Pages |
[373] |
ἕκαστα
τούτων
παντοδαπά.
καὶ
δὴ
|
καὶ |
ἃ
τὸ
πρῶτον
ἐλέγομεν
οὐκέτι |
[380] |
ὁ
μὲν
θεὸς
δίκαιά
τε
|
καὶ |
ἀγαθὰ
ἠργάζετο,
οἱ
δὲ
ὠνίναντο |
[376] |
ἂν
φιλομαθὲς
εἴη
συνέσει
τε
|
καὶ |
ἀγνοίᾳ
ὁριζόμενον
τό
τε
οἰκεῖον |
[367] |
δι’
αὑτὴν
τὸν
ἔχοντα
ὀνίνησιν
|
καὶ |
ἀδικία
βλάπτει,
μισθοὺς
δὲ
καὶ |
[364] |
μέντοι
καὶ
ἐπίπονον,
ἀκολασία
δὲ
|
καὶ |
ἀδικία
ἡδὺ
μὲν
καὶ
εὐπετὲς |
[372] |
ἂν
κατίδοιμεν
τήν
τε
δικαιοσύνην
|
καὶ |
ἀδικίαν
ὅπῃ
ποτὲ
ταῖς
πόλεσιν |
[376] |
ἕνεκα
(πάντα
σκοποῦμεν,
δικαιοσύνην
τε
|
καὶ |
ἀδικίαν
τίνα
τρόπον
ἐν
πόλει |
[364] |
εἶδος
λόγων
περὶ
δικαιοσύνης
τε
|
καὶ |
ἀδικίας
ἰδίᾳ
τε
λεγόμενον
(καὶ |
[367] |
πού
τις
ὑπὲρ
δικαιοσύνης
τε
|
καὶ |
ἀδικίας
λέγοιεν
ἄν,
μεταστρέφοντες
αὐτοῖν |
[363] |
δικαιοσύνην·
τοὺς
δὲ
ἀνοσίους
αὖ
|
καὶ |
ἀδίκους
εἰς
πηλόν
τινα
κατορύττουσιν |
[358] |
ὥστ’
ἐπειδὰν
ἀλλήλους
ἀδικῶσί
τε
|
καὶ |
ἀδικῶνται
καὶ
ἀμφοτέρων
γεύωνται,
~τοῖς |
[362] |
τὰ
ὑπὸ
τούτου
ῥηθέντα
καταπαλαῖσαι
|
καὶ |
ἀδύνατον
ποιῆσαι
βοηθεῖν
δικαιοσύνῃ.
(Καὶ |
[375] |
πρὸς
πάντα
ἄφοβός
τέ
ἐστι
|
καὶ |
ἀήττητος;
Εννενόηκα.
Τὰ
μὲν
τοίνυν |
[357] |
ἕνεκα
ἀσπαζόμενοι,
οἷον
τὸ
χαίρειν
|
καὶ |
αἱ
ἡδοναὶ
ὅσαι
ἀβλαβεῖς
καὶ |
[358] |
τις
νοῦν
ἔχων
χαίροι
λέγων
|
καὶ |
ἀκούων;
(Κάλλιστα,
ἔφη,
λέγεις·
καὶ |
[366] |
ὡς
ὁ
τῶν
πολλῶν
τε
|
καὶ |
ἄκρων
λεγόμενος
λόγος;
ἐκ
δὴ |
[382] |
Κομιδῇ
ἄρα
ὁ
θεὸς
ἁπλοῦν
|
καὶ |
ἀληθὲς
ἔν
τε
ἔργῳ
καὶ |
[377] |
ὅλον
εἰπεῖν
ψεῦδος,
ἔνι
δὲ
|
καὶ |
ἀληθῆ.
πρότερον
δὲ
μύθοις
πρὸς |
[363] |
δ’
ὄιες,
φησίν,
μαλλοῖς
καταβεβρίθασι,
|
καὶ |
ἄλλα
δὴ
πολλὰ
ἀγαθὰ
τούτων |
[363] |
ὁσίου
καὶ
εὐόρκου.
ταῦτα
δὴ
|
καὶ |
ἄλλα
τοιαῦτα
ἐγκωμιάζουσιν
δικαιοσύνην·
τοὺς |
[381] |
Ινάχου
Αργείου
ποταμοῦ
παισὶν
βιοδώροις·
|
(καὶ |
ἄλλα
τοιαῦτα
πολλὰ
μὴ
ἡμῖν |
[364] |
πλῆθος
λέγουσι,
καὶ
πονηροὺς
πλουσίους
|
καὶ |
ἄλλας
δυνάμεις
ἔχοντας
εὐδαιμονίζειν
καὶ |
[378] |
τε
μυθολογητέον
αὐτοῖς
καὶ
ποικιλτέον,
|
καὶ |
ἄλλας
ἔχθρας
πολλὰς
καὶ
παντοδαπὰς |
[380] |
ἰδέαις
τοτὲ
μὲν
αὐτὸν
γιγνόμενον,
|
(καὶ) |
ἀλλάττοντα
τὸ
αὑτοῦ
εἶδος
εἰς |
[374] |
ἅμα
πολεμικὸς
ἔσται
καὶ
σκυτοτομῶν
|
καὶ |
ἄλλην
τέχνην
ἡντινοῦν
ἐργαζόμενος,
πεττευτικὸς |
[368] |
τὰ
αὐτὰ
γράμματα
ἔστι
που
|
καὶ |
ἄλλοθι
μείζω
τε
καὶ
ἐν |
[371] |
δή
τινες,
ὡς
ἐγᾦμαι,
εἰσὶ
|
καὶ |
ἄλλοι
διάκονοι,
οἳ
ἂν
τὰ |
[381] |
ἆρα
αὐτὸς
αὑτὸν
μεταβάλλοι
ἂν
|
καὶ |
ἀλλοιοῖ;
Δῆλον,
ἔφη,
ὅτι,
εἴπερ |
[369] |
πόνον
ἀναλίσκειν
ἐπὶ
σίτου
παρασκευῇ
|
καὶ |
ἄλλοις
κοινωνεῖν,
ἢ
ἀμελήσαντα
ἑαυτῷ |
[381] |
τι
ἔξωθεν
πάθος
ταράξειέν
τε
|
καὶ |
ἀλλοιώσειεν;
Ναί.
Καὶ
μήν
που |
[367] |
ἔτι
τούτων
πλείω
Θρασύμαχός
τε
|
καὶ |
ἄλλος
πού
τις
ὑπὲρ
δικαιοσύνης |
[370] |
Αδύνατον
γάρ.
Προσδεήσει
ἄρα
ἔτι
|
καὶ |
ἄλλων,
οἳ
ἐξ
ἄλλης
πόλεως |
[371] |
θάλατταν
ἡ
ἐμπορία
γίγνηται,
συχνῶν
|
(καὶ |
ἄλλων
προσδεήσεται
τῶν
ἐπιστημόνων
τῆς |
[382] |
ὄντα
ψεύδεσθαί
τε
καὶ
ἐψεῦσθαι
|
καὶ |
ἀμαθῆ
εἶναι
καὶ
ἐνταῦθα
ἔχειν |
[366] |
κερδανοῦμέν
τε
καὶ
λισσόμενοι
ὑπερβαίνοντες
|
καὶ |
ἁμαρτάνοντες,
πείθοντες
αὐτοὺς
ἀζήμιοι
ἀπαλλάξομεν. |
[364] |
λισσόμενοι,
ὅτε
κέν
τις
ὑπερβήῃ
|
καὶ |
ἁμάρτῃ.
βίβλων
δὲ
ὅμαδον
παρέχονται |
[378] |
ταῖς
δόξαις
(δυσέκ(
νιπτά
τε
|
καὶ |
ἀμετάστατα
φιλεῖ
γίγνεσθαι·
ὧν
δὴ |
[381] |
πάντα
σκεύη
τε
καὶ
οἰκοδομήματα
|
καὶ |
ἀμφιέσματα
κατὰ
τὸν
αὐτὸν
λόγον |
[358] |
ἀλλήλους
ἀδικῶσί
τε
καὶ
ἀδικῶνται
|
καὶ |
ἀμφοτέρων
γεύωνται,
~τοῖς
μὴ
δυναμένοις |
[365] |
θυσίαις
τε
καὶ
εὐχωλαῖς
ἀγανῇσιν
|
καὶ |
ἀναθήμασιν
παράγεσθαι
ἀναπειθόμενοι,
οἷς
ἢ |
[362] |
ἐχθροὺς
βλάπτειν,
καὶ
θεοῖς
θυσίας
|
καὶ |
ἀναθήματα
ἱκανῶς
καὶ
μεγαλοπρεπῶς
θύειν |
[364] |
ὁδὸν
μακράν
τε
καὶ
τραχεῖαν
|
καὶ |
ἀνάντη·
οἱ
δὲ
τῆς
τῶν |
[362] |
ἱκανῶς
καὶ
μεγαλοπρεπῶς
θύειν
τε
|
καὶ |
ἀνατιθέναι,
καὶ
θεραπεύειν
τοῦ
δικαίου |
[380] |
πᾶν
φυτὸν
ὑπὸ
εἱλήσεών
τε
|
καὶ |
ἀνέμων
καὶ
τῶν
τοιούτων
παθημάτων, |
[382] |
τοῦτο
εἰπεῖν,
πάντες
θεοί
τε
|
καὶ |
ἄνθρωποι
μισοῦσιν;
Πῶς,
ἔφη,
λέγεις; |
[367] |
λανθάνῃ
ἐάντε
μὴ
θεούς
τε
|
καὶ |
ἀνθρώπους,
ἡ
μὲν
ἀγαθόν,
ἡ |
[366] |
ἐνόν,
καὶ
λανθάνον
θεούς
τε
|
καὶ |
ἀνθρώπους,
οὐδεὶς
πώποτε
οὔτ’
ἐν |
[375] |
οὐκ
ἐννενόηκας
ὡς
(ἄμαχόν
τε
|
καὶ |
ἀνίκητον
θυμός,
οὗ
παρόντος
ψυχὴ |
[360] |
ἂν
δόξειεν
εἶναι
τοῖς
αἰσθανομένοις
|
καὶ |
ἀνοητότατος,
ἐπαινοῖεν
δ’
ἂν
αὐτὸν |
[372] |
μὲν
τὰ
πολλὰ
γυμνοί
τε
|
καὶ |
ἀνυπόδητοι
ἐργάσονται,
τοῦ
δὲ
(χειμῶνος |
[376] |
ἐν
τοῖς
κυσὶν
κατόψει,
ὃ
|
καὶ |
ἄξιον
θαυμάσαι
τοῦ
θηρίου.
Τὸ |
[377] |
ἄλλως
(τε
δὴ
καὶ
νέῳ
|
καὶ |
ἁπαλῷ
ὁτῳοῦν;
μάλιστα
γὰρ
δὴ |
[372] |
οἶμαι
τοὺς
μέλλοντας
μὴ
ταλαιπωρεῖσθαι,
|
καὶ |
ἀπὸ
τραπεζῶν
(δειπνεῖν,
καὶ
ὄψα |
[360] |
τὰς
οἰκίας
συγγίγνεσθαι
ὅτῳ
βούλοιτο,
|
καὶ |
ἀποκτεινύναι
καὶ
ἐκ
δεσμῶν
λύειν |
[378] |
οὐ
χοῖρον
ἀλλά
τι
μέγα
|
καὶ |
ἄπορον
θῦμα,
ὅπως
ὅτι
ἐλαχίστοις |
[376] |
οὗτοι
καὶ
παιδευθήσονται
τίνα
τρόπον;
|
καὶ |
ἆρά
τι
προὔργου
ἡμῖν
ἐστιν |
[364] |
οἱ
περὶ
θεῶν
τε
λόγοι
|
καὶ |
ἀρετῆς
θαυμασιώτατοι
λέγονται,
ὡς
ἄρα |
[381] |
ἀλλοιοῦν,
ἀλλ’
ὡς
ἔοικε,
κάλλιστος
|
καὶ |
ἄριστος
ὢν
εἰς
τὸ
δυνατὸν |
[373] |
μέλλομεν
ἱκανὴν
ἕξειν
νέμειν
τε
|
καὶ |
ἀροῦν,
καὶ
ἐκείνοις
αὖ
τῆς |
[372] |
τὰ
δὲ
μάξαντες,
μάζας
γενναίας
|
καὶ |
ἄρτους
ἐπὶ
κάλαμόν
τινα
παραβαλλόμενοι |
[374] |
παιδὸς
ἐπιτηδεύων,
ἀλλὰ
παρέργῳ
χρώμενος;
|
(καὶ |
ἀσπίδα
μὲν
λαβὼν
ἤ
τι |
[373] |
παιδαγωγῶν,
τιτθῶν,
τροφῶν,
κομμωτριῶν,
κουρέων,
|
καὶ |
αὖ
ὀψοποιῶν
τε
καὶ
μαγείρων; |
[374] |
τῶν
ἄλλων
πλείστης
ἂν
εἴη
|
καὶ |
αὖ
τέχνης
τε
καὶ
ἐπιμελείας |
[357] |
φαῖμεν
ἄν,
ὠφελεῖν
δὲ
ἡμᾶς,
|
καὶ |
αὐτὰ
μὲν
ἑαυτῶν
ἕνεκα
οὐκ |
[370] |
μὰ
Δία
ἄτοπον.
ἐννοῶ
γὰρ
|
καὶ |
αὐτὸς
εἰπόντος
σοῦ,
ὅτι
πρῶτον |
[360] |
εἰ
ταύτην
ἔχοι
τὴν
δύναμιν,
|
καὶ |
αὐτῷ
οὕτω
συμβαίνειν,
στρέφοντι
μὲν |
[383] |
οὐδ’
ὄναρ.
~(Οὕτως,
ἔφη,
ἔμοιγε
|
καὶ |
αὐτῷ
φαίνεται
σοῦ
λέγοντος.
Συγχωρεῖς |
[371] |
τι
οἱ
ἀσθενέστατοι
τὰ
σώματα
|
καὶ |
ἀχρεῖοί
τι
ἄλλο
ἔργον
πράττειν. |
[361] |
ἐάν
τι
μηνύηται
τῶν
ἀδικημάτων,
|
καὶ |
βιάσασθαι
ὅσα
ἂν
βίας
δέηται, |
[364] |
πολλοῖς
μὲν
ἀγαθοῖς
δυστυχίας
τε
|
καὶ |
βίον
κακὸν
ἔνειμαν,
τοῖς
δ’ |
[369] |
μίαν
οἴκησιν
ἀγείραντες
κοινωνούς
τε
|
καὶ |
βοηθούς,
ταύτῃ
τῇ
συνοικίᾳ
ἐθέμεθα |
[372] |
ὅτι
καὶ
ἐλάας
καὶ
τυρόν,
|
καὶ |
βολβοὺς
καὶ
λάχανά
γε,
οἷα |
[363] |
ἀπὸ
τῆς
δόξης
ἀρχαί
τε
|
καὶ |
γάμοι
καὶ
ὅσαπερ
Γλαύκων
διῆλθεν |
[359] |
σεισμοῦ
ῥαγῆναί
τι
τῆς
γῆς
|
καὶ |
γενέσθαι
χάσμα
κατὰ
τὸν
τόπον |
[361] |
ἱστῶμεν
τῷ
λόγῳ,
ἄνδρα
ἁπλοῦν
|
καὶ |
γενναῖον,
κατ’
Αἰσχύλον
οὐ
δοκεῖν |
[363] |
θεῶν·
παῖδας
γὰρ
παίδων
φασὶ
|
καὶ |
γένος
κατόπισθεν
λείπεσθαι
τοῦ
ὁσίου |
[378] |
μᾶλλον
πρὸς
(τὰ
παιδία
εὐθὺς
|
καὶ |
γέρουσι
καὶ
γραυσί,
καὶ
πρεσβυτέροις |
[374] |
ἀπεργασθέντα;
ἢ
οὕτω
ῥᾴδιον,
ὥστε
|
καὶ |
γεωργῶν
τις
ἅμα
πολεμικὸς
ἔσται |
[376] |
εἰ
μέλλει
(πρὸς
τοὺς
οἰκείους
|
καὶ |
γνωρίμους
πρᾷός
τις
ἔσεσθαι,
φύσει |
[375] |
πρὸς
μὲν
τοὺς
συνήθεις
τε
|
καὶ |
γνωρίμους
ὡς
οἷόν
τε
πρᾳοτάτους |
[362] |
τελευτῶν
πάντα
κακὰ
παθὼν
ἀνασχινδυλευθήσεται
|
καὶ |
γνώσεται
ὅτι
οὐκ
εἶναι
δίκαιον |
[381] |
δοκεῖν
σφᾶς
παντοδαποὺς
φαίνεσθαι,
ἐξαπατῶντες
|
καὶ |
γοητεύοντες;
Ισως,
ἔφη.
~(Τί
δέ; |
[378] |
(τὰ
παιδία
εὐθὺς
καὶ
γέρουσι
|
καὶ |
γραυσί,
καὶ
πρεσβυτέροις
γιγνομένοις
καὶ |
[373] |
πέμματα,
καὶ
ἕκαστα
τούτων
παντοδαπά.
|
καὶ |
δὴ
καὶ
ἃ
τὸ
πρῶτον |
[373] |
τῶν
περὶ
τὸν
γυναικεῖον
κόσμον.
|
καὶ |
δὴ
καὶ
διακόνων
πλειόνων
δεησόμεθα· |
[357] |
ἀνδρειότατος
ὢν
τυγχάνει
πρὸς
ἅπαντα,
|
καὶ |
δὴ
καὶ
τότε
τοῦ
Θρασυμάχου |
[361] |
ἑκάτερον
(βίος
ἐπιμένει.
λεκτέον
οὖν·
|
καὶ |
δὴ
κἂν
ἀγροικοτέρως
λέγηται,
μὴ |
[373] |
μάλιστα
ταῖς
πόλεσιν
καὶ
ἰδίᾳ
|
καὶ |
δημοσίᾳ
κακὰ
γίγνεται,
ὅταν
γίγνηται. |
[362] |
ἀγῶνας
τοίνυν
ἰόντα
καὶ
ἰδίᾳ
|
καὶ |
δημοσίᾳ
περιγίγνεσθαι
καὶ
πλεονεκτεῖν
τῶν |
[358] |
ἐγώ,
ἐν
τῷ
καλλίστῳ,
ὃ
|
καὶ |
δι’
αὑτὸ
καὶ
διὰ
τὰ |
[361] |
διά
τε
ἀνδρείαν
καὶ
ῥώμην
|
καὶ |
διὰ
παρασκευὴν
φίλων
καὶ
οὐσίας. |
[358] |
καλλίστῳ,
ὃ
καὶ
δι’
αὑτὸ
|
καὶ |
διὰ
τὰ
γιγνόμενα
ἀπ’
αὐτοῦ |
[373] |
τὸν
γυναικεῖον
κόσμον.
καὶ
δὴ
|
καὶ |
διακόνων
πλειόνων
δεησόμεθα·
ἢ
οὐ |
[360] |
(ἀφανῆ
αὐτὸν
γενέσθαι
τοῖς
παρακαθημένοις,
|
καὶ |
διαλέγεσθαι
ὡς
περὶ
οἰχομένου.
καὶ |
[359] |
τοῦ
νόμου
ἐπίταγμα
νόμιμόν
τε
|
καὶ |
δίκαιον·
καὶ
εἶναι
δὴ
ταύτην |
[364] |
καλὸν
μὲν
ἡ
σωφροσύνη
τε
|
καὶ |
δικαιοσύνη,
χαλεπὸν
μέντοι
καὶ
ἐπίπονον, |
[365] |
πειθοῦς
διδάσκαλοι
σοφίαν
δημηγορικήν
τε
|
καὶ |
δικανικὴν
διδόντες,
ἐξ
ὧν
τὰ |
[379] |
τις
φῇ
δι’
Αθηνᾶς
τε
|
καὶ |
Διὸς
γεγονέναι,
οὐκ
ἐπαινεσόμεθα,
~οὐδὲ |
[380] |
καὶ
κρίσιν
(διὰ
Θέμιτός
τε
|
καὶ |
Διός,
οὐδ’
αὖ,
ὡς
Αἰσχύλος |
[365] |
μὲν
ὄντι
μοι,
ἐὰν
μὴ
|
καὶ |
δοκῶ
ὄφελος
οὐδέν
φασιν
εἶναι, |
[367] |
καὶ
ἀδικία
βλάπτει,
μισθοὺς
δὲ
|
καὶ |
δόξας
πάρες
ἄλλοις
ἐπαινεῖν·
ὡς |
[368] |
καὶ
μὴ
βοηθεῖν
ἔτι
ἐμπνέοντα
|
καὶ |
δυνάμενον
φθέγγεσθαι.
κράτιστον
οὖν
οὕτως |
[361] |
δίκαιος
(εἶναι,
ἔσονται
αὐτῷ
τιμαὶ
|
καὶ |
δωρεαὶ
δοκοῦντι
τοιούτῳ
εἶναι·
ἄδηλον |
[366] |
ἢ
δόξας
τε
καὶ
τιμὰς
|
καὶ |
δωρεὰς
τὰς
ἀπ’
αὐτῶν
γιγνομένας· |
[361] |
δόξαν
αὑτῷ
(παρεσκευακέναι
εἰς
δικαιοσύνην,
|
καὶ |
ἐὰν
ἄρα
σφάλληταί
τι,
ἐπανορθοῦσθαι |
[377] |
καὶ
μάλιστα
μέμφεσθαι,
ἄλλως
τε
|
καὶ |
ἐάν
τις
μὴ
καλῶς
ψεύδηται. |
[359] |
ἐπίταγμα
νόμιμόν
τε
καὶ
δίκαιον·
|
καὶ |
εἶναι
δὴ
ταύτην
γένεσίν
τε |
[368] |
καὶ
τότε
πάνυ
γε
(ἥσθην
|
καὶ |
εἶπον·
Οὐ
κακῶς
εἰς
ὑμᾶς, |
[360] |
ἀγορᾶς
ἀδεῶς
ὅτι
βούλοιτο
λαμβάνειν,
|
(καὶ |
εἰσιόντι
εἰς
τὰς
οἰκίας
συγγίγνεσθαι |
[360] |
συγγίγνεσθαι
ὅτῳ
βούλοιτο,
καὶ
ἀποκτεινύναι
|
καὶ |
ἐκ
δεσμῶν
λύειν
οὕστινας
βούλοιτο, |
[367] |
ἐξ
ἀρχῆς
ὑπὸ
πάντων
ὑμῶν
|
καὶ |
ἐκ
νέων
ἡμᾶς
ἐπείθετε,
οὐκ |
[360] |
καὶ
μὴ
ἅπτεσθαι,
ἐξὸν
αὐτῷ
|
καὶ |
ἐκ
τῆς
ἀγορᾶς
ἀδεῶς
ὅτι |
[373] |
θυμιάματα
καὶ
ἑταῖραι
καὶ
πέμματα,
|
καὶ |
ἕκαστα
τούτων
παντοδαπά.
καὶ
δὴ |
[373] |
ἐκείνοις
αὖ
τῆς
ἡμετέρας,
ἐὰν
|
καὶ |
ἐκεῖνοι
ἀφῶσιν
αὑτοὺς
ἐπὶ
χρημάτων |
[373] |
ἕξειν
νέμειν
τε
καὶ
ἀροῦν,
|
καὶ |
ἐκείνοις
αὖ
τῆς
ἡμετέρας,
ἐὰν |
[359] |
τὰ
περὶ
τὰ
ποίμνια,
ἀφικέσθαι
|
καὶ |
ἐκεῖνον
ἔχοντα
τὸν
δακτύλιον·
καθήμενον |
[364] |
παραγωγῆς
τὸν
Ομηρον
μαρτύρονται,
ὅτι
|
καὶ |
ἐκεῖνος
εἶπεν—
λιστοὶ
δέ
τε |
[372] |
ἕξουσιν,
ἅλας
τε
δῆλον
ὅτι
|
καὶ |
ἐλάας
καὶ
τυρόν,
καὶ
βολβοὺς |
[375] |
αὐτοῖν
ἑκάτερον
εἶναι
πρὸς
αἴσθησιν
|
καὶ |
ἐλαφρὸν
πρὸς
τὸ
αἰσθανόμενον
διωκάθειν, |
[373] |
καὶ
τὴν
ποικιλίαν,
καὶ
χρυσὸν
|
καὶ |
ἐλέφαντα
καὶ
πάντα
τὰ
τοιαῦτα |
[365] |
ὕψιον
ἢ
σκολιαῖς
ἀπάταις
ἀναβὰς
|
καὶ |
ἐμαυτὸν
οὕτω
περιφράξας
διαβιῶ;
τὰ |
[366] |
λόγος
οὗτος
ὥρμησεν
καὶ
τῷδε
|
καὶ |
ἐμοὶ
πρὸς
σέ,
ὦ
Σώκρατες, |
[358] |
δυσμαθής.
(Ιθι
δή,
ἔφη,
ἄκουσον
|
καὶ |
ἐμοῦ,
ἐάν
σοι
ἔτι
ταὐτὰ |
[382] |
ἕνεκα
ὡς
φάρμακον
χρήσιμον
γίγνεται;
|
καὶ |
ἐν
αἷς
νυνδὴ
(ἐλέγομεν
ταῖς |
[375] |
δή;
Ιδοι
μὲν
ἄν
τις
|
καὶ |
ἐν
ἄλλοις
ζῴοις,
οὐ
μεντἂν |
[376] |
γάρ,
ἔφη.
Οὐκοῦν
θαρροῦντες
τιθῶμεν
|
καὶ |
ἐν
ἀνθρώπῳ,
εἰ
μέλλει
(πρὸς |
[369] |
τί
ἐστιν·
ἔπειτα
οὕτως
ἐπισκεψώμεθα
|
καὶ |
ἐν
ἑνὶ
ἑκάστῳ,
τὴν
τοῦ |
[370] |
ὅταν
εἷς
ἓν
κατὰ
φύσιν
|
καὶ |
ἐν
καιρῷ,
σχολὴν
τῶν
ἄλλων |
[368] |
που
καὶ
ἄλλοθι
μείζω
τε
|
καὶ |
ἐν
μείζονι,
ἕρμαιον
ἂν
ἐφάνη |
[377] |
μάλιστα
γὰρ
δὴ
τότε
πλάττεται,
|
καὶ |
ἐνδύεται
τύπος
ὃν
ἄν
τις |
[382] |
καὶ
ἐψεῦσθαι
καὶ
ἀμαθῆ
εἶναι
|
καὶ |
ἐνταῦθα
ἔχειν
τε
καὶ
κεκτῆσθαι |
[359] |
ἀλλήλοις
μήτ’
ἀδικεῖν
μήτ’
ἀδικεῖσθαι·
|
καὶ |
ἐντεῦθεν
δὴ
ἄρξασθαι
νόμους
τίθεσθαι |
[359] |
Σώκρατες,
αὕτη
τε
καὶ
τοιαύτη,
|
καὶ |
ἐξ
ὧν
πέφυκε
τοιαῦτα,
ὡς |
[371] |
διακόνων
που
τῶν
τε
εἰσαξόντων
|
καὶ |
ἐξαξόντων
ἕκαστα.
οὗτοι
δέ
εἰσιν |
[364] |
προγόνων,
ἀκεῖσθαι
μεθ’
ἡδονῶν
τε
|
καὶ |
ἑορτῶν,
ἐάν
τέ
τινα
ἐχθρὸν |
[378] |
ὡς
θεοὶ
θεοῖς
πολεμοῦσί
(τε
|
καὶ |
ἐπιβουλεύουσι
καὶ
μάχονται—
οὐδὲ
γὰρ |
[374] |
εἴη
καὶ
αὖ
τέχνης
τε
|
καὶ |
ἐπιμελείας
μεγίστης
δεόμενον.
Οἶμαι
ἔγωγε, |
[365] |
λανθάνειν;
εἰ
δὲ
εἰσί
τε
|
καὶ |
ἐπιμελοῦνται,
οὐκ
ἄλλοθέν
τοι
αὐτοὺς |
[364] |
τε
καὶ
δικαιοσύνη,
χαλεπὸν
μέντοι
|
καὶ |
ἐπίπονον,
ἀκολασία
δὲ
καὶ
ἀδικία |
[375] |
ἔφη.
Καὶ
ἐγὼ
ἀπορήσας
τε
|
καὶ |
ἐπισκεψάμενος
τὰ
ἔμπροσθεν,
Δικαίως
γε, |
[364] |
ἐκ
θεῶν
ποριζομένη
θυσίαις
τε
|
καὶ |
ἐπῳδαῖς,
εἴτε
τι
(ἀδίκημά
του |
[372] |
παραθήσομεν
αὐτοῖς
τῶν
τε
σύκων
|
καὶ |
ἐρεβίνθων
καὶ
κυάμων,
καὶ
μύρτα |
[370] |
δὲ
καὶ
σκυτοτόμοι
δέρμασίν
τε
|
καὶ |
ἐρίοις.
Οὐδέ
γε,
ἦ
δ’ |
[373] |
δὴ
καὶ
μύρα
καὶ
θυμιάματα
|
καὶ |
ἑταῖραι
καὶ
πέμματα,
καὶ
ἕκαστα |
[365] |
γὰρ
τὸ
λανθάνειν
συνωμοσίας
τε
|
καὶ |
ἑταιρίας
συνάξομεν,
εἰσίν
τε
πειθοῦς |
[367] |
Ταῦτα,
ὦ
Σώκρατες,
ἴσως
δὲ
|
καὶ |
ἔτι
τούτων
πλείω
Θρασύμαχός
τε |
[381] |
αὐτὸν
λόγον
τὰ
εὖ
εἰργασμένα
|
καὶ |
εὖ
ἔχοντα
ὑπὸ
χρόνου
τε |
[358] |
εἴδους,
ὃ
μισθῶν
θ’
ἕνεκα
|
καὶ |
εὐδοκιμήσεων
διὰ
δόξαν
ἐπιτηδευτέον,
αὐτὸ |
[363] |
γένος
κατόπισθεν
λείπεσθαι
τοῦ
ὁσίου
|
καὶ |
εὐόρκου.
ταῦτα
δὴ
καὶ
ἄλλα |
[364] |
δὲ
καὶ
ἀδικία
ἡδὺ
μὲν
|
καὶ |
εὐπετὲς
κτήσασθαι,
δόξῃ
δὲ
μόνον |
[364] |
αὐτοί,
καὶ
τοὺς
μὲν
θυσίαισι
|
καὶ |
εὐχωλαῖς
ἀγαναῖσιν
(λοιβῇ
τε
κνίσῃ |
[365] |
ὡς
εἰσὶν
οἷοι
θυσίαις
τε
|
καὶ |
εὐχωλαῖς
ἀγανῇσιν
καὶ
ἀναθήμασιν
παράγεσθαι |
[374] |
ἀπεδίδομεν,
πρὸς
ὃ
ἐπεφύκει
ἕκαστος
|
καὶ |
ἐφ’
ᾧ
ἔμελλε
τῶν
ἄλλων |
[376] |
ἐγώ,
ὄψιν
οὐδενὶ
ἄλλῳ
φίλην
|
καὶ |
ἐχθρὰν
διακρίνει
ἢ
τῷ
τὴν |
[382] |
περὶ
τὰ
ὄντα
ψεύδεσθαί
τε
|
καὶ |
ἐψεῦσθαι
καὶ
ἀμαθῆ
εἶναι
καὶ |
[365] |
οὐδέν
φασιν
εἶναι,
πόνους
δὲ
|
καὶ |
ζημίας
φανεράς·
ἀδίκῳ
δὲ
δόξαν |
[369] |
τροφῆς
παρασκευὴ
τοῦ
εἶναί
τε
|
καὶ |
ζῆν
ἕνεκα.
Παντάπασί
γε.
Δευτέρα |
[371] |
αὐτῇ
εἴη
ἥ
τε
δικαιοσύνη
|
καὶ |
ἡ
ἀδικία;
καὶ
τίνι
ἅμα |
[374] |
σύ
γε,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
καὶ |
ἡμεῖς
ἅπαντες
ὡμολογήσαμεν
καλῶς,
ἡνίκα |
[365] |
αὐτοῖς
τῶν
ἀνθρωπίνων
μέλει,
τί
|
καὶ |
ἡμῖν
(μελητέον
τοῦ
λανθάνειν;
εἰ |
[377] |
τῷ
λόγῳ,
περὶ
θεῶν
τε
|
καὶ |
ἡρώων
οἷοί
εἰσιν,
ὥσπερ
γραφεὺς |
[378] |
πολλὰς
καὶ
παντοδαπὰς
θεῶν
τε
|
καὶ |
ἡρώων
πρὸς
συγγενεῖς
τε
καὶ |
[378] |
Ηρας
δὲ
δεσμοὺς
ὑπὸ
ὑέος
|
καὶ |
Ηφαίστου
ῥίψεις
ὑπὸ
πατρός,
μέλλοντος |
[359] |
τόπον
ᾗ
ἔνεμεν.
ἰδόντα
δὲ
|
καὶ |
θαυμάσαντα
καταβῆναι
καὶ
ἰδεῖν
ἄλλα |
[383] |
ἡμῖν
οἱ
φύλακες
θεοσεβεῖς
τε
|
καὶ |
θεῖοι
γίγνεσθαι,
καθ’
ὅσον
ἀνθρώπῳ |
[364] |
ἐκεῖνος
εἶπεν—
λιστοὶ
δέ
τε
|
καὶ |
θεοὶ
αὐτοί,
καὶ
τοὺς
μὲν |
[365] |
πέρι
καὶ
κακίας,
ὡς
ἄνθρωποι
|
καὶ |
θεοὶ
περὶ
αὐτὰ
ἔχουσι
τιμῆς, |
[364] |
ἀρετῆς
θαυμασιώτατοι
λέγονται,
ὡς
ἄρα
|
καὶ |
θεοὶ
πολλοῖς
μὲν
ἀγαθοῖς
δυστυχίας |
[362] |
ποιεῖν
καὶ
τοὺς
ἐχθροὺς
βλάπτειν,
|
καὶ |
θεοῖς
θυσίας
καὶ
ἀναθήματα
ἱκανῶς |
[378] |
μέλλοντος
τῇ
μητρὶ
τυπτομένῃ
ἀμυνεῖν,
|
καὶ |
θεομαχίας
ὅσας
Ομηρος
πεποίηκεν
οὐ |
[362] |
ἀνθρώπων
οὓς
ἂν
βούληται,
ὥστε
|
καὶ |
θεοφιλέστερον
αὐτὸν
εἶναι
μᾶλλον
προσήκειν |
[362] |
μεγαλοπρεπῶς
θύειν
τε
καὶ
ἀνατιθέναι,
|
καὶ |
θεραπεύειν
τοῦ
δικαίου
πολὺ
ἄμεινον |
[381] |
τελέθοντες,
ἐπιστρωφῶσι
πόληας·
μηδὲ
Πρωτέως
|
καὶ |
Θέτιδος
καταψευδέσθω
μηδείς,
μηδ’
ἐν |
[381] |
Αδύνατον,
ἔφη.
Αδύνατον
ἄρα,
ἔφην,
|
καὶ |
θεῷ
ἐθέλειν
αὑτὸν
ἀλλοιοῦν,
ἀλλ’ |
[373] |
καὶ
ὄψα
δὴ
καὶ
μύρα
|
καὶ |
θυμιάματα
καὶ
ἑταῖραι
καὶ
πέμματα, |
[376] |
εἶναι;
Τιθῶμεν,
ἔφη.
Φιλόσοφος
δὴ
|
καὶ |
θυμοειδὴς
καὶ
ταχὺς
καὶ
ἰσχυρὸς |
[366] |
~εἰ
δ’
οὖν
πειστέον,
ἀδικητέον
|
καὶ |
θυτέον
(ἀπὸ
τῶν
ἀδικημάτων.
δίκαιοι |
[357] |
γυμνάζεσθαι
καὶ
τὸ
κάμνοντα
ἰατρεύεσθαι
|
καὶ |
ἰάτρευσίς
τε
καὶ
ὁ
ἄλλος |
[373] |
γάρ;
Πῶς
γὰρ
οὔ;
(Οὐκοῦν
|
καὶ |
ἰατρῶν
ἐν
χρείαις
ἐσόμεθα
πολὺ |
[359] |
ἰδόντα
δὲ
καὶ
θαυμάσαντα
καταβῆναι
|
καὶ |
ἰδεῖν
ἄλλα
τε
δὴ
ἃ |
[373] |
ἐξ
ὧν
μάλιστα
ταῖς
πόλεσιν
|
καὶ |
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ
κακὰ
γίγνεται, |
[362] |
ἀδικεῖν·
εἰς
ἀγῶνας
τοίνυν
ἰόντα
|
καὶ |
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ
περιγίγνεσθαι
καὶ |
[364] |
τιμᾶν
εὐχερῶς
ἐθέλουσιν
δημοσίᾳ
τε
|
καὶ |
ἰδίᾳ,
τοὺς
δὲ
ἀτιμάζειν
καὶ |
[365] |
νέων
ψυχὰς
ποιεῖν,
ὅσοι
εὐφυεῖς
|
καὶ |
ἱκανοὶ
ἐπὶ
πάντα
τὰ
λεγόμενα |
[364] |
διδόντες,
ὡς
τὴν
μὲν
κακότητα
|
καὶ |
ἰλαδὸν
ἔστιν
ἑλέσθαι
(ῥηϊδίως·
λείη |
[373] |
οὐκέτι
τἀναγκαῖα
θετέον,
οἰκίας
τε
|
καὶ |
ἱμάτια
καὶ
ὑποδήματα,
ἀλλὰ
τήν |
[372] |
σῖτόν
τε
ποιοῦντες
καὶ
οἶνον
|
καὶ |
ἱμάτια
καὶ
ὑποδήματα;
καὶ
οἰκοδομησάμενοι |
[359] |
τε
δὴ
ἃ
μυθολογοῦσιν
θαυμαστὰ
|
καὶ |
ἵππον
χαλκοῦν,
κοῖλον,
θυρίδας
ἔχοντα, |
[375] |
ἐλαφρὸν
πρὸς
τὸ
αἰσθανόμενον
διωκάθειν,
|
καὶ |
ἰσχυρὸν
αὖ,
ἐὰν
δέῃ
ἑλόντα |
[376] |
δὴ
καὶ
θυμοειδὴς
καὶ
ταχὺς
|
καὶ |
ἰσχυρὸς
ἡμῖν
τὴν
φύσιν
ἔσται |
[381] |
τοιούτων
παθημάτων,
~οὐ
τὸ
ὑγιέστατον
|
καὶ |
ἰσχυρότατον
(ἥκιστα
ἀλλοιοῦται;
Πῶς
δ’ |
[364] |
πόλεις,
ὡς
ἄρα
λύσεις
τε
|
καὶ |
καθαρμοὶ
ἀδικημάτων
~διὰ
θυσιῶν
καὶ |
[365] |
καὶ
τοσαῦτα
λεγόμενα
ἀρετῆς
πέρι
|
καὶ |
κακίας,
ὡς
ἄνθρωποι
καὶ
θεοὶ |
[370] |
τούτων
πλείω
τε
ἕκαστα
γίγνεται
|
καὶ |
κάλλιον
καὶ
ῥᾷον,
ὅταν
εἷς |
[381] |
οὖν
ἐπὶ
τὸ
βέλτιόν
τε
|
καὶ |
κάλλιον
μεταβάλλει
ἑαυτὸν
ἢ
ἐπὶ |
[364] |
δίκαιον
ἀδίκῳ
βλάψει
ἐπαγωγαῖς
τισιν
|
καὶ |
καταδέσμοις,
τοὺς
θεούς,
ὥς
φασιν, |
[363] |
Αιδου
γὰρ
ἀγαγόντες
τῷ
λόγῳ
|
καὶ |
κατακλίναντες
καὶ
συμπόσιον
τῶν
ὁσίων |
[382] |
εἶναι
καὶ
ἐνταῦθα
ἔχειν
τε
|
καὶ |
κεκτῆσθαι
τὸ
ψεῦδος
πάντες
ἥκιστα |
[380] |
ἄριστα
ἔχοντα
ἥκιστα
ἀλλοιοῦταί
τε
|
καὶ |
κινεῖται;
οἷον
σῶμα
ὑπὸ
σιτίων |
[371] |
ἕκαστοι
ἐργάζωνται;
ὧν
δὴ
ἕνεκα
|
καὶ |
κοινωνίαν
ποιησάμενοι
πόλιν
ᾠκίσαμεν.
Δῆλον |
[363] |
πηλόν
τινα
κατορύττουσιν
ἐν
Αιδου
|
καὶ |
κοσκίνῳ
ὕδωρ
ἀναγκάζουσι
φέρειν,
ἔτι |
[363] |
φέρῃσι
δὲ
γαῖα
μέλαινα
(πυροὺς
|
καὶ |
κριθάς,
βρίθῃσι
δὲ
δένδρεα
καρπῷ, |
[380] |
ἐπαινεσόμεθα,
~οὐδὲ
θεῶν
ἔριν
τε
|
καὶ |
κρίσιν
(διὰ
Θέμιτός
τε
καὶ |
[372] |
τῶν
τε
σύκων
καὶ
ἐρεβίνθων
|
καὶ |
κυάμων,
καὶ
μύρτα
καὶ
φηγοὺς |
[365] |
σοφοί,
καὶ
τὰν
ἀλάθειαν
βιᾶται
|
καὶ |
κύριον
εὐδαιμονίας,
ἐπὶ
τοῦτο
δὴ |
[377] |
μύθους
πλασθέντας
ἀκούειν
τοὺς
παῖδας
|
καὶ |
λαμβάνειν
ἐν
ταῖς
ψυχαῖς
ὡς |
[366] |
τῇ
τοῦ
ἔχοντος
ψυχῇ
ἐνόν,
|
καὶ |
λανθάνον
θεούς
τε
καὶ
ἀνθρώπους, |
[372] |
ἐλάας
καὶ
τυρόν,
καὶ
βολβοὺς
|
καὶ |
λάχανά
γε,
οἷα
δὴ
ἐν |
[383] |
ἐν
ᾧ
δεῖ
περὶ
θεῶν
|
καὶ |
λέγειν
καὶ
ποιεῖν,
ὡς
μήτε |
[379] |
περὶ
τοὺς
θεοὺς
ἀνοήτως
ἁμαρτάνοντος
|
καὶ |
λέγοντος—
ὡς
δοιοί
τε
πίθοι |
[377] |
ἀνθρώποις
ψευδεῖς
συντιθέντες
ἔλεγόν
τε
|
καὶ |
λέγουσι.
Ποίους
δή,
ἦ
δ’ |
[379] |
γε
θεὸς
τῷ
ὄντι
τε
|
καὶ |
λεκτέον
οὕτω;
Τί
μήν;
Αλλὰ |
[380] |
ὃν
νῦν
ἡμεῖς
λόγον
ζητοῦμεν,
|
καὶ |
(λεκτέον
ὡς
ὁ
μὲν
θεὸς |
[366] |
ἀπωσόμεθα·
ἄδικοι
δὲ
κερδανοῦμέν
τε
|
καὶ |
λισσόμενοι
ὑπερβαίνοντες
καὶ
ἁμαρτάνοντες,
πείθοντες |
[382] |
καὶ
ἀληθὲς
ἔν
τε
ἔργῳ
|
καὶ |
λόγῳ,
καὶ
οὔτε
αὐτὸς
μεθίσταται |
[367] |
περὶ
αὐτῶν
καὶ
μισθοὺς
ἐγκωμιαζόντων
|
καὶ |
λοιδορούντων,
σοῦ
δὲ
οὐκ
ἄν, |
[367] |
δὲ
ἄδικον
αὑτῷ
μὲν
συμφέρον
|
καὶ |
λυσιτελοῦν,
τῷ
δὲ
ἥττονι
ἀσύμφορον. |
[373] |
κουρέων,
καὶ
αὖ
ὀψοποιῶν
τε
|
καὶ |
μαγείρων;
ἔτι
δὲ
καὶ
συβωτῶν |
[382] |
Αλλ’
οὐδείς,
ἔφη,
τῶν
ἀνοήτων
|
καὶ |
μαινομένων
θεοφιλής.
Οὐκ
ἄρα
ἔστιν |
[383] |
ἑὰς
εὐπαιδίας—
νόσων
τ’
ἀπείρους
|
καὶ |
μακραίωνας
βίους,
ξύμπαντά
τ’
εἰπὼν |
[377] |
δ’
ἐγώ,
χρὴ
καὶ
πρῶτον
|
καὶ |
μάλιστα
μέμφεσθαι,
ἄλλως
τε
καὶ |
[364] |
ἐναντίοις
ἐναντίαν
μοῖραν.
ἀγύρται
δὲ
|
καὶ |
μάντεις
ἐπὶ
πλουσίων
θύρας
ἰόντες |
[378] |
θεοῖς
πολεμοῦσί
(τε
καὶ
ἐπιβουλεύουσι
|
καὶ |
μάχονται—
οὐδὲ
γὰρ
ἀληθῆ—
εἴ |
[375] |
ἐγώ,
ποιήσομεν;
πόθεν
ἅμα
πρᾷον
|
καὶ |
μεγαλόθυμον
ἦθος
εὑρήσομεν;
ἐναντία
γάρ |
[362] |
θεοῖς
θυσίας
καὶ
ἀναθήματα
ἱκανῶς
|
καὶ |
μεγαλοπρεπῶς
θύειν
τε
καὶ
ἀνατιθέναι, |
[369] |
οὔ;
(Αλλὰ
μὴν
πρώτη
γε
|
καὶ |
μεγίστη
τῶν
χρειῶν
ἡ
τῆς |
[378] |
ὅπερ
θεῶν
οἱ
πρῶτοί
τε
|
καὶ |
μέγιστοι.
Οὐ
μὰ
τὸν
Δία, |
[370] |
δὲ
ἱματίου,
τὸ
δὲ
ὑποδημάτων,
|
καὶ |
μὴ
ἄλλοις
κοινωνοῦντα
πράγματα
ἔχειν, |
[368] |
ἄλλοι
ἐδέοντο
παντὶ
τρόπῳ
βοηθῆσαι
|
καὶ |
μὴ
ἀνεῖναι
τὸν
λόγον,
ἀλλὰ |
[360] |
καὶ
τολμήσειεν
ἀπέχεσθαι
τῶν
ἀλλοτρίων
|
καὶ |
μὴ
ἅπτεσθαι,
ἐξὸν
αὐτῷ
καὶ |
[368] |
ᾖ
παραγενόμενον
δικαιοσύνῃ
κακηγορουμένῃ
(ἀπαγορεύειν
|
καὶ |
μὴ
βοηθεῖν
ἔτι
ἐμπνέοντα
καὶ |
[357] |
καὶ
αἱ
ἡδοναὶ
ὅσαι
ἀβλαβεῖς
|
καὶ |
μηδὲν
εἰς
τὸν
ἔπειτα
χρόνον |
[377] |
ἐγκριθέντας
πείσομεν
τὰς
τροφούς
τε
|
καὶ |
μητέρας
λέγειν
τοῖς
παισίν,
καὶ |
[367] |
ἀδικίαν,
δόξας
τε
περὶ
αὐτῶν
|
καὶ |
μισθοὺς
ἐγκωμιαζόντων
καὶ
λοιδορούντων,
σοῦ |
[371] |
δὴ
πόλεώς
εἰσιν,
ὡς
ἔοικε,
|
καὶ |
μισθωτοί.
Δοκεῖ
μοι.
Αρ’
οὖν, |
[382] |
ψεῦδος
πάντες
ἥκιστα
ἂν
δέξαιντο,
|
καὶ |
μισοῦσι
μάλιστα
αὐτὸ
ἐν
τῷ |
[364] |
Μουσαίου
καὶ
Ορφέως,
Σελήνης
τε
|
καὶ |
Μουσῶν
ἐκγόνων,
ὥς
φασι,
καθ’ |
[373] |
τἆλλα
σκεύη,
καὶ
ὄψα
δὴ
|
καὶ |
μύρα
καὶ
θυμιάματα
καὶ
ἑταῖραι |
[358] |
διατεθρυλημένος
τὰ
ὦτα
ἀκούων
Θρασυμάχου
|
καὶ |
μυρίων
ἄλλων,
τὸν
δὲ
ὑπὲρ |
[372] |
ἐπὶ
στιβάδων
ἐστρωμένων
μίλακί
τε
|
καὶ |
μυρρίναις,
εὐωχήσονται
αὐτοί
τε
καὶ |
[372] |
σύκων
καὶ
ἐρεβίνθων
καὶ
κυάμων,
|
καὶ |
μύρτα
καὶ
φηγοὺς
σποδιοῦσιν
(πρὸς |
[378] |
οὕτως
λέγεσθαι
πρὸς
ἄφρονάς
τε
|
καὶ |
νέους,
ἀλλὰ
μάλιστα
μὲν
σιγᾶσθαι, |
[377] |
ἔργου
μέγιστον,
ἄλλως
(τε
δὴ
|
καὶ |
νέῳ
καὶ
ἁπαλῷ
ὁτῳοῦν;
μάλιστα |
[371] |
καὶ
ὠνούμενοι.
Αγορὰ
δὴ
ἡμῖν
|
καὶ |
νόμισμα
σύμβολον
τῆς
ἀλλαγῆς
ἕνεκα |
[364] |
εὐπετὲς
κτήσασθαι,
δόξῃ
δὲ
μόνον
|
καὶ |
νόμῳ
αἰσχρόν·
λυσιτελέστερα
δὲ
τῶν |
[361] |
πῃ
σφαλῇ,
ἱκανὸς
ἐπανορθοῦσθαι—
οὕτω
|
καὶ |
ὁ
ἄδικος
ἐπιχειρῶν
ὀρθῶς
τοῖς |
[357] |
κάμνοντα
ἰατρεύεσθαι
καὶ
ἰάτρευσίς
τε
|
καὶ |
ὁ
ἄλλος
χρηματισμός;
ταῦτα
γὰρ |
[363] |
ἀγαθὰ
τούτων
ἐχόμενα.
παραπλήσια
δὲ
|
καὶ |
ὁ
ἕτερος·
ὥς
τέ
τευ |
[370] |
ὡσαύτως
δ’
ὁ
ὑφάντης
τε
|
καὶ |
ὁ
σκυτοτόμος·
ἢ
οὔ;
Αληθῆ. |
[363] |
Μουσαῖος
δὲ
τούτων
νεανικώτερα
τἀγαθὰ
|
καὶ |
ὁ
ὑὸς
αὐτοῦ
παρὰ
θεῶν |
[363] |
ἔχουσιν.
ὁ
μὲν
οὖν
ἔπαινος
|
καὶ |
ὁ
ψόγος
οὗτος
ἑκατέρων.
Πρὸς |
[378] |
τε
κρίνειν
ὅτι
τε
ὑπόνοια
|
καὶ |
ὃ
μή,
ἀλλ’
ἃ
ἂν |
[358] |
καὶ
ἀκούων;
(Κάλλιστα,
ἔφη,
λέγεις·
|
καὶ |
ὃ
πρῶτον
ἔφην
ἐρεῖν,
περὶ |
[358] |
τούτου
ἄκουε,
τί
ὄν
τε
|
καὶ |
ὅθεν
γέγονε
δικαιοσύνη.
Πεφυκέναι
γὰρ |
[358] |
ἐρῶ
δικαιοσύνην
οἷον
εἶναί
φασιν
|
καὶ |
ὅθεν
γεγονέναι,
δεύτερον
δὲ
ὅτι |
[368] |
αὐτῇ.
Ο
τε
οὖν
Γλαύκων
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
ἐδέοντο
παντὶ
τρόπῳ |
[377] |
εἶπον,
καὶ
Ομηρος
ἡμῖν
ἐλεγέτην
|
καὶ |
οἱ
ἄλλοι
ποιηταί.
οὗτοι
γάρ |
[359] |
ὡς
ὁ
λόγος.
Ως
δὲ
|
καὶ |
οἱ
ἐπιτηδεύοντες
ἀδυναμίᾳ
τοῦ
ἀδικεῖν |
[366] |
ὡς
αἱ
(μέγισται
πόλεις
λέγουσι
|
καὶ |
οἱ
θεῶν
παῖδες
ποιηταὶ
καὶ |
[366] |
αἱ
τελεταὶ
αὖ
μέγα
δύνανται
|
καὶ |
οἱ
λύσιοι
θεοί,
ὡς
αἱ |
[372] |
τραπεζῶν
(δειπνεῖν,
καὶ
ὄψα
ἅπερ
|
καὶ |
οἱ
νῦν
ἔχουσι
καὶ
τραγήματα. |
[371] |
μόνον
ἑαυτοῖς
ποιεῖν
ἱκανά,
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἷα
καὶ
ὅσα
ἐκείνοις
ὧν |
[378] |
καὶ
ἡρώων
πρὸς
συγγενεῖς
τε
|
καὶ |
οἰκείους
αὐτῶν—
ἀλλ’
εἴ
πως |
[381] |
γε
σύνθετα
πάντα
σκεύη
τε
|
καὶ |
οἰκοδομήματα
καὶ
ἀμφιέσματα
κατὰ
τὸν |
[372] |
οἶνον
καὶ
ἱμάτια
καὶ
ὑποδήματα;
|
καὶ |
οἰκοδομησάμενοι
οἰκίας,
θέρους
μὲν
τὰ |
[372] |
τι
ἢ
σῖτόν
τε
ποιοῦντες
|
καὶ |
οἶνον
καὶ
ἱμάτια
καὶ
ὑποδήματα; |
[380] |
γόητα
τὸν
θεὸν
οἴει
εἶναι
|
καὶ |
οἷον
ἐξ
ἐπιβουλῆς
φαντάζεσθαι
ἄλλοτε |
[368] |
ἀνδρὸς
ἑνός,
ἔστι
δέ
που
|
καὶ |
ὅλης
πόλεως;
Πάνυ
γε,
ἦ |
[377] |
λέγεις.
Οὓς
Ησίοδός
τε,
εἶπον,
|
καὶ |
Ομηρος
ἡμῖν
ἐλεγέτην
καὶ
οἱ |
[363] |
ὥσπερ
ὁ
γενναῖος
Ησίοδός
τε
|
καὶ |
Ομηρός
φασιν,
ὁ
μὲν
τὰς |
[367] |
καὶ
παρακελεύεσθαι
ἄδικον
ὄντα
λανθάνειν,
|
καὶ |
ὁμολογεῖν
Θρασυμάχῳ
ὅτι
τὸ
μὲν |
[377] |
ὡς
ἔοικεν,
ἐπιστατητέον
τοῖς
μυθοποιοῖς,
|
(καὶ |
ὃν
μὲν
ἂν
καλὸν
(μῦθον) |
[359] |
νόμους
τίθεσθαι
καὶ
συνθήκας
αὑτῶν,
|
καὶ |
ὀνομάσαι
τὸ
ὑπὸ
τοῦ
νόμου |
[374] |
ἄλλο
τῶν
πολεμικῶν
ὅπλων
τε
|
καὶ |
ὀργάνων
αὐθημερὸν
ὁπλιτικῆς
ἤ
τινος |
[364] |
βίβλων
δὲ
ὅμαδον
παρέχονται
Μουσαίου
|
καὶ |
Ορφέως,
Σελήνης
τε
καὶ
Μουσῶν |
[367] |
(ἀκούειν,
φρονεῖν,
καὶ
ὑγιαίνειν
δή,
|
καὶ |
ὅσ’
ἄλλα
ἀγαθὰ
γόνιμα
τῇ |
[371] |
ποιεῖν
ἱκανά,
ἀλλὰ
καὶ
οἷα
|
καὶ |
ὅσα
ἐκείνοις
ὧν
ἂν
δέωνται. |
[363] |
δόξης
ἀρχαί
τε
καὶ
γάμοι
|
καὶ |
ὅσαπερ
Γλαύκων
διῆλθεν
ἄρτι,
ἀπὸ |
[375] |
ἄρα,
ἦν
δ’
ἐγώ,
δυνατόν,
|
καὶ |
οὐ
παρὰ
φύσιν
ζητοῦμεν
τοιοῦτον |
[362] |
ἅτε
ἐπιτηδεύοντα
πρᾶγμα
ἀληθείας
ἐχόμενον
|
καὶ |
οὐ
πρὸς
δόξαν
ζῶντα,
οὐ |
[372] |
καλῶς
λέγεις·
καὶ
σκεπτέον
γε
|
καὶ |
οὐκ
ἀποκνητέον.
Πρῶτον
οὖν
σκεψώμεθα |
[361] |
τελέως
ἀδίκῳ
τὴν
τελεωτάτην
ἀδικίαν,
|
καὶ |
οὐκ
ἀφαιρετέον
ἀλλ’
ἐατέον
τὰ |
[366] |
δικαιοσύνη,
πολλήν
που
συγγνώμην
ἔχει
|
καὶ |
οὐκ
ὀργίζεται
τοῖς
ἀδίκοις,
ἀλλ’ |
[359] |
εἶναι
δὴ
ταύτην
γένεσίν
τε
|
καὶ |
οὐσίαν
δικαιοσύνης,
μεταξὺ
οὖσαν
τοῦ |
[361] |
ῥώμην
καὶ
διὰ
παρασκευὴν
φίλων
|
καὶ |
οὐσίας.
τοῦτον
δὲ
τοιοῦτον
θέντες |
[382] |
ἔν
τε
ἔργῳ
καὶ
λόγῳ,
|
καὶ |
οὔτε
αὐτὸς
μεθίσταται
οὔτε
ἄλλους |
[375] |
γένηται·
ταῦτα
δὲ
ἀδυνάτοις
ἔοικεν,
|
καὶ |
οὕτω
(δὴ
συμβαίνει
ἀγαθὸν
φύλακα |
[372] |
(πρὸς
τὸ
πῦρ,
μετρίως
ὑποπίνοντες·
|
καὶ |
οὕτω
διάγοντες
τὸν
βίον
ἐν |
[381] |
Ορθότατα,
ἦν
δ’
ἐγώ,
λέγεις.
|
καὶ |
οὕτως
ἔχοντος
δοκεῖ
ἄν
τίς |
[372] |
ταλαιπωρεῖσθαι,
καὶ
ἀπὸ
τραπεζῶν
(δειπνεῖν,
|
καὶ |
ὄψα
ἅπερ
καὶ
οἱ
νῦν |
[373] |
καὶ
τράπεζαι
καὶ
τἆλλα
σκεύη,
|
καὶ |
ὄψα
δὴ
καὶ
μύρα
καὶ |
[372] |
δ’
ἐγώ,
λέγεις.
ἐπελαθόμην
ὅτι
|
καὶ |
ὄψον
ἕξουσιν,
ἅλας
τε
δῆλον |
[378] |
δὲ
δὴ
τοῦ
Κρόνου
ἔργα
|
καὶ |
πάθη
ὑπὸ
τοῦ
ὑέος,
οὐδ’ |
[376] |
θρέψονται
δὲ
δὴ
ἡμῖν
οὗτοι
|
καὶ |
παιδευθήσονται
τίνα
τρόπον;
καὶ
ἆρά |
[365] |
καὶ
καθαρμοὶ
ἀδικημάτων
~διὰ
θυσιῶν
|
καὶ |
(παιδιᾶς
ἡδονῶν
εἰσι
μὲν
ἔτι |
[358] |
δ’
ἐγώ,
ὅτι
δοκεῖ
οὕτω
|
καὶ |
πάλαι
ὑπὸ
Θρασυμάχου
ὡς
τοιοῦτον |
[360] |
οἰχομένου.
καὶ
τὸν
θαυμάζειν
τε
|
καὶ |
πάλιν
ἐπιψηλαφῶντα
τὸν
δακτύλιον
στρέψαι |
[380] |
τε
καὶ
ποτῶν
καὶ
πόνων,
|
καὶ |
πᾶν
φυτὸν
ὑπὸ
εἱλήσεών
τε |
[373] |
ποικιλίαν,
καὶ
χρυσὸν
καὶ
ἐλέφαντα
|
καὶ |
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
κτητέον.
ἦ |
[363] |
καὶ
παρακελεύονται
πατέρες
τε
ὑέσιν,
|
~καὶ |
πάντες
οἱ
(τινῶν
κηδόμενοι,
ὡς |
[378] |
ποικιλτέον,
καὶ
ἄλλας
ἔχθρας
πολλὰς
|
καὶ |
παντοδαπὰς
θεῶν
τε
καὶ
ἡρώων |
[381] |
τινες
περιέρχονται
νύκτωρ
πολλοῖς
ξένοις
|
καὶ |
παντοδαποῖς
ἰνδαλλόμενοι,
ἵνα
μὴ
ἅμα |
[380] |
δοκεῖν,
ἢ
ἁπλοῦν
τε
εἶναι
|
καὶ |
πάντων
ἥκιστα
τῆς
ἑαυτοῦ
ἰδέας |
[366] |
κιβδήλου
κτησώμεθα,
καὶ
παρὰ
θεοῖς
|
καὶ |
παρ’
ἀνθρώποις
πράξομεν
κατὰ
νοῦν |
[362] |
φασίν,
ὦ
Σώκρατες,
παρὰ
θεῶν
|
καὶ |
παρ’
ἀνθρώπων
τῷ
ἀδίκῳ
παρεσκευάσθαι |
[366] |
ἐὰν
μετ’
εὐσχημοσύνης
κιβδήλου
κτησώμεθα,
|
καὶ |
παρὰ
θεοῖς
καὶ
παρ’
ἀνθρώποις |
[362] |
συμβάλλειν,
κοινωνεῖν
οἷς
ἂν
ἐθέλῃ,
|
καὶ |
παρὰ
ταῦτα
πάντα
ὠφελεῖσθαι
κερδαίνοντα |
[367] |
εἶναι
(ψέγειν
ἀλλὰ
τὸ
δοκεῖν,
|
καὶ |
παρακελεύεσθαι
ἄδικον
ὄντα
λανθάνειν,
καὶ |
[362] |
βούλεσθαι
Γλαύκων.
λέγουσι
δέ
που
|
καὶ |
παρακελεύονται
πατέρες
τε
ὑέσιν,
~καὶ |
[373] |
μύρα
καὶ
θυμιάματα
καὶ
ἑταῖραι
|
καὶ |
πέμματα,
καὶ
ἕκαστα
τούτων
παντοδαπά. |
[364] |
οἳ
ἄν
πῃ
ἀσθενεῖς
τε
|
(καὶ |
πένητες
ὦσιν,
ὁμολογοῦντες
αὐτοὺς
ἀμείνους |
[382] |
τῷ
κυριωτάτῳ
που
ἑαυτῶν
ψεύδεσθαι
|
καὶ |
περὶ
τὰ
κυριώτατα
οὐδεὶς
ἑκὼν |
[368] |
διερευνήσασθαι
τί
τέ
ἐστιν
ἑκάτερον
|
καὶ |
περὶ
τῆς
ὠφελίας
αὐτοῖν
τἀληθὲς |
[377] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
τὸ
μέγιστον
|
καὶ |
περὶ
τῶν
μεγίστων
ψεῦδος
ὁ |
[365] |
αὐτῶν
ποῖός
τις
ἂν
(ὢν
|
καὶ |
πῇ
πορευθεὶς
τὸν
βίον
ὡς |
[377] |
καὶ
μητέρας
λέγειν
τοῖς
παισίν,
|
καὶ |
πλάττειν
τὰς
ψυχὰς
αὐτῶν
τοῖς |
[362] |
καὶ
ἰδίᾳ
καὶ
δημοσίᾳ
περιγίγνεσθαι
|
καὶ |
πλεονεκτεῖν
τῶν
ἐχθρῶν,
πλεονεκτοῦντα
δὲ |
[373] |
ἱκανή,
ἀλλ’
ἤδη
ὄγκου
ἐμπληστέα
|
καὶ |
πλήθους,
ἃ
οὐκέτι
τοῦ
ἀναγκαίου |
[377] |
μέμφεσθαι.
ἀλλὰ
πῶς
δὴ
λέγομεν
|
καὶ |
ποῖα;
Πρῶτον
μέν,
ἦν
δ’ |
[374] |
τ’
ἐσμέν,
ἐκλέξασθαι
τίνες
τε
|
καὶ |
ποῖαι
φύσεις
ἐπιτήδειαι
εἰς
πόλεως |
[383] |
δεῖ
περὶ
θεῶν
καὶ
λέγειν
|
καὶ |
ποιεῖν,
ὡς
μήτε
αὐτοὺς
γόητας |
[361] |
γυμνωτέος
δὴ
πάντων
πλὴν
δικαιοσύνης
|
καὶ |
ποιητέος
ἐναντίως
διακείμενος
τῷ
προτέρῳ· |
[365] |
Αρχιλόχου
ἀλώπεκα
ἑλκτέον
ἐξόπισθεν
κερδαλέαν
|
καὶ |
ποικίλην.
Αλλὰ
γάρ,
φησί
τις, |
[378] |
δεῖ
γιγαντομαχίας
τε
μυθολογητέον
αὐτοῖς
|
καὶ |
ποικιλτέον,
καὶ
ἄλλας
ἔχθρας
πολλὰς |
[370] |
εἴη,
εἰ
αὐτοῖς
βουκόλους
τε
|
καὶ |
ποιμένας
τούς
τε
ἄλλους
νομέας |
[380] |
μορφάς,
τοτὲ
δὲ
ἡμᾶς
ἀπατῶντα
|
καὶ |
ποιοῦντα
περὶ
αὑτοῦ
τοιαῦτα
δοκεῖν, |
[364] |
πείθοντες
οὐ
μόνον
ἰδιώτας
ἀλλὰ
|
καὶ |
πόλεις,
ὡς
ἄρα
λύσεις
τε |
[364] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πλῆθος
λέγουσι,
|
καὶ |
πονηροὺς
πλουσίους
καὶ
ἄλλας
δυνάμεις |
[369] |
τέτταρσιν
καὶ
τετραπλάσιον
χρόνον
τε
|
καὶ |
πόνον
ἀναλίσκειν
ἐπὶ
σίτου
παρασκευῇ |
[380] |
ὑπὸ
σιτίων
τε
καὶ
ποτῶν
|
καὶ |
πόνων,
καὶ
πᾶν
φυτὸν
ὑπὸ |
[380] |
οἷον
σῶμα
ὑπὸ
σιτίων
τε
|
καὶ |
ποτῶν
καὶ
πόνων,
καὶ
πᾶν |
[371] |
καλοῦμεν
τοὺς
πρὸς
ὠνήν
τε
|
καὶ |
πρᾶσιν
διακονοῦντας
ἱδρυμένους
ἐν
ἀγορᾷ, |
[378] |
εὐθὺς
καὶ
γέρουσι
καὶ
γραυσί,
|
καὶ |
πρεσβυτέροις
γιγνομένοις
καὶ
τοὺς
ποιητὰς |
[366] |
καὶ
οἱ
θεῶν
παῖδες
ποιηταὶ
|
καὶ |
προφῆται
τῶν
θεῶν
γενόμενοι,
οἳ |
[377] |
Οπερ,
ἦν
δ’
ἐγώ,
χρὴ
|
καὶ |
πρῶτον
καὶ
μάλιστα
μέμφεσθαι,
ἄλλως |
[358] |
(ἐπανανεώ(
σομαι
τὸν
Θρασυμάχου
λόγον,
|
καὶ |
πρῶτον
μὲν
ἐρῶ
δικαιοσύνην
οἷον |
[370] |
τε
ἕκαστα
γίγνεται
καὶ
κάλλιον
|
καὶ |
ῥᾷον,
ὅταν
εἷς
ἓν
κατὰ |
[368] |
δικαιοσύνη
ἐν
τῷ
μείζονι
ἐνείη
|
καὶ |
ῥᾴων
καταμαθεῖν.
εἰ
οὖν
βούλεσθε, |
[361] |
βίας
δέηται,
διά
τε
ἀνδρείαν
|
καὶ |
ῥώμην
καὶ
διὰ
παρασκευὴν
φίλων |
[359] |
ἄρχοντι,
ὄμβρου
δὲ
πολλοῦ
γενομένου
|
καὶ |
σεισμοῦ
ῥαγῆναί
τι
τῆς
γῆς |
[372] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
καλῶς
λέγεις·
|
καὶ |
σκεπτέον
γε
καὶ
οὐκ
ἀποκνητέον. |
[370] |
γεωργῶν
χρῆσθαι
ὑποζυγίοις,
ὑφάνται
δὲ
|
καὶ |
σκυτοτόμοι
δέρμασίν
τε
καὶ
ἐρίοις. |
[369] |
ἄλλος
δέ
τις
ὑφάντης;
ἢ
|
καὶ |
σκυτοτόμον
αὐτόσε
προσθήσομεν
ἤ
τιν’ |
[374] |
γεωργῶν
τις
ἅμα
πολεμικὸς
ἔσται
|
καὶ |
σκυτοτομῶν
καὶ
ἄλλην
τέχνην
ἡντινοῦν |
[358] |
χαίρειν.
οὑτωσὶ
οὖν
ποιήσω,
ἐὰν
|
καὶ |
σοὶ
δοκῇ·
(ἐπανανεώ(
σομαι
τὸν |
[358] |
σοι
ὃν
τρόπον
αὖ
βούλομαι
|
καὶ |
σοῦ
ἀκούειν
ἀδικίαν
μὲν
ψέγοντος, |
[379] |
τέτυκται.
τὴν
δὲ
τῶν
ὅρκων
|
καὶ |
σπονδῶν
σύγχυσιν,
ἣν
ὁ
Πάνδαρος |
[360] |
δακτύλιον
στρέψαι
ἔξω
τὴν
σφενδόνην,
|
καὶ |
στρέψαντα
φανερὸν
γενέσθαι.
καὶ
τοῦτο |
[362] |
λεγόμενον,
ἀδελφὸς
ἀνδρὶ
παρείη·
ὥστε
|
καὶ |
σύ,
εἴ
τι
ὅδε
ἐλλείπει, |
[379] |
οὐκ
ἐσμὲν
ποιηταὶ
ἐγώ
τε
|
(καὶ |
σὺ
ἐν
τῷ
παρόντι,
ἀλλ’ |
[373] |
τε
καὶ
μαγείρων;
ἔτι
δὲ
|
καὶ |
συβωτῶν
προσδεησόμεθα·
τοῦτο
γὰρ
ἡμῖν |
[363] |
ἀγαγόντες
τῷ
λόγῳ
καὶ
κατακλίναντες
|
καὶ |
συμπόσιον
τῶν
ὁσίων
κατασκευάσαντες
ἐστεφανωμένους |
[359] |
ἐντεῦθεν
δὴ
ἄρξασθαι
νόμους
τίθεσθαι
|
καὶ |
συνθήκας
αὑτῶν,
καὶ
ὀνομάσαι
τὸ |
[365] |
δὴ
τρεπτέον
ὅλως·
πρόθυρα
μὲν
|
καὶ |
σχῆμα
κύκλῳ
περὶ
ἐμαυτὸν
σκιαγραφίαν |
[376] |
ὥσπερ
ἐν
μύθῳ
μυθολογοῦντές
τε
|
καὶ |
σχολὴν
ἄγοντες
λόγῳ
παιδεύωμεν
τοὺς |
[381] |
ἀλλοιώσειεν;
Ναί.
Καὶ
μήν
που
|
καὶ |
τά
γε
σύνθετα
πάντα
σκεύη |
[358] |
τῇ
ψυχῇ,
τοὺς
δὲ
μισθοὺς
|
καὶ |
τὰ
γιγνόμενα
ἀπ’
αὐτῶν
ἐᾶσαι |
[361] |
τε
ἀδύνατα
ἐν
τῇ
τέχνῃ
|
καὶ |
τὰ
δυνατὰ
διαισθάνεται,
(καὶ
τοῖς |
[372] |
καὶ
μυρρίναις,
εὐωχήσονται
αὐτοί
τε
|
καὶ |
τὰ
παιδία,
ἐπιπίνοντες
τοῦ
οἴνου, |
[375] |
εἶναι,
δῆλα.
Ναί.
Καὶ
μὴν
|
καὶ |
τὰ
τῆς
ψυχῆς,
ὅτι
γε |
[381] |
Αλλὰ
μὴν
ὁ
θεός
γε
|
καὶ |
τὰ
τοῦ
θεοῦ
πάντῃ
ἄριστα |
[362] |
ἐπάμυνε.
καίτοι
ἐμέ
γε
ἱκανὰ
|
καὶ |
τὰ
ὑπὸ
τούτου
ῥηθέντα
καταπαλαῖσαι |
[362] |
Οὐδέν,
ἔφη,
λέγεις·
ἀλλ’
ἔτι
|
καὶ |
τάδε
ἄκουε.
δεῖ
γὰρ
διελθεῖν |
[360] |
ἐκ
δεσμῶν
λύειν
οὕστινας
βούλοιτο,
|
καὶ |
τἆλλα
πράττειν
ἐν
τοῖς
ἀνθρώποις |
[373] |
κλῖναί
τε
προσέσονται
καὶ
τράπεζαι
|
καὶ |
τἆλλα
σκεύη,
καὶ
ὄψα
δὴ |
[365] |
ὡς
δηλοῦσί
μοι
οἱ
σοφοί,
|
καὶ |
τὰν
ἀλάθειαν
βιᾶται
καὶ
κύριον |
[378] |
λόγον.
ἀλλ’
εἴ
τις
αὖ
|
καὶ |
ταῦτα
ἐρωτῴη
ἡμᾶς,
ταῦτα
ἅττα |
[377] |
δὴ
τὸν
αὐτὸν
τύπον
εἶναι
|
καὶ |
ταὐτὸν
(δύνασθαι
τούς
τε
μείζους |
[376] |
ἔφη.
Φιλόσοφος
δὴ
καὶ
θυμοειδὴς
|
καὶ |
ταχὺς
καὶ
ἰσχυρὸς
ἡμῖν
τὴν |
[366] |
πράξομεν
κατὰ
νοῦν
ζῶντές
τε
|
καὶ |
τελευτήσαντες,
ὡς
ὁ
τῶν
πολλῶν |
[365] |
μὲν
ἔτι
ζῶσιν,
εἰσὶ
δὲ
|
καὶ |
τελευτήσασιν,
ἃς
δὴ
τελετὰς
καλοῦσιν, |
[369] |
ἕνα
ὄντα
παρασκευάζειν
σιτία
τέτταρσιν
|
καὶ |
τετραπλάσιον
χρόνον
τε
καὶ
πόνον |
[369] |
δικαιοσύνην
αὐτῆς
ἴδοιμεν
ἂν
γιγνομένην
|
καὶ |
τὴν
ἀδικίαν;
Τάχ’
ἄν,
ἦ |
[360] |
ἐκείνης
ἐπιθέμενον
τῷ
βασιλεῖ
ἀποκτεῖναι
|
καὶ |
τὴν
ἀρχὴν
οὕτω
κατασχεῖν.
εἰ |
[360] |
παρὰ
τὸν
βασιλέα,
ἐλθόντα
(δὲ
|
καὶ |
τὴν
γυναῖκα
αὐτοῦ
μοιχεύσαντα,
μετ’ |
[369] |
εἰ
γιγνομένην
πόλιν
θεασαίμεθα
λόγῳ,
|
καὶ |
τὴν
δικαιοσύνην
αὐτῆς
ἴδοιμεν
ἂν |
[373] |
ἀλλὰ
τήν
τε
ζωγραφίαν
κινητέον
|
καὶ |
τὴν
ποικιλίαν,
καὶ
χρυσὸν
καὶ |
[377] |
Ποίους
δή,
ἦ
δ’
ὅς,
|
καὶ |
τί
αὐτῶν
μεμφόμενος
λέγεις;
Οπερ, |
[367] |
ὅτι
δικαιοσύνη
ἀδικίας
κρεῖττον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τί
ποιοῦσα
ἑκατέρα
τὸν
ἔχοντα |
[364] |
καὶ
ἄλλας
δυνάμεις
ἔχοντας
εὐδαιμονίζειν
|
καὶ |
τιμᾶν
εὐχερῶς
ἐθέλουσιν
δημοσίᾳ
τε |
[366] |
δικαιοσύνην
ἄλλως
ἢ
δόξας
τε
|
καὶ |
τιμὰς
καὶ
δωρεὰς
τὰς
ἀπ’ |
[361] |
δικαίου
εἴτε
τῶν
δωρεῶν
τε
|
καὶ |
τιμῶν
ἕνεκα
τοιοῦτος
εἴη.
γυμνωτέος |
[358] |
ἀκοῦσαι
τί
τ’
ἔστιν
ἑκάτερον
|
καὶ |
τίνα
ἔχει
δύναμιν
αὐτὸ
καθ’ |
[378] |
ἡμᾶς,
ταῦτα
ἅττα
τ’
ἐστὶν
|
καὶ |
τίνες
οἱ
μῦθοι,
τίνας
ἂν |
[371] |
τε
δικαιοσύνη
καὶ
ἡ
ἀδικία;
|
καὶ |
τίνι
ἅμα
ἐγγενομένη
ὧν
ἐσκέμμεθα; |
[381] |
ἑαυτὸν
ἢ
ἐπὶ
τὸ
χεῖρον
|
καὶ |
τὸ
αἴσχιον
ἑαυτοῦ;
(Ανάγκη,
ἔφη, |
[376] |
ἀγνοίᾳ
ὁριζόμενον
τό
τε
οἰκεῖον
|
καὶ |
τὸ
ἀλλότριον;
Οὐδαμῶς,
ἦ
δ’ |
[382] |
ἄρα
ἀψευδὲς
τὸ
δαιμόνιόν
τε
|
καὶ |
τὸ
θεῖον.
Παντάπασι
μὲν
οὖν, |
[357] |
ἀγαθοῦ,
ἐν
ᾧ
τὸ
γυμνάζεσθαι
|
καὶ |
τὸ
κάμνοντα
ἰατρεύεσθαι
καὶ
ἰάτρευσίς |
[357] |
γιγνομένων,
οἷον
αὖ
τὸ
φρονεῖν
|
καὶ |
τὸ
ὁρᾶν
καὶ
τὸ
ὑγιαίνειν; |
[357] |
τὸ
φρονεῖν
καὶ
τὸ
ὁρᾶν
|
καὶ |
τὸ
ὑγιαίνειν;
τὰ
γὰρ
τοιαῦτά |
[370] |
εἷς
μίαν.
Αλλὰ
μὴν
οἶμαι
|
καὶ |
τόδε
δῆλον,
ὡς,
ἐάν
τίς |
[359] |
δικαιοσύνης,
ὦ
Σώκρατες,
αὕτη
τε
|
καὶ |
τοιαύτη,
καὶ
ἐξ
ὧν
πέφυκε |
[372] |
οὐδὲ
κακῶς
ἔχει·
σκοποῦντες
γὰρ
|
καὶ |
τοιαύτην
τάχ’
ἂν
κατίδοιμεν
τήν |
[370] |
Αληθῆ.
Τέκτονες
δὴ
καὶ
χαλκῆς
|
καὶ |
τοιοῦτοί
τινες
πολλοὶ
δημιουργοί,
κοινωνοὶ |
[375] |
οὐκ
ἄγριοι
ἀλλήλοις
τε
ἔσονται
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
πολίταις,
ὄντες
τοιοῦτοι |
[361] |
τέχνῃ
καὶ
τὰ
δυνατὰ
διαισθάνεται,
|
(καὶ |
τοῖς
μὲν
ἐπιχειρεῖ,
τὰ
δὲ |
[360] |
ἂν
μείνειεν
ἐν
τῇ
δικαιοσύνῃ
|
καὶ |
τολμήσειεν
ἀπέχεσθαι
τῶν
ἀλλοτρίων
καὶ |
[360] |
ἐὰν
διαστησώμεθα
τόν
τε
δικαιότατον
|
καὶ |
τὸν
ἀδικώτατον,
οἷοί
τ’
ἐσόμεθα |
[360] |
καὶ
διαλέγεσθαι
ὡς
περὶ
οἰχομένου.
|
καὶ |
τὸν
θαυμάζειν
τε
καὶ
πάλιν |
[360] |
οὖν
δύο
τοιούτω
δακτυλίω
γενοίσθην,
|
καὶ |
τὸν
μὲν
ὁ
δίκαιος
περιθεῖτο, |
[365] |
ἔφη,
ὦ
φίλε
Σώκρατες,
τοιαῦτα
|
καὶ |
τοσαῦτα
λεγόμενα
ἀρετῆς
πέρι
καὶ |
[368] |
τοῦ
Αδειμάντου
ἠγάμην,
~ἀτὰρ
οὖν
|
καὶ |
τότε
πάνυ
γε
(ἥσθην
καὶ |
[357] |
τυγχάνει
πρὸς
ἅπαντα,
καὶ
δὴ
|
καὶ |
τότε
τοῦ
Θρασυμάχου
τὴν
ἀπόρρησιν |
[367] |
τὴν
φύσιν
τοῦ
τε
Γλαύκωνος
|
καὶ |
τοῦ
Αδειμάντου
ἠγάμην,
~ἀτὰρ
οὖν |
[377] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
μύθοις
ὀψόμεθα
|
καὶ |
τοὺς
ἐλάττους.
δεῖ
γὰρ
δὴ |
[377] |
ταὐτὸν
(δύνασθαι
τούς
τε
μείζους
|
καὶ |
τοὺς
ἐλάττους.
ἢ
οὐκ
οἴει; |
[362] |
ἄκουε.
δεῖ
γὰρ
διελθεῖν
ἡμᾶς
|
καὶ |
τοὺς
ἐναντίους
λόγους
ὧν
ὅδε |
[362] |
(τούς
τε
φίλους
εὖ
ποιεῖν
|
καὶ |
τοὺς
ἐχθροὺς
βλάπτειν,
καὶ
θεοῖς |
[364] |
δέ
τε
καὶ
θεοὶ
αὐτοί,
|
καὶ |
τοὺς
μὲν
θυσίαισι
καὶ
εὐχωλαῖς |
[378] |
καὶ
γραυσί,
καὶ
πρεσβυτέροις
γιγνομένοις
|
καὶ |
τοὺς
ποιητὰς
ἐγγὺς
τούτων
ἀναγκαστέον |
[380] |
δεήσει
τούς
τε
λέγοντας
λέγειν
|
καὶ |
τοὺς
ποιοῦντας
ποιεῖν,
μὴ
πάντων |
[362] |
τῶν
ἐχθρῶν,
πλεονεκτοῦντα
δὲ
πλουτεῖν
|
καὶ |
(τούς
τε
φίλους
εὖ
ποιεῖν |
[360] |
σφενδόνην,
καὶ
στρέψαντα
φανερὸν
γενέσθαι.
|
καὶ |
τοῦτο
ἐννοήσαντα
ἀποπειρᾶσθαι
τοῦ
δακτυλίου |
[357] |
αὐτῶν.
Εστιν
γὰρ
οὖν,
ἔφην,
|
καὶ |
τοῦτο
τρίτον.
ἀλλὰ
τί
δή; |
[373] |
γὰρ
οὐδέν—
ἐν
δὲ
ταύτῃ
|
καὶ |
τούτου
προσδεήσει.
δεήσει
δὲ
καὶ |
[370] |
αὖ
ὁ
οἰκοδόμος·
πολλῶν
δὲ
|
καὶ |
τούτῳ
δεῖ.
ὡσαύτως
δ’
ὁ |
[366] |
ὅσον
ἂν
οἷός
τ’
ᾖ.
|
καὶ |
τούτων
ἁπάντων
οὐδὲν
ἄλλο
αἴτιον |
[373] |
οἱ
περὶ
μουσικήν,
ποιηταί
τε
|
καὶ |
τούτων
ὑπηρέται,
ῥαψῳδοί,
ὑποκριταί,
χορευταί, |
[372] |
ἅπερ
καὶ
οἱ
νῦν
ἔχουσι
|
καὶ |
τραγήματα.
Εἶεν,
ἦν
δ’
ἐγώ· |
[372] |
δὴ
ἐν
ἀγροῖς
ἑψήματα,
ἑψήσονται.
|
καὶ |
τραγήματά
που
παραθήσομεν
αὐτοῖς
τῶν |
[373] |
δίαιτα,
ἀλλὰ
κλῖναί
τε
προσέσονται
|
καὶ |
τράπεζαι
καὶ
τἆλλα
σκεύη,
καὶ |
[364] |
καί
τινα
ὁδὸν
μακράν
τε
|
καὶ |
τραχεῖαν
καὶ
ἀνάντη·
οἱ
δὲ |
[372] |
σκοποῦμεν
μόνον
ὅπως
γίγνεται,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τρυφῶσαν
πόλιν.
ἴσως
οὖν
οὐδὲ |
[380] |
τῶν
περὶ
θεοὺς
νόμων
τε
|
καὶ |
τύπων,
ἐν
ᾧ
δεήσει
τούς |
[372] |
τε
δῆλον
ὅτι
καὶ
ἐλάας
|
καὶ |
τυρόν,
καὶ
βολβοὺς
καὶ
λάχανά |
[359] |
ἂν
βούληται,
τῷ
τε
δικαίῳ
|
καὶ |
τῷ
ἀδίκῳ,
εἶτ’
ἐπακολουθήσαιμεν
θεώμενοι |
[382] |
ἐν
τοῖς
λόγοις
(ψεῦδος)
πότε
|
καὶ |
τῷ
χρήσιμον,
ὥστε
μὴ
ἄξιον |
[366] |
ἅπας
ὁ
λόγος
οὗτος
ὥρμησεν
|
καὶ |
τῷδε
καὶ
ἐμοὶ
πρὸς
σέ, |
[373] |
καὶ
τούτου
προσδεήσει.
δεήσει
δὲ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
βοσκημάτων
παμπόλλων,
εἴ |
[371] |
γάρ.
Πλειόνων
δὴ
γεωργῶν
τε
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
δημιουργῶν
δεῖ
ἡμῖν |
[371] |
πόλει.
Πλειόνων
γάρ.
Καὶ
δὴ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
διακόνων
που
τῶν |
[374] |
τῆς
σκυτικῆς
ἔργον
καλῶς
γίγνοιτο,
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἑνὶ
ἑκάστῳ
ὡσαύτως |
[357] |
(τῶν
δὲ
μισθῶν
τε
χάριν
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ὅσα
γίγνεται
ἀπ’ |
[381] |
εὖ
ἔχοντα
ὑπὸ
χρόνου
τε
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
παθημάτων
ἥκιστα
ἀλλοιοῦται. |
[362] |
δικαίου
πολὺ
ἄμεινον
τοὺς
θεοὺς
|
καὶ |
τῶν
ἀνθρώπων
οὓς
ἂν
βούληται, |
[357] |
αὐτό
τε
αὑτοῦ
χάριν
ἀγαπῶμεν
|
καὶ |
τῶν
ἀπ’
αὐτοῦ
γιγνομένων,
οἷον |
[365] |
ἢ
ἔκ
τε
τῶν
νόμων
|
καὶ |
τῶν
γενεαλογησάντων
ποιητῶν,
οἱ
δὲ |
[382] |
οὐ
πρός
τε
τοὺς
πολεμίους
|
καὶ |
τῶν
καλουμένων
φίλων,
ὅταν
διὰ |
[379] |
ἐλάττω
τἀγαθὰ
τῶν
κακῶν
ἡμῖν,
|
καὶ |
τῶν
μὲν
ἀγαθῶν
οὐδένα
ἄλλον |
[373] |
παντοδαπῶν
δημιουργοί,
τῶν
τε
ἄλλων
|
(καὶ |
τῶν
περὶ
τὸν
γυναικεῖον
κόσμον. |
[369] |
δὴ
οἰκήσεως,
τρίτη
δὲ
ἐσθῆτος
|
καὶ |
τῶν
τοιούτων.
Εστι
ταῦτα.
Φέρε |
[380] |
ὑπὸ
εἱλήσεών
τε
καὶ
ἀνέμων
|
καὶ |
τῶν
τοιούτων
παθημάτων,
~οὐ
τὸ |
[361] |
τῷ
μὴ
τέγγεσθαι
ὑπὸ
κακοδοξίας
|
καὶ |
τῶν
ὑπ’
αὐτῆς
γιγνομένων,
ἀλλὰ |
[367] |
αὑτῶν,
οἷον
ὁρᾶν,
(ἀκούειν,
φρονεῖν,
|
καὶ |
ὑγιαίνειν
δή,
καὶ
ὅσ’
ἄλλα |
[372] |
παιδία,
ἐπιπίνοντες
τοῦ
οἴνου,
ἐστεφανωμένοι
|
καὶ |
ὑμνοῦντες
τοὺς
θεούς,
ἡδέως
συνόντες |
[382] |
οὐ
μόνον
ὑπὸ
θεῶν
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὑπ’
ἀνθρώπων
μισεῖται.
Δοκεῖ
μοι. |
[374] |
ἐξελθὸν
ὑπὲρ
τῆς
οὐσίας
ἁπάσης
|
καὶ |
ὑπὲρ
ὧν
νυνδὴ
ἐλέγομεν
διαμαχεῖται |
[364] |
καὶ
ἰδίᾳ,
τοὺς
δὲ
ἀτιμάζειν
|
καὶ |
ὑπερορᾶν,
οἳ
ἄν
πῃ
ἀσθενεῖς |
[364] |
καὶ
ἀδικίας
ἰδίᾳ
τε
λεγόμενον
|
(καὶ |
ὑπὸ
ποιητῶν.
πάντες
γὰρ
ἐξ |
[372] |
τοῦ
δὲ
(χειμῶνος
ἠμφιεσμένοι
τε
|
καὶ |
ὑποδεδεμένοι
ἱκανῶς·
θρέψονται
δὲ
ἐκ |
[373] |
θετέον,
οἰκίας
τε
καὶ
ἱμάτια
|
καὶ |
ὑποδήματα,
ἀλλὰ
τήν
τε
ζωγραφίαν |
[372] |
ποιοῦντες
καὶ
οἶνον
καὶ
ἱμάτια
|
καὶ |
ὑποδήματα;
καὶ
οἰκοδομησάμενοι
οἰκίας,
θέρους |
[382] |
ἐν
τῇ
ψυχῇ
ἐστὶν
παθήματος
|
καὶ |
ὕστερον
γεγονὸς
εἴδωλον,
οὐ
πάνυ |
[372] |
ἐρεβίνθων
καὶ
κυάμων,
καὶ
μύρτα
|
καὶ |
φηγοὺς
σποδιοῦσιν
(πρὸς
τὸ
πῦρ, |
[376] |
πρᾷός
τις
ἔσεσθαι,
φύσει
φιλόσοφον
|
καὶ |
φιλομαθῆ
αὐτὸν
δεῖν
εἶναι;
Τιθῶμεν, |
[376] |
εἶπον
ἐγώ,
τό
γε
φιλομαθὲς
|
καὶ |
φιλόσοφον
ταὐτόν;
Ταὐτὸν
γάρ,
ἔφη. |
[372] |
τις·
εἰ
δ’
αὖ
βούλεσθε,
|
καὶ |
φλεγμαίνουσαν
πόλιν
θεωρήσωμεν·
οὐδὲν
ἀποκωλύει. |
[381] |
Ψυχὴν
δὲ
οὐ
τὴν
ἀνδρειοτάτην
|
καὶ |
φρονιμωτάτην
ἥκιστ’
ἄν
τι
ἔξωθεν |
[374] |
δ’
ὅς.
Αρ’
οὖν
οὐ
|
καὶ |
φύσεως
ἐπιτηδείας
εἰς
αὐτὸ
τὸ |
[370] |
ἢ
οὔ;
Αληθῆ.
Τέκτονες
δὴ
|
καὶ |
χαλκῆς
καὶ
τοιοῦτοί
τινες
πολλοὶ |
[383] |
λέγῃ
περὶ
θεῶν,
χαλεπανοῦμέν
τε
|
καὶ |
χορὸν
οὐ
δώσομεν,
οὐδὲ
τοὺς |
[373] |
ζωγραφίαν
κινητέον
καὶ
τὴν
ποικιλίαν,
|
καὶ |
χρυσὸν
καὶ
ἐλέφαντα
καὶ
πάντα |
[373] |
οἱ
περὶ
τὰ
σχήματά
τε
|
καὶ |
χρώματα,
πολλοὶ
δὲ
οἱ
περὶ |
[367] |
ἀποδεχοίμην
ἂν
οὕτως
ἐπαινούντων
δικαιοσύνην
|
καὶ |
ψεγόντων
ἀδικίαν,
δόξας
τε
περὶ |
[379] |
μὲν
ἐσθλῶν,
αὐτὰρ
ὃ
δειλῶν·
|
καὶ |
ᾧ
μὲν
ἂν
μείξας
ὁ |
[371] |
ἦ
δ’
ὅς,
ὅτι
πωλοῦντες
|
καὶ |
ὠνούμενοι.
Αγορὰ
δὴ
ἡμῖν
καὶ |
[359] |
ἐπεὶ
τὸν
δυνάμενον
αὐτὸ
ποιεῖν
|
καὶ |
ὡς
ἀληθῶς
ἄνδρα
οὐδ’
ἂν |
[376] |
τὸ
πάθος
αὐτοῦ
τῆς
(φύσεως
|
καὶ |
ὡς
ἀληθῶς
φιλόσοφον.
Πῇ
δή; |
[383] |
ἔγωγε
τοὺς
τύπους
τούτους
συγχωρῶ,
|
καὶ |
ὡς
νόμοις
ἂν
χρῴμην.
|