακηγορουμένῃ (ἀπαγορεύειν  καὶ   μὴ βοηθεῖν ἔτι ἐμπνέοντα καὶ
[357]   καὶ αἱ ἡδοναὶ ὅσαι ἀβλαβεῖς  καὶ   μηδὲν εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον
[377]   ἐγκριθέντας πείσομεν τὰς τροφούς τε  καὶ   μητέρας λέγειν τοῖς παισίν, καὶ
[367]   ἀδικίαν, δόξας τε περὶ αὐτῶν  καὶ   μισθοὺς ἐγκωμιαζόντων καὶ λοιδορούντων, σοῦ
[371]   δὴ πόλεώς εἰσιν, ὡς ἔοικε,  καὶ   μισθωτοί. Δοκεῖ μοι. Αρ’ οὖν,
[382]   ψεῦδος πάντες ἥκιστα ἂν δέξαιντο,  καὶ   μισοῦσι μάλιστα αὐτὸ ἐν τῷ
[364]   Μουσαίου καὶ Ορφέως, Σελήνης τε  καὶ   Μουσῶν ἐκγόνων, ὥς φασι, καθ’
[373]   τἆλλα σκεύη, καὶ ὄψα δὴ  καὶ   μύρα καὶ θυμιάματα καὶ ἑταῖραι
[358]   διατεθρυλημένος τὰ ὦτα ἀκούων Θρασυμάχου  καὶ   μυρίων ἄλλων, τὸν δὲ ὑπὲρ
[372]   ἐπὶ στιβάδων ἐστρωμένων μίλακί τε  καὶ   μυρρίναις, εὐωχήσονται αὐτοί τε καὶ
[372]   σύκων καὶ ἐρεβίνθων καὶ κυάμων,  καὶ   μύρτα καὶ φηγοὺς σποδιοῦσιν (πρὸς
[378]   οὕτως λέγεσθαι πρὸς ἄφρονάς τε  καὶ   νέους, ἀλλὰ μάλιστα μὲν σιγᾶσθαι,
[377]   ἔργου μέγιστον, ἄλλως (τε δὴ  καὶ   νέῳ καὶ ἁπαλῷ ὁτῳοῦν; μάλιστα
[371]   καὶ ὠνούμενοι. Αγορὰ δὴ ἡμῖν  καὶ   νόμισμα σύμβολον τῆς ἀλλαγῆς ἕνεκα
[364]   εὐπετὲς κτήσασθαι, δόξῃ δὲ μόνον  καὶ   νόμῳ αἰσχρόν· λυσιτελέστερα δὲ τῶν
[361]   πῃ σφαλῇ, ἱκανὸς ἐπανορθοῦσθαι— οὕτω  καὶ   ἄδικος ἐπιχειρῶν ὀρθῶς τοῖς
[357]   κάμνοντα ἰατρεύεσθαι καὶ ἰάτρευσίς τε  καὶ   ἄλλος χρηματισμός; ταῦτα γὰρ
[363]   ἀγαθὰ τούτων ἐχόμενα. παραπλήσια δὲ  καὶ   ἕτερος· ὥς τέ τευ
[370]   ὡσαύτως δ’ ὑφάντης τε  καὶ   σκυτοτόμος· οὔ; Αληθῆ.
[363]   Μουσαῖος δὲ τούτων νεανικώτερα τἀγαθὰ  καὶ   ὑὸς αὐτοῦ παρὰ θεῶν
[363]   ἔχουσιν. μὲν οὖν ἔπαινος  καὶ   ψόγος οὗτος ἑκατέρων. Πρὸς
[378]   τε κρίνειν ὅτι τε ὑπόνοια  καὶ   μή, ἀλλ’ ἂν
[358]   καὶ ἀκούων; (Κάλλιστα, ἔφη, λέγεις·  καὶ   πρῶτον ἔφην ἐρεῖν, περὶ
[358]   τούτου ἄκουε, τί ὄν τε  καὶ   ὅθεν γέγονε δικαιοσύνη. Πεφυκέναι γὰρ
[358]   ἐρῶ δικαιοσύνην οἷον εἶναί φασιν  καὶ   ὅθεν γεγονέναι, δεύτερον δὲ ὅτι
[368]   αὐτῇ. Ο τε οὖν Γλαύκων  καὶ   οἱ ἄλλοι ἐδέοντο παντὶ τρόπῳ
[377]   εἶπον, καὶ Ομηρος ἡμῖν ἐλεγέτην  καὶ   οἱ ἄλλοι ποιηταί. οὗτοι γάρ
[359]   ὡς λόγος. Ως δὲ  καὶ   οἱ ἐπιτηδεύοντες ἀδυναμίᾳ τοῦ ἀδικεῖν
[366]   ὡς αἱ (μέγισται πόλεις λέγουσι  καὶ   οἱ θεῶν παῖδες ποιηταὶ καὶ
[366]   αἱ τελεταὶ αὖ μέγα δύνανται  καὶ   οἱ λύσιοι θεοί, ὡς αἱ
[372]   τραπεζῶν (δειπνεῖν, καὶ ὄψα ἅπερ  καὶ   οἱ νῦν ἔχουσι καὶ τραγήματα.
[371]   μόνον ἑαυτοῖς ποιεῖν ἱκανά, ἀλλὰ  καὶ   οἷα καὶ ὅσα ἐκείνοις ὧν
[378]   καὶ ἡρώων πρὸς συγγενεῖς τε  καὶ   οἰκείους αὐτῶν— ἀλλ’ εἴ πως
[381]   γε σύνθετα πάντα σκεύη τε  καὶ   οἰκοδομήματα καὶ ἀμφιέσματα κατὰ τὸν
[372]   οἶνον καὶ ἱμάτια καὶ ὑποδήματα;  καὶ   οἰκοδομησάμενοι οἰκίας, θέρους μὲν τὰ
[372]   τι σῖτόν τε ποιοῦντες  καὶ   οἶνον καὶ ἱμάτια καὶ ὑποδήματα;
[380]   γόητα τὸν θεὸν οἴει εἶναι  καὶ   οἷον ἐξ ἐπιβουλῆς φαντάζεσθαι ἄλλοτε
[368]   ἀνδρὸς ἑνός, ἔστι δέ που  καὶ   ὅλης πόλεως; Πάνυ γε,
[377]   λέγεις. Οὓς Ησίοδός τε, εἶπον,  καὶ   Ομηρος ἡμῖν ἐλεγέτην καὶ οἱ
[363]   ὥσπερ γενναῖος Ησίοδός τε  καὶ   Ομηρός φασιν, μὲν τὰς
[367]   καὶ παρακελεύεσθαι ἄδικον ὄντα λανθάνειν,  καὶ   ὁμολογεῖν Θρασυμάχῳ ὅτι τὸ μὲν
[377]   ὡς ἔοικεν, ἐπιστατητέον τοῖς μυθοποιοῖς,  (καὶ   ὃν μὲν ἂν καλὸν (μῦθον)
[359]   νόμους τίθεσθαι καὶ συνθήκας αὑτῶν,  καὶ   ὀνομάσαι τὸ ὑπὸ τοῦ νόμου
[374]   ἄλλο τῶν πολεμικῶν ὅπλων τε  καὶ   ὀργάνων αὐθημερὸν ὁπλιτικῆς τινος
[364]   βίβλων δὲ ὅμαδον παρέχονται Μουσαίου  καὶ   Ορφέως, Σελήνης τε καὶ Μουσῶν
[367]   (ἀκούειν, φρονεῖν, καὶ ὑγιαίνειν δή,  καὶ   ὅσ’ ἄλλα ἀγαθὰ γόνιμα τῇ
[371]   ποιεῖν ἱκανά, ἀλλὰ καὶ οἷα  καὶ   ὅσα ἐκείνοις ὧν ἂν δέωνται.
[363]   δόξης ἀρχαί τε καὶ γάμοι  καὶ   ὅσαπερ Γλαύκων διῆλθεν ἄρτι, ἀπὸ
[375]   ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ, δυνατόν,  καὶ   οὐ παρὰ φύσιν ζητοῦμεν τοιοῦτον
[362]   ἅτε ἐπιτηδεύοντα πρᾶγμα ἀληθείας ἐχόμενον  καὶ   οὐ πρὸς δόξαν ζῶντα, οὐ
[372]   καλῶς λέγεις· καὶ σκεπτέον γε  καὶ   οὐκ ἀποκνητέον. Πρῶτον οὖν σκεψώμεθα
[361]   τελέως ἀδίκῳ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν,  καὶ   οὐκ ἀφαιρετέον ἀλλ’ ἐατέον τὰ
[366]   δικαιοσύνη, πολλήν που συγγνώμην ἔχει  καὶ   οὐκ ὀργίζεται τοῖς ἀδίκοις, ἀλλ’
[359]   εἶναι δὴ ταύτην γένεσίν τε  καὶ   οὐσίαν δικαιοσύνης, μεταξὺ οὖσαν τοῦ
[361]   ῥώμην καὶ διὰ παρασκευὴν φίλων  καὶ   οὐσίας. τοῦτον δὲ τοιοῦτον θέντες
[382]   ἔν τε ἔργῳ καὶ λόγῳ,  καὶ   οὔτε αὐτὸς μεθίσταται οὔτε ἄλλους
[375]   γένηται· ταῦτα δὲ ἀδυνάτοις ἔοικεν,  καὶ   οὕτω (δὴ συμβαίνει ἀγαθὸν φύλακα
[372]   (πρὸς τὸ πῦρ, μετρίως ὑποπίνοντες·  καὶ   οὕτω διάγοντες τὸν βίον ἐν
[381]   Ορθότατα, ἦν δ’ ἐγώ, λέγεις.  καὶ   οὕτως ἔχοντος δοκεῖ ἄν τίς
[372]   ταλαιπωρεῖσθαι, καὶ ἀπὸ τραπεζῶν (δειπνεῖν,  καὶ   ὄψα ἅπερ καὶ οἱ νῦν
[373]   καὶ τράπεζαι καὶ τἆλλα σκεύη,  καὶ   ὄψα δὴ καὶ μύρα καὶ
[372]   δ’ ἐγώ, λέγεις. ἐπελαθόμην ὅτι  καὶ   ὄψον ἕξουσιν, ἅλας τε δῆλον
[378]   δὲ δὴ τοῦ Κρόνου ἔργα  καὶ   πάθη ὑπὸ τοῦ ὑέος, οὐδ’
[376]   θρέψονται δὲ δὴ ἡμῖν οὗτοι  καὶ   παιδευθήσονται τίνα τρόπον; καὶ ἆρά
[365]   καὶ καθαρμοὶ ἀδικημάτων ~διὰ θυσιῶν  καὶ   (παιδιᾶς ἡδονῶν εἰσι μὲν ἔτι
[358]   δ’ ἐγώ, ὅτι δοκεῖ οὕτω  καὶ   πάλαι ὑπὸ Θρασυμάχου ὡς τοιοῦτον
[360]   οἰχομένου. καὶ τὸν θαυμάζειν τε  καὶ   πάλιν ἐπιψηλαφῶντα τὸν δακτύλιον στρέψαι
[380]   τε καὶ ποτῶν καὶ πόνων,  καὶ   πᾶν φυτὸν ὑπὸ εἱλήσεών τε
[373]   ποικιλίαν, καὶ χρυσὸν καὶ ἐλέφαντα  καὶ   πάντα τὰ τοιαῦτα κτητέον.
[363]   καὶ παρακελεύονται πατέρες τε ὑέσιν,  ~καὶ   πάντες οἱ (τινῶν κηδόμενοι, ὡς
[378]   ποικιλτέον, καὶ ἄλλας ἔχθρας πολλὰς  καὶ   παντοδαπὰς θεῶν τε καὶ ἡρώων
[381]   τινες περιέρχονται νύκτωρ πολλοῖς ξένοις  καὶ   παντοδαποῖς ἰνδαλλόμενοι, ἵνα μὴ ἅμα
[380]   δοκεῖν, ἁπλοῦν τε εἶναι  καὶ   πάντων ἥκιστα τῆς ἑαυτοῦ ἰδέας
[366]   κιβδήλου κτησώμεθα, καὶ παρὰ θεοῖς  καὶ   παρ’ ἀνθρώποις πράξομεν κατὰ νοῦν
[362]   φασίν, Σώκρατες, παρὰ θεῶν  καὶ   παρ’ ἀνθρώπων τῷ ἀδίκῳ παρεσκευάσθαι
[366]   ἐὰν μετ’ εὐσχημοσύνης κιβδήλου κτησώμεθα,  καὶ   παρὰ θεοῖς καὶ παρ’ ἀνθρώποις
[362]   συμβάλλειν, κοινωνεῖν οἷς ἂν ἐθέλῃ,  καὶ   παρὰ ταῦτα πάντα ὠφελεῖσθαι κερδαίνοντα
[367]   εἶναι (ψέγειν ἀλλὰ τὸ δοκεῖν,  καὶ   παρακελεύεσθαι ἄδικον ὄντα λανθάνειν, καὶ
[362]   βούλεσθαι Γλαύκων. λέγουσι δέ που  καὶ   παρακελεύονται πατέρες τε ὑέσιν, ~καὶ
[373]   μύρα καὶ θυμιάματα καὶ ἑταῖραι  καὶ   πέμματα, καὶ ἕκαστα τούτων παντοδαπά.
[364]   οἳ ἄν πῃ ἀσθενεῖς τε  (καὶ   πένητες ὦσιν, ὁμολογοῦντες αὐτοὺς ἀμείνους
[382]   τῷ κυριωτάτῳ που ἑαυτῶν ψεύδεσθαι  καὶ   περὶ τὰ κυριώτατα οὐδεὶς ἑκὼν
[368]   διερευνήσασθαι τί τέ ἐστιν ἑκάτερον  καὶ   περὶ τῆς ὠφελίας αὐτοῖν τἀληθὲς
[377]   ἦν δ’ ἐγώ, τὸ μέγιστον  καὶ   περὶ τῶν μεγίστων ψεῦδος
[365]   αὐτῶν ποῖός τις ἂν (ὢν  καὶ   πῇ πορευθεὶς τὸν βίον ὡς
[377]   καὶ μητέρας λέγειν τοῖς παισίν,  καὶ   πλάττειν τὰς ψυχὰς αὐτῶν τοῖς
[362]   καὶ ἰδίᾳ καὶ δημοσίᾳ περιγίγνεσθαι  καὶ   πλεονεκτεῖν τῶν ἐχθρῶν, πλεονεκτοῦντα δὲ
[373]   ἱκανή, ἀλλ’ ἤδη ὄγκου ἐμπληστέα  καὶ   πλήθους, οὐκέτι τοῦ ἀναγκαίου
[377]   μέμφεσθαι. ἀλλὰ πῶς δὴ λέγομεν  καὶ   ποῖα; Πρῶτον μέν, ἦν δ’
[374]   τ’ ἐσμέν, ἐκλέξασθαι τίνες τε  καὶ   ποῖαι φύσεις ἐπιτήδειαι εἰς πόλεως
[383]   δεῖ περὶ θεῶν καὶ λέγειν  καὶ   ποιεῖν, ὡς μήτε αὐτοὺς γόητας
[361]   γυμνωτέος δὴ πάντων πλὴν δικαιοσύνης  καὶ   ποιητέος ἐναντίως διακείμενος τῷ προτέρῳ·
[365]   Αρχιλόχου ἀλώπεκα ἑλκτέον ἐξόπισθεν κερδαλέαν  καὶ   ποικίλην. Αλλὰ γάρ, φησί τις,
[378]   δεῖ γιγαντομαχίας τε μυθολογητέον αὐτοῖς  καὶ   ποικιλτέον, καὶ ἄλλας ἔχθρας πολλὰς
[370]   εἴη, εἰ αὐτοῖς βουκόλους τε  καὶ   ποιμένας τούς τε ἄλλους νομέας
[380]   μορφάς, τοτὲ δὲ ἡμᾶς ἀπατῶντα  καὶ   ποιοῦντα περὶ αὑτοῦ τοιαῦτα δοκεῖν,
[364]   πείθοντες οὐ μόνον ἰδιώτας ἀλλὰ  καὶ   πόλεις, ὡς ἄρα λύσεις τε
[364]   ὡς ἐπὶ τὸ πλῆθος λέγουσι,  καὶ   πονηροὺς πλουσίους καὶ ἄλλας δυνάμεις
[369]   τέτταρσιν καὶ τετραπλάσιον χρόνον τε  καὶ   πόνον ἀναλίσκειν ἐπὶ σίτου παρασκευῇ
[380]   ὑπὸ σιτίων τε καὶ ποτῶν  καὶ   πόνων, καὶ πᾶν φυτὸν ὑπὸ
[380]   οἷον σῶμα ὑπὸ σιτίων τε  καὶ   ποτῶν καὶ πόνων, καὶ πᾶν
[371]   καλοῦμεν τοὺς πρὸς ὠνήν τε  καὶ   πρᾶσιν διακονοῦντας ἱδρυμένους ἐν ἀγορᾷ,
[378]   εὐθὺς καὶ γέρουσι καὶ γραυσί,  καὶ   πρεσβυτέροις γιγνομένοις καὶ τοὺς ποιητὰς
[366]   καὶ οἱ θεῶν παῖδες ποιηταὶ  καὶ   προφῆται τῶν θεῶν γενόμενοι, οἳ
[377]   Οπερ, ἦν δ’ ἐγώ, χρὴ  καὶ   πρῶτον καὶ μάλιστα μέμφεσθαι, ἄλλως
[358]   (ἐπανανεώ( σομαι τὸν Θρασυμάχου λόγον,  καὶ   πρῶτον μὲν ἐρῶ δικαιοσύνην οἷον
[370]   τε ἕκαστα γίγνεται καὶ κάλλιον  καὶ   ῥᾷον, ὅταν εἷς ἓν κατὰ
[368]   δικαιοσύνη ἐν τῷ μείζονι ἐνείη  καὶ   ῥᾴων καταμαθεῖν. εἰ οὖν βούλεσθε,
[361]   βίας δέηται, διά τε ἀνδρείαν  καὶ   ῥώμην καὶ διὰ παρασκευὴν φίλων
[359]   ἄρχοντι, ὄμβρου δὲ πολλοῦ γενομένου  καὶ   σεισμοῦ ῥαγῆναί τι τῆς γῆς
[372]   ἦν δ’ ἐγώ, καλῶς λέγεις·  καὶ   σκεπτέον γε καὶ οὐκ ἀποκνητέον.
[370]   γεωργῶν χρῆσθαι ὑποζυγίοις, ὑφάνται δὲ  καὶ   σκυτοτόμοι δέρμασίν τε καὶ ἐρίοις.
[369]   ἄλλος δέ τις ὑφάντης;  καὶ   σκυτοτόμον αὐτόσε προσθήσομεν τιν’
[374]   γεωργῶν τις ἅμα πολεμικὸς ἔσται  καὶ   σκυτοτομῶν καὶ ἄλλην τέχνην ἡντινοῦν
[358]   χαίρειν. οὑτωσὶ οὖν ποιήσω, ἐὰν  καὶ   σοὶ δοκῇ· (ἐπανανεώ( σομαι τὸν
[358]   σοι ὃν τρόπον αὖ βούλομαι  καὶ   σοῦ ἀκούειν ἀδικίαν μὲν ψέγοντος,
[379]   τέτυκται. τὴν δὲ τῶν ὅρκων  καὶ   σπονδῶν σύγχυσιν, ἣν Πάνδαρος
[360]   δακτύλιον στρέψαι ἔξω τὴν σφενδόνην,  καὶ   στρέψαντα φανερὸν γενέσθαι. καὶ τοῦτο
[362]   λεγόμενον, ἀδελφὸς ἀνδρὶ παρείη· ὥστε  καὶ   σύ, εἴ τι ὅδε ἐλλείπει,
[379]   οὐκ ἐσμὲν ποιηταὶ ἐγώ τε  (καὶ   σὺ ἐν τῷ παρόντι, ἀλλ’
[373]   τε καὶ μαγείρων; ἔτι δὲ  καὶ   συβωτῶν προσδεησόμεθα· τοῦτο γὰρ ἡμῖν
[363]   ἀγαγόντες τῷ λόγῳ καὶ κατακλίναντες  καὶ   συμπόσιον τῶν ὁσίων κατασκευάσαντες ἐστεφανωμένους
[359]   ἐντεῦθεν δὴ ἄρξασθαι νόμους τίθεσθαι  καὶ   συνθήκας αὑτῶν, καὶ ὀνομάσαι τὸ
[365]   δὴ τρεπτέον ὅλως· πρόθυρα μὲν  καὶ   σχῆμα κύκλῳ περὶ ἐμαυτὸν σκιαγραφίαν
[376]   ὥσπερ ἐν μύθῳ μυθολογοῦντές τε  καὶ   σχολὴν ἄγοντες λόγῳ παιδεύωμεν τοὺς
[381]   ἀλλοιώσειεν; Ναί. Καὶ μήν που  καὶ   τά γε σύνθετα πάντα σκεύη
[358]   τῇ ψυχῇ, τοὺς δὲ μισθοὺς  καὶ   τὰ γιγνόμενα ἀπ’ αὐτῶν ἐᾶσαι
[361]   τε ἀδύνατα ἐν τῇ τέχνῃ  καὶ   τὰ δυνατὰ διαισθάνεται, (καὶ τοῖς
[372]   καὶ μυρρίναις, εὐωχήσονται αὐτοί τε  καὶ   τὰ παιδία, ἐπιπίνοντες τοῦ οἴνου,
[375]   εἶναι, δῆλα. Ναί. Καὶ μὴν  καὶ   τὰ τῆς ψυχῆς, ὅτι γε
[381]   Αλλὰ μὴν θεός γε  καὶ   τὰ τοῦ θεοῦ πάντῃ ἄριστα
[362]   ἐπάμυνε. καίτοι ἐμέ γε ἱκανὰ  καὶ   τὰ ὑπὸ τούτου ῥηθέντα καταπαλαῖσαι
[362]   Οὐδέν, ἔφη, λέγεις· ἀλλ’ ἔτι  καὶ   τάδε ἄκουε. δεῖ γὰρ διελθεῖν
[360]   ἐκ δεσμῶν λύειν οὕστινας βούλοιτο,  καὶ   τἆλλα πράττειν ἐν τοῖς ἀνθρώποις
[373]   κλῖναί τε προσέσονται καὶ τράπεζαι  καὶ   τἆλλα σκεύη, καὶ ὄψα δὴ
[365]   ὡς δηλοῦσί μοι οἱ σοφοί,  καὶ   τὰν ἀλάθειαν βιᾶται καὶ κύριον
[378]   λόγον. ἀλλ’ εἴ τις αὖ  καὶ   ταῦτα ἐρωτῴη ἡμᾶς, ταῦτα ἅττα
[377]   δὴ τὸν αὐτὸν τύπον εἶναι  καὶ   ταὐτὸν (δύνασθαι τούς τε μείζους
[376]   ἔφη. Φιλόσοφος δὴ καὶ θυμοειδὴς  καὶ   ταχὺς καὶ ἰσχυρὸς ἡμῖν τὴν
[366]   πράξομεν κατὰ νοῦν ζῶντές τε  καὶ   τελευτήσαντες, ὡς τῶν πολλῶν
[365]   μὲν ἔτι ζῶσιν, εἰσὶ δὲ  καὶ   τελευτήσασιν, ἃς δὴ τελετὰς καλοῦσιν,
[369]   ἕνα ὄντα παρασκευάζειν σιτία τέτταρσιν  καὶ   τετραπλάσιον χρόνον τε καὶ πόνον
[369]   δικαιοσύνην αὐτῆς ἴδοιμεν ἂν γιγνομένην  καὶ   τὴν ἀδικίαν; Τάχ’ ἄν,
[360]   ἐκείνης ἐπιθέμενον τῷ βασιλεῖ ἀποκτεῖναι  καὶ   τὴν ἀρχὴν οὕτω κατασχεῖν. εἰ
[360]   παρὰ τὸν βασιλέα, ἐλθόντα (δὲ  καὶ   τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μοιχεύσαντα, μετ’
[369]   εἰ γιγνομένην πόλιν θεασαίμεθα λόγῳ,  καὶ   τὴν δικαιοσύνην αὐτῆς ἴδοιμεν ἂν
[373]   ἀλλὰ τήν τε ζωγραφίαν κινητέον  καὶ   τὴν ποικιλίαν, καὶ χρυσὸν καὶ
[377]   Ποίους δή, δ’ ὅς,  καὶ   τί αὐτῶν μεμφόμενος λέγεις; Οπερ,
[367]   ὅτι δικαιοσύνη ἀδικίας κρεῖττον, ἀλλὰ  καὶ   τί ποιοῦσα ἑκατέρα τὸν ἔχοντα
[364]   καὶ ἄλλας δυνάμεις ἔχοντας εὐδαιμονίζειν  καὶ   τιμᾶν εὐχερῶς ἐθέλουσιν δημοσίᾳ τε
[366]   δικαιοσύνην ἄλλως δόξας τε  καὶ   τιμὰς καὶ δωρεὰς τὰς ἀπ’
[361]   δικαίου εἴτε τῶν δωρεῶν τε  καὶ   τιμῶν ἕνεκα τοιοῦτος εἴη. γυμνωτέος
[358]   ἀκοῦσαι τί τ’ ἔστιν ἑκάτερον  καὶ   τίνα ἔχει δύναμιν αὐτὸ καθ’
[378]   ἡμᾶς, ταῦτα ἅττα τ’ ἐστὶν  καὶ   τίνες οἱ μῦθοι, τίνας ἂν
[371]   τε δικαιοσύνη καὶ ἀδικία;  καὶ   τίνι ἅμα ἐγγενομένη ὧν ἐσκέμμεθα;
[381]   ἑαυτὸν ἐπὶ τὸ χεῖρον  καὶ   τὸ αἴσχιον ἑαυτοῦ; (Ανάγκη, ἔφη,
[376]   ἀγνοίᾳ ὁριζόμενον τό τε οἰκεῖον  καὶ   τὸ ἀλλότριον; Οὐδαμῶς, δ’
[382]   ἄρα ἀψευδὲς τὸ δαιμόνιόν τε  καὶ   τὸ θεῖον. Παντάπασι μὲν οὖν,
[357]   ἀγαθοῦ, ἐν τὸ γυμνάζεσθαι  καὶ   τὸ κάμνοντα ἰατρεύεσθαι καὶ ἰάτρευσίς
[357]   γιγνομένων, οἷον αὖ τὸ φρονεῖν  καὶ   τὸ ὁρᾶν καὶ τὸ ὑγιαίνειν;
[357]   τὸ φρονεῖν καὶ τὸ ὁρᾶν  καὶ   τὸ ὑγιαίνειν; τὰ γὰρ τοιαῦτά
[370]   εἷς μίαν. Αλλὰ μὴν οἶμαι  καὶ   τόδε δῆλον, ὡς, ἐάν τίς
[359]   δικαιοσύνης, Σώκρατες, αὕτη τε  καὶ   τοιαύτη, καὶ ἐξ ὧν πέφυκε
[372]   οὐδὲ κακῶς ἔχει· σκοποῦντες γὰρ  καὶ   τοιαύτην τάχ’ ἂν κατίδοιμεν τήν
[370]   Αληθῆ. Τέκτονες δὴ καὶ χαλκῆς  καὶ   τοιοῦτοί τινες πολλοὶ δημιουργοί, κοινωνοὶ
[375]   οὐκ ἄγριοι ἀλλήλοις τε ἔσονται  καὶ   τοῖς ἄλλοις πολίταις, ὄντες τοιοῦτοι
[361]   τέχνῃ καὶ τὰ δυνατὰ διαισθάνεται,  (καὶ   τοῖς μὲν ἐπιχειρεῖ, τὰ δὲ
[360]   ἂν μείνειεν ἐν τῇ δικαιοσύνῃ  καὶ   τολμήσειεν ἀπέχεσθαι τῶν ἀλλοτρίων καὶ
[360]   ἐὰν διαστησώμεθα τόν τε δικαιότατον  καὶ   τὸν ἀδικώτατον, οἷοί τ’ ἐσόμεθα
[360]   καὶ διαλέγεσθαι ὡς περὶ οἰχομένου.  καὶ   τὸν θαυμάζειν τε καὶ πάλιν
[360]   οὖν δύο τοιούτω δακτυλίω γενοίσθην,  καὶ   τὸν μὲν δίκαιος περιθεῖτο,
[365]   ἔφη, φίλε Σώκρατες, τοιαῦτα  καὶ   τοσαῦτα λεγόμενα ἀρετῆς πέρι καὶ
[368]   τοῦ Αδειμάντου ἠγάμην, ~ἀτὰρ οὖν  καὶ   τότε πάνυ γε (ἥσθην καὶ
[357]   τυγχάνει πρὸς ἅπαντα, καὶ δὴ  καὶ   τότε τοῦ Θρασυμάχου τὴν ἀπόρρησιν
[367]   τὴν φύσιν τοῦ τε Γλαύκωνος  καὶ   τοῦ Αδειμάντου ἠγάμην, ~ἀτὰρ οὖν
[377]   ἦν δ’ ἐγώ, μύθοις ὀψόμεθα  καὶ   τοὺς ἐλάττους. δεῖ γὰρ δὴ
[377]   ταὐτὸν (δύνασθαι τούς τε μείζους  καὶ   τοὺς ἐλάττους. οὐκ οἴει;
[362]   ἄκουε. δεῖ γὰρ διελθεῖν ἡμᾶς  καὶ   τοὺς ἐναντίους λόγους ὧν ὅδε
[362]   (τούς τε φίλους εὖ ποιεῖν  καὶ   τοὺς ἐχθροὺς βλάπτειν, καὶ θεοῖς
[364]   δέ τε καὶ θεοὶ αὐτοί,  καὶ   τοὺς μὲν θυσίαισι καὶ εὐχωλαῖς
[378]   καὶ γραυσί, καὶ πρεσβυτέροις γιγνομένοις  καὶ   τοὺς ποιητὰς ἐγγὺς τούτων ἀναγκαστέον
[380]   δεήσει τούς τε λέγοντας λέγειν  καὶ   τοὺς ποιοῦντας ποιεῖν, μὴ πάντων
[362]   τῶν ἐχθρῶν, πλεονεκτοῦντα δὲ πλουτεῖν  καὶ   (τούς τε φίλους εὖ ποιεῖν
[360]   σφενδόνην, καὶ στρέψαντα φανερὸν γενέσθαι.  καὶ   τοῦτο ἐννοήσαντα ἀποπειρᾶσθαι τοῦ δακτυλίου
[357]   αὐτῶν. Εστιν γὰρ οὖν, ἔφην,  καὶ   τοῦτο τρίτον. ἀλλὰ τί δή;
[373]   γὰρ οὐδέν— ἐν δὲ ταύτῃ  καὶ   τούτου προσδεήσει. δεήσει δὲ καὶ
[370]   αὖ οἰκοδόμος· πολλῶν δὲ  καὶ   τούτῳ δεῖ. ὡσαύτως δ’
[366]   ὅσον ἂν οἷός τ’ ᾖ.  καὶ   τούτων ἁπάντων οὐδὲν ἄλλο αἴτιον
[373]   οἱ περὶ μουσικήν, ποιηταί τε  καὶ   τούτων ὑπηρέται, ῥαψῳδοί, ὑποκριταί, χορευταί,
[372]   ἅπερ καὶ οἱ νῦν ἔχουσι  καὶ   τραγήματα. Εἶεν, ἦν δ’ ἐγώ·
[372]   δὴ ἐν ἀγροῖς ἑψήματα, ἑψήσονται.  καὶ   τραγήματά που παραθήσομεν αὐτοῖς τῶν
[373]   δίαιτα, ἀλλὰ κλῖναί τε προσέσονται  καὶ   τράπεζαι καὶ τἆλλα σκεύη, καὶ
[364]   καί τινα ὁδὸν μακράν τε  καὶ   τραχεῖαν καὶ ἀνάντη· οἱ δὲ
[372]   σκοποῦμεν μόνον ὅπως γίγνεται, ἀλλὰ  καὶ   τρυφῶσαν πόλιν. ἴσως οὖν οὐδὲ
[380]   τῶν περὶ θεοὺς νόμων τε  καὶ   τύπων, ἐν δεήσει τούς
[372]   τε δῆλον ὅτι καὶ ἐλάας  καὶ   τυρόν, καὶ βολβοὺς καὶ λάχανά
[359]   ἂν βούληται, τῷ τε δικαίῳ  καὶ   τῷ ἀδίκῳ, εἶτ’ ἐπακολουθήσαιμεν θεώμενοι
[382]   ἐν τοῖς λόγοις (ψεῦδος) πότε  καὶ   τῷ χρήσιμον, ὥστε μὴ ἄξιον
[366]   ἅπας λόγος οὗτος ὥρμησεν  καὶ   τῷδε καὶ ἐμοὶ πρὸς σέ,
[373]   καὶ τούτου προσδεήσει. δεήσει δὲ  καὶ   τῶν ἄλλων βοσκημάτων παμπόλλων, εἴ
[371]   γάρ. Πλειόνων δὴ γεωργῶν τε  καὶ   τῶν ἄλλων δημιουργῶν δεῖ ἡμῖν
[371]   πόλει. Πλειόνων γάρ. Καὶ δὴ  καὶ   τῶν ἄλλων διακόνων που τῶν
[374]   τῆς σκυτικῆς ἔργον καλῶς γίγνοιτο,  καὶ   τῶν ἄλλων ἑνὶ ἑκάστῳ ὡσαύτως
[357]   (τῶν δὲ μισθῶν τε χάριν  καὶ   τῶν ἄλλων ὅσα γίγνεται ἀπ’
[381]   εὖ ἔχοντα ὑπὸ χρόνου τε  καὶ   τῶν ἄλλων παθημάτων ἥκιστα ἀλλοιοῦται.
[362]   δικαίου πολὺ ἄμεινον τοὺς θεοὺς  καὶ   τῶν ἀνθρώπων οὓς ἂν βούληται,
[357]   αὐτό τε αὑτοῦ χάριν ἀγαπῶμεν  καὶ   τῶν ἀπ’ αὐτοῦ γιγνομένων, οἷον
[365]   ἔκ τε τῶν νόμων  καὶ   τῶν γενεαλογησάντων ποιητῶν, οἱ δὲ
[382]   οὐ πρός τε τοὺς πολεμίους  καὶ   τῶν καλουμένων φίλων, ὅταν διὰ
[379]   ἐλάττω τἀγαθὰ τῶν κακῶν ἡμῖν,  καὶ   τῶν μὲν ἀγαθῶν οὐδένα ἄλλον
[373]   παντοδαπῶν δημιουργοί, τῶν τε ἄλλων  (καὶ   τῶν περὶ τὸν γυναικεῖον κόσμον.
[369]   δὴ οἰκήσεως, τρίτη δὲ ἐσθῆτος  καὶ   τῶν τοιούτων. Εστι ταῦτα. Φέρε
[380]   ὑπὸ εἱλήσεών τε καὶ ἀνέμων  καὶ   τῶν τοιούτων παθημάτων, ~οὐ τὸ
[361]   τῷ μὴ τέγγεσθαι ὑπὸ κακοδοξίας  καὶ   τῶν ὑπ’ αὐτῆς γιγνομένων, ἀλλὰ
[367]   αὑτῶν, οἷον ὁρᾶν, (ἀκούειν, φρονεῖν,  καὶ   ὑγιαίνειν δή, καὶ ὅσ’ ἄλλα
[372]   παιδία, ἐπιπίνοντες τοῦ οἴνου, ἐστεφανωμένοι  καὶ   ὑμνοῦντες τοὺς θεούς, ἡδέως συνόντες
[382]   οὐ μόνον ὑπὸ θεῶν ἀλλὰ  καὶ   ὑπ’ ἀνθρώπων μισεῖται. Δοκεῖ μοι.
[374]   ἐξελθὸν ὑπὲρ τῆς οὐσίας ἁπάσης  καὶ   ὑπὲρ ὧν νυνδὴ ἐλέγομεν διαμαχεῖται
[364]   καὶ ἰδίᾳ, τοὺς δὲ ἀτιμάζειν  καὶ   ὑπερορᾶν, οἳ ἄν πῃ ἀσθενεῖς
[364]   καὶ ἀδικίας ἰδίᾳ τε λεγόμενον  (καὶ   ὑπὸ ποιητῶν. πάντες γὰρ ἐξ
[372]   τοῦ δὲ (χειμῶνος ἠμφιεσμένοι τε  καὶ   ὑποδεδεμένοι ἱκανῶς· θρέψονται δὲ ἐκ
[373]   θετέον, οἰκίας τε καὶ ἱμάτια  καὶ   ὑποδήματα, ἀλλὰ τήν τε ζωγραφίαν
[372]   ποιοῦντες καὶ οἶνον καὶ ἱμάτια  καὶ   ὑποδήματα; καὶ οἰκοδομησάμενοι οἰκίας, θέρους
[382]   ἐν τῇ ψυχῇ ἐστὶν παθήματος  καὶ   ὕστερον γεγονὸς εἴδωλον, οὐ πάνυ
[372]   ἐρεβίνθων καὶ κυάμων, καὶ μύρτα  καὶ   φηγοὺς σποδιοῦσιν (πρὸς τὸ πῦρ,
[376]   πρᾷός τις ἔσεσθαι, φύσει φιλόσοφον  καὶ   φιλομαθῆ αὐτὸν δεῖν εἶναι; Τιθῶμεν,
[376]   εἶπον ἐγώ, τό γε φιλομαθὲς  καὶ   φιλόσοφον ταὐτόν; Ταὐτὸν γάρ, ἔφη.
[372]   τις· εἰ δ’ αὖ βούλεσθε,  καὶ   φλεγμαίνουσαν πόλιν θεωρήσωμεν· οὐδὲν ἀποκωλύει.
[381]   Ψυχὴν δὲ οὐ τὴν ἀνδρειοτάτην  καὶ   φρονιμωτάτην ἥκιστ’ ἄν τι ἔξωθεν
[374]   δ’ ὅς. Αρ’ οὖν οὐ  καὶ   φύσεως ἐπιτηδείας εἰς αὐτὸ τὸ
[370]   οὔ; Αληθῆ. Τέκτονες δὴ  καὶ   χαλκῆς καὶ τοιοῦτοί τινες πολλοὶ
[383]   λέγῃ περὶ θεῶν, χαλεπανοῦμέν τε  καὶ   χορὸν οὐ δώσομεν, οὐδὲ τοὺς
[373]   ζωγραφίαν κινητέον καὶ τὴν ποικιλίαν,  καὶ   χρυσὸν καὶ ἐλέφαντα καὶ πάντα
[373]   οἱ περὶ τὰ σχήματά τε  καὶ   χρώματα, πολλοὶ δὲ οἱ περὶ
[367]   ἀποδεχοίμην ἂν οὕτως ἐπαινούντων δικαιοσύνην  καὶ   ψεγόντων ἀδικίαν, δόξας τε περὶ
[379]   μὲν ἐσθλῶν, αὐτὰρ δειλῶν·  καὶ   μὲν ἂν μείξας
[371]   δ’ ὅς, ὅτι πωλοῦντες  καὶ   ὠνούμενοι. Αγορὰ δὴ ἡμῖν καὶ
[359]   ἐπεὶ τὸν δυνάμενον αὐτὸ ποιεῖν  καὶ   ὡς ἀληθῶς ἄνδρα οὐδ’ ἂν
[376]   τὸ πάθος αὐτοῦ τῆς (φύσεως  καὶ   ὡς ἀληθῶς φιλόσοφον. Πῇ δή;
[383]   ἔγωγε τοὺς τύπους τούτους συγχωρῶ,  καὶ   ὡς νόμοις ἂν χρῴμην.




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/01/2006