Pages |
[359] |
ἀδικεῖν
ἄκοντες
αὐτὸ
ἐπιτηδεύουσι,
μάλιστ’
|
ἂν |
αἰσθοίμεθα,
εἰ
τοιόνδε
(ποιή(
σαιμεν |
[367] |
ἐκ
νέων
ἡμᾶς
ἐπείθετε,
οὐκ
|
ἂν |
ἀλλήλους
ἐφυλάττομεν
μὴ
ἀδικεῖν,
ἀλλ’ |
[372] |
ὦ
Σώκρατες,
ἔφη,
κατεσκεύαζες,
τί
|
ἂν |
αὐτὰς
ἄλλο
ἢ
ταῦτα
ἐχόρταζες; |
[371] |
παρ’
ὧν
ἂν
κομίζωνται
ὧν
|
ἂν |
αὐτοῖς
χρεία,
κενὸς
ἄπεισιν.
ἦ |
[360] |
αἰσθανομένοις
καὶ
ἀνοητότατος,
ἐπαινοῖεν
δ’
|
ἂν |
αὐτὸν
ἀλλήλων
ἐναντίον
ἐξαπατῶντες
ἀλλήλους |
[361] |
τῶν
ἀδικημάτων,
καὶ
βιάσασθαι
ὅσα
|
ἂν |
βίας
δέηται,
διά
τε
ἀνδρείαν |
[362] |
δικαίῳ
εἶναι,
ἔπειτα
γαμεῖν
ὁπόθεν
|
ἂν |
βούληται,
ἐκδιδόναι
εἰς
οὓς
ἂν |
[362] |
ἂν
βούληται,
ἐκδιδόναι
εἰς
οὓς
|
ἂν |
βούληται,
συμβάλλειν,
κοινωνεῖν
οἷς
ἂν |
[359] |
δόντες
ἐξουσίαν
ἑκατέρῳ
ποιεῖν
ὅτι
|
ἂν |
βούληται,
τῷ
τε
δικαίῳ
καὶ |
[362] |
θεοὺς
καὶ
τῶν
ἀνθρώπων
οὓς
|
ἂν |
βούληται,
ὥστε
καὶ
θεοφιλέστερον
αὐτὸν |
[360] |
τὸν
δὲ
ὁ
ἄδικος,
οὐδεὶς
|
ἂν |
γένοιτο,
ὡς
δόξειεν,
οὕτως
ἀδαμάντινος, |
[369] |
καὶ
τὴν
δικαιοσύνην
αὐτῆς
ἴδοιμεν
|
ἂν |
γιγνομένην
καὶ
τὴν
ἀδικίαν;
Τάχ’ |
[376] |
ἓν
κακὸν
προπεπονθώς·
ὃν
δ’
|
ἂν |
γνώριμον,
ἀσπάζεται,
κἂν
μηδὲν
πώποτε |
[357] |
αὐτὰ
μὲν
ἑαυτῶν
ἕνεκα
οὐκ
|
ἂν |
δεξαίμεθα
ἔχειν,
(τῶν
δὲ
μισθῶν |
[382] |
κεκτῆσθαι
τὸ
ψεῦδος
πάντες
ἥκιστα
|
ἂν |
δέξαιντο,
καὶ
μισοῦσι
μάλιστα
αὐτὸ |
[371] |
οἷα
καὶ
ὅσα
ἐκείνοις
ὧν
|
ἂν |
δέωνται.
Δεῖ
γάρ.
Πλειόνων
δὴ |
[360] |
ὄντα.
οὕτω
δὲ
δρῶν
οὐδὲν
|
ἂν |
διάφορον
τοῦ
ἑτέρου
ποιοῖ,
ἀλλ’ |
[368] |
Μεῖζον,
ἔφη.
Ισως
τοίνυν
πλείων
|
ἂν |
δικαιοσύνη
ἐν
τῷ
μείζονι
ἐνείη |
[360] |
ἅψαιτο
τῶν
ἀλλοτρίων,
ἀθλιώτατος
μὲν
|
ἂν |
δόξειεν
εἶναι
τοῖς
αἰσθανομένοις
καὶ |
[374] |
δὲ
οὐκ
ἀποδειλιατέον,
ὅσον
γ’
|
ἂν |
δύναμις
παρείκῃ.
~(Οὐ
γὰρ
οὖν, |
[362] |
ἂν
βούληται,
συμβάλλειν,
κοινωνεῖν
οἷς
|
ἂν |
ἐθέλῃ,
καὶ
παρὰ
ταῦτα
πάντα |
[378] |
πάθη
ὑπὸ
τοῦ
ὑέος,
οὐδ’
|
ἂν |
εἰ
ἦν
ἀληθῆ
ᾤμην
δεῖν |
[368] |
τοιαύτην
ποιήσασθαι
ζήτησιν
αὐτοῦ,
οἵανπερ
|
ἂν |
εἰ
προσέταξέ
τις
γράμματα
σμικρὰ |
[379] |
οἱ
τύποι
περὶ
θεολογίας
τίνες
|
ἂν |
εἶεν;
Τοιοίδε
πού
τινες,
ἦν |
[379] |
ὁ
θεός,
ἐπειδὴ
ἀγαθός,
πάντων
|
ἂν |
εἴη
αἴτιος,
ὡς
οἱ
πολλοὶ |
[370] |
ἦ
δ’
ὅς,
σμικρὰ
πόλις
|
ἂν |
εἴη
ἔχουσα
πάντα
ταῦτα.
Αλλὰ |
[374] |
σχολῆς
τε
τῶν
ἄλλων
πλείστης
|
ἂν |
εἴη
καὶ
αὖ
τέχνης
τε |
[380] |
τοίνυν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
εἷς
|
ἂν |
εἴη
τῶν
περὶ
θεοὺς
νόμων |
[374] |
δ’
οὔ;
Ημέτερον
δὴ
ἔργον
|
ἂν |
εἴη,
ὡς
ἔοικεν,
εἴπερ
οἷοί |
[374] |
δὲ
ἢ
κυβευτικὸς
ἱκανῶς
οὐδ’
|
ἂν |
εἷς
γένοιτο
μὴ
αὐτὸ
τοῦτο |
[365] |
ὡς
ἄριστα
διέλθοι;
λέγοι
γὰρ
|
ἂν |
ἐκ
τῶν
εἰκότων
πρὸς
αὑτὸν |
[371] |
πόλει
πῶς
ἀλλήλοις
μεταδώσουσιν
ὧν
|
ἂν |
ἕκαστοι
ἐργάζωνται;
ὧν
δὴ
ἕνεκα |
[357] |
ἄδικον;
Ως
ἀληθῶς,
εἶπον,
ἔγωγ’
|
ἂν |
ἑλοίμην,
εἰ
ἐπ’
ἐμοὶ
εἴη. |
[366] |
ἐν
Αιδου
δίκην
δώσομεν
ὧν
|
ἂν |
ἐνθάδε
ἀδικήσωμεν,
ἢ
αὐτοὶ
ἢ |
[359] |
καὶ
ὡς
ἀληθῶς
ἄνδρα
οὐδ’
|
ἂν |
ἑνί
ποτε
συνθέσθαι
τὸ
μήτε |
[368] |
τε
καὶ
ἐν
μείζονι,
ἕρμαιον
|
ἂν |
ἐφάνη
οἶμαι
ἐκεῖνα
πρῶτον
ἀναγνόντας |
[357] |
τι
εἶναι
ἀγαθόν,
ὃ
δεξαίμεθ’
|
ἂν |
ἔχειν
οὐ
τῶν
ἀποβαινόντων
ἐφιέμενοι, |
[382] |
δ’
ἐγώ·
ψεύδεσθαι
θεὸς
ἐθέλοι
|
ἂν |
ἢ
λόγῳ
ἢ
ἔργῳ
φάντασμα |
[359] |
τοῦ
ἴσου
τιμήν.
εἴη
δ’
|
ἂν |
ἡ
ἐξουσία
ἣν
λέγω
τοιάδε |
[369] |
θεραπευτήν;
Πάνυ
γε.
Εἴη
δ’
|
ἂν |
ἥ
γε
ἀναγκαιοτάτη
πόλις
ἐκ |
[378] |
ὡς
ἀδικῶν
τὰ
ἔσχατα
οὐδὲν
|
ἂν |
θαυμαστὸν
ποιοῖ,
οὐδ’
αὖ
ἀδικοῦντα |
[382] |
Οὐκ
ἄρα
ἔστιν
οὗ
ἕνεκα
|
ἂν |
θεὸς
ψεύδοιτο.
Οὐκ
ἔστιν.
Πάντῃ |
[376] |
Τὸ
ποῖον;
Οτι
ὃν
μὲν
|
ἂν |
ἴδῃ
ἀγνῶτα,
χαλεπαίνει,
οὐδὲ
ἓν |
[370] |
δεῖται.
Δεήσει.
Καὶ
μὴν
κενὸς
|
ἂν |
ἴῃ
ὁ
διάκονος,
~μηδὲν
ἄγων |
[360] |
ἑτέρου
ποιοῖ,
ἀλλ’
ἐπὶ
ταὔτ’
|
ἂν |
ἴοιεν
ἀμφότεροι.
καίτοι
μέγα
τοῦτο |
[381] |
Αλλ’
ἆρα
αὐτὸς
αὑτὸν
μεταβάλλοι
|
ἂν |
καὶ
ἀλλοιοῖ;
Δῆλον,
ἔφη,
ὅτι, |
[377] |
τοῖς
μυθοποιοῖς,
(καὶ
ὃν
μὲν
|
ἂν |
καλὸν
(μῦθον)
ποιήσωσιν,
ἐγκριτέον,
ὃν |
[372] |
σκοποῦντες
γὰρ
καὶ
τοιαύτην
τάχ’
|
ἂν |
κατίδοιμεν
τήν
τε
δικαιοσύνην
καὶ |
[371] |
ὧν
ἐκεῖνοι
(δέονται
παρ’
ὧν
|
ἂν |
κομίζωνται
ὧν
ἂν
αὐτοῖς
χρεία, |
[380] |
μέτρου
μυθολογοῦντα,
ὡς
οὔτε
ὅσια
|
ἂν |
λεγόμενα
εἰ
λέγοιτο,
οὔτε
σύμφορα |
[358] |
δ’
ἐγώ·
περὶ
γὰρ
τίνος
|
ἂν |
μᾶλλον
πολλάκις
τις
νοῦν
ἔχων |
[360] |
ὡς
δόξειεν,
οὕτως
ἀδαμάντινος,
ὃς
|
ἂν |
μείνειεν
ἐν
τῇ
δικαιοσύνῃ
καὶ |
[379] |
ὃ
δειλῶν·
καὶ
ᾧ
μὲν
|
ἂν |
μείξας
ὁ
Ζεὺς
δῷ
ἀμφοτέρων, |
[379] |
ἄλλοτε
δ’
ἐσθλῷ·
ᾧ
δ’
|
ἂν |
μή,
ἀλλ’
ἄκρατα
τὰ
ἕτερα, |
[377] |
(μῦθον)
ποιήσωσιν,
ἐγκριτέον,
ὃν
δ’
|
ἂν |
μή,
ἀποκριτέον.
τοὺς
δ’
ἐγκριθέντας |
[360] |
ἰδίᾳ
ὄντος,
ἐπεὶ
ὅπου
γ’
|
ἂν |
οἴηται
ἕκαστος
οἷός
τε
ἔσεσθαι |
[366] |
ἐλθὼν
πρῶτος
ἀδικεῖ,
καθ’
ὅσον
|
ἂν |
οἷός
τ’
ᾖ.
καὶ
τούτων |
[377] |
γραφεὺς
μηδὲν
ἐοικότα
γράφων
οἷς
|
ἂν |
ὅμοια
βουληθῇ
γράψαι.
Καὶ
γάρ, |
[378] |
κολάζων
παντὶ
τρόπῳ,
ἀλλὰ
δρῴη
|
ἂν |
ὅπερ
θεῶν
οἱ
πρῶτοί
τε |
[367] |
ἐγὼ
τῶν
μὲν
ἄλλων
ἀποδεχοίμην
|
ἂν |
οὕτως
ἐπαινούντων
δικαιοσύνην
καὶ
ψεγόντων |
[376] |
οὖν,
ἔφη.
Οὗτος
μὲν
δὴ
|
ἂν |
οὕτως
ὑπάρχοι.
θρέψονται
δὲ
δὴ |
[381] |
οὔ;
Ταύτῃ
μὲν
δὴ
ἥκιστα
|
ἂν |
πολλὰς
μορφὰς
ἴσχοι
ὁ
θεός. |
[366] |
τίνα
οὖν
ἔτι
λόγον
δικαιοσύνην
|
ἂν |
πρὸ
μεγίστης
ἀδικίας
αἱροίμεθ’
ἄν, |
[358] |
ἐγκωμιαζόμενον
ἀκοῦσαι—
μάλιστα
δ’
οἶμαι
|
ἂν |
σοῦ
πυθέσθαι.
διὸ
κατατείνας
ἐρῶ |
[375] |
Αλλὰ
μέντοι
τούτων
γε
ὁποτέρου
|
ἂν |
στέρηται,
φύλαξ
ἀγαθὸς
οὐ
μὴ |
[371] |
εἰσὶ
καὶ
ἄλλοι
διάκονοι,
οἳ
|
ἂν |
τὰ
μὲν
τῆς
διανοίας
μὴ |
[378] |
καὶ
ὃ
μή,
ἀλλ’
ἃ
|
ἂν |
τηλικοῦτος
ὢν
λάβῃ
ἐν
ταῖς |
[359] |
ἄξει.
ἐπ’
αὐτοφώρῳ
οὖν
λάβοιμεν
|
ἂν |
τὸν
δίκαιον
τῷ
ἀδίκῳ
εἰς |
[368] |
γε
αὐτοὺς
τοὺς
λόγους
ἠπίστουν
|
ἂν |
ὑμῖν—
ὅσῳ
δὲ
μᾶλλον
πιστεύω, |
[360] |
ἀμφότεροι.
καίτοι
μέγα
τοῦτο
τεκμήριον
|
ἂν |
φαίη
τις
ὅτι
οὐδεὶς
ἑκὼν |
[378] |
καὶ
τίνες
οἱ
μῦθοι,
τίνας
|
ἂν |
φαῖμεν;
Καὶ
ἐγὼ
εἶπον·
~Ω |
[376] |
δὲ
ἀγνοῆσαι.
καίτοι
πῶς
οὐκ
|
ἂν |
φιλομαθὲς
εἴη
συνέσει
τε
καὶ |
[383] |
τούτους
συγχωρῶ,
καὶ
ὡς
νόμοις
|
ἂν |
χρῴμην.
|
[382] |
μὴ
εἰδέναι
τὰ
παλαιὰ
ἀφομοιῶν
|
ἂν |
ψεύδοιτο;
Γελοῖον
μεντἂν
εἴη,
ἔφη. |
[365] |
συλλογίσασθαι
ἐξ
αὐτῶν
ποῖός
τις
|
ἂν |
(ὢν
καὶ
πῇ
πορευθεὶς
τὸν |