Chapitre |
[24] |
πρόσω
τῆς
γῆς
φερομένους
οἱ
|
ἐπὶ |
γῆς
ἑστῶτες
σιωπῇ
θεῶνται
μόνον, |
[22] |
πῆ
μὲν
κρατοῦντας
καὶ
περιάγοντας
|
ἐπὶ |
δεξιάν,
πῆ
δὲ
καμπτομένους
ὑπὸ |
[30] |
καὶ
τὸν
Φυλλίδαν
ἐξέπεμπε
συνεχῶς
|
ἐπὶ |
θύρας
σκεψόμενον
εἰ
τὰ
γύναια |
[2] |
του
δεήσειε,
φανερῶς
δὲ
διατρίβειν
|
ἐπὶ |
λόγοις
καὶ
φιλοσοφίᾳ,
πολλάκις
ἐφελκόμενοι |
[20] |
αὐτὸν
ἐκέλευσεν
ὅ
τι
ἂν
|
ἐπὶ |
νοῦν
ἴῃ
πράττειν,
καὶ
μὴ |
[9] |
τοιοῦτον
ἄλλον
ὄγκον
προϊστάμενοι
τῶν
|
ἐπὶ |
νοῦν
ἰόντων.
(ὃ
πολιτικοῖς
μὲν |
[16] |
ἐστιν)
ἔννοια
πολλοῖς
ἐπεισῆλθεν,
ὡς
|
ἐπὶ |
ξένης
ὁ
Λῦσις
ἄλλως
κεκήδευται
|
[22] |
ἐμβάλλοντας
ἐναντίους
ποταμοὺς
δεχομένας,
ὥστ´
|
ἐπὶ |
πλεῖστον
ἀνακοπτομένην
κοχλάζειν
καὶ
ἀπολευκαίνεσθαι |
[17] |
κατάγειν
φίλους
καὶ
οἰκείους
ἄνδρας
|
ἐπὶ |
προῦπτον
ὄλεθρον
καὶ
τοῦτο
μηδ´
|
[7] |
τοὺς
δὲ
τύπους
εἶναι
τῆς
|
ἐπὶ |
Πρωτεῖ
βασιλεύοντι
γραμματικῆς,
ἣν
Ἡρακλέα |
[11] |
Σωκράτης
μετ´
Ἀλκιβιάδου
καὶ
Λάχητος
|
ἐπὶ |
Ῥηγίστης
καταβὰς
ἀπονενοστήκοι,
πολλὰ
μὲν |
[6] |
καὶ
κατασκευῇ
σοβαρόν,
αὐτόθι
κατηυλισμένον
|
ἐπὶ |
στιβάδων·
φαίνεσθαι
γὰρ
ἄγνου
καὶ |
[22] |
ἐπάγειν
ταῖς
ἁμαρτίαις
καὶ
τὴν
|
ἐπὶ |
ταῖς
ἡδοναῖς,
ὅσαι
παράνομοι
καὶ
|
[31] |
ὠσάμενοι
πρὸς
τὸν
ἀνδρῶνα
μικρὸν
|
ἐπὶ |
ταῖς
θύραις
ἔστημεν
(ἐφορῶντες
τῶν |
[29] |
ψυχάς,
μόλις
διαναστάντες
ἔξω
προῆλθον
|
ἐπὶ |
τὰς
θύρας.
εἰπόντος
δὲ
τοῦ
|
[4] |
ὥσθ´
ἡμῖν
δίχα
διαιρετέον
αὐτοὺς
|
ἐπὶ |
τὰς
οἰκίας·
Ἀρχίου
γὰρ
ἅμα |
[28] |
μέλλησιν
ἡμῶν
καὶ
παρώξυνεν
εὐθὺς
|
ἐπὶ |
τὰς
οἰκίας
βαδίζειν·
φθήσεσθαι
γὰρ |
[11] |
δορατίῳ
τετρωμένος,
ὡς
ἤκουσε
τῶν
|
ἐπὶ |
τὰς
σπονδὰς
ἀφικομένων
Ἀθήνηθεν,
ὅτι |
[24] |
λόγους
καὶ
σπουδάς,
ἀλλὰ
τοῖς
|
ἐπὶ |
ταὐτὸ
γυμναζομένοις
τέλος
εὐμενεῖς
ὄντες |
[32] |
τὸν
θάλαμον.
ὁ
δ´
εὐθὺς
|
ἐπὶ
|
τὴν
ἀλήθειαν
ἐξενεχθεὶς
τῇ
ὑπονοίᾳ |
[1] |
κατὰ
Πίνδαρον
τὸ
δεῦρ´
ἐλθεῖν
|
ἐπὶ |
τὴν
διήγησιν·
τὸ
δὲ
πρεσβείας |
[34] |
τὴν
ἀγοράν,
ἅμα
πάντες
εὐθὺς
|
ἐπὶ |
τὴν
ἐλευθερίαν
ἐκήρυττον
τοὺς
πολίτας. |
[23] |
καὶ
τὸν
ξένον
ἡμῖν
παρακλητέον
|
ἐπὶ |
τὴν
ζήτησιν·
οἰκεία
γὰρ
πάνυ |
[11] |
ὄπισθεν
εἴτ´
ἔμπροσθεν
ὁρμᾶν
αὐτὸν
|
ἐπὶ |
τὴν
πρᾶξιν,
εἰ
δ´
ἐξ |
[19] |
ὡς
καὶ
τῶν
θεῶν
παρακαλούντων
|
ἐπὶ |
τὴν
πρᾶξιν.
Ἐκ
δὲ
τούτου |
[30] |
ἀναχωρήσαντος
οἴκαδε
καὶ
διασκευάζοντος
ἡμᾶς
|
ἐπὶ |
τὴν
πρᾶξιν
ἧκεν
ἐνθένδε
παρ´ |
[25] |
ἡμεῖς
περισχόντες
αὐτὸν
ἐπεχειροῦμεν
παρακαλεῖν
|
ἐπὶ |
τὴν
πρᾶξιν.
ὁ
δὲ
καὶ |
[34] |
παραλαμβάνων.
εὐθέως
δ´
οἱ
μὲν
|
ἐπὶ |
τῆς
ἀγορᾶς
ἐσήμαινον
οἱ
δὲ |
[15] |
τοῦ
ξένου
φέρε
τοίνυν
πρῶτον
|
ἐπὶ |
τῆς
ἐγκρατείας
τὸ
τῶν
αἰσχρῶν |
[33] |
τὸ
δεσμωτήριον.
ἐκκαλέσας
δὲ
τὸν
|
ἐπὶ |
τῆς
εἱρκτῆς
ὁ
Φυλλίδας
Ἀρχίας’ |
[6] |
δ´
εἰσελθόντες
ἠσπαζόμεθα
τὸν
Σιμμίαν
|
ἐπὶ |
τῆς
κλίνης
καθεζόμενον
οὐ
κατατετευχότα
|
[2] |
γὰρ
ὁ
Σιμμίας
πολὺν
χρόνον
|
ἐπὶ |
τῆς
ξένης
γεγονὼς
καὶ
πεπλανημένος |
[25] |
Ἀρχίαν
καὶ
Φίλιππον
ἀληλιμμένους
ἀπιόντας
|
ἐπὶ |
τὸ
δεῖπνον.
ὁ
γὰρ
Φυλλίδας
|
[33] |
δ´
ἀλλήλους
καὶ
συλλαλήσαντες
ἐχωροῦμεν
|
ἐπὶ |
τὸ
δεσμωτήριον.
ἐκκαλέσας
δὲ
τὸν |
[32] |
ἵεντο
δρόμῳ
διὰ
τῆς
αὐλῆς
|
ἐπὶ |
τὸν
θάλαμον.
ὁ
δ´
εὐθὺς |
[30] |
στενωπῶν
διεξιοῦσιν.
οἱ
μὲν
οὖν
|
ἐπὶ |
τὸν
Λεοντίδην
καὶ
τὸν
Ὑπάτην |
[32] |
ἐξέπνευσε.
γενόμενοι
δ´
ἀπὸ
τούτων
|
ἐπὶ |
τὸν
Ὑπάτην
τρέπονται
καὶ
τῶν |
[18] |
γὰρ
ἐκέλευσας
τάχει
παντὶ
χρησάμενον
|
ἐπὶ |
τοῦ
ὄρους
ἀπαντῆσαι
τοῖς
ἀνδράσιν, |
[3] |
Φερένικον
μὲν
ἴσως
καὶ
Πελοπίδαν
|
ἐπὶ |
τοὺς
αἰτίους
μάλιστα
τρέψεσθαι
καὶ |
[27] |
τι
πάσχωμεν,
εὐγενὴς
ὑποτρέφηται
τιμωρὸς
|
ἐπὶ |
τοὺς
τυράννους.
οὐκ
ἔστιν’
εἶπεν
|
[17] |
μὴ
περιμένωμεν
ἀλλ´
ἤδη
βαδίζωμεν
|
ἐπὶ |
τοὺς
τυράννους
τὰ
ξίφη
λαβόντες· |
[15] |
ἀντίπαλον
ἅμιλλαν,
ἄσκησιν
δὲ
τὴν
|
ἐπὶ |
τοῦτο
διὰ
τῶν
γυμνασίων
παρασκευὴν |
[1] |
ἐμοῦ
μηδ´
ἂν
εἰς
Θήβας
|
ἐπὶ |
τούτῳ
κατοκνήσαντος
ἐλθεῖν,
εἰ
μὴ |
[1] |
ὡς
Λακεδαιμόνιοι
Φοιβίδαν
μὲν
ἐζημίωσαν
|
ἐπὶ |
τῷ
τὴν
Καδμείαν
καταλαβεῖν
καὶ |
[24] |
συμφέρεται
τὸ
δαιμόνιον,
ἀλλ´
οἷον
|
ἐπὶ
|
τῶν
νηχομένων
ἐν
θαλάττῃ
τοὺς |