Pages |
[372] |
ταῖς
πόλεσιν
ἐμφύονται.
ἡ
μὲν
|
οὖν |
ἀληθινὴ
πόλις
δοκεῖ
μοι
εἶναι |
[370] |
συχνὸν
αὐτὸ
ποιοῦσιν.
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
Αλλ’
οὐκ
ἄν
πω
πάνυ |
[371] |
γενήσεται
ἐκ
τούτου.
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
(Αν
οὖν
κομίσας
ὁ
γεωργὸς |
[371] |
ὥστ’
εἶναι
τελέα;
Ισως.
Ποῦ
|
οὖν |
ἄν
ποτε
ἐν
αὐτῇ
εἴη |
[377] |
βούληται
ἐνσημήνασθαι
ἑκάστῳ.
Κομιδῇ
μὲν
|
οὖν. |
Αρ’
οὖν
ῥᾳδίως
οὕτω
παρήσομεν |
[367] |
ἀλλ’
οὐ
δόξῃ
ἐστίν,
τοῦτ’
|
οὖν |
αὐτὸ
ἐπαίνεσον
δικαιοσύνης,
ὃ
αὐτὴ |
[368] |
ἐνείη
καὶ
ῥᾴων
καταμαθεῖν.
εἰ
|
οὖν |
βούλεσθε,
~πρῶτον
ἐν
ταῖς
(πόλεσι |
[368] |
δύναμαι
ἐπικουρεῖν
αὐτῇ.
Ο
τε
|
οὖν |
Γλαύκων
καὶ
οἱ
ἄλλοι
ἐδέοντο |
[360] |
εἰ
δὲ
μή,
οὔ.
τίς
|
οὖν |
δὴ
ἡ
διάστασις;
ἥδε·
μηδὲν |
[360] |
τοῦ
ἀδικεῖσθαι
φόβον.
ταῦτα
μὲν
|
οὖν |
δὴ
οὕτω.
(Τὴν
δὲ
κρίσιν |
[359] |
μαίνεσθαι
γὰρ
ἄν.
ἡ
μὲν
|
οὖν |
δὴ
φύσις
δικαιοσύνης,
ὦ
Σώκρατες, |
[360] |
τὴν
ἀρχὴν
οὕτω
κατασχεῖν.
εἰ
|
οὖν |
δύο
τοιούτω
δακτυλίω
γενοίσθην,
καὶ |
[361] |
δωρεαὶ
δοκοῦντι
τοιούτῳ
εἶναι·
ἄδηλον
|
οὖν |
εἴτε
τοῦ
δικαίου
εἴτε
τῶν |
[369] |
πέντε
ἀνδρῶν.
(Φαίνεται.
Τί
δὴ
|
οὖν; |
ἕνα
ἕκαστον
τούτων
δεῖ
τὸ |
[363] |
δὲ
οὐκ
ἔχουσιν.
ὁ
μὲν
|
οὖν |
ἔπαινος
καὶ
ὁ
ψόγος
οὗτος |
[381] |
ἔφη,
ὅτι,
εἴπερ
ἀλλοιοῦται.
Πότερον
|
οὖν |
ἐπὶ
τὸ
βέλτιόν
τε
καὶ |
[369] |
ὀλίγον
ἔργον
αὐτὸ
εἶναι·
σκοπεῖτε
|
οὖν. |
Εσκεπται,
ἔφη
ὁ
Αδείμαντος·
ἀλλὰ |
[371] |
τὰς
πόλεις
ἐμπόρους;
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
(Ετι
δή
τινες,
ὡς
ἐγᾦμαι, |
[373] |
γίγνεται,
ὅταν
γίγνηται.
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
Ετι
δή,
ὦ
φίλε,
μείζονος |
[366] |
οὕτως
ἔχειν
μηνύουσιν.
Κατὰ
τίνα
|
οὖν |
ἔτι
λόγον
δικαιοσύνην
ἂν
πρὸ |
[376] |
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφός,
Πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη,
ἔγωγε
προσδοκῶ
προὔργου
εἶναι |
[382] |
καὶ
τὸ
θεῖον.
Παντάπασι
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
Κομιδῇ
ἄρα
ὁ
θεὸς |
[368] |
αὐτὰ
ὄντα
τυγχάνει.
Πάνυ
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη
ὁ
Αδείμαντος·
ἀλλὰ
τί |
[375] |
ἂν
δύναμις
παρείκῃ.
~(Οὐ
γὰρ
|
οὖν, |
ἔφη.
Οἴει
οὖν
τι,
ἦν |
[376] |
ἔσεσθαι
φύλαξ
πόλεως.
Παντάπασι
μὲν
|
οὖν, |
ἔφη.
Οὗτος
μὲν
δὴ
ἂν |
[375] |
δέῃ
ἑλόντα
διαμάχεσθαι.
Δεῖ
γὰρ
|
οὖν, |
ἔφη,
πάντων
τούτων.
Καὶ
μὴν |
[357] |
γίγνεται
ἀπ’
αὐτῶν.
Εστιν
γὰρ
|
οὖν, |
ἔφην,
καὶ
τοῦτο
τρίτον.
ἀλλὰ |
[376] |
τοὺς
ἄνδρας.
(Αλλὰ
χρή.
Τίς
|
οὖν |
ἡ
παιδεία;
ἢ
χαλεπὸν
εὑρεῖν |
[368] |
βλέποντος,
ὡς
ἐμοὶ
(φαίνεται.
ἐπειδὴ
|
οὖν |
ἡμεῖς
οὐ
δεινοί,
δοκῶ
μοι, |
[367] |
σκοπῶν
διελήλυθας
ἢ
τοῦτο.
μὴ
|
οὖν |
ἡμῖν
ἐνδείξῃ
μόνον
τῷ
λόγῳ |
[367] |
δύναμαι
μάλιστα
κατατείνας
λέγω.
μὴ
|
οὖν |
ἡμῖν
μόνον
ἐνδείξῃ
τῷ
λόγῳ |
[369] |
δοκεῖς,
ἔφη,
καλῶς
λέγειν.
Αρ’
|
οὖν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
εἰ
γιγνομένην |
[374] |
τέχνας.
Αληθῆ
λέγεις,
ἔφη.
(Τί
|
οὖν; |
ἦν
δ’
ἐγώ·
ἡ
περὶ |
[375] |
αὐτὸ
δράσαντες.
Αληθῆ,
ἔφη.
Τί
|
οὖν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ποιήσομεν;
πόθεν |
[375] |
γε
θυμοειδῆ.
Καὶ
τοῦτο.
Πῶς
|
οὖν, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων, |
[376] |
μακροτέρα
τυγχάνει
οὖσα.
Οὐ
γὰρ
|
οὖν. |
Ιθι
οὖν,
ὥσπερ
ἐν
μύθῳ |
[361] |
οἷος
ἑκάτερον
(βίος
ἐπιμένει.
λεκτέον
|
οὖν· |
καὶ
δὴ
κἂν
ἀγροικοτέρως
λέγηται, |
[368] |
καὶ
τοῦ
Αδειμάντου
ἠγάμην,
~ἀτὰρ
|
οὖν |
καὶ
τότε
πάνυ
γε
(ἥσθην |
[371] |
τούτου.
Πάνυ
μὲν
οὖν.
(Αν
|
οὖν |
κομίσας
ὁ
γεωργὸς
εἰς
τὴν |
[359] |
ἐπιθυμία
ἑκάτερον
ἄξει.
ἐπ’
αὐτοφώρῳ
|
οὖν |
λάβοιμεν
ἂν
τὸν
δίκαιον
τῷ |
[359] |
ἐκεῖνον
ἔχοντα
τὸν
δακτύλιον·
καθήμενον
|
οὖν |
μετὰ
τῶν
ἄλλων
τυχεῖν
τὴν |
[369] |
ὄνομα·
ἦ
γάρ;
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
Μεταδίδωσι
δὴ
ἄλλος
ἄλλῳ,
εἴ |
[360] |
ἑαυτοῦ
ἐπιτήδευμα
τιθῶμεν.
πρῶτον
μὲν
|
οὖν |
ὁ
ἄδικος
ὥσπερ
οἱ
δεινοὶ |
[379] |
γάρ;
Οὔ
μοι
δοκεῖ.
Αρ’
|
οὖν |
ὃ
μὴ
βλαβερὸν
βλάπτει;
Οὐδαμῶς. |
[368] |
αὐτοῖν
τἀληθὲς
ποτέρως
ἔχει.
εἶπον
|
οὖν |
ὅπερ
ἐμοὶ
ἔδοξεν,
ὅτι
Τὸ |
[374] |
ἔγωγε,
ἦ
δ’
ὅς.
Αρ’
|
οὖν |
οὐ
καὶ
φύσεως
ἐπιτηδείας
εἰς |
[376] |
ψυχῇ
μουσική.
Εστιν
γάρ.
Αρ’
|
οὖν |
οὐ
μουσικῇ
πρότερον
ἀρξόμεθα
παιδεύοντες |
[372] |
ἀλλὰ
καὶ
τρυφῶσαν
πόλιν.
ἴσως
|
οὖν |
οὐδὲ
κακῶς
ἔχει·
σκοποῦντες
γὰρ |
[368] |
ἐμπνέοντα
καὶ
δυνάμενον
φθέγγεσθαι.
κράτιστον
|
οὖν |
οὕτως
ὅπως
δύναμαι
ἐπικουρεῖν
αὐτῇ. |
[366] |
ἢ
οὐδέτερα
πειστέον.
~εἰ
δ’
|
οὖν |
πειστέον,
ἀδικητέον
καὶ
θυτέον
(ἀπὸ |
[370] |
ἄλλων
ἄγων,
πράττῃ.
Παντάπασι
μὲν
|
οὖν. |
Πλειόνων
δή,
ὦ
Αδείμαντε,
δεῖ |
[371] |
μισθωτοί·
ἦ
γάρ;
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
Πλήρωμα
δὴ
πόλεώς
εἰσιν,
ὡς |
[358] |
ἀπ’
αὐτῶν
ἐᾶσαι
χαίρειν.
οὑτωσὶ
|
οὖν |
ποιήσω,
ἐὰν
καὶ
σοὶ
δοκῇ· |
[377] |
ἑκάστῳ.
Κομιδῇ
μὲν
οὖν.
Αρ’
|
οὖν |
ῥᾳδίως
οὕτω
παρήσομεν
τοὺς
ἐπιτυχόντας |
[372] |
γε
καὶ
οὐκ
ἀποκνητέον.
Πρῶτον
|
οὖν |
σκεψώμεθα
τίνα
τρόπον
διαιτήσονται
οἱ |
[375] |
τὸν
φύλακα.
Οὐκ
ἔοικεν.
Αρ’
|
οὖν |
σοι
δοκεῖ
ἔτι
τοῦδε
προσδεῖσθαι |
[357] |
~Πολιτεία
(Εγὼ
μὲν
|
οὖν |
ταῦτα
εἰπὼν
ᾤμην
λόγου
ἀπηλλάχθαι· |
[375] |
~(Οὐ
γὰρ
οὖν,
ἔφη.
Οἴει
|
οὖν |
τι,
ἦν
δ’
ἐγώ,
διαφέρειν |
[374] |
εἶναι;
Καὶ
μάλα,
ἔφη.
Η
|
οὖν |
τι
σκυτικῆς
δεῖ
μᾶλλον
κήδεσθαι |
[382] |
ἢ
οὐχ
οὕτω;
Πάνυ
μὲν
|
οὖν. |
Τὸ
μὲν
δὴ
τῷ
ὄντι |
[382] |
οὕτως
ἔχει.
Κατὰ
τί
δὴ
|
οὖν |
τούτων
τῷ
θεῷ
τὸ
ψεῦδος |
[361] |
δίκαιον
εἶναι
μὴ
ὄντα.
δοτέον
|
οὖν |
τῷ
τελέως
ἀδίκῳ
τὴν
τελεωτάτην |
[369] |
ὃ
ζητοῦμεν;
(Πολύ
γε.
Δοκεῖ
|
οὖν |
χρῆναι
ἐπιχειρῆσαι
περαίνειν;
οἶμαι
μὲν |
[371] |
καὶ
μισθωτοί.
Δοκεῖ
μοι.
Αρ’
|
οὖν, |
ὦ
Αδείμαντε,
ἤδη
ἡμῖν
ηὔξηται |
[367] |
τῷ
δὲ
ἥττονι
ἀσύμφορον.
ἐπειδὴ
|
οὖν |
ὡμολόγησας
τῶν
μεγίστων
ἀγαθῶν
εἶναι |
[376] |
οὖσα.
Οὐ
γὰρ
οὖν.
Ιθι
|
οὖν, |
ὥσπερ
ἐν
μύθῳ
μυθολογοῦντές
τε |