Pages
[372]	ταῖς πόλεσιν ἐμφύονται. ἡ μὲν	οὖν	ἀληθινὴ πόλις δοκεῖ μοι εἶναι
[370]	συχνὸν αὐτὸ ποιοῦσιν. Πάνυ μὲν	οὖν.	Αλλ’ οὐκ ἄν πω πάνυ
[371]	γενήσεται ἐκ τούτου. Πάνυ μὲν	οὖν.	(Αν οὖν κομίσας ὁ γεωργὸς
[371]	ὥστ’ εἶναι τελέα; Ισως. Ποῦ	οὖν	ἄν ποτε ἐν αὐτῇ εἴη
[377]	βούληται ἐνσημήνασθαι ἑκάστῳ. Κομιδῇ μὲν	οὖν.	Αρ’ οὖν ῥᾳδίως οὕτω παρήσομεν
[367]	ἀλλ’ οὐ δόξῃ ἐστίν, τοῦτ’	οὖν	αὐτὸ ἐπαίνεσον δικαιοσύνης, ὃ αὐτὴ
[368]	ἐνείη καὶ ῥᾴων καταμαθεῖν. εἰ	οὖν	βούλεσθε, ~πρῶτον ἐν ταῖς (πόλεσι
[368]	δύναμαι ἐπικουρεῖν αὐτῇ. Ο τε	οὖν	Γλαύκων καὶ οἱ ἄλλοι ἐδέοντο
[360]	εἰ δὲ μή, οὔ. τίς	οὖν	δὴ ἡ διάστασις; ἥδε· μηδὲν
[360]	τοῦ ἀδικεῖσθαι φόβον. ταῦτα μὲν	οὖν	δὴ οὕτω. (Τὴν δὲ κρίσιν
[359]	μαίνεσθαι γὰρ ἄν. ἡ μὲν	οὖν	δὴ φύσις δικαιοσύνης, ὦ Σώκρατες,
[360]	τὴν ἀρχὴν οὕτω κατασχεῖν. εἰ	οὖν	δύο τοιούτω δακτυλίω γενοίσθην, καὶ
[361]	δωρεαὶ δοκοῦντι τοιούτῳ εἶναι· ἄδηλον	οὖν	εἴτε τοῦ δικαίου εἴτε τῶν
[369]	πέντε ἀνδρῶν. (Φαίνεται. Τί δὴ	οὖν;	ἕνα ἕκαστον τούτων δεῖ τὸ
[363]	δὲ οὐκ ἔχουσιν. ὁ μὲν	οὖν	ἔπαινος καὶ ὁ ψόγος οὗτος
[381]	ἔφη, ὅτι, εἴπερ ἀλλοιοῦται. Πότερον	οὖν	ἐπὶ τὸ βέλτιόν τε καὶ
[369]	ὀλίγον ἔργον αὐτὸ εἶναι· σκοπεῖτε	οὖν.	Εσκεπται, ἔφη ὁ Αδείμαντος· ἀλλὰ
[371]	τὰς πόλεις ἐμπόρους; Πάνυ μὲν	οὖν.	(Ετι δή τινες, ὡς ἐγᾦμαι,
[373]	γίγνεται, ὅταν γίγνηται. Πάνυ μὲν	οὖν.	Ετι δή, ὦ φίλε, μείζονος
[366]	οὕτως ἔχειν μηνύουσιν. Κατὰ τίνα	οὖν	ἔτι λόγον δικαιοσύνην ἂν πρὸ
[376]	τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφός, Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη, ἔγωγε προσδοκῶ προὔργου εἶναι
[382]	καὶ τὸ θεῖον. Παντάπασι μὲν	οὖν,	ἔφη. Κομιδῇ ἄρα ὁ θεὸς
[368]	αὐτὰ ὄντα τυγχάνει. Πάνυ μὲν	οὖν,	ἔφη ὁ Αδείμαντος· ἀλλὰ τί
[375]	ἂν δύναμις παρείκῃ. ~(Οὐ γὰρ	οὖν,	ἔφη. Οἴει οὖν τι, ἦν
[376]	ἔσεσθαι φύλαξ πόλεως. Παντάπασι μὲν	οὖν,	ἔφη. Οὗτος μὲν δὴ ἂν
[375]	δέῃ ἑλόντα διαμάχεσθαι. Δεῖ γὰρ	οὖν,	ἔφη, πάντων τούτων. Καὶ μὴν
[357]	γίγνεται ἀπ’ αὐτῶν. Εστιν γὰρ	οὖν,	ἔφην, καὶ τοῦτο τρίτον. ἀλλὰ
[376]	τοὺς ἄνδρας. (Αλλὰ χρή. Τίς	οὖν	ἡ παιδεία; ἢ χαλεπὸν εὑρεῖν
[368]	βλέποντος, ὡς ἐμοὶ (φαίνεται. ἐπειδὴ	οὖν	ἡμεῖς οὐ δεινοί, δοκῶ μοι,
[367]	σκοπῶν διελήλυθας ἢ τοῦτο. μὴ	οὖν	ἡμῖν ἐνδείξῃ μόνον τῷ λόγῳ
[367]	δύναμαι μάλιστα κατατείνας λέγω. μὴ	οὖν	ἡμῖν μόνον ἐνδείξῃ τῷ λόγῳ
[369]	δοκεῖς, ἔφη, καλῶς λέγειν. Αρ’	οὖν,	ἦν δ’ ἐγώ, εἰ γιγνομένην
[374]	τέχνας. Αληθῆ λέγεις, ἔφη. (Τί	οὖν;	ἦν δ’ ἐγώ· ἡ περὶ
[375]	αὐτὸ δράσαντες. Αληθῆ, ἔφη. Τί	οὖν,	ἦν δ’ ἐγώ, ποιήσομεν; πόθεν
[375]	γε θυμοειδῆ. Καὶ τοῦτο. Πῶς	οὖν,	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων,
[376]	μακροτέρα τυγχάνει οὖσα. Οὐ γὰρ	οὖν.	Ιθι οὖν, ὥσπερ ἐν μύθῳ
[361]	οἷος ἑκάτερον (βίος ἐπιμένει. λεκτέον	οὖν·	καὶ δὴ κἂν ἀγροικοτέρως λέγηται,
[368]	καὶ τοῦ Αδειμάντου ἠγάμην, ~ἀτὰρ	οὖν	καὶ τότε πάνυ γε (ἥσθην
[371]	τούτου. Πάνυ μὲν οὖν. (Αν	οὖν	κομίσας ὁ γεωργὸς εἰς τὴν
[359]	ἐπιθυμία ἑκάτερον ἄξει. ἐπ’ αὐτοφώρῳ	οὖν	λάβοιμεν ἂν τὸν δίκαιον τῷ
[359]	ἐκεῖνον ἔχοντα τὸν δακτύλιον· καθήμενον	οὖν	μετὰ τῶν ἄλλων τυχεῖν τὴν
[369]	ὄνομα· ἦ γάρ; Πάνυ μὲν	οὖν.	Μεταδίδωσι δὴ ἄλλος ἄλλῳ, εἴ
[360]	ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα τιθῶμεν. πρῶτον μὲν	οὖν	ὁ ἄδικος ὥσπερ οἱ δεινοὶ
[379]	γάρ; Οὔ μοι δοκεῖ. Αρ’	οὖν	ὃ μὴ βλαβερὸν βλάπτει; Οὐδαμῶς.
[368]	αὐτοῖν τἀληθὲς ποτέρως ἔχει. εἶπον	οὖν	ὅπερ ἐμοὶ ἔδοξεν, ὅτι Τὸ
[374]	ἔγωγε, ἦ δ’ ὅς. Αρ’	οὖν	οὐ καὶ φύσεως ἐπιτηδείας εἰς
[376]	ψυχῇ μουσική. Εστιν γάρ. Αρ’	οὖν	οὐ μουσικῇ πρότερον ἀρξόμεθα παιδεύοντες
[372]	ἀλλὰ καὶ τρυφῶσαν πόλιν. ἴσως	οὖν	οὐδὲ κακῶς ἔχει· σκοποῦντες γὰρ
[368]	ἐμπνέοντα καὶ δυνάμενον φθέγγεσθαι. κράτιστον	οὖν	οὕτως ὅπως δύναμαι ἐπικουρεῖν αὐτῇ.
[366]	ἢ οὐδέτερα πειστέον. ~εἰ δ’	οὖν	πειστέον, ἀδικητέον καὶ θυτέον (ἀπὸ
[370]	ἄλλων ἄγων, πράττῃ. Παντάπασι μὲν	οὖν.	Πλειόνων δή, ὦ Αδείμαντε, δεῖ
[371]	μισθωτοί· ἦ γάρ; Πάνυ μὲν	οὖν.	Πλήρωμα δὴ πόλεώς εἰσιν, ὡς
[358]	ἀπ’ αὐτῶν ἐᾶσαι χαίρειν. οὑτωσὶ	οὖν	ποιήσω, ἐὰν καὶ σοὶ δοκῇ·
[377]	ἑκάστῳ. Κομιδῇ μὲν οὖν. Αρ’	οὖν	ῥᾳδίως οὕτω παρήσομεν τοὺς ἐπιτυχόντας
[372]	γε καὶ οὐκ ἀποκνητέον. Πρῶτον	οὖν	σκεψώμεθα τίνα τρόπον διαιτήσονται οἱ
[375]	τὸν φύλακα. Οὐκ ἔοικεν. Αρ’	οὖν	σοι δοκεῖ ἔτι τοῦδε προσδεῖσθαι
[357]	~Πολιτεία (Εγὼ μὲν	οὖν	ταῦτα εἰπὼν ᾤμην λόγου ἀπηλλάχθαι·
[375]	~(Οὐ γὰρ οὖν, ἔφη. Οἴει	οὖν	τι, ἦν δ’ ἐγώ, διαφέρειν
[374]	εἶναι; Καὶ μάλα, ἔφη. Η	οὖν	τι σκυτικῆς δεῖ μᾶλλον κήδεσθαι
[382]	ἢ οὐχ οὕτω; Πάνυ μὲν	οὖν.	Τὸ μὲν δὴ τῷ ὄντι
[382]	οὕτως ἔχει. Κατὰ τί δὴ	οὖν	τούτων τῷ θεῷ τὸ ψεῦδος
[361]	δίκαιον εἶναι μὴ ὄντα. δοτέον	οὖν	τῷ τελέως ἀδίκῳ τὴν τελεωτάτην
[369]	ὃ ζητοῦμεν; (Πολύ γε. Δοκεῖ	οὖν	χρῆναι ἐπιχειρῆσαι περαίνειν; οἶμαι μὲν
[371]	καὶ μισθωτοί. Δοκεῖ μοι. Αρ’	οὖν,	ὦ Αδείμαντε, ἤδη ἡμῖν ηὔξηται
[367]	τῷ δὲ ἥττονι ἀσύμφορον. ἐπειδὴ	οὖν	ὡμολόγησας τῶν μεγίστων ἀγαθῶν εἶναι
[376]	οὖσα. Οὐ γὰρ οὖν. Ιθι	οὖν,	ὥσπερ ἐν μύθῳ μυθολογοῦντές τε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006