Pages |
[371] |
ἀγοράν
τι
ὧν
ποιεῖ,
ἤ
|
τις |
ἄλλος
τῶν
δημιουργῶν,
μὴ
εἰς |
[374] |
οὕτω
ῥᾴδιον,
ὥστε
καὶ
γεωργῶν
|
τις |
ἅμα
πολεμικὸς
ἔσται
καὶ
σκυτοτομῶν |
[365] |
ἐπιπτόμενοι
συλλογίσασθαι
ἐξ
αὐτῶν
ποῖός
|
τις |
ἂν
(ὢν
καὶ
πῇ
πορευθεὶς |
[378] |
γάρ,
ἔφη,
λόγον.
ἀλλ’
εἴ
|
τις |
αὖ
καὶ
ταῦτα
ἐρωτῴη
ἡμᾶς, |
[373] |
τῶν
ἄλλων
βοσκημάτων
παμπόλλων,
εἴ
|
τις |
αὐτὰ
ἔδεται·
ἦ
γάρ;
Πῶς |
[379] |
ὤν,
ἀεὶ
δήπου
ἀποδοτέον,
ἐάντέ
|
τις |
αὐτὸν
ἐν
ἔπεσιν
ποιῇ
ἐάντε |
[377] |
καὶ
ἐνδύεται
τύπος
ὃν
ἄν
|
τις |
βούληται
ἐνσημήνασθαι
ἑκάστῳ.
Κομιδῇ
μὲν |
[368] |
αὐτοῦ,
οἵανπερ
ἂν
εἰ
προσέταξέ
|
τις |
γράμματα
σμικρὰ
πόρρωθεν
ἀναγνῶναι
μὴ |
[366] |
Σώκρατες,
δικαιοσύνην
τιμᾶν
ἐθέλειν
ᾧ
|
τις |
δύναμις
ὑπάρχει
ψυχῆς
ἢ
χρημάτων |
[372] |
εἶναι
ἣν
διεληλύθαμεν,
ὥσπερ
ὑγιής
|
τις· |
εἰ
δ’
αὖ
βούλεσθε,
καὶ |
[370] |
δέ;
πότερον
κάλλιον
πράττοι
ἄν
|
τις |
εἷς
ὢν
πολλὰς
τέχνας
ἐργαζόμενος, |
[368] |
μὴ
πάνυ
ὀξὺ
βλέπουσιν,
ἔπειτά
|
τις |
ἐνενόησεν,
ὅτι
τὰ
αὐτὰ
γράμματα |
[376] |
τοὺς
οἰκείους
καὶ
γνωρίμους
πρᾷός
|
τις |
ἔσεσθαι,
φύσει
φιλόσοφον
καὶ
φιλομαθῆ |
[366] |
ἀκούοντα;
ὡς
δή
τοι
εἴ
|
τις |
ἔχει
ψευδῆ
μὲν
ἀποφῆναι
ἃ |
[378] |
μὲν
σιγᾶσθαι,
εἰ
δὲ
ἀνάγκη
|
τις |
ἦν
λέγειν,
δι’
ἀπορρήτων
ἀκούειν |
[366] |
ἀλλ’
οἶδεν
ὅτι
πλὴν
εἴ
|
τις |
θείᾳ
φύσει
δυσχεραίνων
τὸ
ἀδικεῖν |
[375] |
Ποῦ
δή;
Ιδοι
μὲν
ἄν
|
τις |
καὶ
ἐν
ἄλλοις
ζῴοις,
οὐ |
[377] |
ψεύδηται.
Τί
τοῦτο;
(Οταν
εἰκάζῃ
|
τις |
κακῶς
(οὐσίαν)
τῷ
λόγῳ,
περὶ |
[377] |
μέμφεσθαι,
ἄλλως
τε
καὶ
ἐάν
|
τις |
μὴ
καλῶς
ψεύδηται.
Τί
τοῦτο; |
[358] |
γὰρ
τίνος
ἂν
μᾶλλον
πολλάκις
|
τις |
νοῦν
ἔχων
χαίροι
λέγων
καὶ |
[360] |
μέγα
τοῦτο
τεκμήριον
ἂν
φαίη
|
τις |
ὅτι
οὐδεὶς
ἑκὼν
δίκαιος
ἀλλ’ |
[365] |
καὶ
ποικίλην.
Αλλὰ
γάρ,
φησί
|
τις, |
οὐ
ῥᾴδιον
ἀεὶ
λανθάνειν
κακὸν |
[380] |
δῶμα
παμπήδην
θέλῃ.
ἀλλ’
ἐάν
|
τις |
ποιῇ
ἐν
οἷς
ταῦτα
τὰ |
[383] |
τὸν
παῖδα
τὸν
ἐμόν—
(ὅταν
|
τις |
τοιαῦτα
λέγῃ
περὶ
θεῶν,
χαλεπανοῦμέν |
[360] |
τοιούτου
λόγου
λέγων·
ἐπεὶ
εἴ
|
τις |
τοιαύτης
ἐξουσίας
ἐπιλαβόμενος
μηδέν
ποτε |
[367] |
Θρασύμαχός
τε
καὶ
ἄλλος
πού
|
τις |
ὑπὲρ
δικαιοσύνης
τε
καὶ
ἀδικίας |
[364] |
παρατρωπῶσ’
ἄνθρωποι
λισσόμενοι,
ὅτε
κέν
|
τις |
ὑπερβήῃ
καὶ
ἁμάρτῃ.
βίβλων
δὲ |
[369] |
ὁ
δὲ
οἰκοδόμος,
ἄλλος
δέ
|
τις |
ὑφάντης;
ἢ
καὶ
σκυτοτόμον
αὐτόσε |
[379] |
ἣν
ὁ
Πάνδαρος
συνέχεεν,
ἐάν
|
τις |
φῇ
δι’
Αθηνᾶς
τε
καὶ |
[358] |
ἀδικία
δ’
ἐπαινεῖται·
ἀλλ’
ἐγώ
|
τις, |
ὡς
ἔοικε,
δυσμαθής.
(Ιθι
δή, |