Pages |
[364] |
ὡς
ἄρα
καὶ
θεοὶ
πολλοῖς
|
μὲν |
ἀγαθοῖς
δυστυχίας
τε
καὶ
βίον |
[367] |
θεούς
τε
καὶ
ἀνθρώπους,
ἡ
|
μὲν |
ἀγαθόν,
ἡ
δὲ
κακόν
ἐστι. |
[379] |
τῶν
κακῶν
ἡμῖν,
καὶ
τῶν
|
μὲν |
ἀγαθῶν
οὐδένα
ἄλλον
αἰτιατέον,
τῶν |
[358] |
Πεφυκέναι
γὰρ
δή
φασιν
τὸ
|
μὲν |
ἀδικεῖν
ἀγαθόν,
τὸ
δὲ
ἀδικεῖσθαι |
[380] |
ἀκούειν
τοὺς
νέους,
ὅτι—
θεὸς
|
μὲν |
αἰτίαν
φύει
βροτοῖς,
ὅταν
κακῶσαι |
[376] |
Λόγων
δὲ
διττὸν
εἶδος,
τὸ
|
μὲν |
ἀληθές,
ψεῦδος
δ’
ἕτερον;
Ναί. |
[380] |
ὑπ’
ἄλλου;
Ανάγκη.
Οὐκοῦν
ὑπὸ
|
μὲν |
ἄλλου
τὰ
ἄριστα
ἔχοντα
ἥκιστα |
[367] |
ἄλλοις
ἐπαινεῖν·
ὡς
ἐγὼ
τῶν
|
μὲν |
ἄλλων
ἀποδεχοίμην
ἂν
οὕτως
ἐπαινούντων |
[375] |
τἀναντία
ταῦτα.
Ποῦ
δή;
Ιδοι
|
μὲν |
ἄν
τις
καὶ
ἐν
ἄλλοις |
[360] |
μηδὲ
ἅψαιτο
τῶν
ἀλλοτρίων,
ἀθλιώτατος
|
μὲν |
ἂν
δόξειεν
εἶναι
τοῖς
αἰσθανομένοις |
[376] |
θηρίου.
Τὸ
ποῖον;
Οτι
ὃν
|
μὲν |
ἂν
ἴδῃ
ἀγνῶτα,
χαλεπαίνει,
οὐδὲ |
[377] |
ἐπιστατητέον
τοῖς
μυθοποιοῖς,
(καὶ
ὃν
|
μὲν |
ἂν
καλὸν
(μῦθον)
ποιήσωσιν,
ἐγκριτέον, |
[379] |
αὐτὰρ
ὃ
δειλῶν·
καὶ
ᾧ
|
μὲν |
ἂν
μείξας
ὁ
Ζεὺς
δῷ |
[368] |
ἔφην,
ἐρῶ.
δικαιοσύνη,
φαμέν,
ἔστι
|
μὲν |
ἀνδρὸς
ἑνός,
ἔστι
δέ
που |
[371] |
(αὐτοὺς
περὶ
τὴν
ἀγορὰν
τὰ
|
μὲν |
ἀντ’
ἀργυρίου
ἀλλάξασθαι
τοῖς
τι |
[366] |
τοι
εἴ
τις
ἔχει
ψευδῆ
|
μὲν |
ἀποφῆναι
ἃ
εἰρήκαμεν,
ἱκανῶς
δὲ |
[375] |
ἀγνῶτας
τοὐναντίον.
Οἶδα
μέντοι.
Τοῦτο
|
μὲν |
ἄρα,
ἦν
δ’
ἐγώ,
δυνατόν, |
[382] |
Γελοῖον
μεντἂν
εἴη,
ἔφη.
Ποιητὴς
|
μὲν |
ἄρα
ψευδὴς
ἐν
θεῷ
οὐκ |
[359] |
οὐσίαν
δικαιοσύνης,
μεταξὺ
οὖσαν
τοῦ
|
μὲν |
ἀρίστου
ὄντος,
ἐὰν
ἀδικῶν
μὴ |
[362] |
τὰ
κεδνὰ
βλαστάνει
βουλεύματα,
πρῶτον
|
μὲν |
ἄρχειν
ἐν
τῇ
πόλει
δοκοῦντι |
[362] |
(Ταῦτ’
εἰπόντος
τοῦ
Γλαύκωνος
ἐγὼ
|
μὲν |
αὖ
ἐν
νῷ
εἶχόν
τι |
[380] |
ἄλλοτε
ἐν
ἄλλαις
ἰδέαις
τοτὲ
|
μὲν |
αὐτὸν
γιγνόμενον,
(καὶ)
ἀλλάττοντα
τὸ |
[359] |
τοῦ
Λυδοῦ
προγόνῳ
γενέσθαι.
εἶναι
|
μὲν |
γὰρ
αὐτὸν
ποιμένα
θητεύοντα
παρὰ |
[365] |
ἐμαυτὸν
οὕτω
περιφράξας
διαβιῶ;
τὰ
|
μὲν |
γὰρ
λεγόμενα
δικαίῳ
μὲν
ὄντι |
[366] |
θυτέον
(ἀπὸ
τῶν
ἀδικημάτων.
δίκαιοι
|
μὲν |
γὰρ
ὄντες
ἀζήμιοι
μόνον
ὑπὸ |
[369] |
οὖν
χρῆναι
ἐπιχειρῆσαι
περαίνειν;
οἶμαι
|
μὲν |
γὰρ
οὐκ
ὀλίγον
ἔργον
αὐτὸ |
[376] |
Παντάπασι
μὲν
οὖν,
ἔφη.
Οὗτος
|
μὲν |
δὴ
ἂν
οὕτως
ὑπάρχοι.
θρέψονται |
[381] |
ἔχει.
Πῶς
δ’
οὔ;
Ταύτῃ
|
μὲν |
δὴ
ἥκιστα
ἂν
πολλὰς
μορφὰς |
[367] |
ἐστι.
Καὶ
ἐγὼ
ἀκούσας,
ἀεὶ
|
μὲν |
δὴ
τὴν
φύσιν
τοῦ
τε |
[382] |
οὕτω;
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Τὸ
|
μὲν |
δὴ
τῷ
ὄντι
ψεῦδος
οὐ |
[367] |
καὶ
ὁμολογεῖν
Θρασυμάχῳ
ὅτι
τὸ
|
μὲν |
δίκαιον
ἀλλότριον
ἀγαθόν,
συμφέρον
τοῦ |
[361] |
εἰς
τὸ
ἔσχατον
ἐληλυθότες,
ὁ
|
μὲν |
δικαιοσύνης,
ὁ
δὲ
ἀδικίας,
κρίνωνται |
[357] |
ὠφελεῖν
δὲ
ἡμᾶς,
καὶ
αὐτὰ
|
μὲν |
ἑαυτῶν
ἕνεκα
οὐκ
ἂν
δεξαίμεθα |
[361] |
ἴτω
ἀμετάστατος
μέχρι
(θανάτου,
δοκῶν
|
μὲν |
εἶναι
ἄδικος
διὰ
βίου,
ὢν |
[381] |
παντοδαποῖς
ἰνδαλλόμενοι,
ἵνα
μὴ
ἅμα
|
μὲν |
εἰς
θεοὺς
βλασφημῶσιν,
ἅμα
δὲ |
[369] |
τοσαύτην
παρασκευήν;
ἄλλο
τι
γεωργὸς
|
μὲν |
εἷς,
ὁ
δὲ
οἰκοδόμος,
ἄλλος |
[360] |
καὶ
αὐτῷ
οὕτω
συμβαίνειν,
στρέφοντι
|
μὲν |
εἴσω
τὴν
σφενδόνην
ἀδήλῳ
γίγνεσθαι, |
[359] |
γεύωνται,
~τοῖς
μὴ
δυναμένοις
τὸ
|
(μὲν |
ἐκφεύγειν
τὸ
δὲ
αἱρεῖν
δοκεῖ |
[362] |
ὧν
ὅδε
εἶπεν,
οἳ
δικαιοσύνην
|
μὲν |
ἐπαινοῦσιν,
ἀδικίαν
δὲ
ψέγουσιν,
ἵν’ |
[376] |
ηὑρημένης;
ἔστιν
δέ
που
ἡ
|
μὲν |
ἐπὶ
σώμασι
γυμναστική,
ἡ
δ’ |
[370] |
χρόνου,
τὰ
δὲ
τρία,
τὸ
|
μὲν |
ἐπὶ
τῇ
τῆς
οἰκίας
παρασκευῇ |
[361] |
τὰ
δυνατὰ
διαισθάνεται,
(καὶ
τοῖς
|
μὲν |
ἐπιχειρεῖ,
τὰ
δὲ
ἐᾷ·
ἔτι |
[358] |
τὸν
Θρασυμάχου
λόγον,
καὶ
πρῶτον
|
μὲν |
ἐρῶ
δικαιοσύνην
οἷον
εἶναί
φασιν |
[379] |
Διὸς
οὔδει
κηρῶν
ἔμπλειοι,
ὁ
|
μὲν |
ἐσθλῶν,
αὐτὰρ
ὃ
δειλῶν·
καὶ |
[365] |
θυσιῶν
καὶ
(παιδιᾶς
ἡδονῶν
εἰσι
|
μὲν |
ἔτι
ζῶσιν,
εἰσὶ
δὲ
καὶ |
[379] |
αἴτιον
τὸ
ἀγαθόν,
ἀλλὰ
τῶν
|
μὲν |
εὖ
ἐχόντων
αἴτιον,
τῶν
δὲ |
[364] |
ἑνὸς
στόματος
ὑμνοῦσιν
ὡς
καλὸν
|
μὲν |
ἡ
σωφροσύνη
τε
καὶ
δικαιοσύνη, |
[370] |
αὐτὸς
εἰπόντος
σοῦ,
ὅτι
πρῶτον
|
μὲν |
ἡμῶν
φύεται
ἕκαστος
οὐ
πάνυ |
[380] |
ζητοῦμεν,
καὶ
(λεκτέον
ὡς
ὁ
|
μὲν |
θεὸς
δίκαιά
τε
καὶ
ἀγαθὰ |
[364] |
καὶ
θεοὶ
αὐτοί,
καὶ
τοὺς
|
μὲν |
θυσίαισι
καὶ
εὐχωλαῖς
ἀγαναῖσιν
(λοιβῇ |
[364] |
ἀκολασία
δὲ
καὶ
ἀδικία
ἡδὺ
|
μὲν |
καὶ
εὐπετὲς
κτήσασθαι,
δόξῃ
δὲ |
[365] |
τοῦτο
δὴ
τρεπτέον
ὅλως·
πρόθυρα
|
μὲν |
καὶ
σχῆμα
κύκλῳ
περὶ
ἐμαυτὸν |
[364] |
λόγοις
μάρτυρας
ποιητὰς
ἐπάγονται
οἱ
|
μὲν |
κακίας
πέρι,
εὐπετείας
διδόντες,
ὡς
|
[367] |
ἔχοντα
αὐτὴ
δι’
αὑτὴν
ἡ
|
μὲν |
κακόν,
ἡ
δὲ
ἀγαθόν
ἐστιν· |
[364] |
πέρι,
εὐπετείας
διδόντες,
ὡς
τὴν
|
μὲν |
κακότητα
καὶ
ἰλαδὸν
ἔστιν
ἑλέσθαι |
[376] |
ἐχθρὰν
διακρίνει
ἢ
τῷ
τὴν
|
μὲν |
καταμαθεῖν,
τὴν
δὲ
ἀγνοῆσαι.
καίτοι |
[374] |
ἀλλὰ
παρέργῳ
χρώμενος;
(καὶ
ἀσπίδα
|
μὲν |
λαβὼν
ἤ
τι
ἄλλο
τῶν |
[366] |
ἱκανῶς
τῷ
λόγῳ
ὡς
τὸ
|
μὲν |
μέγιστον
κακῶν
ὅσα
ἴσχει
ψυχὴ |
[365] |
οὔτε
βιάσασθαι
δυνατόν.
Οὐκοῦν,
εἰ
|
μὲν |
μὴ
εἰσὶν
ἢ
μηδὲν
αὐτοῖς |
[360] |
τοιούτω
δακτυλίω
γενοίσθην,
καὶ
τὸν
|
μὲν |
ὁ
δίκαιος
περιθεῖτο,
τὸν
δὲ |
[364] |
ἰλαδὸν
ἔστιν
ἑλέσθαι
(ῥηϊδίως·
λείη
|
μὲν |
ὁδός,
μάλα
δ’
ἐγγύθι
ναίει· |
[380] |
ὠνίναντο
κολαζόμενοι·
ὡς
δὲ
ἄθλιοι
|
μὲν |
οἱ
δίκην
διδόντες,
ἦν
δὲ |
[381] |
ἆρα,
ἦν
δ’
ἐγώ,
αὐτοὶ
|
μὲν |
οἱ
θεοί
εἰσιν
οἷοι
μὴ |
[373] |
πάντες
οἵ
τε
μιμηταί,
πολλοὶ
|
μὲν |
οἱ
περὶ
τὰ
σχήματά
τε |
[358] |
τούτων
τὴν
δικαιοσύνην
τιθεῖς;
~(Εγὼ
|
μὲν |
οἶμαι,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἐν |
[365] |
τὰ
μὲν
γὰρ
λεγόμενα
δικαίῳ
|
μὲν |
ὄντι
μοι,
ἐὰν
μὴ
καὶ |
[380] |
λέγειν
τὸν
ποιητήν.
ἀλλ’
εἰ
|
μὲν |
ὅτι
ἐδεήθησαν
κολάσεως
λέγοιεν
ὡς |
[359] |
κατ’
ἄνθρωπον,
τοῦτον
δὲ
ἄλλο
|
μὲν |
οὐδέν,
περὶ
δὲ
(τῇ
χειρὶ |
[372] |
ποτὲ
ταῖς
πόλεσιν
ἐμφύονται.
ἡ
|
μὲν |
οὖν
ἀληθινὴ
πόλις
δοκεῖ
μοι |
[370] |
γιγνόμενοι,
συχνὸν
αὐτὸ
ποιοῦσιν.
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
Αλλ’
οὐκ
ἄν
πω |
[371] |
ἕνεκα
γενήσεται
ἐκ
τούτου.
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
(Αν
οὖν
κομίσας
ὁ |
[377] |
τις
βούληται
ἐνσημήνασθαι
ἑκάστῳ.
Κομιδῇ
|
μὲν |
οὖν.
Αρ’
οὖν
ῥᾳδίως
οὕτω |
[360] |
τὸν
τοῦ
ἀδικεῖσθαι
φόβον.
ταῦτα
|
μὲν |
οὖν
δὴ
οὕτω.
(Τὴν
δὲ |
[359] |
ἀδικεῖσθαι·
μαίνεσθαι
γὰρ
ἄν.
ἡ
|
μὲν |
οὖν
δὴ
φύσις
δικαιοσύνης,
ὦ |
[363] |
ἄλλα
δὲ
οὐκ
ἔχουσιν.
ὁ
|
μὲν |
οὖν
ἔπαινος
καὶ
ὁ
ψόγος |
[371] |
ἐπὶ
τὰς
πόλεις
ἐμπόρους;
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
(Ετι
δή
τινες,
ὡς |
[373] |
κακὰ
γίγνεται,
ὅταν
γίγνηται.
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
Ετι
δή,
ὦ
φίλε, |
[376] |
ὁ
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφός,
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη,
ἔγωγε
προσδοκῶ
προὔργου |
[382] |
τε
καὶ
τὸ
θεῖον.
Παντάπασι
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
Κομιδῇ
ἄρα
ὁ |
[368] |
τὰ
αὐτὰ
ὄντα
τυγχάνει.
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη
ὁ
Αδείμαντος·
ἀλλὰ |
[376] |
κἀγαθὸς
ἔσεσθαι
φύλαξ
πόλεως.
Παντάπασι
|
μὲν |
οὖν,
ἔφη.
Οὗτος
μὲν
δὴ |
[369] |
πόλιν
ὄνομα·
ἦ
γάρ;
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
Μεταδίδωσι
δὴ
ἄλλος
ἄλλῳ, |
[360] |
τὸ
ἑαυτοῦ
ἐπιτήδευμα
τιθῶμεν.
πρῶτον
|
μὲν |
οὖν
ὁ
ἄδικος
ὥσπερ
οἱ |
[370] |
τῶν
ἄλλων
ἄγων,
πράττῃ.
Παντάπασι
|
μὲν |
οὖν.
Πλειόνων
δή,
ὦ
Αδείμαντε, |
[371] |
ἐγᾦμαι,
μισθωτοί·
ἦ
γάρ;
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
Πλήρωμα
δὴ
πόλεώς
εἰσιν, |
[357] |
~Πολιτεία
(Εγὼ
|
μὲν |
οὖν
ταῦτα
εἰπὼν
ᾤμην
λόγου |
[382] |
ψεῦδος.
ἢ
οὐχ
οὕτω;
Πάνυ
|
μὲν |
οὖν.
Τὸ
μὲν
δὴ
τῷ |
[365] |
δικανικὴν
διδόντες,
ἐξ
ὧν
τὰ
|
μὲν |
πείσομεν,
τὰ
δὲ
βιασόμεθα,
ὡς |
[372] |
δὲ
τῶν
πυρῶν
ἄλευρα,
τὰ
|
μὲν |
πέψαντες,
τὰ
δὲ
μάξαντες,
μάζας |
[378] |
τε
καὶ
νέους,
ἀλλὰ
μάλιστα
|
μὲν |
σιγᾶσθαι,
εἰ
δὲ
ἀνάγκη
τις |
[374] |
πολεμικῆς;
Οὐδαμῶς.
Αλλ’
ἄρα
τὸν
|
μὲν |
σκυτοτόμον
διεκωλύομεν
μήτε
γεωργὸν
ἐπιχειρεῖν |
[367] |
κρείττονος,
τὸ
δὲ
ἄδικον
αὑτῷ
|
μὲν |
συμφέρον
καὶ
λυσιτελοῦν,
τῷ
δὲ |
[372] |
ὑποδήματα;
καὶ
οἰκοδομησάμενοι
οἰκίας,
θέρους
|
μὲν |
τὰ
πολλὰ
γυμνοί
τε
καὶ |
[371] |
τὴν
διακονίαν
τάττουσιν
ταύτην,
ἐν
|
μὲν |
ταῖς
ὀρθῶς
οἰκουμέναις
πόλεσι
σχεδόν |
[363] |
τε
καὶ
Ομηρός
φασιν,
ὁ
|
μὲν |
τὰς
δρῦς
(τοῖς
δικαίοις
τοὺς |
[371] |
ἄλλοι
διάκονοι,
οἳ
ἂν
τὰ
|
μὲν |
τῆς
διανοίας
μὴ
πάνυ
ἀξιοκοινώνητοι |
[380] |
νόμου,
καί
μοι
ἀρέσκει.
Οὗτος
|
μὲν |
τοίνυν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
εἷς |
[375] |
ἐστι
καὶ
ἀήττητος;
Εννενόηκα.
Τὰ
|
μὲν |
τοίνυν
τοῦ
σώματος
οἷον
δεῖ |
[379] |
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν,
ἀλλὰ
ὀλίγων
|
μὲν |
τοῖς
ἀνθρώποις
αἴτιος,
πολλῶν
δὲ |
[375] |
(Αλλὰ
μέντοι
δεῖ
γε
πρὸς
|
μὲν |
τοὺς
οἰκείους
πρᾴους
αὐτοὺς
εἶναι, |
[375] |
φύσει
αὐτῶν
τὸ
ἦθος,
πρὸς
|
μὲν |
τοὺς
συνήθεις
τε
καὶ
γνωρίμους |
[379] |
οἰκισταὶ
πόλεως·
οἰκισταῖς
δὲ
τοὺς
|
μὲν |
τύπους
προσήκει
εἰδέναι
ἐν
οἷς |
[372] |
ὑποδεδεμένοι
ἱκανῶς·
θρέψονται
δὲ
ἐκ
|
μὲν |
τῶν
κριθῶν
ἄλφιτα
σκευαζόμενοι,
ἐκ |
[358] |
βούλομαι
καὶ
σοῦ
ἀκούειν
ἀδικίαν
|
μὲν |
ψέγοντος,
δικαιοσύνην
δὲ
ἐπαινοῦντος.
ἀλλ’ |