Pages |
[376] |
δ’
ἐπὶ
ψυχῇ
μουσική.
Εστιν
|
γάρ. |
Αρ’
οὖν
οὐ
μουσικῇ
πρότερον |
[371] |
αὐτοῖς
χρεία,
κενὸς
ἄπεισιν.
ἦ
|
γάρ; |
Δοκεῖ
μοι.
Δεῖ
δὴ
τὰ |
[381] |
τοὺς
παῖδας
ἀπεργάζωνται
δειλοτέρους.
Μὴ
|
γάρ, |
ἔφη.
Αλλ’
ἆρα,
ἦν
δ’ |
[378] |
μεμυθολογημένα
πρὸς
ἀρετὴν
ἀκούειν.
Εχει
|
γάρ, |
ἔφη,
λόγον.
ἀλλ’
εἴ
τις |
[377] |
ἂν
ὅμοια
βουληθῇ
γράψαι.
Καὶ
|
γάρ, |
ἔφη,
ὀρθῶς
ἔχει
τά
γε |
[376] |
φιλομαθὲς
καὶ
φιλόσοφον
ταὐτόν;
Ταὐτὸν
|
γάρ, |
ἔφη.
Οὐκοῦν
θαρροῦντες
τιθῶμεν
καὶ |
[378] |
ὅτι
ἐλαχίστοις
συνέβη
ἀκοῦσαι.
Καὶ
|
γάρ, |
ἦ
δ’
ὅς,
οὗτοί
γε |
[371] |
δεῖ
ἡμῖν
τῇ
πόλει.
Πλειόνων
|
γάρ. |
Καὶ
δὴ
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[368] |
γὰρ
ὅπως
βοηθῶ
ἔχω·
δοκῶ
|
γάρ |
μοι
ἀδύνατος
εἶναι—
σημεῖον
δέ |
[357] |
ἔφη,
ποιεῖς
ὃ
βούλει.
λέγε
|
γάρ |
μοι·
ἆρά
σοι
δοκεῖ
τοιόνδε |
[358] |
σοι
ἔτι
ταὐτὰ
δοκῇ.
Θρασύμαχος
|
γάρ |
μοι
φαίνεται
πρῳαίτερον
τοῦ
δέοντος |
[373] |
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
κτητέον.
ἦ
|
γάρ; |
(Ναί,
ἔφη.
Οὐκοῦν
μείζονά
τε |
[371] |
οὗτοι
δέ
εἰσιν
ἔμποροι·
ἦ
|
γάρ; |
Ναί.
Καὶ
ἐμπόρων
δὴ
δεησόμεθα. |
[370] |
παρῇ
ἔργου
καιρόν,
διόλλυται.
Δῆλον
|
γάρ. |
Οὐ
γὰρ
οἶμαι
ἐθέλει
τὸ |
[379] |
γε
τῶν
ἀγαθῶν
βλαβερόν·
ἦ
|
γάρ; |
Οὔ
μοι
δοκεῖ.
Αρ’
οὖν |
[379] |
μέλεσιν
ἐάντε
ἐν
τραγῳδίᾳ.
Δεῖ
|
γάρ. |
(Οὐκοῦν
ἀγαθὸς
ὅ
γε
θεὸς |
[369] |
συνοικίᾳ
ἐθέμεθα
πόλιν
ὄνομα·
ἦ
|
γάρ; |
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Μεταδίδωσι
δὴ |
[371] |
κέκληνται,
ὡς
ἐγᾦμαι,
μισθωτοί·
ἦ
|
γάρ; |
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Πλήρωμα
δὴ |
[371] |
ἐκείνοις
ὧν
ἂν
δέωνται.
Δεῖ
|
γάρ. |
Πλειόνων
δὴ
γεωργῶν
τε
καὶ |
[381] |
τὸ
χεῖρον,
εἴπερ
ἀλλοιοῦται·
οὐ
|
γάρ |
που
ἐνδεᾶ
γε
φήσομεν
τὸν |
[375] |
καὶ
μεγαλόθυμον
ἦθος
εὑρήσομεν;
ἐναντία
|
γάρ |
που
θυμοειδεῖ
πρᾳεῖα
φύσις.
Φαίνεται. |
[377] |
καὶ
οἱ
ἄλλοι
ποιηταί.
οὗτοι
|
γάρ |
που
μύθους
τοῖς
ἀνθρώποις
ψευδεῖς |
[375] |
ἡμεῖς
παρεβάλλομεν
τῷ
φύλακι.
οἶσθα
|
γάρ |
που
τῶν
γενναίων
κυνῶν,
ὅτι |
[370] |
δεήσεται,
σχεδόν
τι
ἀδύνατον.
Αδύνατον
|
γάρ. |
Προσδεήσει
ἄρα
ἔτι
καὶ
ἄλλων, |
[373] |
εἴ
τις
αὐτὰ
ἔδεται·
ἦ
|
γάρ; |
Πῶς
γὰρ
οὔ;
(Οὐκοῦν
καὶ |
[367] |
μοι
δοκεῖ.
ἀλλ’
ἐγώ,
οὐδὲν
|
γάρ |
σε
(δέομαι
ἀποκρύπτεσθαι,
σοῦ
ἐπιθυμῶν |
[379] |
τινος
εἴη
κακοῦ
αἴτιον;
Πῶς
|
γάρ; |
Τί
δέ;
ὠφέλιμον
τὸ
ἀγαθόν; |
[382] |
ἦ
δ’
ὅς,
μανθάνω.
(Οἴει
|
γάρ |
τί
με,
ἔφην,
σεμνὸν
λέγειν· |
[365] |
ἐξόπισθεν
κερδαλέαν
καὶ
ποικίλην.
Αλλὰ
|
γάρ, |
φησί
τις,
οὐ
ῥᾴδιον
ἀεὶ |
[363] |
ὁ
ἕτερος·
ὥς
τέ
τευ
|
γάρ |
φησιν
ἢ
βασιλῆος
ἀμύμονος
ὅς |