Pages
[379]	λέγειν. Οὐκ ἄρα, ἦν δ’	ἐγώ,	ἀποδεκτέον οὔτε Ομήρου οὔτ’ ἄλλου
[381]	ἔφη. Αλλ’ ἆρα, ἦν δ’	ἐγώ,	αὐτοὶ μὲν οἱ θεοί εἰσιν
[375]	Οἴει οὖν τι, ἦν δ’	ἐγώ,	διαφέρειν φύσιν γενναίου σκύλακος εἰς
[357]	χαίρειν ἔχοντα; Εμοιγε, ἦν δ’	ἐγώ,	δοκεῖ τι εἶναι τοιοῦτον. (Τί
[375]	Τοῦτο μὲν ἄρα, ἦν δ’	ἐγώ,	δυνατόν, καὶ οὐ παρὰ φύσιν
[369]	λέγειν. Αρ’ οὖν, ἦν δ’	ἐγώ,	εἰ γιγνομένην πόλιν θεασαίμεθα λόγῳ,
[380]	Οὗτος μὲν τοίνυν, ἦν δ’	ἐγώ,	εἷς ἂν εἴη τῶν περὶ
[376]	ἐννοῶ. Καὶ τοῦτο, ἦν δ’	ἐγώ,	ἐν τοῖς κυσὶν κατόψει, ὃ
[358]	~(Εγὼ μὲν οἶμαι, ἦν δ’	ἐγώ,	ἐν τῷ καλλίστῳ, ὃ καὶ
[374]	ἔφη. (Τί οὖν; ἦν δ’	ἐγώ·	ἡ περὶ τὸν πόλεμον ἀγωνία
[371]	πρίασθαι. Αὕτη ἄρα, ἦν δ’	ἐγώ,	ἡ χρεία καπήλων ἡμῖν γένεσιν
[374]	εἰ σύ γε, ἦν δ’	ἐγώ,	καὶ ἡμεῖς ἅπαντες ὡμολογήσαμεν καλῶς,
[372]	ἀλλήλους. Αλλ’ ἴσως, ἦν δ’	ἐγώ,	καλῶς λέγεις· καὶ σκεπτέον γε
[370]	ταῦτα. Αλλὰ μήν, ἦν δ’	ἐγώ,	κατοικίσαι γε αὐτὴν τὴν πόλιν
[372]	ἄνδρας ἑστιωμένους. Αληθῆ, ἦν δ’	ἐγώ,	λέγεις. ἐπελαθόμην ὅτι καὶ ὄψον
[381]	ἀρετῆς εἶναι. Ορθότατα, ἦν δ’	ἐγώ,	λέγεις. καὶ οὕτως ἔχοντος δοκεῖ
[370]	ἢ κείνως. Οὐδέν, ἦν δ’	ἐγώ,	μὰ Δία ἄτοπον. ἐννοῶ γὰρ
[372]	καὶ τραγήματα. Εἶεν, ἦν δ’	ἐγώ·	μανθάνω. οὐ πόλιν, ὡς ἔοικε,
[373]	γέ πω λέγωμεν, ἦν δ’	ἐγώ,	μήτ’ εἴ τι κακὸν μήτ’
[377]	Εν τοῖς μείζοσιν, ἦν δ’	ἐγώ,	μύθοις ὀψόμεθα καὶ τοὺς ἐλάττους.
[379]	ἔφη. Οὐδ’ ἄρα, ἦν δ’	ἐγώ,	ὁ θεός, ἐπειδὴ ἀγαθός, πάντων
[379]	Τοιοίδε πού τινες, ἦν δ’	ἐγώ·	οἷος τυγχάνει ὁ θεὸς ὤν,
[374]	ἦν ἄξια. Οὐκοῦν, ἦν δ’	ἐγώ,	ὅσῳ μέγιστον τὸ τῶν φυλάκων
[358]	ὂν χαλεπόν. Οἶδα, ἦν δ’	ἐγώ,	ὅτι δοκεῖ οὕτω καὶ πάλαι
[377]	λέγεις. Οὐ μανθάνεις, ἦν δ’	ἐγώ,	ὅτι πρῶτον τοῖς παιδίοις μύθους
[382]	ὅς. Οὐκ οἶσθα, ἦν δ’	ἐγώ,	ὅτι τό γε ὡς ἀληθῶς
[382]	ἔφη, λέγεις; Οὕτως, ἦν δ’	ἐγώ,	ὅτι τῷ κυριωτάτῳ που ἑαυτῶν
[367]	ὥς γέ μοι δοκεῖ. ἀλλ’	ἐγώ,	οὐδὲν γάρ σε (δέομαι ἀποκρύπτεσθαι,
[374]	μέντοι. Μὰ Δία, ἦν δ’	ἐγώ,	οὐκ ἄρα φαῦλον πρᾶγμα ἠράμεθα·
[376]	Πῇ δή; Ηι, ἦν δ’	ἐγώ,	ὄψιν οὐδενὶ ἄλλῳ φίλην καὶ
[358]	λέγω. Πάντων μάλιστα, ἦν δ’	ἐγώ·	περὶ γὰρ τίνος ἂν μᾶλλον
[375]	ἔφη. Τί οὖν, ἦν δ’	ἐγώ,	ποιήσομεν; πόθεν ἅμα πρᾷον καὶ
[369]	ποίει. Γίγνεται τοίνυν, ἦν δ’	ἐγώ,	πόλις, ὡς ἐγᾦμαι, ἐπειδὴ τυγχάνει
[369]	ταῦτα. Φέρε δή, ἦν δ’	ἐγώ,	πῶς ἡ πόλις ἀρκέσει ἐπὶ
[379]	~Ω Αδείμαντε, οὐκ ἐσμὲν ποιηταὶ	ἐγώ	τε (καὶ σὺ ἐν τῷ
[358]	ψέγεται, ἀδικία δ’ ἐπαινεῖται· ἀλλ’	ἐγώ	τις, ὡς ἔοικε, δυσμαθής. (Ιθι
[376]	ὅπως οὔ. Αλλὰ μέντοι, εἶπον	ἐγώ,	τό γε φιλομαθὲς καὶ φιλόσοφον
[362]	ἔδει ῥηθῆναι. Οὐκοῦν, ἦν δ’	ἐγώ,	τὸ λεγόμενον, ἀδελφὸς ἀνδρὶ παρείη·
[377]	ποῖα; Πρῶτον μέν, ἦν δ’	ἐγώ,	τὸ μέγιστον καὶ περὶ τῶν
[378]	λέγειν. Οὐδέ γε, ἦν δ’	ἐγώ,	τὸ παράπαν ὡς θεοὶ θεοῖς
[368]	δεινοί, δοκῶ μοι, ἦν δ’	ἐγώ,	τοιαύτην ποιήσασθαι ζήτησιν αὐτοῦ, οἵανπερ
[369]	γε. Ιθι δή, ἦν δ’	ἐγώ,	τῷ λόγῳ ἐξ ἀρχῆς ποιῶμεν
[377]	μεμφόμενος λέγεις; Οπερ, ἦν δ’	ἐγώ,	χρὴ καὶ πρῶτον καὶ μάλιστα
[382]	ἔφη. ~(Τί δέ; ἦν δ’	ἐγώ·	ψεύδεσθαι θεὸς ἐθέλοι ἂν ἢ
[381]	δοκεῖ. (Μηδεὶς ἄρα, ἦν δ’	ἐγώ,	ὦ ἄριστε, λεγέτω ἡμῖν τῶν
[372]	Αλλὰ πῶς χρή, ἦν δ’	ἐγώ,	ὦ Γλαύκων; Απερ νομίζεται, ἔφη·
[375]	τοῦτο. Πῶς οὖν, ἦν δ’	ἐγώ,	ὦ Γλαύκων, οὐκ ἄγριοι ἀλλήλοις
[376]	σκέψιν. Μὰ Δία, ἦν δ’	ἐγώ,	ὦ φίλε Αδείμαντε, οὐκ ἄρα
[375]	ἔμπροσθεν, Δικαίως γε, ἦν δ’	ἐγώ,	ὦ φίλε, ἀποροῦμεν· ἧς γὰρ
[361]	αὐτοῖν εὐδαιμονέστερος. Βαβαῖ, ἦν δ’	ἐγώ,	ὦ φίλε Γλαύκων, ὡς ἐρρωμένως

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006