Chapitre |
[17] |
ὑμῖν
τὴν
Ἱπποσθενείδου
μαλακίαν
δεόμενος
|
μὴ |
ἀνακοινοῦσθαι
μηδὲ
παραλαμβάνειν
εἰς
τὴν |
[25] |
εἰς
τὸ
γυμνάσιον
ἤδη
καὶ
|
μὴ |
ἀπολείπειν
τοὺς
συνήθεις,
ἡμεῖς
δὲ |
[33] |
τὰς
χεῖρας
ὀρέγοντες
ἐβόων
δεόμενοι
|
μὴ |
ἀπολειφθῆναι.
λυομένων
δὲ
τούτων
ἤδη |
[20] |
συστῇ
τοῖς
τόνοις
ἢ
καθαρμοσθῇ,
|
μὴ |
ἅπτεσθαι
μηδὲ
χρῆσθαι.
τὸ
γὰρ |
[15] |
δὲ
μὴ
φίλων
προϊεμένῳ
χάρισι
|
μὴ
|
βασιλέων
δωρεαῖς
αὑτόν,
ἀλλὰ
καὶ |
[20] |
ἐπὶ
νοῦν
ἴῃ
πράττειν,
καὶ
|
μὴ |
βιάζεσθαι
μηδὲ
παράγειν
ἀλλ´
ἐφιέναι |
[31] |
κεῖσο
μετὰ
τούτων,
οὓς
ἐκολάκευες·
|
μὴ
|
γὰρ
ἐν
ἐλευθέραις
στεφανώσαιο
ταῖς |
[13] |
πρὸς
τὸ
καλόν,
ὁ
δὲ
|
μὴ |
δεξάμενος
ὥσπερ
σφαῖραν
εὖ
φερομένην |
[20] |
ψυχὴν
ἐπιθιγγάνων
τῷ
νοηθέντι
πληγῆς
|
μὴ |
δεομένην,
ἡ
δ´
ἐνδίδωσιν
αὐτῷ |
[14] |
δεῖν
ἐκεῖνα
διδόναι
καὶ
ἀπολείπειν
|
μὴ |
δεομένοις,
οὕτω
σύμμαχος
μὲν
ἀφῖξαι |
[32] |
μέσαις
αὐταῖς
καὶ
θνήσκοντος,
ὥστε
|
μὴ
|
δύνασθαι
τοὺς
ἄλλους
προσβοηθεῖν.
τέλος |
[14] |
τ´
ἄλλα
καὶ
πενίαν
διδάξας
|
μὴ |
δυσχεραίνειν.
~Ὑπολαβὼν
δ´
ὁ
Θεάνωρ |
[15] |
δίκαιον·
εἰ
γὰρ
ἡ
πενία
|
μὴ
|
δυσχερές,
οὐδ´
αὖ
πάλιν
ὁ |
[11] |
διδόντων
ἔχειν
δυνάμενον
καὶ
φιλοσοφίας
|
μὴ |
ἐκστῆναι
πρὸς
τοσαῦτα
κωλύματα
καὶ |
[17] |
περιέχεσθαι
τὸ
δὲ
πῦρ
ἄνω
|
μὴ |
ἐπιπολάζειν.
ἡ
μὲν
οὖν
ὄψις, |
[23] |
ἀπηγγέλλομεν,
ἐμέμψατο
Σωκράτης
ἡμᾶς,
ὅτι
|
μὴ
|
ζῶντος
ἔτι
τοῦ
Τιμάρχου
διήλθομεν· |
[33] |
ὥρας
τὴν
ἀτοπίαν
καὶ
τὸ
|
μὴ |
καθεστηκότα
λαλεῖν
αὐτῷ
τὸν
Φυλλίδαν, |
[12] |
τῆς
ἀπειρίας
ἐπέλθοι,
οὕτω
σκόπει,
|
μὴ |
καὶ
ἡμεῖς
τῶν
μαντικῶν
ἑκάστου |
[1] |
ἐπὶ
τούτῳ
κατοκνήσαντος
ἐλθεῖν,
εἰ
|
μὴ |
καὶ
νῦν
Ἀθηναίοις
πέρα
τοῦ |
[23] |
λόγου
τὸν
μῦθον,
ἀλλ´
ὅρα
|
μὴ |
καὶ
τὸν
ξένον
ἡμῖν
παρακλητέον |
[16] |
δαίμονι
πρὸς
τὸν
βίον,
εἰ
|
μὴ
|
κακὸς
ἐγὼ
τεκμήρασθαι
τῷ
πλῷ |
[17] |
ὁδὸν
ὄντας,
ἀναστρέφειν
κελεύσας
καὶ
|
μὴ |
κατατεῖναι
σήμερον,
ὅτε
τῶν
πρὸς |
[16] |
δὲ
φωνῆς
ἔδοξα
τὰ
ἀκίνητα
|
μὴ |
κινεῖν·
ὁσίως
γὰρ
ὑπὸ
τῶν |
[15] |
καὶ
φιλαργυρίαν
ἄσκησις,
οὐ
τὸ
|
μὴ |
κλέπτειν
ἐπιόντα
νύκτωρ
τὰ
τῶν |
[15] |
ὁ
Ἐπαμεινώνδας,
ἀλλ´
ἔστιν
ὅτῳ
|
μὴ |
λαβόντι
τὸ
καλῶς
διδόμενον
τιμιώτερον |
[17] |
οὐ
μεγάλα
ταῦτα
σημεῖα
τοῦ
|
μὴ |
λανθάνειν
τὴν
πρᾶξιν;
οὐ
κράτιστον |
[17] |
τὸν
λόγον
ἡμῶν
ὁ
Ἱπποσθενείδας
|
μὴ |
λέγε
πρὸς
θεῶν,
ἔφη
Φυλλίδα, |
[21] |
δίελθ´
αὐτά·
καὶ
γὰρ
εἰ
|
μὴ |
λίαν
ἀκριβῶς,
ἀλλ´
ἔστιν
ὅπη |
[15] |
ἄτοπον’
εἶπεν
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
εἰ
|
μὴ
|
λόγῳ
τις
αὐτὸν
ἀλλὰ
σχηματιζόμενος |
[25] |
δὲ
τῶν
πολιτῶν
ἄκριτον
οὐδένα
|
μὴ |
μεγάλης
ἀνάγκης
γενομένης,
ἄλλως
δὲ |
[17] |
οἱ
φυγάδες
καταίρειν
μέλλουσιν,
ἀγωνιῶ,
|
μὴ |
μεγάλων
κακῶν
ἐμπλήσωμεν
ἡμᾶς
αὐτοὺς |
[29] |
ἐν
ᾧ
πίνοντες
τυγχάνουσιν.
ἀλλὰ
|
μὴ |
μέλλωμεν,
ἄνδρες,
ἔφη,
προσευξάμενοι
δὲ |
[27] |
βεβουλεῦσθαι
δοκεῖς
ἡμῖν,
ὦ
Χάρων,
|
μὴ
|
μεταστησάμενος
εἰς
οἰκίαν
ἑτέραν
τὸν |
[20] |
ὢν
καὶ
ἀπαθής,
τῷ
σώματι
|
(μὴ) |
μικρὰ
τῶν
ἀναγκαίων
χάριν
καταμιγνὺς |
[21] |
ὑπὲρ
τούτων
διεξιόντος,
οὐκ
οἶδα
|
μὴ |
μύθοις
ὁμοιότερ´
ἢ
λόγοις
ὄντα |
[14] |
διαφερόντως,
ἥκεις
δὲ
φάρμακα
φίλοις
|
μὴ |
νοσοῦσι
κομίζων.
ὥσπερ
οὖν
εἰ |
[7] |
ἡμῶν
καὶ
κελεύοντα
γεωμετρίας
ἅπτεσθαι
|
μὴ
|
παρέργως·
οὐ
γάρ
τοι
φαύλης |
[10] |
ὠθούμεναι
διὰ
πλῆθος,
ἐκτροπῆς
δὲ
|
μὴ |
παρούσης
τοὺς
μὲν
ἀνέτρεψαν
ἐμβαλοῦσαι
|
[24] |
διὰ
τὸ
πλησιάζειν
καὶ
σῴζεται,
|
μὴ |
πειθομένη
δέ,
ἀπολιπόντος
τοῦ
δαίμονος, |
[3] |
δεδογμένα
πράττομεν
ἡμεῖς·
Ἐπαμεινώνδας
δὲ
|
μὴ |
πείθων,
ὡς
οἴεται
βέλτιον
εἶναι, |
[13] |
τὴν
χάριν
εἰς
ὃ
ἔσπευκε
|
μὴ |
περαίνουσαν.
σοὶ
μὲν
οὖν
τὰς |
[17] |
μῆκος
ἔτι,
καὶ
τὴν
ἑσπέραν
|
μὴ |
περιμένωμεν
ἀλλ´
ἤδη
βαδίζωμεν
ἐπὶ |
[3] |
πράσσειν
εἰκότως
ἀντιτείνει
πρὸς
ἃ
|
μὴ
|
πέφυκε
μηδὲ
δοκιμάζει
παρακαλούμενος.
οὐδὲ |
[15] |
οἷόν
τε
τὴν
διάνοιαν
ἠρεμεῖν
|
μὴ |
πολλάκις
ἐν
ἐξουσίᾳ
τοῦ
ἀπολαύειν |
[20] |
καὶ
Μούσαις,
τὰ
δ´
ἄλλα
|
μὴ
|
πολυπραγμονεῖν
περὶ
Σωκράτους,
ὡς
κρείττονα |
[15] |
ἐφικτὸν
ἡκούσας
ὑπερβῆναι
ῥᾴδιον
ᾧτινι
|
μὴ |
πόρρωθεν
δέδεται
καὶ
κεκόλασται
τὸ |
[3] |
ὡς
οἴεται
βέλτιον
εἶναι,
ταῦτα
|
μὴ |
πράσσειν
εἰκότως
ἀντιτείνει
πρὸς
ἃ |
[15] |
πέλας
μηδὲ
λωποδυτεῖν,
οὐδ´
εἰ
|
μὴ |
προδίδωσί
τις
πατρίδα
καὶ
φίλους |
[27] |
ἀγαθοί,
πρὸς
τὸ
συμπεσὸν
ἀντιτάξασθε,
|
μὴ |
πρόησθε
τὰ
σώματα
διαφθεῖραι
τοῖς
|
[12] |
μάλιστα
δὴ
φιλοσοφίαν
ἐξανθρωπίσαντος,
εἰ
|
μὴ |
πταρμὸν
μηδὲ
κληδόνα
τὸ
σημεῖον |
[12] |
κρατεῖν
ὀνομάτων,
ὥσπερ
Σωκράτης,
εἰ
|
μὴ |
τὸ
δαιμόνιον
ἀλλὰ
τὸν
πταρμὸν |
[31] |
δὲ
Καβίριχον
ἡμεῖς
κατεπραΰνομεν
ἀξιοῦντες
|
μὴ |
τοῖς
τυράννοις
βοηθεῖν
ἀλλὰ
τὴν |
[25] |
δεῖπνον.
ὁ
γὰρ
Φυλλίδας
δεδιὼς
|
μὴ |
τὸν
Ἀμφίθεον
προανέλωσιν,
εὐθὺς
ἀπὸ
|
[7] |
ἢ
τὸν
Κυζικηνὸν
Ἑλίκωνα
συντελέσειν·
|
μὴ |
τοῦτο
δ´
οἴεσθαι
χρῆναι
ποθεῖν
|
[20] |
ἔφη
περὶ
τούτων
ἐρόμενός
ποτε
|
μὴ |
τυχεῖν
ἀποκρίσεως,
διὸ
μηδ´
αὖθις |
[16] |
ταφὰς
τῶν
Πυθαγορικῶν
ὅσιον,
οὗ
|
μὴ |
τυχόντες
οὐ
δοκοῦμεν
ἀπέχειν
τὸ |
[12] |
ὑπὸ
τοῦ
βέλους
φαίη
τετρῶσθαι
|
μὴ |
τῷ
βέλει
ὑπὸ
τοῦ
βαλόντος, |
[12] |
τὸ
βάρος
ὑπὸ
τοῦ
ζυγοῦ
|
μὴ |
τῷ
ζυγῷ
ὑπὸ
τοῦ
ἱστάντος. |
[27] |
ἐγὼ
πονηρὸς
περὶ
ὑμᾶς,
ἀποκτείνατε,
|
μὴ |
φείσησθ´
ἡμῶν·
τὸ
δὲ
λοιπόν, |
[15] |
τοῦ
πλεονεκτεῖν
ἀπεχόμενον.
ἀνδρὶ
δὲ
|
μὴ |
φίλων
προϊεμένῳ
χάρισι
μὴ
βασιλέων |