Chapitre
[14]	ἥκιστ´’ ἔφην ἐγώ τὴν φίλην	καὶ	ἀγαθὴν κουροτρόφον‘ ἀλλ´ ἄμυνε· σὸς
[34]	πρὸς αὐτούς, ἧκον δὲ πολλοὶ	καὶ	ἀγαθοὶ τῶν πολιτῶν ὁμοῦ καὶ
[27]	ἀναγκαίων καὶ κινδύνευε μετὰ πολλῶν	καὶ	ἀγαθῶν πολιτῶν ὑπὲρ ἐλευθερίας καὶ
[27]	πρὸς Χάρωνα καὶ κελεύειν ἀνοίγειν	καὶ	ἀγανακτεῖν βράδιον ὑπακουόντων. θορυβηθεὶς οὖν
[5]	ἔφη παρέτυχον, καὶ πολλὰ δυσανασχετῶν	καὶ	ἀγανακτῶν πρὸς τοὺς πολίτας ἐγκατελείφθην
[24]	καθ´ αὑτὸν ἀσκεῖ καὶ τρέφει	καὶ	ἀγαπᾷ διαφερόντως, οὕτω καὶ ἡμῶν
[27]	ὦ ἄνδρες, ἐμοὶ μόνος ἐστὶ	καὶ	ἀγαπητός, ὥσπερ ἴστε· τοῦτον ὑμῖν
[14]	(καλὴ γὰρ καὶ φιλόσοφος) δέχομαι	καὶ	ἀγαπῶ διαφερόντως, ἥκεις δὲ φάρμακα
[24]	συμβόλων εὐθύνοντες· ὧν οἱ πολλοὶ	καὶ	ἀγελαῖοι παντάπασιν ἀπείρως ἔχουσιν. οὐδὲ
[5]	τῶν χαρακτήρων ἐμφερέστατος Αἰγυπτίοις· διὸ	καὶ	Ἀγησίλαος, ὡς ἔφασαν, ἐξέπεμψεν ἀντίγραφα
[30]	καὶ τὰς τῶν πολεμίων μαλακίας	καὶ	ἀγνοίας ταῖς ἡμετέραις ἐπανισοῦσα τόλμαις
[22]	παίδευσιν ἀστείαν, οὐκ ἄγαν σκληρὸν	καὶ	ἄγριον παρεχομέναις τὸ ἄλογον· τοὺς
[1]	ἀποκρίσεις τοῦ δήμου λάβωμεν, ἀντιτείνειν	καὶ	ἀγροικίζεσθαι πρὸς εὐγνώμονα καὶ φίλον
[3]	διὰ τῶν πολιτῶν ἄκριτον, ἀλλὰ	καὶ	αἵματος ἐμφυλίου καὶ σφαγῆς τὴν
[22]	τελευτὴ συνέπεσε, πλὴν ὅσαι μιαραὶ	καὶ	ἀκάθαρτοι· ταύτας δ´ ἀστράπτουσα καὶ
[27]	σώματα διαφθεῖραι τοῖς ἐχθίστοις ἀνάνδρως	καὶ	ἀκλεῶς, ἀλλ´ ἀμύνασθε τὰς ψυχὰς
[9]	μὲν ἀνδράσι καὶ πρὸς αὐθάδη	καὶ	ἀκόλαστον ὄχλον ἠναγκασμένοις ζῆν οὐκ
[21]	ἡμῖν θαυμάσια πολλὰ καὶ ἰδεῖν	καὶ	ἀκοῦσαι. ~Ἔφη δὲ καταβὰς εἰς
[22]	ἐπὶ ταῖς ἡδοναῖς, ὅσαι παράνομοι	καὶ	ἀκρατεῖς, αἰσχύνην, ἀλγηδόνα καὶ πληγὴν
[23]	εὐλαβές, ἄπληστον δὲ τοῦ μανθάνειν	καὶ	ἀκροᾶσθαι· διὸ καὶ Σπίνθαρος ὁ
[22]	πάθεσιν, ἀλλοιούμενον τρέπεται καθ´ ἡδονὰς	καὶ	ἀλγηδόνας εἰς τὸ ἄλογον. μίγνυται
[22]	ὥσπερ θρέμμα πρᾶον ἄνευ πληγῆς	καὶ	ἀλγηδόνος ὑπὸ συμβόλων ὀξέως καὶ
[5]	σῆμα καὶ χοὰς ποιησόμενος Ἀλκμήνῃ	καὶ	Ἀλέῳ κατὰ δή τινα χρησμόν,
[22]	οἷον ἐκ δεσμοῦ σπαραττομένους, δυσπειθέσι	καὶ	ἀναγώγοις δι´ ἀπαιδευσίαν ζυγομαχεῖν ἤθεσι,
[3]	αὑτὸν κελεύει φόνου καθαρὸν ὄντα	καὶ	ἀναίτιον ἐφεστάναι τοῖς καιροῖς μετὰ
[22]	πλῆρες οὐχ ἡσυχάζοντος ἀλλ´ ἐκταραττομένου	καὶ	ἀνακλύζοντος πολλάκις· ὅθεν ἀκούεσθαι μυρίας
[32]	ἐνέδωκε τὴν θύραν, ἐμπεσόντες ἀθρόοι	καὶ	ἀνατρέψαντες τὸν ἄνθρωπον ἵεντο δρόμῳ
[22]	τοὺς δ´ οἷον ἀναλάμποντας πάλιν	καὶ	ἀναφαινομένους κάτωθεν, ἀχλύν τινα καὶ
[15]	καὶ φιλοδοξίαν ἀποχαῖς ὧν ἐφίενται	καὶ	ἀνείρξεσιν εἰς τέλος καταλυθείσας· ἢ
[25]	τὸν πότον, ἔπεισε πρὸς ῥᾳθυμίαν	καὶ	ἄνεσιν τραπέσθαι μετὰ τῶν εἰωθότων
[22]	πᾶσα νοῦ μετέσχεν, ἄλογος δὲ	καὶ	ἄνους οὐκ ἔστιν, ἀλλ´ ὅσον
[6]	δυσχεραίνων ἐχθρός ἐστι τῶν ἀνόμων	καὶ	ἀνυπευθύνων δυναστειῶν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[22]	κλωθομένοις ἀτράκτοις ὁμοίως ἕλικα τεταραγμένην	καὶ	ἀνώμαλον ἕλκοντας, οὐ δυναμένους καταστῆσαι
[27]	πρὸς δὲ τὴν ὑποψίαν ἠγανακτοῦμεν	καὶ	ἀπάγειν ἐκελεύομεν τὸν παῖδα. τὸ
[20]	δ´ ὁ νοῦς καθαρὸς ὢν	καὶ	ἀπαθής, τῷ σώματι (μὴ) μικρὰ
[20]	φρονεῖν ὁμοίως κινοῦσι, θαυμαστὸν ἡγοῦνται	καὶ	ἄπιστον· ὥσπερ ἂν εἴ τις
[15]	εὐωχεῖσθαι παραδόντες αὐτοὶ τὰ λιτὰ	καὶ	ἁπλᾶ προσφέρησθε κεκολασμέναις ἤδη ταῖς
[9]	λόγου περιβάλλεσθαι, τὸ ἀφελὲς τοῦτο	καὶ	ἄπλαστον ὡς ἐλευθέριον καὶ μάλιστα
[11]	κόμπου τὸ τοιοῦτον, οὐκ ἀληθείας	καὶ	ἁπλότητος οἷς τὸν ἄνδρα μέγαν
[15]	πάλιν ὁ πλοῦτος οὕτως ἄτιμος	καὶ	ἀπόβλητος. οὐ γὰρ οὖν’ εἶπεν
[15]	πότερον ἄσκησιν ἢ μᾶλλον ἔργον	καὶ	(ἀπόδειξιν ἀσκήσεως εἶναι νομίζεις; ἔργον’
[15]	εἶναι νομίζεις; ἔργον’ εἶπεν ἐγὼ	καὶ	ἀπόδειξιν. ἄσκησιν δὲ καὶ μελέτην
[15]	περιτταῖς προσάγοντας ἐπιθυμίαις ἐκπονεῖν χρὴ	καὶ	ἀποκόπτειν αὐτὰς ἀνείρξεσι καὶ κατοχαῖς
[24]	ἀλλ´ ἀεί τιν´ ἄριστον ἐξαιρῶν	καὶ	ἀποκρίνων καθ´ αὑτὸν ἀσκεῖ καὶ
[22]	βραχέα, πολλαχῆ δὲ καὶ ὑπερχεῖσθαι	καὶ	ἀπολείπειν αὖθις οὐ μεγάλας ἐκβολὰς
[14]	ἂν ᾤου δεῖν ἐκεῖνα διδόναι	καὶ	ἀπολείπειν μὴ δεομένοις, οὕτω σύμμαχος
[22]	ὥστ´ ἐπὶ πλεῖστον ἀνακοπτομένην κοχλάζειν	καὶ	ἀπολευκαίνεσθαι τὴν γλαυκότητα. ταῦτα μὲν
[3]	ἀρετὴν ἀξιῶν διαφέρειν ἀμβλύς ἐστι	καὶ	ἀπρόθυμος τοῦτον ἤ τινα βελτίονα
[15]	γυμνασίων παρασκευὴν τοῦ σώματος, οὕτω	καὶ	ἀρετῆς ὁμολογεῖς τὸ μὲν ἔργον
[27]	καὶ ἀγαθῶν πολιτῶν ὑπὲρ ἐλευθερίας	καὶ	ἀρετῆς· πολλὴ δ´ ἐλπὶς ἔτι
[34]	Λακεδαιμονίων οἱ γέροντες, Ἑρμιππίδαν δὲ	καὶ	Ἄρκεσον ἀπέκτειναν εὐθὺς ἐν Κορίνθῳ
[17]	ἐφεδρεύει τῇ νυκτὶ νήφων Ἑρμιππίδας	καὶ	Ἄρκεσος) τί σπεύδομεν κατάγειν φίλους
[11]	ἔχοντος ἀλλ´ ὑπὸ μείζονος ἐπιστασίας	καὶ	ἀρχῆς ἀγομένου πρὸς τὸ καλόν.
[11]	ὀρθῆς καὶ ἰσχυρᾶς ἀφειμέναι κρίσεως	καὶ	ἀρχῆς· πενίᾳ γὰρ ἐμμεῖναι παρὰ
[22]	τῆς ψυχῆς ὑπὸ τοῦ κρατοῦντος	καὶ	ἄρχοντος ἐπιστομιζομένης, μέχρι ἂν οὕτω
[13]	πλεῦσαι, κομιδῇ δὲ διὰ γῆρας	καὶ	ἀσθένειαν ἐλλείπων ἐπέσκηψε μάλιστα μὲν
[24]	μὲν Τιμάρχου λόγον ὥσπερ ἱερὸν	καὶ	ἄσυλον ἀνακεῖσθαί φημι τῷ θεῷ
[1]	τὰ πεπραγμένα μαθεῖν σπουδάζοντος ἐμέ	καὶ	ἀσχολίας ὑπέρτερον θέσθαι’ κατὰ Πίνδαρον
[28]	λόγους τἀνδρός, αὐτὸς δ´ ἄδακρυς	καὶ	ἄτεγκτος ἐγχειρίσας Πελοπίδᾳ τὸν υἱὸν
[11]	πείρᾳ βεβαιωσάμενον ἐν τοῖς ἀδήλοις	καὶ	ἀτεκμάρτοις τῷ λογισμῷ ῥοπὴν ἐπάγειν;
[1]	γὰρ ἐοικέναι τοὺς μὲν ἰδιώτας	καὶ	ἀτέχνους θεατὰς ὄχλον ὁμοῦ πολὺν
[14]	γὰρ ἂν οὕτως ἡ χάρις	καὶ	ἄτιμος ἡ κτῆσις εἴη. τί
[17]	κίνδυνον ἐξ ἐνυπνίου μάλα δυσχεροῦς	καὶ	ἀτόπου. τῆς γὰρ ἄλλης νυκτὸς
[1]	οἱ δ´ ἄλλοι τῆς ἑταιρίας	καὶ	αὐτοὶ τῆς ἡμετέρας πάντες· ὥστε
[10]	ἐπεσπάσαντο Χάριλλον τὸν αὐλητὴν ἥκοντα	καὶ	αὐτὸν μετ´ ἐμοῦ εἰς Ἀθήνας
[14]	ὢν ἐραστὴς ἄνδρα δημότην ἐλευθέρας	καὶ	αὐτονόμου (πόλεως ἐπείρα διὰ χρη|
[5]	ὑμῖν ἀνοιχθέντος, εἰ δὴ παρεγένου	καὶ	αὐτός, ὅτε πέμψας Ἀγησίλαος εἰς
[11]	ὁ πατήρ ἀλλὰ μήν’ ἔφη	καὶ	αὐτός, ὦ Γαλαξίδωρε, Μεγαρικοῦ τινος
[5]	ἱερουργίας, ὧν τὰ σημεῖα συγχέουσι	καὶ	ἀφανίζουσιν, ὑπὸ σκότος ἀπέρχονται χωρισθέντες.
[12]	Πολύμνι, θαυμάζοντα Σωκράτους ἀνδρὸς ἀτυφίᾳ	καὶ	ἀφελείᾳ μάλιστα δὴ φιλοσοφίαν ἐξανθρωπίσαντος,
[17]	κύκλῳ παρεῖναι, τὴν δὲ μυκᾶσθαι	καὶ	ἀφιέναι φωνάς τινας ἀνάρθρους, τέλος
[22]	ἐκτετμημένης σφαίρας, φοβερὸν δὲ δεινῶς	καὶ	βαθύ, πολλοῦ σκότους πλῆρες οὐχ
[13]	καὶ τῶν συνεστώτων φίλων Ἰσμηνόδωρον	καὶ	Βακχυλίδαν καὶ Μέλισσον τὸν αὐλητήν,
[5]	ἀλλ´ ἴδιός τις ὁ τύπος	καὶ	βαρβαρικὸς τῶν χαρακτήρων ἐμφερέστατος Αἰγυπτίοις·
[6]	ἡμᾶς ὦ Ἡράκλεις, εἶπεν ἀγρίων	καὶ	βαρβάρων ἠθῶν· εἶτ´ οὐχ ὑπέρευ
[20]	νεῦρα καὶ σάρκες ὑγρῶν περίπλεαι	καὶ	βαρὺς ὁ ἐκ τούτων ὄγκος
[14]	πυθόμενος ἡμᾶς ἔπλευσας (ἡμᾶς) ὅπλοις	καὶ	βέλεσιν ὠφελήσων, εἶτα φιλίαν καὶ
[22]	τοῖς ἁμαρτήμασιν, εἶτα πάλιν ἀντιτείνοντας	καὶ	βιαζομένους. τὸν μὲν γὰρ σύνδεσμον
[1]	φόβῳ κατεῖργον ἄρχοντες αὐτοὶ παρανόμως	καὶ	βιαίως, ἔγνωμεν ἐνταῦθα τῶν περὶ
[15]	ἕνεκα κενῶν δοξῶν, ἰσχὺν δὲ	καὶ	βίαν ὑπὸ χρόνου καὶ συνηθείας
[15]	ἡδοναῖς μεγάλαις μὲν ἀτόποις δὲ	καὶ	βλαβεραῖς οἷόν τε τὴν διάνοιαν
[2]	ἠκροᾶτο συγκαθιεὶς μετὰ τῶν νέων	καὶ	βουλόμενος ἡμᾶς ἐν λόγοις διάγειν
[22]	αὗται μὲν οὖν ὀψέ ποτε	καὶ	βραδέως ἄγονται καὶ καθίστανται πρὸς
[22]	μάλιστα, πῆ δ´ ἀραιὰ τενάγη	καὶ	βραχέα, πολλαχῆ δὲ καὶ ὑπερχεῖσθαι
[25]	μικρὸν οἶμαί τι μετ´ ἐμοῦ	καὶ	Γαλαξιδώρου βούλεταί σοι διαλεχθῆναι (ὁ)
[20]	τοιαύτη σύνεσις γίγνεται δι´ ἡσυχίαν	καὶ	γαλήνην τοῦ σώματος, ὅταν καθεύδωσι,
[5]	καιρόν’ ἔφη καὶ ὥσπερ ἐπίτηδες·	καὶ	γὰρ ἐβουλόμην πυθέσθαι, τίν´ ἦν
[21]	ὁ Θεόκριτος, ἀλλὰ δίελθ´ αὐτά·	καὶ	γὰρ εἰ μὴ λίαν ἀκριβῶς,
[32]	Λεοντίδην ἐπέσφαξε θερμῷ τῷ Κηφισοδώρῳ·	καὶ	γὰρ εἶδε πίπτοντα τὸν ἐχθρὸν
[27]	(ὡς ἀγόμενος. οὕτως’ ἔφη ποίει·	καὶ	γὰρ ἡμᾶς δεῖ τοῖς ὑπὸ
[15]	ἀργύριον, οὗτος ἀσκεῖ πρὸς φιλαργυρίαν	(καὶ	γὰρ ὁ νόμος ἴσως ἐνταῦθα
[2]	ἀλλοτρίους παντάπασι τῆς τοιαύτης διατριβῆς.	καὶ	γὰρ ὁ Σιμμίας πολὺν χρόνον
[17]	ἀλλ´ ὅσον ἐξοσιώσασθαι τὰ θεῖα;	καὶ	γὰρ οἱ μάντεις τῇ Δήμητρι
[17]	οὐδέν’ ἔφη καινόν, ὦ Καφισία·	καὶ	γὰρ προῄδειν καὶ προύλεγον ὑμῖν
[6]	καινότατον ἱστορήκοι τύραννον‘ ἔφη γέροντα.	καὶ	γὰρ ᾧ μηδὲν ἰδίᾳ συμβέβηκεν
[1]	τῆς καθόδου τῶν φυγάδων ἐπιστάμεθα.	καὶ	γάρ, ὡς οἱ περὶ Ἀρχίαν
[22]	καὶ κατηκόων εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς	καὶ	γενέσεως τοῦ οἰκείου δαίμονος καὶ
[13]	δ´ ἄλλων ὡς ἕκαστος ἔτυχε	καὶ	γενομένης σιωπῆς ὁ Σιμμίας τὸν
[20]	γὰρ ἀὴρ φθόγγοις ἐνάρθροις τυπωθεὶς	καὶ	γενόμενος δι´ ὅλου λόγος καὶ
[24]	διάνοιαν οἱ μὲν ἐκτὸς αἰσθάνονται	καὶ	γιγνώσκουσι πυρσοῖς τισι καὶ κηρύγμασι
[13]	προσαγορεύειν; ἀρχὴ γάρ τις ἐντυχίας	καὶ	γνώσεως αὕτη συνήθης. καὶ ὁ
[22]	κλαυθμὸν βρεφῶν καὶ μεμιγμένους ἀνδρῶν	καὶ	γυναικῶν ὀδυρμούς, ψόφους δὲ παντοδαποὺς
[18]	ὑπ´ ὀργῆς, εἶτ´ ὄχλου γειτόνων	καὶ	γυναικῶν συνδραμόντος αἴσχιστα ποιήσας καὶ
[20]	πλὴν οἷς ἔπεστιν ἴδιόν τι	καὶ	δαιμόνιον ὥσπερ εἴρηται φέγγος. καίτοι
[20]	ψυχήν, οὓς δὴ καὶ ἱεροὺς	καὶ	δαιμονίους ἀνθρώπους καλοῦμεν. οἱ δὲ
[33]	ἐντυγχάνοντας ὁ παρ´ αὐτῶν ἔλεος	καὶ	δάκρυα καὶ δεήσεις σωφρόνων γυναικῶν.
[30]	δὲ τούτοις ἦν καὶ Πελοπίδας	καὶ	Δαμοκλείδας καὶ Κηφισόδωρος) Χάρων δὲ
[33]	παρ´ αὐτῶν ἔλεος καὶ δάκρυα	καὶ	δεήσεις σωφρόνων γυναικῶν. ~Ἐν δὲ
[30]	συνέδραμε τὸ ἔργον, ὀξὺν ἐπιφέρουσα	καὶ	δεινὸν ἀνελπίστου περιπετείας ἀγῶνα. τοῦ
[17]	τέλος δὲ πῦρ λάμψαι πολὺ	καὶ	δεινὸν ἐξ αὐτῆς ἔνδοθεν, ὡς
[9]	θεῖα· φασμάτων δὲ καὶ μύθων	καὶ	δεισιδαιμονίας ἀνάπλεω φιλοσοφίαν ἀπὸ Πυθαγόρου
[9]	ἐστὶν εὑρεῖν ἄνδρα καθαρεύοντα τύφου	καὶ	δεισιδαιμονίας. οἱ μὲν γὰρ ἄκοντες
[19]	ἀλλ´ ἐγὼ προσαγορεύσας τὸν Ἱπποσθενείδαν	καὶ	δεξιωσάμενος ἐθάρρυνον, ὡς καὶ τῶν
[14]	πολὺ χρυσίον ἔναγχος πρὸς ἡμᾶς	καὶ	δεομένῳ λαβεῖν ἀγροικότερος ἐφάνην ἀποκρινόμενος
[32]	τὸν Κηφισόδωρον εἰς τὸν λαγόνα	καὶ	δευτέρῳ τῷ Πελοπίδᾳ συμπεσὼν μέγα
[12]	τέχνης καταφρονεῖται τὸ μικροῖς μεγάλα	καὶ	δι´ ὀλίγων πολλὰ προμηνύειν. ἀλλ´
[22]	μὲν ὅλαι κατέδυσαν εἰς σῶμα,	καὶ	δι´ ὅλων ἀναταραχθεῖσαι τὸ σύμπαν
[7]	καὶ κακῶν μεθεμένους Μούσαις ὁμιλεῖν	καὶ	διὰ λόγων καὶ μαθημάτων τὰ
[18]	ἐστι τῶν Μέλωνος ἁρματηλατῶν ἐπιστάτης	καὶ	διὰ Μέλωνα τὴν πρᾶξιν ἀπ´
[32]	ἔγνω γε τὸν λύχνον καταβαλεῖν	καὶ	διὰ σκότους συμμῖξαι τοῖς ἐπιφερομένοις,
[31]	καθωσιωμένον ὑπὲρ αὐτῆς· ὡς δὲ	καὶ	διὰ τὸν οἶνον οὐκ ἦν
[26]	τε ψῦχος ἐπέτεινε πνεύματος γενομένου,	καὶ	διὰ τοῦτο τῶν πολλῶν τάχιον
[31]	πότον ἐλπίδος διαπαιδαγωγησάσης προσμίξαντες ἡμεῖς	καὶ	διὰ τῶν οἰκετῶν εὐθὺς ὠσάμενοι
[13]	παρ´ ὑμῖν, ὦ Πολύμνι, θεραπείας	καὶ	διαίτας τοῦ ἀνδρὸς οἱ σαφῶς
[17]	τὰ πᾶσι δόξαντα μόνος ἀνῄρηκας	καὶ	διακεκώλυκας ἐκπέμψας ἱππέα πρὸς τοὺς
[22]	δι εκ– πλεῖν κατὰ πόρον	καὶ	διακομίζεσθαι πέραν τοῦ ῥεύματος, ἄλλας
[25]	τὸ γυμνάσιον ἐνετυγχάνομεν τοῖς φίλοις,	καὶ	διαλαμβάνων ἄλλος ἄλλον ἐν τῷ
[6]	τῆς δεήσεως, οἶμαι, μάλα σύννουν	καὶ	διαλελυπημένον· ἀποβλέψας δὲ πρὸς ἅπαντας
[13]	σκοποῦ βάλλοντα καὶ τυχεῖν ἡδὺ	καὶ	διαμαρτάνειν ἀνιαρὸν ὡς ἀνδρὸς εὖ
[32]	τῷ Πελοπίδᾳ πρὸς τὸν Λεοντίδην	καὶ	διαξιφισμὸς ἐν ταῖς θύραις τοῦ
[20]	φωνῆς φάσκουσι προσέχοντι τὸν νοῦν	καὶ	διαπυνθανομένῳ μετὰ σπουδῆς. ὅθεν ἡμῖν
[10]	Ἀνδοκίδου βαδίζων ἅμα τι διερωτῶν	καὶ	διασείων τὸν Εὐθύφρονα μετὰ παιδιᾶς.
[30]	Ἀρχίαν καὶ Φίλιππον ἀναχωρήσαντος οἴκαδε	καὶ	διασκευάζοντος ἡμᾶς ἐπὶ τὴν πρᾶξιν
[11]	τὸν ἄνδρα μέγαν ὡς ἀληθῶς	καὶ	διαφέροντα τῶν πολλῶν γεγονέναι δοκοῦμεν,
[3]	ἐμπλῆσαι τὴν πόλιν ὅλην φόνων	καὶ	διαφθεῖραι πολλοὺς τῶν ἰδίᾳ διαφόρων
[33]	Βοιωτῶν ἔθεσιν ἐξέτρεχον πρὸς ἀλλήλας	καὶ	διεπυνθάνοντο παρὰ τῶν ἀπαντώντων, αἱ
[13]	οἰκίᾳ πῦρ οἱ Κυλώνειοι περιένησαν	καὶ	διέφθειραν ἐν ταὐτῷ πάντας πλὴν
[15]	ἔστιν οὖν τις, ὦ φίλε,	καὶ	δικαιοσύνῃ πρὸς φιλοπλουτίαν καὶ φιλαργυρίαν
[15]	λόγος ἀπείργοι τὴν ἐκ καλῶν	καὶ	δικαίων κτῆσιν, ὦ Ἐπαμεινώνδα; μᾶλλον
[26]	σημεῖον ἐδόκει καλὸν πρὸς ἀσφάλειαν	καὶ	δόξαν, ὡς λαμπρῶν ἀκινδύνων δὲ
[24]	τινες, κύκνους μὲν (γὰρ) ἱεροὺς	καὶ	δράκοντας καὶ κύνας καὶ ἵππους
[5]	ψέλλιον δὲ χαλκοῦν οὐ μέγα	καὶ	δύ´ ἀμφορεῖς κεραμεοῖ γῆν ἔχοντες
[7]	τὰς γραμμὰς ἠσκημένης ἔργον εἶναι	(καὶ)	δυεῖν μέσων ἀνάλογον λῆψιν, ᾗ
[20]	Φειδόλαον ἥψαντο, διαποροῦντες τίνος οὐσίας	καὶ	δυνάμεως εἴη τὸ Σωκράτους λεγόμενον
[20]	ἄνθρωποι συμβόλοις εἴδωλα τῶν νοουμένων	καὶ	εἰκόνας ὁρῶσιν, αὐτὰ δ´ οὐ
[7]	γραμμάτων τὸν θεὸν ἄγειν σχολὴν	καὶ	εἰρήνην διὰ φιλοσοφίας ἀγωνιζομένους ἀεί,
[14]	καὶ βέλεσιν ὠφελήσων, εἶτα φιλίαν	καὶ	εἰρήνην εὗρες, οὐκ ἂν ᾤου
[13]	οἴχοιτο μακαριστός, ἀπεστάλην ἐγὼ νέος	καὶ	εἷς ὑπὸ πολλῶν καὶ πρεσβυτέρων,
[7]	συμφιλοσοφοῦντες διετρίβομεν ἐγὼ καὶ Πλάτων	καὶ	Ἐλλοπίων ὁ Πεπαρήθιος. ἧκε δὲ
[22]	καὶ ἀναφαινομένους κάτωθεν, ἀχλύν τινα	καὶ	ζόφον ὥσπερ πηλὸν ἀποσειομένους, τὰς
[21]	βίον. ~Ἡμῖν μέν, ὦ Φειδόλαε,	καὶ	ζῶντος Σωκράτους καὶ τεθνηκότος οὕτως
[21]	πρότερον ἡμέραις αὐτοῦ τεθνηκότα, φίλον	καὶ	ἡλικιώτην γενόμενον. οὗτος οὖν ποθῶν
[17]	τὴν προπέτειαν εὐτολμίαν οἰόμενος ἀνατρέψῃς	καὶ	ἡμᾶς καὶ τὴν πόλιν, ἀλλ´
[1]	δὴ τοῦ γένους τῶν θεατῶν	καὶ	ἡμᾶς ὑπολαμβάνων εἶναι δίελθέ τε
[25]	εἰς τὸ ἐπικάμπειον τῆς στοᾶς.	καὶ	ἡμεῖς περισχόντες αὐτὸν ἐπεχειροῦμεν παρακαλεῖν
[12]	ἀπειρίας ἐπέλθοι, οὕτω σκόπει, μὴ	καὶ	ἡμεῖς τῶν μαντικῶν ἑκάστου τὴν
[24]	τρέφει καὶ ἀγαπᾷ διαφερόντως, οὕτω	καὶ	ἡμῶν οἱ ὑπὲρ ἡμᾶς τοὺς
[22]	ταῦτ´ ἀκούσας αὐτὸς ἀκριβέστερον προσέχειν	καὶ	θεᾶσθαι τῶν ἀστέρων ἀποσαλεύοντας τοὺς
[10]	Πυθαγόρου λεγομένων εἰς μαντικὴν ἔδοξε	καὶ	θεῖον· ἀτεχνῶς γὰρ οἵαν Ὅμηρος
[24]	οὓς ἂν ἄκρως μακαρίους τε	καὶ	θείους ὡς ἀληθῶς ἀπεργάσασθαι βουληθῶσιν·
[22]	δαίμονος καὶ τὸ μαντικόν ἐστι	καὶ	θεοκλυτούμενον γένος· ὧν τὴν Ἑρμοδώρου
[17]	καὶ κελεύσας ἐμὲ καὶ Χάρωνα	καὶ	Θεόκριτον ἐξαναστῆναι προσῆγεν εἴς τινα
[19]	δὲ τῆς οἰκίας ἐγὼ δὲ	καὶ	Θεόκριτος πάλιν πρὸς τὸν Σιμμίαν
[26]	τοὺς περὶ Δαμοκλείδαν καὶ Πελοπίδαν	καὶ	Θεόπομπον ἐντυχόντες ἀνελαμβάνομεν, ἄλλοι δ´
[24]	ὀνομάζοντες, ἀνθρώπους δὲ θείους εἶναι	καὶ	θεοφιλεῖς ἀπιστοῦντες, καὶ ταῦτα τὸν
[15]	ἀλλὰ καὶ τύχης κλῆρον ἀπειπαμένῳ	καὶ	θησαυροῦ φανέντος ἐπιπηδῶσαν ἀποστήσαντι τὴν
[32]	Κηφισοδώρου πεπτωκότος ἐν μέσαις αὐταῖς	καὶ	θνήσκοντος, ὥστε μὴ δύνασθαι τοὺς
[22]	γυναικῶν ὀδυρμούς, ψόφους δὲ παντοδαποὺς	καὶ	θορύβους ἐκ βάθους πόρρωθεν (ἀμυδροὺς
[34]	μέρους ἡσυχάζοντος, ἀλλὰ πανταχόθεν ψόφων	καὶ	θορύβων ἀναφερομένων, καταβαίνειν μὲν οὐ
[3]	Σαμίδαν, ἀνθρώπους διαπύρους πρὸς ὀργὴν	καὶ	θυμοειδεῖς, ἐν νυκτὶ λαβόντας ἐξουσίαν
[17]	εὐψυχίαν φιλοκίνδυνον ἀποδείξασθαι τοῖς πολίταις	καὶ	θυμὸν ὀλιγωροῦντα τοῦ βίου προῃρήμεθα,
[28]	παρῆν πρὸς ἡμᾶς ξίφος ἔχων	καὶ	θώρακα σιδηροῦν ὑπενδεδυμένος καὶ πυθόμενος
[21]	ὄχλον, διηγεῖτο ἡμῖν θαυμάσια πολλὰ	καὶ	ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι. ~Ἔφη δὲ
[12]	κληδόνας, οἷς καὶ οἱ πολλοὶ	καὶ	ἰδιῶται περὶ μικρὰ προσχρῶνται καὶ
[24]	γὰρ μάντεων οἰωνοπόλους τινὰς καλεῖ	καὶ	ἱερεῖς, ἑτέρους δὲ τῶν θεῶν
[20]	ἔχουσι τὴν ψυχήν, οὓς δὴ	καὶ	ἱεροὺς καὶ δαιμονίους ἀνθρώπους καλοῦμεν.
[34]	οἰκούντων ἐργαστήρια μαχαιροποιῶν. ἧκε δὲ	καὶ	Ἱπποσθενείδας μετὰ τῶν φίλων καὶ
[24]	ἱεροὺς καὶ δράκοντας καὶ κύνας	καὶ	ἵππους ὀνομάζοντες, ἀνθρώπους δὲ θείους
[11]	ἅπαν, ὡς ἂν ἐξ ὀρθῆς	καὶ	ἰσχυρᾶς ἀφειμέναι κρίσεως καὶ ἀρχῆς·
[20]	τινὶ τρόπῳ πρὸς αὐτόν, ὥσπερ	καὶ	καθ´ ὕπνον οὐκ ἔστι φωνή,
[15]	πρὸς ὃ ἡ ἄσκησις ἔργου,	καὶ	καθάπερ ἀθλητικῆς ἔργον μὲν ἂν
[30]	ἡμετέραις ἐπανισοῦσα τόλμαις καὶ παρασκευαῖς	καὶ	καθάπερ δρᾶμα τὴν πρᾶξιν ἡμῶν
[22]	ἀναχωροῦσα κατεμίγνυτο πρὸς ἀέρα διαυγῆ	καὶ	καθαρὸν ἀσμένη, πρῶτον μὲν ἀναπνεῦσαι
[25]	τὸ Θηβαίων εἶναί τινας ἀναιτίους	καὶ	καθαροὺς τῶν πεπραγμένων, οἳ μᾶλλον
[20]	ἀνθρώποις ἐπιθειάζειν, εἰ δ´ ἐγρηγορότας	καὶ	καθεστῶτας ἐν τῷ φρονεῖν ὁμοίως
[8]	ὁ πατὴρ ἡμῶν Πολύμνις ἐπεισῆλθε	καὶ	καθίσας παρὰ τὸν Σιμμίαν Ἐπαμεινώνδας’
[22]	ὀψέ ποτε καὶ βραδέως ἄγονται	καὶ	καθίστανται πρὸς τὸ δέον. ἐκ
[7]	ἀλλὰ προστάσσειν Ἕλλησι πᾶσι πολέμου	καὶ	κακῶν μεθεμένους Μούσαις ὁμιλεῖν καὶ
[18]	τῆς γυναικός. ἀγανακτοῦντος δ´ ἐμοῦ	καὶ	κακῶς αὐτὴν λέγοντος τρέπεται πρὸς
[18]	παντάπασιν ἐκστατικῶς ἐν τῷ παρόντι	καὶ	κακῶς ἔχοντος. ~Ἡμᾶς δέ τις
[8]	αὐτὸν ὄντα μετὰ δὲ γενναίας	καὶ	καλῆς ἀφιγμένον τῆς προαιρέσεως ἀποστειλάντων
[15]	τὸ καλῶς διδόμενον τιμιώτερον ὑπάρχει	καὶ	κάλλιον· οὑτωσὶ δ´ ἐπίσκεψαι μεθ´
[28]	Θεόκριτος, ὡς τῶν ἱερῶν σωτηρίων	καὶ	καλῶν καὶ πρὸς ἀσφάλειαν ἐχεγγύων
[32]	ἐλθεῖν ἀνδράσιν ἐπιφανεστάτοις τῶν πολιτῶν	καὶ	κατ´ ἀλκὴν διαφέρουσιν. ἀγὼν δ´
[10]	σύες ἀπαντῶσιν ἀθρόαι βορβόρου περίπλεαι	καὶ	κατ´ ἀλλήλων ὠθούμεναι διὰ πλῆθος,
[20]	ὥστε θαυμάζειν οὐκ ἄξιον, εἰ	καὶ	κατὰ (τοῦτο) τὸ νοηθὲν ὑπὸ
[32]	τυραννικὸς εὔρωστος δὲ τῇ ψυχῇ	καὶ	κατὰ χεῖρα ῥωμαλέος· οὐ μὴν
[32]	μέγα τραῦμα δοὺς δὲ πολλὰ	καὶ	καταβαλὼν τὸν Λεοντίδην ἐπέσφαξε θερμῷ
[22]	καὶ περιφοίτησιν, ὥστε πολλὰ συνορῶντα	καὶ	κατακούοντα τῶν ἐκτὸς εἰσαγγέλλειν. οἱ
[12]	εἶτα φαίη δαιμόνιόν τι μηνύειν	καὶ	καταλέγειν ἐκείνῳ τῶν ἱστορικῶν τούτων
[28]	ἕλκοντος τὸ ξίφος τοῦ Πελοπίδου	καὶ	καταμανθάνοντος. ἐν τούτῳ Κηφισοδώρῳ Διότονος,
[6]	ἐκ νυκτῶν ἀνιστάμενον, ἀκολουθίας πλήθει	καὶ	κατασκευῇ σοβαρόν, αὐτόθι κατηυλισμένον ἐπὶ
[18]	ἐκείνων. ~Ὑπολαβὼν δ´ ὁ Θεόκριτος	καὶ	κατασχὼν τὸν Χάρωνα βουλόμενον εἰπεῖν
[33]	ἱππικὸν ἔχων διῆκε τῶν πλευρῶν	καὶ	κατέβαλε πονηρὸν ἄνθρωπον, ᾧ καὶ
[22]	ἐκ δὲ τῶν εὐηνίων ἐκείνων	καὶ	κατηκόων εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς καὶ
[15]	χρὴ καὶ ἀποκόπτειν αὐτὰς ἀνείρξεσι	καὶ	κατοχαῖς ὑπὸ τοῦ λόγου κολαζομένας.
[22]	τὸ ἄλογον· τοὺς δ´ ἄνω	καὶ	κάτω πολλάκις ἀνωμάλως καὶ τεταραγμένως
[15]	τῇ ψυχῇ συνειδώς. τούτων ἐγὼ	καὶ	Καφισίας ἐρασταὶ τῶν ἀνθρώπων ὄντες,
[21]	ἀγεννὴς ἄρτι γεγευμένος φιλοσοφίας, ἐμοὶ	καὶ	Κέβητι κοινωσάμενος μόνοις εἰς Τροφωνίου
[20]	ὁ ἐκ τούτων ὄγκος ἡσυχάζων	καὶ	κείμενος, ἅμα δὲ τῷ τὴν
[13]	καὶ φιλίαν ἀντιλαμβανόντων. Λῦσις δὲ	καὶ	κεῖται καλῶς ὑφ´ ὑμῶν, καὶ
[15]	ῥᾴδιον ᾧτινι μὴ πόρρωθεν δέδεται	καὶ	κεκόλασται τὸ φιλοκερδές, ἀλλ´ ἐν
[27]	αὔλειον ἀπεσταλμένους σπουδῇ πρὸς Χάρωνα	καὶ	κελεύειν ἀνοίγειν καὶ ἀγανακτεῖν βράδιον
[7]	οἷον ἐφυβρίζοντα τὴν ἀμαθίαν ἡμῶν	καὶ	κελεύοντα γεωμετρίας ἅπτεσθαι μὴ παρέργως·
[7]	Πεπαρήθιος. ἧκε δὲ πέμψαντος βασιλέως	καὶ	κελεύσαντος τὸν Χόνουφιν, εἴ τι
[17]	Φυλλίδας δ´ ἐπεισελθὼν μεθ´ Ἱπποσθενείδου	καὶ	κελεύσας ἐμὲ καὶ Χάρωνα καὶ
[32]	Καλλιστράτου κομίζοντες. ὡς δ´ ἀπαγγείλας	καὶ	κελευσθεὶς ἀνοῖξαι τὸν μοχλὸν ἀφεῖλε
[24]	αἰσθάνονται καὶ γιγνώσκουσι πυρσοῖς τισι	καὶ	κηρύγμασι καὶ ὑπὸ σαλπίγγων, τοῖς
[30]	ἦν καὶ Πελοπίδας καὶ Δαμοκλείδας	καὶ	Κηφισόδωρος) Χάρων δὲ καὶ Μέλων
[27]	ὦ παῖ, γευόμενος ἄθλων ἀναγκαίων	καὶ	κινδύνευε μετὰ πολλῶν καὶ ἀγαθῶν
[27]	ὁ Χάρων, ἀλλ´ αὐτοῦ παραμενεῖ	καὶ	κινδυνεύσει μεθ´ ὑμῶν· οὐδὲ γὰρ
[17]	τὸν βοῦν θύοντες πολὺν θόρυβον	καὶ	κίνδυνον λέγουσι δημόσιον ἀποσημαίνειν τὰ
[15]	ἐφείλκυσθε πάντες ὑμεῖς, ὅταν γυμνασάμενοι	καὶ	κινήσαντες ὥσπερ ζῷα τὰς ὀρέξεις
[12]	(διαδρομὴ κνηκίδος ἀραιᾶς πνεῦμα σημαίνει	καὶ	κίνησιν τραχυτέραν θαλάσσης, οὕτω μαντικῇ
[16]	ξένης ὁ Λῦσις ἄλλως κεκήδευται	καὶ	κινητέος ἐστὶν ἡμῖν ὅπως ἐκεῖ
[12]	τοσοῦτο μαντείας ἔργον εἰς πταρμοὺς	καὶ	κληδόνας, οἷς καὶ οἱ πολλοὶ
[8]	ἀνελέσθαι τὰ λείψανα τοῦ σώματος	καὶ	κομίζειν εἰς Ἰταλίαν, εἰ μή
[11]	ἦν τινος, ὦ φίλε, κενοῦ	καὶ	κόμπου τὸ τοιοῦτον, οὐκ ἀληθείας
[11]	κληδὼν ἤ τι τοιοῦτον σύμβολον	καὶ	κοῦφον ἐμβριθῆ διάνοιαν ἐπισπάσασθαι πρὸς
[13]	Λύσιδος νέων ὄντων ἔτι ῥώμῃ	καὶ	κουφότητι διωσαμένων τὸ πῦρ, Φιλόλαος
[12]	τοὐναντίον ἐθαύμαζον ἀνδρὸς ἄκρου διαλέγεσθαι	καὶ	κρατεῖν ὀνομάτων, ὥσπερ Σωκράτης, εἰ
[18]	λαβοῦσα μόνον ἅμα καὶ φανήσεται	καὶ	κρατήσει. δυσιερεῖν δέ γε θύοντας
[13]	ἄλλους φίλους ἤδη πάλιν ἀθροιζομένους	καὶ	κρατοῦντας τῶν Κυλωνείων, Λῦσις δ´
[15]	ἐγὼ καὶ πλούτου χάριν τε	καὶ	κτῆσιν εἶναι νομίζω τὴν μὲν
[12]	μεγάλους, οἳ τοῖς πάλαι συνέτυχον,	καὶ	κτίσεις πόλεων πράξεις τε καὶ
[12]	οὐ μικροῦ δὲ σημεῖόν ἐστι,	καὶ	κυβερνήτῃ πελαγίου φθόγγος ὄρνιθος ἢ
[17]	καὶ τοὺς φίλους συναγωνιῶντας εὔχεσθαι	καὶ	κύκλῳ παρεῖναι, τὴν δὲ μυκᾶσθαι
[24]	μὲν (γὰρ) ἱεροὺς καὶ δράκοντας	καὶ	κύνας καὶ ἵππους ὀνομάζοντες, ἀνθρώπους
[11]	τὸν δ´ ἤδη πράσσοντος ἐπέχειν	καὶ	κωλύειν τὴν ὁρμήν. ἀλλ´ ἐκεῖνό
[27]	Χάρων θεὶς τὸν στέφανον ἤδη	καὶ	λαβὼν τὸ ἱμάτιον ἕπομαι· μεθ´
[18]	εἴ γε φῶς μὲν πολὺ	καὶ	λαμπρὸν ἐν τῇ πόλει λέγεις
[11]	Ἀθήνηθεν, ὅτι Σωκράτης μετ´ Ἀλκιβιάδου	καὶ	Λάχητος ἐπὶ Ῥηγίστης καταβὰς ἀπονενοστήκοι,
[18]	τοῦ δ´ Ἱπποσθενείδου νεύσαντος αὐτῷ	καὶ	λέγειν κελεύσαντος εἰς ἅπαντας οἶδ´’
[1]	γάρ, ὡς οἱ περὶ Ἀρχίαν	καὶ	Λεοντίδην Φοιβίδαν πείσαντες ἐν σπονδαῖς
[4]	τὰς οἰκίας· Ἀρχίου γὰρ ἅμα	καὶ	Λεοντίδου προκαταληφθέντων οἶμαι τοὺς ἄλλους
[20]	χάριν καταμιγνὺς αὑτόν, εὐαφὴς ἦν	καὶ	λεπτὸς ὑπὸ τοῦ προσπεσόντος ὀξέως
[22]	δ´ οὐ καθαρὸν ἀλλὰ συγκεχυμένον	καὶ	λιμνῶδες. τῶν δὲ ῥοθίων τὰς
[9]	δοκεῖ μοι φιλοσοφώτερον χαρακτῆρα παιδείας	καὶ	λόγου περιβάλλεσθαι, τὸ ἀφελὲς τοῦτο
[24]	παντελῶς ἀτιμάζουσι τὰ ἐνταῦθα πράγματα	καὶ	λόγους καὶ σπουδάς, ἀλλὰ τοῖς
[29]	ἐπίσταμαι φήμας τοιαύτας ῥυείσας διακενῆς	καὶ	λόγους ψευδεῖς ἐνοχλήσαντας ἡμῖν, νυνὶ
[7]	διὰ φιλοσοφίας ἀγωνιζομένους ἀεί, Μούσαις	καὶ	λόγῳ διακρινομένους περὶ τῶν δικαίων
[9]	ὥσπερ πρὸς τὰ πράγματα πεπνῦσθαι	καὶ	λόγῳ νήφοντι μετιέναι τὴν ἀλήθειαν.
[2]	Θήβας ἀφῖκτο μύθων τε παντοδαπῶν	καὶ	λόγων βαρβαρικῶν ὑπόπλεως· ὧν ὁπότε
[1]	εἰ πρὸς ἀκρόασιν ἅμα πράξεων	καὶ	λόγων τοσούτων εὐκαίρως ἔχουσιν· οὐ
[11]	ἀνεκαλέσατο, πολλὰ δὲ φίλους τινὰς	καὶ	λοχίτας οἷς συνέβη μετ´ αὐτοῦ
[4]	Γαλαξίδωρος, ἐγγὺς γὰρ Ἀρχίαν ἔδειξε	καὶ	Λυσανορίδαν τὸν Σπαρτιάτην ἀπὸ τῆς
[13]	ἐν ταὐτῷ πάντας πλὴν Φιλολάου	καὶ	Λύσιδος νέων ὄντων ἔτι ῥώμῃ
[7]	Μούσαις ὁμιλεῖν καὶ διὰ λόγων	καὶ	μαθημάτων τὰ πάθη καταπραΰνοντας ἀβλαβῶς
[24]	καθάπερ ὀχήματα μεταλαμβάνοντας αὐτοὺς ἐξαμιλλᾶσθαι	καὶ	μακροθυμεῖν δι´ οἰκείας πειρωμένους ἀρετῆς
[20]	ὑπὸ παθῶν ἀντιτεινόντων, ἀλλ´ εὐστρόφους	καὶ	μαλακὰς ὥσπερ ἡνίας ἐνδούσας. οὐ
[20]	καὶ συντείνουσι τὸν ἄνθρωπον. ᾗ	καὶ	μάλιστα τὸ νοηθὲν ἡλίκην ἔχει
[9]	τοῦτο καὶ ἄπλαστον ὡς ἐλευθέριον	καὶ	μάλιστα φίλον ἀληθείας ἑλόμενος τὸν
[7]	λέγειν καλῶς ἡγούμεθα τὸν Χόνουφιν	καὶ	μᾶλλον ὁπηνίκα κομιζομένοις ἡμῖν ἀπ´
[4]	ὡς ἐπιστάμενος, ἤκουον δὲ σημεῖα	καὶ	μαντεύματα δυσχερῆ καὶ χαλεπὰ προτεθεσπίσθαι
[27]	μὲν σχεδὸν πολὺ δὲ ῥώμῃ	καὶ	μεγέθει διαφέροντα τῶν ὁμηλίκων, οὗτος,
[22]	τὸ μέσον μάλιστα τοῦ περιέχοντος	καὶ	μέγιστον ἐγκεκλίσθαι τὴν θάλασσαν ὀλίγῳ
[33]	καὶ κατέβαλε πονηρὸν ἄνθρωπον, ᾧ	καὶ	μεθ´ ἡμέραν ἐπενέβησαν καὶ προσέπτυσαν
[22]	ἀπολείπουσα παντάπασι τὸ σῶμα νύκτωρ	καὶ	μεθ´ ἡμέραν ἐπλανᾶτο πολὺν τόπον,
[4]	Ἀρχίαν καὶ παρέξων ἐν οἴνῳ	καὶ	μέθῃ τοῖς ἀνδράσιν εὐχείρωτον. ἄριστα
[29]	ἀφικνεῖται Χάρων ἱλαρῷ τῷ προσώπῳ	καὶ	μειδιῶν καὶ προσβλέπων εἰς ἡμᾶς
[10]	προαιρέσεσι. τὰ μὲν οὖν πλείονα	καὶ	μείζονα Σιμμίου χρὴ καὶ τῶν
[12]	παίζοντες, ὅταν δὲ κίνδυνοι βαρύτεροι	καὶ	μείζονες καταλάβωσι πράξεις, ἐκεῖνο γίγνεται
[15]	ἐρρωμενέστερον τῶν ἀναγκαίων. ἔθει δὲ	καὶ	μελέτῃ πολὺ μέν τις ἤδη
[15]	ἐγὼ καὶ ἀπόδειξιν. ἄσκησιν δὲ	καὶ	μελέτην (μετὰ) ἐγκρατείας οὐχ ᾗπερ
[13]	συνεστώτων φίλων Ἰσμηνόδωρον καὶ Βακχυλίδαν	καὶ	Μέλισσον τὸν αὐλητήν, ἑπόμενον δὲ
[30]	Δαμοκλείδας καὶ Κηφισόδωρος) Χάρων δὲ	καὶ	Μέλων καὶ οἱ μετ´ αὐτῶν
[22]	ζῴων μυρίων δὲ κλαυθμὸν βρεφῶν	καὶ	μεμιγμένους ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ὀδυρμούς,
[16]	ἄλλην γένεσιν ἄλλῳ δαίμονι συλλαχοῦσαν.	καὶ	μέντοι καὶ συμβαλὼν ἕωθεν Ἐπαμεινώνδᾳ
[27]	πολὺς ἦν τῆς θύρας ἀραγμός,	καὶ	μετὰ μικρὸν ἧκέ τις ἀγγέλλων
[9]	δεισιδαιμονίας πρὸς τὸ συμφέρον ἀντεπισπάσαι	καὶ	μεταστῆσαι τοὺς πολλούς· φιλοσοφίᾳ δ´
[31]	ἐκ μέσου διαλαβὼν τὸ δόρυ	καὶ	μετεωρίσας ὑπὲρ κεφαλῆς ἐβόων ἀφεῖναι
[33]	ἀλλὰ θερμὸν ὄντα τῷ ἀγῶνι	καὶ	μετέωρον, (ὑπ( ε) ιδόμενος τὸ
[16]	ἄρα κινεῖς ἐκ τοῦ τάφου	καὶ	μετοικίζεις εἰς Ἰταλίαν ἢ καταμένειν
[25]	βαδίζειν εἰς τὸ γυμνάσιον ἤδη	καὶ	μὴ ἀπολείπειν τοὺς συνήθεις, ἡμεῖς
[20]	ἂν ἐπὶ νοῦν ἴῃ πράττειν,	καὶ	μὴ βιάζεσθαι μηδὲ παράγειν ἀλλ´
[17]	καθ´ ὁδὸν ὄντας, ἀναστρέφειν κελεύσας	καὶ	μὴ κατατεῖναι σήμερον, ὅτε τῶν
[27]	σπουδὴ τῆς τηνικαῦτα μεταπέμψεως αὐτοῦ	καὶ	μή τι καινότερον, οὐδὲν ἴσμεν’
[14]	ἄμυνε· σὸς γὰρ ὁ λόγος.	καὶ	μὴν ἐγώ, εἶπεν ὦ πάτερ,
[6]	οἶδ´, ἔφην ἐγώ τίνα λέγεις’	καὶ	μήν’ ἔφη Λεοντίδης φησὶν ἄνθρωπον
[14]	ἐπίδοιμι μετακόσμησιν τοῦ βίου (ἡμῶν)	καὶ	μὴν οὐδ´ ἀργόν’ ἔφη καθισόμεθα
[21]	ἐμμείνας δὲ δύο νύκτας κάτω	καὶ	μίαν ἡμέραν, τῶν πολλῶν ἀπεγνωκότων
[32]	κελευσθεὶς ἀνοῖξαι τὸν μοχλὸν ἀφεῖλε	καὶ	μικρὸν ἐνέδωκε τὴν θύραν, ἐμπεσόντες
[20]	εὐχόμενον ὑπὲρ αὐτοῦ Διὶ Ἀγοραίῳ	καὶ	Μούσαις, τὰ δ´ ἄλλα μὴ
[9]	τά γε θεῖα· φασμάτων δὲ	καὶ	μύθων καὶ δεισιδαιμονίας ἀνάπλεω φιλοσοφίαν
[22]	καὶ ἀκάθαρτοι· ταύτας δ´ ἀστράπτουσα	καὶ	μυκωμένη φοβερὸν οὐκ ἐᾷ πελάζειν,
[6]	ἐπὶ στιβάδων· φαίνεσθαι γὰρ ἄγνου	καὶ	μυρίκης χαμεύνας ἔτι δ´ ἐμπύρων
[20]	καταμαθεῖν δίδωσιν· ὀστᾶ γὰρ ἀναίσθητα	καὶ	νεῦρα καὶ σάρκες ὑγρῶν περίπλεαι
[20]	ἐνηχοῦσι τοῖς ἀθόρυβον τὸ ἦθος	καὶ	νήνεμον ἔχουσι τὴν ψυχήν, οὓς
[20]	φωνή, λόγων δέ τινων δόξας	καὶ	νοήσεις λαμβάνοντες οἴονται φθεγγομένων ἀκούειν.
[1]	τούτῳ κατοκνήσαντος ἐλθεῖν, εἰ μὴ	καὶ	νῦν Ἀθηναίοις πέρα τοῦ δέοντος
[27]	δεῖ κινδυνεύειν μεθ´ ἡμῶν ἐγκαταλαμβανόμενον;	καὶ	νῦν ἐκπεμπτέος, ἵν´ ἡμῖν, ἐάν
[13]	τὸ μέγα Πυθαγόρου κλέος· ἀλλὰ	καὶ	νῦν ἥκει δεῦρο μακρὰν ὁδὸν
[5]	ὧν ἄρτι Λυσανορίδας ἡμῖν ἐκοινοῦτο·	καὶ	νῦν μὲν ἄπεισιν εἰς Ἁλίαρτον
[30]	Ἀρχίαν ἐκεῖνον ὄντα φίλον αὐτῷ	καὶ	ξένον, ὡς ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα τὴν
[12]	οὐδεὶς σιδήρου ταῦτα μωραίνει πέλας‘	καὶ	ὁ Γαλαξίδωρος Σιμμίου μέν, ἔφη
[13]	ἐντυχίας καὶ γνώσεως αὕτη συνήθης.	καὶ	ὁ Ἐπαμεινώνδας Θεάνωρ, εἶπεν ὦ
[16]	ὅταν ἐκεῖ γενώμεθα, συνοίκοις χρησόμενον;	καὶ	ὁ Θεάνωρ ἐπιμειδιάσας ἔοικεν’ ἔφη
[5]	τάφου τοῦτο περιελθεῖν ἀνασχομένους ὀρυττόμενον’	καὶ	ὁ Θεόκριτος μικρὸν διαλιπών ἀλλ´
[18]	γὰρ οὐ πολὺ προείληφας, διωξόμεθα.	καὶ	ὁ Ἱπποσθενείδας οὐκ οἶδ´, εἶπεν
[28]	ὑπὸ τῶν πολεμίων. ἐνῆγε δὲ	καὶ	ὁ μάντις Θεόκριτος, ὡς τῶν
[11]	ἦν, ὅ τε παρ´ αὐτοῦ	καὶ	ὁ παρ´ ἄλλων. ἑτέρου μὲν
[23]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἀναγόμενος ἡμῖν;	καὶ	ὁ πατὴρ μειδιάσας τοιοῦ– τον’
[7]	Ἀγησίλαος τὸν Ἀλκμήνης τάφον ἀνασκευασάμενος.	καὶ	ὁ Σιμμίας εὐθὺς ἀναμνησθείς οὐκ
[8]	βουλομένων ἡμῶν τῇ πενίᾳ βοηθεῖν.	καὶ	ὁ Σιμμίας ἡσθείς πάνυ θαυμαστόν
[5]	εἰς Σπάρτην τὰ λείψανα μετεκόμιζε.	καὶ	ὁ Φειδόλαος οὐ γάρ’ ἔφη
[29]	βαδιζούσης. ὁ γὰρ Ἀρχίας’ ἔφη	καὶ	ὁ Φίλιππος ὡς ἤκουσαν (ἥκειν
[15]	γὰρ ὁ νόμος ἴσως ἐνταῦθα	καὶ	ὁ φόβος ἀπείργει τὴν πλεονεξίαν
[4]	Θεόκριτόν ἐστιν, ὑπὲρ οὗ διαλέγονται;	καὶ	ὁ Φυλλίδας οὐ σαφῶς’ εἶπεν
[17]	εἴπερ εἵμαρται, κατελθεῖν τοὺς ἄνδρας’	καὶ	ὁ Φυλλίδας παροξυνόμενος εἰπέ μοι,
[10]	τοὺς δ´ ἀνεμόλυναν. ἧκεν οὖν	καὶ	ὁ Χάριλλος οἴκαδε τά τε
[30]	Κηφισόδωρος) Χάρων δὲ καὶ Μέλων	καὶ	οἱ μετ´ αὐτῶν ἐπιτίθεσθαι τοῖς
[12]	εἰς πταρμοὺς καὶ κληδόνας, οἷς	καὶ	οἱ πολλοὶ καὶ ἰδιῶται περὶ
[1]	πάντες· ὥστε σοι θέατρον εὔνουν	καὶ	οἰκεῖον ἔχειν τὴν διήγησιν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ)
[16]	οὐ δοκοῦμεν ἀπέχειν τὸ μακαριστὸν	καὶ	οἰκεῖον τέλος. ὡς οὖν ἔγνωμεν
[17]	ὁ Ἐριάνθους, χρηστὸς μὲν ἄλλως	καὶ	(οἰκεῖος ἀνὴρ οὐδὲν δὲ τῶν
[17]	Ἄρκεσος) τί σπεύδομεν κατάγειν φίλους	καὶ	οἰκείους ἄνδρας ἐπὶ προῦπτον ὄλεθρον
[13]	χάρις ἐκτινομένη φίλοις ὑπὸ φίλων	καὶ	οἰκείων. ~Ταῦτα τοῦ ξένου λέγοντος
[34]	καὶ Ἱπποσθενείδας μετὰ τῶν φίλων	καὶ	οἰκετῶν τοὺς ἐπιδεδημηκότας κατὰ τύχην
[24]	δεῖ καθίστανται. φαίνεται δὲ γιγνώσκων	καὶ	Ὅμηρος ἣν λέγομεν διαφορὰν ἡμεῖς·
[9]	διαφέρειν ἀτιμάσασα πρὸς μαντεύματα τρέπεται	καὶ	ὀνειράτων ὄψεις, ἐν οἷς ὁ
[11]	ἰσότητος ἀναιρεθείσης, ὥστε κίνησιν γίγνεσθαι	καὶ	ὁρμήν. ὑπολαβὼν δ´ ὁ πατήρ
[20]	τὸ νοοῦν αἱ τῶν παθῶν	καὶ	ὁρμῶν κατατείνουσιν ἀρχαί, τούτου δὲ
[22]	τῆς ψυχῆς ἀνέχον ὅσον ὑπακούει	καὶ	οὐ κρατεῖται τοῖς πάθεσιν. τὸ
[6]	γὰρ ἀφ´ ὧν λέγεις τινὶ	καὶ	οὐκ ἰδιώτῃ προσέοικεν. ~Οὐ γὰρ
[3]	τέμνειν ἢ ἀποκάειν βιαζόμενος οὐκοῦν	καὶ	οὗτος δήπου μηδὲ διὰ τῶν
[1]	παρὰ τὰ δεινὰ καθορῶντα καιρῷ	καὶ	πάθει μεμιγμένου λογισμοῦ. τούτου δὴ
[22]	ὅσον ἂν αὐτῆς σαρκὶ μιχθῇ	καὶ	πάθεσιν, ἀλλοιούμενον τρέπεται καθ´ ἡδονὰς
[12]	καὶ κτίσεις πόλεων πράξεις τε	καὶ	παθήματα βασιλέων, εἶτα φαίη δαιμόνιόν
[18]	καὶ γυναικῶν συνδραμόντος αἴσχιστα ποιήσας	καὶ	παθὼν μόλις ἀφῖγμαι πρὸς ὑμᾶς,
[20]	ἔχοντος ἐν αὑτῷ μυρίων διδασκάλων	καὶ	παιδαγωγῶν ἡγεμόνα πρὸς τὸν βίον.
[22]	εὐηνίοις ψυχαῖς χρῆσθαι διὰ τροφὴν	καὶ	παίδευσιν ἀστείαν, οὐκ ἄγαν σκληρὸν
[12]	καὶ ἰδιῶται περὶ μικρὰ προσχρῶνται	καὶ	παίζοντες, ὅταν δὲ κίνδυνοι βαρύτεροι
[27]	ἀλλ´ ὅλως ἐδόκει πονηρὸς γεγονέναι	καὶ	παλίμβολος. οὐ μὴν ἀλλὰ τόν
[1]	γὰρ ἔφευγον ἀεὶ συνδιατρίβοντες αὐτοῖς·	καὶ	πάλιν ὡς Λακεδαιμόνιοι Φοιβίδαν μὲν
[1]	Πελοπίδαν, ὡς οἶσθα, ἰδιόξενοι γενόμενοι	καὶ	παρ´ ὃν χρόνον βραχὺ μῆκός
[22]	μακρὰν λεγομένων καὶ πραττομένων ἐντυχοῦσα	καὶ	παραγενομένη, μέχρι οὗ τὸ σῶμα
[28]	διὰ θυρῶν δεξιούμενος ἕκαστον ἡμῶν	καὶ	παραθαρρύνων. ἔτι δὲ μᾶλλον ἂν
[7]	τὸν Ἀμφιτρύωνος ἐκμαθεῖν, ὑφηγεῖσθαι μέντοι	καὶ	παραινεῖν τοῖς Ἕλλησι διὰ τῶν
[24]	ἀλλ´ ἑτέρους ἀσκοῦντας ὁρῶντες ἥδονται	καὶ	παρακαλοῦσι καὶ συμπαραθέουσιν, οὕτως οἱ
[15]	προσεθίζεται μακρὰν εἶναι παντὸς ἀδίκου	καὶ	παρανόμου λήμματος. οὔτε γὰρ ἐν
[15]	τῆς ἐγκρατείας τὸ τῶν αἰσχρῶν	καὶ	παρανόμων ἡδονῶν ἀπέχεσθαι πότερον ἄσκησιν
[30]	ἀγνοίας ταῖς ἡμετέραις ἐπανισοῦσα τόλμαις	καὶ	παρασκευαῖς καὶ καθάπερ δρᾶμα τὴν
[11]	καὶ φυγὴν αὐτῷ σπουδῆς ἑταίρων	καὶ	παρασκευῆς εὐμηχάνου γενομένης μήτε καμφθῆναι
[20]	ὁ τῆς κινήσεως καὶ συνεντάσεως	καὶ	παραστάσεως τρόπος χαλεπὸς ἢ παντελῶς
[20]	καὶ περιαγωγῇ τῶν χρειῶν εἰσακοῦσαι	καὶ	παρασχεῖν τὴν διάνοιαν οὐ δύνανται
[17]	τοιαύτη τις ἦν· ἐγὼ δὲ	καὶ	παραχρῆμα κατέδεισα καὶ πολὺ μᾶλλον
[29]	Χάρωνος εἰπόντος εὐχόμεθα τοῖς θεοῖς	καὶ	παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους. ~Ὥρα μὲν οὖν
[34]	καθ´ ἕκαστον αὐτοῖς τὰ πεπραγμένα	καὶ	παρεκάλουν βοηθεῖν ἐλθόντας εἰς τὴν
[24]	τοὺς δ´ ἐγγὺς ἤδη παραθέοντες	καὶ	παρεμβαίνοντες ἅμα καὶ χειρὶ καὶ
[4]	παρεσκεύακα σήμερον ὡς δεξόμενος Ἀρχίαν	καὶ	παρέξων ἐν οἴνῳ καὶ μέθῃ
[3]	τινα βελτίονα καιρὸν αὑτῷ πεφυκότι	καὶ	παρεσκευασμένῳ καλῶς οὕτω χρησόμενος. κἀγὼ
[26]	γὰρ εὐθὺς ὑπερβάλλοντες τὸν Κιθαιρῶνα,	καὶ	παρέσχεν αὐτοῖς ὁ χειμὼν τὰ
[28]	μετάπεμψιν ᾐτιᾶτο τὴν μέλλησιν ἡμῶν	καὶ	παρώξυνεν εὐθὺς ἐπὶ τὰς οἰκίας
[13]	ἐν οἴκῳ πένητι γηροκομίας τυχὼν	καὶ	πατὴρ τῶν σῶν υἱέων ἐπιγραφεὶς
[12]	αὐτὸς λέγοντος ἤκουσεν, ἕτοιμος ἀκροᾶσθαι	καὶ	πείθεσθαι μεθ´ ὑμῶν· τὰ δ´
[15]	κολαζομένας. εἰ γὰρ δίψαν ἐκβιάζεται	καὶ	πεῖναν ἡ πρὸς τροφὴν καὶ
[4]	μὲν οὖν, εἶπον ὦ Φυλλίδα,	καὶ	πειράθητι πάντας ἢ τούς γε
[22]	τῆς χρόας τὸ μὲν ἄκρατον	καὶ	πελάγιον, τὸ δ´ οὐ καθαρὸν
[3]	ἔργον, ἀλλὰ Φερένικον μὲν ἴσως	καὶ	Πελοπίδαν ἐπὶ τοὺς αἰτίους μάλιστα
[26]	ἡμεῖς μὲν τοὺς περὶ Δαμοκλείδαν	καὶ	Πελοπίδαν καὶ Θεόπομπον ἐντυχόντες ἀνελαμβάνομεν,
[1]	ἔγνωμεν ἐνταῦθα τῶν περὶ Μέλωνα	καὶ	Πελοπίδαν, ὡς οἶσθα, ἰδιόξενοι γενόμενοι
[30]	ἕκαστος (ἐν δὲ τούτοις ἦν	καὶ	Πελοπίδας καὶ Δαμοκλείδας καὶ Κηφισόδωρος)
[14]	Λῦσις ἀπέδωκε, τά τ´ ἄλλα	καὶ	πενίαν διδάξας μὴ δυσχεραίνειν. ~Ὑπολαβὼν
[17]	Φυλλίδας ἄκρατον, ὥστε τοὺς χιλίους	καὶ	πεντακοσίους Ἀρχία μεθυσθῆναι δορυφόρους· ἀλλὰ
[2]	χρόνον ἐπὶ τῆς ξένης γεγονὼς	καὶ	πεπλανημένος ἐν ἀλλοδαποῖς ἀνθρώποις ὀλίγῳ
[20]	ἔχουσι τὴν ψυχὴν τῶν κρειττόνων	καὶ	πεπνιγμένοι γε θορύβῳ τῶν παθῶν
[1]	ἢ τοὐναντίον γεγονότων. οἶμαι δὴ	καὶ	περὶ τὰς ἀληθινὰς πράξεις ὁμοίως
[7]	τὴν διάνοιαν ἐκεῖνοι συμβάλλειν δυνάμενοι	καὶ	περὶ τὴν τοῦ βωμοῦ κατασκευὴν
[25]	Λυσανορίδου προπομπῆς τὸν Ἀρχίαν δεξάμενος	καὶ	περὶ τῆς γυναικός, ἧς ἐπιθυμῶν
[15]	πολλῶν, ἔνιαι μὲν ἔμφυτοι λεγόμεναι	καὶ	περὶ τὸ σῶμα βλαστάνουσαι πρὸς
[22]	ζυγομαχεῖν ἤθεσι, πῆ μὲν κρατοῦντας	καὶ	περιάγοντας ἐπὶ δεξιάν, πῆ δὲ
[20]	πεπνιγμένοι γε θορύβῳ τῶν παθῶν	καὶ	περιαγωγῇ τῶν χρειῶν εἰσακοῦσαι καὶ
[15]	κράτος, ὦ φίλε, ταῖς ἐπεισοδίοις	καὶ	περιτταῖς προσάγοντας ἐπιθυμίαις ἐκπονεῖν χρὴ
[11]	Θεόκριτε, τὸ Σωκράτους δαιμόνιον ἰδίαν	καὶ	περιττὴν ἐσχηκέναι δύναμιν, οὐχὶ τῆς
[24]	ἐξ ἀγέλης χαράξαντες ἰδίας τινὸς	καὶ	περιττῆς παιδαγωγίας ἀξιοῦσι, οὐχ ὑφ´
[3]	ἔστιν οὐδὲ μετείληφε παιδείας διαφόρου	καὶ	περιττῆς ὥσπερ Ἐπαμεινώνδας ὁ σὸς
[9]	ἀσθένειαν, οἱ δέ, ὡς θεοφιλεῖς	καὶ	περιττοί τινες εἶναι δοκοῖεν, ἐπιθειάζουσι
[20]	δι´ εὐπάθειαν ἐνσημαίνεται τοῖς θείοις	καὶ	περιττοῖς ἀνδράσι τὸν τοῦ νοήσαντος
[22]	δαίμονι τὸν σύνδεσμον ἐδίδου περιδρομὴν	καὶ	περιφοίτησιν, ὥστε πολλὰ συνορῶντα καὶ
[27]	ἀπαντήσας ἔχων στέφανον ὡς τεθυκὼς	καὶ	πίνων ἐπυνθάνετο τῶν ὑπηρετῶν ὅ
[7]	προφήτην, ποτὲ συμφιλοσοφοῦντες διετρίβομεν ἐγὼ	καὶ	Πλάτων καὶ Ἐλλοπίων ὁ Πεπαρήθιος.
[5]	μᾶλλον δὲ πάντες πλὴν Γοργίδου	καὶ	Πλάτωνος, ὧν οὐδ´ ἂν ἐπιχειρήσειαν
[22]	διὰ χρόνου συχνοῦ τεινομένην τέως	καὶ	πλείονα γίγνεσθαι τῆς πρότερον ὥσπερ
[15]	ἀπολαύειν καταφρονήσασαν, οὔτε λήμματα μοχθηρὰ	καὶ	πλεονεξίας μεγάλας εἰς ἐφικτὸν ἡκούσας
[22]	παράνομοι καὶ ἀκρατεῖς, αἰσχύνην, ἀλγηδόνα	καὶ	πληγὴν οὖσαν ἔνδοθεν τῆς ψυχῆς
[15]	ἀλλ´ ὥσπερ ἄλλου τινὸς ἐγὼ	καὶ	πλούτου χάριν τε καὶ κτῆσιν
[13]	χρὴ τὸν ξένον καὶ πῶς	καὶ	πόθεν προσαγορεύειν; ἀρχὴ γάρ τις
[15]	τὰς ὀρέξεις ἐπιστῆτε λαμπραῖς τραπέζαις	καὶ	ποικίλοις ἐδέσμασι πολὺν χρόνον, εἶτα
[17]	τραχύτητα τῆς φωνῆς ἀνδρὸς ἡλικιώτου	καὶ	πολιὰς παραπλησίως ἔχοντος λογισμῶν μετάσχῃς.
[5]	Φειδόλαος οὐ γάρ’ ἔφη παρέτυχον,	καὶ	πολλὰ δυσανασχετῶν καὶ ἀγανακτῶν πρὸς
[14]	ἐγκαλλωπίσηται τοσούτοις οὖσιν, ἀφθόνου δὲ	καὶ	πολλῆς τροφῆς ἵν´ ἀντέχῃ πρὸς
[11]	ἀκηκοέναι. πολλάκις’ ὁ Σιμμίας ἔφη	καὶ	πολλῶν· διεβοήθη γὰρ οὐκ ἠρέμα
[15]	ἡμῶν. εἰσὶ δήπουθεν ἐπιθυμίαι πολλαὶ	καὶ	πολλῶν, ἔνιαι μὲν ἔμφυτοι λεγόμεναι
[17]	ἐγὼ δὲ καὶ παραχρῆμα κατέδεισα	καὶ	πολὺ μᾶλλον ἀκούσας σήμερον ὡς
[12]	τὰ δ´ ὑπὸ σοῦ λελεγμένα	καὶ	Πολύμνιος οὐ χαλεπὸν ἀνελεῖν. ὡς
[3]	ἐπὶ τοὺς αἰτίους μάλιστα τρέψεσθαι	καὶ	πονηρούς, Εὐμολπίδαν δὲ καὶ Σαμίδαν,
[15]	καὶ πεῖναν ἡ πρὸς τροφὴν	καὶ	ποτὸν ἀντίβασις τοῦ λογισμοῦ, μακρῷ
[22]	ἐπανῄει πολλοῖς τῶν μακρὰν λεγομένων	καὶ	πραττομένων ἐντυχοῦσα καὶ παραγενομένη, μέχρι
[13]	νέος καὶ εἷς ὑπὸ πολλῶν	καὶ	πρεσβυτέρων, ἐχόντων οὐκ ἔχουσι χρήματα
[22]	ἐστιν, ὁδὸς εἰς Ἅιδου‘ φάναι	καὶ	πρόεισιν ἐξ ἐναντίας, αὐτῇ σχίζουσα
[25]	οὑτοσί. ἀγαθῇ τύχῃ’ εἶπε διαλεγέσθω’	καὶ	προῆγεν ἀναστὰς εἰς τὸ ἐπικάμπειον
[8]	Ἐπαμεινώνδᾳ τὰς Λύσιδος γηροτροφίας ἀποτίνειν	καὶ	προθυμότατός ἐστιν οὐ δεομένων οὐδὲ
[15]	ὁ μέν ὀφείλων διδοὺς ἑκουσίως	καὶ	προθύμως οὐ καλῶς δίδωσιν; ὡμολόγησεν.
[24]	γενέσεων ἠγωνισμένη μακροὺς ἀγῶνας εὖ	καὶ	προθύμως (ψυχὴ τῆς περιόδου συμπεραινομένης
[11]	θορυβούμενον ἐκ τῶν πράξεων ἀνατρέπεσθαι	καὶ	προΐεσθαι τὸ δεδογμένον. αἱ δὲ
[9]	τὰ θεῖα; τοῦτο γὰρ αὐτοῦ	καὶ	πρὸς Ἀθηναίους κατηγόρησεν’ οὐδαμῶς’ ἔφη
[10]	τίθει φάος‘ ἐν πράγμασιν ἀδήλοις	καὶ	πρὸς ἀνθρωπίνην ἀσυλλογίστοις φρόνησιν, ἐν
[28]	τῶν ἱερῶν σωτηρίων καὶ καλῶν	καὶ	πρὸς ἀσφάλειαν ἐχεγγύων αὐτῷ γεγονότων.
[9]	ἰόντων. (ὃ πολιτικοῖς μὲν ἀνδράσι	καὶ	πρὸς αὐθάδη καὶ ἀκόλαστον ὄχλον
[20]	ψυχὴν ἐν νῷ τι βαλέσθαι	καὶ	πρὸς αὐτὸ κινῆσαι τὴν ὁρμὴν
[7]	παντοδαποὺς (χαρακτῆρας ἀντέγραψε τῷ βασιλεῖ	καὶ	πρὸς ἡμᾶς ἔφρασεν, ὡς Μούσαις
[9]	ὁ τοιοῦτος εἶναι σχηματισμός, ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τὴν ἐπαγγελίαν ἐναντίος, εἰ
[25]	μεγάλης ἀνάγκης γενομένης, ἄλλως δὲ	καὶ	πρὸς τὸ πλῆθος ἁρμόζειν τὸ
[16]	νομιζομένων. τοιαύτῃ δὲ διανοίᾳ παραγενόμενος	καὶ	πρὸς τὸν τάφον εὐθὺς ὑπὸ
[32]	Λεοντίδου τὴν αὔλειον ἡσυχῆ προσελθόντες	καὶ	πρὸς τὸν ὑπακούσαντα τῶν οἰκετῶν
[3]	Θεόκριτος τὴν χεῖρα πιέσας σφόδρα	καὶ	πρὸς τὸν Χάρωνα βλέψας προερχόμενον
[14]	ἵν´ ἀντέχῃ πρὸς τὰ γυμνάσια	καὶ	πρὸς τοὺς ἐν ταῖς παλαίστραις
[23]	ὦ ξένε, τὸ τούτου, σιωπηλὸν	καὶ	πρὸς τοὺς λόγους εὐλαβές, ἄπληστον
[1]	ἄξιον εἰδέναι πατέρων ὄντας ἀγαθῶν	καὶ	πρὸς ὑμᾶς ~(ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ
[23]	γὰρ ἂν ἡδέως ἐκείνου πυθέσθαι	καὶ	προσανακρῖναι σαφέστερον. Ἀπέχεις, ὦ Θεόκριτε,
[29]	ἱλαρῷ τῷ προσώπῳ καὶ μειδιῶν	καὶ	προσβλέπων εἰς ἡμᾶς θαρρεῖν ἐκέλευεν,
[18]	ταῖς αὐλείοις θύραις ἐφεστὼς πάλαι	καὶ	προσβλέπων ἡμῖν; ἐπιστρέψας οὖν ὁ
[15]	πολλάκις ἀφιστὰς ἑαυτὸν ἑκουσίως ἀσκεῖ	καὶ	προσεθίζεται μακρὰν εἶναι παντὸς ἀδίκου
[33]	ᾧ καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐπενέβησαν	καὶ	προσέπτυσαν οὐκ ὀλίγαι γυναῖκες. ἡμεῖς
[29]	μηδενὸς καταφρονεῖν ἀλλὰ πάντα φυλάττεσθαι	καὶ	προσέχειν; καλὸν γὰρ ἡ πρόνοια
[17]	ταύτην ἐν τοῖς ὅπλοις εἶναι	καὶ	προσέχειν, ὅταν οἱ Σπαρτιατῶν ἡγεμόνες
[23]