Pages |
[360] |
τοῖς
αἰσθανομένοις
καὶ
ἀνοητότατος,
ἐπαινοῖεν
|
δ’ |
ἂν
αὐτὸν
ἀλλήλων
ἐναντίον
ἐξαπατῶντες |
[376] |
οὐδὲ
ἓν
κακὸν
προπεπονθώς·
ὃν
|
δ’ |
ἂν
γνώριμον,
ἀσπάζεται,
κἂν
μηδὲν |
[359] |
τὴν
τοῦ
ἴσου
τιμήν.
εἴη
|
δ’ |
ἂν
ἡ
ἐξουσία
ἣν
λέγω |
[369] |
σῶμα
θεραπευτήν;
Πάνυ
γε.
Εἴη
|
δ’ |
ἂν
ἥ
γε
ἀναγκαιοτάτη
πόλις |
[379] |
κύρεται,
ἄλλοτε
δ’
ἐσθλῷ·
ᾧ
|
δ’ |
ἂν
μή,
ἀλλ’
ἄκρατα
τὰ |
[377] |
καλὸν
(μῦθον)
ποιήσωσιν,
ἐγκριτέον,
ὃν
|
δ’ |
ἂν
μή,
ἀποκριτέον.
τοὺς
δ’ |
[364] |
μάλα
δ’
ἐγγύθι
ναίει·
τῆς
|
δ’ |
ἀρετῆς
ἱδρῶτα
θεοὶ
προπάροιθεν
ἔθηκαν
|
[372] |
διεληλύθαμεν,
ὥσπερ
ὑγιής
τις·
εἰ
|
δ’ |
αὖ
βούλεσθε,
καὶ
φλεγμαίνουσαν
πόλιν |
[383] |
εἶναι,
μαντικῇ
βρύον
τέχνῃ·
ὁ
|
δ’ |
αὐτὸς
ὑμνῶν,
αὐτὸς
ἐν
θοίνῃ |
[364] |
(ῥηϊδίως·
λείη
μὲν
ὁδός,
μάλα
|
δ’ |
ἐγγύθι
ναίει·
τῆς
δ’
ἀρετῆς |
[377] |
δ’
ἂν
μή,
ἀποκριτέον.
τοὺς
|
δ’ |
ἐγκριθέντας
πείσομεν
τὰς
τροφούς
τε |
[379] |
μοι
λέγειν.
Οὐκ
ἄρα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἀποδεκτέον
οὔτε
Ομήρου
οὔτ’ |
[381] |
γάρ,
ἔφη.
Αλλ’
ἆρα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
αὐτοὶ
μὲν
οἱ
θεοί |
[375] |
ἔφη.
Οἴει
οὖν
τι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
διαφέρειν
φύσιν
γενναίου
σκύλακος |
[357] |
ἢ
χαίρειν
ἔχοντα;
Εμοιγε,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
δοκεῖ
τι
εἶναι
τοιοῦτον. |
[375] |
μέντοι.
Τοῦτο
μὲν
ἄρα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
δυνατόν,
καὶ
οὐ
παρὰ |
[369] |
καλῶς
λέγειν.
Αρ’
οὖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
εἰ
γιγνομένην
πόλιν
θεασαίμεθα |
[380] |
ἀρέσκει.
Οὗτος
μὲν
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
εἷς
ἂν
εἴη
τῶν |
[376] |
γὰρ
ἐννοῶ.
Καὶ
τοῦτο,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἐν
τοῖς
κυσὶν
κατόψει, |
[358] |
τιθεῖς;
~(Εγὼ
μὲν
οἶμαι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἐν
τῷ
καλλίστῳ,
ὃ |
[374] |
λέγεις,
ἔφη.
(Τί
οὖν;
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
ἡ
περὶ
τὸν
πόλεμον |
[371] |
δέονται
πρίασθαι.
Αὕτη
ἄρα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ἡ
χρεία
καπήλων
ἡμῖν |
[374] |
Οὔκ,
εἰ
σύ
γε,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
καὶ
ἡμεῖς
ἅπαντες
ὡμολογήσαμεν |
[372] |
πρὸς
ἀλλήλους.
Αλλ’
ἴσως,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
καλῶς
λέγεις·
καὶ
σκεπτέον |
[370] |
πάντα
ταῦτα.
Αλλὰ
μήν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
κατοικίσαι
γε
αὐτὴν
τὴν |
[372] |
τοὺς
ἄνδρας
ἑστιωμένους.
Αληθῆ,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
λέγεις.
ἐπελαθόμην
ὅτι
καὶ |
[381] |
ἢ
ἀρετῆς
εἶναι.
Ορθότατα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
λέγεις.
καὶ
οὕτως
ἔχοντος |
[370] |
ῥᾷον
ἢ
κείνως.
Οὐδέν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
μὰ
Δία
ἄτοπον.
ἐννοῶ |
[372] |
ἔχουσι
καὶ
τραγήματα.
Εἶεν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
μανθάνω.
οὐ
πόλιν,
ὡς |
[373] |
μηδέν
γέ
πω
λέγωμεν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
μήτ’
εἴ
τι
κακὸν |
[377] |
ἔφη.
Εν
τοῖς
μείζοσιν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
μύθοις
ὀψόμεθα
καὶ
τοὺς |
[379] |
γ’
ἔφη.
Οὐδ’
ἄρα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὁ
θεός,
ἐπειδὴ
ἀγαθός, |
[379] |
εἶεν;
Τοιοίδε
πού
τινες,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
οἷος
τυγχάνει
ὁ
θεὸς |
[374] |
ὄργανα
ἦν
ἄξια.
Οὐκοῦν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅσῳ
μέγιστον
τὸ
τῶν |
[358] |
ὡς
ὂν
χαλεπόν.
Οἶδα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅτι
δοκεῖ
οὕτω
καὶ |
[377] |
πῶς
λέγεις.
Οὐ
μανθάνεις,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅτι
πρῶτον
τοῖς
παιδίοις |
[382] |
δ’
ὅς.
Οὐκ
οἶσθα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅτι
τό
γε
ὡς |
[382] |
Πῶς,
ἔφη,
λέγεις;
Οὕτως,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὅτι
τῷ
κυριωτάτῳ
που |
[374] |
Ημέτερον
μέντοι.
Μὰ
Δία,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
οὐκ
ἄρα
φαῦλον
πρᾶγμα |
[376] |
φιλόσοφον.
Πῇ
δή;
Ηι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὄψιν
οὐδενὶ
ἄλλῳ
φίλην |
[358] |
ἃ
λέγω.
Πάντων
μάλιστα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
περὶ
γὰρ
τίνος
ἂν |
[375] |
Αληθῆ,
ἔφη.
Τί
οὖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ποιήσομεν;
πόθεν
ἅμα
πρᾷον |
[369] |
ἄλλως
ποίει.
Γίγνεται
τοίνυν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
πόλις,
ὡς
ἐγᾦμαι,
ἐπειδὴ |
[369] |
Εστι
ταῦτα.
Φέρε
δή,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
πῶς
ἡ
πόλις
ἀρκέσει |
[362] |
μάλιστα
ἔδει
ῥηθῆναι.
Οὐκοῦν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τὸ
λεγόμενον,
ἀδελφὸς
ἀνδρὶ |
[377] |
καὶ
ποῖα;
Πρῶτον
μέν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τὸ
μέγιστον
καὶ
περὶ |
[378] |
εἶναι
λέγειν.
Οὐδέ
γε,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τὸ
παράπαν
ὡς
θεοὶ |
[368] |
οὐ
δεινοί,
δοκῶ
μοι,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τοιαύτην
ποιήσασθαι
ζήτησιν
αὐτοῦ, |
[369] |
Πάνυ
γε.
Ιθι
δή,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
τῷ
λόγῳ
ἐξ
ἀρχῆς |
[377] |
αὐτῶν
μεμφόμενος
λέγεις;
Οπερ,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
χρὴ
καὶ
πρῶτον
καὶ |
[382] |
Ισως,
ἔφη.
~(Τί
δέ;
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ·
ψεύδεσθαι
θεὸς
ἐθέλοι
ἂν |
[381] |
ἔμοιγε
δοκεῖ.
(Μηδεὶς
ἄρα,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
ἄριστε,
λεγέτω
ἡμῖν |
[372] |
ἐχόρταζες;
Αλλὰ
πῶς
χρή,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων;
Απερ
νομίζεται, |
[375] |
Καὶ
τοῦτο.
Πῶς
οὖν,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
Γλαύκων,
οὐκ
ἄγριοι |
[376] |
τὴν
σκέψιν.
Μὰ
Δία,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
φίλε
Αδείμαντε,
οὐκ |
[375] |
τὰ
ἔμπροσθεν,
Δικαίως
γε,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
φίλε,
ἀποροῦμεν·
ἧς |
[361] |
ὁπότερος
αὐτοῖν
εὐδαιμονέστερος.
Βαβαῖ,
ἦν
|
δ’ |
ἐγώ,
ὦ
φίλε
Γλαύκων,
ὡς |
[376] |
γυμναστικῇ;
Πῶς
δ’
οὔ;
Μουσικῆς
|
δ’ |
εἶπον,
τιθεῖς
λόγους,
ἢ
οὔ; |
[366] |
τὰς
ἀπ’
αὐτῶν
γιγνομένας·
αὐτὸ
|
δ’ |
ἑκάτερον
τῇ
αὑτοῦ
δυνάμει
τί |
[363] |
βρίθῃσι
δὲ
δένδρεα
καρπῷ,
τίκτῃ
|
δ’ |
ἔμπεδα
μῆλα,
θάλασσα
δὲ
παρέχῃ |
[377] |
ψεῦδος
δ’
ἕτερον;
Ναί.
~(Παιδευτέον
|
δ’ |
ἐν
ἀμφοτέροις,
πρότερον
δ’
ἐν |
[377] |
~(Παιδευτέον
δ’
ἐν
ἀμφοτέροις,
πρότερον
|
δ’ |
ἐν
τοῖς
ψευδέσιν;
Οὐ
μανθάνω, |
[364] |
καὶ
βίον
κακὸν
ἔνειμαν,
τοῖς
|
δ’ |
ἐναντίοις
ἐναντίαν
μοῖραν.
ἀγύρται
δὲ |
[366] |
μόνον
ὑπὸ
θεῶν
ἐσόμεθα,
τὰ
|
δ’ |
ἐξ
ἀδικίας
κέρδη
ἀπωσόμεθα·
ἄδικοι |
[369] |
ἄλλος
ἄλλον,
ἐπ’
ἄλλου,
τὸν
|
δ’ |
ἐπ’
ἄλλου
χρείᾳ,
πολλῶν
δεόμενοι, |
[358] |
ὡς
τοιοῦτον
ὂν
ψέγεται,
ἀδικία
|
δ’ |
ἐπαινεῖται·
ἀλλ’
ἐγώ
τις,
ὡς |
[376] |
μὲν
ἐπὶ
σώμασι
γυμναστική,
ἡ
|
δ’ |
ἐπὶ
ψυχῇ
μουσική.
Εστιν
γάρ. |
[379] |
κακῷ
ὅ
γε
κύρεται,
ἄλλοτε
|
δ’ |
ἐσθλῷ·
ᾧ
δ’
ἂν
μή, |
[376] |
εἶδος,
τὸ
μὲν
ἀληθές,
ψεῦδος
|
δ’ |
ἕτερον;
Ναί.
~(Παιδευτέον
δ’
ἐν |
[363] |
ἀρετῆς
μισθὸν
μέθην
αἰώνιον.
οἱ
|
δ’ |
ἔτι
τούτων
μακροτέρους
ἀποτείνουσιν
μισθοὺς |
[357] |
εἰπὼν
ᾤμην
λόγου
ἀπηλλάχθαι·
τὸ
|
δ’ |
ἦν
ἄρα,
ὡς
ἔοικε,
προοίμιον. |
[370] |
δὲ
καὶ
τούτῳ
δεῖ.
ὡσαύτως
|
δ’ |
ὁ
ὑφάντης
τε
καὶ
ὁ |
[363] |
βαλάνους,
μέσσας
δὲ
μελίσσας·
εἰροπόκοι
|
δ’ |
ὄιες,
φησίν,
μαλλοῖς
καταβεβρίθασι,
καὶ |
[358] |
καθ’
αὑτὸ
ἐγκωμιαζόμενον
ἀκοῦσαι—
μάλιστα
|
δ’ |
οἶμαι
ἂν
σοῦ
πυθέσθαι.
διὸ |
[371] |
καθήμενος
ἐν
ἀγορᾷ;
Οὐδαμῶς,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
ἀλλὰ
εἰσὶν
οἳ
τοῦτο |
[374] |
μεγίστης
δεόμενον.
Οἶμαι
ἔγωγε,
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Αρ’
οὖν
οὐ
καὶ |
[374] |
τοῖς
ἐπιοῦσιν.
Τί
δέ;
ἦ
|
δ’ |
ὅς·
αὐτοὶ
οὐχ
ἱκανοί;
Οὔκ, |
[370] |
ὅταν
μίαν
εἷς;
Οταν,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
εἷς
μίαν.
Αλλὰ
μὴν |
[377] |
καὶ
λέγουσι.
Ποίους
δή,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
καὶ
τί
αὐτῶν
μεμφόμενος |
[382] |
κεκτῆσθαι.
Οὐδὲ
νῦν
πω,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
μανθάνω.
(Οἴει
γάρ
τί |
[376] |
καὶ
τὸ
ἀλλότριον;
Οὐδαμῶς,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
ὅπως
οὔ.
Αλλὰ
μέντοι, |
[371] |
πόλιν
ᾠκίσαμεν.
Δῆλον
δή,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
ὅτι
πωλοῦντες
καὶ
ὠνούμενοι. |
[375] |
τὰς
φύσεις;
Μὰ
Δία,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
οὐ
ῥᾳδίως.
(Αλλὰ
μέντοι |
[378] |
Οὐ
μὰ
τὸν
Δία,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
οὐδὲ
αὐτῷ
μοι
δοκεῖ |
[362] |
τί
μήν;
εἶπον.
Αὐτό,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
οὐκ
εἴρηται
ὃ
μάλιστα |
[382] |
φάντασμα
προτείνων;
Οὐκ
οἶδα,
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Οὐκ
οἶσθα,
ἦν
δ’ |
[369] |
τὴν
ἀδικίαν;
Τάχ’
ἄν,
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Οὐκοῦν
γενομένου
αὐτοῦ
ἐλπὶς |
[368] |
ὅλης
πόλεως;
Πάνυ
γε,
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
Οὐκοῦν
μεῖζον
πόλις
ἑνὸς |
[378] |
συνέβη
ἀκοῦσαι.
Καὶ
γάρ,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
οὗτοί
γε
οἱ
λόγοι |
[369] |
ἄλλην
πόλιν
οἰκίζειν;
Οὐδεμίαν,
ἦ
|
δ’ |
ὅς.
(Οὕτω
δὴ
ἄρα
παραλαμβάνων |
[382] |
χρήσιμον
ποιοῦμεν;
Καὶ
μάλα,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
οὕτως
ἔχει.
Κατὰ
τί |
[370] |
καὶ
ἐρίοις.
Οὐδέ
γε,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
σμικρὰ
πόλις
ἂν
εἴη |
[374] |
παρασχομένῳ;
Πολλοῦ
γὰρ
ἄν,
ἦ
|
δ’ |
ὅς,
τὰ
ὄργανα
ἦν
ἄξια. |
[369] |
ἔοικεν,
ἡ
ἡμετέρα
χρεία.
Πῶς
|
δ’ |
οὔ;
(Αλλὰ
μὴν
πρώτη
γε |
[375] |
γε,
εἴπερ
εὖ
μαχεῖται.
Πῶς
|
δ’ |
οὔ;
Ανδρεῖος
δὲ
εἶναι
ἆρα |
[374] |
εἰς
αὐτὸ
τὸ
ἐπιτήδευμα;
Πῶς
|
δ’ |
οὔ;
Ημέτερον
δὴ
ἔργον
ἂν |
[376] |
ἀρξόμεθα
παιδεύοντες
ἢ
γυμναστικῇ;
Πῶς
|
δ’ |
οὔ;
Μουσικῆς
δ’
εἶπον,
τιθεῖς |
[381] |
θεοῦ
πάντῃ
ἄριστα
ἔχει.
Πῶς
|
δ’ |
οὔ;
Ταύτῃ
μὲν
δὴ
ἥκιστα |
[381] |
καὶ
ἰσχυρότατον
(ἥκιστα
ἀλλοιοῦται;
Πῶς
|
δ’ |
οὔ;
Ψυχὴν
δὲ
οὐ
τὴν |
[366] |
ἀμφότερα
ἢ
οὐδέτερα
πειστέον.
~εἰ
|
δ’ |
οὖν
πειστέον,
ἀδικητέον
καὶ
θυτέον |