HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
οὐδέτερα 1
οὔθ 1
Οὐκ 9
οὐκ 37
Οὔκ 1
οὐκέτι 3
Οὐκοῦν 12

Fréquences [« »]
35 ἀλλ
35 ἀλλὰ
33 τοῖς
37 οὐκ
39 εἰ
40 περὶ
41 οὐ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Platon, La République, livre II

οὐκ

Pages

[360]   ἑκὼν δίκαιος ἀλλ’ ἀναγκαζόμενος, ὡς οὐκ ἀγαθοῦ ἰδίᾳ ὄντος, ἐπεὶ ὅπου

[375]   ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων, οὐκ ἄγριοι ἀλλήλοις τε ἔσονται καὶ

[365]   δὲ εἰσί τε καὶ ἐπιμελοῦνται, οὐκ ἄλλοθέν τοι αὐτοὺς ἴσμεν ἢ

[367]   ἐγκωμιαζόντων καὶ λοιδορούντων, σοῦ δὲ οὐκ ἄν, εἰ μὴ σὺ κελεύοις,

[370]   ποιοῦσιν. Πάνυ μὲν οὖν. Αλλ’ οὐκ ἄν πω πάνυ γε μέγα

[367]   καὶ ἐκ νέων ἡμᾶς ἐπείθετε, οὐκ ἂν ἀλλήλους ἐφυλάττομεν μὴ ἀδικεῖν,

[357]   καὶ αὐτὰ μὲν ἑαυτῶν ἕνεκα οὐκ ἂν δεξαίμεθα ἔχειν, (τῶν δὲ

[376]   τὴν δὲ ἀγνοῆσαι. καίτοι πῶς οὐκ ἂν φιλομαθὲς εἴη συνέσει τε

[380]   οὕτως εἰπεῖν. Τί δὲ τόδε; οὐκ ἀνάγκη, εἴπερ τι ἐξίσταιτο τῆς

[368]   ἀποφαίνειν ὡς ἄμεινον δικαιοσύνη ἀδικίας, οὐκ ἀπεδέξασθέ μου— οὔτ’ αὖ ὅπως

[357]   τότε τοῦ Θρασυμάχου τὴν ἀπόρρησιν οὐκ ἀπεδέξατο, ἀλλ’ ἔφη· Ω Σώκρατες,

[374]   φαῦλον πρᾶγμα ἠράμεθα· ὅμως δὲ οὐκ ἀποδειλιατέον, ὅσον γ’ ἂν δύναμις

[372]   λέγεις· καὶ σκεπτέον γε καὶ οὐκ ἀποκνητέον. Πρῶτον οὖν σκεψώμεθα τίνα

[376]   δ’ ἐγώ, ὦ φίλε Αδείμαντε, οὐκ ἄρα ἀφετέον, οὐδ’ εἰ μακροτέρα

[374]   Μὰ Δία, ἦν δ’ ἐγώ, οὐκ ἄρα φαῦλον πρᾶγμα ἠράμεθα· ὅμως

[369]   ἐγᾦμαι, ἐπειδὴ τυγχάνει ἡμῶν ἕκαστος οὐκ αὐτάρκης, ἀλλὰ πολλῶν ὢν> ἐνδεής·

[363]   κηδόμενοι, ὡς χρὴ δίκαιον εἶναι, οὐκ αὐτὸ δικαιοσύνην ἐπαινοῦντες ἀλλὰ τὰς

[370]   ὁ γὰρ γεωργός, ὡς ἔοικεν, οὐκ αὐτὸς ποιήσεται ἑαυτῷ τὸ ἄροτρον,

[361]   ἀδίκῳ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν, καὶ οὐκ ἀφαιρετέον ἀλλ’ ἐατέον τὰ μέγιστα

[380]   δὴ ὁ δρῶν ταῦτα θεός, οὐκ ἐατέον λέγειν τὸν ποιητήν. ἀλλ’

[362]   παθὼν ἀνασχινδυλευθήσεται καὶ γνώσεται ὅτι οὐκ εἶναι δίκαιον ἀλλὰ δοκεῖν δεῖ

[362]   εἶπον. Αὐτό, ἦ δ’ ὅς, οὐκ εἴρηται ὃ μάλιστα ἔδει ῥηθῆναι.

[373]   ἡμῖν ἐν τῇ προτέρᾳ πόλει οὐκ ἐνῆν— ἔδει γὰρ οὐδέν— ἐν

[382]   μὲν ἄρα ψευδὴς ἐν θεῷ οὐκ ἔνι. Οὔ μοι δοκεῖ. Αλλὰ

[375]   ἢ ἄλλο ὁτιοῦν ζῷον; ἢ οὐκ ἐννενόηκας ὡς (ἄμαχόν τε καὶ

[377]   οὐκ οἴει; Εγωγ’ ἔφη· ἀλλ’ οὐκ ἐννοῶ οὐδὲ τοὺς μείζους τίνας

[372]   ὧν ἐσκέμμεθα; ~(Εγὼ μέν, ἔφη, οὐκ ἐννοῶ, ὦ Σώκρατες, εἰ μή

[373]   γὰρ δή τισιν, ὡς δοκεῖ, οὐκ ἐξαρκέσει, οὐδὲ αὕτη ἡ δίαιτα,

[379]   Αθηνᾶς τε καὶ Διὸς γεγονέναι, οὐκ ἐπαινεσόμεθα, ~οὐδὲ θεῶν ἔριν τε

[383]   ἄρα Ομήρου ἐπαινοῦντες, ἀλλὰ τοῦτο οὐκ ἐπαινεσόμεθα, τὴν τοῦ ἐνυπνίου πομπὴν

[379]   ποιητάς, παρ’ οὓς ἐὰν ποιῶσιν οὐκ ἐπιτρεπτέον, οὐ μὴν αὐτοῖς γε

[379]   Καὶ ἐγὼ εἶπον· ~Ω Αδείμαντε, οὐκ ἐσμὲν ποιηταὶ ἐγώ τε (καὶ

[363]   τῶν ἀδίκων λέγουσιν, ἄλλα δὲ οὐκ ἔχουσιν. ὁ μὲν οὖν ἔπαινος

[377]   μείζους καὶ τοὺς ἐλάττους. ἢ οὐκ οἴει; Εγωγ’ ἔφη· ἀλλ’ οὐκ

[369]   ἐπιχειρῆσαι περαίνειν; οἶμαι μὲν γὰρ οὐκ ὀλίγον ἔργον αὐτὸ εἶναι· σκοπεῖτε

[366]   πολλήν που συγγνώμην ἔχει καὶ οὐκ ὀργίζεται τοῖς ἀδίκοις, ἀλλ’ οἶδεν

[375]   εἰσὶν ἄρα φύσεις οἵας ἡμεῖς οὐκ ᾠήθημεν, ἔχουσαι τἀναντία ταῦτα. Ποῦ

Pages
[360]	ἑκὼν δίκαιος ἀλλ’ ἀναγκαζόμενος, ὡς	οὐκ	ἀγαθοῦ ἰδίᾳ ὄντος, ἐπεὶ ὅπου
[375]	ἦν δ’ ἐγώ, ὦ Γλαύκων,	οὐκ	ἄγριοι ἀλλήλοις τε ἔσονται καὶ
[365]	δὲ εἰσί τε καὶ ἐπιμελοῦνται,	οὐκ	ἄλλοθέν τοι αὐτοὺς ἴσμεν ἢ
[367]	ἐγκωμιαζόντων καὶ λοιδορούντων, σοῦ δὲ	οὐκ	ἄν, εἰ μὴ σὺ κελεύοις,
[370]	ποιοῦσιν. Πάνυ μὲν οὖν. Αλλ’	οὐκ	ἄν πω πάνυ γε μέγα
[367]	καὶ ἐκ νέων ἡμᾶς ἐπείθετε,	οὐκ	ἂν ἀλλήλους ἐφυλάττομεν μὴ ἀδικεῖν,
[357]	καὶ αὐτὰ μὲν ἑαυτῶν ἕνεκα	οὐκ	ἂν δεξαίμεθα ἔχειν, (τῶν δὲ
[376]	τὴν δὲ ἀγνοῆσαι. καίτοι πῶς	οὐκ	ἂν φιλομαθὲς εἴη συνέσει τε
[380]	οὕτως εἰπεῖν. Τί δὲ τόδε;	οὐκ	ἀνάγκη, εἴπερ τι ἐξίσταιτο τῆς
[368]	ἀποφαίνειν ὡς ἄμεινον δικαιοσύνη ἀδικίας,	οὐκ	ἀπεδέξασθέ μου— οὔτ’ αὖ ὅπως
[357]	τότε τοῦ Θρασυμάχου τὴν ἀπόρρησιν	οὐκ	ἀπεδέξατο, ἀλλ’ ἔφη· Ω Σώκρατες,
[374]	φαῦλον πρᾶγμα ἠράμεθα· ὅμως δὲ	οὐκ	ἀποδειλιατέον, ὅσον γ’ ἂν δύναμις
[372]	λέγεις· καὶ σκεπτέον γε καὶ	οὐκ	ἀποκνητέον. Πρῶτον οὖν σκεψώμεθα τίνα
[376]	δ’ ἐγώ, ὦ φίλε Αδείμαντε,	οὐκ	ἄρα ἀφετέον, οὐδ’ εἰ μακροτέρα
[374]	Μὰ Δία, ἦν δ’ ἐγώ,	οὐκ	ἄρα φαῦλον πρᾶγμα ἠράμεθα· ὅμως
[369]	ἐγᾦμαι, ἐπειδὴ τυγχάνει ἡμῶν ἕκαστος	οὐκ	αὐτάρκης, ἀλλὰ πολλῶν ὢν> ἐνδεής·
[363]	κηδόμενοι, ὡς χρὴ δίκαιον εἶναι,	οὐκ	αὐτὸ δικαιοσύνην ἐπαινοῦντες ἀλλὰ τὰς
[370]	ὁ γὰρ γεωργός, ὡς ἔοικεν,	οὐκ	αὐτὸς ποιήσεται ἑαυτῷ τὸ ἄροτρον,
[361]	ἀδίκῳ τὴν τελεωτάτην ἀδικίαν, καὶ	οὐκ	ἀφαιρετέον ἀλλ’ ἐατέον τὰ μέγιστα
[380]	δὴ ὁ δρῶν ταῦτα θεός,	οὐκ	ἐατέον λέγειν τὸν ποιητήν. ἀλλ’
[362]	παθὼν ἀνασχινδυλευθήσεται καὶ γνώσεται ὅτι	οὐκ	εἶναι δίκαιον ἀλλὰ δοκεῖν δεῖ
[362]	εἶπον. Αὐτό, ἦ δ’ ὅς,	οὐκ	εἴρηται ὃ μάλιστα ἔδει ῥηθῆναι.
[373]	ἡμῖν ἐν τῇ προτέρᾳ πόλει	οὐκ	ἐνῆν— ἔδει γὰρ οὐδέν— ἐν
[382]	μὲν ἄρα ψευδὴς ἐν θεῷ	οὐκ	ἔνι. Οὔ μοι δοκεῖ. Αλλὰ
[375]	ἢ ἄλλο ὁτιοῦν ζῷον; ἢ	οὐκ	ἐννενόηκας ὡς (ἄμαχόν τε καὶ
[377]	οὐκ οἴει; Εγωγ’ ἔφη· ἀλλ’	οὐκ	ἐννοῶ οὐδὲ τοὺς μείζους τίνας
[372]	ὧν ἐσκέμμεθα; ~(Εγὼ μέν, ἔφη,	οὐκ	ἐννοῶ, ὦ Σώκρατες, εἰ μή
[373]	γὰρ δή τισιν, ὡς δοκεῖ,	οὐκ	ἐξαρκέσει, οὐδὲ αὕτη ἡ δίαιτα,
[379]	Αθηνᾶς τε καὶ Διὸς γεγονέναι,	οὐκ	ἐπαινεσόμεθα, ~οὐδὲ θεῶν ἔριν τε
[383]	ἄρα Ομήρου ἐπαινοῦντες, ἀλλὰ τοῦτο	οὐκ	ἐπαινεσόμεθα, τὴν τοῦ ἐνυπνίου πομπὴν
[379]	ποιητάς, παρ’ οὓς ἐὰν ποιῶσιν	οὐκ	ἐπιτρεπτέον, οὐ μὴν αὐτοῖς γε
[379]	Καὶ ἐγὼ εἶπον· ~Ω Αδείμαντε,	οὐκ	ἐσμὲν ποιηταὶ ἐγώ τε (καὶ
[363]	τῶν ἀδίκων λέγουσιν, ἄλλα δὲ	οὐκ	ἔχουσιν. ὁ μὲν οὖν ἔπαινος
[377]	μείζους καὶ τοὺς ἐλάττους. ἢ	οὐκ	οἴει; Εγωγ’ ἔφη· ἀλλ’ οὐκ
[369]	ἐπιχειρῆσαι περαίνειν; οἶμαι μὲν γὰρ	οὐκ	ὀλίγον ἔργον αὐτὸ εἶναι· σκοπεῖτε
[366]	πολλήν που συγγνώμην ἔχει καὶ	οὐκ	ὀργίζεται τοῖς ἀδίκοις, ἀλλ’ οἶδεν
[375]	εἰσὶν ἄρα φύσεις οἵας ἡμεῖς	οὐκ	ᾠήθημεν, ἔχουσαι τἀναντία ταῦτα. Ποῦ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/01/2006