Pages |
[365] |
κακίας,
ὡς
ἄνθρωποι
καὶ
θεοὶ
|
περὶ |
αὐτὰ
ἔχουσι
τιμῆς,
τί
οἰόμεθα |
[380] |
δὲ
ἡμᾶς
ἀπατῶντα
καὶ
ποιοῦντα
|
περὶ |
αὑτοῦ
τοιαῦτα
δοκεῖν,
ἢ
ἁπλοῦν |
[367] |
καὶ
ψεγόντων
ἀδικίαν,
δόξας
τε
|
περὶ |
αὐτῶν
καὶ
μισθοὺς
ἐγκωμιαζόντων
καὶ |
[358] |
Πάντων
μάλιστα,
ἦν
δ’
ἐγώ·
|
περὶ |
γὰρ
τίνος
ἂν
μᾶλλον
πολλάκις |
[370] |
σμινύην,
οὐδὲ
τἆλλα
ὄργανα
ὅσα
|
περὶ |
γεωργίαν.
οὐδ’
αὖ
ὁ
οἰκοδόμος· |
[359] |
τοῦτον
δὲ
ἄλλο
μὲν
οὐδέν,
|
περὶ |
δὲ
(τῇ
χειρὶ
χρυσοῦν
δακτύλιον |
[364] |
Σώκρατες,
~ἄλλο
αὖ
εἶδος
λόγων
|
περὶ |
δικαιοσύνης
τε
καὶ
ἀδικίας
ἰδίᾳ |
[358] |
κατὰ
νοῦν
ἡ
ἀπόδειξις
γέγονεν
|
περὶ |
ἑκατέρου·
ἐπιθυμῶ
γὰρ
ἀκοῦσαι
τί |
[365] |
πρόθυρα
μὲν
καὶ
σχῆμα
κύκλῳ
|
περὶ |
ἐμαυτὸν
σκιαγραφίαν
ἀρετῆς
περιγραπτέον,
τὴν |
[379] |
αὐτὸ
δὴ
τοῦτο,
οἱ
τύποι
|
περὶ |
θεολογίας
τίνες
ἂν
εἶεν;
Τοιοίδε |
[380] |
ἐγώ,
εἷς
ἂν
εἴη
τῶν
|
περὶ |
θεοὺς
νόμων
τε
καὶ
τύπων, |
[383] |
τύπον
εἶναι
ἐν
ᾧ
δεῖ
|
περὶ |
θεῶν
καὶ
λέγειν
καὶ
ποιεῖν, |
[377] |
τις
κακῶς
(οὐσίαν)
τῷ
λόγῳ,
|
περὶ |
θεῶν
τε
καὶ
ἡρώων
οἷοί |
[364] |
ἑτέρων.
τούτων
δὲ
πάντων
οἱ
|
περὶ |
θεῶν
τε
λόγοι
καὶ
ἀρετῆς |
[383] |
ἐμόν—
(ὅταν
τις
τοιαῦτα
λέγῃ
|
περὶ |
θεῶν,
χαλεπανοῦμέν
τε
καὶ
χορὸν |
[373] |
καὶ
χρώματα,
πολλοὶ
δὲ
οἱ
|
περὶ |
μουσικήν,
ποιηταί
τε
καὶ
τούτων |
[360] |
τοῖς
παρακαθημένοις,
καὶ
διαλέγεσθαι
ὡς
|
περὶ |
οἰχομένου.
καὶ
τὸν
θαυμάζειν
τε |
[378] |
γίγνεσθαι·
ὧν
δὴ
ἴσως
ἕνεκα
|
περὶ |
παντὸς
ποιητέον
ἃ
πρῶτα
ἀκούουσιν |
[374] |
περὶ
τὸν
πόλεμον
πότερον
οὐ
|
περὶ |
πλείστου
ἐστὶν
εὖ
ἀπεργασθέντα;
ἢ |
[382] |
κυριωτάτῳ
που
ἑαυτῶν
ψεύδεσθαι
καὶ
|
περὶ |
τὰ
κυριώτατα
οὐδεὶς
ἑκὼν
ἐθέλει, |
[382] |
δὲ
λέγω
ὅτι
τῇ
ψυχῇ
|
περὶ |
τὰ
ὄντα
ψεύδεσθαί
τε
καὶ |
[359] |
κατὰ
μῆνα
τῷ
βασιλεῖ
τὰ
|
περὶ |
τὰ
ποίμνια,
ἀφικέσθαι
καὶ
ἐκεῖνον |
[373] |
τε
μιμηταί,
πολλοὶ
μὲν
οἱ
|
περὶ |
τὰ
σχήματά
τε
καὶ
χρώματα, |
[371] |
αὐτοῦ
γὰρ
δεῖ
μένοντας
(αὐτοὺς
|
περὶ |
τὴν
ἀγορὰν
τὰ
μὲν
ἀντ’ |
[371] |
ἄλλων
προσδεήσεται
τῶν
ἐπιστημόνων
τῆς
|
περὶ |
τὴν
θάλατταν
ἐργασίας.
Συχνῶν
μέντοι. |
[368] |
ἐποίησεν
ὁ
Γλαύκωνος
ἐραστής,
εὐδοκιμήσαντας
|
περὶ |
τὴν
Μεγαροῖ
μάχην,
εἰπών—
παῖδες |
[368] |
τί
τέ
ἐστιν
ἑκάτερον
καὶ
|
περὶ |
τῆς
ὠφελίας
αὐτοῖν
τἀληθὲς
ποτέρως |
[368] |
τοιοῦτον,
ὦ
(Σώκρατες,
ἐν
τῇ
|
περὶ |
τὸ
δίκαιον
ζητήσει
καθορᾷς;
Εγώ |
[369] |
προσθήσομεν
ἤ
τιν’
ἄλλον
τῶν
|
περὶ |
τὸ
σῶμα
θεραπευτήν;
Πάνυ
γε. |
[373] |
τῶν
τε
ἄλλων
(καὶ
τῶν
|
περὶ |
τὸν
γυναικεῖον
κόσμον.
καὶ
δὴ |
[374] |
οὖν;
ἦν
δ’
ἐγώ·
ἡ
|
περὶ |
τὸν
πόλεμον
ἀγωνία
οὐ
τεχνικὴ |
[374] |
καλῶς
ἀπεργάσεσθαι·
τὰ
δὲ
δὴ
|
περὶ |
τὸν
πόλεμον
πότερον
οὐ
περὶ |
[362] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ἱκανῶς
εἰρῆσθαι
|
περὶ |
τοῦ
λόγου;
Αλλὰ
τί
μήν; |
[360] |
ἀληθῆ
οἰόμενος,
ὡς
φήσει
ὁ
|
περὶ |
τοῦ
τοιούτου
λόγου
λέγων·
ἐπεὶ |
[379] |
ἄλλου
(ποιητοῦ
ταύτην
τὴν
ἁμαρτίαν
|
περὶ |
τοὺς
θεοὺς
ἀνοήτως
ἁμαρτάνοντος
καὶ |
[358] |
καὶ
ὃ
πρῶτον
ἔφην
ἐρεῖν,
|
περὶ |
τούτου
ἄκουε,
τί
ὄν
τε |
[363] |
δὲ
ἀδίκων
διῆλθε
τιμωρήματα,
ταῦτα
|
περὶ |
τῶν
ἀδίκων
λέγουσιν,
ἄλλα
δὲ |
[363] |
κακὰς
δόξας
ἄγοντες,
ἅπερ
Γλαύκων
|
περὶ |
τῶν
δικαίων
δοξαζομένων
δὲ
ἀδίκων |
[377] |
δ’
ἐγώ,
τὸ
μέγιστον
καὶ
|
περὶ |
τῶν
μεγίστων
ψεῦδος
ὁ
εἰπὼν |
[382] |
μὴ
εἰδέναι
ὅπῃ
τἀληθὲς
ἔχει
|
περὶ |
τῶν
παλαιῶν,
ἀφομοιοῦντες
τῷ
ἀληθεῖ |