Pages |
[367] |
αὑτὴν
ἡ
μὲν
κακόν,
ἡ
|
δὲ |
ἀγαθόν
ἐστιν·
τὰς
δὲ
δόξας |
[376] |
τῷ
τὴν
μὲν
καταμαθεῖν,
τὴν
|
δὲ |
ἀγνοῆσαι.
καίτοι
πῶς
οὐκ
ἂν |
[362] |
τι
λέγειν
πρὸς
ταῦτα,
ὁ
|
δὲ |
ἀδελφὸς
αὐτοῦ
Αδείμαντος,
Οὔ
τί |
[358] |
τὸ
μὲν
ἀδικεῖν
ἀγαθόν,
τὸ
|
δὲ |
ἀδικεῖσθαι
κακόν,
πλέονι
δὲ
κακῷ |
[361] |
ἐληλυθότες,
ὁ
μὲν
δικαιοσύνης,
ὁ
|
δὲ |
ἀδικίας,
κρίνωνται
ὁπότερος
αὐτοῖν
εὐδαιμονέστερος. |
[367] |
ἀγαθόν,
συμφέρον
τοῦ
κρείττονος,
τὸ
|
δὲ |
ἄδικον
αὑτῷ
μὲν
συμφέρον
καὶ |
[363] |
Γλαύκων
περὶ
τῶν
δικαίων
δοξαζομένων
|
δὲ |
ἀδίκων
διῆλθε
τιμωρήματα,
ταῦτα
περὶ |
[375] |
ἀγαθὸς
οὐ
μὴ
γένηται·
ταῦτα
|
δὲ |
ἀδυνάτοις
ἔοικεν,
καὶ
οὕτω
(δὴ |
[380] |
οἱ
δὲ
ὠνίναντο
κολαζόμενοι·
ὡς
|
δὲ |
ἄθλιοι
μὲν
οἱ
δίκην
διδόντες, |
[359] |
δυναμένοις
τὸ
(μὲν
ἐκφεύγειν
τὸ
|
δὲ |
αἱρεῖν
δοκεῖ
λυσιτελεῖν
συνθέσθαι
ἀλλήλοις |
[380] |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ,
ἐατέον·
κακῶν
|
δὲ |
αἴτιον
φάναι
θεόν
τινι
γίγνεσθαι |
[359] |
μείζω
ἢ
κατ’
ἄνθρωπον,
τοῦτον
|
δὲ |
ἄλλο
μὲν
οὐδέν,
περὶ
δὲ |
[374] |
πόλεμον
ἱκανὸς
ἔσται
ἀγωνιστής,
τῶν
|
δὲ |
ἄλλων
ὀργάνων
οὐδὲν
οὐδένα
δημιουργὸν |
[378] |
ἀλλὰ
μάλιστα
μὲν
σιγᾶσθαι,
εἰ
|
δὲ |
ἀνάγκη
τις
ἦν
λέγειν,
δι’ |
[379] |
μὲν
τοῖς
ἀνθρώποις
αἴτιος,
πολλῶν
|
δὲ |
ἀναίτιος·
πολὺ
γὰρ
ἐλάττω
τἀγαθὰ |
[363] |
ἄλλα
τοιαῦτα
ἐγκωμιάζουσιν
δικαιοσύνην·
τοὺς
|
δὲ |
ἀνοσίους
αὖ
καὶ
ἀδίκους
εἰς |
[371] |
τοῖς
τι
δεομένοις
ἀποδόσθαι,
τοῖς
|
δὲ |
ἀντὶ
αὖ
ἀργυρίου
διαλλάττειν
ὅσοι |
[364] |
δημοσίᾳ
τε
καὶ
ἰδίᾳ,
τοὺς
|
δὲ |
ἀτιμάζειν
καὶ
ὑπερορᾶν,
οἳ
ἄν |
[369] |
ἐξ
ἀρχῆς
ποιῶμεν
πόλιν·
ποιήσει
|
δὲ |
αὐτήν,
ὡς
ἔοικεν,
ἡ
ἡμετέρα |
[358] |
πω
ἀκήκοα
ὡς
βούλομαι—
βούλομαι
|
δὲ |
αὐτὸ
καθ’
αὑτὸ
ἐγκωμιαζόμενον
ἀκοῦσαι— |
[365] |
καὶ
τῶν
γενεαλογησάντων
ποιητῶν,
οἱ
|
δὲ |
αὐτοὶ
οὗτοι
λέγουσιν
ὡς
εἰσὶν |
[359] |
διώκειν
πέφυκεν
ὡς
ἀγαθόν,
νόμῳ
|
δὲ |
βίᾳ
παράγεται
ἐπὶ
τὴν
τοῦ |
[365] |
ὧν
τὰ
μὲν
πείσομεν,
τὰ
|
δὲ |
βιασόμεθα,
ὡς
πλεονεκτοῦντες
δίκην
μὴ |
[363] |
τε
θεουδὴς
εὐδικίας
ἀνέχῃσι,
φέρῃσι
|
δὲ |
γαῖα
μέλαινα
(πυροὺς
καὶ
κριθάς, |
[360] |
τὸ
εἴσω
τῆς
χειρός,
~τούτου
|
δὲ |
γενομένου
(ἀφανῆ
αὐτὸν
γενέσθαι
τοῖς |
[359] |
ὄν<
τα>
περιελόμενον
ἐκβῆναι.
συλλόγου
|
δὲ |
γενομένου
τοῖς
ποιμέσιν
εἰωθότος,
ἵν’ |
[365] |
κακῶν
ἀπολύουσιν
ἡμᾶς,
μὴ
θύσαντας
|
δὲ |
δεινὰ
περιμένει.
Ταῦτα
πάντα,
ἔφη, |
[363] |
μέλαινα
(πυροὺς
καὶ
κριθάς,
βρίθῃσι
|
δὲ |
δένδρεα
καρπῷ,
τίκτῃ
δ’
ἔμπεδα |
[378] |
ἐγγὺς
τούτων
ἀναγκαστέον
λογοποιεῖν.
Ηρας
|
δὲ |
δεσμοὺς
ὑπὸ
ὑέος
καὶ
Ηφαίστου |
[371] |
θάλατταν
ἐργασίας.
Συχνῶν
μέντοι.
Τί
|
δὲ |
δή;
ἐν
αὐτῇ
τῇ
πόλει |
[376] |
δὴ
ἂν
οὕτως
ὑπάρχοι.
θρέψονται
|
δὲ |
δὴ
ἡμῖν
οὗτοι
καὶ
παιδευθήσονται |
[380] |
Καὶ
μάλ’
ἔφη,
ἀπόχρη.
(Τί
|
δὲ |
δὴ
ὁ
δεύτερος
ὅδε;
ἆρα |
[380] |
μὲν
οἱ
δίκην
διδόντες,
ἦν
|
δὲ |
δὴ
ὁ
δρῶν
ταῦτα
θεός, |
[374] |
τοὺς
καιροὺς
καλῶς
ἀπεργάσεσθαι·
τὰ
|
δὲ |
δὴ
περὶ
τὸν
πόλεμον
πότερον |
[382] |
ἀνθρώπων
μισεῖται.
Δοκεῖ
μοι.
Τί
|
δὲ |
δὴ
τὸ
ἐν
τοῖς
λόγοις |
[378] |
Κρόνος
(ὡς
ἐτιμωρήσατο
αὐτόν.
τὰ
|
δὲ |
δὴ
τοῦ
Κρόνου
ἔργα
καὶ |
[360] |
τὴν
σφενδόνην
ἀδήλῳ
γίγνεσθαι,
ἔξω
|
δὲ |
δήλῳ·
αἰσθόμενον
δὲ
εὐθὺς
διαπράξασθαι |
[358] |
εὐδοκιμήσεων
διὰ
δόξαν
ἐπιτηδευτέον,
αὐτὸ
|
δὲ |
δι’
αὑτὸ
φευκτέον
ὡς
ὂν |
[359] |
ἀδικούμενος
τιμωρεῖσθαι
ἀδύνατος
ᾖ·
τὸ
|
δὲ |
δίκαιον
ἐν
μέσῳ
ὂν
τούτων |
[361] |
εἶναι
ἄδικος
διὰ
βίου,
ὢν
|
δὲ |
δίκαιος,
ἵνα
ἀμφότεροι
εἰς
τὸ |
[380] |
ὡς
ἄθλιοι
οἱ
κακοί,
διδόντες
|
δὲ |
δίκην
ὠφελοῦντο
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ, |
[376] |
λόγους,
ἢ
οὔ;
Εγωγε.
Λόγων
|
δὲ |
διττὸν
εἶδος,
τὸ
μὲν
ἀληθές, |
[365] |
δὲ
καὶ
ζημίας
φανεράς·
ἀδίκῳ
|
δὲ |
δόξαν
δικαιοσύνης
παρεσκευασμένῳ
θεσπέσιος
βίος |
[367] |
ἡ
δὲ
ἀγαθόν
ἐστιν·
τὰς
|
δὲ |
δόξας
ἀφαίρει,
ὥσπερ
Γλαύκων
διεκελεύσατο. |
[360] |
τοῖς
ἀνθρώποις
ἰσόθεον
ὄντα.
οὕτω
|
δὲ |
δρῶν
οὐδὲν
ἂν
διάφορον
τοῦ |
[361] |
(καὶ
τοῖς
μὲν
ἐπιχειρεῖ,
τὰ
|
δὲ |
ἐᾷ·
ἔτι
δὲ
ἐὰν
ἄρα |
[361] |
ἐπιχειρεῖ,
τὰ
δὲ
ἐᾷ·
ἔτι
|
δὲ |
ἐὰν
ἄρα
πῃ
σφαλῇ,
ἱκανὸς |
[366] |
μὲν
ἀποφῆναι
ἃ
εἰρήκαμεν,
ἱκανῶς
|
δὲ |
ἔγνωκεν
ὅτι
ἄριστον
δικαιοσύνη,
πολλήν |
[375] |
μαχεῖται.
Πῶς
δ’
οὔ;
Ανδρεῖος
|
δὲ |
εἶναι
ἆρα
ἐθελήσει
ὁ
μὴ |
[365] |
ἡμῖν
(μελητέον
τοῦ
λανθάνειν;
εἰ
|
δὲ |
εἰσί
τε
καὶ
ἐπιμελοῦνται,
οὐκ |
[372] |
τε
καὶ
ὑποδεδεμένοι
ἱκανῶς·
θρέψονται
|
δὲ |
ἐκ
μὲν
τῶν
κριθῶν
ἄλφιτα |
[368] |
ὡς
(ἀληθῶς
οὐ
πεπεῖσθαι—
τεκμαίρομαι
|
δὲ |
ἐκ
τοῦ
ἄλλου
τοῦ
ὑμετέρου |
[358] |
τὸν
ἄδικον
βίον
ἐπαινῶν,
εἰπὼν
|
δὲ |
ἐνδείξομαί
σοι
ὃν
τρόπον
αὖ |
[358] |
ἀκούειν
ἀδικίαν
μὲν
ψέγοντος,
δικαιοσύνην
|
δὲ |
ἐπαινοῦντος.
ἀλλ’
ὅρα
εἴ
σοι |
[369] |
γε.
Δευτέρα
δὴ
οἰκήσεως,
τρίτη
|
δὲ |
ἐσθῆτος
καὶ
τῶν
τοιούτων.
Εστι |
[360] |
γίγνεσθαι,
ἔξω
δὲ
δήλῳ·
αἰσθόμενον
|
δὲ |
εὐθὺς
διαπράξασθαι
τῶν
ἀγγέλων
γενέσθαι |
[374] |
ἄλλην
τέχνην
ἡντινοῦν
ἐργαζόμενος,
πεττευτικὸς
|
δὲ |
ἢ
κυβευτικὸς
ἱκανῶς
οὐδ’
ἂν |
[380] |
εἶδος
εἰς
πολλὰς
μορφάς,
τοτὲ
|
δὲ |
ἡμᾶς
ἀπατῶντα
καὶ
ποιοῦντα
περὶ |
[357] |
γὰρ
ἐπίπονα
φαῖμεν
ἄν,
ὠφελεῖν
|
δὲ |
ἡμᾶς,
καὶ
αὐτὰ
μὲν
ἑαυτῶν |
[367] |
μὲν
συμφέρον
καὶ
λυσιτελοῦν,
τῷ
|
δὲ |
ἥττονι
ἀσύμφορον.
ἐπειδὴ
οὖν
ὡμολόγησας |
[370] |
τῆς
οἰκίας
παρασκευῇ
διατρίβειν,
τὸ
|
δὲ |
ἱματίου,
τὸ
δὲ
ὑποδημάτων,
καὶ |
[364] |
χαλεπὸν
μέντοι
καὶ
ἐπίπονον,
ἀκολασία
|
δὲ |
καὶ
ἀδικία
ἡδὺ
μὲν
καὶ |
[377] |
τὸ
ὅλον
εἰπεῖν
ψεῦδος,
ἔνι
|
δὲ |
καὶ
ἀληθῆ.
πρότερον
δὲ
μύθοις |
[367] |
ὀνίνησιν
καὶ
ἀδικία
βλάπτει,
μισθοὺς
|
δὲ |
καὶ
δόξας
πάρες
ἄλλοις
ἐπαινεῖν· |
[367] |
ᾖ.
Ταῦτα,
ὦ
Σώκρατες,
ἴσως
|
δὲ |
καὶ
ἔτι
τούτων
πλείω
Θρασύμαχός |
[365] |
ὄφελος
οὐδέν
φασιν
εἶναι,
πόνους
|
δὲ |
καὶ
ζημίας
φανεράς·
ἀδίκῳ
δὲ |
[359] |
τὸν
τόπον
ᾗ
ἔνεμεν.
ἰδόντα
|
δὲ |
καὶ
θαυμάσαντα
καταβῆναι
καὶ
ἰδεῖν |
[364] |
δ’
ἐναντίοις
ἐναντίαν
μοῖραν.
ἀγύρται
|
δὲ |
καὶ
μάντεις
ἐπὶ
πλουσίων
θύρας |
[363] |
πολλὰ
ἀγαθὰ
τούτων
ἐχόμενα.
παραπλήσια
|
δὲ |
καὶ
ὁ
ἕτερος·
ὥς
τέ |
[359] |
τοιαῦτα,
ὡς
ὁ
λόγος.
Ως
|
δὲ |
καὶ
οἱ
ἐπιτηδεύοντες
ἀδυναμίᾳ
τοῦ |
[370] |
τῶν
γεωργῶν
χρῆσθαι
ὑποζυγίοις,
ὑφάνται
|
δὲ |
καὶ
σκυτοτόμοι
δέρμασίν
τε
καὶ |
[373] |
ὀψοποιῶν
τε
καὶ
μαγείρων;
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
συβωτῶν
προσδεησόμεθα·
τοῦτο
γὰρ |
[365] |
εἰσι
μὲν
ἔτι
ζῶσιν,
εἰσὶ
|
δὲ |
καὶ
τελευτήσασιν,
ἃς
δὴ
τελετὰς |
[360] |
τῶν
παρὰ
τὸν
βασιλέα,
ἐλθόντα
|
(δὲ |
καὶ
τὴν
γυναῖκα
αὐτοῦ
μοιχεύσαντα, |
[370] |
οὐδ’
αὖ
ὁ
οἰκοδόμος·
πολλῶν
|
δὲ |
καὶ
τούτῳ
δεῖ.
ὡσαύτως
δ’ |
[373] |
ταύτῃ
καὶ
τούτου
προσδεήσει.
δεήσει
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
βοσκημάτων
παμπόλλων, |
[379] |
ἀλλ’
ἄκρατα
τὰ
ἕτερα,
τὸν
|
δὲ |
κακὴ
βούβρωστις
ἐπὶ
χθόνα
δῖαν |
[359] |
ἀδικῶν
μὴ
διδῷ
δίκην,
τοῦ
|
δὲ |
κακίστου,
ἐὰν
ἀδικούμενος
τιμωρεῖσθαι
ἀδύνατος |
[367] |
ἀνθρώπους,
ἡ
μὲν
ἀγαθόν,
ἡ
|
δὲ |
κακόν
ἐστι.
Καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας, |
[358] |
τὸ
δὲ
ἀδικεῖσθαι
κακόν,
πλέονι
|
δὲ |
κακῷ
ὑπερβάλλειν
τὸ
ἀδικεῖσθαι
ἢ |
[379] |
ἀγαθῶν
οὐδένα
ἄλλον
αἰτιατέον,
τῶν
|
δὲ |
κακῶν
ἄλλ’
ἄττα
δεῖ
ζητεῖν |
[379] |
μὲν
εὖ
ἐχόντων
αἴτιον,
τῶν
|
δὲ |
κακῶν
ἀναίτιον.
(Παντελῶς
γ’
ἔφη. |
[366] |
ἐξ
ἀδικίας
κέρδη
ἀπωσόμεθα·
ἄδικοι
|
δὲ |
κερδανοῦμέν
τε
καὶ
λισσόμενοι
ὑπερβαίνοντες |
[360] |
μὲν
οὖν
δὴ
οὕτω.
(Τὴν
|
δὲ |
κρίσιν
αὐτὴν
τοῦ
βίου
πέρι |
[382] |
με,
ἔφην,
σεμνὸν
λέγειν·
ἐγὼ
|
δὲ |
λέγω
ὅτι
τῇ
ψυχῇ
περὶ |
[367] |
αὐτῶν
ἕνεκα
ἄξια
κεκτῆσθαι,
πολὺ
|
δὲ |
μᾶλλον
αὐτὰ
αὑτῶν,
οἷον
ὁρᾶν, |
[368] |
λόγους
ἠπίστουν
ἂν
ὑμῖν—
ὅσῳ
|
δὲ |
μᾶλλον
πιστεύω,
τοσούτῳ
μᾶλλον
ἀπορῶ |
[372] |
ἄλευρα,
τὰ
μὲν
πέψαντες,
τὰ
|
δὲ |
μάξαντες,
μάζας
γενναίας
καὶ
ἄρτους |
[366] |
ἴσχει
ψυχὴ
ἐν
αὑτῇ,
δικαιοσύνη
|
δὲ |
μέγιστον
ἀγαθόν.
~(εἰ
γὰρ
οὕτως |
[363] |
μέν
τε
φέρειν
βαλάνους,
μέσσας
|
δὲ |
μελίσσας·
εἰροπόκοι
δ’
ὄιες,
φησίν, |
[379] |
μὴ
βλαβερὸν
βλάπτει;
Οὐδαμῶς.
Ο
|
δὲ |
μὴ
βλάπτει
κακόν
τι
ποιεῖ; |
[375] |
δὲ
τοὺς
πολεμίους
χαλεπούς·
εἰ
|
δὲ |
μή,
οὐ
περιμενοῦσιν
ἄλλους
σφᾶς |
[360] |
τ’
ἐσόμεθα
κρῖναι
ὀρθῶς·
εἰ
|
δὲ |
μή,
οὔ.
τίς
οὖν
δὴ |
[358] |
ἐνὸν
ἐν
τῇ
ψυχῇ,
τοὺς
|
δὲ |
μισθοὺς
καὶ
τὰ
γιγνόμενα
ἀπ’ |
[357] |
οὐκ
ἂν
δεξαίμεθα
ἔχειν,
(τῶν
|
δὲ |
μισθῶν
τε
χάριν
καὶ
τῶν |
[364] |
μὲν
καὶ
εὐπετὲς
κτήσασθαι,
δόξῃ
|
δὲ |
μόνον
καὶ
νόμῳ
αἰσχρόν·
λυσιτελέστερα |
[377] |
ἔνι
δὲ
καὶ
ἀληθῆ.
πρότερον
|
δὲ |
μύθοις
πρὸς
τὰ
παιδία
ἢ |
[377] |
τὰ
σώματα
ταῖς
χερσίν·
ὧν
|
δὲ |
νῦν
λέγουσι
τοὺς
πολλοὺς
ἐκβλητέον. |
[360] |
μὲν
ὁ
δίκαιος
περιθεῖτο,
τὸν
|
δὲ |
ὁ
ἄδικος,
οὐδεὶς
ἂν
γένοιτο, |
[373] |
σχήματά
τε
καὶ
χρώματα,
πολλοὶ
|
δὲ |
οἱ
περὶ
μουσικήν,
ποιηταί
τε |
[369] |
τι
γεωργὸς
μὲν
εἷς,
ὁ
|
δὲ |
οἰκοδόμος,
ἄλλος
δέ
τις
ὑφάντης; |
[364] |
τις
ὑπερβήῃ
καὶ
ἁμάρτῃ.
βίβλων
|
δὲ |
ὅμαδον
παρέχονται
Μουσαίου
καὶ
Ορφέως, |
[357] |
ἀμφότερα
ἀσπαζόμεθα.
Ναί,
εἶπον.
Τρίτον
|
δὲ |
ὁρᾷς
τι,
ἔφη,
εἶδος
ἀγαθοῦ, |
[358] |
ἀλλ’
οὐχ
ὡς
ἀγαθόν,
τρίτον
|
δὲ |
ὅτι
εἰκότως
αὐτὸ
δρῶσι·
πολὺ |
[358] |
φασιν
καὶ
ὅθεν
γεγονέναι,
δεύτερον
|
δὲ |
ὅτι
πάντες
αὐτὸ
οἱ
ἐπιτηδεύοντες |
[381] |
ἀλλοιοῦται;
Πῶς
δ’
οὔ;
Ψυχὴν
|
δὲ |
οὐ
τὴν
ἀνδρειοτάτην
καὶ
φρονιμωτάτην |
[367] |
μισθοὺς
ἐγκωμιαζόντων
καὶ
λοιδορούντων,
σοῦ
|
δὲ |
οὐκ
ἄν,
εἰ
μὴ
σὺ |
[374] |
ἄρα
φαῦλον
πρᾶγμα
ἠράμεθα·
ὅμως
|
δὲ |
οὐκ
ἀποδειλιατέον,
ὅσον
γ’
ἂν |
[363] |
περὶ
τῶν
ἀδίκων
λέγουσιν,
ἄλλα
|
δὲ |
οὐκ
ἔχουσιν.
ὁ
μὲν
οὖν |
[358] |
σοῦ
ὥσπερ
ὄφις
κηληθῆναι,
ἐμοὶ
|
δὲ |
οὔπω
κατὰ
νοῦν
ἡ
ἀπόδειξις |
[363] |
ὄντα
τῷ
δικαίῳ.
ἐπὶ
πλέον
|
δὲ |
οὗτοι
τὰ
τῶν
δοξῶν
λέγουσιν. |
[364] |
ἀμείνους
εἶναι
τῶν
ἑτέρων.
τούτων
|
δὲ |
πάντων
οἱ
περὶ
θεῶν
τε |
[363] |
τίκτῃ
δ’
ἔμπεδα
μῆλα,
θάλασσα
|
δὲ |
παρέχῃ
ἰχθῦς.
Μουσαῖος
δὲ
τούτων |
[364] |
φασιν,
πείθοντές
σφισιν
ὑπηρετεῖν.
τούτοις
|
δὲ |
πᾶσιν
τοῖς
λόγοις
μάρτυρας
ποιητὰς |
[371] |
διακονοῦντας
ἱδρυμένους
ἐν
ἀγορᾷ,
τοὺς
|
δὲ |
πλανήτας
ἐπὶ
τὰς
πόλεις
ἐμπόρους; |
[362] |
καὶ
πλεονεκτεῖν
τῶν
ἐχθρῶν,
πλεονεκτοῦντα
|
δὲ |
πλουτεῖν
καὶ
(τούς
τε
φίλους |
[381] |
εἰσιν
οἷοι
μὴ
μεταβάλλειν,
ἡμῖν
|
δὲ |
ποιοῦσιν
δοκεῖν
σφᾶς
παντοδαποὺς
φαίνεσθαι, |
[359] |
τῷ
τότε
Λυδίας
ἄρχοντι,
ὄμβρου
|
δὲ |
πολλοῦ
γενομένου
καὶ
σεισμοῦ
ῥαγῆναί |
[361] |
ἐπαινοῦντας
πρὸ
δικαιοσύνης
ἀδικίαν.
ἐροῦσι
|
δὲ |
τάδε,
ὅτι
οὕτω
διακείμενος
ὁ |
[373] |
ἐνῆν—
ἔδει
γὰρ
οὐδέν—
ἐν
|
δὲ |
ταύτῃ
καὶ
τούτου
προσδεήσει.
δεήσει |
[359] |
δὲ
ἄλλο
μὲν
οὐδέν,
περὶ
|
δὲ |
(τῇ
χειρὶ
χρυσοῦν
δακτύλιον
ὄν< |
[364] |
καὶ
τραχεῖαν
καὶ
ἀνάντη·
οἱ
|
δὲ |
τῆς
τῶν
θεῶν
ὑπ’
ἀνθρώπων |
[380] |
νῦν
γε
οὕτως
εἰπεῖν.
Τί
|
δὲ |
τόδε;
οὐκ
ἀνάγκη,
εἴπερ
τι |
[361] |
Ως
μάλιστ’
ἔφη,
δύναμαι.
ὄντοιν
|
δὲ |
τοιούτοιν,
οὐδὲν
ἔτι,
ὡς
ἐγᾦμαι, |
[361] |
παρασκευὴν
φίλων
καὶ
οὐσίας.
τοῦτον
|
δὲ |
τοιοῦτον
θέντες
τὸν
δίκαιον
αὖ |
[362] |
ἀλλὰ
δοκεῖν
δεῖ
ἐθέλειν.
τὸ
|
δὲ |
τοῦ
Αἰσχύλου
πολὺ
ἦν
ἄρα |
[365] |
ἐμαυτὸν
σκιαγραφίαν
ἀρετῆς
περιγραπτέον,
τὴν
|
δὲ |
τοῦ
σοφωτάτου
Αρχιλόχου
ἀλώπεκα
ἑλκτέον |
[371] |
μὴ
πάνυ
ἀξιοκοινώνητοι
ὦσιν,
τὴν
|
δὲ |
τοῦ
σώματος
ἰσχὺν
ἱκανὴν
ἐπὶ |
[375] |
οἷόν
τε
πρᾳοτάτους
εἶναι,
πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
ἀγνῶτας
τοὐναντίον.
Οἶδα
μέντοι. |
[379] |
παρόντι,
ἀλλ’
οἰκισταὶ
πόλεως·
οἰκισταῖς
|
δὲ |
τοὺς
μὲν
τύπους
προσήκει
εἰδέναι |
[381] |
μὲν
εἰς
θεοὺς
βλασφημῶσιν,
ἅμα
|
δὲ |
τοὺς
παῖδας
ἀπεργάζωνται
δειλοτέρους.
Μὴ |
[375] |
οἰκείους
πρᾴους
αὐτοὺς
εἶναι,
πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
πολεμίους
χαλεπούς·
εἰ
δὲ |
[363] |
ὁ
ψόγος
οὗτος
ἑκατέρων.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
σκέψαι,
ὦ
Σώκρατες,
~ἄλλο |
[363] |
θάλασσα
δὲ
παρέχῃ
ἰχθῦς.
Μουσαῖος
|
δὲ |
τούτων
νεανικώτερα
τἀγαθὰ
καὶ
ὁ |
[370] |
τετάρτῳ
μέρει
τοῦ
χρόνου,
τὰ
|
δὲ |
τρία,
τὸ
μὲν
ἐπὶ
τῇ |
[364] |
μόνον
καὶ
νόμῳ
αἰσχρόν·
λυσιτελέστερα
|
δὲ |
τῶν
δικαίων
τὰ
ἄδικα
ὡς |
[379] |
τε
κακῶν
τε
τέτυκται.
τὴν
|
δὲ |
τῶν
ὅρκων
καὶ
σπονδῶν
σύγχυσιν, |
[372] |
τῶν
κριθῶν
ἄλφιτα
σκευαζόμενοι,
ἐκ
|
δὲ |
τῶν
πυρῶν
ἄλευρα,
τὰ
μὲν |
[358] |
Θρασυμάχου
καὶ
μυρίων
ἄλλων,
τὸν
|
δὲ |
ὑπὲρ
τῆς
δικαιοσύνης
λόγον,
ὡς |
[370] |
διατρίβειν,
τὸ
δὲ
ἱματίου,
τὸ
|
δὲ |
ὑποδημάτων,
καὶ
μὴ
ἄλλοις
κοινωνοῦντα |
[372] |
ἐκγόνοις
παραδώσουσιν.
Καὶ
ὅς,
Εἰ
|
δὲ |
ὑῶν
πόλιν,
ὦ
Σώκρατες,
ἔφη, |
[361] |
σφόδρα
ἄδικος
εἶναι.
τὸν
ἁλισκόμενον
|
δὲ |
φαῦλον
ἡγητέον·
ἐσχάτη
γὰρ
ἀδικία |
[372] |
τε
καὶ
ἀνυπόδητοι
ἐργάσονται,
τοῦ
|
δὲ |
(χειμῶνος
ἠμφιεσμένοι
τε
καὶ
ὑποδεδεμένοι |
[362] |
οἳ
δικαιοσύνην
μὲν
ἐπαινοῦσιν,
ἀδικίαν
|
δὲ |
ψέγουσιν,
ἵν’
ᾖ
σαφέστερον
ὅ |
[367] |
ἀφαιρήσεις
ἑκατέρωθεν
τὰς
ἀληθεῖς,
τὰς
|
δὲ |
ψευδεῖς
προσθήσεις,
οὐ
τὸ
δίκαιον |
[380] |
τε
καὶ
ἀγαθὰ
ἠργάζετο,
οἱ
|
δὲ |
ὠνίναντο
κολαζόμενοι·
ὡς
δὲ
ἄθλιοι |