Alphabétiquement     [«   »]
καθορῶντα 1
καθωσιωμένον 1
Καὶ 4
καὶ 669
καί 5
καινόν 1
καινότατον 1
Fréquences     [«    »]
223 δὲ
170 τὴν
178 τῶν
669 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

καὶ


Chapitre
[14]   ἥκιστ´’ ἔφην ἐγώ τὴν φίλην  καὶ   ἀγαθὴν κουροτρόφον‘ ἀλλ´ ἄμυνε· σὸς
[34]   πρὸς αὐτούς, ἧκον δὲ πολλοὶ  καὶ   ἀγαθοὶ τῶν πολιτῶν ὁμοῦ καὶ
[27]   ἀναγκαίων καὶ κινδύνευε μετὰ πολλῶν  καὶ   ἀγαθῶν πολιτῶν ὑπὲρ ἐλευθερίας καὶ
[27]   πρὸς Χάρωνα καὶ κελεύειν ἀνοίγειν  καὶ   ἀγανακτεῖν βράδιον ὑπακουόντων. θορυβηθεὶς οὖν
[5]   ἔφη παρέτυχον, καὶ πολλὰ δυσανασχετῶν  καὶ   ἀγανακτῶν πρὸς τοὺς πολίτας ἐγκατελείφθην
[24]   καθ´ αὑτὸν ἀσκεῖ καὶ τρέφει  καὶ   ἀγαπᾷ διαφερόντως, οὕτω καὶ ἡμῶν
[27]   ἄνδρες, ἐμοὶ μόνος ἐστὶ  καὶ   ἀγαπητός, ὥσπερ ἴστε· τοῦτον ὑμῖν
[14]   (καλὴ γὰρ καὶ φιλόσοφος) δέχομαι  καὶ   ἀγαπῶ διαφερόντως, ἥκεις δὲ φάρμακα
[24]   συμβόλων εὐθύνοντες· ὧν οἱ πολλοὶ  καὶ   ἀγελαῖοι παντάπασιν ἀπείρως ἔχουσιν. οὐδὲ
[5]   τῶν χαρακτήρων ἐμφερέστατος Αἰγυπτίοις· διὸ  καὶ   Ἀγησίλαος, ὡς ἔφασαν, ἐξέπεμψεν ἀντίγραφα
[30]   καὶ τὰς τῶν πολεμίων μαλακίας  καὶ   ἀγνοίας ταῖς ἡμετέραις ἐπανισοῦσα τόλμαις
[22]   παίδευσιν ἀστείαν, οὐκ ἄγαν σκληρὸν  καὶ   ἄγριον παρεχομέναις τὸ ἄλογον· τοὺς
[1]   ἀποκρίσεις τοῦ δήμου λάβωμεν, ἀντιτείνειν  καὶ   ἀγροικίζεσθαι πρὸς εὐγνώμονα καὶ φίλον
[3]   διὰ τῶν πολιτῶν ἄκριτον, ἀλλὰ  καὶ   αἵματος ἐμφυλίου καὶ σφαγῆς τὴν
[22]   τελευτὴ συνέπεσε, πλὴν ὅσαι μιαραὶ  καὶ   ἀκάθαρτοι· ταύτας δ´ ἀστράπτουσα καὶ
[27]   σώματα διαφθεῖραι τοῖς ἐχθίστοις ἀνάνδρως  καὶ   ἀκλεῶς, ἀλλ´ ἀμύνασθε τὰς ψυχὰς
[9]   μὲν ἀνδράσι καὶ πρὸς αὐθάδη  καὶ   ἀκόλαστον ὄχλον ἠναγκασμένοις ζῆν οὐκ
[21]   ἡμῖν θαυμάσια πολλὰ καὶ ἰδεῖν  καὶ   ἀκοῦσαι. ~Ἔφη δὲ καταβὰς εἰς
[22]   ἐπὶ ταῖς ἡδοναῖς, ὅσαι παράνομοι  καὶ   ἀκρατεῖς, αἰσχύνην, ἀλγηδόνα καὶ πληγὴν
[23]   εὐλαβές, ἄπληστον δὲ τοῦ μανθάνειν  καὶ   ἀκροᾶσθαι· διὸ καὶ Σπίνθαρος
[22]   πάθεσιν, ἀλλοιούμενον τρέπεται καθ´ ἡδονὰς  καὶ   ἀλγηδόνας εἰς τὸ ἄλογον. μίγνυται
[22]   ὥσπερ θρέμμα πρᾶον ἄνευ πληγῆς  καὶ   ἀλγηδόνος ὑπὸ συμβόλων ὀξέως καὶ
[5]   σῆμα καὶ χοὰς ποιησόμενος Ἀλκμήνῃ  καὶ   Ἀλέῳ κατὰ δή τινα χρησμόν,
[22]   οἷον ἐκ δεσμοῦ σπαραττομένους, δυσπειθέσι  καὶ   ἀναγώγοις δι´ ἀπαιδευσίαν ζυγομαχεῖν ἤθεσι,
[3]   αὑτὸν κελεύει φόνου καθαρὸν ὄντα  καὶ   ἀναίτιον ἐφεστάναι τοῖς καιροῖς μετὰ
[22]   πλῆρες οὐχ ἡσυχάζοντος ἀλλ´ ἐκταραττομένου  καὶ   ἀνακλύζοντος πολλάκις· ὅθεν ἀκούεσθαι μυρίας
[32]   ἐνέδωκε τὴν θύραν, ἐμπεσόντες ἀθρόοι  καὶ   ἀνατρέψαντες τὸν ἄνθρωπον ἵεντο δρόμῳ
[22]   τοὺς δ´ οἷον ἀναλάμποντας πάλιν  καὶ   ἀναφαινομένους κάτωθεν, ἀχλύν τινα καὶ
[15]   καὶ φιλοδοξίαν ἀποχαῖς ὧν ἐφίενται  καὶ   ἀνείρξεσιν εἰς τέλος καταλυθείσας·
[25]   τὸν πότον, ἔπεισε πρὸς ῥᾳθυμίαν  καὶ   ἄνεσιν τραπέσθαι μετὰ τῶν εἰωθότων
[22]   πᾶσα νοῦ μετέσχεν, ἄλογος δὲ  καὶ   ἄνους οὐκ ἔστιν, ἀλλ´ ὅσον
[6]   δυσχεραίνων ἐχθρός ἐστι τῶν ἀνόμων  καὶ   ἀνυπευθύνων δυναστειῶν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν
[22]   κλωθομένοις ἀτράκτοις ὁμοίως ἕλικα τεταραγμένην  καὶ   ἀνώμαλον ἕλκοντας, οὐ δυναμένους καταστῆσαι
[27]   πρὸς δὲ τὴν ὑποψίαν ἠγανακτοῦμεν  καὶ   ἀπάγειν ἐκελεύομεν τὸν παῖδα. τὸ
[20]   δ´ νοῦς καθαρὸς ὢν  καὶ   ἀπαθής, τῷ σώματι (μὴ) μικρὰ
[20]   φρονεῖν ὁμοίως κινοῦσι, θαυμαστὸν ἡγοῦνται  καὶ   ἄπιστον· ὥσπερ ἂν εἴ τις
[15]   εὐωχεῖσθαι παραδόντες αὐτοὶ τὰ λιτὰ  καὶ   ἁπλᾶ προσφέρησθε κεκολασμέναις ἤδη ταῖς
[9]   λόγου περιβάλλεσθαι, τὸ ἀφελὲς τοῦτο  καὶ   ἄπλαστον ὡς ἐλευθέριον καὶ μάλιστα
[11]   κόμπου τὸ τοιοῦτον, οὐκ ἀληθείας  καὶ   ἁπλότητος οἷς τὸν ἄνδρα μέγαν
[15]   πάλιν πλοῦτος οὕτως ἄτιμος  καὶ   ἀπόβλητος. οὐ γὰρ οὖν’ εἶπεν
[15]   πότερον ἄσκησιν μᾶλλον ἔργον  καὶ   (ἀπόδειξιν ἀσκήσεως εἶναι νομίζεις; ἔργον’
[15]   εἶναι νομίζεις; ἔργον’ εἶπεν ἐγὼ  καὶ   ἀπόδειξιν. ἄσκησιν δὲ καὶ μελέτην
[15]   περιτταῖς προσάγοντας ἐπιθυμίαις ἐκπονεῖν χρὴ  καὶ   ἀποκόπτειν αὐτὰς ἀνείρξεσι καὶ κατοχαῖς
[24]   ἀλλ´ ἀεί τιν´ ἄριστον ἐξαιρῶν  καὶ   ἀποκρίνων καθ´ αὑτὸν ἀσκεῖ καὶ
[22]   βραχέα, πολλαχῆ δὲ καὶ ὑπερχεῖσθαι  καὶ   ἀπολείπειν αὖθις οὐ μεγάλας ἐκβολὰς
[14]   ἂν ᾤου δεῖν ἐκεῖνα διδόναι  καὶ   ἀπολείπειν μὴ δεομένοις, οὕτω σύμμαχος
[22]   ὥστ´ ἐπὶ πλεῖστον ἀνακοπτομένην κοχλάζειν  καὶ   ἀπολευκαίνεσθαι τὴν γλαυκότητα. ταῦτα μὲν
[3]   ἀρετὴν ἀξιῶν διαφέρειν ἀμβλύς ἐστι  καὶ   ἀπρόθυμος τοῦτον τινα βελτίονα
[15]   γυμνασίων παρασκευὴν τοῦ σώματος, οὕτω  καὶ   ἀρετῆς ὁμολογεῖς τὸ μὲν ἔργον
[27]   καὶ ἀγαθῶν πολιτῶν ὑπὲρ ἐλευθερίας  καὶ   ἀρετῆς· πολλὴ δ´ ἐλπὶς ἔτι
[34]   Λακεδαιμονίων οἱ γέροντες, Ἑρμιππίδαν δὲ  καὶ   Ἄρκεσον ἀπέκτειναν εὐθὺς ἐν Κορίνθῳ
[17]   ἐφεδρεύει τῇ νυκτὶ νήφων Ἑρμιππίδας  καὶ   Ἄρκεσος) τί σπεύδομεν κατάγειν φίλους
[11]   ἔχοντος ἀλλ´ ὑπὸ μείζονος ἐπιστασίας  καὶ   ἀρχῆς ἀγομένου πρὸς τὸ καλόν.
[11]   ὀρθῆς καὶ ἰσχυρᾶς ἀφειμέναι κρίσεως  καὶ   ἀρχῆς· πενίᾳ γὰρ ἐμμεῖναι παρὰ
[22]   τῆς ψυχῆς ὑπὸ τοῦ κρατοῦντος  καὶ   ἄρχοντος ἐπιστομιζομένης, μέχρι ἂν οὕτω
[13]   πλεῦσαι, κομιδῇ δὲ διὰ γῆρας  καὶ   ἀσθένειαν ἐλλείπων ἐπέσκηψε μάλιστα μὲν
[24]   μὲν Τιμάρχου λόγον ὥσπερ ἱερὸν  καὶ   ἄσυλον ἀνακεῖσθαί φημι τῷ θεῷ
[1]   τὰ πεπραγμένα μαθεῖν σπουδάζοντος ἐμέ  καὶ   ἀσχολίας ὑπέρτερον θέσθαι’ κατὰ Πίνδαρον
[28]   λόγους τἀνδρός, αὐτὸς δ´ ἄδακρυς  καὶ   ἄτεγκτος ἐγχειρίσας Πελοπίδᾳ τὸν υἱὸν
[11]   πείρᾳ βεβαιωσάμενον ἐν τοῖς ἀδήλοις  καὶ   ἀτεκμάρτοις τῷ λογισμῷ ῥοπὴν ἐπάγειν;
[1]   γὰρ ἐοικέναι τοὺς μὲν ἰδιώτας  καὶ   ἀτέχνους θεατὰς ὄχλον ὁμοῦ πολὺν
[14]   γὰρ ἂν οὕτως χάρις  καὶ   ἄτιμος κτῆσις εἴη. τί
[17]   κίνδυνον ἐξ ἐνυπνίου μάλα δυσχεροῦς  καὶ   ἀτόπου. τῆς γὰρ ἄλλης νυκτὸς
[1]   οἱ δ´ ἄλλοι τῆς ἑταιρίας  καὶ   αὐτοὶ τῆς ἡμετέρας πάντες· ὥστε
[10]   ἐπεσπάσαντο Χάριλλον τὸν αὐλητὴν ἥκοντα  καὶ   αὐτὸν μετ´ ἐμοῦ εἰς Ἀθήνας
[14]   ὢν ἐραστὴς ἄνδρα δημότην ἐλευθέρας  καὶ   αὐτονόμου (πόλεως ἐπείρα διὰ χρη|
[5]   ὑμῖν ἀνοιχθέντος, εἰ δὴ παρεγένου  καὶ   αὐτός, ὅτε πέμψας Ἀγησίλαος εἰς
[11]   πατήρ ἀλλὰ μήν’ ἔφη  καὶ   αὐτός, Γαλαξίδωρε, Μεγαρικοῦ τινος
[5]   ἱερουργίας, ὧν τὰ σημεῖα συγχέουσι  καὶ   ἀφανίζουσιν, ὑπὸ σκότος ἀπέρχονται χωρισθέντες.
[12]   Πολύμνι, θαυμάζοντα Σωκράτους ἀνδρὸς ἀτυφίᾳ  καὶ   ἀφελείᾳ μάλιστα δὴ φιλοσοφίαν ἐξανθρωπίσαντος,
[17]   κύκλῳ παρεῖναι, τὴν δὲ μυκᾶσθαι  καὶ   ἀφιέναι φωνάς τινας ἀνάρθρους, τέλος
[22]   ἐκτετμημένης σφαίρας, φοβερὸν δὲ δεινῶς  καὶ   βαθύ, πολλοῦ σκότους πλῆρες οὐχ
[13]   καὶ τῶν συνεστώτων φίλων Ἰσμηνόδωρον  καὶ   Βακχυλίδαν καὶ Μέλισσον τὸν αὐλητήν,
[5]   ἀλλ´ ἴδιός τις τύπος  καὶ   βαρβαρικὸς τῶν χαρακτήρων ἐμφερέστατος Αἰγυπτίοις·
[6]   ἡμᾶς Ἡράκλεις, εἶπεν ἀγρίων  καὶ   βαρβάρων ἠθῶν· εἶτ´ οὐχ ὑπέρευ
[20]   νεῦρα καὶ σάρκες ὑγρῶν περίπλεαι  καὶ   βαρὺς ἐκ τούτων ὄγκος
[14]   πυθόμενος ἡμᾶς ἔπλευσας (ἡμᾶς) ὅπλοις  καὶ   βέλεσιν ὠφελήσων, εἶτα φιλίαν καὶ
[22]   τοῖς ἁμαρτήμασιν, εἶτα πάλιν ἀντιτείνοντας  καὶ   βιαζομένους. τὸν μὲν γὰρ σύνδεσμον
[1]   φόβῳ κατεῖργον ἄρχοντες αὐτοὶ παρανόμως  καὶ   βιαίως, ἔγνωμεν ἐνταῦθα τῶν περὶ
[15]   ἕνεκα κενῶν δοξῶν, ἰσχὺν δὲ  καὶ   βίαν ὑπὸ χρόνου καὶ συνηθείας
[15]   ἡδοναῖς μεγάλαις μὲν ἀτόποις δὲ  καὶ   βλαβεραῖς οἷόν τε τὴν διάνοιαν
[2]   ἠκροᾶτο συγκαθιεὶς μετὰ τῶν νέων  καὶ   βουλόμενος ἡμᾶς ἐν λόγοις διάγειν
[22]   αὗται μὲν οὖν ὀψέ ποτε  καὶ   βραδέως ἄγονται καὶ καθίστανται πρὸς
[22]   μάλιστα, πῆ δ´ ἀραιὰ τενάγη  καὶ   βραχέα, πολλαχῆ δὲ καὶ ὑπερχεῖσθαι
[25]   μικρὸν οἶμαί τι μετ´ ἐμοῦ  καὶ   Γαλαξιδώρου βούλεταί σοι διαλεχθῆναι (ὁ)
[20]   τοιαύτη σύνεσις γίγνεται δι´ ἡσυχίαν  καὶ   γαλήνην τοῦ σώματος, ὅταν καθεύδωσι,
[5]   καιρόν’ ἔφη καὶ ὥσπερ ἐπίτηδες·  καὶ   γὰρ ἐβουλόμην πυθέσθαι, τίν´ ἦν
[21]   Θεόκριτος, ἀλλὰ δίελθ´ αὐτά·  καὶ   γὰρ εἰ μὴ λίαν ἀκριβῶς,
[32]   Λεοντίδην ἐπέσφαξε θερμῷ τῷ Κηφισοδώρῳ·  καὶ   γὰρ εἶδε πίπτοντα τὸν ἐχθρὸν
[27]   (ὡς ἀγόμενος. οὕτως’ ἔφη ποίει·  καὶ   γὰρ ἡμᾶς δεῖ τοῖς ὑπὸ
[15]   ἀργύριον, οὗτος ἀσκεῖ πρὸς φιλαργυρίαν  (καὶ   γὰρ νόμος ἴσως ἐνταῦθα
[2]   ἀλλοτρίους παντάπασι τῆς τοιαύτης διατριβῆς.  καὶ   γὰρ Σιμμίας πολὺν χρόνον
[17]   ἀλλ´ ὅσον ἐξοσιώσασθαι τὰ θεῖα;  καὶ   γὰρ οἱ μάντεις τῇ Δήμητρι
[17]   οὐδέν’ ἔφη καινόν, Καφισία·  καὶ   γὰρ προῄδειν καὶ προύλεγον ὑμῖν
[6]   καινότατον ἱστορήκοι τύραννον‘ ἔφη γέροντα.  καὶ   γὰρ μηδὲν ἰδίᾳ συμβέβηκεν
[1]   τῆς καθόδου τῶν φυγάδων ἐπιστάμεθα.  καὶ   γάρ, ὡς οἱ περὶ Ἀρχίαν
[22]   καὶ κατηκόων εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς  καὶ   γενέσεως τοῦ οἰκείου δαίμονος καὶ
[13]   δ´ ἄλλων ὡς ἕκαστος ἔτυχε  καὶ   γενομένης σιωπῆς Σιμμίας τὸν
[20]   γὰρ ἀὴρ φθόγγοις ἐνάρθροις τυπωθεὶς  καὶ   γενόμενος δι´ ὅλου λόγος καὶ
[24]   διάνοιαν οἱ μὲν ἐκτὸς αἰσθάνονται  καὶ   γιγνώσκουσι πυρσοῖς τισι καὶ κηρύγμασι
[13]   προσαγορεύειν; ἀρχὴ γάρ τις ἐντυχίας  καὶ   γνώσεως αὕτη συνήθης. καὶ
[22]   κλαυθμὸν βρεφῶν καὶ μεμιγμένους ἀνδρῶν  καὶ   γυναικῶν ὀδυρμούς, ψόφους δὲ παντοδαποὺς
[18]   ὑπ´ ὀργῆς, εἶτ´ ὄχλου γειτόνων  καὶ   γυναικῶν συνδραμόντος αἴσχιστα ποιήσας καὶ
[20]   πλὴν οἷς ἔπεστιν ἴδιόν τι  καὶ   δαιμόνιον ὥσπερ εἴρηται φέγγος. καίτοι
[20]   ψυχήν, οὓς δὴ καὶ ἱεροὺς  καὶ   δαιμονίους ἀνθρώπους καλοῦμεν. οἱ δὲ
[33]   ἐντυγχάνοντας παρ´ αὐτῶν ἔλεος  καὶ   δάκρυα καὶ δεήσεις σωφρόνων γυναικῶν.
[30]   δὲ τούτοις ἦν καὶ Πελοπίδας  καὶ   Δαμοκλείδας καὶ Κηφισόδωρος) Χάρων δὲ
[33]   παρ´ αὐτῶν ἔλεος καὶ δάκρυα  καὶ   δεήσεις σωφρόνων γυναικῶν. ~Ἐν δὲ
[30]   συνέδραμε τὸ ἔργον, ὀξὺν ἐπιφέρουσα  καὶ   δεινὸν ἀνελπίστου περιπετείας ἀγῶνα. τοῦ
[17]   τέλος δὲ πῦρ λάμψαι πολὺ  καὶ   δεινὸν ἐξ αὐτῆς ἔνδοθεν, ὡς
[9]   θεῖα· φασμάτων δὲ καὶ μύθων  καὶ   δεισιδαιμονίας ἀνάπλεω φιλοσοφίαν ἀπὸ Πυθαγόρου
[9]   ἐστὶν εὑρεῖν ἄνδρα καθαρεύοντα τύφου  καὶ   δεισιδαιμονίας. οἱ μὲν γὰρ ἄκοντες
[19]   ἀλλ´ ἐγὼ προσαγορεύσας τὸν Ἱπποσθενείδαν  καὶ   δεξιωσάμενος ἐθάρρυνον, ὡς καὶ τῶν
[14]   πολὺ χρυσίον ἔναγχος πρὸς ἡμᾶς  καὶ   δεομένῳ λαβεῖν ἀγροικότερος ἐφάνην ἀποκρινόμενος
[32]   τὸν Κηφισόδωρον εἰς τὸν λαγόνα  καὶ   δευτέρῳ τῷ Πελοπίδᾳ συμπεσὼν μέγα
[12]   τέχνης καταφρονεῖται τὸ μικροῖς μεγάλα  καὶ   δι´ ὀλίγων πολλὰ προμηνύειν. ἀλλ´
[22]   μὲν ὅλαι κατέδυσαν εἰς σῶμα,  καὶ   δι´ ὅλων ἀναταραχθεῖσαι τὸ σύμπαν
[7]   καὶ κακῶν μεθεμένους Μούσαις ὁμιλεῖν  καὶ   διὰ λόγων καὶ μαθημάτων τὰ
[18]   ἐστι τῶν Μέλωνος ἁρματηλατῶν ἐπιστάτης  καὶ   διὰ Μέλωνα τὴν πρᾶξιν ἀπ´
[32]   ἔγνω γε τὸν λύχνον καταβαλεῖν  καὶ   διὰ σκότους συμμῖξαι τοῖς ἐπιφερομένοις,
[31]   καθωσιωμένον ὑπὲρ αὐτῆς· ὡς δὲ  καὶ   διὰ τὸν οἶνον οὐκ ἦν
[26]   τε ψῦχος ἐπέτεινε πνεύματος γενομένου,  καὶ   διὰ τοῦτο τῶν πολλῶν τάχιον
[31]   πότον ἐλπίδος διαπαιδαγωγησάσης προσμίξαντες ἡμεῖς  καὶ   διὰ τῶν οἰκετῶν εὐθὺς ὠσάμενοι
[13]   παρ´ ὑμῖν, Πολύμνι, θεραπείας  καὶ   διαίτας τοῦ ἀνδρὸς οἱ σαφῶς
[17]   τὰ πᾶσι δόξαντα μόνος ἀνῄρηκας  καὶ   διακεκώλυκας ἐκπέμψας ἱππέα πρὸς τοὺς
[22]   δι εκ– πλεῖν κατὰ πόρον  καὶ   διακομίζεσθαι πέραν τοῦ ῥεύματος, ἄλλας
[25]   τὸ γυμνάσιον ἐνετυγχάνομεν τοῖς φίλοις,  καὶ   διαλαμβάνων ἄλλος ἄλλον ἐν τῷ
[6]   τῆς δεήσεως, οἶμαι, μάλα σύννουν  καὶ   διαλελυπημένον· ἀποβλέψας δὲ πρὸς ἅπαντας
[13]   σκοποῦ βάλλοντα καὶ τυχεῖν ἡδὺ  καὶ   διαμαρτάνειν ἀνιαρὸν ὡς ἀνδρὸς εὖ
[32]   τῷ Πελοπίδᾳ πρὸς τὸν Λεοντίδην  καὶ   διαξιφισμὸς ἐν ταῖς θύραις τοῦ
[20]   φωνῆς φάσκουσι προσέχοντι τὸν νοῦν  καὶ   διαπυνθανομένῳ μετὰ σπουδῆς. ὅθεν ἡμῖν
[10]   Ἀνδοκίδου βαδίζων ἅμα τι διερωτῶν  καὶ   διασείων τὸν Εὐθύφρονα μετὰ παιδιᾶς.
[30]   Ἀρχίαν καὶ Φίλιππον ἀναχωρήσαντος οἴκαδε  καὶ   διασκευάζοντος ἡμᾶς ἐπὶ τὴν πρᾶξιν
[11]   τὸν ἄνδρα μέγαν ὡς ἀληθῶς  καὶ   διαφέροντα τῶν πολλῶν γεγονέναι δοκοῦμεν,
[3]   ἐμπλῆσαι τὴν πόλιν ὅλην φόνων  καὶ   διαφθεῖραι πολλοὺς τῶν ἰδίᾳ διαφόρων
[33]   Βοιωτῶν ἔθεσιν ἐξέτρεχον πρὸς ἀλλήλας  καὶ   διεπυνθάνοντο παρὰ τῶν ἀπαντώντων, αἱ
[13]   οἰκίᾳ πῦρ οἱ Κυλώνειοι περιένησαν  καὶ   διέφθειραν ἐν ταὐτῷ πάντας πλὴν
[15]   ἔστιν οὖν τις, φίλε,  καὶ   δικαιοσύνῃ πρὸς φιλοπλουτίαν καὶ φιλαργυρίαν
[15]   λόγος ἀπείργοι τὴν ἐκ καλῶν  καὶ   δικαίων κτῆσιν, Ἐπαμεινώνδα; μᾶλλον
[26]   σημεῖον ἐδόκει καλὸν πρὸς ἀσφάλειαν  καὶ   δόξαν, ὡς λαμπρῶν ἀκινδύνων δὲ
[24]   τινες, κύκνους μὲν (γὰρ) ἱεροὺς  καὶ   δράκοντας καὶ κύνας καὶ ἵππους
[5]   ψέλλιον δὲ χαλκοῦν οὐ μέγα  καὶ   δύ´ ἀμφορεῖς κεραμεοῖ γῆν ἔχοντες
[7]   τὰς γραμμὰς ἠσκημένης ἔργον εἶναι  (καὶ)   δυεῖν μέσων ἀνάλογον λῆψιν,
[20]   Φειδόλαον ἥψαντο, διαποροῦντες τίνος οὐσίας  καὶ   δυνάμεως εἴη τὸ Σωκράτους λεγόμενον
[20]   ἄνθρωποι συμβόλοις εἴδωλα τῶν νοουμένων  καὶ   εἰκόνας ὁρῶσιν, αὐτὰ δ´ οὐ
[7]   γραμμάτων τὸν θεὸν ἄγειν σχολὴν  καὶ   εἰρήνην διὰ φιλοσοφίας ἀγωνιζομένους ἀεί,
[14]   καὶ βέλεσιν ὠφελήσων, εἶτα φιλίαν  καὶ   εἰρήνην εὗρες, οὐκ ἂν ᾤου
[13]   οἴχοιτο μακαριστός, ἀπεστάλην ἐγὼ νέος  καὶ   εἷς ὑπὸ πολλῶν καὶ πρεσβυτέρων,
[7]   συμφιλοσοφοῦντες διετρίβομεν ἐγὼ καὶ Πλάτων  καὶ   Ἐλλοπίων Πεπαρήθιος. ἧκε δὲ
[22]   καὶ ἀναφαινομένους κάτωθεν, ἀχλύν τινα  καὶ   ζόφον ὥσπερ πηλὸν ἀποσειομένους, τὰς
[21]   βίον. ~Ἡμῖν μέν, Φειδόλαε,  καὶ   ζῶντος Σωκράτους καὶ τεθνηκότος οὕτως
[21]   πρότερον ἡμέραις αὐτοῦ τεθνηκότα, φίλον  καὶ   ἡλικιώτην γενόμενον. οὗτος οὖν ποθῶν
[17]   τὴν προπέτειαν εὐτολμίαν οἰόμενος ἀνατρέψῃς  καὶ   ἡμᾶς καὶ τὴν πόλιν, ἀλλ´
[1]   δὴ τοῦ γένους τῶν θεατῶν  καὶ   ἡμᾶς ὑπολαμβάνων εἶναι δίελθέ τε
[25]   εἰς τὸ ἐπικάμπειον τῆς στοᾶς.  καὶ   ἡμεῖς περισχόντες αὐτὸν ἐπεχειροῦμεν παρακαλεῖν
[12]   ἀπειρίας ἐπέλθοι, οὕτω σκόπει, μὴ  καὶ   ἡμεῖς τῶν μαντικῶν ἑκάστου τὴν
[24]   τρέφει καὶ ἀγαπᾷ διαφερόντως, οὕτω  καὶ   ἡμῶν οἱ ὑπὲρ ἡμᾶς τοὺς
[22]   ταῦτ´ ἀκούσας αὐτὸς ἀκριβέστερον προσέχειν  καὶ   θεᾶσθαι τῶν ἀστέρων ἀποσαλεύοντας τοὺς
[10]   Πυθαγόρου λεγομένων εἰς μαντικὴν ἔδοξε  καὶ   θεῖον· ἀτεχνῶς γὰρ οἵαν Ὅμηρος
[24]   οὓς ἂν ἄκρως μακαρίους τε  καὶ   θείους ὡς ἀληθῶς ἀπεργάσασθαι βουληθῶσιν·
[22]   δαίμονος καὶ τὸ μαντικόν ἐστι  καὶ   θεοκλυτούμενον γένος· ὧν τὴν Ἑρμοδώρου
[17]   καὶ κελεύσας ἐμὲ καὶ Χάρωνα  καὶ   Θεόκριτον ἐξαναστῆναι προσῆγεν εἴς τινα
[19]   δὲ τῆς οἰκίας ἐγὼ δὲ  καὶ   Θεόκριτος πάλιν πρὸς τὸν Σιμμίαν
[26]   τοὺς περὶ Δαμοκλείδαν καὶ Πελοπίδαν  καὶ   Θεόπομπον ἐντυχόντες ἀνελαμβάνομεν, ἄλλοι δ´
[24]   ὀνομάζοντες, ἀνθρώπους δὲ θείους εἶναι  καὶ   θεοφιλεῖς ἀπιστοῦντες, καὶ ταῦτα τὸν
[15]   ἀλλὰ καὶ τύχης κλῆρον ἀπειπαμένῳ  καὶ   θησαυροῦ φανέντος ἐπιπηδῶσαν ἀποστήσαντι τὴν
[32]   Κηφισοδώρου πεπτωκότος ἐν μέσαις αὐταῖς  καὶ   θνήσκοντος, ὥστε μὴ δύνασθαι τοὺς
[22]   γυναικῶν ὀδυρμούς, ψόφους δὲ παντοδαποὺς  καὶ   θορύβους ἐκ βάθους πόρρωθεν (ἀμυδροὺς
[34]   μέρους ἡσυχάζοντος, ἀλλὰ πανταχόθεν ψόφων  καὶ   θορύβων ἀναφερομένων, καταβαίνειν μὲν οὐ
[3]   Σαμίδαν, ἀνθρώπους διαπύρους πρὸς ὀργὴν  καὶ   θυμοειδεῖς, ἐν νυκτὶ λαβόντας ἐξουσίαν
[17]   εὐψυχίαν φιλοκίνδυνον ἀποδείξασθαι τοῖς πολίταις  καὶ   θυμὸν ὀλιγωροῦντα τοῦ βίου προῃρήμεθα,
[28]   παρῆν πρὸς ἡμᾶς ξίφος ἔχων  καὶ   θώρακα σιδηροῦν ὑπενδεδυμένος καὶ πυθόμενος
[21]   ὄχλον, διηγεῖτο ἡμῖν θαυμάσια πολλὰ  καὶ   ἰδεῖν καὶ ἀκοῦσαι. ~Ἔφη δὲ
[12]   κληδόνας, οἷς καὶ οἱ πολλοὶ  καὶ   ἰδιῶται περὶ μικρὰ προσχρῶνται καὶ
[24]   γὰρ μάντεων οἰωνοπόλους τινὰς καλεῖ  καὶ   ἱερεῖς, ἑτέρους δὲ τῶν θεῶν
[20]   ἔχουσι τὴν ψυχήν, οὓς δὴ  καὶ   ἱεροὺς καὶ δαιμονίους ἀνθρώπους καλοῦμεν.
[34]   οἰκούντων ἐργαστήρια μαχαιροποιῶν. ἧκε δὲ  καὶ   Ἱπποσθενείδας μετὰ τῶν φίλων καὶ
[24]   ἱεροὺς καὶ δράκοντας καὶ κύνας  καὶ   ἵππους ὀνομάζοντες, ἀνθρώπους δὲ θείους
[11]   ἅπαν, ὡς ἂν ἐξ ὀρθῆς  καὶ   ἰσχυρᾶς ἀφειμέναι κρίσεως καὶ ἀρχῆς·
[20]   τινὶ τρόπῳ πρὸς αὐτόν, ὥσπερ  καὶ   καθ´ ὕπνον οὐκ ἔστι φωνή,
[15]   πρὸς ἄσκησις ἔργου,  καὶ   καθάπερ ἀθλητικῆς ἔργον μὲν ἂν
[30]   ἡμετέραις ἐπανισοῦσα τόλμαις καὶ παρασκευαῖς  καὶ   καθάπερ δρᾶμα τὴν πρᾶξιν ἡμῶν
[22]   ἀναχωροῦσα κατεμίγνυτο πρὸς ἀέρα διαυγῆ  καὶ   καθαρὸν ἀσμένη, πρῶτον μὲν ἀναπνεῦσαι
[25]   τὸ Θηβαίων εἶναί τινας ἀναιτίους  καὶ   καθαροὺς τῶν πεπραγμένων, οἳ μᾶλλον
[20]   ἀνθρώποις ἐπιθειάζειν, εἰ δ´ ἐγρηγορότας  καὶ   καθεστῶτας ἐν τῷ φρονεῖν ὁμοίως
[8]   πατὴρ ἡμῶν Πολύμνις ἐπεισῆλθε  καὶ   καθίσας παρὰ τὸν Σιμμίαν Ἐπαμεινώνδας’
[22]   ὀψέ ποτε καὶ βραδέως ἄγονται  καὶ   καθίστανται πρὸς τὸ δέον. ἐκ
[7]   ἀλλὰ προστάσσειν Ἕλλησι πᾶσι πολέμου  καὶ   κακῶν μεθεμένους Μούσαις ὁμιλεῖν καὶ
[18]   τῆς γυναικός. ἀγανακτοῦντος δ´ ἐμοῦ  καὶ   κακῶς αὐτὴν λέγοντος τρέπεται πρὸς
[18]   παντάπασιν ἐκστατικῶς ἐν τῷ παρόντι  καὶ   κακῶς ἔχοντος. ~Ἡμᾶς δέ τις
[8]   αὐτὸν ὄντα μετὰ δὲ γενναίας  καὶ   καλῆς ἀφιγμένον τῆς προαιρέσεως ἀποστειλάντων
[15]   τὸ καλῶς διδόμενον τιμιώτερον ὑπάρχει  καὶ   κάλλιον· οὑτωσὶ δ´ ἐπίσκεψαι μεθ´
[28]   Θεόκριτος, ὡς τῶν ἱερῶν σωτηρίων  καὶ   καλῶν καὶ πρὸς ἀσφάλειαν ἐχεγγύων
[32]   ἐλθεῖν ἀνδράσιν ἐπιφανεστάτοις τῶν πολιτῶν  καὶ   κατ´ ἀλκὴν διαφέρουσιν. ἀγὼν δ´
[10]   σύες ἀπαντῶσιν ἀθρόαι βορβόρου περίπλεαι  καὶ   κατ´ ἀλλήλων ὠθούμεναι διὰ πλῆθος,
[20]   ὥστε θαυμάζειν οὐκ ἄξιον, εἰ  καὶ   κατὰ (τοῦτο) τὸ νοηθὲν ὑπὸ
[32]   τυραννικὸς εὔρωστος δὲ τῇ ψυχῇ  καὶ   κατὰ χεῖρα ῥωμαλέος· οὐ μὴν
[32]   μέγα τραῦμα δοὺς δὲ πολλὰ  καὶ   καταβαλὼν τὸν Λεοντίδην ἐπέσφαξε θερμῷ
[22]   καὶ περιφοίτησιν, ὥστε πολλὰ συνορῶντα  καὶ   κατακούοντα τῶν ἐκτὸς εἰσαγγέλλειν. οἱ
[12]   εἶτα φαίη δαιμόνιόν τι μηνύειν  καὶ   καταλέγειν ἐκείνῳ τῶν ἱστορικῶν τούτων
[28]   ἕλκοντος τὸ ξίφος τοῦ Πελοπίδου  καὶ   καταμανθάνοντος. ἐν τούτῳ Κηφισοδώρῳ Διότονος,
[6]   ἐκ νυκτῶν ἀνιστάμενον, ἀκολουθίας πλήθει  καὶ   κατασκευῇ σοβαρόν, αὐτόθι κατηυλισμένον ἐπὶ
[18]   ἐκείνων. ~Ὑπολαβὼν δ´ Θεόκριτος  καὶ   κατασχὼν τὸν Χάρωνα βουλόμενον εἰπεῖν
[33]   ἱππικὸν ἔχων διῆκε τῶν πλευρῶν  καὶ   κατέβαλε πονηρὸν ἄνθρωπον, καὶ
[22]   ἐκ δὲ τῶν εὐηνίων ἐκείνων  καὶ   κατηκόων εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς καὶ
[15]   χρὴ καὶ ἀποκόπτειν αὐτὰς ἀνείρξεσι  καὶ   κατοχαῖς ὑπὸ τοῦ λόγου κολαζομένας.
[22]   τὸ ἄλογον· τοὺς δ´ ἄνω  καὶ   κάτω πολλάκις ἀνωμάλως καὶ τεταραγμένως
[15]   τῇ ψυχῇ συνειδώς. τούτων ἐγὼ  καὶ   Καφισίας ἐρασταὶ τῶν ἀνθρώπων ὄντες,
[21]   ἀγεννὴς ἄρτι γεγευμένος φιλοσοφίας, ἐμοὶ  καὶ   Κέβητι κοινωσάμενος μόνοις εἰς Τροφωνίου
[20]   ἐκ τούτων ὄγκος ἡσυχάζων  καὶ   κείμενος, ἅμα δὲ τῷ τὴν
[13]   καὶ φιλίαν ἀντιλαμβανόντων. Λῦσις δὲ  καὶ   κεῖται καλῶς ὑφ´ ὑμῶν, καὶ
[15]   ῥᾴδιον ᾧτινι μὴ πόρρωθεν δέδεται  καὶ   κεκόλασται τὸ φιλοκερδές, ἀλλ´ ἐν
[27]   αὔλειον ἀπεσταλμένους σπουδῇ πρὸς Χάρωνα  καὶ   κελεύειν ἀνοίγειν καὶ ἀγανακτεῖν βράδιον
[7]   οἷον ἐφυβρίζοντα τὴν ἀμαθίαν ἡμῶν  καὶ   κελεύοντα γεωμετρίας ἅπτεσθαι μὴ παρέργως·
[7]   Πεπαρήθιος. ἧκε δὲ πέμψαντος βασιλέως  καὶ   κελεύσαντος τὸν Χόνουφιν, εἴ τι
[17]   Φυλλίδας δ´ ἐπεισελθὼν μεθ´ Ἱπποσθενείδου  καὶ   κελεύσας ἐμὲ καὶ Χάρωνα καὶ
[32]   Καλλιστράτου κομίζοντες. ὡς δ´ ἀπαγγείλας  καὶ   κελευσθεὶς ἀνοῖξαι τὸν μοχλὸν ἀφεῖλε
[24]   αἰσθάνονται καὶ γιγνώσκουσι πυρσοῖς τισι  καὶ   κηρύγμασι καὶ ὑπὸ σαλπίγγων, τοῖς
[30]   ἦν καὶ Πελοπίδας καὶ Δαμοκλείδας  καὶ   Κηφισόδωρος) Χάρων δὲ καὶ Μέλων
[27]   παῖ, γευόμενος ἄθλων ἀναγκαίων  καὶ   κινδύνευε μετὰ πολλῶν καὶ ἀγαθῶν
[27]   Χάρων, ἀλλ´ αὐτοῦ παραμενεῖ  καὶ   κινδυνεύσει μεθ´ ὑμῶν· οὐδὲ γὰρ
[17]   τὸν βοῦν θύοντες πολὺν θόρυβον  καὶ   κίνδυνον λέγουσι δημόσιον ἀποσημαίνειν τὰ
[15]   ἐφείλκυσθε πάντες ὑμεῖς, ὅταν γυμνασάμενοι  καὶ   κινήσαντες ὥσπερ ζῷα τὰς ὀρέξεις
[12]   (διαδρομὴ κνηκίδος ἀραιᾶς πνεῦμα σημαίνει  καὶ   κίνησιν τραχυτέραν θαλάσσης, οὕτω μαντικῇ
[16]   ξένης Λῦσις ἄλλως κεκήδευται  καὶ   κινητέος ἐστὶν ἡμῖν ὅπως ἐκεῖ
[12]   τοσοῦτο μαντείας ἔργον εἰς πταρμοὺς  καὶ   κληδόνας, οἷς καὶ οἱ πολλοὶ
[8]   ἀνελέσθαι τὰ λείψανα τοῦ σώματος  καὶ   κομίζειν εἰς Ἰταλίαν, εἰ μή
[11]   ἦν τινος, φίλε, κενοῦ  καὶ   κόμπου τὸ τοιοῦτον, οὐκ ἀληθείας
[11]   κληδὼν τι τοιοῦτον σύμβολον  καὶ   κοῦφον ἐμβριθῆ διάνοιαν ἐπισπάσασθαι πρὸς
[13]   Λύσιδος νέων ὄντων ἔτι ῥώμῃ  καὶ   κουφότητι διωσαμένων τὸ πῦρ, Φιλόλαος
[12]   τοὐναντίον ἐθαύμαζον ἀνδρὸς ἄκρου διαλέγεσθαι  καὶ   κρατεῖν ὀνομάτων, ὥσπερ Σωκράτης, εἰ
[18]   λαβοῦσα μόνον ἅμα καὶ φανήσεται  καὶ   κρατήσει. δυσιερεῖν δέ γε θύοντας
[13]   ἄλλους φίλους ἤδη πάλιν ἀθροιζομένους  καὶ   κρατοῦντας τῶν Κυλωνείων, Λῦσις δ´
[15]   ἐγὼ καὶ πλούτου χάριν τε  καὶ   κτῆσιν εἶναι νομίζω τὴν μὲν
[12]   μεγάλους, οἳ τοῖς πάλαι συνέτυχον,  καὶ   κτίσεις πόλεων πράξεις τε καὶ
[12]   οὐ μικροῦ δὲ σημεῖόν ἐστι,  καὶ   κυβερνήτῃ πελαγίου φθόγγος ὄρνιθος
[17]   καὶ τοὺς φίλους συναγωνιῶντας εὔχεσθαι  καὶ   κύκλῳ παρεῖναι, τὴν δὲ μυκᾶσθαι
[24]   μὲν (γὰρ) ἱεροὺς καὶ δράκοντας  καὶ   κύνας καὶ ἵππους ὀνομάζοντες, ἀνθρώπους
[11]   τὸν δ´ ἤδη πράσσοντος ἐπέχειν  καὶ   κωλύειν τὴν ὁρμήν. ἀλλ´ ἐκεῖνό
[27]   Χάρων θεὶς τὸν στέφανον ἤδη  καὶ   λαβὼν τὸ ἱμάτιον ἕπομαι· μεθ´
[18]   εἴ γε φῶς μὲν πολὺ  καὶ   λαμπρὸν ἐν τῇ πόλει λέγεις
[11]   Ἀθήνηθεν, ὅτι Σωκράτης μετ´ Ἀλκιβιάδου  καὶ   Λάχητος ἐπὶ Ῥηγίστης καταβὰς ἀπονενοστήκοι,
[18]   τοῦ δ´ Ἱπποσθενείδου νεύσαντος αὐτῷ  καὶ   λέγειν κελεύσαντος εἰς ἅπαντας οἶδ´’
[1]   γάρ, ὡς οἱ περὶ Ἀρχίαν  καὶ   Λεοντίδην Φοιβίδαν πείσαντες ἐν σπονδαῖς
[4]   τὰς οἰκίας· Ἀρχίου γὰρ ἅμα  καὶ   Λεοντίδου προκαταληφθέντων οἶμαι τοὺς ἄλλους
[20]   χάριν καταμιγνὺς αὑτόν, εὐαφὴς ἦν  καὶ   λεπτὸς ὑπὸ τοῦ προσπεσόντος ὀξέως
[22]   δ´ οὐ καθαρὸν ἀλλὰ συγκεχυμένον  καὶ   λιμνῶδες. τῶν δὲ ῥοθίων τὰς
[9]   δοκεῖ μοι φιλοσοφώτερον χαρακτῆρα παιδείας  καὶ   λόγου περιβάλλεσθαι, τὸ ἀφελὲς τοῦτο
[24]   παντελῶς ἀτιμάζουσι τὰ ἐνταῦθα πράγματα  καὶ   λόγους καὶ σπουδάς, ἀλλὰ τοῖς
[29]   ἐπίσταμαι φήμας τοιαύτας ῥυείσας διακενῆς  καὶ   λόγους ψευδεῖς ἐνοχλήσαντας ἡμῖν, νυνὶ
[7]   διὰ φιλοσοφίας ἀγωνιζομένους ἀεί, Μούσαις  καὶ   λόγῳ διακρινομένους περὶ τῶν δικαίων
[9]   ὥσπερ πρὸς τὰ πράγματα πεπνῦσθαι  καὶ   λόγῳ νήφοντι μετιέναι τὴν ἀλήθειαν.
[2]   Θήβας ἀφῖκτο μύθων τε παντοδαπῶν  καὶ   λόγων βαρβαρικῶν ὑπόπλεως· ὧν ὁπότε
[1]   εἰ πρὸς ἀκρόασιν ἅμα πράξεων  καὶ   λόγων τοσούτων εὐκαίρως ἔχουσιν· οὐ
[11]   ἀνεκαλέσατο, πολλὰ δὲ φίλους τινὰς  καὶ   λοχίτας οἷς συνέβη μετ´ αὐτοῦ
[4]   Γαλαξίδωρος, ἐγγὺς γὰρ Ἀρχίαν ἔδειξε  καὶ   Λυσανορίδαν τὸν Σπαρτιάτην ἀπὸ τῆς
[13]   ἐν ταὐτῷ πάντας πλὴν Φιλολάου  καὶ   Λύσιδος νέων ὄντων ἔτι ῥώμῃ
[7]   Μούσαις ὁμιλεῖν καὶ διὰ λόγων  καὶ   μαθημάτων τὰ πάθη καταπραΰνοντας ἀβλαβῶς
[24]   καθάπερ ὀχήματα μεταλαμβάνοντας αὐτοὺς ἐξαμιλλᾶσθαι  καὶ   μακροθυμεῖν δι´ οἰκείας πειρωμένους ἀρετῆς
[20]   ὑπὸ παθῶν ἀντιτεινόντων, ἀλλ´ εὐστρόφους  καὶ   μαλακὰς ὥσπερ ἡνίας ἐνδούσας. οὐ
[20]   καὶ συντείνουσι τὸν ἄνθρωπον.  καὶ   μάλιστα τὸ νοηθὲν ἡλίκην ἔχει
[9]   τοῦτο καὶ ἄπλαστον ὡς ἐλευθέριον  καὶ   μάλιστα φίλον ἀληθείας ἑλόμενος τὸν
[7]   λέγειν καλῶς ἡγούμεθα τὸν Χόνουφιν  καὶ   μᾶλλον ὁπηνίκα κομιζομένοις ἡμῖν ἀπ´
[4]   ὡς ἐπιστάμενος, ἤκουον δὲ σημεῖα  καὶ   μαντεύματα δυσχερῆ καὶ χαλεπὰ προτεθεσπίσθαι
[27]   μὲν σχεδὸν πολὺ δὲ ῥώμῃ  καὶ   μεγέθει διαφέροντα τῶν ὁμηλίκων, οὗτος,
[22]   τὸ μέσον μάλιστα τοῦ περιέχοντος  καὶ   μέγιστον ἐγκεκλίσθαι τὴν θάλασσαν ὀλίγῳ
[33]   καὶ κατέβαλε πονηρὸν ἄνθρωπον,  καὶ   μεθ´ ἡμέραν ἐπενέβησαν καὶ προσέπτυσαν
[22]   ἀπολείπουσα παντάπασι τὸ σῶμα νύκτωρ  καὶ   μεθ´ ἡμέραν ἐπλανᾶτο πολὺν τόπον,
[4]   Ἀρχίαν καὶ παρέξων ἐν οἴνῳ  καὶ   μέθῃ τοῖς ἀνδράσιν εὐχείρωτον. ἄριστα
[29]   ἀφικνεῖται Χάρων ἱλαρῷ τῷ προσώπῳ  καὶ   μειδιῶν καὶ προσβλέπων εἰς ἡμᾶς
[10]   προαιρέσεσι. τὰ μὲν οὖν πλείονα  καὶ   μείζονα Σιμμίου χρὴ καὶ τῶν
[12]   παίζοντες, ὅταν δὲ κίνδυνοι βαρύτεροι  καὶ   μείζονες καταλάβωσι πράξεις, ἐκεῖνο γίγνεται
[15]   ἐρρωμενέστερον τῶν ἀναγκαίων. ἔθει δὲ  καὶ   μελέτῃ πολὺ μέν τις ἤδη
[15]   ἐγὼ καὶ ἀπόδειξιν. ἄσκησιν δὲ  καὶ   μελέτην (μετὰ) ἐγκρατείας οὐχ ᾗπερ
[13]   συνεστώτων φίλων Ἰσμηνόδωρον καὶ Βακχυλίδαν  καὶ   Μέλισσον τὸν αὐλητήν, ἑπόμενον δὲ
[30]   Δαμοκλείδας καὶ Κηφισόδωρος) Χάρων δὲ  καὶ   Μέλων καὶ οἱ μετ´ αὐτῶν
[22]   ζῴων μυρίων δὲ κλαυθμὸν βρεφῶν  καὶ   μεμιγμένους ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ὀδυρμούς,
[16]   ἄλλην γένεσιν ἄλλῳ δαίμονι συλλαχοῦσαν.  καὶ   μέντοι καὶ συμβαλὼν ἕωθεν Ἐπαμεινώνδᾳ
[27]   πολὺς ἦν τῆς θύρας ἀραγμός,  καὶ   μετὰ μικρὸν ἧκέ τις ἀγγέλλων
[9]   δεισιδαιμονίας πρὸς τὸ συμφέρον ἀντεπισπάσαι  καὶ   μεταστῆσαι τοὺς πολλούς· φιλοσοφίᾳ δ´
[31]   ἐκ μέσου διαλαβὼν τὸ δόρυ  καὶ   μετεωρίσας ὑπὲρ κεφαλῆς ἐβόων ἀφεῖναι
[33]   ἀλλὰ θερμὸν ὄντα τῷ ἀγῶνι  καὶ   μετέωρον, (ὑπ( ε) ιδόμενος τὸ
[16]   ἄρα κινεῖς ἐκ τοῦ τάφου  καὶ   μετοικίζεις εἰς Ἰταλίαν καταμένειν
[25]   βαδίζειν εἰς τὸ γυμνάσιον ἤδη  καὶ   μὴ ἀπολείπειν τοὺς συνήθεις, ἡμεῖς
[20]   ἂν ἐπὶ νοῦν ἴῃ πράττειν,  καὶ   μὴ βιάζεσθαι μηδὲ παράγειν ἀλλ´
[17]   καθ´ ὁδὸν ὄντας, ἀναστρέφειν κελεύσας  καὶ   μὴ κατατεῖναι σήμερον, ὅτε τῶν
[27]   σπουδὴ τῆς τηνικαῦτα μεταπέμψεως αὐτοῦ  καὶ   μή τι καινότερον, οὐδὲν ἴσμεν’
[14]   ἄμυνε· σὸς γὰρ λόγος.  καὶ   μὴν ἐγώ, εἶπεν πάτερ,
[6]   οἶδ´, ἔφην ἐγώ τίνα λέγεις’  καὶ   μήν’ ἔφη Λεοντίδης φησὶν ἄνθρωπον
[14]   ἐπίδοιμι μετακόσμησιν τοῦ βίου (ἡμῶν)  καὶ   μὴν οὐδ´ ἀργόν’ ἔφη καθισόμεθα
[21]   ἐμμείνας δὲ δύο νύκτας κάτω  καὶ   μίαν ἡμέραν, τῶν πολλῶν ἀπεγνωκότων
[32]   κελευσθεὶς ἀνοῖξαι τὸν μοχλὸν ἀφεῖλε  καὶ   μικρὸν ἐνέδωκε τὴν θύραν, ἐμπεσόντες
[20]   εὐχόμενον ὑπὲρ αὐτοῦ Διὶ Ἀγοραίῳ  καὶ   Μούσαις, τὰ δ´ ἄλλα μὴ
[9]   τά γε θεῖα· φασμάτων δὲ  καὶ   μύθων καὶ δεισιδαιμονίας ἀνάπλεω φιλοσοφίαν
[22]   καὶ ἀκάθαρτοι· ταύτας δ´ ἀστράπτουσα  καὶ   μυκωμένη φοβερὸν οὐκ ἐᾷ πελάζειν,
[6]   ἐπὶ στιβάδων· φαίνεσθαι γὰρ ἄγνου  καὶ   μυρίκης χαμεύνας ἔτι δ´ ἐμπύρων
[20]   καταμαθεῖν δίδωσιν· ὀστᾶ γὰρ ἀναίσθητα  καὶ   νεῦρα καὶ σάρκες ὑγρῶν περίπλεαι
[20]   ἐνηχοῦσι τοῖς ἀθόρυβον τὸ ἦθος  καὶ   νήνεμον ἔχουσι τὴν ψυχήν, οὓς
[20]   φωνή, λόγων δέ τινων δόξας  καὶ   νοήσεις λαμβάνοντες οἴονται φθεγγομένων ἀκούειν.
[1]   τούτῳ κατοκνήσαντος ἐλθεῖν, εἰ μὴ  καὶ   νῦν Ἀθηναίοις πέρα τοῦ δέοντος
[27]   δεῖ κινδυνεύειν μεθ´ ἡμῶν ἐγκαταλαμβανόμενον;  καὶ   νῦν ἐκπεμπτέος, ἵν´ ἡμῖν, ἐάν
[13]   τὸ μέγα Πυθαγόρου κλέος· ἀλλὰ  καὶ   νῦν ἥκει δεῦρο μακρὰν ὁδὸν
[5]   ὧν ἄρτι Λυσανορίδας ἡμῖν ἐκοινοῦτο·  καὶ   νῦν μὲν ἄπεισιν εἰς Ἁλίαρτον
[30]   Ἀρχίαν ἐκεῖνον ὄντα φίλον αὐτῷ  καὶ   ξένον, ὡς ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα τὴν
[12]   οὐδεὶς σιδήρου ταῦτα μωραίνει πέλας‘  καὶ   Γαλαξίδωρος Σιμμίου μέν, ἔφη
[13]   ἐντυχίας καὶ γνώσεως αὕτη συνήθης.  καὶ   Ἐπαμεινώνδας Θεάνωρ, εἶπεν
[16]   ὅταν ἐκεῖ γενώμεθα, συνοίκοις χρησόμενον;  καὶ   Θεάνωρ ἐπιμειδιάσας ἔοικεν’ ἔφη
[5]   τάφου τοῦτο περιελθεῖν ἀνασχομένους ὀρυττόμενον’  καὶ   Θεόκριτος μικρὸν διαλιπών ἀλλ´
[18]   γὰρ οὐ πολὺ προείληφας, διωξόμεθα.  καὶ   Ἱπποσθενείδας οὐκ οἶδ´, εἶπεν
[28]   ὑπὸ τῶν πολεμίων. ἐνῆγε δὲ  καὶ   μάντις Θεόκριτος, ὡς τῶν
[11]   ἦν, τε παρ´ αὐτοῦ  καὶ   παρ´ ἄλλων. ἑτέρου μὲν
[23]   ἀπὸ τῶν αὐτῶν ἀναγόμενος ἡμῖν;  καὶ   πατὴρ μειδιάσας τοιοῦ– τον’
[7]   Ἀγησίλαος τὸν Ἀλκμήνης τάφον ἀνασκευασάμενος.  καὶ   Σιμμίας εὐθὺς ἀναμνησθείς οὐκ
[8]   βουλομένων ἡμῶν τῇ πενίᾳ βοηθεῖν.  καὶ   Σιμμίας ἡσθείς πάνυ θαυμαστόν
[5]   εἰς Σπάρτην τὰ λείψανα μετεκόμιζε.  καὶ   Φειδόλαος οὐ γάρ’ ἔφη
[29]   βαδιζούσης. γὰρ Ἀρχίας’ ἔφη  καὶ   Φίλιππος ὡς ἤκουσαν (ἥκειν
[15]   γὰρ νόμος ἴσως ἐνταῦθα  καὶ   φόβος ἀπείργει τὴν πλεονεξίαν
[4]   Θεόκριτόν ἐστιν, ὑπὲρ οὗ διαλέγονται;  καὶ   Φυλλίδας οὐ σαφῶς’ εἶπεν
[17]   εἴπερ εἵμαρται, κατελθεῖν τοὺς ἄνδρας’  καὶ   Φυλλίδας παροξυνόμενος εἰπέ μοι,
[10]   τοὺς δ´ ἀνεμόλυναν. ἧκεν οὖν  καὶ   Χάριλλος οἴκαδε τά τε
[30]   Κηφισόδωρος) Χάρων δὲ καὶ Μέλων  καὶ   οἱ μετ´ αὐτῶν ἐπιτίθεσθαι τοῖς
[12]   εἰς πταρμοὺς καὶ κληδόνας, οἷς  καὶ   οἱ πολλοὶ καὶ ἰδιῶται περὶ
[1]   πάντες· ὥστε σοι θέατρον εὔνουν  καὶ   οἰκεῖον ἔχειν τὴν διήγησιν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ)
[16]   οὐ δοκοῦμεν ἀπέχειν τὸ μακαριστὸν  καὶ   οἰκεῖον τέλος. ὡς οὖν ἔγνωμεν
[17]   Ἐριάνθους, χρηστὸς μὲν ἄλλως  καὶ   (οἰκεῖος ἀνὴρ οὐδὲν δὲ τῶν
[17]   Ἄρκεσος) τί σπεύδομεν κατάγειν φίλους  καὶ   οἰκείους ἄνδρας ἐπὶ προῦπτον ὄλεθρον
[13]   χάρις ἐκτινομένη φίλοις ὑπὸ φίλων  καὶ   οἰκείων. ~Ταῦτα τοῦ ξένου λέγοντος
[34]   καὶ Ἱπποσθενείδας μετὰ τῶν φίλων  καὶ   οἰκετῶν τοὺς ἐπιδεδημηκότας κατὰ τύχην
[24]   δεῖ καθίστανται. φαίνεται δὲ γιγνώσκων  καὶ   Ὅμηρος ἣν λέγομεν διαφορὰν ἡμεῖς·
[9]   διαφέρειν ἀτιμάσασα πρὸς μαντεύματα τρέπεται  καὶ   ὀνειράτων ὄψεις, ἐν οἷς
[11]   ἰσότητος ἀναιρεθείσης, ὥστε κίνησιν γίγνεσθαι  καὶ   ὁρμήν. ὑπολαβὼν δ´ πατήρ
[20]   τὸ νοοῦν αἱ τῶν παθῶν  καὶ   ὁρμῶν κατατείνουσιν ἀρχαί, τούτου δὲ
[22]   τῆς ψυχῆς ἀνέχον ὅσον ὑπακούει  καὶ   οὐ κρατεῖται τοῖς πάθεσιν. τὸ
[6]   γὰρ ἀφ´ ὧν λέγεις τινὶ  καὶ   οὐκ ἰδιώτῃ προσέοικεν. ~Οὐ γὰρ
[3]   τέμνειν ἀποκάειν βιαζόμενος οὐκοῦν  καὶ   οὗτος δήπου μηδὲ διὰ τῶν
[1]   παρὰ τὰ δεινὰ καθορῶντα καιρῷ  καὶ   πάθει μεμιγμένου λογισμοῦ. τούτου δὴ
[22]   ὅσον ἂν αὐτῆς σαρκὶ μιχθῇ  καὶ   πάθεσιν, ἀλλοιούμενον τρέπεται καθ´ ἡδονὰς
[12]   καὶ κτίσεις πόλεων πράξεις τε  καὶ   παθήματα βασιλέων, εἶτα φαίη δαιμόνιόν
[18]   καὶ γυναικῶν συνδραμόντος αἴσχιστα ποιήσας  καὶ   παθὼν μόλις ἀφῖγμαι πρὸς ὑμᾶς,
[20]   ἔχοντος ἐν αὑτῷ μυρίων διδασκάλων  καὶ   παιδαγωγῶν ἡγεμόνα πρὸς τὸν βίον.
[22]   εὐηνίοις ψυχαῖς χρῆσθαι διὰ τροφὴν  καὶ   παίδευσιν ἀστείαν, οὐκ ἄγαν σκληρὸν
[12]   καὶ ἰδιῶται περὶ μικρὰ προσχρῶνται  καὶ   παίζοντες, ὅταν δὲ κίνδυνοι βαρύτεροι
[27]   ἀλλ´ ὅλως ἐδόκει πονηρὸς γεγονέναι  καὶ   παλίμβολος. οὐ μὴν ἀλλὰ τόν
[1]   γὰρ ἔφευγον ἀεὶ συνδιατρίβοντες αὐτοῖς·  καὶ   πάλιν ὡς Λακεδαιμόνιοι Φοιβίδαν μὲν
[1]   Πελοπίδαν, ὡς οἶσθα, ἰδιόξενοι γενόμενοι  καὶ   παρ´ ὃν χρόνον βραχὺ μῆκός
[22]   μακρὰν λεγομένων καὶ πραττομένων ἐντυχοῦσα  καὶ   παραγενομένη, μέχρι οὗ τὸ σῶμα
[28]   διὰ θυρῶν δεξιούμενος ἕκαστον ἡμῶν  καὶ   παραθαρρύνων. ἔτι δὲ μᾶλλον ἂν
[7]   τὸν Ἀμφιτρύωνος ἐκμαθεῖν, ὑφηγεῖσθαι μέντοι  καὶ   παραινεῖν τοῖς Ἕλλησι διὰ τῶν
[24]   ἀλλ´ ἑτέρους ἀσκοῦντας ὁρῶντες ἥδονται  καὶ   παρακαλοῦσι καὶ συμπαραθέουσιν, οὕτως οἱ
[15]   προσεθίζεται μακρὰν εἶναι παντὸς ἀδίκου  καὶ   παρανόμου λήμματος. οὔτε γὰρ ἐν
[15]   τῆς ἐγκρατείας τὸ τῶν αἰσχρῶν  καὶ   παρανόμων ἡδονῶν ἀπέχεσθαι πότερον ἄσκησιν
[30]   ἀγνοίας ταῖς ἡμετέραις ἐπανισοῦσα τόλμαις  καὶ   παρασκευαῖς καὶ καθάπερ δρᾶμα τὴν
[11]   καὶ φυγὴν αὐτῷ σπουδῆς ἑταίρων  καὶ   παρασκευῆς εὐμηχάνου γενομένης μήτε καμφθῆναι
[20]   τῆς κινήσεως καὶ συνεντάσεως  καὶ   παραστάσεως τρόπος χαλεπὸς παντελῶς
[20]   καὶ περιαγωγῇ τῶν χρειῶν εἰσακοῦσαι  καὶ   παρασχεῖν τὴν διάνοιαν οὐ δύνανται
[17]   τοιαύτη τις ἦν· ἐγὼ δὲ  καὶ   παραχρῆμα κατέδεισα καὶ πολὺ μᾶλλον
[29]   Χάρωνος εἰπόντος εὐχόμεθα τοῖς θεοῖς  καὶ   παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους. ~Ὥρα μὲν οὖν
[34]   καθ´ ἕκαστον αὐτοῖς τὰ πεπραγμένα  καὶ   παρεκάλουν βοηθεῖν ἐλθόντας εἰς τὴν
[24]   τοὺς δ´ ἐγγὺς ἤδη παραθέοντες  καὶ   παρεμβαίνοντες ἅμα καὶ χειρὶ καὶ
[4]   παρεσκεύακα σήμερον ὡς δεξόμενος Ἀρχίαν  καὶ   παρέξων ἐν οἴνῳ καὶ μέθῃ
[3]   τινα βελτίονα καιρὸν αὑτῷ πεφυκότι  καὶ   παρεσκευασμένῳ καλῶς οὕτω χρησόμενος. κἀγὼ
[26]   γὰρ εὐθὺς ὑπερβάλλοντες τὸν Κιθαιρῶνα,  καὶ   παρέσχεν αὐτοῖς χειμὼν τὰ
[28]   μετάπεμψιν ᾐτιᾶτο τὴν μέλλησιν ἡμῶν  καὶ   παρώξυνεν εὐθὺς ἐπὶ τὰς οἰκίας
[13]   ἐν οἴκῳ πένητι γηροκομίας τυχὼν  καὶ   πατὴρ τῶν σῶν υἱέων ἐπιγραφεὶς
[12]   αὐτὸς λέγοντος ἤκουσεν, ἕτοιμος ἀκροᾶσθαι  καὶ   πείθεσθαι μεθ´ ὑμῶν· τὰ δ´
[15]   κολαζομένας. εἰ γὰρ δίψαν ἐκβιάζεται  καὶ   πεῖναν πρὸς τροφὴν καὶ
[4]   μὲν οὖν, εἶπον Φυλλίδα,  καὶ   πειράθητι πάντας τούς γε
[22]   τῆς χρόας τὸ μὲν ἄκρατον  καὶ   πελάγιον, τὸ δ´ οὐ καθαρὸν
[3]   ἔργον, ἀλλὰ Φερένικον μὲν ἴσως  καὶ   Πελοπίδαν ἐπὶ τοὺς αἰτίους μάλιστα
[26]   ἡμεῖς μὲν τοὺς περὶ Δαμοκλείδαν  καὶ   Πελοπίδαν καὶ Θεόπομπον ἐντυχόντες ἀνελαμβάνομεν,
[1]   ἔγνωμεν ἐνταῦθα τῶν περὶ Μέλωνα  καὶ   Πελοπίδαν, ὡς οἶσθα, ἰδιόξενοι γενόμενοι
[30]   ἕκαστος (ἐν δὲ τούτοις ἦν  καὶ   Πελοπίδας καὶ Δαμοκλείδας καὶ Κηφισόδωρος)
[14]   Λῦσις ἀπέδωκε, τά τ´ ἄλλα  καὶ   πενίαν διδάξας μὴ δυσχεραίνειν. ~Ὑπολαβὼν
[17]   Φυλλίδας ἄκρατον, ὥστε τοὺς χιλίους  καὶ   πεντακοσίους Ἀρχία μεθυσθῆναι δορυφόρους· ἀλλὰ
[2]   χρόνον ἐπὶ τῆς ξένης γεγονὼς  καὶ   πεπλανημένος ἐν ἀλλοδαποῖς ἀνθρώποις ὀλίγῳ
[20]   ἔχουσι τὴν ψυχὴν τῶν κρειττόνων  καὶ   πεπνιγμένοι γε θορύβῳ τῶν παθῶν
[1]   τοὐναντίον γεγονότων. οἶμαι δὴ  καὶ   περὶ τὰς ἀληθινὰς πράξεις ὁμοίως
[7]   τὴν διάνοιαν ἐκεῖνοι συμβάλλειν δυνάμενοι  καὶ   περὶ τὴν τοῦ βωμοῦ κατασκευὴν
[25]   Λυσανορίδου προπομπῆς τὸν Ἀρχίαν δεξάμενος  καὶ   περὶ τῆς γυναικός, ἧς ἐπιθυμῶν
[15]   πολλῶν, ἔνιαι μὲν ἔμφυτοι λεγόμεναι  καὶ   περὶ τὸ σῶμα βλαστάνουσαι πρὸς
[22]   ζυγομαχεῖν ἤθεσι, πῆ μὲν κρατοῦντας  καὶ   περιάγοντας ἐπὶ δεξιάν, πῆ δὲ
[20]   πεπνιγμένοι γε θορύβῳ τῶν παθῶν  καὶ   περιαγωγῇ τῶν χρειῶν εἰσακοῦσαι καὶ
[15]   κράτος, φίλε, ταῖς ἐπεισοδίοις  καὶ   περιτταῖς προσάγοντας ἐπιθυμίαις ἐκπονεῖν χρὴ
[11]   Θεόκριτε, τὸ Σωκράτους δαιμόνιον ἰδίαν  καὶ   περιττὴν ἐσχηκέναι δύναμιν, οὐχὶ τῆς
[24]   ἐξ ἀγέλης χαράξαντες ἰδίας τινὸς  καὶ   περιττῆς παιδαγωγίας ἀξιοῦσι, οὐχ ὑφ´
[3]   ἔστιν οὐδὲ μετείληφε παιδείας διαφόρου  καὶ   περιττῆς ὥσπερ Ἐπαμεινώνδας σὸς
[9]   ἀσθένειαν, οἱ δέ, ὡς θεοφιλεῖς  καὶ   περιττοί τινες εἶναι δοκοῖεν, ἐπιθειάζουσι
[20]   δι´ εὐπάθειαν ἐνσημαίνεται τοῖς θείοις  καὶ   περιττοῖς ἀνδράσι τὸν τοῦ νοήσαντος
[22]   δαίμονι τὸν σύνδεσμον ἐδίδου περιδρομὴν  καὶ   περιφοίτησιν, ὥστε πολλὰ συνορῶντα καὶ
[27]   ἀπαντήσας ἔχων στέφανον ὡς τεθυκὼς  καὶ   πίνων ἐπυνθάνετο τῶν ὑπηρετῶν
[7]   προφήτην, ποτὲ συμφιλοσοφοῦντες διετρίβομεν ἐγὼ  καὶ   Πλάτων καὶ Ἐλλοπίων Πεπαρήθιος.
[5]   μᾶλλον δὲ πάντες πλὴν Γοργίδου  καὶ   Πλάτωνος, ὧν οὐδ´ ἂν ἐπιχειρήσειαν
[22]   διὰ χρόνου συχνοῦ τεινομένην τέως  καὶ   πλείονα γίγνεσθαι τῆς πρότερον ὥσπερ
[15]   ἀπολαύειν καταφρονήσασαν, οὔτε λήμματα μοχθηρὰ  καὶ   πλεονεξίας μεγάλας εἰς ἐφικτὸν ἡκούσας
[22]   παράνομοι καὶ ἀκρατεῖς, αἰσχύνην, ἀλγηδόνα  καὶ   πληγὴν οὖσαν ἔνδοθεν τῆς ψυχῆς
[15]   ἀλλ´ ὥσπερ ἄλλου τινὸς ἐγὼ  καὶ   πλούτου χάριν τε καὶ κτῆσιν
[13]   χρὴ τὸν ξένον καὶ πῶς  καὶ   πόθεν προσαγορεύειν; ἀρχὴ γάρ τις
[15]   τὰς ὀρέξεις ἐπιστῆτε λαμπραῖς τραπέζαις  καὶ   ποικίλοις ἐδέσμασι πολὺν χρόνον, εἶτα
[17]   τραχύτητα τῆς φωνῆς ἀνδρὸς ἡλικιώτου  καὶ   πολιὰς παραπλησίως ἔχοντος λογισμῶν μετάσχῃς.
[5]   Φειδόλαος οὐ γάρ’ ἔφη παρέτυχον,  καὶ   πολλὰ δυσανασχετῶν καὶ ἀγανακτῶν πρὸς
[14]   ἐγκαλλωπίσηται τοσούτοις οὖσιν, ἀφθόνου δὲ  καὶ   πολλῆς τροφῆς ἵν´ ἀντέχῃ πρὸς
[11]   ἀκηκοέναι. πολλάκις’ Σιμμίας ἔφη  καὶ   πολλῶν· διεβοήθη γὰρ οὐκ ἠρέμα
[15]   ἡμῶν. εἰσὶ δήπουθεν ἐπιθυμίαι πολλαὶ  καὶ   πολλῶν, ἔνιαι μὲν ἔμφυτοι λεγόμεναι
[17]   ἐγὼ δὲ καὶ παραχρῆμα κατέδεισα  καὶ   πολὺ μᾶλλον ἀκούσας σήμερον ὡς
[12]   τὰ δ´ ὑπὸ σοῦ λελεγμένα  καὶ   Πολύμνιος οὐ χαλεπὸν ἀνελεῖν. ὡς
[3]   ἐπὶ τοὺς αἰτίους μάλιστα τρέψεσθαι  καὶ   πονηρούς, Εὐμολπίδαν δὲ καὶ Σαμίδαν,
[15]   καὶ πεῖναν πρὸς τροφὴν  καὶ   ποτὸν ἀντίβασις τοῦ λογισμοῦ, μακρῷ
[22]   ἐπανῄει πολλοῖς τῶν μακρὰν λεγομένων  καὶ   πραττομένων ἐντυχοῦσα καὶ παραγενομένη, μέχρι
[13]   νέος καὶ εἷς ὑπὸ πολλῶν  καὶ   πρεσβυτέρων, ἐχόντων οὐκ ἔχουσι χρήματα
[22]   ἐστιν, ὁδὸς εἰς Ἅιδου‘ φάναι  καὶ   πρόεισιν ἐξ ἐναντίας, αὐτῇ σχίζουσα
[25]   οὑτοσί. ἀγαθῇ τύχῃ’ εἶπε διαλεγέσθω’  καὶ   προῆγεν ἀναστὰς εἰς τὸ ἐπικάμπειον
[8]   Ἐπαμεινώνδᾳ τὰς Λύσιδος γηροτροφίας ἀποτίνειν  καὶ   προθυμότατός ἐστιν οὐ δεομένων οὐδὲ
[15]   μέν ὀφείλων διδοὺς ἑκουσίως  καὶ   προθύμως οὐ καλῶς δίδωσιν; ὡμολόγησεν.
[24]   γενέσεων ἠγωνισμένη μακροὺς ἀγῶνας εὖ  καὶ   προθύμως (ψυχὴ τῆς περιόδου συμπεραινομένης
[11]   θορυβούμενον ἐκ τῶν πράξεων ἀνατρέπεσθαι  καὶ   προΐεσθαι τὸ δεδογμένον. αἱ δὲ
[9]   τὰ θεῖα; τοῦτο γὰρ αὐτοῦ  καὶ   πρὸς Ἀθηναίους κατηγόρησεν’ οὐδαμῶς’ ἔφη
[10]   τίθει φάος‘ ἐν πράγμασιν ἀδήλοις  καὶ   πρὸς ἀνθρωπίνην ἀσυλλογίστοις φρόνησιν, ἐν
[28]   τῶν ἱερῶν σωτηρίων καὶ καλῶν  καὶ   πρὸς ἀσφάλειαν ἐχεγγύων αὐτῷ γεγονότων.
[9]   ἰόντων. (ὃ πολιτικοῖς μὲν ἀνδράσι  καὶ   πρὸς αὐθάδη καὶ ἀκόλαστον ὄχλον
[20]   ψυχὴν ἐν νῷ τι βαλέσθαι  καὶ   πρὸς αὐτὸ κινῆσαι τὴν ὁρμὴν
[7]   παντοδαποὺς (χαρακτῆρας ἀντέγραψε τῷ βασιλεῖ  καὶ   πρὸς ἡμᾶς ἔφρασεν, ὡς Μούσαις
[9]   τοιοῦτος εἶναι σχηματισμός, ἀλλὰ  καὶ   πρὸς τὴν ἐπαγγελίαν ἐναντίος, εἰ
[25]   μεγάλης ἀνάγκης γενομένης, ἄλλως δὲ  καὶ   πρὸς τὸ πλῆθος ἁρμόζειν τὸ
[16]   νομιζομένων. τοιαύτῃ δὲ διανοίᾳ παραγενόμενος  καὶ   πρὸς τὸν τάφον εὐθὺς ὑπὸ
[32]   Λεοντίδου τὴν αὔλειον ἡσυχῆ προσελθόντες  καὶ   πρὸς τὸν ὑπακούσαντα τῶν οἰκετῶν
[3]   Θεόκριτος τὴν χεῖρα πιέσας σφόδρα  καὶ   πρὸς τὸν Χάρωνα βλέψας προερχόμενον
[14]   ἵν´ ἀντέχῃ πρὸς τὰ γυμνάσια  καὶ   πρὸς τοὺς ἐν ταῖς παλαίστραις
[23]   ξένε, τὸ τούτου, σιωπηλὸν  καὶ   πρὸς τοὺς λόγους εὐλαβές, ἄπληστον
[1]   ἄξιον εἰδέναι πατέρων ὄντας ἀγαθῶν  καὶ   πρὸς ὑμᾶς ~(ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ
[23]   γὰρ ἂν ἡδέως ἐκείνου πυθέσθαι  καὶ   προσανακρῖναι σαφέστερον. Ἀπέχεις, Θεόκριτε,
[29]   ἱλαρῷ τῷ προσώπῳ καὶ μειδιῶν  καὶ   προσβλέπων εἰς ἡμᾶς θαρρεῖν ἐκέλευεν,
[18]   ταῖς αὐλείοις θύραις ἐφεστὼς πάλαι  καὶ   προσβλέπων ἡμῖν; ἐπιστρέψας οὖν
[15]   πολλάκις ἀφιστὰς ἑαυτὸν ἑκουσίως ἀσκεῖ  καὶ   προσεθίζεται μακρὰν εἶναι παντὸς ἀδίκου
[33]   καὶ μεθ´ ἡμέραν ἐπενέβησαν  καὶ   προσέπτυσαν οὐκ ὀλίγαι γυναῖκες. ἡμεῖς
[29]   μηδενὸς καταφρονεῖν ἀλλὰ πάντα φυλάττεσθαι  καὶ   προσέχειν; καλὸν γὰρ πρόνοια
[17]   ταύτην ἐν τοῖς ὅπλοις εἶναι  καὶ   προσέχειν, ὅταν οἱ Σπαρτιατῶν ἡγεμόνες
[23]   τὴν ζήτησιν· οἰκεία γὰρ πάνυ  καὶ   προσήκουσα θείοις ἀνδράσι. τί δ´’
[24]   θαλάττῃ τοὺς μὲν πελαγίους ἔτι  καὶ   πρόσω τῆς γῆς φερομένους οἱ
[11]   προειπεῖν αὐτὸν ἐνίοις τῶν φίλων.  καὶ   πρότερον ἔτι τούτων Πυριλάμπης
[17]   Καφισία· καὶ γὰρ προῄδειν  καὶ   προύλεγον ὑμῖν τὴν Ἱπποσθενείδου μαλακίαν
[28]   ἔχων καὶ θώρακα σιδηροῦν ὑπενδεδυμένος  καὶ   πυθόμενος τὴν Χάρωνος ὑπ´ Ἀρχίου
[3]   οὐδὲ γὰρ ἰατρὸν ἄνευ σιδήρου  καὶ   πυρὸς ὑπισχνούμενον τὸ νόσημα παύσειν
[13]   Ἐπαμεινώνδα, τίνα χρὴ τὸν ξένον  καὶ   πῶς καὶ πόθεν προσαγορεύειν; ἀρχὴ
[3]   τρέψεσθαι καὶ πονηρούς, Εὐμολπίδαν δὲ  καὶ   Σαμίδαν, ἀνθρώπους διαπύρους πρὸς ὀργὴν
[20]   ὀστᾶ γὰρ ἀναίσθητα καὶ νεῦρα  καὶ   σάρκες ὑγρῶν περίπλεαι καὶ βαρὺς
[8]   παρὰ τὸν Σιμμίαν Ἐπαμεινώνδας’ ἔφη  καὶ   σὲ καὶ τούτους παρακαλεῖ πάντας,
[9]   τί γάρ, εἶπεν Γαλαξίδωρε;  καὶ   σὲ Μέλητος πέπεικεν, ὅτι Σωκράτης
[13]   καὶ φιλοφροσύνην τοῦ ἤθους ὑποφαίνοντα  καὶ   σεμνῶς ἀμπεχόμενον τὸ σῶμα. καθίσαντος
[22]   καὶ ἀλγηδόνος ὑπὸ συμβόλων ὀξέως  καὶ   σημείων αἰσθανομένη τοῦ δαίμονος. αὗται
[11]   τῆς μάχης. ταῦτα δ´ οἶμαι  καὶ   Σιμμίαν ἀκηκοέναι. πολλάκις’ Σιμμίας
[5]   μὲν ἴσως (ἂν ἔχοι τι  καὶ   Σιμμίας ἡμῖν ἀπαγγεῖλαι, κατ´ ἐκεῖνον
[10]   μετὰ παιδιᾶς. ἄφνω δ´ ἐπιστὰς  καὶ   σιωπήσας προσέσχεν αὑτῷ συχνὸν χρόνον,
[14]   προϊέμεθα τὴν πενίαν τοῖς χρήμασι  καὶ   σιωπῶμεν; ἥκιστ´’ ἔφην ἐγώ τὴν
[18]   ταμιείῳ πολὺν χρόνον ὡς ζητοῦσα  καὶ   σκευωρουμένη τὰ ἔνδον· ἱκανῶς δ´
[2]   ἐκεῖ βαδίζοιεν. ἀπορουμένων δ´ ἡμῶν  καὶ   σκοπούντων αὐτὸς ὡμολόγησεν Χάρων
[24]   θεῖον ὀλίγοις ἐντυγχάνει δι´ αὑτοῦ  καὶ   σπανίως, τοῖς δὲ πολλοῖς σημεῖα
[32]   τὴν ἀλήθειαν ἐξενεχθεὶς τῇ ὑπονοίᾳ  καὶ   σπασάμενος τὸ ἐγχειρίδιον ὥρμησε πρὸς
[23]   τοῦ μανθάνειν καὶ ἀκροᾶσθαι· διὸ  καὶ   Σπίνθαρος Ταραντῖνος οὐκ ὀλίγον
[28]   ὑπαίθρῳ συμπλέκεσθαι πρὸς (ἀλλήλους) ἀσυντάκτους  καὶ   σποράδας μένειν ἐν οἰκίσκῳ
[24]   τὰ ἐνταῦθα πράγματα καὶ λόγους  καὶ   σπουδάς, ἀλλὰ τοῖς ἐπὶ ταὐτὸ
[13]   οἱ δ´ ἐν μέσῳ πόλεμοι  καὶ   στάσεις καὶ τυραννίδες ἐκώλυσαν αὐτῷ
[22]   ὅθεν ἀκούεσθαι μυρίας μὲν ὠρυγὰς  καὶ   στεναγμοὺς ζῴων μυρίων δὲ κλαυθμὸν
[14]   καίπερ ὢν μειράκιον εὐτελείᾳ καλλωπίζεται  καὶ   στέργει τὰ παρόντα, τίς ἂν
[30]   περὶ Ἀρχίαν μέλλοντες, ἡμιθωράκια ἐνδεδυμένοι  καὶ   στεφάνους δασεῖς ἔχοντες οἱ μὲν
[15]   ἀδικεῖν) ἀλλ´ τῶν δικαίων  καὶ   συγκεχωρημένων ὑπὸ τοῦ νόμου κερδῶν
[33]   τὴν πολύστυλον. ἀσπασάμενοι δ´ ἀλλήλους  καὶ   συλλαλήσαντες ἐχωροῦμεν ἐπὶ τὸ δεσμωτήριον.
[33]   ~(Ἐκεῖθεν δὲ πρὸς ἡμᾶς ἠπείγοντο  καὶ   συμβάλλουσιν ἡμῖν ἔξωθεν παρὰ τὴν
[16]   ἄλλῳ δαίμονι συλλαχοῦσαν. καὶ μέντοι  καὶ   συμβαλὼν ἕωθεν Ἐπαμεινώνδᾳ (καὶ τὸν
[24]   ἀσκοῦντας ὁρῶντες ἥδονται καὶ παρακαλοῦσι  καὶ   συμπαραθέουσιν, οὕτως οἱ πεπαυμένοι τῶν
[5]   ἐντὸς ὑπὸ χρόνου λελιθωμένην ἤδη  καὶ   συμπεπηγυῖαν, ἐπάνω δὲ τοῦ μνήματος
[24]   ταὐτὸ γυμναζομένοις τέλος εὐμενεῖς ὄντες  καὶ   συμφιλοτιμούμενοι πρὸς τὴν ἀρετὴν ἐγκελεύονται
[24]   τῶν θεῶν αὐτῶν διαλεγομένων συνιέντας  καὶ   συμφρονοῦντας ἀποσημαίνειν οἴεται τὸ μέλλον,
[29]   βαρεῖς ὑπὸ τῆς μέθης ὄντες  καὶ   συνεκλελυμένοι τοῖς σώμασι τὰς ψυχάς,
[20]   (πρᾶξιν. οὐδ´ τῆς κινήσεως  καὶ   συνεντάσεως καὶ παραστάσεως τρόπος χαλεπὸς
[24]   συμφιλοτιμούμενοι πρὸς τὴν ἀρετὴν ἐγκελεύονται  καὶ   συνεξορμῶσιν, ὅταν ἐγγὺς ἤδη τῆς
[34]   καὶ ἀγαθοὶ τῶν πολιτῶν ὁμοῦ  καὶ   συνέρρεον ἀεὶ πλείονες. ὡς δ´
[25]   μὲν ἐπυνθάνετο τὰ δ´ ἔφραζε  καὶ   συνετάττετο πρὸς τὴν πρᾶξιν. ἑωρῶμεν
[18]   δεῦρο πρὸς τούτους ἐτεκμαιρόμην ἥκειν  καὶ   συνέτεινον εὐθύς, ἵνα μηδὲν ἀγνοῆτε
[22]   δὲ καμπτομένους ὑπὸ τῶν παθῶν  καὶ   συνεφελκομένους τοῖς ἁμαρτήμασιν, εἶτα πάλιν
[15]   δὲ καὶ βίαν ὑπὸ χρόνου  καὶ   συνηθείας ἐν τροφῇ μοχθηρᾷ λαβοῦσαι
[24]   ὑπὸ σαλπίγγων, τοῖς δὲ πιστοῖς  καὶ   συνήθεσιν αὐτοὶ φράζουσιν, οὕτω τὸ
[22]   ἂν οὕτω κολαζομένη πειθήνιος γένηται  καὶ   συνήθης ὥσπερ θρέμμα πρᾶον ἄνευ
[27]   τοῦ Χλίδωνος, ἐπεὶ δ´ ἀπέτυχε  καὶ   συνῆπτε τῷ καιρῷ τὸ δεινόν,
[20]   κινῆσαι τὴν ὁρμὴν ὅλος ἀναστὰς  καὶ   συνταθεὶς πᾶσι τοῖς μέρεσιν οἷον
[29]   αὐτῷ γεγονότων. ~Ὁπλιζομένων δ´ ἡμῶν  καὶ   συνταττομένων αὖθις ἀφικνεῖται Χάρων ἱλαρῷ
[20]   δ´ ἐνδίδωσιν αὐτῷ χαλῶντι  καὶ   συντείνοντι τὰς ὁρμὰς οὐ βιαίους
[20]   τούτου δὲ σεισθέντος ἑλκόμεναι σπῶσι  καὶ   συντείνουσι τὸν ἄνθρωπον. καὶ
[25]   εἰδέναι τῆς καθόδου τῶν φυγάδων  καὶ   συντετάχθαι μετὰ Γοργίδου τοῖς φίλοις
[3]   ἄκριτον, ἀλλὰ καὶ αἵματος ἐμφυλίου  καὶ   σφαγῆς τὴν πόλιν ἐλευθεροῦσι συναγωνιεῖσθαι
[11]   δὲ Σωκράτους ὁρμαὶ τὸ ἔχουσαι  καὶ   σφοδρότητα φαίνονται πρὸς ἅπαν, ὡς
[24]   αἱ δ´ ἀπηλλαγμέναι γενέσεως ψυχαὶ  καὶ   σχολάζουσαι τὸ λοιπὸν ἀπὸ σώματος,
[1]   τὸ δὲ πρεσβείας ἀφιγμένους ἕνεκα  καὶ   σχολὴν ἄγοντας, ἄχρι οὗ τὰς
[31]   μετεωρίσας ὑπὲρ κεφαλῆς ἐβόων ἀφεῖναι  καὶ   σῴζειν ἑαυτόν, εἰ δὲ μή,
[24]   δὲ συνακούει διὰ τὸ πλησιάζειν  καὶ   σῴζεται, μὴ πειθομένη δέ, ἀπολιπόντος
[9]   πολλάκις φέρεται τοῦ κρατίστου. διὸ  καὶ   Σωκράτης ὑμέτερος, Σιμμία,
[21]   ὢν κομιδῇ κατέστρεψε τὸν βίον  καὶ   Σωκράτους δεηθεὶς ταφῆναι παρὰ Λαμπροκλέα
[24]   ἡμᾶς βαπτιζομένους ὑπὸ τῶν πραγμάτων  καὶ   σώματα πολλὰ καθάπερ ὀχήματα μεταλαμβάνοντας
[10]   Χάριλλος οἴκαδε τά τε σκέλη  καὶ   τὰ ἱμάτια βορβόρου μεστός, ὥστ´
[15]   τὸ καλὸν αὑτῷ μέγα φρονῶν  καὶ   τὰ κάλλιστα τῇ ψυχῇ συνειδώς.
[34]   στοαὶ πλήρεις οὖσαι παντοδαπῶν λαφύρων  καὶ   τὰ τῶν ἐγγὺς οἰκούντων ἐργαστήρια
[31]   ἐξαγγεῖλαι τὰ πεπραγμένα, πρὶν εἰδέναι  καὶ   τὰ τῶν ἑταίρων εἰ καλῶς
[15]   τροφῇ μοχθηρᾷ λαβοῦσαι πολλάκις ἕλκουσι  καὶ   ταπεινοῦσι τὴν ψυχὴν ἐρρωμενέστερον τῶν
[20]   συνορῶσι, τὴν ἐν αὐτοῖς ἀναρμοστίαν  καὶ   ταραχήν, ἧς ἀπήλλακτο Σωκράτης
[18]   πολεμίων οἰκητήριον οὐδὲν οὐδέποτε δακρύων  καὶ   ταραχῆς φέροντι κρεῖττον, ἀσήμους δὲ
[13]   τεθνηκότος ἐναργῶς προϋπέφαινε τὴν τελευτήν,  καὶ   τὰς παρ´ ὑμῖν, Πολύμνι,
[30]   δὲ χείρων, Ἀρχίδαμε, τύχη  καὶ   τὰς τῶν πολεμίων μαλακίας καὶ
[17]   γὰρ τοσοῦτον εἰς τὰ συμπόσια  καὶ   τὰς ὑποδοχὰς παρεσκεύακε Φυλλίδας ἄκρατον,
[24]   θείους εἶναι καὶ θεοφιλεῖς ἀπιστοῦντες,  καὶ   ταῦτα τὸν θεὸν οὐ φίλορνιν
[12]   ἀποφαίνεταί τι περὶ τῶν ἀδήλων,  καὶ   ταῦτα φάσκων αὐτὸς οὐ πταρμὸν
[27]   δὲ Χάρωνος εἰσελθόντος πρὸς ἡμᾶς  καὶ   ταῦτα φράσαντος ἔκπληξις ἅπαντας ἔσχεν
[14]   τὰς δὲ Λύσιδος ἡμῖν τροφὰς  καὶ   ταφὰς αὐτὸς ὑπὲρ αὑτοῦ Λῦσις
[13]   καὶ κεῖται καλῶς ὑφ´ ὑμῶν,  καὶ   τάφου καλοῦ κρείττων αὐτῷ χάρις
[21]   Φειδόλαε, καὶ ζῶντος Σωκράτους  καὶ   τεθνηκότος οὕτως ἐννοεῖν περὶ τοῦ
[34]   δ´ ἄνω, τούτων μὲν ἀτάκτως  καὶ   τεθορυβημένως ἐπιχεομένων, ἡμᾶς δὲ περὶ
[11]   μὴ ἐκστῆναι πρὸς τοσαῦτα κωλύματα  καὶ   τέλος εἰς σωτηρίαν καὶ φυγὴν
[22]   τὴν φωνὴν τοὺς μὲν εὐθεῖαν  καὶ   τεταγμένην κίνησιν ἔχοντας εὐηνίοις ψυχαῖς
[31]   πρὸς τὸ συμφέρον ἀλλὰ μετέωρος  καὶ   τεταραγμένος ἀνίστατο καὶ τὸ δόρυ
[22]   ἄνω καὶ κάτω πολλάκις ἀνωμάλως  καὶ   τεταραγμένως ἐγκλίνοντας, οἷον ἐκ δεσμοῦ
[30]   τοὺς συμπράττοντας αὐτοῖς. ἤδη δὲ  καὶ   τῇ μέθῃ κατακεκλυσμένος Ἀρχίας
[30]   τῇ μέθῃ κατακεκλυσμένος Ἀρχίας  καὶ   τῇ προσδοκίᾳ τῶν γυναικῶν ἀνεπτοημένος
[9]   ἀρχῆς ὡς τοῦ λόγου καταφρονοῦσα,  καὶ   τὴν ἀπόδειξιν δοκεῖ διαφέρειν
[14]   χρῆσις; ἦπου καταχρυσώσομεν τὰ ὅπλα  καὶ   τὴν ἀσπίδα πορφύρᾳ συμμεμιγμένῃ πρὸς
[11]   πρὸς τὸ καλόν. ἀκούω δὲ  καὶ   τὴν ἐν Σικελίᾳ τῆς Ἀθηναίων
[22]   λεγομένην μεταμέλειαν ἐπάγειν ταῖς ἁμαρτίαις  καὶ   τὴν ἐπὶ ταῖς ἡδοναῖς, ὅσαι
[5]   Ἁλιάρτιοι δὲ τὴν μεγάλην ἀφορίαν  καὶ   τὴν ἐπίβασιν τῆς λίμνης οὐκ
[30]   ὡς ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα τὴν κάθοδον  καὶ   τὴν ἐπιβουλὴν τῶν φυγάδων καὶ
[17]   τὸ τῆς ἡμέρας μῆκος ἔτι,  καὶ   τὴν ἑσπέραν μὴ περιμένωμεν ἀλλ´
[25]   ἐπὶ τὴν πρᾶξιν. δὲ  καὶ   τὴν ἡμέραν ἔφη πάνυ σαφῶς
[27]   Χάρωνος λέγοντος τὸ μὲν φρόνημα  καὶ   τὴν καλοκἀγαθίαν ἐθαυμάζομεν, πρὸς δὲ
[1]   τὴν κάθοδον αὐτὴν τῶν φίλων  καὶ   τὴν κατάλυσιν τῶν τυράννων διηγεῖσθαι.
[30]   σπουδαῖα τοίνυν εἰς αὔριον’ ἔφη.  καὶ   τὴν μὲν ἐπιστολὴν ὑπέθηκεν ὑπὸ
[30]   καὶ τὴν ἐπιβουλὴν τῶν φυγάδων  καὶ   τὴν οἰκίαν, εἰς ἣν παρεληλύθεισαν,
[2]   δὲ πεμφθῆναι ταῦτά τε προερῶν  καὶ   τὴν οἰκίαν ἐν κρυβήσονται
[10]   ἄνω πρὸς τὸ Σύμβολον Σωκράτης  καὶ   τὴν οἰκίαν τὴν Ἀνδοκίδου βαδίζων
[4]   φανερῶς ἔσκωπτεν εἰς τὰ γυμνάσια  καὶ   τὴν πάλην, εἶτα πόρρω τῶν
[17]   εὐτολμίαν οἰόμενος ἀνατρέψῃς καὶ ἡμᾶς  καὶ   τὴν πόλιν, ἀλλ´ ἔασον ἀσφαλῶς,
[6]   συμβέβηκεν ἀδικεῖσθαι, τὸ βάρος αὐτὸ  καὶ   τὴν σκληρότητα τῆς ὁμιλίας δυσχεραίνων
[17]   Θήβας ὅπλων τοσούτων πολεμίων περιεχόντων  καὶ   τὴν Σπαρτιατῶν φρουρὰν ἀπώσασθαι δυσὶ
[5]   ἐν τῇ Καδμείᾳ τὸ δόρυ  καὶ   τὴν σφραγῖδα παραλαμβάνουσιν οὔτ´ εἰδότες
[1]   ἐπὶ τῷ τὴν Καδμείαν καταλαβεῖν  καὶ   τῆς εἰς Ὄλυνθον στρατηγίας ἀπέστησαν,
[31]   μὲν οὖν τῶν στεφάνων  καὶ   τῆς ἐσθῆτος ὄψις παραλογιζομένη τὴν
[4]   τὸν Ἀρχίαν πολεμαρχοῦσι γραμματεύων ἥξειν  καὶ   τῆς πράξεως μετέχων, λαβόμενός μου
[22]   μέτροις δευτέροις ἑκατὸν ἑβδομήκοντα ἑπτά.  καὶ   τῆς Στυγὸς ἐπιφερομένης αἱ ψυχαὶ
[22]   αὖθις οὐ μεγάλας ἐκβολὰς λαμβάνουσαν,  καὶ   τῆς χρόας τὸ μὲν ἄκρατον
[33]   αὐτοὺς Ἀμφίθεον. δ´ ὁρῶν  καὶ   τῆς ὥρας τὴν ἀτοπίαν καὶ
[29]   ποῦ δ´‘ εἶπον εἶναι λέγονται  καὶ   τίνες; ἀγνοοῦμεν‘ Ἀρχίας εἶπε
[6]   τοὺς Πολύμνιος παῖδας ἐνδημοῦντας εὑρήσει.  καὶ   τίς ἄν’ εἶπον ξένος
[15]   ἀπειροκαλίαν τῦφόν τινα διωθεῖται.  καὶ   τίς ἄν’ ἔφη λόγος ἀπείργοι
[5]   πυθέσθαι, τίν´ ἦν τὰ εὑρεθέντα  καὶ   τίς ὅλως ὄψις τοῦ
[18]   ἐκεῖνον μὲν οὖν αὐτόν’ ἔφησε.  καὶ   τίς οὗτος’ ἔφην ἐστὶν
[28]   τοῦ παιδὸς αὐτοῦ τὴν φαιδρότητα  καὶ   τὸ ἀδεὲς πρὸς τὸν κίνδυνον,
[29]   προσέχειν; καλὸν γὰρ πρόνοια  καὶ   τὸ ἀσφαλές. ἅμα δὲ τὸν
[17]   τὴν κάθοδον αὐτοῖς τὰ πλεῖστα  καὶ   τὸ αὐτόματον συμπαρεσκεύασεν. εἰπόντος δὲ
[31]   ἀλλὰ μετέωρος καὶ τεταραγμένος ἀνίστατο  καὶ   τὸ δόρυ προεβάλλετο κατ´ αἰχμήν,
[16]   ὑπαρχῆς ἀναθεώμενος αὐτοῦ τὴν φύσιν  καὶ   τὸ εἶδος. ~Ἐν τούτῳ δ´
[18]   θύοντας εἰκός· γὰρ ἀρχὴ  καὶ   τὸ ἱερεῖον οὐ δημόσιον ἀλλὰ
[22]   καὶ γενέσεως τοῦ οἰκείου δαίμονος  καὶ   τὸ μαντικόν ἐστι καὶ θεοκλυτούμενον
[33]   καὶ τῆς ὥρας τὴν ἀτοπίαν  καὶ   τὸ μὴ καθεστηκότα λαλεῖν αὐτῷ
[21]   ἔστιν ὅπη ψαύει τῆς ἀληθείας  καὶ   τὸ μυθῶδες. (πρότερον δὲ τίς
[12]   ὀργάνου τὸ ἔργον, ἀλλ´ οὗ  καὶ   τὸ ὄργανον χρῆται πρὸς
[1]   ἱστορίαν, εἰ τὸ κεφάλαιον αὐτὸ  καὶ   τὸ πέρας πύθοιτο τοῦ πράγματος,
[26]   βροντῆς εἰσιοῦσι διὰ τῶν πυλῶν·  καὶ   τὸ σημεῖον ἐδόκει καλὸν πρὸς
[12]   τὸ ἔργον· ὄργανον δέ τι  καὶ   τὸ σημεῖον χρῆται τὸ
[17]   λέγουσι δημόσιον ἀποσημαίνειν τὰ ἔμπυρα.  καὶ   τὸ σοὶ πλείστης δεόμενον,
[9]   εἰ πᾶν ἐπαγγειλαμένη λόγῳ τἀγαθὸν  καὶ   τὸ συμφέρον διδάσκειν εἰς θεοὺς
[19]   διὰ τὴν ὀξύτητα τοῦ καιροῦ  καὶ   τὸ τάχος, ὡς οὐκ οὔσης
[9]   τὰς πράξεις, ὀνείρατα καὶ φάσματα  καὶ   τοιοῦτον ἄλλον ὄγκον προϊστάμενοι τῶν
[7]   ἦν δ´ χρησμὸς Δηλίοις  καὶ   τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι παῦλαν τῶν
[31]   τὴν πατρίδα συνελευθεροῦν ἱερὸν ὄντα  καὶ   τοῖς θεοῖς καθωσιωμένον ὑπὲρ αὐτῆς·
[1]   τοὺς δ´ ἐν ταῖς αἰτίαις  καὶ   τοῖς μέρους ἀγῶνας ἀρετῆς πρὸς
[1]   ἀγῶνας ἀρετῆς πρὸς τὰ συντυγχάνοντα  καὶ   τόλμας ἔμφρονας παρὰ τὰ δεινὰ
[19]   μὲν ᾤχετο τῆς ὑποδοχῆς ἐπιμελησόμενος  καὶ   τὸν Ἀρχίαν εὐθὺς ἐνσείσων εἰς
[34]   ὄντων πυθόμενος τὸν Ἐπαμεινώνδαν ἐγὼ  καὶ   τὸν Γοργίδαν ἤδη μετὰ τῶν
[27]   ἔκπληξις ἅπαντας ἔσχεν οἰομένους μεμηνῦσθαι,  καὶ   τὸν Ἱπποσθενείδαν ὑπενόουν οἱ πλεῖστοι
[1]   τὴν ἄκραν, ἠκούσαμεν· ἔγνωμεν δὲ  καὶ   τὸν Ἰσμηνίαν οὐ τοῦ βελτίστου
[2]   φιλοσοφίᾳ, πολλάκις ἐφελκόμενοι τὸν Ἀρχίαν  καὶ   τὸν Λεοντίδην εἰς τὸ ἀνύποπτον
[23]   τὸν μῦθον, ἀλλ´ ὅρα μὴ  καὶ   τὸν ξένον ἡμῖν παρακλητέον ἐπὶ
[16]   μέντοι καὶ συμβαλὼν ἕωθεν Ἐπαμεινώνδᾳ  (καὶ   τὸν τρόπον ἀκούσας θάψειε
[30]   μὲν οὖν ἐπὶ τὸν Λεοντίδην  καὶ   τὸν Ὑπάτην ταχθέντες ἐγγὺς ἀλλήλων
[30]   αἰτήσας δὲ ποτήριον ἐκέλευσεν ἐγχεῖν  καὶ   τὸν Φυλλίδαν ἐξέπεμπε συνεχῶς ἐπὶ
[7]   τὰ ὅπλα καταθέντας. ἡμεῖς δὲ  καὶ   τότε λέγειν καλῶς ἡγούμεθα τὸν
[32]   θύραις τοῦ θαλάμου στεναῖς οὔσαις  καὶ   τοῦ Κηφισοδώρου πεπτωκότος ἐν μέσαις
[1]   ἡμῖν ἀπ´ ἀρχῆς ὡς ἐπράχθη  καὶ   τοῦ λόγου μετάδος ὃν ἀκούομεν
[15]   οὖν’ ἔφη διαφορὰν ὁρᾷς ἀσκήσεως  καὶ   τοῦ πρὸς ἄσκησις
[22]   Ἅιδου κάτωθεν ψαύει περιφερομένη  (καὶ)   τοῦ φωτός, ἀφορίζει τὴν ἐσχάτην
[32]   τῷ Πελοπίδᾳ τὴν δεξιὰν ἐνέβαλε  καὶ   τοὺς ἄλλους ἀσπασάμενος ἅμ´ ἵλεως
[15]   ὀρθὴν λῆψιν δὲ μηδεμίαν  καὶ   τοὺς διδόντας ἁμαρτάνειν πάντως καὶ
[34]   λακωνίζοντες τὴν Καδμείαν ἔφευγον ἐπισπασάμενοι  καὶ   τοὺς κρείττους λεγομένους, εἰωθότας δὲ
[15]   καὶ τοὺς διδόντας ἁμαρτάνειν πάντως  καὶ   τοὺς λαμβάνοντας; οὐδαμῶς’ εἶπεν
[1]   ἐστι τῆς διηγήσεως, ἐπεὶ σὺ  καὶ   τοὺς λόγους προσπεριβαλέσθαι κελεύεις. (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ)
[25]   πρὸς τὴν πρᾶξιν. ἑωρῶμεν δὲ  καὶ   τοὺς περὶ Ἀρχίαν καὶ Φίλιππον
[10]   ἐπορεύετο τὴν διὰ τῶν κιβωτοποιῶν  καὶ   τοὺς προκεχωρηκότας ἤδη τῶν ἑταίρων
[30]   τὴν οἰκίαν, εἰς ἣν παρεληλύθεισαν,  καὶ   τοὺς συμπράττοντας αὐτοῖς. ἤδη δὲ
[17]   ὠδίνειν ὥσπερ κύουσαν, αὐτὸν δὲ  καὶ   τοὺς φίλους συναγωνιῶντας εὔχεσθαι καὶ
[17]   οἰκείους ἄνδρας ἐπὶ προῦπτον ὄλεθρον  καὶ   τοῦτο μηδ´ ἀγνοούντων τῶν ἐχθρῶν
[13]   ὧν ἔπλευσα (δεῦρο, βούλομαι δὲ  καὶ   τούτοις διελθὼν χρήσασθαι πρός σε
[34]   τῆς ἡμέρας ἐκείνης. διὸ  καὶ   τοῦτον μὲν ὕστερον, ὡς πυνθανόμεθα,
[8]   Σιμμίαν Ἐπαμεινώνδας’ ἔφη καὶ σὲ  καὶ   τούτους παρακαλεῖ πάντας, εἰ μή
[24]   καὶ ἀποκρίνων καθ´ αὑτὸν ἀσκεῖ  καὶ   τρέφει καὶ ἀγαπᾷ διαφερόντως, οὕτω
[24]   δι´ οἰκείας πειρωμένους ἀρετῆς σῴζεσθαι  καὶ   τυγχάνειν λιμένος. ἥτις δ´ ἂν
[13]   ἐν μέσῳ πόλεμοι καὶ στάσεις  καὶ   τυραννίδες ἐκώλυσαν αὐτῷ ζῶντι συντελέσαι
[32]   πρὸς ἄμυναν, ἄδικος μὲν ἀνὴρ  καὶ   τυραννικὸς εὔρωστος δὲ τῇ ψυχῇ
[18]   τις ἐπιχειρῇ κατηγορεῖν, περιφώνησιν ἀσαφῆ  καὶ   τυφλὴν ὑπόνοιαν πρᾶξις λαβοῦσα
[13]   ποίου γὰρ οὕτω σκοποῦ βάλλοντα  καὶ   τυχεῖν ἡδὺ καὶ διαμαρτάνειν ἀνιαρὸν
[15]   μὴ βασιλέων δωρεαῖς αὑτόν, ἀλλὰ  καὶ   τύχης κλῆρον ἀπειπαμένῳ καὶ θησαυροῦ
[4]   δ´ Ἀρχίας καλέσας τὸν Θεόκριτον  καὶ   τῷ Λυσανορίδᾳ προσαγαγὼν ἰδίᾳ διε
[31]   Θεόπομπος δὲ παραστὰς ἐκ δεξιῶν  καὶ   τῷ ξίφει πατάξας αὐτόν ἐνταῦθ´’
[32]   πίπτοντα τὸν ἐχθρὸν ἀνὴρ  καὶ   τῷ Πελοπίδᾳ τὴν δεξιὰν ἐνέβαλε
[3]   τοῖς καιροῖς μετὰ τοῦ δικαίου  καὶ   τῷ συμφέροντι προσοισόμενον. οὐδὲ γὰρ
[10]   πλείονα καὶ μείζονα Σιμμίου χρὴ  καὶ   τῶν ἄλλων ἐκπυνθάνεσθαι Σωκράτους ἑταίρων·
[15]   μελέτῃ πολὺ μέν τις ἤδη  καὶ   τῶν ἐμφύτων ἀπαρύσαι παθῶν τῷ
[19]   Ἱπποσθενείδαν καὶ δεξιωσάμενος ἐθάρρυνον, ὡς  καὶ   τῶν θεῶν παρακαλούντων ἐπὶ τὴν
[32]   τούτων ἐπὶ τὸν Ὑπάτην τρέπονται  καὶ   τῶν θυρῶν ὁμοίως αὐτοῖς ἀνοιχθεισῶν
[22]   διαλάμπουσαν διὰ τῆς γλαυκότητος ἐπιμιγνυμένοις·  καὶ   τῶν νήσων ὀλίγας μὲν δι
[21]   τῶν πολλῶν ἀπεγνωκότων αὐτὸν ἤδη  καὶ   τῶν οἰκείων ὀδυρομένων, πρωὶ μάλα
[24]   γενετάων. ὥσπερ γὰρ τῶν βασιλέων  καὶ   τῶν στρατηγῶν τὴν διάνοιαν οἱ
[13]   ἑωρῶμεν ἡγούμενον μὲν τὸν Ἐπαμεινώνδαν  καὶ   τῶν συνεστώτων φίλων Ἰσμηνόδωρον καὶ
[27]   Χάρωνα πάντες ᾠόμεθα χρῆναι βαδίζειν  καὶ   ὑπακούειν τοῖς ἄρχουσι καλούμενον.
[22]   τενάγη καὶ βραχέα, πολλαχῆ δὲ  καὶ   ὑπερχεῖσθαι καὶ ἀπολείπειν αὖθις οὐ
[24]   γιγνώσκουσι πυρσοῖς τισι καὶ κηρύγμασι  καὶ   ὑπὸ σαλπίγγων, τοῖς δὲ πιστοῖς
[13]   αὑτόν, ἐνταυθοῖ δ´ παραιτούμενος  καὶ   ὑποφεύγων ἀδικεῖ τὴν χάριν εἰς
[18]   πρᾶξις λαβοῦσα μόνον ἅμα  καὶ   φανήσεται καὶ κρατήσει. δυσιερεῖν δέ
[9]   δοκοῖεν, ἐπιθειάζουσι τὰς πράξεις, ὀνείρατα  καὶ   φάσματα καὶ τοιοῦτον ἄλλον ὄγκον
[8]   ἔκ τινων ἐνυπνίων ὥς φησι  καὶ   φασμάτων ἐναργῶν, συχνὸν δὲ κομίζων
[12]   γραμμάτων δυνάμεως ὁρῶν ὀλίγα πλήθει  καὶ   φαῦλα τὴν μορφὴν ἀπιστοίη ἄνδρα
[20]   ὀλίγον ἔμπροσθεν οἱ περὶ Γαλαξίδωρον  καὶ   Φειδόλαον ἥψαντο, διαποροῦντες τίνος οὐσίας
[15]   ἐστι τὸ δὲ πλοῦτον δεδιέναι  καὶ   φεύγειν οὐκ ἄτοπον; ἄτοπον’ εἶπεν
[15]   φίλε, καὶ δικαιοσύνῃ πρὸς φιλοπλουτίαν  καὶ   φιλαργυρίαν ἄσκησις, οὐ τὸ μὴ
[14]   δ´ ἐστὶ ῥᾴστη φέρειν ἡμῖν  καὶ   φίλη σύνοικος· οὔκουν δεῖ χρημάτων
[13]   χρήματα διδόντων, πολλὴν δὲ χάριν  καὶ   φιλίαν ἀντιλαμβανόντων. Λῦσις δὲ καὶ
[25]   δὲ καὶ τοὺς περὶ Ἀρχίαν  καὶ   Φίλιππον ἀληλιμμένους ἀπιόντας ἐπὶ τὸ
[30]   ὡς ἀνέπεισε τοὺς περὶ Ἀρχίαν  καὶ   Φίλιππον ἀναχωρήσαντος οἴκαδε καὶ διασκευάζοντος
[27]   βούλοιντο. λέγει δ´ ἅτερος Ἀρχίας  καὶ   Φίλιππος ἔπεμψαν ἡμᾶς κελεύοντες ὡς
[33]   εἱρκτῆς Φυλλίδας Ἀρχίας’ ἔφη  καὶ   Φίλιππος κελεύουσί σε ταχέως ἄγειν
[15]   δήπου ῥᾷόν ἐστι φιλοπλουτίαν κολοῦσαι  καὶ   φιλοδοξίαν ἀποχαῖς ὧν ἐφίενται καὶ
[16]   ἐνταῦθα παρ´ ἡμῖν ἐάσεις εὐμενέσι  καὶ   φίλοις, ὅταν ἐκεῖ γενώμεθα, συνοίκοις
[1]   τοῦ πράγματος, τὸν δὲ φιλότιμον  καὶ   φιλόκαλον τῶν ὑπ´ ἀρετῆς ὥσπερ
[1]   ἀντιτείνειν καὶ ἀγροικίζεσθαι πρὸς εὐγνώμονα  καὶ   φίλον ἑταῖρον δόξειεν ἂν ἐγείρειν
[27]   ὄντα Θηβαίων, Ἀρχίδαμε, παῖδα  καὶ   φιλοπονώτατον περὶ τὰ γυμνάσια, πεντεκαιδεκέτη
[2]   φανερῶς δὲ διατρίβειν ἐπὶ λόγοις  καὶ   φιλοσοφίᾳ, πολλάκις ἐφελκόμενοι τὸν Ἀρχίαν
[8]   θαυμαστόν γε λέγεις’ εἶπεν ἄνδρα  καὶ   φιλοσοφίας ἄξιον· ἀλλὰ τίς
[11]   χάριτι τῶν διδόντων ἔχειν δυνάμενον  καὶ   φιλοσοφίας μὴ ἐκστῆναι πρὸς τοσαῦτα
[14]   τὴν μὲν προθυμίαν (καλὴ γὰρ  καὶ   φιλόσοφος) δέχομαι καὶ ἀγαπῶ διαφερόντως,
[24]   οὐ τελέως ἀπολείπει τὸ φιλότιμον  καὶ   φιλοσώματον, ἀλλ´ ἑτέρους ἀσκοῦντας ὁρῶντες
[1]   πολὺν ἀσπαζομένοις, τοὺς δὲ κομψοὺς  καὶ   φιλοτέχνους καθ´ ἕκαστον ἰδίᾳ τῶν
[24]   (ψυχὴ τῆς περιόδου συμπεραινομένης κινδυνεύουσα  καὶ   φιλοτιμουμένη περὶ τὴν ἔκβασιν ἱδρῶτι
[15]   εἰ μὴ προδίδωσί τις πατρίδα  καὶ   φίλους δι´ ἀργύριον, οὗτος ἀσκεῖ
[13]   ἀγεννῆ τὸ εἶδος ἀλλὰ πραότητα  καὶ   φιλοφροσύνην τοῦ ἤθους ὑποφαίνοντα καὶ
[19]   οὔσης ἀναβολῆς, εἰς ἀγωνίαν ὑπηγόμεθα  καὶ   φόβον. οὐ μὴν ἀλλ´ ἐγὼ
[11]   κωλύματα καὶ τέλος εἰς σωτηρίαν  καὶ   φυγὴν αὐτῷ σπουδῆς ἑταίρων καὶ
[24]   καὶ παρεμβαίνοντες ἅμα καὶ χειρὶ  καὶ   φωνῇ βοηθοῦντες ἀνασῴζουσιν, οὗτος,
[20]   καὶ γενόμενος δι´ ὅλου λόγος  καὶ   φωνὴ πρὸς τὴν ψυχὴν τοῦ
[33]   ἐγγὺς οἰκούντων αἰσθανόμενοι τὰ πραττόμενα  καὶ   χαίροντες. αἱ δὲ γυναῖκες, ὡς
[4]   δὲ σημεῖα καὶ μαντεύματα δυσχερῆ  καὶ   χαλεπὰ προτεθεσπίσθαι τῇ Σπάρτῃ. Φειδόλαος
[15]   περὶ τάς ἀδικους μάλα μόλις  καὶ   χαλεπῶς τοῦ πλεονεκτεῖν ἀπεχόμενον. ἀνδρὶ
[22]   τοῦ σώματος, ὑπείκουσα δ´ ἀεὶ  καὶ   χαλῶσα τῷ δαίμονι τὸν σύνδεσμον
[11]   τὸν βίον ἑκουσίως σὺν ἡδονῇ  καὶ   χάριτι τῶν διδόντων ἔχειν δυνάμενον
[17]   μεθ´ Ἱπποσθενείδου καὶ κελεύσας ἐμὲ  καὶ   Χάρωνα καὶ Θεόκριτον ἐξαναστῆναι προσῆγεν
[24]   ἤδη παραθέοντες καὶ παρεμβαίνοντες ἅμα  καὶ   χειρὶ καὶ φωνῇ βοηθοῦντες ἀνασῴζουσιν,
[34]   οὐ διενοοῦντο, καίπερ περὶ πεντακοσίους  καὶ   χιλίους τὸ πλῆθος ὄντες, ἐκπεπληγμένοι
[30]   οἱ δὲ πεύκης, ἔνιοι δὲ  καὶ   χιτώνια τῶν γυναικεί ων ἀμπεχόμενοι,
[6]   χαμεύνας ἔτι δ´ ἐμπύρων λείψανα  καὶ   χοὰς γάλακτος· ἕωθεν δὲ πυνθάνεσθαι
[5]   Ἁλίαρτον ἐπιχώσων αὖθις τὸ σῆμα  καὶ   χοὰς ποιησόμενος Ἀλκμήνῃ καὶ Ἀλέῳ
[14]   ἡμῖν γένοιτο τῶν χρημάτων διάθεσις  καὶ   χρῆσις; ἦπου καταχρυσώσομεν τὰ ὅπλα
[16]   πεπαιδευμένος ὑπ´ ἐκείνου τἀνδρὸς εἴη  καὶ   χρῷτο ταὐτῷ δαίμονι πρὸς τὸν
[24]   ἐγγὺς ἤδη τῆς ἐλπίδος ἁμιλλωμένους  καὶ   ψαύοντας ὁρῶσιν. οὐ γὰρ οἷς
[20]   ἔχοιμεν ὑπὸ νοῦ κρείσσονος νοῦν  καὶ   ψυχὴν ψυχῆς θειοτέρας ἄγεσθαι θύραθεν
[5]   Θεόκριτος εἰς καιρόν’ ἔφη  καὶ   ὥσπερ ἐπίτηδες· καὶ γὰρ ἐβουλόμην
[7]   μαθημάτων τὰ πάθη καταπραΰνοντας ἀβλαβῶς  καὶ   ὠφελίμως ἀλλήλοις συμφέρεσθαι. ~Μεταξὺ δὲ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 24/08/2005