Pages |
[358] |
ἄρα
ὁ
τοῦ
ἀδίκου
ἢ
|
ὁ |
τοῦ
δικαίου
βίος,
ὡς
λέγουσιν. |
[379] |
κακόν
τι
ποιεῖ;
Οὐδὲ
τοῦτο.
|
Ο |
δέ
γε
μηδὲν
κακὸν
ποιεῖ |
[379] |
ὃ
μὴ
βλαβερὸν
βλάπτει;
Οὐδαμῶς.
|
Ο |
δὲ
μὴ
βλάπτει
κακόν
τι |
[368] |
οὕτως
ὅπως
δύναμαι
ἐπικουρεῖν
αὐτῇ.
|
Ο |
τε
οὖν
Γλαύκων
καὶ
οἱ |
[369] |
εἶναι·
σκοπεῖτε
οὖν.
Εσκεπται,
ἔφη
|
ὁ |
Αδείμαντος·
ἀλλὰ
μὴ
ἄλλως
ποίει. |
[368] |
τυγχάνει.
Πάνυ
μὲν
οὖν,
ἔφη
|
ὁ |
Αδείμαντος·
ἀλλὰ
τί
τοιοῦτον,
ὦ |
[370] |
αὑτὸν
τὰ
αὑτοῦ
πράττειν;
Καὶ
|
ὁ |
Αδείμαντος
ἔφη·
Αλλ’
ἴσως,
ὦ |
[361] |
σφαλῇ,
ἱκανὸς
ἐπανορθοῦσθαι—
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
ἄδικος
ἐπιχειρῶν
ὀρθῶς
τοῖς
ἀδικήμασιν |
[360] |
ὁ
δίκαιος
περιθεῖτο,
τὸν
δὲ
|
ὁ |
ἄδικος,
οὐδεὶς
ἂν
γένοιτο,
ὡς |
[360] |
ἐπιτήδευμα
τιθῶμεν.
πρῶτον
μὲν
οὖν
|
ὁ |
ἄδικος
ὥσπερ
οἱ
δεινοὶ
δημιουργοὶ |
[357] |
ἰατρεύεσθαι
καὶ
ἰάτρευσίς
τε
καὶ
|
ὁ |
ἄλλος
χρηματισμός;
ταῦτα
γὰρ
ἐπίπονα |
[370] |
ἐπὶ
τὰς
παρασκευὰς
ὧν
ἐλέγομεν.
|
ὁ |
γὰρ
γεωργός,
ὡς
ἔοικεν,
οὐκ |
[357] |
ἦν
ἄρα,
ὡς
ἔοικε,
προοίμιον.
|
ὁ |
γὰρ
Γλαύκων
ἀεί
τε
δὴ |
[378] |
ὑπονοίαις
πεποιημένας
οὔτε
ἄνευ
ὑπονοιῶν.
|
ὁ |
γὰρ
νέος
οὐχ
οἷός
τε |
[366] |
αὐτὸ
δρᾶν.
ὡς
δέ,
δῆλον·
|
ὁ |
γὰρ
πρῶτος
τῶν
τοιούτων
εἰς |
[363] |
ἅ
φασι
θεοὺς
διδόναι·
ὥσπερ
|
ὁ |
γενναῖος
Ησίοδός
τε
καὶ
Ομηρός |
[371] |
μὲν
οὖν.
(Αν
οὖν
κομίσας
|
ὁ |
γεωργὸς
εἰς
τὴν
ἀγοράν
τι |
[372] |
εὐλαβούμενοι
πενίαν
ἢ
πόλεμον.
Καὶ
|
ὁ |
Γλαύκων
ὑπολαβών,
Ανευ
ὄψου,
ἔφη, |
[368] |
τὴν
ἀρχὴν
τῶν
ἐλεγείων
ἐποίησεν
|
ὁ |
Γλαύκωνος
ἐραστής,
εὐδοκιμήσαντας
περὶ
τὴν |
[383] |
ἤλπιζον
εἶναι,
μαντικῇ
βρύον
τέχνῃ·
|
ὁ |
δ’
αὐτὸς
ὑμνῶν,
αὐτὸς
ἐν |
[362] |
εἶχόν
τι
λέγειν
πρὸς
ταῦτα,
|
ὁ |
δὲ
ἀδελφὸς
αὐτοῦ
Αδείμαντος,
Οὔ |
[361] |
ἔσχατον
ἐληλυθότες,
ὁ
μὲν
δικαιοσύνης,
|
ὁ |
δὲ
ἀδικίας,
κρίνωνται
ὁπότερος
αὐτοῖν |
[369] |
ἄλλο
τι
γεωργὸς
μὲν
εἷς,
|
ὁ |
δὲ
οἰκοδόμος,
ἄλλος
δέ
τις |
[380] |
ἔφη,
ἀπόχρη.
(Τί
δὲ
δὴ
|
ὁ |
δεύτερος
ὅδε;
ἆρα
γόητα
τὸν |
[370] |
Καὶ
μὴν
κενὸς
ἂν
ἴῃ
|
ὁ |
διάκονος,
~μηδὲν
ἄγων
ὧν
ἐκεῖνοι |
[361] |
δὲ
τάδε,
ὅτι
οὕτω
διακείμενος
|
ὁ |
δίκαιος
μαστιγώσεται,
στρεβλώσεται,
δεδήσεται,
~(ἐκκαυθήσεται |
[360] |
δακτυλίω
γενοίσθην,
καὶ
τὸν
μὲν
|
ὁ |
δίκαιος
περιθεῖτο,
τὸν
δὲ
ὁ |
[380] |
δίκην
διδόντες,
ἦν
δὲ
δὴ
|
ὁ |
δρῶν
ταῦτα
θεός,
οὐκ
ἐατέον |
[377] |
καὶ
περὶ
τῶν
μεγίστων
ψεῦδος
|
ὁ |
εἰπὼν
οὐ
καλῶς
ἐψεύσατο
ὡς |
[363] |
τούτων
ἐχόμενα.
παραπλήσια
δὲ
καὶ
|
ὁ |
ἕτερος·
ὥς
τέ
τευ
γάρ |
[379] |
καὶ
ᾧ
μὲν
ἂν
μείξας
|
ὁ |
Ζεὺς
δῷ
ἀμφοτέρων,
ἄλλοτε
μέν |
[382] |
μὲν
οὖν,
ἔφη.
Κομιδῇ
ἄρα
|
ὁ |
θεὸς
ἁπλοῦν
καὶ
ἀληθὲς
ἔν |
[381] |
ἄλλου
ἐνδέχεται.
Εοικεν.
Αλλὰ
μὴν
|
ὁ |
θεός
γε
καὶ
τὰ
τοῦ |
[379] |
Οὐδ’
ἄρα,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
ὁ |
θεός,
ἐπειδὴ
ἀγαθός,
πάντων
ἂν |
[381] |
ἥκιστα
ἂν
πολλὰς
μορφὰς
ἴσχοι
|
ὁ |
θεός.
Ηκιστα
δῆτα.
Αλλ’
ἆρα |
[379] |
ἦν
δ’
ἐγώ·
οἷος
τυγχάνει
|
ὁ |
θεὸς
ὤν,
ἀεὶ
δήπου
ἀποδοτέον, |
[383] |
αὐτὸς
τάδ’
εἰπών,
αὐτός
ἐστιν
|
ὁ |
κτανὼν
τὸν
παῖδα
τὸν
ἐμόν— |
[366] |
αἴτιον
ἢ
ἐκεῖνο,
ὅθενπερ
ἅπας
|
ὁ |
λόγος
οὗτος
ὥρμησεν
καὶ
τῷδε |
[359] |
ἐξ
ὧν
πέφυκε
τοιαῦτα,
ὡς
|
ὁ |
λόγος.
Ως
δὲ
καὶ
οἱ |
[376] |
ἰσχυρὸς
ἡμῖν
τὴν
φύσιν
ἔσται
|
ὁ |
μέλλων
καλὸς
κἀγαθὸς
ἔσεσθαι
φύλαξ |
[361] |
ἀμφότεροι
εἰς
τὸ
ἔσχατον
ἐληλυθότες,
|
ὁ |
μὲν
δικαιοσύνης,
ὁ
δὲ
ἀδικίας, |
[379] |
ἐν
Διὸς
οὔδει
κηρῶν
ἔμπλειοι,
|
ὁ |
μὲν
ἐσθλῶν,
αὐτὰρ
ὃ
δειλῶν· |
[380] |
λόγον
ζητοῦμεν,
καὶ
(λεκτέον
ὡς
|
ὁ |
μὲν
θεὸς
δίκαιά
τε
καὶ |
[363] |
λέγουσιν,
ἄλλα
δὲ
οὐκ
ἔχουσιν.
|
ὁ |
μὲν
οὖν
ἔπαινος
καὶ
ὁ |
[363] |
Ησίοδός
τε
καὶ
Ομηρός
φασιν,
|
ὁ |
μὲν
τὰς
δρῦς
(τοῖς
δικαίοις |
[375] |
Ανδρεῖος
δὲ
εἶναι
ἆρα
ἐθελήσει
|
ὁ |
μὴ
θυμοειδὴς
εἴτε
ἵππος
εἴτε |
[370] |
ὅσα
περὶ
γεωργίαν.
οὐδ’
αὖ
|
ὁ |
οἰκοδόμος·
πολλῶν
δὲ
καὶ
τούτῳ |
[379] |
ὅρκων
καὶ
σπονδῶν
σύγχυσιν,
ἣν
|
ὁ |
Πάνδαρος
συνέχεεν,
ἐάν
τις
φῇ |
[360] |
δικαιοσύνης,
ἀληθῆ
οἰόμενος,
ὡς
φήσει
|
ὁ |
περὶ
τοῦ
τοιούτου
λόγου
λέγων· |
[373] |
τι
κακὸν
μήτ’
εἰ
ἀγαθὸν
|
ὁ |
πόλεμος
ἐργάζεται,
ἀλλὰ
τοσοῦτον
μόνον, |
[370] |
δ’
ὁ
ὑφάντης
τε
καὶ
|
ὁ |
σκυτοτόμος·
ἢ
οὔ;
Αληθῆ.
Τέκτονες |
[358] |
δρῶσι·
πολὺ
γὰρ
ἀμείνων
ἄρα
|
ὁ |
τοῦ
ἀδίκου
ἢ
ὁ
τοῦ |
[376] |
λόγον
ἢ
συχνὸν
διεξίωμεν.
Καὶ
|
ὁ |
τοῦ
Γλαύκωνος
ἀδελφός,
Πάνυ
μὲν |
[366] |
ζῶντές
τε
καὶ
τελευτήσαντες,
ὡς
|
ὁ |
τῶν
πολλῶν
τε
καὶ
ἄκρων |
[363] |
δὲ
τούτων
νεανικώτερα
τἀγαθὰ
καὶ
|
ὁ |
ὑὸς
αὐτοῦ
παρὰ
θεῶν
διδόασιν |
[370] |
καὶ
τούτῳ
δεῖ.
ὡσαύτως
δ’
|
ὁ |
ὑφάντης
τε
καὶ
ὁ
σκυτοτόμος· |
[375] |
σοι
δοκεῖ
ἔτι
τοῦδε
προσδεῖσθαι
|
ὁ |
φυλακικὸς
ἐσόμενος,
πρὸς
τῷ
θυμοειδεῖ |
[363] |
ὁ
μὲν
οὖν
ἔπαινος
καὶ
|
ὁ |
ψόγος
οὗτος
ἑκατέρων.
Πρὸς
δὲ |
[379] |
τραγῳδίᾳ.
Δεῖ
γάρ.
(Οὐκοῦν
ἀγαθὸς
|
ὅ |
γε
θεὸς
τῷ
ὄντι
τε |
[379] |
ἀμφοτέρων,
ἄλλοτε
μέν
τε
κακῷ
|
ὅ |
γε
κύρεται,
ἄλλοτε
δ’
ἐσθλῷ· |
[362] |
δὲ
ψέγουσιν,
ἵν’
ᾖ
σαφέστερον
|
ὅ |
μοι
δοκεῖ
βούλεσθαι
Γλαύκων.
λέγουσι |
[378] |
ἅ
φησι
δρᾶσαι
αὐτὸν
Ησίοδος,
|
~ὅ |
τε
αὖ
Κρόνος
(ὡς
ἐτιμωρήσατο |
[367] |
τοῦτ’
οὖν
αὐτὸ
ἐπαίνεσον
δικαιοσύνης,
|
ὃ |
αὐτὴ
δι’
αὑτὴν
τὸν
ἔχοντα |
[357] |
τι
εἶναι
τοιοῦτον.
(Τί
δέ;
|
ὃ |
αὐτό
τε
αὑτοῦ
χάριν
ἀγαπῶμεν |
[357] |
εἴη.
Οὐ
τοίνυν,
ἔφη,
ποιεῖς
|
ὃ |
βούλει.
λέγε
γάρ
μοι·
ἆρά |
[379] |
ἔμπλειοι,
ὁ
μὲν
ἐσθλῶν,
αὐτὰρ
|
ὃ |
δειλῶν·
καὶ
ᾧ
μὲν
ἂν |
[357] |
δοκεῖ
τοιόνδε
τι
εἶναι
ἀγαθόν,
|
ὃ |
δεξαίμεθ’
ἂν
ἔχειν
οὐ
τῶν |
[374] |
τι
σμικρῷ,
~(ἀλλ’
ὅλῳ
στρατοπέδῳ,
|
ὃ |
ἐξελθὸν
ὑπὲρ
τῆς
οὐσίας
ἁπάσης |
[374] |
ἑκάστῳ
ὡσαύτως
ἓν
ἀπεδίδομεν,
πρὸς
|
ὃ |
ἐπεφύκει
ἕκαστος
καὶ
ἐφ’
ᾧ |
[369] |
γενομένου
αὐτοῦ
ἐλπὶς
εὐπετέστερον
ἰδεῖν
|
ὃ |
ζητοῦμεν;
(Πολύ
γε.
Δοκεῖ
οὖν |
[376] |
ἐγώ,
ἐν
τοῖς
κυσὶν
κατόψει,
|
ὃ |
καὶ
ἄξιον
θαυμάσαι
τοῦ
θηρίου. |
[358] |
δ’
ἐγώ,
ἐν
τῷ
καλλίστῳ,
|
ὃ |
καὶ
δι’
αὑτὸ
καὶ
διὰ |
[362] |
ἦ
δ’
ὅς,
οὐκ
εἴρηται
|
ὃ |
μάλιστα
ἔδει
ῥηθῆναι.
Οὐκοῦν,
ἦν |
[378] |
κρίνειν
ὅτι
τε
ὑπόνοια
καὶ
|
ὃ |
μή,
ἀλλ’
ἃ
ἂν
τηλικοῦτος |
[379] |
Οὔ
μοι
δοκεῖ.
Αρ’
οὖν
|
ὃ |
μὴ
βλαβερὸν
βλάπτει;
Οὐδαμῶς.
Ο |
[358] |
πολλοῖς,
ἀλλὰ
τοῦ
ἐπιπόνου
εἴδους,
|
ὃ |
μισθῶν
θ’
ἕνεκα
καὶ
εὐδοκιμήσεων |
[382] |
Αλλὰ
μὴν
ὀρθότατά
γ’
ἄν,
|
ὃ |
νυνδὴ
ἔλεγον,
τοῦτο
ὡς
ἀληθῶς |
[359] |
ταὐτὸν
ἰόντα
διὰ
τὴν
πλεονεξίαν,
|
ὃ |
πᾶσα
φύσις
διώκειν
πέφυκεν
ὡς |
[358] |
ἀκούων;
(Κάλλιστα,
ἔφη,
λέγεις·
καὶ
|
ὃ |
πρῶτον
ἔφην
ἐρεῖν,
περὶ
τούτου |
[358] |
δ’
οἶμαι
ἂν
σοῦ
πυθέσθαι.
|
διὸ |
κατατείνας
ἐρῶ
τὸν
ἄδικον
βίον |
[366] |
ᾖ.
καὶ
τούτων
ἁπάντων
οὐδὲν
|
ἄλλο |
αἴτιον
ἢ
ἐκεῖνο,
ὅθενπερ
ἅπας |
[364] |
δὲ
τούτοις
σκέψαι,
ὦ
Σώκρατες,
|
~ἄλλο |
αὖ
εἶδος
λόγων
περὶ
δικαιοσύνης |
[371] |
τὰ
σώματα
καὶ
ἀχρεῖοί
τι
|
ἄλλο |
ἔργον
πράττειν.
αὐτοῦ
γὰρ
δεῖ |
[372] |
ἔφη,
κατεσκεύαζες,
τί
ἂν
αὐτὰς
|
ἄλλο |
ἢ
ταῦτα
ἐχόρταζες;
Αλλὰ
πῶς |
[357] |
ἔπειτα
χρόνον
διὰ
ταύτας
γίγνεται
|
ἄλλο |
ἢ
χαίρειν
ἔχοντα;
Εμοιγε,
ἦν |
[359] |
ἢ
κατ’
ἄνθρωπον,
τοῦτον
δὲ
|
ἄλλο |
μὲν
οὐδέν,
περὶ
δὲ
(τῇ |
[375] |
εἴτε
ἵππος
εἴτε
κύων
ἢ
|
ἄλλο |
ὁτιοῦν
ζῷον;
ἢ
οὐκ
ἐννενόηκας |
[365] |
λανθάνειν
κακὸν
ὄντα.
Οὐδὲ
γὰρ
|
ἄλλο |
οὐδὲν
εὐπετές,
(φήσομεν,
τῶν
μεγάλων· |
[367] |
διότι
πάντα
τὸν
βίον
(οὐδὲν
|
ἄλλο |
σκοπῶν
διελήλυθας
ἢ
τοῦτο.
μὴ |
[369] |
πόλις
ἀρκέσει
ἐπὶ
τοσαύτην
παρασκευήν;
|
ἄλλο |
τι
γεωργὸς
μὲν
εἷς,
ὁ |
[372] |
τρόπον
διαιτήσονται
οἱ
οὕτω
παρεσκευασμένοι.
|
ἄλλο |
τι
ἢ
σῖτόν
τε
ποιοῦντες |
[374] |
ἀσπίδα
μὲν
λαβὼν
ἤ
τι
|
ἄλλο |
τῶν
πολεμικῶν
ὅπλων
τε
καὶ |
[380] |
ἢ
τὰ
Τρωικὰ
ἤ
τι
|
ἄλλο |
τῶν
τοιούτων,
ἢ
οὐ
θεοῦ |
[366] |
ἁπάντων
οὐδὲν
ἄλλο
αἴτιον
ἢ
|
ἐκεῖνο, |
ὅθενπερ
ἅπας
ὁ
λόγος
οὗτος |
[365] |
εἰκότων
πρὸς
αὑτὸν
κατὰ
Πίνδαρον
|
ἐκεῖνο |
τὸ
Πότερον
δίκᾳ
τεῖχος
ὕψιον |
[360] |
μηδὲν
ἀφαιρῶμεν
μήτε
τοῦ
ἀδίκου
|
ἀπὸ |
τῆς
ἀδικίας,
μήτε
τοῦ
δικαίου |
[360] |
τῆς
ἀδικίας,
μήτε
τοῦ
δικαίου
|
ἀπὸ |
τῆς
δικαιοσύνης,
ἀλλὰ
τέλεον
ἑκάτερον |
[363] |
ἵνα
δοκοῦντι
δικαίῳ
εἶναι
γίγνηται
|
ἀπὸ |
τῆς
δόξης
ἀρχαί
τε
καὶ |
[363] |
καὶ
ὅσαπερ
Γλαύκων
διῆλθεν
ἄρτι,
|
ἀπὸ |
τοῦ
εὐδοκιμεῖν
ὄντα
τῷ
δικαίῳ. |
[372] |
τοὺς
μέλλοντας
μὴ
ταλαιπωρεῖσθαι,
καὶ
|
ἀπὸ |
τραπεζῶν
(δειπνεῖν,
καὶ
ὄψα
ἅπερ |
[366] |
οὖν
πειστέον,
ἀδικητέον
καὶ
θυτέον
|
(ἀπὸ |
τῶν
ἀδικημάτων.
δίκαιοι
μὲν
γὰρ |
[366] |
ὅσοι
ἐπαινέται
φατὲ
δικαιοσύνης
εἶναι,
|
ἀπὸ |
τῶν
ἐξ
ἀρχῆς
ἡρώων
ἀρξάμενοι, |
[366] |
ἄλλων
οὐδεὶς
ἑκὼν
δίκαιος,
ἀλλ’
|
ὑπὸ |
ἀνανδρίας
ἢ
γήρως
ἤ
τινος |
[383] |
ἐπαινεσόμεθα,
τὴν
τοῦ
ἐνυπνίου
πομπὴν
|
ὑπὸ |
Διὸς
τῷ
Αγαμέμνονι·
οὐδὲ
Αἰσχύλου, |
[380] |
καὶ
πόνων,
καὶ
πᾶν
φυτὸν
|
ὑπὸ |
εἱλήσεών
τε
καὶ
ἀνέμων
καὶ |
[382] |
τῷ
ὄντι
ψεῦδος
οὐ
μόνον
|
ὑπὸ |
θεῶν
ἀλλὰ
καὶ
ὑπ’
ἀνθρώπων |
[366] |
μὲν
γὰρ
ὄντες
ἀζήμιοι
μόνον
|
ὑπὸ |
θεῶν
ἐσόμεθα,
τὰ
δ’
ἐξ |
[358] |
ὅτι
δοκεῖ
οὕτω
καὶ
πάλαι
|
ὑπὸ |
Θρασυμάχου
ὡς
τοιοῦτον
ὂν
ψέγεται, |
[361] |
εἰς
δικαιοσύνην
τῷ
μὴ
τέγγεσθαι
|
ὑπὸ |
κακοδοξίας
καὶ
τῶν
ὑπ’
αὐτῆς |
[380] |
ἢ
ὑπ’
ἄλλου;
Ανάγκη.
Οὐκοῦν
|
ὑπὸ |
μὲν
ἄλλου
τὰ
ἄριστα
ἔχοντα |
[367] |
γὰρ
οὕτως
ἐλέγετο
ἐξ
ἀρχῆς
|
ὑπὸ |
πάντων
ὑμῶν
καὶ
ἐκ
νέων |
[378] |
ὑπὸ
ὑέος
καὶ
Ηφαίστου
ῥίψεις
|
ὑπὸ |
πατρός,
μέλλοντος
τῇ
μητρὶ
τυπτομένῃ |
[364] |
ἀδικίας
ἰδίᾳ
τε
λεγόμενον
(καὶ
|
ὑπὸ |
ποιητῶν.
πάντες
γὰρ
ἐξ
ἑνὸς |
[380] |
τε
καὶ
κινεῖται;
οἷον
σῶμα
|
ὑπὸ |
σιτίων
τε
καὶ
ποτῶν
καὶ |
[358] |
μοι
φαίνεται
πρῳαίτερον
τοῦ
δέοντος
|
ὑπὸ |
σοῦ
ὥσπερ
ὄφις
κηληθῆναι,
ἐμοὶ |
[380] |
κακοί,
διδόντες
δὲ
δίκην
ὠφελοῦντο
|
ὑπὸ |
τοῦ
θεοῦ,
ἐατέον·
κακῶν
δὲ |
[359] |
συνθήκας
αὑτῶν,
καὶ
ὀνομάσαι
τὸ
|
ὑπὸ |
τοῦ
νόμου
ἐπίταγμα
νόμιμόν
τε |
[376] |
ἢ
χαλεπὸν
εὑρεῖν
βελτίω
τῆς
|
ὑπὸ |
τοῦ
πολλοῦ
χρόνου
ηὑρημένης;
ἔστιν |
[378] |
τοῦ
Κρόνου
ἔργα
καὶ
πάθη
|
ὑπὸ |
τοῦ
ὑέος,
οὐδ’
ἂν
εἰ |
[362] |
ἐμέ
γε
ἱκανὰ
καὶ
τὰ
|
ὑπὸ |
τούτου
ῥηθέντα
καταπαλαῖσαι
καὶ
ἀδύνατον |
[381] |
μὴ
ἡμῖν
ψευδέσθων.
μηδ’
αὖ
|
ὑπὸ |
τούτων
ἀναπειθόμεναι
αἱ
μητέρες
τὰ |
[377] |
ῥᾳδίως
οὕτω
παρήσομεν
τοὺς
ἐπιτυχόντας
|
ὑπὸ |
τῶν
ἐπιτυχόντων
μύθους
πλασθέντας
ἀκούειν |
[378] |
ἀναγκαστέον
λογοποιεῖν.
Ηρας
δὲ
δεσμοὺς
|
ὑπὸ |
ὑέος
καὶ
Ηφαίστου
ῥίψεις
ὑπὸ |
[381] |
εὖ
εἰργασμένα
καὶ
εὖ
ἔχοντα
|
ὑπὸ |
χρόνου
τε
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[361] |
ὦ
Σώκρατες,
ἀλλὰ
τοὺς
ἐπαινοῦντας
|
πρὸ |
δικαιοσύνης
ἀδικίαν.
ἐροῦσι
δὲ
τάδε, |
[366] |
οὖν
ἔτι
λόγον
δικαιοσύνην
ἂν
|
πρὸ |
μεγίστης
ἀδικίας
αἱροίμεθ’
ἄν,
ἣν |
[379] |
Οὐκ
ἄρα
πάντων
γε
αἴτιον
|
τὸ |
ἀγαθόν,
ἀλλὰ
τῶν
μὲν
εὖ |
[379] |
Πῶς
γάρ;
Τί
δέ;
ὠφέλιμον
|
τὸ |
ἀγαθόν;
Ναί.
Αἴτιον
ἄρα
εὐπραγίας; |
[366] |
ἤ
τινος
ἄλλης
ἀσθενείας
ψέγει
|
τὸ |
ἀδικεῖν,
ἀδυνατῶν
αὐτὸ
δρᾶν.
ὡς |
[362] |
ὠφελεῖσθαι
κερδαίνοντα
τῷ
μὴ
δυσχεραίνειν
|
τὸ |
ἀδικεῖν·
εἰς
ἀγῶνας
τοίνυν
ἰόντα |
[366] |
εἴ
τις
θείᾳ
φύσει
δυσχεραίνων
|
τὸ |
ἀδικεῖν
ἢ
ἐπιστήμην
λαβὼν
(ἀπέχεται |
[358] |
ὑπερβάλλειν
τὸ
ἀδικεῖσθαι
ἢ
ἀγαθῷ
|
τὸ |
ἀδικεῖν,
ὥστ’
ἐπειδὰν
ἀλλήλους
ἀδικῶσί |
[358] |
κακόν,
πλέονι
δὲ
κακῷ
ὑπερβάλλειν
|
τὸ |
ἀδικεῖσθαι
ἢ
ἀγαθῷ
τὸ
ἀδικεῖν, |
[367] |
σε
ἀλλὰ
τὸ
δοκεῖν,
οὐδὲ
|
τὸ |
ἄδικον
εἶναι
(ψέγειν
ἀλλὰ
τὸ |
[375] |
πρὸς
αἴσθησιν
καὶ
ἐλαφρὸν
πρὸς
|
τὸ |
αἰσθανόμενον
διωκάθειν,
καὶ
ἰσχυρὸν
αὖ, |
[381] |
ἢ
ἐπὶ
τὸ
χεῖρον
καὶ
|
τὸ |
αἴσχιον
ἑαυτοῦ;
(Ανάγκη,
ἔφη,
ἐπὶ |
[376] |
ὁριζόμενον
τό
τε
οἰκεῖον
καὶ
|
τὸ |
ἀλλότριον;
Οὐδαμῶς,
ἦ
δ’
ὅς, |
[370] |
ἔοικεν,
οὐκ
αὐτὸς
ποιήσεται
ἑαυτῷ
|
τὸ |
ἄροτρον,
εἰ
μέλλει
καλὸν
εἶναι, |
[370] |
ἵνα
οἵ
τε
(γεωργοὶ
ἐπὶ
|
τὸ |
ἀροῦν
ἔχοιεν
βοῦς,
οἵ
τε |
[380] |
μὲν
αὐτὸν
γιγνόμενον,
(καὶ)
ἀλλάττοντα
|
τὸ |
αὑτοῦ
εἶδος
εἰς
πολλὰς
μορφάς, |
[369] |
οὖν;
ἕνα
ἕκαστον
τούτων
δεῖ
|
τὸ |
αὑτοῦ
ἔργον
ἅπασι
κοινὸν
κατατιθέναι, |
[381] |
εἴπερ
ἀλλοιοῦται.
Πότερον
οὖν
ἐπὶ
|
τὸ |
βέλτιόν
τε
καὶ
κάλλιον
μεταβάλλει |
[382] |
ἄγνοια
ἡ
τοῦ
ἐψευσμένου·
ἐπεὶ
|
τό |
γε
ἐν
τοῖς
λόγοις
μίμημά |
[376] |
οὔ.
Αλλὰ
μέντοι,
εἶπον
ἐγώ,
|
τό |
γε
φιλομαθὲς
καὶ
φιλόσοφον
ταὐτόν; |
[382] |
οἶσθα,
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὅτι
|
τό |
γε
ὡς
ἀληθῶς
ψεῦδος,
εἰ |
[357] |
ἔφη,
εἶδος
ἀγαθοῦ,
ἐν
ᾧ
|
τὸ |
γυμνάζεσθαι
καὶ
τὸ
κάμνοντα
ἰατρεύεσθαι |
[357] |
ταῦτα
εἰπὼν
ᾤμην
λόγου
ἀπηλλάχθαι·
|
τὸ |
δ’
ἦν
ἄρα,
ὡς
ἔοικε, |
[382] |
Οὐκ
ἔστιν.
Πάντῃ
ἄρα
ἀψευδὲς
|
τὸ |
δαιμόνιόν
τε
καὶ
τὸ
θεῖον. |
[358] |
φασιν
τὸ
μὲν
ἀδικεῖν
ἀγαθόν,
|
τὸ |
δὲ
ἀδικεῖσθαι
κακόν,
πλέονι
δὲ |
[367] |
ἀλλότριον
ἀγαθόν,
συμφέρον
τοῦ
κρείττονος,
|
τὸ |
δὲ
ἄδικον
αὑτῷ
μὲν
συμφέρον |
[359] |
μὴ
δυναμένοις
τὸ
(μὲν
ἐκφεύγειν
|
τὸ |
δὲ
αἱρεῖν
δοκεῖ
λυσιτελεῖν
συνθέσθαι |
[359] |
ἐὰν
ἀδικούμενος
τιμωρεῖσθαι
ἀδύνατος
ᾖ·
|
τὸ |
δὲ
δίκαιον
ἐν
μέσῳ
ὂν |
[370] |
τῇ
τῆς
οἰκίας
παρασκευῇ
διατρίβειν,
|
τὸ |
δὲ
ἱματίου,
τὸ
δὲ
ὑποδημάτων, |
[362] |
δίκαιον
ἀλλὰ
δοκεῖν
δεῖ
ἐθέλειν.
|
τὸ |
δὲ
τοῦ
Αἰσχύλου
πολὺ
ἦν |
[370] |
παρασκευῇ
διατρίβειν,
τὸ
δὲ
ἱματίου,
|
τὸ |
δὲ
ὑποδημάτων,
καὶ
μὴ
ἄλλοις |
[368] |
ὦ
(Σώκρατες,
ἐν
τῇ
περὶ
|
τὸ |
δίκαιον
ζητήσει
καθορᾷς;
Εγώ
σοι, |
[367] |
τὰς
δὲ
ψευδεῖς
προσθήσεις,
οὐ
|
τὸ |
δίκαιον
φήσομεν
ἐπαινεῖν
σε
ἀλλὰ |
[361] |
εἶναι
ἀγαθὸν
ἐθέλοντα.
ἀφαιρετέον
δὴ
|
τὸ |
δοκεῖν.
εἰ
γὰρ
δόξει
δίκαιος |
[367] |
τὸ
ἄδικον
εἶναι
(ψέγειν
ἀλλὰ
|
τὸ |
δοκεῖν,
καὶ
παρακελεύεσθαι
ἄδικον
ὄντα |
[367] |
δίκαιον
φήσομεν
ἐπαινεῖν
σε
ἀλλὰ
|
τὸ |
δοκεῖν,
οὐδὲ
τὸ
ἄδικον
εἶναι |
[365] |
θεσπέσιος
βίος
λέγεται.
(οὐκοῦν,
ἐπειδὴ
|
τὸ |
δοκεῖν,
ὡς
δηλοῦσί
μοι
οἱ |
[381] |
κάλλιστος
καὶ
ἄριστος
ὢν
εἰς
|
τὸ |
δυνατὸν
ἕκαστος
αὐτῶν
μένει
ἀεὶ |
[360] |
δικαιοσύνης,
ἀλλὰ
τέλεον
ἑκάτερον
εἰς
|
τὸ |
ἑαυτοῦ
ἐπιτήδευμα
τιθῶμεν.
πρῶτον
μὲν |
[359] |
δακτυλίου
περιαγαγόντα
πρὸς
ἑαυτὸν
εἰς
|
τὸ |
εἴσω
τῆς
χειρός,
~τούτου
δὲ |
[382] |
Δοκεῖ
μοι.
Τί
δὲ
δὴ
|
τὸ |
ἐν
τοῖς
λόγοις
(ψεῦδος)
πότε |
[374] |
καὶ
φύσεως
ἐπιτηδείας
εἰς
αὐτὸ
|
τὸ |
ἐπιτήδευμα;
Πῶς
δ’
οὔ;
Ημέτερον |
[361] |
δὲ
δίκαιος,
ἵνα
ἀμφότεροι
εἰς
|
τὸ |
ἔσχατον
ἐληλυθότες,
ὁ
μὲν
δικαιοσύνης, |
[368] |
οὖν
ὅπερ
ἐμοὶ
ἔδοξεν,
ὅτι
|
Τὸ |
ζήτημα
ᾧ
ἐπιχειροῦμεν
οὐ
φαῦλον |
[375] |
κυνῶν,
ὅτι
τοῦτο
φύσει
αὐτῶν
|
τὸ |
ἦθος,
πρὸς
μὲν
τοὺς
συνήθεις |
[382] |
ἀψευδὲς
τὸ
δαιμόνιόν
τε
καὶ
|
τὸ |
θεῖον.
Παντάπασι
μὲν
οὖν,
ἔφη. |
[381] |
Εστι
δὴ
ταῦτα.
(Πᾶν
δὴ
|
τὸ |
καλῶς
ἔχον
ἢ
φύσει
ἢ |
[357] |
ἐν
ᾧ
τὸ
γυμνάζεσθαι
καὶ
|
τὸ |
κάμνοντα
ἰατρεύεσθαι
καὶ
ἰάτρευσίς
τε |
[376] |
ἡμῖν
ἐστιν
αὐτὸ
σκοποῦσι
πρὸς
|
τὸ |
κατιδεῖν
οὗπερ
ἕνεκα
(πάντα
σκοποῦμεν, |
[365] |
τῶν
λόγων
φέρει.
ἐπὶ
γὰρ
|
τὸ |
λανθάνειν
συνωμοσίας
τε
καὶ
ἑταιρίας |
[362] |
ῥηθῆναι.
Οὐκοῦν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
τὸ |
λεγόμενον,
ἀδελφὸς
ἀνδρὶ
παρείη·
ὥστε |
[377] |
Πρῶτον
μέν,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
τὸ |
μέγιστον
καὶ
περὶ
τῶν
μεγίστων |
[358] |
δικαιοσύνη.
Πεφυκέναι
γὰρ
δή
φασιν
|
τὸ |
μὲν
ἀδικεῖν
ἀγαθόν,
τὸ
δὲ |
[376] |
Εγωγε.
Λόγων
δὲ
διττὸν
εἶδος,
|
τὸ |
μὲν
ἀληθές,
ψεῦδος
δ’
ἕτερον; |
[382] |
οὐχ
οὕτω;
Πάνυ
μὲν
οὖν.
|
Τὸ |
μὲν
δὴ
τῷ
ὄντι
ψεῦδος |
[367] |
λανθάνειν,
καὶ
ὁμολογεῖν
Θρασυμάχῳ
ὅτι
|
τὸ |
μὲν
δίκαιον
ἀλλότριον
ἀγαθόν,
συμφέρον |
[359] |
ἀμφοτέρων
γεύωνται,
~τοῖς
μὴ
δυναμένοις
|
τὸ |
(μὲν
ἐκφεύγειν
τὸ
δὲ
αἱρεῖν |
[370] |
τοῦ
χρόνου,
τὰ
δὲ
τρία,
|
τὸ |
μὲν
ἐπὶ
τῇ
τῆς
οἰκίας |
[366] |
ἐπεξῆλθεν
ἱκανῶς
τῷ
λόγῳ
ὡς
|
τὸ |
μὲν
μέγιστον
κακῶν
ὅσα
ἴσχει |
[373] |
ἔφη,
ὦ
Σώκρατες.
Πολεμήσομεν
δὴ
|
τὸ |
μετὰ
τοῦτο,
ὦ
Γλαύκων;
ἢ |
[382] |
νυνδὴ
(ἐλέγομεν
ταῖς
μυθολογίαις,
διὰ
|
τὸ |
μὴ
εἰδέναι
ὅπῃ
τἀληθὲς
ἔχει |
[382] |
τὸ
ψεῦδος
χρήσιμον;
πότερον
διὰ
|
τὸ |
μὴ
εἰδέναι
τὰ
παλαιὰ
ἀφομοιῶν |
[359] |
οὐδ’
ἂν
ἑνί
ποτε
συνθέσθαι
|
τὸ |
μήτε
ἀδικεῖν
μήτε
ἀδικεῖσθαι·
μαίνεσθαι |
[377] |
λέγομεν;
τοῦτο
δέ
που
ὡς
|
τὸ |
ὅλον
εἰπεῖν
ψεῦδος,
ἔνι
δὲ |
[357] |
οἷον
αὖ
τὸ
φρονεῖν
καὶ
|
τὸ |
ὁρᾶν
καὶ
τὸ
ὑγιαίνειν;
τὰ |
[376] |
Αλλὰ
μὴν
κομψόν
γε
φαίνεται
|
τὸ |
πάθος
αὐτοῦ
τῆς
(φύσεως
καὶ |
[378] |
Οὐδέ
γε,
ἦν
δ’
ἐγώ,
|
τὸ |
παράπαν
ὡς
θεοὶ
θεοῖς
πολεμοῦσί |
[361] |
λέγειν
τε
ἱκανῷ
ὄντι
πρὸς
|
τὸ |
πείθειν,
ἐάν
τι
μηνύηται
τῶν |
[364] |
δικαίων
τὰ
ἄδικα
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πλῆθος
λέγουσι,
καὶ
πονηροὺς
πλουσίους |
[375] |
σκύλακος
εἰς
φυλακὴν
νεανίσκου
εὐγενοῦς;
|
Τὸ |
ποῖον
λέγεις;
Οἷον
ὀξύν
τέ |
[376] |
καὶ
ἄξιον
θαυμάσαι
τοῦ
θηρίου.
|
Τὸ |
ποῖον;
Οτι
ὃν
μὲν
ἂν |
[377] |
ἐν
ταῖς
ψυχαῖς
ὡς
ἐπὶ
|
τὸ |
πολὺ
ἐναντίας
δόξας
ἐκείναις
ἅς, |
[365] |
πρὸς
αὑτὸν
κατὰ
Πίνδαρον
ἐκεῖνο
|
τὸ |
Πότερον
δίκᾳ
τεῖχος
ὕψιον
ἢ |
[370] |
γάρ.
Οὐ
γὰρ
οἶμαι
ἐθέλει
|
τὸ |
πραττόμενον
τὴν
τοῦ
πράττοντος
σχολὴν |
[373] |
μᾶλλον
οὕτω
διαιτώμενοι
ἢ
ὡς
|
τὸ |
πρότερον;
Πολύ
γε.
Καὶ
ἡ |
[373] |
παντοδαπά.
καὶ
δὴ
καὶ
ἃ
|
τὸ |
πρῶτον
ἐλέγομεν
οὐκέτι
τἀναγκαῖα
θετέον, |
[372] |
μύρτα
καὶ
φηγοὺς
σποδιοῦσιν
(πρὸς
|
τὸ |
πῦρ,
μετρίως
ὑποπίνοντες·
καὶ
οὕτω |
[378] |
τὴν
πόλιν
φυλάξειν
αἴσχιστον
νομίζειν
|
τὸ |
ῥᾳδίως
ἀλλήλοις
ἀπεχθάνεσθαι—
πολλοῦ
δεῖ |
[369] |
ἤ
τιν’
ἄλλον
τῶν
περὶ
|
τὸ |
σῶμα
θεραπευτήν;
Πάνυ
γε.
Εἴη |
[376] |
συνέσει
τε
καὶ
ἀγνοίᾳ
ὁριζόμενον
|
τό |
τε
οἰκεῖον
καὶ
τὸ
ἀλλότριον; |
[374] |
ἀλλὰ
σκυτοτόμον,
ἵνα
δὴ
ἡμῖν
|
τὸ |
τῆς
σκυτικῆς
ἔργον
καλῶς
γίγνοιτο, |
[374] |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ὅσῳ
μέγιστον
|
τὸ |
τῶν
φυλάκων
ἔργον,
(τοσούτῳ
σχολῆς |
[357] |
φρονεῖν
καὶ
τὸ
ὁρᾶν
καὶ
|
τὸ |
ὑγιαίνειν;
τὰ
γὰρ
τοιαῦτά
που |
[381] |
καὶ
τῶν
τοιούτων
παθημάτων,
~οὐ
|
τὸ |
ὑγιέστατον
καὶ
ἰσχυρότατον
(ἥκιστα
ἀλλοιοῦται; |
[359] |
καὶ
συνθήκας
αὑτῶν,
καὶ
ὀνομάσαι
|
τὸ |
ὑπὸ
τοῦ
νόμου
ἐπίταγμα
νόμιμόν |
[383] |
παιᾶν’
ἐπηυφήμησεν,
εὐθυμῶν
ἐμέ.
κἀγὼ
|
τὸ |
Φοίβου
θεῖον
ἀψευδὲς
στόμα
ἤλπιζον |
[357] |
ἀπ’
αὐτοῦ
γιγνομένων,
οἷον
αὖ
|
τὸ |
φρονεῖν
καὶ
τὸ
ὁρᾶν
καὶ |
[357] |
αὐτὸ
αὑτοῦ
ἕνεκα
ἀσπαζόμενοι,
οἷον
|
τὸ |
χαίρειν
καὶ
αἱ
ἡδοναὶ
ὅσαι |
[381] |
αἴσχιον
ἑαυτοῦ;
(Ανάγκη,
ἔφη,
ἐπὶ
|
τὸ |
χεῖρον,
εἴπερ
ἀλλοιοῦται·
οὐ
γάρ |
[381] |
κάλλιον
μεταβάλλει
ἑαυτὸν
ἢ
ἐπὶ
|
τὸ |
χεῖρον
καὶ
τὸ
αἴσχιον
ἑαυτοῦ; |
[382] |
τῶν
παλαιῶν,
ἀφομοιοῦντες
τῷ
ἀληθεῖ
|
τὸ |
ψεῦδος
ὅτι
μάλιστα,
οὕτω
χρήσιμον |
[382] |
ἐνταῦθα
ἔχειν
τε
καὶ
κεκτῆσθαι
|
τὸ |
ψεῦδος
πάντες
ἥκιστα
ἂν
δέξαιντο, |
[382] |
δὴ
οὖν
τούτων
τῷ
θεῷ
|
τὸ |
ψεῦδος
χρήσιμον;
πότερον
διὰ
τὸ |
[357] |
τοῦ
Θρασυμάχου
τὴν
ἀπόρρησιν
οὐκ
|
ἀπεδέξατο, |
ἀλλ’
ἔφη·
Ω
Σώκρατες,
πότερον |
[377] |
καλῶς
ἐψεύσατο
ὡς
Οὐρανός
τε
|
ἠργάσατο |
ἅ
φησι
δρᾶσαι
αὐτὸν
Ησίοδος, |
[378] |
~ὅ
τε
αὖ
Κρόνος
(ὡς
|
ἐτιμωρήσατο |
αὐτόν.
τὰ
δὲ
δὴ
τοῦ |
[367] |
δὲ
δόξας
ἀφαίρει,
ὥσπερ
Γλαύκων
|
διεκελεύσατο. |
εἰ
γὰρ
μὴ
ἀφαιρήσεις
ἑκατέρωθεν |
[377] |
ψεῦδος
ὁ
εἰπὼν
οὐ
καλῶς
|
ἐψεύσατο |
ὡς
Οὐρανός
τε
ἠργάσατο
ἅ |
[367] |
μέγιστον
ἀγαθόν.
~(εἰ
γὰρ
οὕτως
|
ἐλέγετο |
ἐξ
ἀρχῆς
ὑπὸ
πάντων
ὑμῶν |
[380] |
θεὸς
δίκαιά
τε
καὶ
ἀγαθὰ
|
ἠργάζετο, |
οἱ
δὲ
ὠνίναντο
κολαζόμενοι·
ὡς |
[378] |
οὐδεὶς
πώποτε
πολίτης
ἕτερος
ἑτέρῳ
|
ἀπήχθετο |
οὐδ’
ἔστιν
τοῦτο
ὅσιον,
τοιαῦτα |
[380] |
τόδε;
οὐκ
ἀνάγκη,
εἴπερ
τι
|
ἐξίσταιτο |
τῆς
αὑτοῦ
(ἰδέας,
ἢ
αὐτὸ |
[360] |
μηδέν
ποτε
ἐθέλοι
ἀδικῆσαι
μηδὲ
|
ἅψαιτο |
τῶν
ἀλλοτρίων,
ἀθλιώτατος
μὲν
ἂν |
[360] |
καὶ
τὸν
μὲν
ὁ
δίκαιος
|
περιθεῖτο, |
τὸν
δὲ
ὁ
ἄδικος,
οὐδεὶς |
[380] |
οὔτε
ὅσια
ἂν
λεγόμενα
εἰ
|
λέγοιτο, |
οὔτε
σύμφορα
ἡμῖν
οὔτε
σύμφωνα |
[382] |
εἰδέναι
τὰ
παλαιὰ
ἀφομοιῶν
ἂν
|
ψεύδοιτο; |
Γελοῖον
μεντἂν
εἴη,
ἔφη.
Ποιητὴς |
[382] |
ἔστιν
οὗ
ἕνεκα
ἂν
θεὸς
|
ψεύδοιτο. |
Οὐκ
ἔστιν.
Πάντῃ
ἄρα
ἀψευδὲς |
[382] |
δοκεῖ.
Αλλὰ
δεδιὼς
τοὺς
ἐχθροὺς
|
ψεύδοιτο; |
(Πολλοῦ
γε
δεῖ.
Αλλὰ
δι’ |
[382] |
ἔλεγον,
τοῦτο
ὡς
ἀληθῶς
ψεῦδος
|
καλοῖτο, |
ἡ
ἐν
τῇ
ψυχῇ
ἄγνοια |
[360] |
εἰς
τὰς
οἰκίας
συγγίγνεσθαι
ὅτῳ
|
βούλοιτο, |
καὶ
ἀποκτεινύναι
καὶ
ἐκ
δεσμῶν |
[360] |
καὶ
ἐκ
δεσμῶν
λύειν
οὕστινας
|
βούλοιτο, |
καὶ
τἆλλα
πράττειν
ἐν
τοῖς |
[360] |
ἐκ
τῆς
ἀγορᾶς
ἀδεῶς
ὅτι
|
βούλοιτο |
λαμβάνειν,
(καὶ
εἰσιόντι
εἰς
τὰς |
[374] |
τὸ
τῆς
σκυτικῆς
ἔργον
καλῶς
|
γίγνοιτο, |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἑνὶ
ἑκάστῳ |
[374] |
κυβευτικὸς
ἱκανῶς
οὐδ’
ἂν
εἷς
|
γένοιτο |
μὴ
αὐτὸ
τοῦτο
ἐκ
παιδὸς |
[359] |
λέγω
τοιάδε
μάλιστα,
εἰ
αὐτοῖς
|
γένοιτο |
οἵαν
(ποτέ
φασιν
δύναμιν
τῷ |
[360] |
δὲ
ὁ
ἄδικος,
οὐδεὶς
ἂν
|
γένοιτο, |
ὡς
δόξειεν,
οὕτως
ἀδαμάντινος,
ὃς |
[380] |
καὶ
ἀγαθὰ
ἠργάζετο,
οἱ
δὲ
|
ὠνίναντο |
κολαζόμενοι·
ὡς
δὲ
ἄθλιοι
μὲν |
[382] |
τὸ
ψεῦδος
πάντες
ἥκιστα
ἂν
|
δέξαιντο, |
καὶ
μισοῦσι
μάλιστα
αὐτὸ
ἐν |
[368] |
οὖν
Γλαύκων
καὶ
οἱ
ἄλλοι
|
ἐδέοντο |
παντὶ
τρόπῳ
βοηθῆσαι
καὶ
μὴ |
[380] |
οἱ
κακοί,
διδόντες
δὲ
δίκην
|
ὠφελοῦντο |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ,
ἐατέον·
κακῶν |
[357] |
οὐ
τῶν
ἀποβαινόντων
ἐφιέμενοι,
ἀλλ’
|
αὐτὸ |
αὑτοῦ
ἕνεκα
ἀσπαζόμενοι,
οἷον
τὸ |
[366] |
δωρεὰς
τὰς
ἀπ’
αὐτῶν
γιγνομένας·
|
αὐτὸ |
δ’
ἑκάτερον
τῇ
αὑτοῦ
δυνάμει |
[358] |
καὶ
εὐδοκιμήσεων
διὰ
δόξαν
ἐπιτηδευτέον,
|
αὐτὸ |
δὲ
δι’
αὑτὸ
φευκτέον
ὡς |
[379] |
ποιητέον
μύθους.
Ορθῶς,
ἔφη·
ἀλλ’
|
αὐτὸ |
δὴ
τοῦτο,
οἱ
τύποι
περὶ |
[363] |
ὡς
χρὴ
δίκαιον
εἶναι,
οὐκ
|
αὐτὸ |
δικαιοσύνην
ἐπαινοῦντες
ἀλλὰ
τὰς
ἀπ’ |
[366] |
ἀσθενείας
ψέγει
τὸ
ἀδικεῖν,
ἀδυνατῶν
|
αὐτὸ |
δρᾶν.
ὡς
δέ,
δῆλον·
ὁ |
[375] |
σφᾶς
διολέσαι,
ἀλλ’
αὐτοὶ
φθήσονται
|
αὐτὸ |
δράσαντες.
Αληθῆ,
ἔφη.
Τί
οὖν, |
[358] |
ἀγαθόν,
τρίτον
δὲ
ὅτι
εἰκότως
|
αὐτὸ |
δρῶσι·
πολὺ
γὰρ
ἀμείνων
ἄρα |
[369] |
μὲν
γὰρ
οὐκ
ὀλίγον
ἔργον
|
αὐτὸ |
εἶναι·
σκοπεῖτε
οὖν.
Εσκεπται,
ἔφη |
[382] |
ἂν
δέξαιντο,
καὶ
μισοῦσι
μάλιστα
|
αὐτὸ |
ἐν
τῷ
τοιούτῳ.
Πολύ
γε, |
[367] |
οὐ
δόξῃ
ἐστίν,
τοῦτ’
οὖν
|
αὐτὸ |
ἐπαίνεσον
δικαιοσύνης,
ὃ
αὐτὴ
δι’ |
[359] |
ἐπιτηδεύοντες
ἀδυναμίᾳ
τοῦ
ἀδικεῖν
ἄκοντες
|
αὐτὸ |
ἐπιτηδεύουσι,
μάλιστ’
ἂν
αἰσθοίμεθα,
εἰ |
[374] |
ἄλλων
(σχολὴν
ἄγων
διὰ
βίου
|
αὐτὸ |
ἐργαζόμενος
οὐ
παριεὶς
τοὺς
καιροὺς |
[362] |
λόγου;
Αλλὰ
τί
μήν;
εἶπον.
|
Αὐτό, |
ἦ
δ’
ὅς,
οὐκ
εἴρηται |
[358] |
ἀκήκοα
ὡς
βούλομαι—
βούλομαι
δὲ
|
αὐτὸ |
καθ’
αὑτὸ
ἐγκωμιαζόμενον
ἀκοῦσαι—
μάλιστα |
[358] |
ἑκάτερον
καὶ
τίνα
ἔχει
δύναμιν
|
αὐτὸ |
καθ’
αὑτὸ
ἐνὸν
ἐν
τῇ |
[382] |
ἀλλὰ
πάντων
μάλιστα
φοβεῖται
ἐκεῖ
|
αὐτὸ |
κεκτῆσθαι.
Οὐδὲ
νῦν
πω,
ἦ |
[358] |
γεγονέναι,
δεύτερον
δὲ
ὅτι
πάντες
|
αὐτὸ |
οἱ
ἐπιτηδεύοντες
ἄκοντες
ἐπιτηδεύουσιν
ὡς |
[359] |
ἀδικεῖν
τιμώμενον·
ἐπεὶ
τὸν
δυνάμενον
|
αὐτὸ |
ποιεῖν
καὶ
ὡς
ἀληθῶς
ἄνδρα |
[370] |
ἡμῖν
τοῦ
πολιχνίου
γιγνόμενοι,
συχνὸν
|
αὐτὸ |
ποιοῦσιν.
Πάνυ
μὲν
οὖν.
Αλλ’ |
[376] |
ἆρά
τι
προὔργου
ἡμῖν
ἐστιν
|
αὐτὸ |
σκοποῦσι
πρὸς
τὸ
κατιδεῖν
οὗπερ |
[357] |
εἶναι
τοιοῦτον.
(Τί
δέ;
ὃ
|
αὐτό |
τε
αὑτοῦ
χάριν
ἀγαπῶμεν
καὶ |
[374] |
οὐ
καὶ
φύσεως
ἐπιτηδείας
εἰς
|
αὐτὸ |
τὸ
ἐπιτήδευμα;
Πῶς
δ’
οὔ; |
[374] |
οὐδ’
ἂν
εἷς
γένοιτο
μὴ
|
αὐτὸ |
τοῦτο
ἐκ
παιδὸς
ἐπιτηδεύων,
ἀλλὰ |
[380] |
ἐξίσταιτο
τῆς
αὑτοῦ
(ἰδέας,
ἢ
|
αὐτὸ |
ὑφ’
ἑαυτοῦ
μεθίστασθαι
ἢ
ὑπ’ |
[358] |
βούλομαι—
βούλομαι
δὲ
αὐτὸ
καθ’
|
αὑτὸ |
ἐγκωμιαζόμενον
ἀκοῦσαι—
μάλιστα
δ’
οἶμαι |
[358] |
τίνα
ἔχει
δύναμιν
αὐτὸ
καθ’
|
αὑτὸ |
ἐνὸν
ἐν
τῇ
ψυχῇ,
τοὺς |
[358] |
τῷ
καλλίστῳ,
ὃ
καὶ
δι’
|
αὑτὸ |
καὶ
διὰ
τὰ
γιγνόμενα
ἀπ’ |
[358] |
δόξαν
ἐπιτηδευτέον,
αὐτὸ
δὲ
δι’
|
αὑτὸ |
φευκτέον
ὡς
ὂν
χαλεπόν.
Οἶδα, |
[373] |
ἔτι
δὲ
καὶ
συβωτῶν
προσδεησόμεθα·
|
τοῦτο |
γὰρ
ἡμῖν
ἐν
τῇ
προτέρᾳ |
[377] |
πρῶτον
τοῖς
παιδίοις
μύθους
λέγομεν;
|
τοῦτο |
δέ
που
ὡς
τὸ
ὅλον |
[377] |
ἢ
γυμνασίοις
χρώμεθα.
Εστι
ταῦτα.
|
Τοῦτο |
δὴ
ἔλεγον,
ὅτι
μουσικῆς
πρότερον |
[365] |
βιᾶται
καὶ
κύριον
εὐδαιμονίας,
ἐπὶ
|
τοῦτο |
δὴ
τρεπτέον
ὅλως·
πρόθυρα
μὲν |
[376] |
αὐτοῦ
ἀγαθὸν
πεπόνθῃ.
ἢ
οὔπω
|
τοῦτο |
ἐθαύμασας;
Οὐ
πάνυ,
ἔφη,
μέχρι |
[382] |
ἀληθῶς
ψεῦδος,
εἰ
οἷόν
τε
|
τοῦτο |
εἰπεῖν,
πάντες
θεοί
τε
καὶ |
[374] |
ἂν
εἷς
γένοιτο
μὴ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
ἐκ
παιδὸς
ἐπιτηδεύων,
ἀλλὰ
παρέργῳ |
[360] |
καὶ
στρέψαντα
φανερὸν
γενέσθαι.
καὶ
|
τοῦτο |
ἐννοήσαντα
ἀποπειρᾶσθαι
τοῦ
δακτυλίου
εἰ |
[376] |
ἔφη·
οὐ
γὰρ
ἐννοῶ.
Καὶ
|
τοῦτο, |
ἦν
δ’
ἐγώ,
ἐν
τοῖς |
[375] |
τοὺς
ἀγνῶτας
τοὐναντίον.
Οἶδα
μέντοι.
|
Τοῦτο |
μὲν
ἄρα,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[367] |
(οὐδὲν
ἄλλο
σκοπῶν
διελήλυθας
ἢ
|
τοῦτο. |
μὴ
οὖν
ἡμῖν
ἐνδείξῃ
μόνον |
[368] |
Αρίστωνος,
κλεινοῦ
θεῖον
γένος
ἀνδρός·
|
τοῦτό |
μοι,
ὦ
φίλοι,
εὖ
δοκεῖ |
[379] |
βλάπτει
κακόν
τι
ποιεῖ;
Οὐδὲ
|
τοῦτο. |
Ο
δέ
γε
μηδὲν
κακὸν |
[379] |
Ορθῶς,
ἔφη·
ἀλλ’
αὐτὸ
δὴ
|
τοῦτο, |
οἱ
τύποι
περὶ
θεολογίας
τίνες |
[371] |
δ’
ὅς,
ἀλλὰ
εἰσὶν
οἳ
|
τοῦτο |
ὁρῶντες
ἑαυτοὺς
ἐπὶ
τὴν
διακονίαν |
[378] |
ἕτερος
ἑτέρῳ
ἀπήχθετο
οὐδ’
ἔστιν
|
τοῦτο |
ὅσιον,
τοιαῦτα
λεκτέα
μᾶλλον
πρὸς |
[377] |
τις
μὴ
καλῶς
ψεύδηται.
Τί
|
τοῦτο; |
(Οταν
εἰκάζῃ
τις
κακῶς
(οὐσίαν) |
[383] |
Πολλὰ
ἄρα
Ομήρου
ἐπαινοῦντες,
ἀλλὰ
|
τοῦτο |
οὐκ
ἐπαινεσόμεθα,
τὴν
τοῦ
ἐνυπνίου |
[375] |
ψυχῆς,
ὅτι
γε
θυμοειδῆ.
Καὶ
|
τοῦτο. |
Πῶς
οὖν,
ἦν
δ’
ἐγώ, |
[376] |
ἔγωγε
προσδοκῶ
προὔργου
εἶναι
εἰς
|
τοῦτο |
ταύτην
τὴν
σκέψιν.
Μὰ
Δία, |
[360] |
ἂν
ἴοιεν
ἀμφότεροι.
καίτοι
μέγα
|
τοῦτο |
τεκμήριον
ἂν
φαίη
τις
ὅτι |
[357] |
Εστιν
γὰρ
οὖν,
ἔφην,
καὶ
|
τοῦτο |
τρίτον.
ἀλλὰ
τί
δή;
Εν |
[375] |
που
τῶν
γενναίων
κυνῶν,
ὅτι
|
τοῦτο |
φύσει
αὐτῶν
τὸ
ἦθος,
πρὸς |
[373] |
Σώκρατες.
Πολεμήσομεν
δὴ
τὸ
μετὰ
|
τοῦτο, |
ὦ
Γλαύκων;
ἢ
πῶς
ἔσται; |
[382] |
γ’
ἄν,
ὃ
νυνδὴ
ἔλεγον,
|
τοῦτο |
ὡς
ἀληθῶς
ψεῦδος
καλοῖτο,
ἡ |
[368] |
δοκεῖ
ἔχειν·
πάνυ
γὰρ
θεῖον
|
πεπόντοῦτό |
μοι,
ὦ
φίλοι,
εὖ
δοκεῖ |
[360] |
ἀρχὴν
οὕτω
κατασχεῖν.
εἰ
οὖν
|
δύο |
τοιούτω
δακτυλίω
γενοίσθην,
καὶ
τὸν |