Alphabétiquement     [«   »]
Εγὼ 3
Εγώ 1
ἐγὼ 6
ἐγώ 50
Εγωγ 1
ἔγωγ 1
Εγωγε 1
Fréquences     [«    »]
45 γε
47 μὴ
46 τοὺς
50 ἐγώ
50 εἶναι
51 τὴν
53 ἦν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre II

ἐγώ


Pages
[379]   λέγειν. Οὐκ ἄρα, ἦν δ’  ἐγώ,   ἀποδεκτέον οὔτε Ομήρου οὔτ’ ἄλλου
[381]   ἔφη. Αλλ’ ἆρα, ἦν δ’  ἐγώ,   αὐτοὶ μὲν οἱ θεοί εἰσιν
[375]   Οἴει οὖν τι, ἦν δ’  ἐγώ,   διαφέρειν φύσιν γενναίου σκύλακος εἰς
[357]   χαίρειν ἔχοντα; Εμοιγε, ἦν δ’  ἐγώ,   δοκεῖ τι εἶναι τοιοῦτον. (Τί
[375]   Τοῦτο μὲν ἄρα, ἦν δ’  ἐγώ,   δυνατόν, καὶ οὐ παρὰ φύσιν
[369]   λέγειν. Αρ’ οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   εἰ γιγνομένην πόλιν θεασαίμεθα λόγῳ,
[380]   Οὗτος μὲν τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   εἷς ἂν εἴη τῶν περὶ
[376]   ἐννοῶ. Καὶ τοῦτο, ἦν δ’  ἐγώ,   ἐν τοῖς κυσὶν κατόψει,
[358]   ~(Εγὼ μὲν οἶμαι, ἦν δ’  ἐγώ,   ἐν τῷ καλλίστῳ, καὶ
[374]   ἔφη. (Τί οὖν; ἦν δ’  ἐγώ·   περὶ τὸν πόλεμον ἀγωνία
[371]   πρίασθαι. Αὕτη ἄρα, ἦν δ’  ἐγώ,   χρεία καπήλων ἡμῖν γένεσιν
[374]   εἰ σύ γε, ἦν δ’  ἐγώ,   καὶ ἡμεῖς ἅπαντες ὡμολογήσαμεν καλῶς,
[372]   ἀλλήλους. Αλλ’ ἴσως, ἦν δ’  ἐγώ,   καλῶς λέγεις· καὶ σκεπτέον γε
[370]   ταῦτα. Αλλὰ μήν, ἦν δ’  ἐγώ,   κατοικίσαι γε αὐτὴν τὴν πόλιν
[372]   ἄνδρας ἑστιωμένους. Αληθῆ, ἦν δ’  ἐγώ,   λέγεις. ἐπελαθόμην ὅτι καὶ ὄψον
[381]   ἀρετῆς εἶναι. Ορθότατα, ἦν δ’  ἐγώ,   λέγεις. καὶ οὕτως ἔχοντος δοκεῖ
[370]   κείνως. Οὐδέν, ἦν δ’  ἐγώ,   μὰ Δία ἄτοπον. ἐννοῶ γὰρ
[372]   καὶ τραγήματα. Εἶεν, ἦν δ’  ἐγώ·   μανθάνω. οὐ πόλιν, ὡς ἔοικε,
[373]   γέ πω λέγωμεν, ἦν δ’  ἐγώ,   μήτ’ εἴ τι κακὸν μήτ’
[377]   Εν τοῖς μείζοσιν, ἦν δ’  ἐγώ,   μύθοις ὀψόμεθα καὶ τοὺς ἐλάττους.
[379]   ἔφη. Οὐδ’ ἄρα, ἦν δ’  ἐγώ,   θεός, ἐπειδὴ ἀγαθός, πάντων
[379]   Τοιοίδε πού τινες, ἦν δ’  ἐγώ·   οἷος τυγχάνει θεὸς ὤν,
[374]   ἦν ἄξια. Οὐκοῦν, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅσῳ μέγιστον τὸ τῶν φυλάκων
[358]   ὂν χαλεπόν. Οἶδα, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅτι δοκεῖ οὕτω καὶ πάλαι
[377]   λέγεις. Οὐ μανθάνεις, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅτι πρῶτον τοῖς παιδίοις μύθους
[382]   ὅς. Οὐκ οἶσθα, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅτι τό γε ὡς ἀληθῶς
[382]   ἔφη, λέγεις; Οὕτως, ἦν δ’  ἐγώ,   ὅτι τῷ κυριωτάτῳ που ἑαυτῶν
[367]   ὥς γέ μοι δοκεῖ. ἀλλ’  ἐγώ,   οὐδὲν γάρ σε (δέομαι ἀποκρύπτεσθαι,
[374]   μέντοι. Μὰ Δία, ἦν δ’  ἐγώ,   οὐκ ἄρα φαῦλον πρᾶγμα ἠράμεθα·
[376]   Πῇ δή; Ηι, ἦν δ’  ἐγώ,   ὄψιν οὐδενὶ ἄλλῳ φίλην καὶ
[358]   λέγω. Πάντων μάλιστα, ἦν δ’  ἐγώ·   περὶ γὰρ τίνος ἂν μᾶλλον
[375]   ἔφη. Τί οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   ποιήσομεν; πόθεν ἅμα πρᾷον καὶ
[369]   ποίει. Γίγνεται τοίνυν, ἦν δ’  ἐγώ,   πόλις, ὡς ἐγᾦμαι, ἐπειδὴ τυγχάνει
[369]   ταῦτα. Φέρε δή, ἦν δ’  ἐγώ,   πῶς πόλις ἀρκέσει ἐπὶ
[379]   Αδείμαντε, οὐκ ἐσμὲν ποιηταὶ  ἐγώ   τε (καὶ σὺ ἐν τῷ
[358]   ψέγεται, ἀδικία δ’ ἐπαινεῖται· ἀλλ’  ἐγώ   τις, ὡς ἔοικε, δυσμαθής. (Ιθι
[376]   ὅπως οὔ. Αλλὰ μέντοι, εἶπον  ἐγώ,   τό γε φιλομαθὲς καὶ φιλόσοφον
[362]   ἔδει ῥηθῆναι. Οὐκοῦν, ἦν δ’  ἐγώ,   τὸ λεγόμενον, ἀδελφὸς ἀνδρὶ παρείη·
[377]   ποῖα; Πρῶτον μέν, ἦν δ’  ἐγώ,   τὸ μέγιστον καὶ περὶ τῶν
[378]   λέγειν. Οὐδέ γε, ἦν δ’  ἐγώ,   τὸ παράπαν ὡς θεοὶ θεοῖς
[368]   δεινοί, δοκῶ μοι, ἦν δ’  ἐγώ,   τοιαύτην ποιήσασθαι ζήτησιν αὐτοῦ, οἵανπερ
[369]   γε. Ιθι δή, ἦν δ’  ἐγώ,   τῷ λόγῳ ἐξ ἀρχῆς ποιῶμεν
[377]   μεμφόμενος λέγεις; Οπερ, ἦν δ’  ἐγώ,   χρὴ καὶ πρῶτον καὶ μάλιστα
[382]   ἔφη. ~(Τί δέ; ἦν δ’  ἐγώ·   ψεύδεσθαι θεὸς ἐθέλοι ἂν
[381]   δοκεῖ. (Μηδεὶς ἄρα, ἦν δ’  ἐγώ,   ἄριστε, λεγέτω ἡμῖν τῶν
[372]   Αλλὰ πῶς χρή, ἦν δ’  ἐγώ,   Γλαύκων; Απερ νομίζεται, ἔφη·
[375]   τοῦτο. Πῶς οὖν, ἦν δ’  ἐγώ,   Γλαύκων, οὐκ ἄγριοι ἀλλήλοις
[376]   σκέψιν. Μὰ Δία, ἦν δ’  ἐγώ,   φίλε Αδείμαντε, οὐκ ἄρα
[375]   ἔμπροσθεν, Δικαίως γε, ἦν δ’  ἐγώ,   φίλε, ἀποροῦμεν· ἧς γὰρ
[361]   αὐτοῖν εὐδαιμονέστερος. Βαβαῖ, ἦν δ’  ἐγώ,   φίλε Γλαύκων, ὡς ἐρρωμένως




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 18/01/2006