Pages |
[379] |
εὐπραγίας;
Ναί.
Οὐκ
ἄρα
πάντων
|
γε |
αἴτιον
τὸ
ἀγαθόν,
ἀλλὰ
τῶν |
[366] |
ἐπιστήμην
λαβὼν
(ἀπέχεται
αὐτοῦ,
τῶν
|
γε |
ἄλλων
οὐδεὶς
ἑκὼν
δίκαιος,
ἀλλ’ |
[369] |
γε.
Εἴη
δ’
ἂν
ἥ
|
γε |
ἀναγκαιοτάτη
πόλις
ἐκ
τεττάρων
ἢ |
[370] |
μήν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
κατοικίσαι
|
γε |
αὐτὴν
τὴν
πόλιν
εἰς
τοιοῦτον |
[368] |
τοῦ
ὑμετέρου
τρόπου,
ἐπεὶ
κατά
|
γε |
αὐτοὺς
τοὺς
λόγους
ἠπίστουν
ἂν |
[382] |
δεδιὼς
τοὺς
ἐχθροὺς
ψεύδοιτο;
(Πολλοῦ
|
γε |
δεῖ.
Αλλὰ
δι’
οἰκείων
ἄνοιαν |
[378] |
μάχονται—
οὐδὲ
γὰρ
ἀληθῆ—
εἴ
|
γε |
δεῖ
ἡμῖν
τοὺς
μέλλοντας
τὴν |
[369] |
τε
καὶ
ζῆν
ἕνεκα.
Παντάπασί
|
γε. |
Δευτέρα
δὴ
οἰκήσεως,
τρίτη
δὲ |
[369] |
εὐπετέστερον
ἰδεῖν
ὃ
ζητοῦμεν;
(Πολύ
|
γε. |
Δοκεῖ
οὖν
χρῆναι
ἐπιχειρῆσαι
περαίνειν; |
[369] |
περὶ
τὸ
σῶμα
θεραπευτήν;
Πάνυ
|
γε. |
Εἴη
δ’
ἂν
ἥ
γε |
[375] |
πάντων
τούτων.
Καὶ
μὴν
ἀνδρεῖόν
|
γε, |
εἴπερ
εὖ
μαχεῖται.
Πῶς
δ’ |
[382] |
ἡ
τοῦ
ἐψευσμένου·
ἐπεὶ
τό
|
γε |
ἐν
τοῖς
λόγοις
μίμημά
τι |
[382] |
αὐτὸ
ἐν
τῷ
τοιούτῳ.
Πολύ
|
γε, |
ἔφη.
Αλλὰ
μὴν
ὀρθότατά
γ’ |
[368] |
που
καὶ
ὅλης
πόλεως;
Πάνυ
|
γε, |
ἦ
δ’
ὅς.
Οὐκοῦν
μεῖζον |
[370] |
δέρμασίν
τε
καὶ
ἐρίοις.
Οὐδέ
|
γε, |
ἦ
δ’
ὅς,
σμικρὰ
πόλις |
[374] |
οὐχ
ἱκανοί;
Οὔκ,
εἰ
σύ
|
γε, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
καὶ
ἡμεῖς |
[378] |
δοκεῖ
ἐπιτήδεια
εἶναι
λέγειν.
Οὐδέ
|
γε, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
τὸ
παράπαν |
[375] |
καὶ
ἐπισκεψάμενος
τὰ
ἔμπροσθεν,
Δικαίως
|
γε, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὦ
φίλε, |
[368] |
~ἀτὰρ
οὖν
καὶ
τότε
πάνυ
|
γε |
(ἥσθην
καὶ
εἶπον·
Οὐ
κακῶς |
[379] |
Δεῖ
γάρ.
(Οὐκοῦν
ἀγαθὸς
ὅ
|
γε |
θεὸς
τῷ
ὄντι
τε
καὶ |
[375] |
καὶ
τὰ
τῆς
ψυχῆς,
ὅτι
|
γε |
θυμοειδῆ.
Καὶ
τοῦτο.
Πῶς
οὖν, |
[369] |
οἰόμενος
αὑτῷ
ἄμεινον
εἶναι;
Πάνυ
|
γε. |
Ιθι
δή,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[362] |
ὅδε
ἐλλείπει,
ἐπάμυνε.
καίτοι
ἐμέ
|
γε |
ἱκανὰ
καὶ
τὰ
ὑπὸ
τούτου |
[371] |
Καὶ
ἐμπόρων
δὴ
δεησόμεθα.
Πάνυ
|
γε
|
Καὶ
ἐὰν
μέν
γε
κατὰ |
[373] |
ἢ
ὡς
τὸ
πρότερον;
Πολύ
|
γε. |
Καὶ
ἡ
χώρα
γέ
που, |
[369] |
δ’
οὔ;
(Αλλὰ
μὴν
πρώτη
|
γε |
καὶ
μεγίστη
τῶν
χρειῶν
ἡ |
[372] |
ἐγώ,
καλῶς
λέγεις·
καὶ
σκεπτέον
|
γε |
καὶ
οὐκ
ἀποκνητέον.
Πρῶτον
οὖν |
[381] |
Εοικεν.
Αλλὰ
μὴν
ὁ
θεός
|
γε |
καὶ
τὰ
τοῦ
θεοῦ
πάντῃ |
[371] |
Πάνυ
γε
Καὶ
ἐὰν
μέν
|
γε |
κατὰ
θάλατταν
ἡ
ἐμπορία
γίγνηται, |
[379] |
ἄλλοτε
μέν
τε
κακῷ
ὅ
|
γε |
κύρεται,
ἄλλοτε
δ’
ἐσθλῷ·
ᾧ |
[370] |
Αλλ’
οὐκ
ἄν
πω
πάνυ
|
γε |
μέγα
τι
εἴη,
εἰ
αὐτοῖς |
[379] |
ποιεῖ;
Οὐδὲ
τοῦτο.
Ο
δέ
|
γε |
μηδὲν
κακὸν
ποιεῖ
οὐδ’
ἄν |
[378] |
γάρ,
ἦ
δ’
ὅς,
οὗτοί
|
γε |
οἱ
λόγοι
χαλεποί.
(Καὶ
οὐ |
[372] |
τυρόν,
καὶ
βολβοὺς
καὶ
λάχανά
|
γε, |
οἷα
δὴ
ἐν
ἀγροῖς
ἑψήματα, |
[375] |
φύσις.
Φαίνεται.
Αλλὰ
μέντοι
τούτων
|
γε |
ὁποτέρου
ἂν
στέρηται,
φύλαξ
ἀγαθὸς |
[380] |
ἐκβαίνειν;
Οὐκ
ἔχω,
ἔφη,
νῦν
|
γε |
οὕτως
εἰπεῖν.
Τί
δὲ
τόδε; |
[379] |
οὐκ
ἐπιτρεπτέον,
οὐ
μὴν
αὐτοῖς
|
γε |
ποιητέον
μύθους.
Ορθῶς,
ἔφη·
ἀλλ’ |
[375] |
οὐ
ῥᾳδίως.
(Αλλὰ
μέντοι
δεῖ
|
γε |
πρὸς
μὲν
τοὺς
οἰκείους
πρᾴους |
[381] |
Καὶ
μήν
που
καὶ
τά
|
γε |
σύνθετα
πάντα
σκεύη
τε
καὶ |
[377] |
γάρ,
ἔφη,
ὀρθῶς
ἔχει
τά
|
γε |
τοιαῦτα
μέμφεσθαι.
ἀλλὰ
πῶς
δὴ |
[379] |
Τί
μήν;
Αλλὰ
μὴν
οὐδέν
|
γε |
τῶν
ἀγαθῶν
βλαβερόν·
ἦ
γάρ; |
[376] |
ταῦτα,
δῆλον.
Αλλὰ
μὴν
κομψόν
|
γε |
φαίνεται
τὸ
πάθος
αὐτοῦ
τῆς |
[381] |
ἀλλοιοῦται·
οὐ
γάρ
που
ἐνδεᾶ
|
γε |
φήσομεν
τὸν
θεὸν
κάλλους
ἢ |
[376] |
Αλλὰ
μέντοι,
εἶπον
ἐγώ,
τό
|
γε |
φιλομαθὲς
καὶ
φιλόσοφον
ταὐτόν;
Ταὐτὸν |
[382] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὅτι
τό
|
γε |
ὡς
ἀληθῶς
ψεῦδος,
εἰ
οἷόν |