Pages
[367]	φύσιν τοῦ τε Γλαύκωνος καὶ	τοῦ	Αδειμάντου ἠγάμην, ~ἀτὰρ οὖν καὶ
[359]	δὲ καὶ οἱ ἐπιτηδεύοντες ἀδυναμίᾳ	τοῦ	ἀδικεῖν ἄκοντες αὐτὸ ἐπιτηδεύουσι, μάλιστ’
[359]	ὡς (ἀγαθόν, ἀλλ’ ὡς ἀρρωστίᾳ	τοῦ	ἀδικεῖν τιμώμενον· ἐπεὶ τὸν δυνάμενον
[360]	ἐναντίον ἐξαπατῶντες ἀλλήλους διὰ τὸν	τοῦ	ἀδικεῖσθαι φόβον. ταῦτα μὲν οὖν
[360]	διάστασις; ἥδε· μηδὲν ἀφαιρῶμεν μήτε	τοῦ	ἀδίκου ἀπὸ τῆς ἀδικίας, μήτε
[358]	πολὺ γὰρ ἀμείνων ἄρα ὁ	τοῦ	ἀδίκου ἢ ὁ τοῦ δικαίου
[362]	ἦν ἄρα ὀρθότερον λέγειν κατὰ	τοῦ	ἀδίκου. τῷ ὄντι γὰρ φήσουσι
[362]	δοκεῖν δεῖ ἐθέλειν. τὸ δὲ	τοῦ	Αἰσχύλου πολὺ ἦν ἄρα ὀρθότερον
[368]	οὐ πεπεῖσθαι— τεκμαίρομαι δὲ ἐκ	τοῦ	ἄλλου τοῦ ὑμετέρου τρόπου, ἐπεὶ
[373]	ἐμπληστέα καὶ πλήθους, ἃ οὐκέτι	τοῦ	ἀναγκαίου ἕνεκά ἐστιν ἐν ταῖς
[368]	εἰς ὑμᾶς, ὦ παῖδες ἐκείνου	τοῦ	ἀνδρός, τὴν ἀρχὴν τῶν ἐλεγείων
[360]	οὕτω. (Τὴν δὲ κρίσιν αὐτὴν	τοῦ	βίου πέρι ὧν λέγομεν, ἐὰν
[376]	ἢ συχνὸν διεξίωμεν. Καὶ ὁ	τοῦ	Γλαύκωνος ἀδελφός, Πάνυ μὲν οὖν,
[362]	ἢ τῷ δικαίῳ. (Ταῦτ’ εἰπόντος	τοῦ	Γλαύκωνος ἐγὼ μὲν αὖ ἐν
[360]	γενέσθαι. καὶ τοῦτο ἐννοήσαντα ἀποπειρᾶσθαι	τοῦ	δακτυλίου εἰ ταύτην ἔχοι τὴν
[359]	τῶν ἄλλων τυχεῖν τὴν σφενδόνην	τοῦ	δακτυλίου περιαγαγόντα πρὸς ἑαυτὸν εἰς
[359]	ἐὰν ἀδικῶν μὴ διδῷ δίκην,	τοῦ	δὲ κακίστου, ἐὰν ἀδικούμενος τιμωρεῖσθαι
[372]	γυμνοί τε καὶ ἀνυπόδητοι ἐργάσονται,	τοῦ	δὲ (χειμῶνος ἠμφιεσμένοι τε καὶ
[358]	Θρασύμαχος γάρ μοι φαίνεται πρῳαίτερον	τοῦ	δέοντος ὑπὸ σοῦ ὥσπερ ὄφις
[360]	ἀδίκου ἀπὸ τῆς ἀδικίας, μήτε	τοῦ	δικαίου ἀπὸ τῆς δικαιοσύνης, ἀλλὰ
[358]	ὁ τοῦ ἀδίκου ἢ ὁ	τοῦ	δικαίου βίος, ὡς λέγουσιν. ἐπεὶ
[361]	τοιούτῳ εἶναι· ἄδηλον οὖν εἴτε	τοῦ	δικαίου εἴτε τῶν δωρεῶν τε
[362]	τε καὶ ἀνατιθέναι, καὶ θεραπεύειν	τοῦ	δικαίου πολὺ ἄμεινον τοὺς θεοὺς
[369]	χρειῶν ἡ τῆς τροφῆς παρασκευὴ	τοῦ	εἶναί τε καὶ ζῆν ἕνεκα.
[369]	τοῦ μείζονος ὁμοιότητα ἐν τῇ	τοῦ	ἐλάττονος ἰδέᾳ ἐπισκοποῦντες. Αλλά μοι
[382]	ἐν τοῖς λόγοις μίμημά τι	τοῦ	ἐν τῇ ψυχῇ ἐστὶν παθήματος
[383]	ἀλλὰ τοῦτο οὐκ ἐπαινεσόμεθα, τὴν	τοῦ	ἐνυπνίου πομπὴν ὑπὸ Διὸς τῷ
[358]	δοκεῖ, ἔφη, τοῖς πολλοῖς, ἀλλὰ	τοῦ	ἐπιπόνου εἴδους, ὃ μισθῶν θ’
[360]	δὲ δρῶν οὐδὲν ἂν διάφορον	τοῦ	ἑτέρου ποιοῖ, ἀλλ’ ἐπὶ ταὔτ’
[363]	ὅσαπερ Γλαύκων διῆλθεν ἄρτι, ἀπὸ	τοῦ	εὐδοκιμεῖν ὄντα τῷ δικαίῳ. ἐπὶ
[366]	αὑτοῦ δυνάμει τί δρᾷ, τῇ	τοῦ	ἔχοντος ψυχῇ ἐνόν, καὶ λανθάνον
[382]	ἐν τῇ ψυχῇ ἄγνοια ἡ	τοῦ	ἐψευσμένου· ἐπεὶ τό γε ἐν
[380]	διδόντες δὲ δίκην ὠφελοῦντο ὑπὸ	τοῦ	θεοῦ, ἐατέον· κακῶν δὲ αἴτιον
[381]	ὁ θεός γε καὶ τὰ	τοῦ	θεοῦ πάντῃ ἄριστα ἔχει. Πῶς
[376]	κατόψει, ὃ καὶ ἄξιον θαυμάσαι	τοῦ	θηρίου. Τὸ ποῖον; Οτι ὃν
[357]	ἅπαντα, καὶ δὴ καὶ τότε	τοῦ	Θρασυμάχου τὴν ἀπόρρησιν οὐκ ἀπεδέξατο,
[359]	δὲ βίᾳ παράγεται ἐπὶ τὴν	τοῦ	ἴσου τιμήν. εἴη δ’ ἂν
[367]	μὲν δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθόν, συμφέρον	τοῦ	κρείττονος, τὸ δὲ ἄδικον αὑτῷ
[378]	ἐτιμωρήσατο αὐτόν. τὰ δὲ δὴ	τοῦ	Κρόνου ἔργα καὶ πάθη ὑπὸ
[365]	μέλει, τί καὶ ἡμῖν (μελητέον	τοῦ	λανθάνειν; εἰ δὲ εἰσί τε
[362]	ὦ Σώκρατες, ἱκανῶς εἰρῆσθαι περὶ	τοῦ	λόγου; Αλλὰ τί μήν; εἶπον.
[359]	(ποτέ φασιν δύναμιν τῷ (Γύγου)	τοῦ	Λυδοῦ προγόνῳ γενέσθαι. εἶναι μὲν
[369]	καὶ ἐν ἑνὶ ἑκάστῳ, τὴν	τοῦ	μείζονος ὁμοιότητα ἐν τῇ τοῦ
[359]	καὶ οὐσίαν δικαιοσύνης, μεταξὺ οὖσαν	τοῦ	μὲν ἀρίστου ὄντος, ἐὰν ἀδικῶν
[359]	αὑτῶν, καὶ ὀνομάσαι τὸ ὑπὸ	τοῦ	νόμου ἐπίταγμα νόμιμόν τε καὶ
[380]	Σύμψηφός σοί εἰμι, ἔφη, τούτου	τοῦ	νόμου, καί μοι ἀρέσκει. Οὗτος
[372]	τε καὶ τὰ παιδία, ἐπιπίνοντες	τοῦ	οἴνου, ἐστεφανωμένοι καὶ ὑμνοῦντες τοὺς
[363]	φασὶ καὶ γένος κατόπισθεν λείπεσθαι	τοῦ	ὁσίου καὶ εὐόρκου. ταῦτα δὴ
[370]	τινες πολλοὶ δημιουργοί, κοινωνοὶ ἡμῖν	τοῦ	πολιχνίου γιγνόμενοι, συχνὸν αὐτὸ ποιοῦσιν.
[376]	χαλεπὸν εὑρεῖν βελτίω τῆς ὑπὸ	τοῦ	πολλοῦ χρόνου ηὑρημένης; ἔστιν δέ
[370]	οἶμαι ἐθέλει τὸ πραττόμενον τὴν	τοῦ	πράττοντος σχολὴν περιμένειν, ἀλλ’ ἀνάγκη
[370]	μόνον τέταρτον μέρος ποιεῖν ~τούτου	τοῦ	(σίτου ἐν τετάρτῳ μέρει τοῦ
[365]	σκιαγραφίαν ἀρετῆς περιγραπτέον, τὴν δὲ	τοῦ	σοφωτάτου Αρχιλόχου ἀλώπεκα ἑλκτέον ἐξόπισθεν
[371]	πάνυ ἀξιοκοινώνητοι ὦσιν, τὴν δὲ	τοῦ	σώματος ἰσχὺν ἱκανὴν ἐπὶ τοὺς
[375]	ἀήττητος; Εννενόηκα. Τὰ μὲν τοίνυν	τοῦ	σώματος οἷον δεῖ τὸν φύλακα
[367]	ἀεὶ μὲν δὴ τὴν φύσιν	τοῦ	τε Γλαύκωνος καὶ τοῦ Αδειμάντου
[360]	οἰόμενος, ὡς φήσει ὁ περὶ	τοῦ	τοιούτου λόγου λέγων· ἐπεὶ εἴ
[378]	Κρόνου ἔργα καὶ πάθη ὑπὸ	τοῦ	ὑέος, οὐδ’ ἂν εἰ ἦν
[368]	τεκμαίρομαι δὲ ἐκ τοῦ ἄλλου	τοῦ	ὑμετέρου τρόπου, ἐπεὶ κατά γε
[370]	τοῦ (σίτου ἐν τετάρτῳ μέρει	τοῦ	χρόνου, τὰ δὲ τρία, τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006