Pages
[378]	τε ὑπόνοια καὶ ὃ μή,	ἀλλ’	ἃ ἂν τηλικοῦτος ὢν λάβῃ
[379]	ἐσθλῷ· ᾧ δ’ ἂν μή,	ἀλλ’	ἄκρατα τὰ ἕτερα, τὸν δὲ
[360]	τις ὅτι οὐδεὶς ἑκὼν δίκαιος	ἀλλ’	ἀναγκαζόμενος, ὡς οὐκ ἀγαθοῦ ἰδίᾳ
[370]	τὴν τοῦ πράττοντος σχολὴν περιμένειν,	ἀλλ’	ἀνάγκη τὸν πράττοντα τῷ (πρατ(
[357]	ἔχειν οὐ τῶν ἀποβαινόντων ἐφιέμενοι,	ἀλλ’	αὐτὸ αὑτοῦ ἕνεκα ἀσπαζόμενοι, οἷον
[379]	γε ποιητέον μύθους. Ορθῶς, ἔφη·	ἀλλ’	αὐτὸ δὴ τοῦτο, οἱ τύποι
[375]	οὐ περιμενοῦσιν ἄλλους σφᾶς διολέσαι,	ἀλλ’	αὐτοὶ φθήσονται αὐτὸ δράσαντες. Αληθῆ,
[370]	μὴ ἄλλοις κοινωνοῦντα πράγματα ἔχειν,	ἀλλ’	αὐτὸν δι’ αὑτὸν τὰ αὑτοῦ
[367]	ἂν ἀλλήλους ἐφυλάττομεν μὴ ἀδικεῖν,	ἀλλ’	αὐτὸς αὑτοῦ ἦν ἕκαστος ἄριστος
[380]	ὅταν κακῶσαι δῶμα παμπήδην θέλῃ.	ἀλλ’	ἐάν τις ποιῇ ἐν οἷς
[361]	τελεωτάτην ἀδικίαν, καὶ οὐκ ἀφαιρετέον	ἀλλ’	ἐατέον τὰ μέγιστα ἀδικοῦντα τὴν
[367]	φορτικῶς, ὥς γέ μοι δοκεῖ.	ἀλλ’	ἐγώ, οὐδὲν γάρ σε (δέομαι
[358]	ὂν ψέγεται, ἀδικία δ’ ἐπαινεῖται·	ἀλλ’	ἐγώ τις, ὡς ἔοικε, δυσμαθής.
[380]	οὐκ ἐατέον λέγειν τὸν ποιητήν.	ἀλλ’	εἰ μὲν ὅτι ἐδεήθησαν κολάσεως
[378]	συγγενεῖς τε καὶ οἰκείους αὐτῶν—	ἀλλ’	εἴ πως μέλλομεν πείσειν ὡς
[378]	ἀκούειν. Εχει γάρ, ἔφη, λόγον.	ἀλλ’	εἴ τις αὖ καὶ ταῦτα
[361]	γενναῖον, κατ’ Αἰσχύλον οὐ δοκεῖν	ἀλλ’	εἶναι ἀγαθὸν ἐθέλοντα. ἀφαιρετέον δὴ
[362]	δόξαν ζῶντα, οὐ δοκεῖν ἄδικον	ἀλλ’	εἶναι ἐθέλειν, βαθεῖαν ἄλοκα διὰ
[360]	ἂν διάφορον τοῦ ἑτέρου ποιοῖ,	ἀλλ’	ἐπὶ ταὔτ’ ἂν ἴοιεν ἀμφότεροι.
[362]	(Καὶ ὅς, Οὐδέν, ἔφη, λέγεις·	ἀλλ’	ἔτι καὶ τάδε ἄκουε. δεῖ
[357]	Θρασυμάχου τὴν ἀπόρρησιν οὐκ ἀπεδέξατο,	ἀλλ’	ἔφη· Ω Σώκρατες, πότερον ἡμᾶς
[373]	γὰρ ἡ ὑγιεινὴ οὐκέτι ἱκανή,	ἀλλ’	ἤδη ὄγκου ἐμπληστέα καὶ πλήθους,
[366]	καὶ οὐκ ὀργίζεται τοῖς ἀδίκοις,	ἀλλ’	οἶδεν ὅτι πλὴν εἴ τις
[379]	(καὶ σὺ ἐν τῷ παρόντι,	ἀλλ’	οἰκισταὶ πόλεως· οἰκισταῖς δὲ τοὺς
[374]	πόλεως δεῖ οὔ τι σμικρῷ,	~(ἀλλ’	ὅλῳ στρατοπέδῳ, ὃ ἐξελθὸν ὑπὲρ
[365]	οὐδὲν εὐπετές, (φήσομεν, τῶν μεγάλων·	ἀλλ’	ὅμως, εἰ μέλλομεν εὐδαιμονήσειν, ταύτῃ
[368]	ζήτημα ᾧ ἐπιχειροῦμεν οὐ φαῦλον	ἀλλ’	ὀξὺ βλέποντος, ὡς ἐμοὶ (φαίνεται.
[358]	μὲν ψέγοντος, δικαιοσύνην δὲ ἐπαινοῦντος.	ἀλλ’	ὅρα εἴ σοι βουλομένῳ ἃ
[367]	ἀγαθὰ γόνιμα τῇ αὑτῶν φύσει	ἀλλ’	οὐ δόξῃ ἐστίν, τοῦτ’ οὖν
[379]	ἄττα δεῖ ζητεῖν τὰ αἴτια,	ἀλλ’	οὐ τὸν θεόν. Αληθέστατα, ἔφη,
[377]	ἢ οὐκ οἴει; Εγωγ’ ἔφη·	ἀλλ’	οὐκ ἐννοῶ οὐδὲ τοὺς μείζους
[358]	ἐπιτηδεύοντες ἄκοντες ἐπιτηδεύουσιν ὡς ἀναγκαῖον	ἀλλ’	οὐχ ὡς ἀγαθόν, τρίτον δὲ
[366]	γε ἄλλων οὐδεὶς ἑκὼν δίκαιος,	ἀλλ’	ὑπὸ ἀνανδρίας ἢ γήρως ἤ
[359]	ἀμφοτέρων ἀγαπᾶσθαι οὐχ ὡς (ἀγαθόν,	ἀλλ’	ὡς ἀρρωστίᾳ τοῦ ἀδικεῖν τιμώμενον·
[381]	καὶ θεῷ ἐθέλειν αὑτὸν ἀλλοιοῦν,	ἀλλ’	ὡς ἔοικε, κάλλιστος καὶ ἄριστος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006