Pages
[364]	ὡς ἄρα καὶ θεοὶ πολλοῖς	μὲν	ἀγαθοῖς δυστυχίας τε καὶ βίον
[367]	θεούς τε καὶ ἀνθρώπους, ἡ	μὲν	ἀγαθόν, ἡ δὲ κακόν ἐστι.
[379]	τῶν κακῶν ἡμῖν, καὶ τῶν	μὲν	ἀγαθῶν οὐδένα ἄλλον αἰτιατέον, τῶν
[358]	Πεφυκέναι γὰρ δή φασιν τὸ	μὲν	ἀδικεῖν ἀγαθόν, τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι
[380]	ἀκούειν τοὺς νέους, ὅτι— θεὸς	μὲν	αἰτίαν φύει βροτοῖς, ὅταν κακῶσαι
[376]	Λόγων δὲ διττὸν εἶδος, τὸ	μὲν	ἀληθές, ψεῦδος δ’ ἕτερον; Ναί.
[380]	ὑπ’ ἄλλου; Ανάγκη. Οὐκοῦν ὑπὸ	μὲν	ἄλλου τὰ ἄριστα ἔχοντα ἥκιστα
[367]	ἄλλοις ἐπαινεῖν· ὡς ἐγὼ τῶν	μὲν	ἄλλων ἀποδεχοίμην ἂν οὕτως ἐπαινούντων
[375]	τἀναντία ταῦτα. Ποῦ δή; Ιδοι	μὲν	ἄν τις καὶ ἐν ἄλλοις
[360]	μηδὲ ἅψαιτο τῶν ἀλλοτρίων, ἀθλιώτατος	μὲν	ἂν δόξειεν εἶναι τοῖς αἰσθανομένοις
[376]	θηρίου. Τὸ ποῖον; Οτι ὃν	μὲν	ἂν ἴδῃ ἀγνῶτα, χαλεπαίνει, οὐδὲ
[377]	ἐπιστατητέον τοῖς μυθοποιοῖς, (καὶ ὃν	μὲν	ἂν καλὸν (μῦθον) ποιήσωσιν, ἐγκριτέον,
[379]	αὐτὰρ ὃ δειλῶν· καὶ ᾧ	μὲν	ἂν μείξας ὁ Ζεὺς δῷ
[368]	ἔφην, ἐρῶ. δικαιοσύνη, φαμέν, ἔστι	μὲν	ἀνδρὸς ἑνός, ἔστι δέ που
[371]	(αὐτοὺς περὶ τὴν ἀγορὰν τὰ	μὲν	ἀντ’ ἀργυρίου ἀλλάξασθαι τοῖς τι
[366]	τοι εἴ τις ἔχει ψευδῆ	μὲν	ἀποφῆναι ἃ εἰρήκαμεν, ἱκανῶς δὲ
[375]	ἀγνῶτας τοὐναντίον. Οἶδα μέντοι. Τοῦτο	μὲν	ἄρα, ἦν δ’ ἐγώ, δυνατόν,
[382]	Γελοῖον μεντἂν εἴη, ἔφη. Ποιητὴς	μὲν	ἄρα ψευδὴς ἐν θεῷ οὐκ
[359]	οὐσίαν δικαιοσύνης, μεταξὺ οὖσαν τοῦ	μὲν	ἀρίστου ὄντος, ἐὰν ἀδικῶν μὴ
[362]	τὰ κεδνὰ βλαστάνει βουλεύματα, πρῶτον	μὲν	ἄρχειν ἐν τῇ πόλει δοκοῦντι
[362]	(Ταῦτ’ εἰπόντος τοῦ Γλαύκωνος ἐγὼ	μὲν	αὖ ἐν νῷ εἶχόν τι
[380]	ἄλλοτε ἐν ἄλλαις ἰδέαις τοτὲ	μὲν	αὐτὸν γιγνόμενον, (καὶ) ἀλλάττοντα τὸ
[359]	τοῦ Λυδοῦ προγόνῳ γενέσθαι. εἶναι	μὲν	γὰρ αὐτὸν ποιμένα θητεύοντα παρὰ
[365]	ἐμαυτὸν οὕτω περιφράξας διαβιῶ; τὰ	μὲν	γὰρ λεγόμενα δικαίῳ μὲν ὄντι
[366]	θυτέον (ἀπὸ τῶν ἀδικημάτων. δίκαιοι	μὲν	γὰρ ὄντες ἀζήμιοι μόνον ὑπὸ
[369]	οὖν χρῆναι ἐπιχειρῆσαι περαίνειν; οἶμαι	μὲν	γὰρ οὐκ ὀλίγον ἔργον αὐτὸ
[376]	Παντάπασι μὲν οὖν, ἔφη. Οὗτος	μὲν	δὴ ἂν οὕτως ὑπάρχοι. θρέψονται
[381]	ἔχει. Πῶς δ’ οὔ; Ταύτῃ	μὲν	δὴ ἥκιστα ἂν πολλὰς μορφὰς
[367]	ἐστι. Καὶ ἐγὼ ἀκούσας, ἀεὶ	μὲν	δὴ τὴν φύσιν τοῦ τε
[382]	οὕτω; Πάνυ μὲν οὖν. Τὸ	μὲν	δὴ τῷ ὄντι ψεῦδος οὐ
[367]	καὶ ὁμολογεῖν Θρασυμάχῳ ὅτι τὸ	μὲν	δίκαιον ἀλλότριον ἀγαθόν, συμφέρον τοῦ
[361]	εἰς τὸ ἔσχατον ἐληλυθότες, ὁ	μὲν	δικαιοσύνης, ὁ δὲ ἀδικίας, κρίνωνται
[357]	ὠφελεῖν δὲ ἡμᾶς, καὶ αὐτὰ	μὲν	ἑαυτῶν ἕνεκα οὐκ ἂν δεξαίμεθα
[361]	ἴτω ἀμετάστατος μέχρι (θανάτου, δοκῶν	μὲν	εἶναι ἄδικος διὰ βίου, ὢν
[381]	παντοδαποῖς ἰνδαλλόμενοι, ἵνα μὴ ἅμα	μὲν	εἰς θεοὺς βλασφημῶσιν, ἅμα δὲ
[369]	τοσαύτην παρασκευήν; ἄλλο τι γεωργὸς	μὲν	εἷς, ὁ δὲ οἰκοδόμος, ἄλλος
[360]	καὶ αὐτῷ οὕτω συμβαίνειν, στρέφοντι	μὲν	εἴσω τὴν σφενδόνην ἀδήλῳ γίγνεσθαι,
[359]	γεύωνται, ~τοῖς μὴ δυναμένοις τὸ	(μὲν	ἐκφεύγειν τὸ δὲ αἱρεῖν δοκεῖ
[362]	ὧν ὅδε εἶπεν, οἳ δικαιοσύνην	μὲν	ἐπαινοῦσιν, ἀδικίαν δὲ ψέγουσιν, ἵν’
[376]	ηὑρημένης; ἔστιν δέ που ἡ	μὲν	ἐπὶ σώμασι γυμναστική, ἡ δ’
[370]	χρόνου, τὰ δὲ τρία, τὸ	μὲν	ἐπὶ τῇ τῆς οἰκίας παρασκευῇ
[361]	τὰ δυνατὰ διαισθάνεται, (καὶ τοῖς	μὲν	ἐπιχειρεῖ, τὰ δὲ ἐᾷ· ἔτι
[358]	τὸν Θρασυμάχου λόγον, καὶ πρῶτον	μὲν	ἐρῶ δικαιοσύνην οἷον εἶναί φασιν
[379]	Διὸς οὔδει κηρῶν ἔμπλειοι, ὁ	μὲν	ἐσθλῶν, αὐτὰρ ὃ δειλῶν· καὶ
[365]	θυσιῶν καὶ (παιδιᾶς ἡδονῶν εἰσι	μὲν	ἔτι ζῶσιν, εἰσὶ δὲ καὶ
[379]	αἴτιον τὸ ἀγαθόν, ἀλλὰ τῶν	μὲν	εὖ ἐχόντων αἴτιον, τῶν δὲ
[364]	ἑνὸς στόματος ὑμνοῦσιν ὡς καλὸν	μὲν	ἡ σωφροσύνη τε καὶ δικαιοσύνη,
[370]	αὐτὸς εἰπόντος σοῦ, ὅτι πρῶτον	μὲν	ἡμῶν φύεται ἕκαστος οὐ πάνυ
[380]	ζητοῦμεν, καὶ (λεκτέον ὡς ὁ	μὲν	θεὸς δίκαιά τε καὶ ἀγαθὰ
[364]	καὶ θεοὶ αὐτοί, καὶ τοὺς	μὲν	θυσίαισι καὶ εὐχωλαῖς ἀγαναῖσιν (λοιβῇ
[364]	ἀκολασία δὲ καὶ ἀδικία ἡδὺ	μὲν	καὶ εὐπετὲς κτήσασθαι, δόξῃ δὲ
[365]	τοῦτο δὴ τρεπτέον ὅλως· πρόθυρα	μὲν	καὶ σχῆμα κύκλῳ περὶ ἐμαυτὸν
[364]	λόγοις μάρτυρας ποιητὰς ἐπάγονται οἱ	μὲν	κακίας πέρι, εὐπετείας διδόντες, ὡς
[367]	ἔχοντα αὐτὴ δι’ αὑτὴν ἡ	μὲν	κακόν, ἡ δὲ ἀγαθόν ἐστιν·
[364]	πέρι, εὐπετείας διδόντες, ὡς τὴν	μὲν	κακότητα καὶ ἰλαδὸν ἔστιν ἑλέσθαι
[376]	ἐχθρὰν διακρίνει ἢ τῷ τὴν	μὲν	καταμαθεῖν, τὴν δὲ ἀγνοῆσαι. καίτοι
[374]	ἀλλὰ παρέργῳ χρώμενος; (καὶ ἀσπίδα	μὲν	λαβὼν ἤ τι ἄλλο τῶν
[366]	ἱκανῶς τῷ λόγῳ ὡς τὸ	μὲν	μέγιστον κακῶν ὅσα ἴσχει ψυχὴ
[365]	οὔτε βιάσασθαι δυνατόν. Οὐκοῦν, εἰ	μὲν	μὴ εἰσὶν ἢ μηδὲν αὐτοῖς
[360]	τοιούτω δακτυλίω γενοίσθην, καὶ τὸν	μὲν	ὁ δίκαιος περιθεῖτο, τὸν δὲ
[364]	ἰλαδὸν ἔστιν ἑλέσθαι (ῥηϊδίως· λείη	μὲν	ὁδός, μάλα δ’ ἐγγύθι ναίει·
[380]	ὠνίναντο κολαζόμενοι· ὡς δὲ ἄθλιοι	μὲν	οἱ δίκην διδόντες, ἦν δὲ
[381]	ἆρα, ἦν δ’ ἐγώ, αὐτοὶ	μὲν	οἱ θεοί εἰσιν οἷοι μὴ
[373]	πάντες οἵ τε μιμηταί, πολλοὶ	μὲν	οἱ περὶ τὰ σχήματά τε
[358]	τούτων τὴν δικαιοσύνην τιθεῖς; ~(Εγὼ	μὲν	οἶμαι, ἦν δ’ ἐγώ, ἐν
[365]	τὰ μὲν γὰρ λεγόμενα δικαίῳ	μὲν	ὄντι μοι, ἐὰν μὴ καὶ
[380]	λέγειν τὸν ποιητήν. ἀλλ’ εἰ	μὲν	ὅτι ἐδεήθησαν κολάσεως λέγοιεν ὡς
[359]	κατ’ ἄνθρωπον, τοῦτον δὲ ἄλλο	μὲν	οὐδέν, περὶ δὲ (τῇ χειρὶ
[372]	ποτὲ ταῖς πόλεσιν ἐμφύονται. ἡ	μὲν	οὖν ἀληθινὴ πόλις δοκεῖ μοι
[370]	γιγνόμενοι, συχνὸν αὐτὸ ποιοῦσιν. Πάνυ	μὲν	οὖν. Αλλ’ οὐκ ἄν πω
[371]	ἕνεκα γενήσεται ἐκ τούτου. Πάνυ	μὲν	οὖν. (Αν οὖν κομίσας ὁ
[377]	τις βούληται ἐνσημήνασθαι ἑκάστῳ. Κομιδῇ	μὲν	οὖν. Αρ’ οὖν ῥᾳδίως οὕτω
[360]	τὸν τοῦ ἀδικεῖσθαι φόβον. ταῦτα	μὲν	οὖν δὴ οὕτω. (Τὴν δὲ
[359]	ἀδικεῖσθαι· μαίνεσθαι γὰρ ἄν. ἡ	μὲν	οὖν δὴ φύσις δικαιοσύνης, ὦ
[363]	ἄλλα δὲ οὐκ ἔχουσιν. ὁ	μὲν	οὖν ἔπαινος καὶ ὁ ψόγος
[371]	ἐπὶ τὰς πόλεις ἐμπόρους; Πάνυ	μὲν	οὖν. (Ετι δή τινες, ὡς
[373]	κακὰ γίγνεται, ὅταν γίγνηται. Πάνυ	μὲν	οὖν. Ετι δή, ὦ φίλε,
[376]	ὁ τοῦ Γλαύκωνος ἀδελφός, Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη, ἔγωγε προσδοκῶ προὔργου
[382]	τε καὶ τὸ θεῖον. Παντάπασι	μὲν	οὖν, ἔφη. Κομιδῇ ἄρα ὁ
[368]	τὰ αὐτὰ ὄντα τυγχάνει. Πάνυ	μὲν	οὖν, ἔφη ὁ Αδείμαντος· ἀλλὰ
[376]	κἀγαθὸς ἔσεσθαι φύλαξ πόλεως. Παντάπασι	μὲν	οὖν, ἔφη. Οὗτος μὲν δὴ
[369]	πόλιν ὄνομα· ἦ γάρ; Πάνυ	μὲν	οὖν. Μεταδίδωσι δὴ ἄλλος ἄλλῳ,
[360]	τὸ ἑαυτοῦ ἐπιτήδευμα τιθῶμεν. πρῶτον	μὲν	οὖν ὁ ἄδικος ὥσπερ οἱ
[370]	τῶν ἄλλων ἄγων, πράττῃ. Παντάπασι	μὲν	οὖν. Πλειόνων δή, ὦ Αδείμαντε,
[371]	ἐγᾦμαι, μισθωτοί· ἦ γάρ; Πάνυ	μὲν	οὖν. Πλήρωμα δὴ πόλεώς εἰσιν,
[357]	~Πολιτεία (Εγὼ	μὲν	οὖν ταῦτα εἰπὼν ᾤμην λόγου
[382]	ψεῦδος. ἢ οὐχ οὕτω; Πάνυ	μὲν	οὖν. Τὸ μὲν δὴ τῷ
[365]	δικανικὴν διδόντες, ἐξ ὧν τὰ	μὲν	πείσομεν, τὰ δὲ βιασόμεθα, ὡς
[372]	δὲ τῶν πυρῶν ἄλευρα, τὰ	μὲν	πέψαντες, τὰ δὲ μάξαντες, μάζας
[378]	τε καὶ νέους, ἀλλὰ μάλιστα	μὲν	σιγᾶσθαι, εἰ δὲ ἀνάγκη τις
[374]	πολεμικῆς; Οὐδαμῶς. Αλλ’ ἄρα τὸν	μὲν	σκυτοτόμον διεκωλύομεν μήτε γεωργὸν ἐπιχειρεῖν
[367]	κρείττονος, τὸ δὲ ἄδικον αὑτῷ	μὲν	συμφέρον καὶ λυσιτελοῦν, τῷ δὲ
[372]	ὑποδήματα; καὶ οἰκοδομησάμενοι οἰκίας, θέρους	μὲν	τὰ πολλὰ γυμνοί τε καὶ
[371]	τὴν διακονίαν τάττουσιν ταύτην, ἐν	μὲν	ταῖς ὀρθῶς οἰκουμέναις πόλεσι σχεδόν
[363]	τε καὶ Ομηρός φασιν, ὁ	μὲν	τὰς δρῦς (τοῖς δικαίοις τοὺς
[371]	ἄλλοι διάκονοι, οἳ ἂν τὰ	μὲν	τῆς διανοίας μὴ πάνυ ἀξιοκοινώνητοι
[380]	νόμου, καί μοι ἀρέσκει. Οὗτος	μὲν	τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ, εἷς
[375]	ἐστι καὶ ἀήττητος; Εννενόηκα. Τὰ	μὲν	τοίνυν τοῦ σώματος οἷον δεῖ
[379]	οἱ πολλοὶ λέγουσιν, ἀλλὰ ὀλίγων	μὲν	τοῖς ἀνθρώποις αἴτιος, πολλῶν δὲ
[375]	(Αλλὰ μέντοι δεῖ γε πρὸς	μὲν	τοὺς οἰκείους πρᾴους αὐτοὺς εἶναι,
[375]	φύσει αὐτῶν τὸ ἦθος, πρὸς	μὲν	τοὺς συνήθεις τε καὶ γνωρίμους
[379]	οἰκισταὶ πόλεως· οἰκισταῖς δὲ τοὺς	μὲν	τύπους προσήκει εἰδέναι ἐν οἷς
[372]	ὑποδεδεμένοι ἱκανῶς· θρέψονται δὲ ἐκ	μὲν	τῶν κριθῶν ἄλφιτα σκευαζόμενοι, ἐκ
[358]	βούλομαι καὶ σοῦ ἀκούειν ἀδικίαν	μὲν	ψέγοντος, δικαιοσύνην δὲ ἐπαινοῦντος. ἀλλ’

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006