Chapitre |
[14] |
ἥκιστ´’
ἔφην
ἐγώ
τὴν
φίλην
|
καὶ |
ἀγαθὴν
κουροτρόφον‘
ἀλλ´
ἄμυνε·
σὸς |
[34] |
πρὸς
αὐτούς,
ἧκον
δὲ
πολλοὶ
|
καὶ |
ἀγαθοὶ
τῶν
πολιτῶν
ὁμοῦ
καὶ |
[27] |
ἀναγκαίων
καὶ
κινδύνευε
μετὰ
πολλῶν
|
καὶ |
ἀγαθῶν
πολιτῶν
ὑπὲρ
ἐλευθερίας
καὶ |
[27] |
πρὸς
Χάρωνα
καὶ
κελεύειν
ἀνοίγειν
|
καὶ |
ἀγανακτεῖν
βράδιον
ὑπακουόντων.
θορυβηθεὶς
οὖν |
[5] |
ἔφη
παρέτυχον,
καὶ
πολλὰ
δυσανασχετῶν
|
καὶ |
ἀγανακτῶν
πρὸς
τοὺς
πολίτας
ἐγκατελείφθην |
[24] |
καθ´
αὑτὸν
ἀσκεῖ
καὶ
τρέφει
|
καὶ |
ἀγαπᾷ
διαφερόντως,
οὕτω
καὶ
ἡμῶν |
[27] |
ὦ
ἄνδρες,
ἐμοὶ
μόνος
ἐστὶ
|
καὶ |
ἀγαπητός,
ὥσπερ
ἴστε·
τοῦτον
ὑμῖν |
[14] |
(καλὴ
γὰρ
καὶ
φιλόσοφος)
δέχομαι
|
καὶ |
ἀγαπῶ
διαφερόντως,
ἥκεις
δὲ
φάρμακα |
[24] |
συμβόλων
εὐθύνοντες·
ὧν
οἱ
πολλοὶ
|
καὶ |
ἀγελαῖοι
παντάπασιν
ἀπείρως
ἔχουσιν.
οὐδὲ |
[5] |
τῶν
χαρακτήρων
ἐμφερέστατος
Αἰγυπτίοις·
διὸ
|
καὶ |
Ἀγησίλαος,
ὡς
ἔφασαν,
ἐξέπεμψεν
ἀντίγραφα |
[30] |
καὶ
τὰς
τῶν
πολεμίων
μαλακίας
|
καὶ |
ἀγνοίας
ταῖς
ἡμετέραις
ἐπανισοῦσα
τόλμαις |
[22] |
παίδευσιν
ἀστείαν,
οὐκ
ἄγαν
σκληρὸν
|
καὶ
|
ἄγριον
παρεχομέναις
τὸ
ἄλογον·
τοὺς |
[1] |
ἀποκρίσεις
τοῦ
δήμου
λάβωμεν,
ἀντιτείνειν
|
καὶ |
ἀγροικίζεσθαι
πρὸς
εὐγνώμονα
καὶ
φίλον |
[3] |
διὰ
τῶν
πολιτῶν
ἄκριτον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
αἵματος
ἐμφυλίου
καὶ
σφαγῆς
τὴν
|
[22] |
τελευτὴ
συνέπεσε,
πλὴν
ὅσαι
μιαραὶ
|
καὶ |
ἀκάθαρτοι·
ταύτας
δ´
ἀστράπτουσα
καὶ |
[27] |
σώματα
διαφθεῖραι
τοῖς
ἐχθίστοις
ἀνάνδρως
|
καὶ |
ἀκλεῶς,
ἀλλ´
ἀμύνασθε
τὰς
ψυχὰς |
[9] |
μὲν
ἀνδράσι
καὶ
πρὸς
αὐθάδη
|
καὶ |
ἀκόλαστον
ὄχλον
ἠναγκασμένοις
ζῆν
οὐκ |
[21] |
ἡμῖν
θαυμάσια
πολλὰ
καὶ
ἰδεῖν
|
καὶ |
ἀκοῦσαι.
~Ἔφη
δὲ
καταβὰς
εἰς |
[22] |
ἐπὶ
ταῖς
ἡδοναῖς,
ὅσαι
παράνομοι
|
καὶ
|
ἀκρατεῖς,
αἰσχύνην,
ἀλγηδόνα
καὶ
πληγὴν |
[23] |
εὐλαβές,
ἄπληστον
δὲ
τοῦ
μανθάνειν
|
καὶ
|
ἀκροᾶσθαι·
διὸ
καὶ
Σπίνθαρος
ὁ |
[22] |
πάθεσιν,
ἀλλοιούμενον
τρέπεται
καθ´
ἡδονὰς
|
καὶ |
ἀλγηδόνας
εἰς
τὸ
ἄλογον.
μίγνυται |
[22] |
ὥσπερ
θρέμμα
πρᾶον
ἄνευ
πληγῆς
|
καὶ |
ἀλγηδόνος
ὑπὸ
συμβόλων
ὀξέως
καὶ |
[5] |
σῆμα
καὶ
χοὰς
ποιησόμενος
Ἀλκμήνῃ
|
καὶ |
Ἀλέῳ
κατὰ
δή
τινα
χρησμόν, |
[22] |
οἷον
ἐκ
δεσμοῦ
σπαραττομένους,
δυσπειθέσι
|
καὶ |
ἀναγώγοις
δι´
ἀπαιδευσίαν
ζυγομαχεῖν
ἤθεσι, |
[3] |
αὑτὸν
κελεύει
φόνου
καθαρὸν
ὄντα
|
καὶ |
ἀναίτιον
ἐφεστάναι
τοῖς
καιροῖς
μετὰ |
[22] |
πλῆρες
οὐχ
ἡσυχάζοντος
ἀλλ´
ἐκταραττομένου
|
καὶ |
ἀνακλύζοντος
πολλάκις·
ὅθεν
ἀκούεσθαι
μυρίας
|
[32] |
ἐνέδωκε
τὴν
θύραν,
ἐμπεσόντες
ἀθρόοι
|
καὶ |
ἀνατρέψαντες
τὸν
ἄνθρωπον
ἵεντο
δρόμῳ |
[22] |
τοὺς
δ´
οἷον
ἀναλάμποντας
πάλιν
|
καὶ |
ἀναφαινομένους
κάτωθεν,
ἀχλύν
τινα
καὶ |
[15] |
καὶ
φιλοδοξίαν
ἀποχαῖς
ὧν
ἐφίενται
|
καὶ |
ἀνείρξεσιν
εἰς
τέλος
καταλυθείσας·
ἢ |
[25] |
τὸν
πότον,
ἔπεισε
πρὸς
ῥᾳθυμίαν
|
καὶ |
ἄνεσιν
τραπέσθαι
μετὰ
τῶν
εἰωθότων |
[22] |
πᾶσα
νοῦ
μετέσχεν,
ἄλογος
δὲ
|
καὶ |
ἄνους
οὐκ
ἔστιν,
ἀλλ´
ὅσον |
[6] |
δυσχεραίνων
ἐχθρός
ἐστι
τῶν
ἀνόμων
|
καὶ |
ἀνυπευθύνων
δυναστειῶν.
ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν |
[22] |
κλωθομένοις
ἀτράκτοις
ὁμοίως
ἕλικα
τεταραγμένην
|
καὶ |
ἀνώμαλον
ἕλκοντας,
οὐ
δυναμένους
καταστῆσαι |
[27] |
πρὸς
δὲ
τὴν
ὑποψίαν
ἠγανακτοῦμεν
|
καὶ
|
ἀπάγειν
ἐκελεύομεν
τὸν
παῖδα.
τὸ |
[20] |
δ´
ὁ
νοῦς
καθαρὸς
ὢν
|
καὶ |
ἀπαθής,
τῷ
σώματι
(μὴ)
μικρὰ |
[20] |
φρονεῖν
ὁμοίως
κινοῦσι,
θαυμαστὸν
ἡγοῦνται
|
καὶ |
ἄπιστον·
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις |
[15] |
εὐωχεῖσθαι
παραδόντες
αὐτοὶ
τὰ
λιτὰ
|
καὶ |
ἁπλᾶ
προσφέρησθε
κεκολασμέναις
ἤδη
ταῖς |
[9] |
λόγου
περιβάλλεσθαι,
τὸ
ἀφελὲς
τοῦτο
|
καὶ
|
ἄπλαστον
ὡς
ἐλευθέριον
καὶ
μάλιστα |
[11] |
κόμπου
τὸ
τοιοῦτον,
οὐκ
ἀληθείας
|
καὶ |
ἁπλότητος
οἷς
τὸν
ἄνδρα
μέγαν |
[15] |
πάλιν
ὁ
πλοῦτος
οὕτως
ἄτιμος
|
καὶ |
ἀπόβλητος.
οὐ
γὰρ
οὖν’
εἶπεν |
[15] |
πότερον
ἄσκησιν
ἢ
μᾶλλον
ἔργον
|
καὶ
|
(ἀπόδειξιν
ἀσκήσεως
εἶναι
νομίζεις;
ἔργον’ |
[15] |
εἶναι
νομίζεις;
ἔργον’
εἶπεν
ἐγὼ
|
καὶ |
ἀπόδειξιν.
ἄσκησιν
δὲ
καὶ
μελέτην |
[15] |
περιτταῖς
προσάγοντας
ἐπιθυμίαις
ἐκπονεῖν
χρὴ
|
καὶ |
ἀποκόπτειν
αὐτὰς
ἀνείρξεσι
καὶ
κατοχαῖς
|
[24] |
ἀλλ´
ἀεί
τιν´
ἄριστον
ἐξαιρῶν
|
καὶ |
ἀποκρίνων
καθ´
αὑτὸν
ἀσκεῖ
καὶ |
[22] |
βραχέα,
πολλαχῆ
δὲ
καὶ
ὑπερχεῖσθαι
|
καὶ |
ἀπολείπειν
αὖθις
οὐ
μεγάλας
ἐκβολὰς |
[14] |
ἂν
ᾤου
δεῖν
ἐκεῖνα
διδόναι
|
καὶ |
ἀπολείπειν
μὴ
δεομένοις,
οὕτω
σύμμαχος |
[22] |
ὥστ´
ἐπὶ
πλεῖστον
ἀνακοπτομένην
κοχλάζειν
|
καὶ |
ἀπολευκαίνεσθαι
τὴν
γλαυκότητα.
ταῦτα
μὲν |
[3] |
ἀρετὴν
ἀξιῶν
διαφέρειν
ἀμβλύς
ἐστι
|
καὶ |
ἀπρόθυμος
τοῦτον
ἤ
τινα
βελτίονα |
[15] |
γυμνασίων
παρασκευὴν
τοῦ
σώματος,
οὕτω
|
καὶ |
ἀρετῆς
ὁμολογεῖς
τὸ
μὲν
ἔργον |
[27] |
καὶ
ἀγαθῶν
πολιτῶν
ὑπὲρ
ἐλευθερίας
|
καὶ |
ἀρετῆς·
πολλὴ
δ´
ἐλπὶς
ἔτι |
[34] |
Λακεδαιμονίων
οἱ
γέροντες,
Ἑρμιππίδαν
δὲ
|
καὶ |
Ἄρκεσον
ἀπέκτειναν
εὐθὺς
ἐν
Κορίνθῳ
|
[17] |
ἐφεδρεύει
τῇ
νυκτὶ
νήφων
Ἑρμιππίδας
|
καὶ |
Ἄρκεσος)
τί
σπεύδομεν
κατάγειν
φίλους |
[11] |
ἔχοντος
ἀλλ´
ὑπὸ
μείζονος
ἐπιστασίας
|
καὶ |
ἀρχῆς
ἀγομένου
πρὸς
τὸ
καλόν. |
[11] |
ὀρθῆς
καὶ
ἰσχυρᾶς
ἀφειμέναι
κρίσεως
|
καὶ |
ἀρχῆς·
πενίᾳ
γὰρ
ἐμμεῖναι
παρὰ |
[22] |
τῆς
ψυχῆς
ὑπὸ
τοῦ
κρατοῦντος
|
καὶ |
ἄρχοντος
ἐπιστομιζομένης,
μέχρι
ἂν
οὕτω |
[13] |
πλεῦσαι,
κομιδῇ
δὲ
διὰ
γῆρας
|
καὶ |
ἀσθένειαν
ἐλλείπων
ἐπέσκηψε
μάλιστα
μὲν |
[24] |
μὲν
Τιμάρχου
λόγον
ὥσπερ
ἱερὸν
|
καὶ |
ἄσυλον
ἀνακεῖσθαί
φημι
τῷ
θεῷ |
[1] |
τὰ
πεπραγμένα
μαθεῖν
σπουδάζοντος
ἐμέ
|
καὶ
|
ἀσχολίας
ὑπέρτερον
θέσθαι’
κατὰ
Πίνδαρον |
[28] |
λόγους
τἀνδρός,
αὐτὸς
δ´
ἄδακρυς
|
καὶ |
ἄτεγκτος
ἐγχειρίσας
Πελοπίδᾳ
τὸν
υἱὸν |
[11] |
πείρᾳ
βεβαιωσάμενον
ἐν
τοῖς
ἀδήλοις
|
καὶ |
ἀτεκμάρτοις
τῷ
λογισμῷ
ῥοπὴν
ἐπάγειν; |
[1] |
γὰρ
ἐοικέναι
τοὺς
μὲν
ἰδιώτας
|
καὶ |
ἀτέχνους
θεατὰς
ὄχλον
ὁμοῦ
πολὺν |
[14] |
γὰρ
ἂν
οὕτως
ἡ
χάρις
|
καὶ |
ἄτιμος
ἡ
κτῆσις
εἴη.
τί |
[17] |
κίνδυνον
ἐξ
ἐνυπνίου
μάλα
δυσχεροῦς
|
καὶ
|
ἀτόπου.
τῆς
γὰρ
ἄλλης
νυκτὸς |
[1] |
οἱ
δ´
ἄλλοι
τῆς
ἑταιρίας
|
καὶ |
αὐτοὶ
τῆς
ἡμετέρας
πάντες·
ὥστε |
[10] |
ἐπεσπάσαντο
Χάριλλον
τὸν
αὐλητὴν
ἥκοντα
|
καὶ |
αὐτὸν
μετ´
ἐμοῦ
εἰς
Ἀθήνας |
[14] |
ὢν
ἐραστὴς
ἄνδρα
δημότην
ἐλευθέρας
|
καὶ |
αὐτονόμου
(πόλεως
ἐπείρα
διὰ
χρη| |
[5] |
ὑμῖν
ἀνοιχθέντος,
εἰ
δὴ
παρεγένου
|
καὶ |
αὐτός,
ὅτε
πέμψας
Ἀγησίλαος
εἰς |
[11] |
ὁ
πατήρ
ἀλλὰ
μήν’
ἔφη
|
καὶ |
αὐτός,
ὦ
Γαλαξίδωρε,
Μεγαρικοῦ
τινος |
[5] |
ἱερουργίας,
ὧν
τὰ
σημεῖα
συγχέουσι
|
καὶ |
ἀφανίζουσιν,
ὑπὸ
σκότος
ἀπέρχονται
χωρισθέντες. |
[12] |
Πολύμνι,
θαυμάζοντα
Σωκράτους
ἀνδρὸς
ἀτυφίᾳ
|
καὶ |
ἀφελείᾳ
μάλιστα
δὴ
φιλοσοφίαν
ἐξανθρωπίσαντος, |
[17] |
κύκλῳ
παρεῖναι,
τὴν
δὲ
μυκᾶσθαι
|
καὶ |
ἀφιέναι
φωνάς
τινας
ἀνάρθρους,
τέλος |
[22] |
ἐκτετμημένης
σφαίρας,
φοβερὸν
δὲ
δεινῶς
|
καὶ |
βαθύ,
πολλοῦ
σκότους
πλῆρες
οὐχ |
[13] |
καὶ
τῶν
συνεστώτων
φίλων
Ἰσμηνόδωρον
|
καὶ |
Βακχυλίδαν
καὶ
Μέλισσον
τὸν
αὐλητήν, |
[5] |
ἀλλ´
ἴδιός
τις
ὁ
τύπος
|
καὶ |
βαρβαρικὸς
τῶν
χαρακτήρων
ἐμφερέστατος
Αἰγυπτίοις· |
[6] |
ἡμᾶς
ὦ
Ἡράκλεις,
εἶπεν
ἀγρίων
|
καὶ |
βαρβάρων
ἠθῶν·
εἶτ´
οὐχ
ὑπέρευ |
[20] |
νεῦρα
καὶ
σάρκες
ὑγρῶν
περίπλεαι
|
καὶ |
βαρὺς
ὁ
ἐκ
τούτων
ὄγκος |
[14] |
πυθόμενος
ἡμᾶς
ἔπλευσας
(ἡμᾶς)
ὅπλοις
|
καὶ |
βέλεσιν
ὠφελήσων,
εἶτα
φιλίαν
καὶ
|
[22] |
τοῖς
ἁμαρτήμασιν,
εἶτα
πάλιν
ἀντιτείνοντας
|
καὶ |
βιαζομένους.
τὸν
μὲν
γὰρ
σύνδεσμον
|
[1] |
φόβῳ
κατεῖργον
ἄρχοντες
αὐτοὶ
παρανόμως
|
καὶ |
βιαίως,
ἔγνωμεν
ἐνταῦθα
τῶν
περὶ |
[15] |
ἕνεκα
κενῶν
δοξῶν,
ἰσχὺν
δὲ
|
καὶ |
βίαν
ὑπὸ
χρόνου
καὶ
συνηθείας |
[15] |
ἡδοναῖς
μεγάλαις
μὲν
ἀτόποις
δὲ
|
καὶ
|
βλαβεραῖς
οἷόν
τε
τὴν
διάνοιαν |
[2] |
ἠκροᾶτο
συγκαθιεὶς
μετὰ
τῶν
νέων
|
καὶ |
βουλόμενος
ἡμᾶς
ἐν
λόγοις
διάγειν |
[22] |
αὗται
μὲν
οὖν
ὀψέ
ποτε
|
καὶ |
βραδέως
ἄγονται
καὶ
καθίστανται
πρὸς |
[22] |
μάλιστα,
πῆ
δ´
ἀραιὰ
τενάγη
|
καὶ |
βραχέα,
πολλαχῆ
δὲ
καὶ
ὑπερχεῖσθαι |
[25] |
μικρὸν
οἶμαί
τι
μετ´
ἐμοῦ
|
καὶ |
Γαλαξιδώρου
βούλεταί
σοι
διαλεχθῆναι
(ὁ) |
[20] |
τοιαύτη
σύνεσις
γίγνεται
δι´
ἡσυχίαν
|
καὶ |
γαλήνην
τοῦ
σώματος,
ὅταν
καθεύδωσι, |
[5] |
καιρόν’
ἔφη
καὶ
ὥσπερ
ἐπίτηδες·
|
καὶ |
γὰρ
ἐβουλόμην
πυθέσθαι,
τίν´
ἦν |
[21] |
ὁ
Θεόκριτος,
ἀλλὰ
δίελθ´
αὐτά·
|
καὶ |
γὰρ
εἰ
μὴ
λίαν
ἀκριβῶς, |
[32] |
Λεοντίδην
ἐπέσφαξε
θερμῷ
τῷ
Κηφισοδώρῳ·
|
καὶ |
γὰρ
εἶδε
πίπτοντα
τὸν
ἐχθρὸν |
[27] |
(ὡς
ἀγόμενος.
οὕτως’
ἔφη
ποίει·
|
καὶ |
γὰρ
ἡμᾶς
δεῖ
τοῖς
ὑπὸ |
[15] |
ἀργύριον,
οὗτος
ἀσκεῖ
πρὸς
φιλαργυρίαν
|
(καὶ |
γὰρ
ὁ
νόμος
ἴσως
ἐνταῦθα
|
[2] |
ἀλλοτρίους
παντάπασι
τῆς
τοιαύτης
διατριβῆς.
|
καὶ |
γὰρ
ὁ
Σιμμίας
πολὺν
χρόνον
|
[17] |
ἀλλ´
ὅσον
ἐξοσιώσασθαι
τὰ
θεῖα;
|
καὶ |
γὰρ
οἱ
μάντεις
τῇ
Δήμητρι
|
[17] |
οὐδέν’
ἔφη
καινόν,
ὦ
Καφισία·
|
καὶ |
γὰρ
προῄδειν
καὶ
προύλεγον
ὑμῖν
|
[6] |
καινότατον
ἱστορήκοι
τύραννον‘
ἔφη
γέροντα.
|
καὶ |
γὰρ
ᾧ
μηδὲν
ἰδίᾳ
συμβέβηκεν |
[1] |
τῆς
καθόδου
τῶν
φυγάδων
ἐπιστάμεθα.
|
καὶ |
γάρ,
ὡς
οἱ
περὶ
Ἀρχίαν |
[22] |
καὶ
κατηκόων
εὐθὺς
ἐξ
ἀρχῆς
|
καὶ |
γενέσεως
τοῦ
οἰκείου
δαίμονος
καὶ |
[13] |
δ´
ἄλλων
ὡς
ἕκαστος
ἔτυχε
|
καὶ |
γενομένης
σιωπῆς
ὁ
Σιμμίας
τὸν |
[20] |
γὰρ
ἀὴρ
φθόγγοις
ἐνάρθροις
τυπωθεὶς
|
καὶ |
γενόμενος
δι´
ὅλου
λόγος
καὶ |
[24] |
διάνοιαν
οἱ
μὲν
ἐκτὸς
αἰσθάνονται
|
καὶ |
γιγνώσκουσι
πυρσοῖς
τισι
καὶ
κηρύγμασι |
[13] |
προσαγορεύειν;
ἀρχὴ
γάρ
τις
ἐντυχίας
|
καὶ |
γνώσεως
αὕτη
συνήθης.
καὶ
ὁ |
[22] |
κλαυθμὸν
βρεφῶν
καὶ
μεμιγμένους
ἀνδρῶν
|
καὶ |
γυναικῶν
ὀδυρμούς,
ψόφους
δὲ
παντοδαποὺς |
[18] |
ὑπ´
ὀργῆς,
εἶτ´
ὄχλου
γειτόνων
|
καὶ |
γυναικῶν
συνδραμόντος
αἴσχιστα
ποιήσας
καὶ |
[20] |
πλὴν
οἷς
ἔπεστιν
ἴδιόν
τι
|
καὶ |
δαιμόνιον
ὥσπερ
εἴρηται
φέγγος.
καίτοι |
[20] |
ψυχήν,
οὓς
δὴ
καὶ
ἱεροὺς
|
καὶ |
δαιμονίους
ἀνθρώπους
καλοῦμεν.
οἱ
δὲ
|
[33] |
ἐντυγχάνοντας
ὁ
παρ´
αὐτῶν
ἔλεος
|
καὶ |
δάκρυα
καὶ
δεήσεις
σωφρόνων
γυναικῶν. |
[30] |
δὲ
τούτοις
ἦν
καὶ
Πελοπίδας
|
καὶ
|
Δαμοκλείδας
καὶ
Κηφισόδωρος)
Χάρων
δὲ |
[33] |
παρ´
αὐτῶν
ἔλεος
καὶ
δάκρυα
|
καὶ |
δεήσεις
σωφρόνων
γυναικῶν.
~Ἐν
δὲ |
[30] |
συνέδραμε
τὸ
ἔργον,
ὀξὺν
ἐπιφέρουσα
|
καὶ |
δεινὸν
ἀνελπίστου
περιπετείας
ἀγῶνα.
τοῦ |
[17] |
τέλος
δὲ
πῦρ
λάμψαι
πολὺ
|
καὶ |
δεινὸν
ἐξ
αὐτῆς
ἔνδοθεν,
ὡς |
[9] |
θεῖα·
φασμάτων
δὲ
καὶ
μύθων
|
καὶ |
δεισιδαιμονίας
ἀνάπλεω
φιλοσοφίαν
ἀπὸ
Πυθαγόρου |
[9] |
ἐστὶν
εὑρεῖν
ἄνδρα
καθαρεύοντα
τύφου
|
καὶ |
δεισιδαιμονίας.
οἱ
μὲν
γὰρ
ἄκοντες
|
[19] |
ἀλλ´
ἐγὼ
προσαγορεύσας
τὸν
Ἱπποσθενείδαν
|
καὶ
|
δεξιωσάμενος
ἐθάρρυνον,
ὡς
καὶ
τῶν |
[14] |
πολὺ
χρυσίον
ἔναγχος
πρὸς
ἡμᾶς
|
καὶ |
δεομένῳ
λαβεῖν
ἀγροικότερος
ἐφάνην
ἀποκρινόμενος
|
[32] |
τὸν
Κηφισόδωρον
εἰς
τὸν
λαγόνα
|
καὶ |
δευτέρῳ
τῷ
Πελοπίδᾳ
συμπεσὼν
μέγα |
[12] |
τέχνης
καταφρονεῖται
τὸ
μικροῖς
μεγάλα
|
καὶ |
δι´
ὀλίγων
πολλὰ
προμηνύειν.
ἀλλ´
|
[22] |
μὲν
ὅλαι
κατέδυσαν
εἰς
σῶμα,
|
καὶ |
δι´
ὅλων
ἀναταραχθεῖσαι
τὸ
σύμπαν |
[7] |
καὶ
κακῶν
μεθεμένους
Μούσαις
ὁμιλεῖν
|
καὶ |
διὰ
λόγων
καὶ
μαθημάτων
τὰ |
[18] |
ἐστι
τῶν
Μέλωνος
ἁρματηλατῶν
ἐπιστάτης
|
καὶ |
διὰ
Μέλωνα
τὴν
πρᾶξιν
ἀπ´ |
[32] |
ἔγνω
γε
τὸν
λύχνον
καταβαλεῖν
|
καὶ |
διὰ
σκότους
συμμῖξαι
τοῖς
ἐπιφερομένοις, |
[31] |
καθωσιωμένον
ὑπὲρ
αὐτῆς·
ὡς
δὲ
|
καὶ
|
διὰ
τὸν
οἶνον
οὐκ
ἦν |
[26] |
τε
ψῦχος
ἐπέτεινε
πνεύματος
γενομένου,
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
τῶν
πολλῶν
τάχιον |
[31] |
πότον
ἐλπίδος
διαπαιδαγωγησάσης
προσμίξαντες
ἡμεῖς
|
καὶ |
διὰ
τῶν
οἰκετῶν
εὐθὺς
ὠσάμενοι |
[13] |
παρ´
ὑμῖν,
ὦ
Πολύμνι,
θεραπείας
|
καὶ |
διαίτας
τοῦ
ἀνδρὸς
οἱ
σαφῶς |
[17] |
τὰ
πᾶσι
δόξαντα
μόνος
ἀνῄρηκας
|
καὶ |
διακεκώλυκας
ἐκπέμψας
ἱππέα
πρὸς
τοὺς |
[22] |
δι
εκ–
πλεῖν
κατὰ
πόρον
|
καὶ |
διακομίζεσθαι
πέραν
τοῦ
ῥεύματος,
ἄλλας |
[25] |
τὸ
γυμνάσιον
ἐνετυγχάνομεν
τοῖς
φίλοις,
|
καὶ |
διαλαμβάνων
ἄλλος
ἄλλον
ἐν
τῷ |
[6] |
τῆς
δεήσεως,
οἶμαι,
μάλα
σύννουν
|
καὶ |
διαλελυπημένον·
ἀποβλέψας
δὲ
πρὸς
ἅπαντας |
[13] |
σκοποῦ
βάλλοντα
καὶ
τυχεῖν
ἡδὺ
|
καὶ |
διαμαρτάνειν
ἀνιαρὸν
ὡς
ἀνδρὸς
εὖ |
[32] |
τῷ
Πελοπίδᾳ
πρὸς
τὸν
Λεοντίδην
|
καὶ |
διαξιφισμὸς
ἐν
ταῖς
θύραις
τοῦ |
[20] |
φωνῆς
φάσκουσι
προσέχοντι
τὸν
νοῦν
|
καὶ |
διαπυνθανομένῳ
μετὰ
σπουδῆς.
ὅθεν
ἡμῖν |
[10] |
Ἀνδοκίδου
βαδίζων
ἅμα
τι
διερωτῶν
|
καὶ |
διασείων
τὸν
Εὐθύφρονα
μετὰ
παιδιᾶς. |
[30] |
Ἀρχίαν
καὶ
Φίλιππον
ἀναχωρήσαντος
οἴκαδε
|
καὶ |
διασκευάζοντος
ἡμᾶς
ἐπὶ
τὴν
πρᾶξιν |
[11] |
τὸν
ἄνδρα
μέγαν
ὡς
ἀληθῶς
|
καὶ
|
διαφέροντα
τῶν
πολλῶν
γεγονέναι
δοκοῦμεν, |
[3] |
ἐμπλῆσαι
τὴν
πόλιν
ὅλην
φόνων
|
καὶ |
διαφθεῖραι
πολλοὺς
τῶν
ἰδίᾳ
διαφόρων |
[33] |
Βοιωτῶν
ἔθεσιν
ἐξέτρεχον
πρὸς
ἀλλήλας
|
καὶ |
διεπυνθάνοντο
παρὰ
τῶν
ἀπαντώντων,
αἱ |
[13] |
οἰκίᾳ
πῦρ
οἱ
Κυλώνειοι
περιένησαν
|
καὶ |
διέφθειραν
ἐν
ταὐτῷ
πάντας
πλὴν |
[15] |
ἔστιν
οὖν
τις,
ὦ
φίλε,
|
καὶ |
δικαιοσύνῃ
πρὸς
φιλοπλουτίαν
καὶ
φιλαργυρίαν |
[15] |
λόγος
ἀπείργοι
τὴν
ἐκ
καλῶν
|
καὶ |
δικαίων
κτῆσιν,
ὦ
Ἐπαμεινώνδα;
μᾶλλον
|
[26] |
σημεῖον
ἐδόκει
καλὸν
πρὸς
ἀσφάλειαν
|
καὶ |
δόξαν,
ὡς
λαμπρῶν
ἀκινδύνων
δὲ |
[24] |
τινες,
κύκνους
μὲν
(γὰρ)
ἱεροὺς
|
καὶ |
δράκοντας
καὶ
κύνας
καὶ
ἵππους |
[5] |
ψέλλιον
δὲ
χαλκοῦν
οὐ
μέγα
|
καὶ |
δύ´
ἀμφορεῖς
κεραμεοῖ
γῆν
ἔχοντες |
[7] |
τὰς
γραμμὰς
ἠσκημένης
ἔργον
εἶναι
|
(καὶ) |
δυεῖν
μέσων
ἀνάλογον
λῆψιν,
ᾗ |
[20] |
Φειδόλαον
ἥψαντο,
διαποροῦντες
τίνος
οὐσίας
|
καὶ |
δυνάμεως
εἴη
τὸ
Σωκράτους
λεγόμενον |
[20] |
ἄνθρωποι
συμβόλοις
εἴδωλα
τῶν
νοουμένων
|
καὶ |
εἰκόνας
ὁρῶσιν,
αὐτὰ
δ´
οὐ |
[7] |
γραμμάτων
τὸν
θεὸν
ἄγειν
σχολὴν
|
καὶ |
εἰρήνην
διὰ
φιλοσοφίας
ἀγωνιζομένους
ἀεί, |
[14] |
καὶ
βέλεσιν
ὠφελήσων,
εἶτα
φιλίαν
|
καὶ
|
εἰρήνην
εὗρες,
οὐκ
ἂν
ᾤου |
[13] |
οἴχοιτο
μακαριστός,
ἀπεστάλην
ἐγὼ
νέος
|
καὶ |
εἷς
ὑπὸ
πολλῶν
καὶ
πρεσβυτέρων, |
[7] |
συμφιλοσοφοῦντες
διετρίβομεν
ἐγὼ
καὶ
Πλάτων
|
καὶ |
Ἐλλοπίων
ὁ
Πεπαρήθιος.
ἧκε
δὲ |
[22] |
καὶ
ἀναφαινομένους
κάτωθεν,
ἀχλύν
τινα
|
καὶ |
ζόφον
ὥσπερ
πηλὸν
ἀποσειομένους,
τὰς |
[21] |
βίον.
~Ἡμῖν
μέν,
ὦ
Φειδόλαε,
|
καὶ |
ζῶντος
Σωκράτους
καὶ
τεθνηκότος
οὕτως |
[21] |
πρότερον
ἡμέραις
αὐτοῦ
τεθνηκότα,
φίλον
|
καὶ |
ἡλικιώτην
γενόμενον.
οὗτος
οὖν
ποθῶν
|
[17] |
τὴν
προπέτειαν
εὐτολμίαν
οἰόμενος
ἀνατρέψῃς
|
καὶ |
ἡμᾶς
καὶ
τὴν
πόλιν,
ἀλλ´ |
[1] |
δὴ
τοῦ
γένους
τῶν
θεατῶν
|
καὶ
|
ἡμᾶς
ὑπολαμβάνων
εἶναι
δίελθέ
τε |
[25] |
εἰς
τὸ
ἐπικάμπειον
τῆς
στοᾶς.
|
καὶ |
ἡμεῖς
περισχόντες
αὐτὸν
ἐπεχειροῦμεν
παρακαλεῖν
|
[12] |
ἀπειρίας
ἐπέλθοι,
οὕτω
σκόπει,
μὴ
|
καὶ |
ἡμεῖς
τῶν
μαντικῶν
ἑκάστου
τὴν
|
[24] |
τρέφει
καὶ
ἀγαπᾷ
διαφερόντως,
οὕτω
|
καὶ |
ἡμῶν
οἱ
ὑπὲρ
ἡμᾶς
τοὺς |
[22] |
ταῦτ´
ἀκούσας
αὐτὸς
ἀκριβέστερον
προσέχειν
|
καὶ |
θεᾶσθαι
τῶν
ἀστέρων
ἀποσαλεύοντας
τοὺς |
[10] |
Πυθαγόρου
λεγομένων
εἰς
μαντικὴν
ἔδοξε
|
καὶ |
θεῖον·
ἀτεχνῶς
γὰρ
οἵαν
Ὅμηρος |
[24] |
οὓς
ἂν
ἄκρως
μακαρίους
τε
|
καὶ |
θείους
ὡς
ἀληθῶς
ἀπεργάσασθαι
βουληθῶσιν· |
[22] |
δαίμονος
καὶ
τὸ
μαντικόν
ἐστι
|
καὶ |
θεοκλυτούμενον
γένος·
ὧν
τὴν
Ἑρμοδώρου |
[17] |
καὶ
κελεύσας
ἐμὲ
καὶ
Χάρωνα
|
καὶ |
Θεόκριτον
ἐξαναστῆναι
προσῆγεν
εἴς
τινα |
[19] |
δὲ
τῆς
οἰκίας
ἐγὼ
δὲ
|
καὶ |
Θεόκριτος
πάλιν
πρὸς
τὸν
Σιμμίαν |
[26] |
τοὺς
περὶ
Δαμοκλείδαν
καὶ
Πελοπίδαν
|
καὶ |
Θεόπομπον
ἐντυχόντες
ἀνελαμβάνομεν,
ἄλλοι
δ´ |
[24] |
ὀνομάζοντες,
ἀνθρώπους
δὲ
θείους
εἶναι
|
καὶ |
θεοφιλεῖς
ἀπιστοῦντες,
καὶ
ταῦτα
τὸν |
[15] |
ἀλλὰ
καὶ
τύχης
κλῆρον
ἀπειπαμένῳ
|
καὶ |
θησαυροῦ
φανέντος
ἐπιπηδῶσαν
ἀποστήσαντι
τὴν |
[32] |
Κηφισοδώρου
πεπτωκότος
ἐν
μέσαις
αὐταῖς
|
καὶ |
θνήσκοντος,
ὥστε
μὴ
δύνασθαι
τοὺς |
[22] |
γυναικῶν
ὀδυρμούς,
ψόφους
δὲ
παντοδαποὺς
|
καὶ |
θορύβους
ἐκ
βάθους
πόρρωθεν
(ἀμυδροὺς |
[34] |
μέρους
ἡσυχάζοντος,
ἀλλὰ
πανταχόθεν
ψόφων
|
καὶ |
θορύβων
ἀναφερομένων,
καταβαίνειν
μὲν
οὐ |
[3] |
Σαμίδαν,
ἀνθρώπους
διαπύρους
πρὸς
ὀργὴν
|
καὶ |
θυμοειδεῖς,
ἐν
νυκτὶ
λαβόντας
ἐξουσίαν |
[17] |
εὐψυχίαν
φιλοκίνδυνον
ἀποδείξασθαι
τοῖς
πολίταις
|
καὶ
|
θυμὸν
ὀλιγωροῦντα
τοῦ
βίου
προῃρήμεθα, |
[28] |
παρῆν
πρὸς
ἡμᾶς
ξίφος
ἔχων
|
καὶ |
θώρακα
σιδηροῦν
ὑπενδεδυμένος
καὶ
πυθόμενος |
[21] |
ὄχλον,
διηγεῖτο
ἡμῖν
θαυμάσια
πολλὰ
|
καὶ |
ἰδεῖν
καὶ
ἀκοῦσαι.
~Ἔφη
δὲ |
[12] |
κληδόνας,
οἷς
καὶ
οἱ
πολλοὶ
|
καὶ |
ἰδιῶται
περὶ
μικρὰ
προσχρῶνται
καὶ |
[24] |
γὰρ
μάντεων
οἰωνοπόλους
τινὰς
καλεῖ
|
καὶ |
ἱερεῖς,
ἑτέρους
δὲ
τῶν
θεῶν |
[20] |
ἔχουσι
τὴν
ψυχήν,
οὓς
δὴ
|
καὶ |
ἱεροὺς
καὶ
δαιμονίους
ἀνθρώπους
καλοῦμεν. |
[34] |
οἰκούντων
ἐργαστήρια
μαχαιροποιῶν.
ἧκε
δὲ
|
καὶ |
Ἱπποσθενείδας
μετὰ
τῶν
φίλων
καὶ |
[24] |
ἱεροὺς
καὶ
δράκοντας
καὶ
κύνας
|
καὶ
|
ἵππους
ὀνομάζοντες,
ἀνθρώπους
δὲ
θείους |
[11] |
ἅπαν,
ὡς
ἂν
ἐξ
ὀρθῆς
|
καὶ |
ἰσχυρᾶς
ἀφειμέναι
κρίσεως
καὶ
ἀρχῆς· |
[20] |
τινὶ
τρόπῳ
πρὸς
αὐτόν,
ὥσπερ
|
καὶ |
καθ´
ὕπνον
οὐκ
ἔστι
φωνή, |
[15] |
πρὸς
ὃ
ἡ
ἄσκησις
ἔργου,
|
καὶ |
καθάπερ
ἀθλητικῆς
ἔργον
μὲν
ἂν |
[30] |
ἡμετέραις
ἐπανισοῦσα
τόλμαις
καὶ
παρασκευαῖς
|
καὶ |
καθάπερ
δρᾶμα
τὴν
πρᾶξιν
ἡμῶν |
[22] |
ἀναχωροῦσα
κατεμίγνυτο
πρὸς
ἀέρα
διαυγῆ
|
καὶ |
καθαρὸν
ἀσμένη,
πρῶτον
μὲν
ἀναπνεῦσαι |
[25] |
τὸ
Θηβαίων
εἶναί
τινας
ἀναιτίους
|
καὶ |
καθαροὺς
τῶν
πεπραγμένων,
οἳ
μᾶλλον |
[20] |
ἀνθρώποις
ἐπιθειάζειν,
εἰ
δ´
ἐγρηγορότας
|
καὶ |
καθεστῶτας
ἐν
τῷ
φρονεῖν
ὁμοίως |
[8] |
ὁ
πατὴρ
ἡμῶν
Πολύμνις
ἐπεισῆλθε
|
καὶ |
καθίσας
παρὰ
τὸν
Σιμμίαν
Ἐπαμεινώνδας’ |
[22] |
ὀψέ
ποτε
καὶ
βραδέως
ἄγονται
|
καὶ
|
καθίστανται
πρὸς
τὸ
δέον.
ἐκ |
[7] |
ἀλλὰ
προστάσσειν
Ἕλλησι
πᾶσι
πολέμου
|
καὶ
|
κακῶν
μεθεμένους
Μούσαις
ὁμιλεῖν
καὶ |
[18] |
τῆς
γυναικός.
ἀγανακτοῦντος
δ´
ἐμοῦ
|
καὶ |
κακῶς
αὐτὴν
λέγοντος
τρέπεται
πρὸς |
[18] |
παντάπασιν
ἐκστατικῶς
ἐν
τῷ
παρόντι
|
καὶ |
κακῶς
ἔχοντος.
~Ἡμᾶς
δέ
τις |
[8] |
αὐτὸν
ὄντα
μετὰ
δὲ
γενναίας
|
καὶ |
καλῆς
ἀφιγμένον
τῆς
προαιρέσεως
ἀποστειλάντων |
[15] |
τὸ
καλῶς
διδόμενον
τιμιώτερον
ὑπάρχει
|
καὶ |
κάλλιον·
οὑτωσὶ
δ´
ἐπίσκεψαι
μεθ´ |
[28] |
Θεόκριτος,
ὡς
τῶν
ἱερῶν
σωτηρίων
|
καὶ |
καλῶν
καὶ
πρὸς
ἀσφάλειαν
ἐχεγγύων
|
[32] |
ἐλθεῖν
ἀνδράσιν
ἐπιφανεστάτοις
τῶν
πολιτῶν
|
καὶ |
κατ´
ἀλκὴν
διαφέρουσιν.
ἀγὼν
δ´ |
[10] |
σύες
ἀπαντῶσιν
ἀθρόαι
βορβόρου
περίπλεαι
|
καὶ |
κατ´
ἀλλήλων
ὠθούμεναι
διὰ
πλῆθος, |
[20] |
ὥστε
θαυμάζειν
οὐκ
ἄξιον,
εἰ
|
καὶ |
κατὰ
(τοῦτο)
τὸ
νοηθὲν
ὑπὸ |
[32] |
τυραννικὸς
εὔρωστος
δὲ
τῇ
ψυχῇ
|
καὶ |
κατὰ
χεῖρα
ῥωμαλέος·
οὐ
μὴν |
[32] |
μέγα
τραῦμα
δοὺς
δὲ
πολλὰ
|
καὶ |
καταβαλὼν
τὸν
Λεοντίδην
ἐπέσφαξε
θερμῷ |
[22] |
καὶ
περιφοίτησιν,
ὥστε
πολλὰ
συνορῶντα
|
καὶ |
κατακούοντα
τῶν
ἐκτὸς
εἰσαγγέλλειν.
οἱ |
[12] |
εἶτα
φαίη
δαιμόνιόν
τι
μηνύειν
|
καὶ |
καταλέγειν
ἐκείνῳ
τῶν
ἱστορικῶν
τούτων |
[28] |
ἕλκοντος
τὸ
ξίφος
τοῦ
Πελοπίδου
|
καὶ |
καταμανθάνοντος.
ἐν
τούτῳ
Κηφισοδώρῳ
Διότονος, |
[6] |
ἐκ
νυκτῶν
ἀνιστάμενον,
ἀκολουθίας
πλήθει
|
καὶ |
κατασκευῇ
σοβαρόν,
αὐτόθι
κατηυλισμένον
ἐπὶ |
[18] |
ἐκείνων.
~Ὑπολαβὼν
δ´
ὁ
Θεόκριτος
|
καὶ |
κατασχὼν
τὸν
Χάρωνα
βουλόμενον
εἰπεῖν |
[33] |
ἱππικὸν
ἔχων
διῆκε
τῶν
πλευρῶν
|
καὶ |
κατέβαλε
πονηρὸν
ἄνθρωπον,
ᾧ
καὶ |
[22] |
ἐκ
δὲ
τῶν
εὐηνίων
ἐκείνων
|
καὶ |
κατηκόων
εὐθὺς
ἐξ
ἀρχῆς
καὶ |
[15] |
χρὴ
καὶ
ἀποκόπτειν
αὐτὰς
ἀνείρξεσι
|
καὶ |
κατοχαῖς
ὑπὸ
τοῦ
λόγου
κολαζομένας. |
[22] |
τὸ
ἄλογον·
τοὺς
δ´
ἄνω
|
καὶ |
κάτω
πολλάκις
ἀνωμάλως
καὶ
τεταραγμένως |
[15] |
τῇ
ψυχῇ
συνειδώς.
τούτων
ἐγὼ
|
καὶ |
Καφισίας
ἐρασταὶ
τῶν
ἀνθρώπων
ὄντες, |
[21] |
ἀγεννὴς
ἄρτι
γεγευμένος
φιλοσοφίας,
ἐμοὶ
|
καὶ
|
Κέβητι
κοινωσάμενος
μόνοις
εἰς
Τροφωνίου |
[20] |
ὁ
ἐκ
τούτων
ὄγκος
ἡσυχάζων
|
καὶ
|
κείμενος,
ἅμα
δὲ
τῷ
τὴν |
[13] |
καὶ
φιλίαν
ἀντιλαμβανόντων.
Λῦσις
δὲ
|
καὶ |
κεῖται
καλῶς
ὑφ´
ὑμῶν,
καὶ |
[15] |
ῥᾴδιον
ᾧτινι
μὴ
πόρρωθεν
δέδεται
|
καὶ |
κεκόλασται
τὸ
φιλοκερδές,
ἀλλ´
ἐν |
[27] |
αὔλειον
ἀπεσταλμένους
σπουδῇ
πρὸς
Χάρωνα
|
καὶ |
κελεύειν
ἀνοίγειν
καὶ
ἀγανακτεῖν
βράδιον |
[7] |
οἷον
ἐφυβρίζοντα
τὴν
ἀμαθίαν
ἡμῶν
|
καὶ |
κελεύοντα
γεωμετρίας
ἅπτεσθαι
μὴ
παρέργως· |
[7] |
Πεπαρήθιος.
ἧκε
δὲ
πέμψαντος
βασιλέως
|
καὶ |
κελεύσαντος
τὸν
Χόνουφιν,
εἴ
τι |
[17] |
Φυλλίδας
δ´
ἐπεισελθὼν
μεθ´
Ἱπποσθενείδου
|
καὶ |
κελεύσας
ἐμὲ
καὶ
Χάρωνα
καὶ |
[32] |
Καλλιστράτου
κομίζοντες.
ὡς
δ´
ἀπαγγείλας
|
καὶ |
κελευσθεὶς
ἀνοῖξαι
τὸν
μοχλὸν
ἀφεῖλε |
[24] |
αἰσθάνονται
καὶ
γιγνώσκουσι
πυρσοῖς
τισι
|
καὶ |
κηρύγμασι
καὶ
ὑπὸ
σαλπίγγων,
τοῖς |
[30] |
ἦν
καὶ
Πελοπίδας
καὶ
Δαμοκλείδας
|
καὶ |
Κηφισόδωρος)
Χάρων
δὲ
καὶ
Μέλων
|
[27] |
ὦ
παῖ,
γευόμενος
ἄθλων
ἀναγκαίων
|
καὶ |
κινδύνευε
μετὰ
πολλῶν
καὶ
ἀγαθῶν
|
[27] |
ὁ
Χάρων,
ἀλλ´
αὐτοῦ
παραμενεῖ
|
καὶ |
κινδυνεύσει
μεθ´
ὑμῶν·
οὐδὲ
γὰρ |
[17] |
τὸν
βοῦν
θύοντες
πολὺν
θόρυβον
|
καὶ |
κίνδυνον
λέγουσι
δημόσιον
ἀποσημαίνειν
τὰ |
[15] |
ἐφείλκυσθε
πάντες
ὑμεῖς,
ὅταν
γυμνασάμενοι
|
καὶ |
κινήσαντες
ὥσπερ
ζῷα
τὰς
ὀρέξεις |
[12] |
(διαδρομὴ
κνηκίδος
ἀραιᾶς
πνεῦμα
σημαίνει
|
καὶ |
κίνησιν
τραχυτέραν
θαλάσσης,
οὕτω
μαντικῇ |
[16] |
ξένης
ὁ
Λῦσις
ἄλλως
κεκήδευται
|
καὶ |
κινητέος
ἐστὶν
ἡμῖν
ὅπως
ἐκεῖ |
[12] |
τοσοῦτο
μαντείας
ἔργον
εἰς
πταρμοὺς
|
καὶ |
κληδόνας,
οἷς
καὶ
οἱ
πολλοὶ
|
[8] |
ἀνελέσθαι
τὰ
λείψανα
τοῦ
σώματος
|
καὶ |
κομίζειν
εἰς
Ἰταλίαν,
εἰ
μή |
[11] |
ἦν
τινος,
ὦ
φίλε,
κενοῦ
|
καὶ |
κόμπου
τὸ
τοιοῦτον,
οὐκ
ἀληθείας
|
[11] |
κληδὼν
ἤ
τι
τοιοῦτον
σύμβολον
|
καὶ |
κοῦφον
ἐμβριθῆ
διάνοιαν
ἐπισπάσασθαι
πρὸς |
[13] |
Λύσιδος
νέων
ὄντων
ἔτι
ῥώμῃ
|
καὶ
|
κουφότητι
διωσαμένων
τὸ
πῦρ,
Φιλόλαος |
[12] |
τοὐναντίον
ἐθαύμαζον
ἀνδρὸς
ἄκρου
διαλέγεσθαι
|
καὶ |
κρατεῖν
ὀνομάτων,
ὥσπερ
Σωκράτης,
εἰ |
[18] |
λαβοῦσα
μόνον
ἅμα
καὶ
φανήσεται
|
καὶ |
κρατήσει.
δυσιερεῖν
δέ
γε
θύοντας |
[13] |
ἄλλους
φίλους
ἤδη
πάλιν
ἀθροιζομένους
|
καὶ |
κρατοῦντας
τῶν
Κυλωνείων,
Λῦσις
δ´ |
[15] |
ἐγὼ
καὶ
πλούτου
χάριν
τε
|
καὶ |
κτῆσιν
εἶναι
νομίζω
τὴν
μὲν |
[12] |
μεγάλους,
οἳ
τοῖς
πάλαι
συνέτυχον,
|
καὶ |
κτίσεις
πόλεων
πράξεις
τε
καὶ |
[12] |
οὐ
μικροῦ
δὲ
σημεῖόν
ἐστι,
|
καὶ |
κυβερνήτῃ
πελαγίου
φθόγγος
ὄρνιθος
ἢ
|
[17] |
καὶ
τοὺς
φίλους
συναγωνιῶντας
εὔχεσθαι
|
καὶ |
κύκλῳ
παρεῖναι,
τὴν
δὲ
μυκᾶσθαι
|
[24] |
μὲν
(γὰρ)
ἱεροὺς
καὶ
δράκοντας
|
καὶ |
κύνας
καὶ
ἵππους
ὀνομάζοντες,
ἀνθρώπους |
[11] |
τὸν
δ´
ἤδη
πράσσοντος
ἐπέχειν
|
καὶ |
κωλύειν
τὴν
ὁρμήν.
ἀλλ´
ἐκεῖνό |
[27] |
Χάρων
θεὶς
τὸν
στέφανον
ἤδη
|
καὶ |
λαβὼν
τὸ
ἱμάτιον
ἕπομαι·
μεθ´ |
[18] |
εἴ
γε
φῶς
μὲν
πολὺ
|
καὶ |
λαμπρὸν
ἐν
τῇ
πόλει
λέγεις |
[11] |
Ἀθήνηθεν,
ὅτι
Σωκράτης
μετ´
Ἀλκιβιάδου
|
καὶ |
Λάχητος
ἐπὶ
Ῥηγίστης
καταβὰς
ἀπονενοστήκοι, |
[18] |
τοῦ
δ´
Ἱπποσθενείδου
νεύσαντος
αὐτῷ
|
καὶ |
λέγειν
κελεύσαντος
εἰς
ἅπαντας
οἶδ´’ |
[1] |
γάρ,
ὡς
οἱ
περὶ
Ἀρχίαν
|
καὶ |
Λεοντίδην
Φοιβίδαν
πείσαντες
ἐν
σπονδαῖς
|
[4] |
τὰς
οἰκίας·
Ἀρχίου
γὰρ
ἅμα
|
καὶ |
Λεοντίδου
προκαταληφθέντων
οἶμαι
τοὺς
ἄλλους |
[20] |
χάριν
καταμιγνὺς
αὑτόν,
εὐαφὴς
ἦν
|
καὶ |
λεπτὸς
ὑπὸ
τοῦ
προσπεσόντος
ὀξέως |
[22] |
δ´
οὐ
καθαρὸν
ἀλλὰ
συγκεχυμένον
|
καὶ |
λιμνῶδες.
τῶν
δὲ
ῥοθίων
τὰς |
[9] |
δοκεῖ
μοι
φιλοσοφώτερον
χαρακτῆρα
παιδείας
|
καὶ |
λόγου
περιβάλλεσθαι,
τὸ
ἀφελὲς
τοῦτο |
[24] |
παντελῶς
ἀτιμάζουσι
τὰ
ἐνταῦθα
πράγματα
|
καὶ |
λόγους
καὶ
σπουδάς,
ἀλλὰ
τοῖς |
[29] |
ἐπίσταμαι
φήμας
τοιαύτας
ῥυείσας
διακενῆς
|
καὶ |
λόγους
ψευδεῖς
ἐνοχλήσαντας
ἡμῖν,
νυνὶ |
[7] |
διὰ
φιλοσοφίας
ἀγωνιζομένους
ἀεί,
Μούσαις
|
καὶ |
λόγῳ
διακρινομένους
περὶ
τῶν
δικαίων |
[9] |
ὥσπερ
πρὸς
τὰ
πράγματα
πεπνῦσθαι
|
καὶ |
λόγῳ
νήφοντι
μετιέναι
τὴν
ἀλήθειαν. |
[2] |
Θήβας
ἀφῖκτο
μύθων
τε
παντοδαπῶν
|
καὶ |
λόγων
βαρβαρικῶν
ὑπόπλεως·
ὧν
ὁπότε |
[1] |
εἰ
πρὸς
ἀκρόασιν
ἅμα
πράξεων
|
καὶ |
λόγων
τοσούτων
εὐκαίρως
ἔχουσιν·
οὐ |
[11] |
ἀνεκαλέσατο,
πολλὰ
δὲ
φίλους
τινὰς
|
καὶ
|
λοχίτας
οἷς
συνέβη
μετ´
αὐτοῦ |
[4] |
Γαλαξίδωρος,
ἐγγὺς
γὰρ
Ἀρχίαν
ἔδειξε
|
καὶ
|
Λυσανορίδαν
τὸν
Σπαρτιάτην
ἀπὸ
τῆς |
[13] |
ἐν
ταὐτῷ
πάντας
πλὴν
Φιλολάου
|
καὶ |
Λύσιδος
νέων
ὄντων
ἔτι
ῥώμῃ |
[7] |
Μούσαις
ὁμιλεῖν
καὶ
διὰ
λόγων
|
καὶ
|
μαθημάτων
τὰ
πάθη
καταπραΰνοντας
ἀβλαβῶς |
[24] |
καθάπερ
ὀχήματα
μεταλαμβάνοντας
αὐτοὺς
ἐξαμιλλᾶσθαι
|
καὶ |
μακροθυμεῖν
δι´
οἰκείας
πειρωμένους
ἀρετῆς |
[20] |
ὑπὸ
παθῶν
ἀντιτεινόντων,
ἀλλ´
εὐστρόφους
|
καὶ |
μαλακὰς
ὥσπερ
ἡνίας
ἐνδούσας.
οὐ |
[20] |
καὶ
συντείνουσι
τὸν
ἄνθρωπον.
ᾗ
|
καὶ |
μάλιστα
τὸ
νοηθὲν
ἡλίκην
ἔχει |
[9] |
τοῦτο
καὶ
ἄπλαστον
ὡς
ἐλευθέριον
|
καὶ |
μάλιστα
φίλον
ἀληθείας
ἑλόμενος
τὸν |
[7] |
λέγειν
καλῶς
ἡγούμεθα
τὸν
Χόνουφιν
|
καὶ |
μᾶλλον
ὁπηνίκα
κομιζομένοις
ἡμῖν
ἀπ´ |
[4] |
ὡς
ἐπιστάμενος,
ἤκουον
δὲ
σημεῖα
|
καὶ |
μαντεύματα
δυσχερῆ
καὶ
χαλεπὰ
προτεθεσπίσθαι
|
[27] |
μὲν
σχεδὸν
πολὺ
δὲ
ῥώμῃ
|
καὶ |
μεγέθει
διαφέροντα
τῶν
ὁμηλίκων,
οὗτος, |
[22] |
τὸ
μέσον
μάλιστα
τοῦ
περιέχοντος
|
καὶ |
μέγιστον
ἐγκεκλίσθαι
τὴν
θάλασσαν
ὀλίγῳ |
[33] |
καὶ
κατέβαλε
πονηρὸν
ἄνθρωπον,
ᾧ
|
καὶ |
μεθ´
ἡμέραν
ἐπενέβησαν
καὶ
προσέπτυσαν
|
[22] |
ἀπολείπουσα
παντάπασι
τὸ
σῶμα
νύκτωρ
|
καὶ
|
μεθ´
ἡμέραν
ἐπλανᾶτο
πολὺν
τόπον, |
[4] |
Ἀρχίαν
καὶ
παρέξων
ἐν
οἴνῳ
|
καὶ |
μέθῃ
τοῖς
ἀνδράσιν
εὐχείρωτον.
ἄριστα |
[29] |
ἀφικνεῖται
Χάρων
ἱλαρῷ
τῷ
προσώπῳ
|
καὶ |
μειδιῶν
καὶ
προσβλέπων
εἰς
ἡμᾶς |
[10] |
προαιρέσεσι.
τὰ
μὲν
οὖν
πλείονα
|
καὶ
|
μείζονα
Σιμμίου
χρὴ
καὶ
τῶν |
[12] |
παίζοντες,
ὅταν
δὲ
κίνδυνοι
βαρύτεροι
|
καὶ |
μείζονες
καταλάβωσι
πράξεις,
ἐκεῖνο
γίγνεται |
[15] |
ἐρρωμενέστερον
τῶν
ἀναγκαίων.
ἔθει
δὲ
|
καὶ |
μελέτῃ
πολὺ
μέν
τις
ἤδη |
[15] |
ἐγὼ
καὶ
ἀπόδειξιν.
ἄσκησιν
δὲ
|
καὶ |
μελέτην
(μετὰ)
ἐγκρατείας
οὐχ
ᾗπερ |
[13] |
συνεστώτων
φίλων
Ἰσμηνόδωρον
καὶ
Βακχυλίδαν
|
καὶ |
Μέλισσον
τὸν
αὐλητήν,
ἑπόμενον
δὲ
|
[30] |
Δαμοκλείδας
καὶ
Κηφισόδωρος)
Χάρων
δὲ
|
καὶ |
Μέλων
καὶ
οἱ
μετ´
αὐτῶν |
[22] |
ζῴων
μυρίων
δὲ
κλαυθμὸν
βρεφῶν
|
καὶ |
μεμιγμένους
ἀνδρῶν
καὶ
γυναικῶν
ὀδυρμούς, |
[16] |
ἄλλην
γένεσιν
ἄλλῳ
δαίμονι
συλλαχοῦσαν.
|
καὶ |
μέντοι
καὶ
συμβαλὼν
ἕωθεν
Ἐπαμεινώνδᾳ |
[27] |
πολὺς
ἦν
τῆς
θύρας
ἀραγμός,
|
καὶ |
μετὰ
μικρὸν
ἧκέ
τις
ἀγγέλλων |
[9] |
δεισιδαιμονίας
πρὸς
τὸ
συμφέρον
ἀντεπισπάσαι
|
καὶ |
μεταστῆσαι
τοὺς
πολλούς·
φιλοσοφίᾳ
δ´ |
[31] |
ἐκ
μέσου
διαλαβὼν
τὸ
δόρυ
|
καὶ |
μετεωρίσας
ὑπὲρ
κεφαλῆς
ἐβόων
ἀφεῖναι
|
[33] |
ἀλλὰ
θερμὸν
ὄντα
τῷ
ἀγῶνι
|
καὶ |
μετέωρον,
(ὑπ(
ε)
ιδόμενος
τὸ |
[16] |
ἄρα
κινεῖς
ἐκ
τοῦ
τάφου
|
καὶ |
μετοικίζεις
εἰς
Ἰταλίαν
ἢ
καταμένειν |
[25] |
βαδίζειν
εἰς
τὸ
γυμνάσιον
ἤδη
|
καὶ |
μὴ
ἀπολείπειν
τοὺς
συνήθεις,
ἡμεῖς |
[20] |
ἂν
ἐπὶ
νοῦν
ἴῃ
πράττειν,
|
καὶ |
μὴ
βιάζεσθαι
μηδὲ
παράγειν
ἀλλ´ |
[17] |
καθ´
ὁδὸν
ὄντας,
ἀναστρέφειν
κελεύσας
|
καὶ |
μὴ
κατατεῖναι
σήμερον,
ὅτε
τῶν |
[27] |
σπουδὴ
τῆς
τηνικαῦτα
μεταπέμψεως
αὐτοῦ
|
καὶ |
μή
τι
καινότερον,
οὐδὲν
ἴσμεν’ |
[14] |
ἄμυνε·
σὸς
γὰρ
ὁ
λόγος.
|
καὶ |
μὴν
ἐγώ,
εἶπεν
ὦ
πάτερ, |
[6] |
οἶδ´,
ἔφην
ἐγώ
τίνα
λέγεις’
|
καὶ |
μήν’
ἔφη
Λεοντίδης
φησὶν
ἄνθρωπον |
[14] |
ἐπίδοιμι
μετακόσμησιν
τοῦ
βίου
(ἡμῶν)
|
καὶ |
μὴν
οὐδ´
ἀργόν’
ἔφη
καθισόμεθα |
[21] |
ἐμμείνας
δὲ
δύο
νύκτας
κάτω
|
καὶ |
μίαν
ἡμέραν,
τῶν
πολλῶν
ἀπεγνωκότων
|
[32] |
κελευσθεὶς
ἀνοῖξαι
τὸν
μοχλὸν
ἀφεῖλε
|
καὶ |
μικρὸν
ἐνέδωκε
τὴν
θύραν,
ἐμπεσόντες |
[20] |
εὐχόμενον
ὑπὲρ
αὐτοῦ
Διὶ
Ἀγοραίῳ
|
καὶ |
Μούσαις,
τὰ
δ´
ἄλλα
μὴ
|
[9] |
τά
γε
θεῖα·
φασμάτων
δὲ
|
καὶ |
μύθων
καὶ
δεισιδαιμονίας
ἀνάπλεω
φιλοσοφίαν
|
[22] |
καὶ
ἀκάθαρτοι·
ταύτας
δ´
ἀστράπτουσα
|
καὶ |
μυκωμένη
φοβερὸν
οὐκ
ἐᾷ
πελάζειν, |
[6] |
ἐπὶ
στιβάδων·
φαίνεσθαι
γὰρ
ἄγνου
|
καὶ |
μυρίκης
χαμεύνας
ἔτι
δ´
ἐμπύρων |
[20] |
καταμαθεῖν
δίδωσιν·
ὀστᾶ
γὰρ
ἀναίσθητα
|
καὶ |
νεῦρα
καὶ
σάρκες
ὑγρῶν
περίπλεαι |
[20] |
ἐνηχοῦσι
τοῖς
ἀθόρυβον
τὸ
ἦθος
|
καὶ |
νήνεμον
ἔχουσι
τὴν
ψυχήν,
οὓς
|
[20] |
φωνή,
λόγων
δέ
τινων
δόξας
|
καὶ |
νοήσεις
λαμβάνοντες
οἴονται
φθεγγομένων
ἀκούειν. |
[1] |
τούτῳ
κατοκνήσαντος
ἐλθεῖν,
εἰ
μὴ
|
καὶ |
νῦν
Ἀθηναίοις
πέρα
τοῦ
δέοντος |
[27] |
δεῖ
κινδυνεύειν
μεθ´
ἡμῶν
ἐγκαταλαμβανόμενον;
|
καὶ |
νῦν
ἐκπεμπτέος,
ἵν´
ἡμῖν,
ἐάν |
[13] |
τὸ
μέγα
Πυθαγόρου
κλέος·
ἀλλὰ
|
καὶ |
νῦν
ἥκει
δεῦρο
μακρὰν
ὁδὸν |
[5] |
ὧν
ἄρτι
Λυσανορίδας
ἡμῖν
ἐκοινοῦτο·
|
καὶ |
νῦν
μὲν
ἄπεισιν
εἰς
Ἁλίαρτον |
[30] |
Ἀρχίαν
ἐκεῖνον
ὄντα
φίλον
αὐτῷ
|
καὶ |
ξένον,
ὡς
ἔοικεν,
ἐξαγγέλλουσα
τὴν |
[12] |
οὐδεὶς
σιδήρου
ταῦτα
μωραίνει
πέλας‘
|
καὶ |
ὁ
Γαλαξίδωρος
Σιμμίου
μέν,
ἔφη |
[13] |
ἐντυχίας
καὶ
γνώσεως
αὕτη
συνήθης.
|
καὶ |
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
Θεάνωρ,
εἶπεν
ὦ |
[16] |
ὅταν
ἐκεῖ
γενώμεθα,
συνοίκοις
χρησόμενον;
|
καὶ |
ὁ
Θεάνωρ
ἐπιμειδιάσας
ἔοικεν’
ἔφη |
[5] |
τάφου
τοῦτο
περιελθεῖν
ἀνασχομένους
ὀρυττόμενον’
|
καὶ |
ὁ
Θεόκριτος
μικρὸν
διαλιπών
ἀλλ´ |
[18] |
γὰρ
οὐ
πολὺ
προείληφας,
διωξόμεθα.
|
καὶ |
ὁ
Ἱπποσθενείδας
οὐκ
οἶδ´,
εἶπεν |
[28] |
ὑπὸ
τῶν
πολεμίων.
ἐνῆγε
δὲ
|
καὶ |
ὁ
μάντις
Θεόκριτος,
ὡς
τῶν
|
[11] |
ἦν,
ὅ
τε
παρ´
αὐτοῦ
|
καὶ |
ὁ
παρ´
ἄλλων.
ἑτέρου
μὲν |
[23] |
ἀπὸ
τῶν
αὐτῶν
ἀναγόμενος
ἡμῖν;
|
καὶ |
ὁ
πατὴρ
μειδιάσας
τοιοῦ–
τον’ |
[7] |
Ἀγησίλαος
τὸν
Ἀλκμήνης
τάφον
ἀνασκευασάμενος.
|
καὶ
|
ὁ
Σιμμίας
εὐθὺς
ἀναμνησθείς
οὐκ |
[8] |
βουλομένων
ἡμῶν
τῇ
πενίᾳ
βοηθεῖν.
|
καὶ |
ὁ
Σιμμίας
ἡσθείς
πάνυ
θαυμαστόν |
[5] |
εἰς
Σπάρτην
τὰ
λείψανα
μετεκόμιζε.
|
καὶ |
ὁ
Φειδόλαος
οὐ
γάρ’
ἔφη |
[29] |
βαδιζούσης.
ὁ
γὰρ
Ἀρχίας’
ἔφη
|
καὶ |
ὁ
Φίλιππος
ὡς
ἤκουσαν
(ἥκειν |
[15] |
γὰρ
ὁ
νόμος
ἴσως
ἐνταῦθα
|
καὶ |
ὁ
φόβος
ἀπείργει
τὴν
πλεονεξίαν |
[4] |
Θεόκριτόν
ἐστιν,
ὑπὲρ
οὗ
διαλέγονται;
|
καὶ |
ὁ
Φυλλίδας
οὐ
σαφῶς’
εἶπεν |
[17] |
εἴπερ
εἵμαρται,
κατελθεῖν
τοὺς
ἄνδρας’
|
καὶ |
ὁ
Φυλλίδας
παροξυνόμενος
εἰπέ
μοι, |
[10] |
τοὺς
δ´
ἀνεμόλυναν.
ἧκεν
οὖν
|
καὶ |
ὁ
Χάριλλος
οἴκαδε
τά
τε |
[30] |
Κηφισόδωρος)
Χάρων
δὲ
καὶ
Μέλων
|
καὶ |
οἱ
μετ´
αὐτῶν
ἐπιτίθεσθαι
τοῖς |
[12] |
εἰς
πταρμοὺς
καὶ
κληδόνας,
οἷς
|
καὶ |
οἱ
πολλοὶ
καὶ
ἰδιῶται
περὶ |
[1] |
πάντες·
ὥστε
σοι
θέατρον
εὔνουν
|
καὶ |
οἰκεῖον
ἔχειν
τὴν
διήγησιν.
(ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) |
[16] |
οὐ
δοκοῦμεν
ἀπέχειν
τὸ
μακαριστὸν
|
καὶ |
οἰκεῖον
τέλος.
ὡς
οὖν
ἔγνωμεν |
[17] |
ὁ
Ἐριάνθους,
χρηστὸς
μὲν
ἄλλως
|
καὶ
|
(οἰκεῖος
ἀνὴρ
οὐδὲν
δὲ
τῶν |
[17] |
Ἄρκεσος)
τί
σπεύδομεν
κατάγειν
φίλους
|
καὶ
|
οἰκείους
ἄνδρας
ἐπὶ
προῦπτον
ὄλεθρον |
[13] |
χάρις
ἐκτινομένη
φίλοις
ὑπὸ
φίλων
|
καὶ |
οἰκείων.
~Ταῦτα
τοῦ
ξένου
λέγοντος |
[34] |
καὶ
Ἱπποσθενείδας
μετὰ
τῶν
φίλων
|
καὶ |
οἰκετῶν
τοὺς
ἐπιδεδημηκότας
κατὰ
τύχην
|
[24] |
δεῖ
καθίστανται.
φαίνεται
δὲ
γιγνώσκων
|
καὶ |
Ὅμηρος
ἣν
λέγομεν
διαφορὰν
ἡμεῖς· |
[9] |
διαφέρειν
ἀτιμάσασα
πρὸς
μαντεύματα
τρέπεται
|
καὶ |
ὀνειράτων
ὄψεις,
ἐν
οἷς
ὁ |
[11] |
ἰσότητος
ἀναιρεθείσης,
ὥστε
κίνησιν
γίγνεσθαι
|
καὶ |
ὁρμήν.
ὑπολαβὼν
δ´
ὁ
πατήρ
|
[20] |
τὸ
νοοῦν
αἱ
τῶν
παθῶν
|
καὶ |
ὁρμῶν
κατατείνουσιν
ἀρχαί,
τούτου
δὲ
|
[22] |
τῆς
ψυχῆς
ἀνέχον
ὅσον
ὑπακούει
|
καὶ |
οὐ
κρατεῖται
τοῖς
πάθεσιν.
τὸ |
[6] |
γὰρ
ἀφ´
ὧν
λέγεις
τινὶ
|
καὶ
|
οὐκ
ἰδιώτῃ
προσέοικεν.
~Οὐ
γὰρ |
[3] |
τέμνειν
ἢ
ἀποκάειν
βιαζόμενος
οὐκοῦν
|
καὶ |
οὗτος
δήπου
μηδὲ
διὰ
τῶν |
[1] |
παρὰ
τὰ
δεινὰ
καθορῶντα
καιρῷ
|
καὶ |
πάθει
μεμιγμένου
λογισμοῦ.
τούτου
δὴ |
[22] |
ὅσον
ἂν
αὐτῆς
σαρκὶ
μιχθῇ
|
καὶ |
πάθεσιν,
ἀλλοιούμενον
τρέπεται
καθ´
ἡδονὰς
|
[12] |
καὶ
κτίσεις
πόλεων
πράξεις
τε
|
καὶ |
παθήματα
βασιλέων,
εἶτα
φαίη
δαιμόνιόν |
[18] |
καὶ
γυναικῶν
συνδραμόντος
αἴσχιστα
ποιήσας
|
καὶ |
παθὼν
μόλις
ἀφῖγμαι
πρὸς
ὑμᾶς, |
[20] |
ἔχοντος
ἐν
αὑτῷ
μυρίων
διδασκάλων
|
καὶ |
παιδαγωγῶν
ἡγεμόνα
πρὸς
τὸν
βίον. |
[22] |
εὐηνίοις
ψυχαῖς
χρῆσθαι
διὰ
τροφὴν
|
καὶ |
παίδευσιν
ἀστείαν,
οὐκ
ἄγαν
σκληρὸν |
[12] |
καὶ
ἰδιῶται
περὶ
μικρὰ
προσχρῶνται
|
καὶ |
παίζοντες,
ὅταν
δὲ
κίνδυνοι
βαρύτεροι |
[27] |
ἀλλ´
ὅλως
ἐδόκει
πονηρὸς
γεγονέναι
|
καὶ |
παλίμβολος.
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
τόν |
[1] |
γὰρ
ἔφευγον
ἀεὶ
συνδιατρίβοντες
αὐτοῖς·
|
καὶ |
πάλιν
ὡς
Λακεδαιμόνιοι
Φοιβίδαν
μὲν |
[1] |
Πελοπίδαν,
ὡς
οἶσθα,
ἰδιόξενοι
γενόμενοι
|
καὶ |
παρ´
ὃν
χρόνον
βραχὺ
μῆκός |
[22] |
μακρὰν
λεγομένων
καὶ
πραττομένων
ἐντυχοῦσα
|
καὶ |
παραγενομένη,
μέχρι
οὗ
τὸ
σῶμα |
[28] |
διὰ
θυρῶν
δεξιούμενος
ἕκαστον
ἡμῶν
|
καὶ |
παραθαρρύνων.
ἔτι
δὲ
μᾶλλον
ἂν |
[7] |
τὸν
Ἀμφιτρύωνος
ἐκμαθεῖν,
ὑφηγεῖσθαι
μέντοι
|
καὶ |
παραινεῖν
τοῖς
Ἕλλησι
διὰ
τῶν |
[24] |
ἀλλ´
ἑτέρους
ἀσκοῦντας
ὁρῶντες
ἥδονται
|
καὶ
|
παρακαλοῦσι
καὶ
συμπαραθέουσιν,
οὕτως
οἱ |
[15] |
προσεθίζεται
μακρὰν
εἶναι
παντὸς
ἀδίκου
|
καὶ |
παρανόμου
λήμματος.
οὔτε
γὰρ
ἐν |
[15] |
τῆς
ἐγκρατείας
τὸ
τῶν
αἰσχρῶν
|
καὶ |
παρανόμων
ἡδονῶν
ἀπέχεσθαι
πότερον
ἄσκησιν |
[30] |
ἀγνοίας
ταῖς
ἡμετέραις
ἐπανισοῦσα
τόλμαις
|
καὶ |
παρασκευαῖς
καὶ
καθάπερ
δρᾶμα
τὴν |
[11] |
καὶ
φυγὴν
αὐτῷ
σπουδῆς
ἑταίρων
|
καὶ |
παρασκευῆς
εὐμηχάνου
γενομένης
μήτε
καμφθῆναι |
[20] |
ὁ
τῆς
κινήσεως
καὶ
συνεντάσεως
|
καὶ |
παραστάσεως
τρόπος
χαλεπὸς
ἢ
παντελῶς |
[20] |
καὶ
περιαγωγῇ
τῶν
χρειῶν
εἰσακοῦσαι
|
καὶ |
παρασχεῖν
τὴν
διάνοιαν
οὐ
δύνανται |
[17] |
τοιαύτη
τις
ἦν·
ἐγὼ
δὲ
|
καὶ |
παραχρῆμα
κατέδεισα
καὶ
πολὺ
μᾶλλον |
[29] |
Χάρωνος
εἰπόντος
εὐχόμεθα
τοῖς
θεοῖς
|
καὶ |
παρεκαλοῦμεν
ἀλλήλους.
~Ὥρα
μὲν
οὖν |
[34] |
καθ´
ἕκαστον
αὐτοῖς
τὰ
πεπραγμένα
|
καὶ |
παρεκάλουν
βοηθεῖν
ἐλθόντας
εἰς
τὴν |
[24] |
τοὺς
δ´
ἐγγὺς
ἤδη
παραθέοντες
|
καὶ |
παρεμβαίνοντες
ἅμα
καὶ
χειρὶ
καὶ |
[4] |
παρεσκεύακα
σήμερον
ὡς
δεξόμενος
Ἀρχίαν
|
καὶ
|
παρέξων
ἐν
οἴνῳ
καὶ
μέθῃ |
[3] |
τινα
βελτίονα
καιρὸν
αὑτῷ
πεφυκότι
|
καὶ |
παρεσκευασμένῳ
καλῶς
οὕτω
χρησόμενος.
κἀγὼ |
[26] |
γὰρ
εὐθὺς
ὑπερβάλλοντες
τὸν
Κιθαιρῶνα,
|
καὶ |
παρέσχεν
αὐτοῖς
ὁ
χειμὼν
τὰ |
[28] |
μετάπεμψιν
ᾐτιᾶτο
τὴν
μέλλησιν
ἡμῶν
|
καὶ |
παρώξυνεν
εὐθὺς
ἐπὶ
τὰς
οἰκίας |
[13] |
ἐν
οἴκῳ
πένητι
γηροκομίας
τυχὼν
|
καὶ |
πατὴρ
τῶν
σῶν
υἱέων
ἐπιγραφεὶς |
[12] |
αὐτὸς
λέγοντος
ἤκουσεν,
ἕτοιμος
ἀκροᾶσθαι
|
καὶ |
πείθεσθαι
μεθ´
ὑμῶν·
τὰ
δ´ |
[15] |
κολαζομένας.
εἰ
γὰρ
δίψαν
ἐκβιάζεται
|
καὶ
|
πεῖναν
ἡ
πρὸς
τροφὴν
καὶ |
[4] |
μὲν
οὖν,
εἶπον
ὦ
Φυλλίδα,
|
καὶ |
πειράθητι
πάντας
ἢ
τούς
γε |
[22] |
τῆς
χρόας
τὸ
μὲν
ἄκρατον
|
καὶ |
πελάγιον,
τὸ
δ´
οὐ
καθαρὸν |
[3] |
ἔργον,
ἀλλὰ
Φερένικον
μὲν
ἴσως
|
καὶ |
Πελοπίδαν
ἐπὶ
τοὺς
αἰτίους
μάλιστα
|
[26] |
ἡμεῖς
μὲν
τοὺς
περὶ
Δαμοκλείδαν
|
καὶ
|
Πελοπίδαν
καὶ
Θεόπομπον
ἐντυχόντες
ἀνελαμβάνομεν, |
[1] |
ἔγνωμεν
ἐνταῦθα
τῶν
περὶ
Μέλωνα
|
καὶ
|
Πελοπίδαν,
ὡς
οἶσθα,
ἰδιόξενοι
γενόμενοι |
[30] |
ἕκαστος
(ἐν
δὲ
τούτοις
ἦν
|
καὶ |
Πελοπίδας
καὶ
Δαμοκλείδας
καὶ
Κηφισόδωρος) |
[14] |
Λῦσις
ἀπέδωκε,
τά
τ´
ἄλλα
|
καὶ |
πενίαν
διδάξας
μὴ
δυσχεραίνειν.
~Ὑπολαβὼν |
[17] |
Φυλλίδας
ἄκρατον,
ὥστε
τοὺς
χιλίους
|
καὶ |
πεντακοσίους
Ἀρχία
μεθυσθῆναι
δορυφόρους·
ἀλλὰ
|
[2] |
χρόνον
ἐπὶ
τῆς
ξένης
γεγονὼς
|
καὶ |
πεπλανημένος
ἐν
ἀλλοδαποῖς
ἀνθρώποις
ὀλίγῳ |
[20] |
ἔχουσι
τὴν
ψυχὴν
τῶν
κρειττόνων
|
καὶ |
πεπνιγμένοι
γε
θορύβῳ
τῶν
παθῶν
|
[1] |
ἢ
τοὐναντίον
γεγονότων.
οἶμαι
δὴ
|
καὶ |
περὶ
τὰς
ἀληθινὰς
πράξεις
ὁμοίως |
[7] |
τὴν
διάνοιαν
ἐκεῖνοι
συμβάλλειν
δυνάμενοι
|
καὶ |
περὶ
τὴν
τοῦ
βωμοῦ
κατασκευὴν |
[25] |
Λυσανορίδου
προπομπῆς
τὸν
Ἀρχίαν
δεξάμενος
|
καὶ
|
περὶ
τῆς
γυναικός,
ἧς
ἐπιθυμῶν |
[15] |
πολλῶν,
ἔνιαι
μὲν
ἔμφυτοι
λεγόμεναι
|
καὶ |
περὶ
τὸ
σῶμα
βλαστάνουσαι
πρὸς |
[22] |
ζυγομαχεῖν
ἤθεσι,
πῆ
μὲν
κρατοῦντας
|
καὶ
|
περιάγοντας
ἐπὶ
δεξιάν,
πῆ
δὲ |
[20] |
πεπνιγμένοι
γε
θορύβῳ
τῶν
παθῶν
|
καὶ |
περιαγωγῇ
τῶν
χρειῶν
εἰσακοῦσαι
καὶ |
[15] |
κράτος,
ὦ
φίλε,
ταῖς
ἐπεισοδίοις
|
καὶ |
περιτταῖς
προσάγοντας
ἐπιθυμίαις
ἐκπονεῖν
χρὴ |
[11] |
Θεόκριτε,
τὸ
Σωκράτους
δαιμόνιον
ἰδίαν
|
καὶ |
περιττὴν
ἐσχηκέναι
δύναμιν,
οὐχὶ
τῆς |
[24] |
ἐξ
ἀγέλης
χαράξαντες
ἰδίας
τινὸς
|
καὶ |
περιττῆς
παιδαγωγίας
ἀξιοῦσι,
οὐχ
ὑφ´
|
[3] |
ἔστιν
οὐδὲ
μετείληφε
παιδείας
διαφόρου
|
καὶ |
περιττῆς
ὥσπερ
Ἐπαμεινώνδας
ὁ
σὸς |
[9] |
ἀσθένειαν,
οἱ
δέ,
ὡς
θεοφιλεῖς
|
καὶ |
περιττοί
τινες
εἶναι
δοκοῖεν,
ἐπιθειάζουσι |
[20] |
δι´
εὐπάθειαν
ἐνσημαίνεται
τοῖς
θείοις
|
καὶ |
περιττοῖς
ἀνδράσι
τὸν
τοῦ
νοήσαντος |
[22] |
δαίμονι
τὸν
σύνδεσμον
ἐδίδου
περιδρομὴν
|
καὶ |
περιφοίτησιν,
ὥστε
πολλὰ
συνορῶντα
καὶ |
[27] |
ἀπαντήσας
ἔχων
στέφανον
ὡς
τεθυκὼς
|
καὶ |
πίνων
ἐπυνθάνετο
τῶν
ὑπηρετῶν
ὅ |
[7] |
προφήτην,
ποτὲ
συμφιλοσοφοῦντες
διετρίβομεν
ἐγὼ
|
καὶ |
Πλάτων
καὶ
Ἐλλοπίων
ὁ
Πεπαρήθιος. |
[5] |
μᾶλλον
δὲ
πάντες
πλὴν
Γοργίδου
|
καὶ |
Πλάτωνος,
ὧν
οὐδ´
ἂν
ἐπιχειρήσειαν
|
[22] |
διὰ
χρόνου
συχνοῦ
τεινομένην
τέως
|
καὶ |
πλείονα
γίγνεσθαι
τῆς
πρότερον
ὥσπερ |
[15] |
ἀπολαύειν
καταφρονήσασαν,
οὔτε
λήμματα
μοχθηρὰ
|
καὶ |
πλεονεξίας
μεγάλας
εἰς
ἐφικτὸν
ἡκούσας
|
[22] |
παράνομοι
καὶ
ἀκρατεῖς,
αἰσχύνην,
ἀλγηδόνα
|
καὶ |
πληγὴν
οὖσαν
ἔνδοθεν
τῆς
ψυχῆς |
[15] |
ἀλλ´
ὥσπερ
ἄλλου
τινὸς
ἐγὼ
|
καὶ |
πλούτου
χάριν
τε
καὶ
κτῆσιν
|
[13] |
χρὴ
τὸν
ξένον
καὶ
πῶς
|
καὶ |
πόθεν
προσαγορεύειν;
ἀρχὴ
γάρ
τις |
[15] |
τὰς
ὀρέξεις
ἐπιστῆτε
λαμπραῖς
τραπέζαις
|
καὶ |
ποικίλοις
ἐδέσμασι
πολὺν
χρόνον,
εἶτα |
[17] |
τραχύτητα
τῆς
φωνῆς
ἀνδρὸς
ἡλικιώτου
|
καὶ |
πολιὰς
παραπλησίως
ἔχοντος
λογισμῶν
μετάσχῃς. |
[5] |
Φειδόλαος
οὐ
γάρ’
ἔφη
παρέτυχον,
|
καὶ |
πολλὰ
δυσανασχετῶν
καὶ
ἀγανακτῶν
πρὸς |
[14] |
ἐγκαλλωπίσηται
τοσούτοις
οὖσιν,
ἀφθόνου
δὲ
|
καὶ |
πολλῆς
τροφῆς
ἵν´
ἀντέχῃ
πρὸς |
[11] |
ἀκηκοέναι.
πολλάκις’
ὁ
Σιμμίας
ἔφη
|
καὶ
|
πολλῶν·
διεβοήθη
γὰρ
οὐκ
ἠρέμα |
[15] |
ἡμῶν.
εἰσὶ
δήπουθεν
ἐπιθυμίαι
πολλαὶ
|
καὶ |
πολλῶν,
ἔνιαι
μὲν
ἔμφυτοι
λεγόμεναι
|
[17] |
ἐγὼ
δὲ
καὶ
παραχρῆμα
κατέδεισα
|
καὶ |
πολὺ
μᾶλλον
ἀκούσας
σήμερον
ὡς |
[12] |
τὰ
δ´
ὑπὸ
σοῦ
λελεγμένα
|
καὶ |
Πολύμνιος
οὐ
χαλεπὸν
ἀνελεῖν.
ὡς |
[3] |
ἐπὶ
τοὺς
αἰτίους
μάλιστα
τρέψεσθαι
|
καὶ |
πονηρούς,
Εὐμολπίδαν
δὲ
καὶ
Σαμίδαν, |
[15] |
καὶ
πεῖναν
ἡ
πρὸς
τροφὴν
|
καὶ |
ποτὸν
ἀντίβασις
τοῦ
λογισμοῦ,
μακρῷ |
[22] |
ἐπανῄει
πολλοῖς
τῶν
μακρὰν
λεγομένων
|
καὶ |
πραττομένων
ἐντυχοῦσα
καὶ
παραγενομένη,
μέχρι |
[13] |
νέος
καὶ
εἷς
ὑπὸ
πολλῶν
|
καὶ |
πρεσβυτέρων,
ἐχόντων
οὐκ
ἔχουσι
χρήματα |
[22] |
ἐστιν,
ὁδὸς
εἰς
Ἅιδου‘
φάναι
|
καὶ |
πρόεισιν
ἐξ
ἐναντίας,
αὐτῇ
σχίζουσα |
[25] |
οὑτοσί.
ἀγαθῇ
τύχῃ’
εἶπε
διαλεγέσθω’
|
καὶ |
προῆγεν
ἀναστὰς
εἰς
τὸ
ἐπικάμπειον
|
[8] |
Ἐπαμεινώνδᾳ
τὰς
Λύσιδος
γηροτροφίας
ἀποτίνειν
|
καὶ |
προθυμότατός
ἐστιν
οὐ
δεομένων
οὐδὲ |
[15] |
ὁ
μέν
ὀφείλων
διδοὺς
ἑκουσίως
|
καὶ |
προθύμως
οὐ
καλῶς
δίδωσιν;
ὡμολόγησεν. |
[24] |
γενέσεων
ἠγωνισμένη
μακροὺς
ἀγῶνας
εὖ
|
καὶ |
προθύμως
(ψυχὴ
τῆς
περιόδου
συμπεραινομένης |
[11] |
θορυβούμενον
ἐκ
τῶν
πράξεων
ἀνατρέπεσθαι
|
καὶ |
προΐεσθαι
τὸ
δεδογμένον.
αἱ
δὲ |
[9] |
τὰ
θεῖα;
τοῦτο
γὰρ
αὐτοῦ
|
καὶ
|
πρὸς
Ἀθηναίους
κατηγόρησεν’
οὐδαμῶς’
ἔφη |
[10] |
τίθει
φάος‘
ἐν
πράγμασιν
ἀδήλοις
|
καὶ |
πρὸς
ἀνθρωπίνην
ἀσυλλογίστοις
φρόνησιν,
ἐν |
[28] |
τῶν
ἱερῶν
σωτηρίων
καὶ
καλῶν
|
καὶ |
πρὸς
ἀσφάλειαν
ἐχεγγύων
αὐτῷ
γεγονότων. |
[9] |
ἰόντων.
(ὃ
πολιτικοῖς
μὲν
ἀνδράσι
|
καὶ |
πρὸς
αὐθάδη
καὶ
ἀκόλαστον
ὄχλον |
[20] |
ψυχὴν
ἐν
νῷ
τι
βαλέσθαι
|
καὶ
|
πρὸς
αὐτὸ
κινῆσαι
τὴν
ὁρμὴν |
[7] |
παντοδαποὺς
(χαρακτῆρας
ἀντέγραψε
τῷ
βασιλεῖ
|
καὶ |
πρὸς
ἡμᾶς
ἔφρασεν,
ὡς
Μούσαις |
[9] |
ὁ
τοιοῦτος
εἶναι
σχηματισμός,
ἀλλὰ
|
καὶ |
πρὸς
τὴν
ἐπαγγελίαν
ἐναντίος,
εἰ |
[25] |
μεγάλης
ἀνάγκης
γενομένης,
ἄλλως
δὲ
|
καὶ |
πρὸς
τὸ
πλῆθος
ἁρμόζειν
τὸ |
[16] |
νομιζομένων.
τοιαύτῃ
δὲ
διανοίᾳ
παραγενόμενος
|
καὶ |
πρὸς
τὸν
τάφον
εὐθὺς
ὑπὸ |
[32] |
Λεοντίδου
τὴν
αὔλειον
ἡσυχῆ
προσελθόντες
|
καὶ |
πρὸς
τὸν
ὑπακούσαντα
τῶν
οἰκετῶν |
[3] |
Θεόκριτος
τὴν
χεῖρα
πιέσας
σφόδρα
|
καὶ |
πρὸς
τὸν
Χάρωνα
βλέψας
προερχόμενον
|
[14] |
ἵν´
ἀντέχῃ
πρὸς
τὰ
γυμνάσια
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
ἐν
ταῖς
παλαίστραις
|
[23] |
ὦ
ξένε,
τὸ
τούτου,
σιωπηλὸν
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
λόγους
εὐλαβές,
ἄπληστον |
[1] |
ἄξιον
εἰδέναι
πατέρων
ὄντας
ἀγαθῶν
|
καὶ |
πρὸς
ὑμᾶς
~(ΠΕΡΙ
ΤΟΥ
ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ |
[23] |
γὰρ
ἂν
ἡδέως
ἐκείνου
πυθέσθαι
|
καὶ |
προσανακρῖναι
σαφέστερον.
Ἀπέχεις,
ὦ
Θεόκριτε, |
[29] |
ἱλαρῷ
τῷ
προσώπῳ
καὶ
μειδιῶν
|
καὶ |
προσβλέπων
εἰς
ἡμᾶς
θαρρεῖν
ἐκέλευεν, |
[18] |
ταῖς
αὐλείοις
θύραις
ἐφεστὼς
πάλαι
|
καὶ |
προσβλέπων
ἡμῖν;
ἐπιστρέψας
οὖν
ὁ |
[15] |
πολλάκις
ἀφιστὰς
ἑαυτὸν
ἑκουσίως
ἀσκεῖ
|
καὶ |
προσεθίζεται
μακρὰν
εἶναι
παντὸς
ἀδίκου |
[33] |
ᾧ
καὶ
μεθ´
ἡμέραν
ἐπενέβησαν
|
καὶ |
προσέπτυσαν
οὐκ
ὀλίγαι
γυναῖκες.
ἡμεῖς |
[29] |
μηδενὸς
καταφρονεῖν
ἀλλὰ
πάντα
φυλάττεσθαι
|
καὶ |
προσέχειν;
καλὸν
γὰρ
ἡ
πρόνοια
|
[17] |
ταύτην
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
εἶναι
|
καὶ |
προσέχειν,
ὅταν
οἱ
Σπαρτιατῶν
ἡγεμόνες |
[23] |
τὴν
ζήτησιν·
οἰκεία
γὰρ
πάνυ
|
καὶ |
προσήκουσα
θείοις
ἀνδράσι.
τί
δ´’ |
[24] |
θαλάττῃ
τοὺς
μὲν
πελαγίους
ἔτι
|
καὶ
|
πρόσω
τῆς
γῆς
φερομένους
οἱ |
[11] |
προειπεῖν
αὐτὸν
ἐνίοις
τῶν
φίλων.
|
καὶ |
πρότερον
ἔτι
τούτων
Πυριλάμπης
ὁ |
[17] |
ὦ
Καφισία·
καὶ
γὰρ
προῄδειν
|
καὶ |
προύλεγον
ὑμῖν
τὴν
Ἱπποσθενείδου
μαλακίαν |
[28] |
ἔχων
καὶ
θώρακα
σιδηροῦν
ὑπενδεδυμένος
|
καὶ |
πυθόμενος
τὴν
Χάρωνος
ὑπ´
Ἀρχίου |
[3] |
οὐδὲ
γὰρ
ἰατρὸν
ἄνευ
σιδήρου
|
καὶ |
πυρὸς
ὑπισχνούμενον
τὸ
νόσημα
παύσειν
|
[13] |
Ἐπαμεινώνδα,
τίνα
χρὴ
τὸν
ξένον
|
καὶ |
πῶς
καὶ
πόθεν
προσαγορεύειν;
ἀρχὴ
|
[3] |
τρέψεσθαι
καὶ
πονηρούς,
Εὐμολπίδαν
δὲ
|
καὶ |
Σαμίδαν,
ἀνθρώπους
διαπύρους
πρὸς
ὀργὴν |
[20] |
ὀστᾶ
γὰρ
ἀναίσθητα
καὶ
νεῦρα
|
καὶ |
σάρκες
ὑγρῶν
περίπλεαι
καὶ
βαρὺς |
[8] |
παρὰ
τὸν
Σιμμίαν
Ἐπαμεινώνδας’
ἔφη
|
καὶ |
σὲ
καὶ
τούτους
παρακαλεῖ
πάντας, |
[9] |
τί
γάρ,
εἶπεν
ὦ
Γαλαξίδωρε;
|
καὶ |
σὲ
Μέλητος
πέπεικεν,
ὅτι
Σωκράτης |
[13] |
καὶ
φιλοφροσύνην
τοῦ
ἤθους
ὑποφαίνοντα
|
καὶ |
σεμνῶς
ἀμπεχόμενον
τὸ
σῶμα.
καθίσαντος |
[22] |
καὶ
ἀλγηδόνος
ὑπὸ
συμβόλων
ὀξέως
|
καὶ |
σημείων
αἰσθανομένη
τοῦ
δαίμονος.
αὗται |
[11] |
τῆς
μάχης.
ταῦτα
δ´
οἶμαι
|
καὶ |
Σιμμίαν
ἀκηκοέναι.
πολλάκις’
ὁ
Σιμμίας |
[5] |
μὲν
ἴσως
(ἂν
ἔχοι
τι
|
καὶ |
Σιμμίας
ἡμῖν
ἀπαγγεῖλαι,
κατ´
ἐκεῖνον |
[10] |
μετὰ
παιδιᾶς.
ἄφνω
δ´
ἐπιστὰς
|
καὶ |
σιωπήσας
προσέσχεν
αὑτῷ
συχνὸν
χρόνον, |
[14] |
προϊέμεθα
τὴν
πενίαν
τοῖς
χρήμασι
|
καὶ |
σιωπῶμεν;
ἥκιστ´’
ἔφην
ἐγώ
τὴν |
[18] |
ταμιείῳ
πολὺν
χρόνον
ὡς
ζητοῦσα
|
καὶ |
σκευωρουμένη
τὰ
ἔνδον·
ἱκανῶς
δ´ |
[2] |
ἐκεῖ
βαδίζοιεν.
ἀπορουμένων
δ´
ἡμῶν
|
καὶ
|
σκοπούντων
αὐτὸς
ὡμολόγησεν
ὁ
Χάρων |
[24] |
θεῖον
ὀλίγοις
ἐντυγχάνει
δι´
αὑτοῦ
|
καὶ |
σπανίως,
τοῖς
δὲ
πολλοῖς
σημεῖα
|
[32] |
τὴν
ἀλήθειαν
ἐξενεχθεὶς
τῇ
ὑπονοίᾳ
|
καὶ |
σπασάμενος
τὸ
ἐγχειρίδιον
ὥρμησε
πρὸς |
[23] |
τοῦ
μανθάνειν
καὶ
ἀκροᾶσθαι·
διὸ
|
καὶ |
Σπίνθαρος
ὁ
Ταραντῖνος
οὐκ
ὀλίγον
|
[28] |
ὑπαίθρῳ
συμπλέκεσθαι
πρὸς
(ἀλλήλους)
ἀσυντάκτους
|
καὶ |
σποράδας
ἢ
μένειν
ἐν
οἰκίσκῳ |
[24] |
τὰ
ἐνταῦθα
πράγματα
καὶ
λόγους
|
καὶ |
σπουδάς,
ἀλλὰ
τοῖς
ἐπὶ
ταὐτὸ |
[13] |
οἱ
δ´
ἐν
μέσῳ
πόλεμοι
|
καὶ |
στάσεις
καὶ
τυραννίδες
ἐκώλυσαν
αὐτῷ |
[22] |
ὅθεν
ἀκούεσθαι
μυρίας
μὲν
ὠρυγὰς
|
καὶ |
στεναγμοὺς
ζῴων
μυρίων
δὲ
κλαυθμὸν
|
[14] |
καίπερ
ὢν
μειράκιον
εὐτελείᾳ
καλλωπίζεται
|
καὶ |
στέργει
τὰ
παρόντα,
τίς
ἂν |
[30] |
περὶ
Ἀρχίαν
μέλλοντες,
ἡμιθωράκια
ἐνδεδυμένοι
|
καὶ |
στεφάνους
δασεῖς
ἔχοντες
οἱ
μὲν |
[15] |
ἀδικεῖν)
ἀλλ´
ὁ
τῶν
δικαίων
|
καὶ |
συγκεχωρημένων
ὑπὸ
τοῦ
νόμου
κερδῶν
|
[33] |
τὴν
πολύστυλον.
ἀσπασάμενοι
δ´
ἀλλήλους
|
καὶ |
συλλαλήσαντες
ἐχωροῦμεν
ἐπὶ
τὸ
δεσμωτήριον. |
[33] |
~(Ἐκεῖθεν
δὲ
πρὸς
ἡμᾶς
ἠπείγοντο
|
καὶ |
συμβάλλουσιν
ἡμῖν
ἔξωθεν
παρὰ
τὴν |
[16] |
ἄλλῳ
δαίμονι
συλλαχοῦσαν.
καὶ
μέντοι
|
καὶ |
συμβαλὼν
ἕωθεν
Ἐπαμεινώνδᾳ
(καὶ
τὸν |
[24] |
ἀσκοῦντας
ὁρῶντες
ἥδονται
καὶ
παρακαλοῦσι
|
καὶ |
συμπαραθέουσιν,
οὕτως
οἱ
πεπαυμένοι
τῶν |
[5] |
ἐντὸς
ὑπὸ
χρόνου
λελιθωμένην
ἤδη
|
καὶ |
συμπεπηγυῖαν,
ἐπάνω
δὲ
τοῦ
μνήματος |
[24] |
ταὐτὸ
γυμναζομένοις
τέλος
εὐμενεῖς
ὄντες
|
καὶ |
συμφιλοτιμούμενοι
πρὸς
τὴν
ἀρετὴν
ἐγκελεύονται |
[24] |
τῶν
θεῶν
αὐτῶν
διαλεγομένων
συνιέντας
|
καὶ |
συμφρονοῦντας
ἀποσημαίνειν
οἴεται
τὸ
μέλλον, |
[29] |
βαρεῖς
ὑπὸ
τῆς
μέθης
ὄντες
|
καὶ |
συνεκλελυμένοι
τοῖς
σώμασι
τὰς
ψυχάς, |
[20] |
(πρᾶξιν.
οὐδ´
ὁ
τῆς
κινήσεως
|
καὶ |
συνεντάσεως
καὶ
παραστάσεως
τρόπος
χαλεπὸς |
[24] |
συμφιλοτιμούμενοι
πρὸς
τὴν
ἀρετὴν
ἐγκελεύονται
|
καὶ |
συνεξορμῶσιν,
ὅταν
ἐγγὺς
ἤδη
τῆς |
[34] |
καὶ
ἀγαθοὶ
τῶν
πολιτῶν
ὁμοῦ
|
καὶ |
συνέρρεον
ἀεὶ
πλείονες.
ὡς
δ´ |
[25] |
μὲν
ἐπυνθάνετο
τὰ
δ´
ἔφραζε
|
καὶ |
συνετάττετο
πρὸς
τὴν
πρᾶξιν.
ἑωρῶμεν |
[18] |
δεῦρο
πρὸς
τούτους
ἐτεκμαιρόμην
ἥκειν
|
καὶ |
συνέτεινον
εὐθύς,
ἵνα
μηδὲν
ἀγνοῆτε |
[22] |
δὲ
καμπτομένους
ὑπὸ
τῶν
παθῶν
|
καὶ |
συνεφελκομένους
τοῖς
ἁμαρτήμασιν,
εἶτα
πάλιν
|
[15] |
δὲ
καὶ
βίαν
ὑπὸ
χρόνου
|
καὶ |
συνηθείας
ἐν
τροφῇ
μοχθηρᾷ
λαβοῦσαι |
[24] |
ὑπὸ
σαλπίγγων,
τοῖς
δὲ
πιστοῖς
|
καὶ |
συνήθεσιν
αὐτοὶ
φράζουσιν,
οὕτω
τὸ |
[22] |
ἂν
οὕτω
κολαζομένη
πειθήνιος
γένηται
|
καὶ |
συνήθης
ὥσπερ
θρέμμα
πρᾶον
ἄνευ |
[27] |
τοῦ
Χλίδωνος,
ἐπεὶ
δ´
ἀπέτυχε
|
καὶ |
συνῆπτε
τῷ
καιρῷ
τὸ
δεινόν, |
[20] |
κινῆσαι
τὴν
ὁρμὴν
ὅλος
ἀναστὰς
|
καὶ |
συνταθεὶς
πᾶσι
τοῖς
μέρεσιν
οἷον |
[29] |
αὐτῷ
γεγονότων.
~Ὁπλιζομένων
δ´
ἡμῶν
|
καὶ |
συνταττομένων
αὖθις
ἀφικνεῖται
Χάρων
ἱλαρῷ |
[20] |
ἡ
δ´
ἐνδίδωσιν
αὐτῷ
χαλῶντι
|
καὶ |
συντείνοντι
τὰς
ὁρμὰς
οὐ
βιαίους |
[20] |
τούτου
δὲ
σεισθέντος
ἑλκόμεναι
σπῶσι
|
καὶ |
συντείνουσι
τὸν
ἄνθρωπον.
ᾗ
καὶ |
[25] |
εἰδέναι
τῆς
καθόδου
τῶν
φυγάδων
|
καὶ |
συντετάχθαι
μετὰ
Γοργίδου
τοῖς
φίλοις |
[3] |
ἄκριτον,
ἀλλὰ
καὶ
αἵματος
ἐμφυλίου
|
καὶ |
σφαγῆς
τὴν
πόλιν
ἐλευθεροῦσι
συναγωνιεῖσθαι |
[11] |
δὲ
Σωκράτους
ὁρμαὶ
τὸ
ἔχουσαι
|
καὶ |
σφοδρότητα
φαίνονται
πρὸς
ἅπαν,
ὡς |
[24] |
αἱ
δ´
ἀπηλλαγμέναι
γενέσεως
ψυχαὶ
|
καὶ |
σχολάζουσαι
τὸ
λοιπὸν
ἀπὸ
σώματος, |
[1] |
τὸ
δὲ
πρεσβείας
ἀφιγμένους
ἕνεκα
|
καὶ |
σχολὴν
ἄγοντας,
ἄχρι
οὗ
τὰς |
[31] |
μετεωρίσας
ὑπὲρ
κεφαλῆς
ἐβόων
ἀφεῖναι
|
καὶ |
σῴζειν
ἑαυτόν,
εἰ
δὲ
μή, |
[24] |
δὲ
συνακούει
διὰ
τὸ
πλησιάζειν
|
καὶ |
σῴζεται,
μὴ
πειθομένη
δέ,
ἀπολιπόντος
|
[9] |
πολλάκις
φέρεται
τοῦ
κρατίστου.
διὸ
|
καὶ |
Σωκράτης
ὁ
ὑμέτερος,
ὦ
Σιμμία, |
[21] |
ὢν
κομιδῇ
κατέστρεψε
τὸν
βίον
|
καὶ |
Σωκράτους
δεηθεὶς
ταφῆναι
παρὰ
Λαμπροκλέα |
[24] |
ἡμᾶς
βαπτιζομένους
ὑπὸ
τῶν
πραγμάτων
|
καὶ |
σώματα
πολλὰ
καθάπερ
ὀχήματα
μεταλαμβάνοντας |
[10] |
Χάριλλος
οἴκαδε
τά
τε
σκέλη
|
καὶ |
τὰ
ἱμάτια
βορβόρου
μεστός,
ὥστ´
|
[15] |
τὸ
καλὸν
αὑτῷ
μέγα
φρονῶν
|
καὶ |
τὰ
κάλλιστα
τῇ
ψυχῇ
συνειδώς. |
[34] |
στοαὶ
πλήρεις
οὖσαι
παντοδαπῶν
λαφύρων
|
καὶ |
τὰ
τῶν
ἐγγὺς
οἰκούντων
ἐργαστήρια
|
[31] |
ἐξαγγεῖλαι
τὰ
πεπραγμένα,
πρὶν
εἰδέναι
|
καὶ |
τὰ
τῶν
ἑταίρων
εἰ
καλῶς |
[15] |
τροφῇ
μοχθηρᾷ
λαβοῦσαι
πολλάκις
ἕλκουσι
|
καὶ |
ταπεινοῦσι
τὴν
ψυχὴν
ἐρρωμενέστερον
τῶν |
[20] |
συνορῶσι,
τὴν
ἐν
αὐτοῖς
ἀναρμοστίαν
|
καὶ |
ταραχήν,
ἧς
ἀπήλλακτο
Σωκράτης
ὁ |
[18] |
πολεμίων
οἰκητήριον
οὐδὲν
οὐδέποτε
δακρύων
|
καὶ |
ταραχῆς
φέροντι
κρεῖττον,
ἀσήμους
δὲ |
[13] |
τεθνηκότος
ἐναργῶς
προϋπέφαινε
τὴν
τελευτήν,
|
καὶ |
τὰς
παρ´
ὑμῖν,
ὦ
Πολύμνι, |
[30] |
δὲ
χείρων,
ὦ
Ἀρχίδαμε,
τύχη
|
καὶ |
τὰς
τῶν
πολεμίων
μαλακίας
καὶ |
[17] |
γὰρ
τοσοῦτον
εἰς
τὰ
συμπόσια
|
καὶ |
τὰς
ὑποδοχὰς
παρεσκεύακε
Φυλλίδας
ἄκρατον, |
[24] |
θείους
εἶναι
καὶ
θεοφιλεῖς
ἀπιστοῦντες,
|
καὶ |
ταῦτα
τὸν
θεὸν
οὐ
φίλορνιν |
[12] |
ἀποφαίνεταί
τι
περὶ
τῶν
ἀδήλων,
|
καὶ |
ταῦτα
φάσκων
αὐτὸς
οὐ
πταρμὸν |
[27] |
δὲ
Χάρωνος
εἰσελθόντος
πρὸς
ἡμᾶς
|
καὶ |
ταῦτα
φράσαντος
ἔκπληξις
ἅπαντας
ἔσχεν |
[14] |
τὰς
δὲ
Λύσιδος
ἡμῖν
τροφὰς
|
καὶ |
ταφὰς
αὐτὸς
ὑπὲρ
αὑτοῦ
Λῦσις |
[13] |
καὶ
κεῖται
καλῶς
ὑφ´
ὑμῶν,
|
καὶ |
τάφου
καλοῦ
κρείττων
αὐτῷ
χάρις
|
[21] |
ὦ
Φειδόλαε,
καὶ
ζῶντος
Σωκράτους
|
καὶ |
τεθνηκότος
οὕτως
ἐννοεῖν
περὶ
τοῦ |
[34] |
δ´
ἄνω,
τούτων
μὲν
ἀτάκτως
|
καὶ |
τεθορυβημένως
ἐπιχεομένων,
ἡμᾶς
δὲ
περὶ |
[11] |
μὴ
ἐκστῆναι
πρὸς
τοσαῦτα
κωλύματα
|
καὶ |
τέλος
εἰς
σωτηρίαν
καὶ
φυγὴν |
[22] |
τὴν
φωνὴν
τοὺς
μὲν
εὐθεῖαν
|
καὶ
|
τεταγμένην
κίνησιν
ἔχοντας
εὐηνίοις
ψυχαῖς |
[31] |
πρὸς
τὸ
συμφέρον
ἀλλὰ
μετέωρος
|
καὶ |
τεταραγμένος
ἀνίστατο
καὶ
τὸ
δόρυ |
[22] |
ἄνω
καὶ
κάτω
πολλάκις
ἀνωμάλως
|
καὶ |
τεταραγμένως
ἐγκλίνοντας,
οἷον
ἐκ
δεσμοῦ |
[30] |
τοὺς
συμπράττοντας
αὐτοῖς.
ἤδη
δὲ
|
καὶ |
τῇ
μέθῃ
κατακεκλυσμένος
ὁ
Ἀρχίας |
[30] |
τῇ
μέθῃ
κατακεκλυσμένος
ὁ
Ἀρχίας
|
καὶ |
τῇ
προσδοκίᾳ
τῶν
γυναικῶν
ἀνεπτοημένος |
[9] |
ἀρχῆς
ὡς
τοῦ
λόγου
καταφρονοῦσα,
|
καὶ |
τὴν
ἀπόδειξιν
ᾗ
δοκεῖ
διαφέρειν
|
[14] |
χρῆσις;
ἦπου
καταχρυσώσομεν
τὰ
ὅπλα
|
καὶ
|
τὴν
ἀσπίδα
πορφύρᾳ
συμμεμιγμένῃ
πρὸς |
[11] |
πρὸς
τὸ
καλόν.
ἀκούω
δὲ
|
καὶ
|
τὴν
ἐν
Σικελίᾳ
τῆς
Ἀθηναίων |
[22] |
λεγομένην
μεταμέλειαν
ἐπάγειν
ταῖς
ἁμαρτίαις
|
καὶ |
τὴν
ἐπὶ
ταῖς
ἡδοναῖς,
ὅσαι |
[5] |
Ἁλιάρτιοι
δὲ
τὴν
μεγάλην
ἀφορίαν
|
καὶ |
τὴν
ἐπίβασιν
τῆς
λίμνης
οὐκ |
[30] |
ὡς
ἔοικεν,
ἐξαγγέλλουσα
τὴν
κάθοδον
|
καὶ |
τὴν
ἐπιβουλὴν
τῶν
φυγάδων
καὶ |
[17] |
τὸ
τῆς
ἡμέρας
μῆκος
ἔτι,
|
καὶ |
τὴν
ἑσπέραν
μὴ
περιμένωμεν
ἀλλ´ |
[25] |
ἐπὶ
τὴν
πρᾶξιν.
ὁ
δὲ
|
καὶ |
τὴν
ἡμέραν
ἔφη
πάνυ
σαφῶς |
[27] |
Χάρωνος
λέγοντος
τὸ
μὲν
φρόνημα
|
καὶ |
τὴν
καλοκἀγαθίαν
ἐθαυμάζομεν,
πρὸς
δὲ |
[1] |
τὴν
κάθοδον
αὐτὴν
τῶν
φίλων
|
καὶ |
τὴν
κατάλυσιν
τῶν
τυράννων
διηγεῖσθαι. |
[30] |
σπουδαῖα
τοίνυν
εἰς
αὔριον’
ἔφη.
|
καὶ |
τὴν
μὲν
ἐπιστολὴν
ὑπέθηκεν
ὑπὸ |
[30] |
καὶ
τὴν
ἐπιβουλὴν
τῶν
φυγάδων
|
καὶ |
τὴν
οἰκίαν,
εἰς
ἣν
παρεληλύθεισαν, |
[2] |
δὲ
πεμφθῆναι
ταῦτά
τε
προερῶν
|
καὶ |
τὴν
οἰκίαν
ἐν
ᾗ
κρυβήσονται
|
[10] |
ἄνω
πρὸς
τὸ
Σύμβολον
Σωκράτης
|
καὶ |
τὴν
οἰκίαν
τὴν
Ἀνδοκίδου
βαδίζων |
[4] |
φανερῶς
ἔσκωπτεν
εἰς
τὰ
γυμνάσια
|
καὶ |
τὴν
πάλην,
εἶτα
πόρρω
τῶν |
[17] |
εὐτολμίαν
οἰόμενος
ἀνατρέψῃς
καὶ
ἡμᾶς
|
καὶ |
τὴν
πόλιν,
ἀλλ´
ἔασον
ἀσφαλῶς, |
[6] |
συμβέβηκεν
ἀδικεῖσθαι,
τὸ
βάρος
αὐτὸ
|
καὶ |
τὴν
σκληρότητα
τῆς
ὁμιλίας
δυσχεραίνων
|
[17] |
Θήβας
ὅπλων
τοσούτων
πολεμίων
περιεχόντων
|
καὶ
|
τὴν
Σπαρτιατῶν
φρουρὰν
ἀπώσασθαι
δυσὶ |
[5] |
ἐν
τῇ
Καδμείᾳ
τὸ
δόρυ
|
καὶ |
τὴν
σφραγῖδα
παραλαμβάνουσιν
οὔτ´
εἰδότες |
[1] |
ἐπὶ
τῷ
τὴν
Καδμείαν
καταλαβεῖν
|
καὶ |
τῆς
εἰς
Ὄλυνθον
στρατηγίας
ἀπέστησαν, |
[31] |
ἡ
μὲν
οὖν
τῶν
στεφάνων
|
καὶ |
τῆς
ἐσθῆτος
ὄψις
παραλογιζομένη
τὴν |
[4] |
τὸν
Ἀρχίαν
πολεμαρχοῦσι
γραμματεύων
ἥξειν
|
καὶ |
τῆς
πράξεως
μετέχων,
λαβόμενός
μου |
[22] |
μέτροις
δευτέροις
ἑκατὸν
ἑβδομήκοντα
ἑπτά.
|
καὶ |
τῆς
Στυγὸς
ἐπιφερομένης
αἱ
ψυχαὶ |
[22] |
αὖθις
οὐ
μεγάλας
ἐκβολὰς
λαμβάνουσαν,
|
καὶ |
τῆς
χρόας
τὸ
μὲν
ἄκρατον |
[33] |
αὐτοὺς
Ἀμφίθεον.
ὁ
δ´
ὁρῶν
|
καὶ |
τῆς
ὥρας
τὴν
ἀτοπίαν
καὶ |
[29] |
ποῦ
δ´‘
εἶπον
εἶναι
λέγονται
|
καὶ |
τίνες;
ἀγνοοῦμεν‘
ὁ
Ἀρχίας
εἶπε |
[6] |
τοὺς
Πολύμνιος
παῖδας
ἐνδημοῦντας
εὑρήσει.
|
καὶ |
τίς
ἄν’
εἶπον
ὁ
ξένος |
[15] |
ἀπειροκαλίαν
ἢ
τῦφόν
τινα
διωθεῖται.
|
καὶ |
τίς
ἄν’
ἔφη
λόγος
ἀπείργοι
|
[5] |
πυθέσθαι,
τίν´
ἦν
τὰ
εὑρεθέντα
|
καὶ |
τίς
ὅλως
ἡ
ὄψις
τοῦ |
[18] |
ἐκεῖνον
μὲν
οὖν
αὐτόν’
ἔφησε.
|
καὶ |
τίς
οὗτος’
ἔφην
ἐστὶν
ὁ |
[28] |
τοῦ
παιδὸς
αὐτοῦ
τὴν
φαιδρότητα
|
καὶ |
τὸ
ἀδεὲς
πρὸς
τὸν
κίνδυνον, |
[29] |
προσέχειν;
καλὸν
γὰρ
ἡ
πρόνοια
|
καὶ |
τὸ
ἀσφαλές.
ἅμα
δὲ
τὸν |
[17] |
τὴν
κάθοδον
αὐτοῖς
τὰ
πλεῖστα
|
καὶ |
τὸ
αὐτόματον
συμπαρεσκεύασεν.
εἰπόντος
δὲ |
[31] |
ἀλλὰ
μετέωρος
καὶ
τεταραγμένος
ἀνίστατο
|
καὶ |
τὸ
δόρυ
προεβάλλετο
κατ´
αἰχμήν, |
[16] |
ὑπαρχῆς
ἀναθεώμενος
αὐτοῦ
τὴν
φύσιν
|
καὶ |
τὸ
εἶδος.
~Ἐν
τούτῳ
δ´ |
[18] |
θύοντας
εἰκός·
ἡ
γὰρ
ἀρχὴ
|
καὶ |
τὸ
ἱερεῖον
οὐ
δημόσιον
ἀλλὰ |
[22] |
καὶ
γενέσεως
τοῦ
οἰκείου
δαίμονος
|
καὶ |
τὸ
μαντικόν
ἐστι
καὶ
θεοκλυτούμενον |
[33] |
καὶ
τῆς
ὥρας
τὴν
ἀτοπίαν
|
καὶ |
τὸ
μὴ
καθεστηκότα
λαλεῖν
αὐτῷ |
[21] |
ἔστιν
ὅπη
ψαύει
τῆς
ἀληθείας
|
καὶ |
τὸ
μυθῶδες.
(πρότερον
δὲ
τίς |
[12] |
ὀργάνου
τὸ
ἔργον,
ἀλλ´
οὗ
|
καὶ |
τὸ
ὄργανον
ᾧ
χρῆται
πρὸς |
[1] |
ἱστορίαν,
εἰ
τὸ
κεφάλαιον
αὐτὸ
|
καὶ |
τὸ
πέρας
πύθοιτο
τοῦ
πράγματος, |
[26] |
βροντῆς
εἰσιοῦσι
διὰ
τῶν
πυλῶν·
|
καὶ |
τὸ
σημεῖον
ἐδόκει
καλὸν
πρὸς |
[12] |
τὸ
ἔργον·
ὄργανον
δέ
τι
|
καὶ |
τὸ
σημεῖον
ᾧ
χρῆται
τὸ |
[17] |
λέγουσι
δημόσιον
ἀποσημαίνειν
τὰ
ἔμπυρα.
|
καὶ |
τὸ
σοὶ
πλείστης
δεόμενον,
ὦ |
[9] |
εἰ
πᾶν
ἐπαγγειλαμένη
λόγῳ
τἀγαθὸν
|
καὶ |
τὸ
συμφέρον
διδάσκειν
εἰς
θεοὺς |
[19] |
διὰ
τὴν
ὀξύτητα
τοῦ
καιροῦ
|
καὶ |
τὸ
τάχος,
ὡς
οὐκ
οὔσης |
[9] |
τὰς
πράξεις,
ὀνείρατα
καὶ
φάσματα
|
καὶ
|
τοιοῦτον
ἄλλον
ὄγκον
προϊστάμενοι
τῶν |
[7] |
ἦν
δ´
ὁ
χρησμὸς
Δηλίοις
|
καὶ |
τοῖς
ἄλλοις
Ἕλλησι
παῦλαν
τῶν |
[31] |
τὴν
πατρίδα
συνελευθεροῦν
ἱερὸν
ὄντα
|
καὶ |
τοῖς
θεοῖς
καθωσιωμένον
ὑπὲρ
αὐτῆς· |
[1] |
τοὺς
δ´
ἐν
ταῖς
αἰτίαις
|
καὶ |
τοῖς
μέρους
ἀγῶνας
ἀρετῆς
πρὸς |
[1] |
ἀγῶνας
ἀρετῆς
πρὸς
τὰ
συντυγχάνοντα
|
καὶ |
τόλμας
ἔμφρονας
παρὰ
τὰ
δεινὰ |
[19] |
μὲν
ᾤχετο
τῆς
ὑποδοχῆς
ἐπιμελησόμενος
|
καὶ |
τὸν
Ἀρχίαν
εὐθὺς
ἐνσείσων
εἰς |
[34] |
ὄντων
πυθόμενος
τὸν
Ἐπαμεινώνδαν
ἐγὼ
|
καὶ |
τὸν
Γοργίδαν
ἤδη
μετὰ
τῶν
|
[27] |
ἔκπληξις
ἅπαντας
ἔσχεν
οἰομένους
μεμηνῦσθαι,
|
καὶ |
τὸν
Ἱπποσθενείδαν
ὑπενόουν
οἱ
πλεῖστοι |
[1] |
τὴν
ἄκραν,
ἠκούσαμεν·
ἔγνωμεν
δὲ
|
καὶ |
τὸν
Ἰσμηνίαν
οὐ
τοῦ
βελτίστου |
[2] |
φιλοσοφίᾳ,
πολλάκις
ἐφελκόμενοι
τὸν
Ἀρχίαν
|
καὶ |
τὸν
Λεοντίδην
εἰς
τὸ
ἀνύποπτον |
[23] |
τὸν
μῦθον,
ἀλλ´
ὅρα
μὴ
|
καὶ |
τὸν
ξένον
ἡμῖν
παρακλητέον
ἐπὶ |
[16] |
μέντοι
καὶ
συμβαλὼν
ἕωθεν
Ἐπαμεινώνδᾳ
|
(καὶ |
τὸν
τρόπον
ἀκούσας
ᾧ
θάψειε |
[30] |
μὲν
οὖν
ἐπὶ
τὸν
Λεοντίδην
|
καὶ |
τὸν
Ὑπάτην
ταχθέντες
ἐγγὺς
ἀλλήλων |
[30] |
αἰτήσας
δὲ
ποτήριον
ἐκέλευσεν
ἐγχεῖν
|
καὶ |
τὸν
Φυλλίδαν
ἐξέπεμπε
συνεχῶς
ἐπὶ |
[7] |
τὰ
ὅπλα
καταθέντας.
ἡμεῖς
δὲ
|
καὶ |
τότε
λέγειν
καλῶς
ἡγούμεθα
τὸν |
[32] |
θύραις
τοῦ
θαλάμου
στεναῖς
οὔσαις
|
καὶ |
τοῦ
Κηφισοδώρου
πεπτωκότος
ἐν
μέσαις |
[1] |
ἡμῖν
ἀπ´
ἀρχῆς
ὡς
ἐπράχθη
|
καὶ |
τοῦ
λόγου
μετάδος
ὃν
ἀκούομεν |
[15] |
οὖν’
ἔφη
διαφορὰν
ὁρᾷς
ἀσκήσεως
|
καὶ |
τοῦ
πρὸς
ὃ
ἡ
ἄσκησις
|
[22] |
Ἅιδου
κάτωθεν
ᾗ
ψαύει
περιφερομένη
|
(καὶ) |
τοῦ
φωτός,
ἀφορίζει
τὴν
ἐσχάτην |
[32] |
τῷ
Πελοπίδᾳ
τὴν
δεξιὰν
ἐνέβαλε
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
ἀσπασάμενος
ἅμ´
ἵλεως |
[15] |
ὀρθὴν
λῆψιν
δὲ
μηδεμίαν
ἢ
|
καὶ |
τοὺς
διδόντας
ἁμαρτάνειν
πάντως
καὶ |
[34] |
λακωνίζοντες
τὴν
Καδμείαν
ἔφευγον
ἐπισπασάμενοι
|
καὶ |
τοὺς
κρείττους
λεγομένους,
εἰωθότας
δὲ |
[15] |
καὶ
τοὺς
διδόντας
ἁμαρτάνειν
πάντως
|
καὶ |
τοὺς
λαμβάνοντας;
οὐδαμῶς’
εἶπεν
ὁ |
[1] |
ἐστι
τῆς
διηγήσεως,
ἐπεὶ
σὺ
|
καὶ |
τοὺς
λόγους
προσπεριβαλέσθαι
κελεύεις.
(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) |
[25] |
πρὸς
τὴν
πρᾶξιν.
ἑωρῶμεν
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
περὶ
Ἀρχίαν
καὶ
Φίλιππον
|
[10] |
ἐπορεύετο
τὴν
διὰ
τῶν
κιβωτοποιῶν
|
καὶ |
τοὺς
προκεχωρηκότας
ἤδη
τῶν
ἑταίρων |
[30] |
τὴν
οἰκίαν,
εἰς
ἣν
παρεληλύθεισαν,
|
καὶ |
τοὺς
συμπράττοντας
αὐτοῖς.
ἤδη
δὲ
|
[17] |
ὠδίνειν
ὥσπερ
κύουσαν,
αὐτὸν
δὲ
|
καὶ |
τοὺς
φίλους
συναγωνιῶντας
εὔχεσθαι
καὶ |
[17] |
οἰκείους
ἄνδρας
ἐπὶ
προῦπτον
ὄλεθρον
|
καὶ |
τοῦτο
μηδ´
ἀγνοούντων
τῶν
ἐχθρῶν |
[13] |
ὧν
ἔπλευσα
(δεῦρο,
βούλομαι
δὲ
|
καὶ |
τούτοις
διελθὼν
χρήσασθαι
πρός
σε |
[34] |
ἡ
τῆς
ἡμέρας
ἐκείνης.
διὸ
|
καὶ |
τοῦτον
μὲν
ὕστερον,
ὡς
πυνθανόμεθα, |
[8] |
Σιμμίαν
Ἐπαμεινώνδας’
ἔφη
καὶ
σὲ
|
καὶ |
τούτους
παρακαλεῖ
πάντας,
εἰ
μή |
[24] |
καὶ
ἀποκρίνων
καθ´
αὑτὸν
ἀσκεῖ
|
καὶ |
τρέφει
καὶ
ἀγαπᾷ
διαφερόντως,
οὕτω |
[24] |
δι´
οἰκείας
πειρωμένους
ἀρετῆς
σῴζεσθαι
|
καὶ |
τυγχάνειν
λιμένος.
ἥτις
δ´
ἂν |
[13] |
ἐν
μέσῳ
πόλεμοι
καὶ
στάσεις
|
καὶ |
τυραννίδες
ἐκώλυσαν
αὐτῷ
ζῶντι
συντελέσαι |
[32] |
πρὸς
ἄμυναν,
ἄδικος
μὲν
ἀνὴρ
|
καὶ
|
τυραννικὸς
εὔρωστος
δὲ
τῇ
ψυχῇ |
[18] |
τις
ἐπιχειρῇ
κατηγορεῖν,
περιφώνησιν
ἀσαφῆ
|
καὶ |
τυφλὴν
ὑπόνοιαν
ἡ
πρᾶξις
λαβοῦσα
|
[13] |
ποίου
γὰρ
οὕτω
σκοποῦ
βάλλοντα
|
καὶ |
τυχεῖν
ἡδὺ
καὶ
διαμαρτάνειν
ἀνιαρὸν |
[15] |
μὴ
βασιλέων
δωρεαῖς
αὑτόν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τύχης
κλῆρον
ἀπειπαμένῳ
καὶ
θησαυροῦ |
[4] |
δ´
Ἀρχίας
καλέσας
τὸν
Θεόκριτον
|
καὶ |
τῷ
Λυσανορίδᾳ
προσαγαγὼν
ἰδίᾳ
διε |
[31] |
Θεόπομπος
δὲ
παραστὰς
ἐκ
δεξιῶν
|
καὶ |
τῷ
ξίφει
πατάξας
αὐτόν
ἐνταῦθ´’ |
[32] |
πίπτοντα
τὸν
ἐχθρὸν
ὁ
ἀνὴρ
|
καὶ
|
τῷ
Πελοπίδᾳ
τὴν
δεξιὰν
ἐνέβαλε |
[3] |
τοῖς
καιροῖς
μετὰ
τοῦ
δικαίου
|
καὶ |
τῷ
συμφέροντι
προσοισόμενον.
οὐδὲ
γὰρ |
[10] |
πλείονα
καὶ
μείζονα
Σιμμίου
χρὴ
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
ἐκπυνθάνεσθαι
Σωκράτους
ἑταίρων· |
[15] |
μελέτῃ
πολὺ
μέν
τις
ἤδη
|
καὶ |
τῶν
ἐμφύτων
ἀπαρύσαι
παθῶν
τῷ
|
[19] |
Ἱπποσθενείδαν
καὶ
δεξιωσάμενος
ἐθάρρυνον,
ὡς
|
καὶ |
τῶν
θεῶν
παρακαλούντων
ἐπὶ
τὴν |
[32] |
τούτων
ἐπὶ
τὸν
Ὑπάτην
τρέπονται
|
καὶ |
τῶν
θυρῶν
ὁμοίως
αὐτοῖς
ἀνοιχθεισῶν |
[22] |
διαλάμπουσαν
διὰ
τῆς
γλαυκότητος
ἐπιμιγνυμένοις·
|
καὶ |
τῶν
νήσων
ὀλίγας
μὲν
δι |
[21] |
τῶν
πολλῶν
ἀπεγνωκότων
αὐτὸν
ἤδη
|
καὶ |
τῶν
οἰκείων
ὀδυρομένων,
πρωὶ
μάλα |
[24] |
γενετάων.
ὥσπερ
γὰρ
τῶν
βασιλέων
|
καὶ |
τῶν
στρατηγῶν
τὴν
διάνοιαν
οἱ |
[13] |
ἑωρῶμεν
ἡγούμενον
μὲν
τὸν
Ἐπαμεινώνδαν
|
καὶ |
τῶν
συνεστώτων
φίλων
Ἰσμηνόδωρον
καὶ |
[27] |
Χάρωνα
πάντες
ᾠόμεθα
χρῆναι
βαδίζειν
|
καὶ |
ὑπακούειν
τοῖς
ἄρχουσι
καλούμενον.
ὁ |
[22] |
τενάγη
καὶ
βραχέα,
πολλαχῆ
δὲ
|
καὶ |
ὑπερχεῖσθαι
καὶ
ἀπολείπειν
αὖθις
οὐ
|
[24] |
γιγνώσκουσι
πυρσοῖς
τισι
καὶ
κηρύγμασι
|
καὶ |
ὑπὸ
σαλπίγγων,
τοῖς
δὲ
πιστοῖς
|
[13] |
αὑτόν,
ἐνταυθοῖ
δ´
ὁ
παραιτούμενος
|
καὶ
|
ὑποφεύγων
ἀδικεῖ
τὴν
χάριν
εἰς |
[18] |
ἡ
πρᾶξις
λαβοῦσα
μόνον
ἅμα
|
καὶ |
φανήσεται
καὶ
κρατήσει.
δυσιερεῖν
δέ |
[9] |
δοκοῖεν,
ἐπιθειάζουσι
τὰς
πράξεις,
ὀνείρατα
|
καὶ |
φάσματα
καὶ
τοιοῦτον
ἄλλον
ὄγκον |
[8] |
ἔκ
τινων
ἐνυπνίων
ὥς
φησι
|
καὶ |
φασμάτων
ἐναργῶν,
συχνὸν
δὲ
κομίζων |
[12] |
γραμμάτων
δυνάμεως
ὁρῶν
ὀλίγα
πλήθει
|
καὶ |
φαῦλα
τὴν
μορφὴν
ἀπιστοίη
ἄνδρα |
[20] |
ὀλίγον
ἔμπροσθεν
οἱ
περὶ
Γαλαξίδωρον
|
καὶ |
Φειδόλαον
ἥψαντο,
διαποροῦντες
τίνος
οὐσίας |
[15] |
ἐστι
τὸ
δὲ
πλοῦτον
δεδιέναι
|
καὶ |
φεύγειν
οὐκ
ἄτοπον;
ἄτοπον’
εἶπεν |
[15] |
φίλε,
καὶ
δικαιοσύνῃ
πρὸς
φιλοπλουτίαν
|
καὶ |
φιλαργυρίαν
ἄσκησις,
οὐ
τὸ
μὴ |
[14] |
δ´
ἐστὶ
ῥᾴστη
φέρειν
ἡμῖν
|
καὶ |
φίλη
σύνοικος·
οὔκουν
δεῖ
χρημάτων |
[13] |
χρήματα
διδόντων,
πολλὴν
δὲ
χάριν
|
καὶ |
φιλίαν
ἀντιλαμβανόντων.
Λῦσις
δὲ
καὶ |
[25] |
δὲ
καὶ
τοὺς
περὶ
Ἀρχίαν
|
καὶ |
Φίλιππον
ἀληλιμμένους
ἀπιόντας
ἐπὶ
τὸ |
[30] |
ὡς
ἀνέπεισε
τοὺς
περὶ
Ἀρχίαν
|
καὶ |
Φίλιππον
ἀναχωρήσαντος
οἴκαδε
καὶ
διασκευάζοντος |
[27] |
βούλοιντο.
λέγει
δ´
ἅτερος
Ἀρχίας
|
καὶ |
Φίλιππος
ἔπεμψαν
ἡμᾶς
κελεύοντες
ὡς |
[33] |
εἱρκτῆς
ὁ
Φυλλίδας
Ἀρχίας’
ἔφη
|
καὶ |
Φίλιππος
κελεύουσί
σε
ταχέως
ἄγειν
|
[15] |
δήπου
ῥᾷόν
ἐστι
φιλοπλουτίαν
κολοῦσαι
|
καὶ |
φιλοδοξίαν
ἀποχαῖς
ὧν
ἐφίενται
καὶ |
[16] |
ἐνταῦθα
παρ´
ἡμῖν
ἐάσεις
εὐμενέσι
|
καὶ |
φίλοις,
ὅταν
ἐκεῖ
γενώμεθα,
συνοίκοις |
[1] |
τοῦ
πράγματος,
τὸν
δὲ
φιλότιμον
|
καὶ |
φιλόκαλον
τῶν
ὑπ´
ἀρετῆς
ὥσπερ |
[1] |
ἀντιτείνειν
καὶ
ἀγροικίζεσθαι
πρὸς
εὐγνώμονα
|
καὶ |
φίλον
ἑταῖρον
δόξειεν
ἂν
ἐγείρειν |
[27] |
ὄντα
Θηβαίων,
ὦ
Ἀρχίδαμε,
παῖδα
|
καὶ |
φιλοπονώτατον
περὶ
τὰ
γυμνάσια,
πεντεκαιδεκέτη
|
[2] |
φανερῶς
δὲ
διατρίβειν
ἐπὶ
λόγοις
|
καὶ |
φιλοσοφίᾳ,
πολλάκις
ἐφελκόμενοι
τὸν
Ἀρχίαν |
[8] |
θαυμαστόν
γε
λέγεις’
εἶπεν
ἄνδρα
|
καὶ |
φιλοσοφίας
ἄξιον·
ἀλλὰ
τίς
ἡ |
[11] |
χάριτι
τῶν
διδόντων
ἔχειν
δυνάμενον
|
καὶ |
φιλοσοφίας
μὴ
ἐκστῆναι
πρὸς
τοσαῦτα
|
[14] |
τὴν
μὲν
προθυμίαν
(καλὴ
γὰρ
|
καὶ |
φιλόσοφος)
δέχομαι
καὶ
ἀγαπῶ
διαφερόντως, |
[24] |
οὐ
τελέως
ἀπολείπει
τὸ
φιλότιμον
|
καὶ |
φιλοσώματον,
ἀλλ´
ἑτέρους
ἀσκοῦντας
ὁρῶντες |
[1] |
πολὺν
ἀσπαζομένοις,
τοὺς
δὲ
κομψοὺς
|
καὶ |
φιλοτέχνους
καθ´
ἕκαστον
ἰδίᾳ
τῶν |
[24] |
(ψυχὴ
τῆς
περιόδου
συμπεραινομένης
κινδυνεύουσα
|
καὶ
|
φιλοτιμουμένη
περὶ
τὴν
ἔκβασιν
ἱδρῶτι |
[15] |
εἰ
μὴ
προδίδωσί
τις
πατρίδα
|
καὶ |
φίλους
δι´
ἀργύριον,
οὗτος
ἀσκεῖ |
[13] |
ἀγεννῆ
τὸ
εἶδος
ἀλλὰ
πραότητα
|
καὶ |
φιλοφροσύνην
τοῦ
ἤθους
ὑποφαίνοντα
καὶ |
[19] |
οὔσης
ἀναβολῆς,
εἰς
ἀγωνίαν
ὑπηγόμεθα
|
καὶ |
φόβον.
οὐ
μὴν
ἀλλ´
ἐγὼ |
[11] |
κωλύματα
καὶ
τέλος
εἰς
σωτηρίαν
|
καὶ |
φυγὴν
αὐτῷ
σπουδῆς
ἑταίρων
καὶ |
[24] |
καὶ
παρεμβαίνοντες
ἅμα
καὶ
χειρὶ
|
καὶ |
φωνῇ
βοηθοῦντες
ἀνασῴζουσιν,
οὗτος,
ὦ |
[20] |
καὶ
γενόμενος
δι´
ὅλου
λόγος
|
καὶ |
φωνὴ
πρὸς
τὴν
ψυχὴν
τοῦ |
[33] |
ἐγγὺς
οἰκούντων
αἰσθανόμενοι
τὰ
πραττόμενα
|
καὶ |
χαίροντες.
αἱ
δὲ
γυναῖκες,
ὡς |
[4] |
δὲ
σημεῖα
καὶ
μαντεύματα
δυσχερῆ
|
καὶ |
χαλεπὰ
προτεθεσπίσθαι
τῇ
Σπάρτῃ.
Φειδόλαος |
[15] |
περὶ
τάς
ἀδικους
μάλα
μόλις
|
καὶ |
χαλεπῶς
τοῦ
πλεονεκτεῖν
ἀπεχόμενον.
ἀνδρὶ |
[22] |
τοῦ
σώματος,
ὑπείκουσα
δ´
ἀεὶ
|
καὶ |
χαλῶσα
τῷ
δαίμονι
τὸν
σύνδεσμον |
[11] |
τὸν
βίον
ἑκουσίως
σὺν
ἡδονῇ
|
καὶ |
χάριτι
τῶν
διδόντων
ἔχειν
δυνάμενον |
[17] |
μεθ´
Ἱπποσθενείδου
καὶ
κελεύσας
ἐμὲ
|
καὶ |
Χάρωνα
καὶ
Θεόκριτον
ἐξαναστῆναι
προσῆγεν
|
[24] |
ἤδη
παραθέοντες
καὶ
παρεμβαίνοντες
ἅμα
|
καὶ |
χειρὶ
καὶ
φωνῇ
βοηθοῦντες
ἀνασῴζουσιν, |
[34] |
οὐ
διενοοῦντο,
καίπερ
περὶ
πεντακοσίους
|
καὶ |
χιλίους
τὸ
πλῆθος
ὄντες,
ἐκπεπληγμένοι |
[30] |
οἱ
δὲ
πεύκης,
ἔνιοι
δὲ
|
καὶ |
χιτώνια
τῶν
γυναικεί
ων
ἀμπεχόμενοι, |
[6] |
χαμεύνας
ἔτι
δ´
ἐμπύρων
λείψανα
|
καὶ |
χοὰς
γάλακτος·
ἕωθεν
δὲ
πυνθάνεσθαι |
[5] |
Ἁλίαρτον
ἐπιχώσων
αὖθις
τὸ
σῆμα
|
καὶ |
χοὰς
ποιησόμενος
Ἀλκμήνῃ
καὶ
Ἀλέῳ |
[14] |
ἡμῖν
γένοιτο
τῶν
χρημάτων
διάθεσις
|
καὶ |
χρῆσις;
ἦπου
καταχρυσώσομεν
τὰ
ὅπλα |
[16] |
πεπαιδευμένος
ὑπ´
ἐκείνου
τἀνδρὸς
εἴη
|
καὶ |
χρῷτο
ταὐτῷ
δαίμονι
πρὸς
τὸν |
[24] |
ἐγγὺς
ἤδη
τῆς
ἐλπίδος
ἁμιλλωμένους
|
καὶ |
ψαύοντας
ὁρῶσιν.
οὐ
γὰρ
οἷς |
[20] |
ἔχοιμεν
ὑπὸ
νοῦ
κρείσσονος
νοῦν
|
καὶ |
ψυχὴν
ψυχῆς
θειοτέρας
ἄγεσθαι
θύραθεν |
[5] |
ὁ
Θεόκριτος
εἰς
καιρόν’
ἔφη
|
καὶ |
ὥσπερ
ἐπίτηδες·
καὶ
γὰρ
ἐβουλόμην |
[7] |
μαθημάτων
τὰ
πάθη
καταπραΰνοντας
ἀβλαβῶς
|
καὶ |
ὠφελίμως
ἀλλήλοις
συμφέρεσθαι.
~Μεταξὺ
δὲ |