Pages |
[362] |
ἀδίκου.
τῷ
ὄντι
γὰρ
φήσουσι
|
τὸν |
ἄδικον,
ἅτε
ἐπιτηδεύοντα
πρᾶγμα
ἀληθείας |
[358] |
σοῦ
πυθέσθαι.
διὸ
κατατείνας
ἐρῶ
|
τὸν |
ἄδικον
βίον
ἐπαινῶν,
εἰπὼν
δὲ |
[360] |
διαστησώμεθα
τόν
τε
δικαιότατον
καὶ
|
τὸν |
ἀδικώτατον,
οἷοί
τ’
ἐσόμεθα
κρῖναι |
[361] |
εἰ
μέλλει
σφόδρα
ἄδικος
εἶναι.
|
τὸν |
ἁλισκόμενον
δὲ
φαῦλον
ἡγητέον·
ἐσχάτη |
[363] |
τῶν
ὁσίων
κατασκευάσαντες
ἐστεφανωμένους
ποιοῦσιν
|
τὸν |
ἅπαντα
χρόνον
(ἤδη
διάγειν
μεθύοντας, |
[383] |
Αἰσχύλου,
ὅταν
φῇ
ἡ
Θέτις
|
τὸν |
Απόλλω
ἐν
τοῖς
αὑτῆς
(γάμοις |
[381] |
καὶ
οἰκοδομήματα
καὶ
ἀμφιέσματα
κατὰ
|
τὸν |
αὐτὸν
λόγον
τὰ
εὖ
εἰργασμένα |
[377] |
τοὺς
ἐλάττους.
δεῖ
γὰρ
δὴ
|
τὸν |
αὐτὸν
τύπον
εἶναι
καὶ
ταὐτὸν |
[371] |
ἄλλος
τῶν
δημιουργῶν,
μὴ
εἰς
|
τὸν |
αὐτὸν
χρόνον
ἥκῃ
τοῖς
δεομένοις |
[360] |
τῶν
ἀγγέλων
γενέσθαι
τῶν
παρὰ
|
τὸν |
βασιλέα,
ἐλθόντα
(δὲ
καὶ
τὴν |
[362] |
παρ’
ἀνθρώπων
τῷ
ἀδίκῳ
παρεσκευάσθαι
|
τὸν |
βίον
ἄμεινον
ἢ
τῷ
δικαίῳ. |
[372] |
μετρίως
ὑποπίνοντες·
καὶ
οὕτω
διάγοντες
|
τὸν |
βίον
ἐν
εἰρήνῃ
μετὰ
ὑγιείας, |
[367] |
μὴ
σὺ
κελεύοις,
διότι
πάντα
|
τὸν |
βίον
(οὐδὲν
ἄλλο
σκοπῶν
διελήλυθας |
[365] |
ἂν
(ὢν
καὶ
πῇ
πορευθεὶς
|
τὸν |
βίον
ὡς
ἄριστα
διέλθοι;
λέγοι |
[369] |
ἔργον
ἅπασι
κοινὸν
κατατιθέναι,
οἷον
|
τὸν |
γεωργὸν
ἕνα
ὄντα
παρασκευάζειν
σιτία |
[373] |
τε
ἄλλων
(καὶ
τῶν
περὶ
|
τὸν |
γυναικεῖον
κόσμον.
καὶ
δὴ
καὶ |
[369] |
παραλαμβάνων
ἄλλος
ἄλλον,
ἐπ’
ἄλλου,
|
τὸν |
δ’
ἐπ’
ἄλλου
χρείᾳ,
πολλῶν |
[359] |
ποίμνια,
ἀφικέσθαι
καὶ
ἐκεῖνον
ἔχοντα
|
τὸν |
δακτύλιον·
καθήμενον
οὖν
μετὰ
τῶν |
[360] |
θαυμάζειν
τε
καὶ
πάλιν
ἐπιψηλαφῶντα
|
τὸν |
δακτύλιον
στρέψαι
ἔξω
τὴν
σφενδόνην, |
[379] |
μή,
ἀλλ’
ἄκρατα
τὰ
ἕτερα,
|
τὸν |
δὲ
κακὴ
βούβρωστις
ἐπὶ
χθόνα |
[360] |
τὸν
μὲν
ὁ
δίκαιος
περιθεῖτο,
|
τὸν |
δὲ
ὁ
ἄδικος,
οὐδεὶς
ἂν |
[358] |
ἀκούων
Θρασυμάχου
καὶ
μυρίων
ἄλλων,
|
τὸν |
δὲ
ὑπὲρ
τῆς
δικαιοσύνης
λόγον, |
[378] |
τε
καὶ
μέγιστοι.
Οὐ
μὰ
|
τὸν |
Δία,
ἦ
δ’
ὅς,
οὐδὲ |
[361] |
οὐσίας.
τοῦτον
δὲ
τοιοῦτον
θέντες
|
τὸν |
δίκαιον
αὖ
παρ’
αὐτὸν
ἱστῶμεν |
[362] |
προσήκειν
ἐκ
τῶν
εἰκότων
ἢ
|
τὸν |
δίκαιον.
οὕτω
φασίν,
ὦ
Σώκρατες, |
[359] |
ἐπ’
αὐτοφώρῳ
οὖν
λάβοιμεν
ἂν
|
τὸν |
δίκαιον
τῷ
ἀδίκῳ
εἰς
ταὐτὸν |
[359] |
ἀρρωστίᾳ
τοῦ
ἀδικεῖν
τιμώμενον·
ἐπεὶ
|
τὸν |
δυνάμενον
αὐτὸ
ποιεῖν
καὶ
ὡς |
[383] |
ἐστιν
ὁ
κτανὼν
τὸν
παῖδα
|
τὸν |
ἐμόν—
(ὅταν
τις
τοιαῦτα
λέγῃ |
[357] |
ὅσαι
ἀβλαβεῖς
καὶ
μηδὲν
εἰς
|
τὸν |
ἔπειτα
χρόνον
διὰ
ταύτας
γίγνεται |
[367] |
ἀλλὰ
καὶ
τί
ποιοῦσα
ἑκατέρα
|
τὸν |
ἔχοντα
αὐτὴ
δι’
αὑτήν,
ἐάντε |
[367] |
κρεῖττον,
ἀλλὰ
τί
ποιοῦσα
ἑκατέρα
|
τὸν |
ἔχοντα
αὐτὴ
δι’
αὑτὴν
ἡ |
[367] |
δικαιοσύνης,
ὃ
αὐτὴ
δι’
αὑτὴν
|
τὸν |
ἔχοντα
ὀνίνησιν
καὶ
ἀδικία
βλάπτει, |
[360] |
διαλέγεσθαι
ὡς
περὶ
οἰχομένου.
καὶ
|
τὸν |
θαυμάζειν
τε
καὶ
πάλιν
ἐπιψηλαφῶντα |
[379] |
ζητεῖν
τὰ
αἴτια,
ἀλλ’
οὐ
|
τὸν |
θεόν.
Αληθέστατα,
ἔφη,
δοκεῖς
μοι |
[380] |
ποιοῦντας
ποιεῖν,
μὴ
πάντων
αἴτιον
|
τὸν |
θεὸν
ἀλλὰ
τῶν
ἀγαθῶν.
Καὶ |
[381] |
γάρ
που
ἐνδεᾶ
γε
φήσομεν
|
τὸν |
θεὸν
κάλλους
ἢ
ἀρετῆς
εἶναι. |
[380] |
ὁ
δεύτερος
ὅδε;
ἆρα
γόητα
|
τὸν |
θεὸν
οἴει
εἶναι
καὶ
οἷον |
[358] |
καὶ
σοὶ
δοκῇ·
(ἐπανανεώ(
σομαι
|
τὸν |
Θρασυμάχου
λόγον,
καὶ
πρῶτον
μὲν |
[368] |
τρόπῳ
βοηθῆσαι
καὶ
μὴ
ἀνεῖναι
|
τὸν |
λόγον,
ἀλλὰ
διερευνήσασθαι
τί
τέ |
[360] |
δύο
τοιούτω
δακτυλίω
γενοίσθην,
καὶ
|
τὸν |
μὲν
ὁ
δίκαιος
περιθεῖτο,
τὸν |
[374] |
ἢ
πολεμικῆς;
Οὐδαμῶς.
Αλλ’
ἄρα
|
τὸν |
μὲν
σκυτοτόμον
διεκωλύομεν
μήτε
γεωργὸν |
[376] |
πάνυ,
ἔφη,
μέχρι
τούτου
προσέσχον
|
τὸν |
νοῦν·
ὅτι
δέ
που
δρᾷ |
[364] |
τῶν
θεῶν
ὑπ’
ἀνθρώπων
παραγωγῆς
|
τὸν |
Ομηρον
μαρτύρονται,
ὅτι
καὶ
ἐκεῖνος |
[383] |
εἰπών,
αὐτός
ἐστιν
ὁ
κτανὼν
|
τὸν |
παῖδα
τὸν
ἐμόν—
(ὅταν
τις |
[380] |
ταῦτα
θεός,
οὐκ
ἐατέον
λέγειν
|
τὸν |
ποιητήν.
ἀλλ’
εἰ
μὲν
ὅτι |
[374] |
ἦν
δ’
ἐγώ·
ἡ
περὶ
|
τὸν |
πόλεμον
ἀγωνία
οὐ
τεχνικὴ
δοκεῖ |
[374] |
ἀπεργάσεσθαι·
τὰ
δὲ
δὴ
περὶ
|
τὸν |
πόλεμον
πότερον
οὐ
περὶ
πλείστου |
[370] |
πράττοντος
σχολὴν
περιμένειν,
ἀλλ’
ἀνάγκη
|
τὸν |
πράττοντα
τῷ
(πρατ(
τομένῳ
ἐπακολουθεῖν |
[359] |
γῆς
καὶ
γενέσθαι
χάσμα
κατὰ
|
τὸν |
τόπον
ᾗ
ἔνεμεν.
ἰδόντα
δὲ |
[360] |
ἀλλήλων
ἐναντίον
ἐξαπατῶντες
ἀλλήλους
διὰ
|
τὸν |
τοῦ
ἀδικεῖσθαι
φόβον.
ταῦτα
μὲν |
[373] |
ἐπὶ
χρημάτων
κτῆσιν
ἄπειρον,
ὑπερβάντες
|
τὸν |
τῶν
ἀναγκαίων
ὅρον;
(Πολλὴ
ἀνάγκη, |
[375] |
τοίνυν
τοῦ
σώματος
οἷον
δεῖ
|
τὸν |
φύλακα
εἶναι,
δῆλα.
Ναί.
Καὶ |
[375] |
παρὰ
φύσιν
ζητοῦμεν
τοιοῦτον
εἶναι
|
τὸν |
φύλακα.
Οὐκ
ἔοικεν.
Αρ’
οὖν |