Pages
[359]	ὂν τούτων ἀμφοτέρων ἀγαπᾶσθαι οὐχ	ὡς	(ἀγαθόν, ἀλλ’ ὡς ἀρρωστίᾳ τοῦ
[359]	ὃ πᾶσα φύσις διώκειν πέφυκεν	ὡς	ἀγαθόν, νόμῳ δὲ βίᾳ παράγεται
[358]	ἐπιτηδεύουσιν ὡς ἀναγκαῖον ἀλλ’ οὐχ	ὡς	ἀγαθόν, τρίτον δὲ ὅτι εἰκότως
[378]	πόλει. οὐδὲ λεκτέον νέῳ ἀκούοντι	ὡς	ἀδικῶν τὰ ἔσχατα οὐδὲν ἂν
[380]	μὲν ὅτι ἐδεήθησαν κολάσεως λέγοιεν	ὡς	ἄθλιοι οἱ κακοί, διδόντες δὲ
[366]	δύνανται καὶ οἱ λύσιοι θεοί,	ὡς	αἱ (μέγισται πόλεις λέγουσι καὶ
[380]	τε καὶ Διός, οὐδ’ αὖ,	ὡς	Αἰσχύλος λέγει, ἐατέον ἀκούειν τοὺς
[359]	τὸν δυνάμενον αὐτὸ ποιεῖν καὶ	ὡς	ἀληθῶς ἄνδρα οὐδ’ ἂν ἑνί
[368]	ὑπὲρ αὐτοῦ. δοκεῖτε δή μοι	ὡς	(ἀληθῶς οὐ πεπεῖσθαι— τεκμαίρομαι δὲ
[357]	ἡμᾶς βούλει δοκεῖν πεπεικέναι ἢ	ὡς	(ἀληθῶς πεῖσαι ὅτι παντὶ τρόπῳ
[376]	πάθος αὐτοῦ τῆς (φύσεως καὶ	ὡς	ἀληθῶς φιλόσοφον. Πῇ δή; Ηι,
[382]	δ’ ἐγώ, ὅτι τό γε	ὡς	ἀληθῶς ψεῦδος, εἰ οἷόν τε
[382]	ἄν, ὃ νυνδὴ ἔλεγον, τοῦτο	ὡς	ἀληθῶς ψεῦδος καλοῖτο, ἡ ἐν
[375]	ὁτιοῦν ζῷον; ἢ οὐκ ἐννενόηκας	ὡς	(ἄμαχόν τε καὶ ἀνίκητον θυμός,
[358]	δὲ ὑπὲρ τῆς δικαιοσύνης λόγον,	ὡς	(ἄμεινον ἀδικίας, οὐδενός πω ἀκήκοα
[368]	πρὸς Θρασύμαχον λέγων ᾤμην ἀποφαίνειν	ὡς	ἄμεινον δικαιοσύνη ἀδικίας, οὐκ ἀπεδέξασθέ
[358]	αὐτὸ οἱ ἐπιτηδεύοντες ἄκοντες ἐπιτηδεύουσιν	ὡς	ἀναγκαῖον ἀλλ’ οὐχ ὡς ἀγαθόν,
[365]	λεγόμενα ἀρετῆς πέρι καὶ κακίας,	ὡς	ἄνθρωποι καὶ θεοὶ περὶ αὐτὰ
[381]	ἐκδειματούντων, λέγουσαι τοὺς μύθους κακῶς,	ὡς	ἄρα θεοί τινες περιέρχονται νύκτωρ
[364]	λόγοι καὶ ἀρετῆς θαυμασιώτατοι λέγονται,	ὡς	ἄρα καὶ θεοὶ πολλοῖς μὲν
[364]	μόνον ἰδιώτας ἀλλὰ καὶ πόλεις,	ὡς	ἄρα λύσεις τε καὶ καθαρμοὶ
[365]	καὶ πῇ πορευθεὶς τὸν βίον	ὡς	ἄριστα διέλθοι; λέγοι γὰρ ἂν
[359]	ἀγαπᾶσθαι οὐχ ὡς (ἀγαθόν, ἀλλ’	ὡς	ἀρρωστίᾳ τοῦ ἀδικεῖν τιμώμενον· ἐπεὶ
[358]	(ἄμεινον ἀδικίας, οὐδενός πω ἀκήκοα	ὡς	βούλομαι— βούλομαι δὲ αὐτὸ καθ’
[380]	ἠργάζετο, οἱ δὲ ὠνίναντο κολαζόμενοι·	ὡς	δὲ ἄθλιοι μὲν οἱ δίκην
[366]	τὸ ἀδικεῖν, ἀδυνατῶν αὐτὸ δρᾶν.	ὡς	δέ, δῆλον· ὁ γὰρ πρῶτος
[366]	ἀλλὰ μὴ γελᾶν ἐπαινουμένης ἀκούοντα;	ὡς	δή τοι εἴ τις ἔχει
[365]	λέγεται. (οὐκοῦν, ἐπειδὴ τὸ δοκεῖν,	ὡς	δηλοῦσί μοι οἱ σοφοί, καὶ
[379]	θεοὺς ἀνοήτως ἁμαρτάνοντος καὶ λέγοντος—	ὡς	δοιοί τε πίθοι κατακείαται ἐν
[373]	ἀποκωλύει. ~(ταῦτα γὰρ δή τισιν,	ὡς	δοκεῖ, οὐκ ἐξαρκέσει, οὐδὲ αὕτη
[360]	ὁ ἄδικος, οὐδεὶς ἂν γένοιτο,	ὡς	δόξειεν, οὕτως ἀδαμάντινος, ὃς ἂν
[367]	ἀποκρύπτεσθαι, σοῦ ἐπιθυμῶν ἀκοῦσαι τἀναντία,	ὡς	δύναμαι μάλιστα κατατείνας λέγω. μὴ
[370]	μὴν οἶμαι καὶ τόδε δῆλον,	ὡς,	ἐάν τίς τινος παρῇ ἔργου
[367]	καὶ δόξας πάρες ἄλλοις ἐπαινεῖν·	ὡς	ἐγὼ τῶν μὲν ἄλλων ἀποδεχοίμην
[371]	μὲν οὖν. (Ετι δή τινες,	ὡς	ἐγᾦμαι, εἰσὶ καὶ ἄλλοι διάκονοι,
[369]	τοίνυν, ἦν δ’ ἐγώ, πόλις,	ὡς	ἐγᾦμαι, ἐπειδὴ τυγχάνει ἡμῶν ἕκαστος
[371]	τιμὴν ταύτην μισθὸν καλοῦντες, κέκληνται,	ὡς	ἐγᾦμαι, μισθωτοί· ἦ γάρ; Πάνυ
[361]	ὄντοιν δὲ τοιούτοιν, οὐδὲν ἔτι,	ὡς	ἐγᾦμαι, χαλεπὸν ἐπεξελθεῖν τῷ λόγῳ
[372]	βίον ἐν εἰρήνῃ μετὰ ὑγιείας,	ὡς	εἰκός, γηραιοὶ τελευτῶντες ἄλλον τοιοῦτον
[365]	οἱ δὲ αὐτοὶ οὗτοι λέγουσιν	ὡς	εἰσὶν οἷοι θυσίαις τε καὶ
[368]	οὐ φαῦλον ἀλλ’ ὀξὺ βλέποντος,	ὡς	ἐμοὶ (φαίνεται. ἐπειδὴ οὖν ἡμεῖς
[372]	Γλαύκων ὑπολαβών, Ανευ ὄψου, ἔφη,	ὡς	ἔοικας, ποιεῖς τοὺς ἄνδρας ἑστιωμένους.
[358]	δ’ ἐπαινεῖται· ἀλλ’ ἐγώ τις,	ὡς	ἔοικε, δυσμαθής. (Ιθι δή, ἔφη,
[371]	οὖν. Πλήρωμα δὴ πόλεώς εἰσιν,	ὡς	ἔοικε, καὶ μισθωτοί. Δοκεῖ μοι.
[381]	θεῷ ἐθέλειν αὑτὸν ἀλλοιοῦν, ἀλλ’	ὡς	ἔοικε, κάλλιστος καὶ ἄριστος ὢν
[357]	ἀπηλλάχθαι· τὸ δ’ ἦν ἄρα,	ὡς	ἔοικε, προοίμιον. ὁ γὰρ Γλαύκων
[372]	δ’ ἐγώ· μανθάνω. οὐ πόλιν,	ὡς	ἔοικε, σκοποῦμεν μόνον ὅπως γίγνεται,
[374]	Ημέτερον δὴ ἔργον ἂν εἴη,	ὡς	ἔοικεν, εἴπερ οἷοί τ’ ἐσμέν,
[377]	ὁπωστιοῦν παρήσομεν. Πρῶτον δὴ ἡμῖν,	ὡς	ἔοικεν, ἐπιστατητέον τοῖς μυθοποιοῖς, (καὶ
[369]	ποιῶμεν πόλιν· ποιήσει δὲ αὐτήν,	ὡς	ἔοικεν, ἡ ἡμετέρα χρεία. Πῶς
[370]	ὧν ἐλέγομεν. ὁ γὰρ γεωργός,	ὡς	ἔοικεν, οὐκ αὐτὸς ποιήσεται ἑαυτῷ
[364]	δὲ τῶν δικαίων τὰ ἄδικα	ὡς	ἐπὶ τὸ πλῆθος λέγουσι, καὶ
[377]	καὶ λαμβάνειν ἐν ταῖς ψυχαῖς	ὡς	ἐπὶ τὸ πολὺ ἐναντίας δόξας
[361]	δ’ ἐγώ, ὦ φίλε Γλαύκων,	ὡς	ἐρρωμένως ἑκάτερον ὥσπερ ἀνδριάντα εἰς
[364]	ἐπὶ πλουσίων θύρας ἰόντες πείθουσιν	ὡς	ἔστι παρὰ σφίσι δύναμις ἐκ
[378]	Ησίοδος, ~ὅ τε αὖ Κρόνος	(ὡς	ἐτιμωρήσατο αὐτόν. τὰ δὲ δὴ
[378]	ἦν δ’ ἐγώ, τὸ παράπαν	ὡς	θεοὶ θεοῖς πολεμοῦσί (τε καὶ
[381]	ἄριστε, λεγέτω ἡμῖν τῶν ποιητῶν,	ὡς—	θεοὶ ξείνοισιν ἐοικότες ἀλλοδαποῖσι, παντοῖοι
[381]	ἄλλοις ποιήμασιν εἰσαγέτω Ηραν ἠλλοιωμένην,	ὡς	ἱέρειαν ἀγείρουσαν— Ινάχου Αργείου ποταμοῦ
[364]	γὰρ ἐξ ἑνὸς στόματος ὑμνοῦσιν	ὡς	καλὸν μὲν ἡ σωφροσύνη τε
[358]	ἢ ὁ τοῦ δικαίου βίος,	ὡς	λέγουσιν. ἐπεὶ ἔμοιγε, ὦ Σώκρατες,
[383]	θεῶν καὶ λέγειν καὶ ποιεῖν,	ὡς	μήτε αὐτοὺς γόητας ὄντας τῷ
[383]	τοὺς τύπους τούτους συγχωρῶ, καὶ	ὡς	νόμοις ἂν χρῴμην.
[359]	καὶ ἐξ ὧν πέφυκε τοιαῦτα,	ὡς	ὁ λόγος. Ως δὲ καὶ
[380]	ἡμεῖς λόγον ζητοῦμεν, καὶ (λεκτέον	ὡς	ὁ μὲν θεὸς δίκαιά τε
[366]	νοῦν ζῶντές τε καὶ τελευτήσαντες,	ὡς	ὁ τῶν πολλῶν τε καὶ
[379]	ἀγαθός, πάντων ἂν εἴη αἴτιος,	ὡς	οἱ πολλοὶ λέγουσιν, ἀλλὰ ὀλίγων
[375]	τοὺς συνήθεις τε καὶ γνωρίμους	ὡς	οἷόν τε πρᾳοτάτους εἶναι, πρὸς
[378]	ἦν λέγειν, δι’ ἀπορρήτων ἀκούειν	ὡς	ὀλιγίστους, θυσαμένους οὐ χοῖρον ἀλλά
[358]	αὐτὸ δὲ δι’ αὑτὸ φευκτέον	ὡς	ὂν χαλεπόν. Οἶδα, ἦν δ’
[378]	ἀλλ’ εἴ πως μέλλομεν πείσειν	ὡς	οὐδεὶς πώποτε πολίτης ἕτερος ἑτέρῳ
[360]	οὐδεὶς ἑκὼν δίκαιος ἀλλ’ ἀναγκαζόμενος,	ὡς	οὐκ ἀγαθοῦ ἰδίᾳ ὄντος, ἐπεὶ
[377]	ὁ εἰπὼν οὐ καλῶς ἐψεύσατο	ὡς	Οὐρανός τε ἠργάσατο ἅ φησι
[380]	μέτρῳ μήτε ἄνευ μέτρου μυθολογοῦντα,	ὡς	οὔτε ὅσια ἂν λεγόμενα εἰ
[360]	γενέσθαι τοῖς παρακαθημένοις, καὶ διαλέγεσθαι	ὡς	περὶ οἰχομένου. καὶ τὸν θαυμάζειν
[365]	μὲν πείσομεν, τὰ δὲ βιασόμεθα,	ὡς	πλεονεκτοῦντες δίκην μὴ διδόναι. Αλλὰ
[365]	εἰ μέλλομεν εὐδαιμονήσειν, ταύτῃ ἰτέον,	ὡς	τὰ ἴχνη τῶν λόγων φέρει.
[379]	ἐπὶ χθόνα δῖαν ἐλαύνει· (οὐδ’	ὡς	ταμίας ἡμῖν Ζεὺς— ἀγαθῶν τε
[364]	μὲν κακίας πέρι, εὐπετείας διδόντες,	ὡς	τὴν μὲν κακότητα καὶ ἰλαδὸν
[366]	λόγοις ἐπεξῆλθεν ἱκανῶς τῷ λόγῳ	ὡς	τὸ μὲν μέγιστον κακῶν ὅσα
[377]	μύθους λέγομεν; τοῦτο δέ που	ὡς	τὸ ὅλον εἰπεῖν ψεῦδος, ἔνι
[373]	πολὺ μᾶλλον οὕτω διαιτώμενοι ἢ	ὡς	τὸ πρότερον; Πολύ γε. Καὶ
[358]	οὕτω καὶ πάλαι ὑπὸ Θρασυμάχου	ὡς	τοιοῦτον ὂν ψέγεται, ἀδικία δ’
[359]	ἃς ἐγκύψαντα ἰδεῖν ἐνόντα νεκρόν,	ὡς	φαίνεσθαι μείζω ἢ κατ’ ἄνθρωπον,
[382]	ἐπιχειρῶσιν πράττειν, τότε ἀποτροπῆς ἕνεκα	ὡς	φάρμακον χρήσιμον γίγνεται; καὶ ἐν
[360]	ἀδικίαν τῆς δικαιοσύνης, ἀληθῆ οἰόμενος,	ὡς	φήσει ὁ περὶ τοῦ τοιούτου
[363]	~καὶ πάντες οἱ (τινῶν κηδόμενοι,	ὡς	χρὴ δίκαιον εἶναι, οὐκ αὐτὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/01/2006