Pages |
[363] |
διδόασιν
τοῖς
δικαίοις·
εἰς
Αιδου
|
γὰρ |
ἀγαγόντες
τῷ
λόγῳ
καὶ
κατακλίναντες |
[361] |
ἁλισκόμενον
δὲ
φαῦλον
ἡγητέον·
ἐσχάτη
|
γὰρ |
ἀδικία
δοκεῖν
δίκαιον
εἶναι
μὴ |
[361] |
ἐναντίως
διακείμενος
τῷ
προτέρῳ·
μηδὲν
|
γὰρ |
ἀδικῶν
δόξαν
ἐχέτω
τὴν
μεγίστην |
[358] |
ἀπόδειξις
γέγονεν
περὶ
ἑκατέρου·
ἐπιθυμῶ
|
γὰρ |
ἀκοῦσαι
τί
τ’
ἔστιν
ἑκάτερον |
[378] |
καὶ
ἐπιβουλεύουσι
καὶ
μάχονται—
οὐδὲ
|
γὰρ |
ἀληθῆ—
εἴ
γε
δεῖ
ἡμῖν |
[365] |
ἀεὶ
λανθάνειν
κακὸν
ὄντα.
Οὐδὲ
|
γὰρ |
ἄλλο
οὐδὲν
εὐπετές,
(φήσομεν,
τῶν |
[358] |
ὅτι
εἰκότως
αὐτὸ
δρῶσι·
πολὺ
|
γὰρ |
ἀμείνων
ἄρα
ὁ
τοῦ
ἀδίκου |
[374] |
τὴν
μελέτην
ἱκανὴν
παρασχομένῳ;
Πολλοῦ
|
γὰρ |
ἄν,
ἦ
δ’
ὅς,
τὰ |
[359] |
μήτε
ἀδικεῖν
μήτε
ἀδικεῖσθαι·
μαίνεσθαι
|
γὰρ |
ἄν.
ἡ
μὲν
οὖν
δὴ |
[365] |
βίον
ὡς
ἄριστα
διέλθοι;
λέγοι
|
γὰρ |
ἂν
ἐκ
τῶν
εἰκότων
πρὸς |
[359] |
Λυδοῦ
προγόνῳ
γενέσθαι.
εἶναι
μὲν
|
γὰρ |
αὐτὸν
ποιμένα
θητεύοντα
παρὰ
τῷ |
[370] |
τὰς
παρασκευὰς
ὧν
ἐλέγομεν.
ὁ
|
γὰρ |
γεωργός,
ὡς
ἔοικεν,
οὐκ
αὐτὸς |
[357] |
ἄρα,
ὡς
ἔοικε,
προοίμιον.
ὁ
|
γὰρ |
Γλαύκων
ἀεί
τε
δὴ
ἀνδρειότατος |
[371] |
τι
ἄλλο
ἔργον
πράττειν.
αὐτοῦ
|
γὰρ |
δεῖ
μένοντας
(αὐτοὺς
περὶ
τὴν |
[360] |
τε
ἔσεσθαι
ἀδικεῖν,
ἀδικεῖν.
λυσιτελεῖν
|
γὰρ |
δὴ
οἴεται
πᾶς
ἀνὴρ
πολὺ |
[373] |
πόλιν
θεωρήσωμεν·
οὐδὲν
ἀποκωλύει.
~(ταῦτα
|
γὰρ |
δή
τισιν,
ὡς
δοκεῖ,
οὐκ |
[377] |
ὀψόμεθα
καὶ
τοὺς
ἐλάττους.
δεῖ
|
γὰρ |
δὴ
τὸν
αὐτὸν
τύπον
εἶναι |
[377] |
νέῳ
καὶ
ἁπαλῷ
ὁτῳοῦν;
μάλιστα
|
γὰρ |
δὴ
τότε
πλάττεται,
καὶ
ἐνδύεται |
[358] |
καὶ
ὅθεν
γέγονε
δικαιοσύνη.
Πεφυκέναι
|
γὰρ |
δή
φασιν
τὸ
μὲν
ἀδικεῖν |
[362] |
ἔτι
καὶ
τάδε
ἄκουε.
δεῖ
|
γὰρ |
διελθεῖν
ἡμᾶς
καὶ
τοὺς
ἐναντίους |
[361] |
ἀφαιρετέον
δὴ
τὸ
δοκεῖν.
εἰ
|
γὰρ |
δόξει
δίκαιος
(εἶναι,
ἔσονται
αὐτῷ |
[379] |
αἴτιος,
πολλῶν
δὲ
ἀναίτιος·
πολὺ
|
γὰρ |
ἐλάττω
τἀγαθὰ
τῶν
κακῶν
ἡμῖν, |
[366] |
πείθοντες
αὐτοὺς
ἀζήμιοι
ἀπαλλάξομεν.
Αλλὰ
|
γὰρ |
ἐν
Αιδου
δίκην
δώσομεν
ὧν |
[376] |
φύσιν;
~(Πῶς
δή;
ἔφη·
οὐ
|
γὰρ |
ἐννοῶ.
Καὶ
τοῦτο,
ἦν
δ’ |
[364] |
λεγόμενον
(καὶ
ὑπὸ
ποιητῶν.
πάντες
|
γὰρ |
ἐξ
ἑνὸς
στόματος
ὑμνοῦσιν
ὡς |
[357] |
καὶ
ὁ
ἄλλος
χρηματισμός;
ταῦτα
|
γὰρ |
ἐπίπονα
φαῖμεν
ἄν,
ὠφελεῖν
δὲ |
[373] |
τὴν
πόλιν
δεῖ
ποιεῖν·
ἐκείνη
|
γὰρ |
ἡ
ὑγιεινὴ
οὐκέτι
ἱκανή,
ἀλλ’ |
[373] |
δὲ
καὶ
συβωτῶν
προσδεησόμεθα·
τοῦτο
|
γὰρ |
ἡμῖν
ἐν
τῇ
προτέρᾳ
πόλει |
[368] |
φίλοι,
εὖ
δοκεῖ
ἔχειν·
πάνυ
|
γὰρ |
θεῖον
πεπόνθατε,
εἰ
μὴ
πέπεισθε |
[368] |
φίλοι,
εὖ
δοκεῖ
ἔχειν·
πάνυ
|
γὰρ |
θεῖον
πεπόντοῦτό
μοι,
ὦ
φίλοι, |
[370] |
ἐγώ,
μὰ
Δία
ἄτοπον.
ἐννοῶ
|
γὰρ |
καὶ
αὐτὸς
εἰπόντος
σοῦ,
ὅτι |
[372] |
οὖν
οὐδὲ
κακῶς
ἔχει·
σκοποῦντες
|
γὰρ |
καὶ
τοιαύτην
τάχ’
ἂν
κατίδοιμεν |
[365] |
οὕτω
περιφράξας
διαβιῶ;
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
λεγόμενα
δικαίῳ
μὲν
ὄντι
μοι, |
[367] |
ἀφαίρει,
ὥσπερ
Γλαύκων
διεκελεύσατο.
εἰ
|
γὰρ |
μὴ
ἀφαιρήσεις
ἑκατέρωθεν
τὰς
ἀληθεῖς, |
[368] |
ὅπως
μὴ
βοηθήσω
ἔχω·
δέδοικα
|
γὰρ |
μὴ
οὐδ’
ὅσιον
ᾖ
παραγενόμενον |
[378] |
πεποιημένας
οὔτε
ἄνευ
ὑπονοιῶν.
ὁ
|
γὰρ |
νέος
οὐχ
οἷός
τε
κρίνειν |
[370] |
καιρόν,
διόλλυται.
Δῆλον
γάρ.
Οὐ
|
γὰρ |
οἶμαι
ἐθέλει
τὸ
πραττόμενον
τὴν |
[366] |
(ἀπὸ
τῶν
ἀδικημάτων.
δίκαιοι
μὲν
|
γὰρ |
ὄντες
ἀζήμιοι
μόνον
ὑπὸ
θεῶν |
[368] |
μᾶλλον
ἀπορῶ
ὅτι
χρήσωμαι.
οὔτε
|
γὰρ |
ὅπως
βοηθῶ
ἔχω·
δοκῶ
γάρ |
[373] |
αὐτὰ
ἔδεται·
ἦ
γάρ;
Πῶς
|
γὰρ |
οὔ;
(Οὐκοῦν
καὶ
ἰατρῶν
ἐν |
[373] |
προτέρᾳ
πόλει
οὐκ
ἐνῆν—
ἔδει
|
γὰρ |
οὐδέν—
ἐν
δὲ
ταύτῃ
καὶ |
[369] |
χρῆναι
ἐπιχειρῆσαι
περαίνειν;
οἶμαι
μὲν
|
γὰρ |
οὐκ
ὀλίγον
ἔργον
αὐτὸ
εἶναι· |
[375] |
γ’
ἂν
δύναμις
παρείκῃ.
~(Οὐ
|
γὰρ |
οὖν,
ἔφη.
Οἴει
οὖν
τι, |
[375] |
ἐὰν
δέῃ
ἑλόντα
διαμάχεσθαι.
Δεῖ
|
γὰρ |
οὖν,
ἔφη,
πάντων
τούτων.
Καὶ |
[357] |
ὅσα
γίγνεται
ἀπ’
αὐτῶν.
Εστιν
|
γὰρ |
οὖν,
ἔφην,
καὶ
τοῦτο
τρίτον. |
[376] |
εἰ
μακροτέρα
τυγχάνει
οὖσα.
Οὐ
|
γὰρ |
οὖν.
Ιθι
οὖν,
ὥσπερ
ἐν |
[367] |
δικαιοσύνη
δὲ
μέγιστον
ἀγαθόν.
~(εἰ
|
γὰρ |
οὕτως
ἐλέγετο
ἐξ
ἀρχῆς
ὑπὸ |
[363] |
ἀποτείνουσιν
μισθοὺς
παρὰ
θεῶν·
παῖδας
|
γὰρ |
παίδων
φασὶ
καὶ
γένος
κατόπισθεν |
[363] |
τὰ
τῶν
δοξῶν
λέγουσιν.
τὰς
|
γὰρ |
παρὰ
θεῶν
εὐδοκιμήσεις
ἐμβάλλοντες
ἄφθονα |
[375] |
ἐγώ,
ὦ
φίλε,
ἀποροῦμεν·
ἧς
|
γὰρ |
προυθέμεθα
εἰκόνος
ἀπελείφθημεν.
Πῶς
λέγεις; |
[366] |
δρᾶν.
ὡς
δέ,
δῆλον·
ὁ
|
γὰρ |
πρῶτος
τῶν
τοιούτων
εἰς
δύναμιν |
[358] |
μάλιστα,
ἦν
δ’
ἐγώ·
περὶ
|
γὰρ |
τίνος
ἂν
μᾶλλον
πολλάκις
τις |
[365] |
ἴχνη
τῶν
λόγων
φέρει.
ἐπὶ
|
γὰρ |
τὸ
λανθάνειν
συνωμοσίας
τε
καὶ |
[357] |
ὁρᾶν
καὶ
τὸ
ὑγιαίνειν;
τὰ
|
γὰρ |
τοιαῦτά
που
δι’
ἀμφότερα
ἀσπαζόμεθα. |
[362] |
κατὰ
τοῦ
ἀδίκου.
τῷ
ὄντι
|
γὰρ |
φήσουσι
τὸν
ἄδικον,
ἅτε
ἐπιτηδεύοντα |