Pages |
[375] |
ποῖον
λέγεις;
Οἷον
ὀξύν
τέ
|
που |
δεῖ
αὐτοῖν
ἑκάτερον
εἶναι
πρὸς |
[357] |
τὸ
ὑγιαίνειν;
τὰ
γὰρ
τοιαῦτά
|
που |
δι’
ἀμφότερα
ἀσπαζόμεθα.
Ναί,
εἶπον. |
[376] |
προσέσχον
τὸν
νοῦν·
ὅτι
δέ
|
που |
δρᾷ
ταῦτα,
δῆλον.
Αλλὰ
μὴν |
[382] |
δ’
ἐγώ,
ὅτι
τῷ
κυριωτάτῳ
|
που |
ἑαυτῶν
ψεύδεσθαι
καὶ
περὶ
τὰ |
[374] |
ἐπλάττομεν
τὴν
πόλιν·
ὡμολογοῦμεν
δέ
|
που, |
εἰ
μέμνησαι,
ἀδύνατον
ἕνα
πολλὰς |
[372] |
ἐννοῶ,
ὦ
Σώκρατες,
εἰ
μή
|
που |
ἐν
αὐτῶν
τούτων
χρείᾳ
τινὶ |
[381] |
χεῖρον,
εἴπερ
ἀλλοιοῦται·
οὐ
γάρ
|
που |
ἐνδεᾶ
γε
φήσομεν
τὸν
θεὸν |
[376] |
πολλοῦ
χρόνου
ηὑρημένης;
ἔστιν
δέ
|
που |
ἡ
μὲν
ἐπὶ
σώμασι
γυμναστική, |
[373] |
γε.
Καὶ
ἡ
χώρα
γέ
|
που, |
ἡ
τότε
ἱκανὴ
τρέφειν
τοὺς |
[375] |
μεγαλόθυμον
ἦθος
εὑρήσομεν;
ἐναντία
γάρ
|
που |
θυμοειδεῖ
πρᾳεῖα
φύσις.
Φαίνεται.
Αλλὰ |
[368] |
ὅτι
τὰ
αὐτὰ
γράμματα
ἔστι
|
που |
καὶ
ἄλλοθι
μείζω
τε
καὶ |
[368] |
μὲν
ἀνδρὸς
ἑνός,
ἔστι
δέ
|
που |
καὶ
ὅλης
πόλεως;
Πάνυ
γε, |
[362] |
δοκεῖ
βούλεσθαι
Γλαύκων.
λέγουσι
δέ
|
που |
καὶ
παρακελεύονται
πατέρες
τε
ὑέσιν, |
[381] |
καὶ
ἀλλοιώσειεν;
Ναί.
Καὶ
μήν
|
που |
καὶ
τά
γε
σύνθετα
πάντα |
[377] |
οἱ
ἄλλοι
ποιηταί.
οὗτοι
γάρ
|
που |
μύθους
τοῖς
ἀνθρώποις
ψευδεῖς
συντιθέντες |
[362] |
ἀδελφὸς
αὐτοῦ
Αδείμαντος,
Οὔ
τί
|
που |
οἴει,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες,
ἱκανῶς |
[372] |
ἀγροῖς
ἑψήματα,
ἑψήσονται.
καὶ
τραγήματά
|
που |
παραθήσομεν
αὐτοῖς
τῶν
τε
σύκων |
[366] |
ἔγνωκεν
ὅτι
ἄριστον
δικαιοσύνη,
πολλήν
|
που |
συγγνώμην
ἔχει
καὶ
οὐκ
ὀργίζεται |
[375] |
παρεβάλλομεν
τῷ
φύλακι.
οἶσθα
γάρ
|
που |
τῶν
γενναίων
κυνῶν,
ὅτι
τοῦτο |
[371] |
δὴ
καὶ
τῶν
ἄλλων
διακόνων
|
που |
τῶν
τε
εἰσαξόντων
καὶ
ἐξαξόντων |
[377] |
παιδίοις
μύθους
λέγομεν;
τοῦτο
δέ
|
που |
ὡς
τὸ
ὅλον
εἰπεῖν
ψεῦδος, |