Pages |
[359] |
καταβῆναι
καὶ
ἰδεῖν
ἄλλα
τε
|
δὴ |
ἃ
μυθολογοῦσιν
θαυμαστὰ
καὶ
ἵππον |
[369] |
γάρ;
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Μεταδίδωσι
|
δὴ |
ἄλλος
ἄλλῳ,
εἴ
τι
μεταδίδωσιν, |
[376] |
μὲν
οὖν,
ἔφη.
Οὗτος
μὲν
|
δὴ |
ἂν
οὕτως
ὑπάρχοι.
θρέψονται
δὲ |
[357] |
ὁ
γὰρ
Γλαύκων
ἀεί
τε
|
δὴ |
ἀνδρειότατος
ὢν
τυγχάνει
πρὸς
ἅπαντα, |
[369] |
Οὐδεμίαν,
ἦ
δ’
ὅς.
(Οὕτω
|
δὴ |
ἄρα
παραλαμβάνων
ἄλλος
ἄλλον,
ἐπ’ |
[359] |
ἀδικεῖν
μήτ’
ἀδικεῖσθαι·
καὶ
ἐντεῦθεν
|
δὴ |
ἄρξασθαι
νόμους
τίθεσθαι
καὶ
συνθήκας |
[371] |
ἂν
δέωνται.
Δεῖ
γάρ.
Πλειόνων
|
δὴ |
γεωργῶν
τε
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[371] |
ἦ
γάρ;
Ναί.
Καὶ
ἐμπόρων
|
δὴ |
δεησόμεθα.
Πάνυ
γε
Καὶ
ἐὰν |
[377] |
γυμνασίοις
χρώμεθα.
Εστι
ταῦτα.
Τοῦτο
|
δὴ |
ἔλεγον,
ὅτι
μουσικῆς
πρότερον
ἁπτέον |
[372] |
βολβοὺς
καὶ
λάχανά
γε,
οἷα
|
δὴ |
ἐν
ἀγροῖς
ἑψήματα,
ἑψήσονται.
καὶ |
[371] |
ὧν
ἂν
ἕκαστοι
ἐργάζωνται;
ὧν
|
δὴ |
ἕνεκα
καὶ
κοινωνίαν
ποιησάμενοι
πόλιν |
[373] |
ἱκανὴ
τρέφειν
τοὺς
τότε,
σμικρὰ
|
δὴ |
ἐξ
ἱκανῆς
ἔσται.
ἢ
πῶς |
[374] |
ἐπιτήδευμα;
Πῶς
δ’
οὔ;
Ημέτερον
|
δὴ |
ἔργον
ἂν
εἴη,
ὡς
ἔοικεν, |
[360] |
δὲ
μή,
οὔ.
τίς
οὖν
|
δὴ |
ἡ
διάστασις;
ἥδε·
μηδὲν
ἀφαιρῶμεν |
[381] |
Πῶς
δ’
οὔ;
Ταύτῃ
μὲν
|
δὴ |
ἥκιστα
ἂν
πολλὰς
μορφὰς
ἴσχοι |
[371] |
ὅτι
πωλοῦντες
καὶ
ὠνούμενοι.
Αγορὰ
|
δὴ |
ἡμῖν
καὶ
νόμισμα
σύμβολον
τῆς |
[376] |
ἂν
οὕτως
ὑπάρχοι.
θρέψονται
δὲ
|
δὴ |
ἡμῖν
οὗτοι
καὶ
παιδευθήσονται
τίνα |
[374] |
μήτε
οἰκοδόμον
ἀλλὰ
σκυτοτόμον,
ἵνα
|
δὴ |
ἡμῖν
τὸ
τῆς
σκυτικῆς
ἔργον |
[377] |
αὐτούς;
Οὐδ’
ὁπωστιοῦν
παρήσομεν.
Πρῶτον
|
δὴ |
ἡμῖν,
ὡς
ἔοικεν,
ἐπιστατητέον
τοῖς |
[365] |
πλεονεκτοῦντες
δίκην
μὴ
διδόναι.
Αλλὰ
|
δὴ |
θεοὺς
οὔτε
λανθάνειν
οὔτε
βιάσασθαι |
[378] |
καὶ
ἀμετάστατα
φιλεῖ
γίγνεσθαι·
ὧν
|
δὴ |
ἴσως
ἕνεκα
περὶ
παντὸς
ποιητέον |
[373] |
καὶ
ἕκαστα
τούτων
παντοδαπά.
καὶ
|
δὴ |
καὶ
ἃ
τὸ
πρῶτον
ἐλέγομεν |
[363] |
τοῦ
ὁσίου
καὶ
εὐόρκου.
ταῦτα
|
δὴ |
καὶ
ἄλλα
τοιαῦτα
ἐγκωμιάζουσιν
δικαιοσύνην· |
[373] |
περὶ
τὸν
γυναικεῖον
κόσμον.
καὶ
|
δὴ |
καὶ
διακόνων
πλειόνων
δεησόμεθα·
ἢ |
[376] |
δεῖν
εἶναι;
Τιθῶμεν,
ἔφη.
Φιλόσοφος
|
δὴ |
καὶ
θυμοειδὴς
καὶ
ταχὺς
καὶ |
[373] |
καὶ
τἆλλα
σκεύη,
καὶ
ὄψα
|
δὴ |
καὶ
μύρα
καὶ
θυμιάματα
καὶ |
[377] |
παντὸς
ἔργου
μέγιστον,
ἄλλως
(τε
|
δὴ |
καὶ
νέῳ
καὶ
ἁπαλῷ
ὁτῳοῦν; |
[357] |
ὢν
τυγχάνει
πρὸς
ἅπαντα,
καὶ
|
δὴ |
καὶ
τότε
τοῦ
Θρασυμάχου
τὴν |
[371] |
τῇ
πόλει.
Πλειόνων
γάρ.
Καὶ
|
δὴ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
διακόνων
που |
[370] |
σκυτοτόμος·
ἢ
οὔ;
Αληθῆ.
Τέκτονες
|
δὴ |
καὶ
χαλκῆς
καὶ
τοιοῦτοί
τινες |
[361] |
(βίος
ἐπιμένει.
λεκτέον
οὖν·
καὶ
|
δὴ |
κἂν
ἀγροικοτέρως
λέγηται,
μὴ
ἐμὲ |
[377] |
γε
τοιαῦτα
μέμφεσθαι.
ἀλλὰ
πῶς
|
δὴ |
λέγομεν
καὶ
ποῖα;
Πρῶτον
μέν, |
[380] |
μάλ’
ἔφη,
ἀπόχρη.
(Τί
δὲ
|
δὴ |
ὁ
δεύτερος
ὅδε;
ἆρα
γόητα |
[380] |
οἱ
δίκην
διδόντες,
ἦν
δὲ
|
δὴ |
ὁ
δρῶν
ταῦτα
θεός,
οὐκ |
[360] |
ἔσεσθαι
ἀδικεῖν,
ἀδικεῖν.
λυσιτελεῖν
γὰρ
|
δὴ |
οἴεται
πᾶς
ἀνὴρ
πολὺ
(μᾶλλον |
[369] |
ζῆν
ἕνεκα.
Παντάπασί
γε.
Δευτέρα
|
δὴ |
οἰκήσεως,
τρίτη
δὲ
ἐσθῆτος
καὶ |
[369] |
ἢ
πέντε
ἀνδρῶν.
(Φαίνεται.
Τί
|
δὴ |
οὖν;
ἕνα
ἕκαστον
τούτων
δεῖ |
[382] |
ὅς,
οὕτως
ἔχει.
Κατὰ
τί
|
δὴ |
οὖν
τούτων
τῷ
θεῷ
τὸ |
[360] |
ἀδικεῖσθαι
φόβον.
ταῦτα
μὲν
οὖν
|
δὴ |
οὕτω.
(Τὴν
δὲ
κρίσιν
αὐτὴν |
[361] |
τιμῶν
ἕνεκα
τοιοῦτος
εἴη.
γυμνωτέος
|
δὴ |
πάντων
πλὴν
δικαιοσύνης
καὶ
ποιητέος |
[366] |
καὶ
ἄκρων
λεγόμενος
λόγος;
ἐκ
|
δὴ |
πάντων
τῶν
(εἰρη(
μένων
τίς |
[374] |
καιροὺς
καλῶς
ἀπεργάσεσθαι·
τὰ
δὲ
|
δὴ |
περὶ
τὸν
πόλεμον
πότερον
οὐ |
[371] |
γάρ;
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Πλήρωμα
|
δὴ |
πόλεώς
εἰσιν,
ὡς
ἔοικε,
καὶ |
[363] |
φησίν,
μαλλοῖς
καταβεβρίθασι,
καὶ
ἄλλα
|
δὴ |
πολλὰ
ἀγαθὰ
τούτων
ἐχόμενα.
παραπλήσια |
[371] |
ἐπὶ
τοὺς
πόνους
ἔχωσιν·
οἳ
|
δὴ |
πωλοῦντες
τὴν
τῆς
ἰσχύος
χρείαν, |
[375] |
δὲ
ἀδυνάτοις
ἔοικεν,
καὶ
οὕτω
|
(δὴ |
συμβαίνει
ἀγαθὸν
φύλακα
ἀδύνατον
γενέσθαι. |
[371] |
ἦ
γάρ;
Δοκεῖ
μοι.
Δεῖ
|
δὴ |
τὰ
οἴκοι
μὴ
μόνον
ἑαυτοῖς |
[381] |
ἄλλων
παθημάτων
ἥκιστα
ἀλλοιοῦται.
Εστι
|
δὴ |
ταῦτα.
(Πᾶν
δὴ
τὸ
καλῶς |
[359] |
τε
καὶ
δίκαιον·
καὶ
εἶναι
|
δὴ |
ταύτην
γένεσίν
τε
καὶ
οὐσίαν |
[365] |
εἰσὶ
δὲ
καὶ
τελευτήσασιν,
ἃς
|
δὴ |
τελετὰς
καλοῦσιν,
αἳ
τῶν
ἐκεῖ |
[367] |
Καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας,
ἀεὶ
μὲν
|
δὴ |
τὴν
φύσιν
τοῦ
τε
Γλαύκωνος |
[361] |
ἀλλ’
εἶναι
ἀγαθὸν
ἐθέλοντα.
ἀφαιρετέον
|
δὴ |
τὸ
δοκεῖν.
εἰ
γὰρ
δόξει |
[382] |
μισεῖται.
Δοκεῖ
μοι.
Τί
δὲ
|
δὴ |
τὸ
ἐν
τοῖς
λόγοις
(ψεῦδος) |
[381] |
ἀλλοιοῦται.
Εστι
δὴ
ταῦτα.
(Πᾶν
|
δὴ |
τὸ
καλῶς
ἔχον
ἢ
φύσει |
[373] |
ἀνάγκη,
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
Πολεμήσομεν
|
δὴ |
τὸ
μετὰ
τοῦτο,
ὦ
Γλαύκων; |
[377] |
καὶ
τοὺς
ἐλάττους.
δεῖ
γὰρ
|
δὴ |
τὸν
αὐτὸν
τύπον
εἶναι
καὶ |
[377] |
καὶ
ἁπαλῷ
ὁτῳοῦν;
μάλιστα
γὰρ
|
δὴ |
τότε
πλάττεται,
καὶ
ἐνδύεται
τύπος |
[378] |
(ὡς
ἐτιμωρήσατο
αὐτόν.
τὰ
δὲ
|
δὴ |
τοῦ
Κρόνου
ἔργα
καὶ
πάθη |
[379] |
μύθους.
Ορθῶς,
ἔφη·
ἀλλ’
αὐτὸ
|
δὴ |
τοῦτο,
οἱ
τύποι
περὶ
θεολογίας |
[370] |
ἐν
παρέργου
μέρει.
Ανάγκη.
Εκ
|
δὴ |
τούτων
πλείω
τε
ἕκαστα
γίγνεται |
[365] |
καὶ
κύριον
εὐδαιμονίας,
ἐπὶ
τοῦτο
|
δὴ |
τρεπτέον
ὅλως·
πρόθυρα
μὲν
καὶ |
[382] |
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Τὸ
μὲν
|
δὴ |
τῷ
ὄντι
ψεῦδος
οὐ
μόνον |
[359] |
γὰρ
ἄν.
ἡ
μὲν
οὖν
|
δὴ |
φύσις
δικαιοσύνης,
ὦ
Σώκρατες,
αὕτη |