Alphabétiquement     [«   »]
γυμνωτέος 1
γυναῖκα 1
γυναικεῖον 1
δ 100
δαιμόνιόν 1
δακτύλιον 3
δακτυλίου 2
Fréquences     [«    »]
83 τὸ
86 τῶν
87 ὡς
100 δ
104 μὲν
146 δὲ
156 τε
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre II

δ


Pages
[360]   τοῖς αἰσθανομένοις καὶ ἀνοητότατος, ἐπαινοῖεν  δ’   ἂν αὐτὸν ἀλλήλων ἐναντίον ἐξαπατῶντες
[376]   οὐδὲ ἓν κακὸν προπεπονθώς· ὃν  δ’   ἂν γνώριμον, ἀσπάζεται, κἂν μηδὲν
[359]   τὴν τοῦ ἴσου τιμήν. εἴη  δ’   ἂν ἐξουσία ἣν λέγω
[369]   σῶμα θεραπευτήν; Πάνυ γε. Εἴη  δ’   ἂν γε ἀναγκαιοτάτη πόλις
[379]   κύρεται, ἄλλοτε δ’ ἐσθλῷ·  δ’   ἂν μή, ἀλλ’ ἄκρατα τὰ
[377]   καλὸν (μῦθον) ποιήσωσιν, ἐγκριτέον, ὃν  δ’   ἂν μή, ἀποκριτέον. τοὺς δ’
[364]   μάλα δ’ ἐγγύθι ναίει· τῆς  δ’   ἀρετῆς ἱδρῶτα θεοὶ προπάροιθεν ἔθηκαν
[372]   διεληλύθαμεν, ὥσπερ ὑγιής τις· εἰ  δ’   αὖ βούλεσθε, καὶ φλεγμαίνουσαν πόλιν
[383]   εἶναι, μαντικῇ βρύον τέχνῃ·  δ’   αὐτὸς ὑμνῶν, αὐτὸς ἐν θοίνῃ
[364]   (ῥηϊδίως· λείη μὲν ὁδός, μάλα  δ’   ἐγγύθι ναίει· τῆς δ’ ἀρετῆς
[377]   δ’ ἂν μή, ἀποκριτέον. τοὺς  δ’   ἐγκριθέντας πείσομεν τὰς τροφούς τε
[379]   μοι λέγειν. Οὐκ ἄρα, ἦν  δ’   ἐγώ, ἀποδεκτέον οὔτε Ομήρου οὔτ’
[381]   γάρ, ἔφη. Αλλ’ ἆρα, ἦν  δ’   ἐγώ, αὐτοὶ μὲν οἱ θεοί
[375]   ἔφη. Οἴει οὖν τι, ἦν  δ’   ἐγώ, διαφέρειν φύσιν γενναίου σκύλακος
[357]   χαίρειν ἔχοντα; Εμοιγε, ἦν  δ’   ἐγώ, δοκεῖ τι εἶναι τοιοῦτον.
[375]   μέντοι. Τοῦτο μὲν ἄρα, ἦν  δ’   ἐγώ, δυνατόν, καὶ οὐ παρὰ
[369]   καλῶς λέγειν. Αρ’ οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, εἰ γιγνομένην πόλιν θεασαίμεθα
[380]   ἀρέσκει. Οὗτος μὲν τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, εἷς ἂν εἴη τῶν
[376]   γὰρ ἐννοῶ. Καὶ τοῦτο, ἦν  δ’   ἐγώ, ἐν τοῖς κυσὶν κατόψει,
[358]   τιθεῖς; ~(Εγὼ μὲν οἶμαι, ἦν  δ’   ἐγώ, ἐν τῷ καλλίστῳ,
[374]   λέγεις, ἔφη. (Τί οὖν; ἦν  δ’   ἐγώ· περὶ τὸν πόλεμον
[371]   δέονται πρίασθαι. Αὕτη ἄρα, ἦν  δ’   ἐγώ, χρεία καπήλων ἡμῖν
[374]   Οὔκ, εἰ σύ γε, ἦν  δ’   ἐγώ, καὶ ἡμεῖς ἅπαντες ὡμολογήσαμεν
[372]   πρὸς ἀλλήλους. Αλλ’ ἴσως, ἦν  δ’   ἐγώ, καλῶς λέγεις· καὶ σκεπτέον
[370]   πάντα ταῦτα. Αλλὰ μήν, ἦν  δ’   ἐγώ, κατοικίσαι γε αὐτὴν τὴν
[372]   τοὺς ἄνδρας ἑστιωμένους. Αληθῆ, ἦν  δ’   ἐγώ, λέγεις. ἐπελαθόμην ὅτι καὶ
[381]   ἀρετῆς εἶναι. Ορθότατα, ἦν  δ’   ἐγώ, λέγεις. καὶ οὕτως ἔχοντος
[370]   ῥᾷον κείνως. Οὐδέν, ἦν  δ’   ἐγώ, μὰ Δία ἄτοπον. ἐννοῶ
[372]   ἔχουσι καὶ τραγήματα. Εἶεν, ἦν  δ’   ἐγώ· μανθάνω. οὐ πόλιν, ὡς
[373]   μηδέν γέ πω λέγωμεν, ἦν  δ’   ἐγώ, μήτ’ εἴ τι κακὸν
[377]   ἔφη. Εν τοῖς μείζοσιν, ἦν  δ’   ἐγώ, μύθοις ὀψόμεθα καὶ τοὺς
[379]   γ’ ἔφη. Οὐδ’ ἄρα, ἦν  δ’   ἐγώ, θεός, ἐπειδὴ ἀγαθός,
[379]   εἶεν; Τοιοίδε πού τινες, ἦν  δ’   ἐγώ· οἷος τυγχάνει θεὸς
[374]   ὄργανα ἦν ἄξια. Οὐκοῦν, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅσῳ μέγιστον τὸ τῶν
[358]   ὡς ὂν χαλεπόν. Οἶδα, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι δοκεῖ οὕτω καὶ
[377]   πῶς λέγεις. Οὐ μανθάνεις, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι πρῶτον τοῖς παιδίοις
[382]   δ’ ὅς. Οὐκ οἶσθα, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι τό γε ὡς
[382]   Πῶς, ἔφη, λέγεις; Οὕτως, ἦν  δ’   ἐγώ, ὅτι τῷ κυριωτάτῳ που
[374]   Ημέτερον μέντοι. Μὰ Δία, ἦν  δ’   ἐγώ, οὐκ ἄρα φαῦλον πρᾶγμα
[376]   φιλόσοφον. Πῇ δή; Ηι, ἦν  δ’   ἐγώ, ὄψιν οὐδενὶ ἄλλῳ φίλην
[358]   λέγω. Πάντων μάλιστα, ἦν  δ’   ἐγώ· περὶ γὰρ τίνος ἂν
[375]   Αληθῆ, ἔφη. Τί οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, ποιήσομεν; πόθεν ἅμα πρᾷον
[369]   ἄλλως ποίει. Γίγνεται τοίνυν, ἦν  δ’   ἐγώ, πόλις, ὡς ἐγᾦμαι, ἐπειδὴ
[369]   Εστι ταῦτα. Φέρε δή, ἦν  δ’   ἐγώ, πῶς πόλις ἀρκέσει
[362]   μάλιστα ἔδει ῥηθῆναι. Οὐκοῦν, ἦν  δ’   ἐγώ, τὸ λεγόμενον, ἀδελφὸς ἀνδρὶ
[377]   καὶ ποῖα; Πρῶτον μέν, ἦν  δ’   ἐγώ, τὸ μέγιστον καὶ περὶ
[378]   εἶναι λέγειν. Οὐδέ γε, ἦν  δ’   ἐγώ, τὸ παράπαν ὡς θεοὶ
[368]   οὐ δεινοί, δοκῶ μοι, ἦν  δ’   ἐγώ, τοιαύτην ποιήσασθαι ζήτησιν αὐτοῦ,
[369]   Πάνυ γε. Ιθι δή, ἦν  δ’   ἐγώ, τῷ λόγῳ ἐξ ἀρχῆς
[377]   αὐτῶν μεμφόμενος λέγεις; Οπερ, ἦν  δ’   ἐγώ, χρὴ καὶ πρῶτον καὶ
[382]   Ισως, ἔφη. ~(Τί δέ; ἦν  δ’   ἐγώ· ψεύδεσθαι θεὸς ἐθέλοι ἂν
[381]   ἔμοιγε δοκεῖ. (Μηδεὶς ἄρα, ἦν  δ’   ἐγώ, ἄριστε, λεγέτω ἡμῖν
[372]   ἐχόρταζες; Αλλὰ πῶς χρή, ἦν  δ’   ἐγώ, Γλαύκων; Απερ νομίζεται,
[375]   Καὶ τοῦτο. Πῶς οὖν, ἦν  δ’   ἐγώ, Γλαύκων, οὐκ ἄγριοι
[376]   τὴν σκέψιν. Μὰ Δία, ἦν  δ’   ἐγώ, φίλε Αδείμαντε, οὐκ
[375]   τὰ ἔμπροσθεν, Δικαίως γε, ἦν  δ’   ἐγώ, φίλε, ἀποροῦμεν· ἧς
[361]   ὁπότερος αὐτοῖν εὐδαιμονέστερος. Βαβαῖ, ἦν  δ’   ἐγώ, φίλε Γλαύκων, ὡς
[376]   γυμναστικῇ; Πῶς δ’ οὔ; Μουσικῆς  δ’   εἶπον, τιθεῖς λόγους, οὔ;
[366]   τὰς ἀπ’ αὐτῶν γιγνομένας· αὐτὸ  δ’   ἑκάτερον τῇ αὑτοῦ δυνάμει τί
[363]   βρίθῃσι δὲ δένδρεα καρπῷ, τίκτῃ  δ’   ἔμπεδα μῆλα, θάλασσα δὲ παρέχῃ
[377]   ψεῦδος δ’ ἕτερον; Ναί. ~(Παιδευτέον  δ’   ἐν ἀμφοτέροις, πρότερον δ’ ἐν
[377]   ~(Παιδευτέον δ’ ἐν ἀμφοτέροις, πρότερον  δ’   ἐν τοῖς ψευδέσιν; Οὐ μανθάνω,
[364]   καὶ βίον κακὸν ἔνειμαν, τοῖς  δ’   ἐναντίοις ἐναντίαν μοῖραν. ἀγύρται δὲ
[366]   μόνον ὑπὸ θεῶν ἐσόμεθα, τὰ  δ’   ἐξ ἀδικίας κέρδη ἀπωσόμεθα· ἄδικοι
[369]   ἄλλος ἄλλον, ἐπ’ ἄλλου, τὸν  δ’   ἐπ’ ἄλλου χρείᾳ, πολλῶν δεόμενοι,
[358]   ὡς τοιοῦτον ὂν ψέγεται, ἀδικία  δ’   ἐπαινεῖται· ἀλλ’ ἐγώ τις, ὡς
[376]   μὲν ἐπὶ σώμασι γυμναστική,  δ’   ἐπὶ ψυχῇ μουσική. Εστιν γάρ.
[379]   κακῷ γε κύρεται, ἄλλοτε  δ’   ἐσθλῷ· δ’ ἂν μή,
[376]   εἶδος, τὸ μὲν ἀληθές, ψεῦδος  δ’   ἕτερον; Ναί. ~(Παιδευτέον δ’ ἐν
[363]   ἀρετῆς μισθὸν μέθην αἰώνιον. οἱ  δ’   ἔτι τούτων μακροτέρους ἀποτείνουσιν μισθοὺς
[357]   εἰπὼν ᾤμην λόγου ἀπηλλάχθαι· τὸ  δ’   ἦν ἄρα, ὡς ἔοικε, προοίμιον.
[370]   δὲ καὶ τούτῳ δεῖ. ὡσαύτως  δ’   ὑφάντης τε καὶ
[363]   βαλάνους, μέσσας δὲ μελίσσας· εἰροπόκοι  δ’   ὄιες, φησίν, μαλλοῖς καταβεβρίθασι, καὶ
[358]   καθ’ αὑτὸ ἐγκωμιαζόμενον ἀκοῦσαι— μάλιστα  δ’   οἶμαι ἂν σοῦ πυθέσθαι. διὸ
[371]   καθήμενος ἐν ἀγορᾷ; Οὐδαμῶς,  δ’   ὅς, ἀλλὰ εἰσὶν οἳ τοῦτο
[374]   μεγίστης δεόμενον. Οἶμαι ἔγωγε,  δ’   ὅς. Αρ’ οὖν οὐ καὶ
[374]   τοῖς ἐπιοῦσιν. Τί δέ;  δ’   ὅς· αὐτοὶ οὐχ ἱκανοί; Οὔκ,
[370]   ὅταν μίαν εἷς; Οταν,  δ’   ὅς, εἷς μίαν. Αλλὰ μὴν
[377]   καὶ λέγουσι. Ποίους δή,  δ’   ὅς, καὶ τί αὐτῶν μεμφόμενος
[382]   κεκτῆσθαι. Οὐδὲ νῦν πω,  δ’   ὅς, μανθάνω. (Οἴει γάρ τί
[376]   καὶ τὸ ἀλλότριον; Οὐδαμῶς,  δ’   ὅς, ὅπως οὔ. Αλλὰ μέντοι,
[371]   πόλιν ᾠκίσαμεν. Δῆλον δή,  δ’   ὅς, ὅτι πωλοῦντες καὶ ὠνούμενοι.
[375]   τὰς φύσεις; Μὰ Δία,  δ’   ὅς, οὐ ῥᾳδίως. (Αλλὰ μέντοι
[378]   Οὐ μὰ τὸν Δία,  δ’   ὅς, οὐδὲ αὐτῷ μοι δοκεῖ
[362]   τί μήν; εἶπον. Αὐτό,  δ’   ὅς, οὐκ εἴρηται μάλιστα
[382]   φάντασμα προτείνων; Οὐκ οἶδα,  δ’   ὅς. Οὐκ οἶσθα, ἦν δ’
[369]   τὴν ἀδικίαν; Τάχ’ ἄν,  δ’   ὅς. Οὐκοῦν γενομένου αὐτοῦ ἐλπὶς
[368]   ὅλης πόλεως; Πάνυ γε,  δ’   ὅς. Οὐκοῦν μεῖζον πόλις ἑνὸς
[378]   συνέβη ἀκοῦσαι. Καὶ γάρ,  δ’   ὅς, οὗτοί γε οἱ λόγοι
[369]   ἄλλην πόλιν οἰκίζειν; Οὐδεμίαν,  δ’   ὅς. (Οὕτω δὴ ἄρα παραλαμβάνων
[382]   χρήσιμον ποιοῦμεν; Καὶ μάλα,  δ’   ὅς, οὕτως ἔχει. Κατὰ τί
[370]   καὶ ἐρίοις. Οὐδέ γε,  δ’   ὅς, σμικρὰ πόλις ἂν εἴη
[374]   παρασχομένῳ; Πολλοῦ γὰρ ἄν,  δ’   ὅς, τὰ ὄργανα ἦν ἄξια.
[369]   ἔοικεν, ἡμετέρα χρεία. Πῶς  δ’   οὔ; (Αλλὰ μὴν πρώτη γε
[375]   γε, εἴπερ εὖ μαχεῖται. Πῶς  δ’   οὔ; Ανδρεῖος δὲ εἶναι ἆρα
[374]   εἰς αὐτὸ τὸ ἐπιτήδευμα; Πῶς  δ’   οὔ; Ημέτερον δὴ ἔργον ἂν
[376]   ἀρξόμεθα παιδεύοντες γυμναστικῇ; Πῶς  δ’   οὔ; Μουσικῆς δ’ εἶπον, τιθεῖς
[381]   θεοῦ πάντῃ ἄριστα ἔχει. Πῶς  δ’   οὔ; Ταύτῃ μὲν δὴ ἥκιστα
[381]   καὶ ἰσχυρότατον (ἥκιστα ἀλλοιοῦται; Πῶς  δ’   οὔ; Ψυχὴν δὲ οὐ τὴν
[366]   ἀμφότερα οὐδέτερα πειστέον. ~εἰ  δ’   οὖν πειστέον, ἀδικητέον καὶ θυτέον




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/01/2006