Chapitre |
[13] |
καὶ
γενομένης
σιωπῆς
ὁ
Σιμμίας
|
τὸν |
ἀδελφὸν
ἡμῶν
καλέσας
εἶεν,
εἶπεν |
[13] |
αὐτῷ
ζῶντι
συντελέσαι
τοὺς
φίλους
|
τὸν |
ἆθλον.
ἐπεὶ
δ´
ἡμῖν
τὸ |
[22] |
ὁμοίως
κυκλοτερεῖς·
οἴεσθαι
δὲ
ταύταις
|
τὸν |
αἰθέρα
κύκλῳ
φερομέναις
ὑπορροιζεῖν
λιγυρῶς |
[5] |
κατὰ
δή
τινα
χρησμόν,
ἀγνοῶν
|
τὸν |
Ἄλεον
ὅστις
ἦν·
ἐπανελθὼν
δ´ |
[7] |
ἃ
παρ´
ἡμῶν
ἔλαβεν
Ἀγησίλαος
|
τὸν |
Ἀλκμήνης
τάφον
ἀνασκευασάμενος.
καὶ
ὁ |
[33] |
κατασχίσαντες
ἐκαλοῦμεν
ὀνομαστὶ
πρῶτον
μὲν
|
τὸν |
Ἀμφίθεον,
εἶτα
τῶν
ἄλλων
πρὸς |
[25] |
ὁ
γὰρ
Φυλλίδας
δεδιὼς
μὴ
|
τὸν |
Ἀμφίθεον
προανέλωσιν,
εὐθὺς
ἀπὸ
τῆς |
[7] |
Πρωτεῖ
βασιλεύοντι
γραμματικῆς,
ἣν
Ἡρακλέα
|
τὸν |
Ἀμφιτρύωνος
ἐκμαθεῖν,
ὑφηγεῖσθαι
μέντοι
καὶ |
[11] |
οὐκ
ἀληθείας
καὶ
ἁπλότητος
οἷς
|
τὸν |
ἄνδρα
μέγαν
ὡς
ἀληθῶς
καὶ
|
[10] |
σφόδρα
θαυμάζοντας,
εἰ
μηδαμοῦ
προλείπει
|
τὸν
|
ἄνδρα
μηδ´
ἀμελεῖ
τὸ
θεῖον |
[11] |
τῆς
κοινῆς
μόριόν
τι
ἀνάγκης
|
τὸν |
ἄνδρα
πείρᾳ
βεβαιωσάμενον
ἐν
τοῖς |
[31] |
τοὺς
δ´
ἡσυχίαν
ἄγοντας
εἰς
|
τὸν |
ἀνδρῶνα
κατεκλείσαμεν
οὐ
βουλόμενοι
διαπεσόντας
|
[31] |
τῶν
οἰκετῶν
εὐθὺς
ὠσάμενοι
πρὸς
|
τὸν |
ἀνδρῶνα
μικρὸν
ἐπὶ
ταῖς
θύραις |
[18] |
ἀπ´
ἀρχῆς
συνειδώς.
κἀγὼ
κατιδὼν
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ἆρ´
οὐ
Χλίδωνα
λέγεις, |
[21] |
Τίμαρχος
φράσον·
οὐ
γὰρ
ἔγνων
|
τὸν |
ἄνθρωπον.
εἰκότως
γ´,
εἶπεν
ὁ |
[20] |
σεισθέντος
ἑλκόμεναι
σπῶσι
καὶ
συντείνουσι
|
τὸν |
ἄνθρωπον.
ᾗ
καὶ
μάλιστα
τὸ |
[32] |
θύραν,
ἐμπεσόντες
ἀθρόοι
καὶ
ἀνατρέψαντες
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ἵεντο
δρόμῳ
διὰ
τῆς |
[18] |
τἀληθῆ
λέγειν)
εἰ
καταλάβοις
ἂν
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ἵππῳ
χρώμενον
τῶν
ἐν |
[15] |
τὴν
ὑπὲρ
τοῦ
στεφάνου
πρὸς
|
τὸν |
ἀντίπαλον
ἅμιλλαν,
ἄσκησιν
δὲ
τὴν |
[25] |
εὐθὺς
ἀπὸ
τῆς
Λυσανορίδου
προπομπῆς
|
τὸν |
Ἀρχίαν
δεξάμενος
καὶ
περὶ
τῆς |
[31] |
ξίφος
ἀνέλκων,
διανιστάμενον
δὲ
χαλεπῶς
|
τὸν |
Ἀρχίαν
ἐπιδραμὼν
οὐκ
ἀνῆκε
παίων |
[19] |
ᾤχετο
τῆς
ὑποδοχῆς
ἐπιμελησόμενος
καὶ
|
τὸν |
Ἀρχίαν
εὐθὺς
ἐνσείσων
εἰς
τὸν |
[2] |
λόγοις
καὶ
φιλοσοφίᾳ,
πολλάκις
ἐφελκόμενοι
|
τὸν |
Ἀρχίαν
καὶ
τὸν
Λεοντίδην
εἰς
|
[4] |
ὦ
Ἀρχίδαμε,
τότε
τοῖς
περὶ
|
τὸν |
Ἀρχίαν
πολεμαρχοῦσι
γραμματεύων
ἥξειν
καὶ |
[29] |
καὶ
τὸ
ἀσφαλές.
ἅμα
δὲ
|
τὸν |
Ἀρχίαν
ὑπολαβὼν
ἀπῆγεν
εἰς
τὸν |
[13] |
Ἰσμηνόδωρον
καὶ
Βακχυλίδαν
καὶ
Μέλισσον
|
τὸν |
αὐλητήν,
ἑπόμενον
δὲ
τὸν
ξένον |
[10] |
Σωκράτους
ἐλέγξοντες
δαιμόνιον
ἐπεσπάσαντο
Χάριλλον
|
τὸν |
αὐλητὴν
ἥκοντα
καὶ
αὐτὸν
μετ´ |
[22] |
ἄλογον.
μίγνυται
δ´
οὐ
πᾶσα
|
τὸν
|
αὐτὸν
τρόπον·
ἀλλ´
αἱ
μὲν |
[6] |
μελήσει·
τὸν
δὲ
ξένον
ἴστε
|
τὸν
|
ἀφιγμένον,
ὦ
Καφισία,
πρὸς
ὑμᾶς |
[24] |
οὕτως
οἱ
πεπαυμένοι
τῶν
περὶ
|
τὸν |
βίον
ἀγώνων
δι´
ἀρετὴν
ψυχῆς |
[22] |
σύμπαν
ὑπὸ
παθῶν
διαφέρονται
κατὰ
|
τὸν |
βίον·
αἱ
δὲ
πῆ
μὲν |
[16] |
καὶ
χρῷτο
ταὐτῷ
δαίμονι
πρὸς
|
τὸν |
βίον,
εἰ
μὴ
κακὸς
ἐγὼ |
[11] |
πενίᾳ
γὰρ
ἐμμεῖναι
παρὰ
πάντα
|
τὸν |
βίον
ἑκουσίως
σὺν
ἡδονῇ
καὶ |
[20] |
διδασκάλων
καὶ
παιδαγωγῶν
ἡγεμόνα
πρὸς
|
τὸν |
βίον.
~Ἡμῖν
μέν,
ὦ
Φειδόλαε, |
[21] |
νέος
γὰρ
ὢν
κομιδῇ
κατέστρεψε
|
τὸν |
βίον
καὶ
Σωκράτους
δεηθεὶς
ταφῆναι |
[17] |
γὰρ
οἱ
μάντεις
τῇ
Δήμητρι
|
τὸν |
βοῦν
θύοντες
πολὺν
θόρυβον
καὶ |
[20] |
δαιμόνιον.
ἃ
μὲν
οὖν
πρὸς
|
τὸν |
Γαλαξιδώρου
λόγον
ἀντεῖπεν
ὁ
Σιμμίας |
[34] |
πυθόμενος
τὸν
Ἐπαμεινώνδαν
ἐγὼ
καὶ
|
τὸν |
Γοργίδαν
ἤδη
μετὰ
τῶν
φίλων |
[11] |
τὸν
μὲν
ἔτι
μέλλοντος
βεβαιοῦν
|
τὸν |
δ´
ἤδη
πράσσοντος
ἐπέχειν
καὶ |
[31] |
τῆς
κλίνης
χαμαὶ
καταβαλὼν
ἀνεῖλε.
|
τὸν |
δὲ
Καβίριχον
ἡμεῖς
κατεπραΰνομεν
ἀξιοῦντες |
[16] |
διαλύεσθε
πρὸς
αὑτούς,
ὦ
ξένε·
|
τὸν |
δὲ
Λῦσιν
ἡμῖν,
εἰ
θέμις
|
[6] |
ταῦτα
μὲν
ἴσως
θεῷ
μελήσει·
|
τὸν |
δὲ
ξένον
ἴστε
τὸν
ἀφιγμένον, |
[9] |
καὶ
μάλιστα
φίλον
ἀληθείας
ἑλόμενος
|
τὸν |
δὲ
τῦφον
ὥσπερ
τινὰ
καπνὸν |
[31] |
οὐκ
ἀνῆκε
παίων
ἕως
ἀπέκτεινε.
|
τὸν |
δὲ
Φίλιππον
ἔτρωσε
μὲν
Χάρων |
[1] |
τὸ
πέρας
πύθοιτο
τοῦ
πράγματος,
|
τὸν
|
δὲ
φιλότιμον
καὶ
φιλόκαλον
τῶν |
[25] |
οἳ
μᾶλλον
ἕξουσιν
ἀνυπόπτως
πρὸς
|
τὸν |
δῆμον
ὡς
ἀπὸ
τοῦ
βελτίστου |
[5] |
ἐπανελθὼν
δ´
ἐκεῖθεν
οἷός
ἐστι
|
τὸν |
Δίρκης
ἀναζητεῖν
τάφον
ἄγνωστον
ὄντα |
[22] |
οὐκ
ἐᾷ
πελάζειν,
ἀλλὰ
θρηνοῦσαι
|
τὸν |
ἑαυτῶν
πότμον
ἀποσφαλλόμεναι
φέρονται
κάτω |
[7] |
τῶν
παρόντων
κακῶν
ἔσεσθαι
διπλασιάσασι
|
τὸν
|
ἐν
Δήλῳ
βωμόν.
οὔτε
δὲ |
[34] |
τούτῳ
τῶν
πραγμάτων
ὄντων
πυθόμενος
|
τὸν |
Ἐπαμεινώνδαν
ἐγὼ
καὶ
τὸν
Γοργίδαν |
[13] |
τὰς
θύρας
ἑωρῶμεν
ἡγούμενον
μὲν
|
τὸν |
Ἐπαμεινώνδαν
καὶ
τῶν
συνεστώτων
φίλων |
[33] |
ἐπὶ
τὸ
δεσμωτήριον.
ἐκκαλέσας
δὲ
|
τὸν |
ἐπὶ
τῆς
εἱρκτῆς
ὁ
Φυλλίδας
|
[17] |
ἰατρὸς
προσελθὼν
περιέλυσε
τοῦ
Σιμμίου
|
τὸν |
ἐπίδεσμον
ὡς
θεραπεύσων
τὸ
σῶμα, |
[15] |
ἐν
μὲν
γὰρ
ταῖς
μάχαις
|
τὸν |
εὖ
βάλλοντα
τῶν
πολεμίων
ἐκκλιτέον, |
[10] |
ἅμα
τι
διερωτῶν
καὶ
διασείων
|
τὸν
|
Εὐθύφρονα
μετὰ
παιδιᾶς.
ἄφνω
δ´ |
[32] |
Κηφισοδώρῳ·
καὶ
γὰρ
εἶδε
πίπτοντα
|
τὸν |
ἐχθρὸν
ὁ
ἀνὴρ
καὶ
τῷ |
[11] |
μία
καθ´
αὑτὴν
οὐκ
ἄγει
|
(τὸν |
ζυγόν,
ἰσορροποῦντι
δὲ
βάρει
προστιθεμένη |
[18] |
ὁ
Ἱπποσθενείδας
Χλίδων’
ἔφη
νὴ
|
τὸν |
Ἡρακλέα·
φεῦ,
μή
τι
χαλεπώτερον |
[32] |
δρόμῳ
διὰ
τῆς
αὐλῆς
ἐπὶ
|
τὸν |
θάλαμον.
ὁ
δ´
εὐθὺς
ἐπὶ
|
[22] |
ἐκ
τῶν
σωμάτων
ἐπαναπλεούσας
μετὰ
|
τὸν |
θάνατον·
οἱ
δ´
ἄνω
(δια) |
[4] |
ὄντων.
~Ταῦτά
μου
διαλεγομένου
πρὸς
|
τὸν |
Θεόκριτον
διέκρουσεν
ὁ
Γαλαξίδωρος,
ἐγγὺς |
[4] |
μήνυσις
αὐτοῖς,
περὶ
ἧς
ἀνακρίνουσι
|
τὸν |
Θεόκριτον.
ἐν
τούτῳ
δὲ
Φυλλίδας, |
[4] |
ἐπέσχομεν,
ὁ
δ´
Ἀρχίας
καλέσας
|
τὸν |
Θεόκριτον
καὶ
τῷ
Λυσανορίδᾳ
προσαγαγὼν |
[7] |
τοῖς
Ἕλλησι
διὰ
τῶν
γραμμάτων
|
τὸν |
θεὸν
ἄγειν
σχολὴν
καὶ
εἰρήνην |
[7] |
τοῦτο
δ´
οἴεσθαι
χρῆναι
ποθεῖν
|
τὸν |
θεὸν
ἀλλὰ
προστάσσειν
Ἕλλησι
πᾶσι |
[7] |
τοῦ
Αἰγυπτίου
μνησθεὶς
προσπαίζειν
ἔφη
|
τὸν
|
θεὸν
Ἕλλησιν
ὀλιγωροῦσι
παιδείας
οἷον |
[24] |
καὶ
θεοφιλεῖς
ἀπιστοῦντες,
καὶ
ταῦτα
|
τὸν |
θεὸν
οὐ
φίλορνιν
ἀλλὰ
φιλάνθρωπον |
[21] |
μάλα
φαιδρὸς
ἀνῆλθε·
προσκυνήσας
δὲ
|
τὸν |
θεόν,
ὡς
πρῶτον
διέφυγε
τὸν |
[1] |
ὑμέτερον,
ἡμεῖς
δὲ
παρὰ
Λῦσιν
|
τὸν |
ἱερὸν
σπουδάζοντες
οὕτω
διεφάνημεν.
ἀλλ´ |
[18] |
τοῖς
ἀνδράσιν,
εἰσῆλθον
οἴκαδε
ληψόμενος
|
τὸν
|
ἵππον,
αἰτοῦντι
δέ
μοι
τὸν |
[18] |
Χάρωνα
βουλόμενον
εἰπεῖν
τι
πρὸς
|
τὸν |
Ἱπποσθενείδαν
ἀλλ´
ἔμοιγ´’
εἶπεν
ἀπ´ |
[19] |
οὐ
μὴν
ἀλλ´
ἐγὼ
προσαγορεύσας
|
τὸν |
Ἱπποσθενείδαν
καὶ
δεξιωσάμενος
ἐθάρρυνον,
ὡς |
[18] |
τοῦ
Θεοκρίτου
λέγοντος
λέγω
πρὸς
|
τὸν |
Ἱπποσθενείδαν
τίνα
πρὸς
τοὺς
ἄνδρας |
[27] |
ἅπαντας
ἔσχεν
οἰομένους
μεμηνῦσθαι,
καὶ
|
τὸν |
Ἱπποσθενείδαν
ὑπενόουν
οἱ
πλεῖστοι
κωλῦσαι |
[1] |
ἄκραν,
ἠκούσαμεν·
ἔγνωμεν
δὲ
καὶ
|
τὸν |
Ἰσμηνίαν
οὐ
τοῦ
βελτίστου
θανάτου
|
[8] |
τὸν
Λύσιδος
ἦγεν
Ἐπαμεινώνδας
πρὸς
|
τὸν |
Ἰσμηνὸν
ἀπολουσόμενον,
εἶτ´
ἀφίξονται
δεῦρο
|
[25] |
μετὰ
Γοργίδου
τοῖς
φίλοις
πρὸς
|
τὸν |
καιρόν,
ἀποκτενεῖν
δὲ
τῶν
πολιτῶν |
[15] |
ἐκκλιτέον,
ἐν
δὲ
ταῖς
χάρισι
|
τὸν |
καλῶς
διδόντα
τῶν
φίλων
οὔτε |
[18] |
Χλίδωνα
λέγεις,
εἶπον
ὦ
Ἱπποσθενείδα,
|
τὸν |
κέλητι
τὰ
Ἡράκλε
ια
νικῶντα |
[32] |
ἅμα
τῆς
θύρας
ἀνοιγομένης
παίει
|
τὸν |
Κηφισόδωρον
εἰς
τὸν
λαγόνα
καὶ |
[2] |
τοὺς
νεωτάτους
μετὰ
κυνῶν
περὶ
|
τὸν |
Κιθαιρῶνα
θηρεῦσαι
ὡς
πρὸς
ἑσπέραν |
[26] |
ἄλλους·
ἐσχίσθησαν
γὰρ
εὐθὺς
ὑπερβάλλοντες
|
τὸν |
Κιθαιρῶνα,
καὶ
παρέσχεν
αὐτοῖς
ὁ |
[34] |
τὸ
πλῆθος
ὄντες,
ἐκπεπληγμένοι
δὲ
|
τὸν |
κίνδυνον
ἄλλως
προυφασίζοντο
Λυσανορίδαν
περιμένειν· |
[28] |
φαιδρότητα
καὶ
τὸ
ἀδεὲς
πρὸς
|
τὸν |
κίνδυνον,
ὥσπερ
τοῦ
Νεοπτολέμου,
μήτ´ |
[7] |
τοῦτο
μὲν
οὖν
Εὔδοξον
αὐτοῖς
|
τὸν |
Κνίδιον
ἢ
τὸν
Κυζικηνὸν
Ἑλίκωνα |
[16] |
κακὸς
ἐγὼ
τεκμήρασθαι
τῷ
πλῷ
|
τὸν |
κυβερνήτην.
μυρίαι
μὲν
γὰρ
ἀτραποὶ |
[7] |
Εὔδοξον
αὐτοῖς
τὸν
Κνίδιον
ἢ
|
τὸν |
Κυζικηνὸν
Ἑλίκωνα
συντελέσειν·
μὴ
τοῦτο |
[32] |
ἀνοιγομένης
παίει
τὸν
Κηφισόδωρον
εἰς
|
τὸν |
λαγόνα
καὶ
δευτέρῳ
τῷ
Πελοπίδᾳ
|
[2] |
πολλάκις
ἐφελκόμενοι
τὸν
Ἀρχίαν
καὶ
|
τὸν |
Λεοντίδην
εἰς
τὸ
ἀνύποπτον
οὐκ |
[32] |
δοὺς
δὲ
πολλὰ
καὶ
καταβαλὼν
|
τὸν |
Λεοντίδην
ἐπέσφαξε
θερμῷ
τῷ
Κηφισοδώρῳ· |
[32] |
δ´
ἦν
τῷ
Πελοπίδᾳ
πρὸς
|
τὸν |
Λεοντίδην
καὶ
διαξιφισμὸς
ἐν
ταῖς
|
[30] |
διεξιοῦσιν.
οἱ
μὲν
οὖν
ἐπὶ
|
τὸν |
Λεοντίδην
καὶ
τὸν
Ὑπάτην
ταχθέντες |
[4] |
πρὸς
αὐτὸν
οὐ
βούλεται
παρεῖναι
|
τὸν |
Λεοντίδην.
ὥσθ´
ἡμῖν
δίχα
διαιρετέον |
[29] |
τοιοῦτον,
ὦ
Ἀρχία·
σκέψομαι
δὲ
|
τὸν |
λόγον,
εἰ
κελεύεις,
κἂν
πύθωμαί |
[20] |
τῆς
ψυχῆς
δι´
ὤτων
βίᾳ
|
τὸν |
λόγον
εἰσδεχομένης,
ὅταν
ἀλλήλοις
ἐντυγχάνωμεν· |
[17] |
εἰς
τὴν
πρᾶξιν’
ἐκπλαγέντων
δὲ
|
τὸν
|
λόγον
ἡμῶν
ὁ
Ἱπποσθενείδας
μὴ |
[8] |
περὶ
τὸν
τάφον
ἐμοὶ
δοκεῖ
|
τὸν |
Λύσιδος
ἦγεν
Ἐπαμεινώνδας
πρὸς
τὸν |
[13] |
ἐπέσκηψε
μάλιστα
μὲν
ζῶντα
κομίσαι
|
τὸν |
Λῦσιν
εἰς
Ἰταλίαν
ἢ
τὰ |
[32] |
ῥωμαλέος·
οὐ
μὴν
ἔγνω
γε
|
τὸν |
λύχνον
καταβαλεῖν
καὶ
διὰ
σκότους |
[10] |
δὲ
παρόντος,
ὅτε
πρὸς
Εὐθύφρονα
|
τὸν |
μάντιν
ἥκομεν,
ἔτυχε
μέν,
ὦ |
[3] |
καλὸν
ὑπὸ
τῶν
νόμων
ἀγόμενος
|
τὸν |
μέγιστον
ὑποδύεται
κίνδυνον
ἑκουσίως
ὑπὲρ |
[22] |
εἶτα
πάλιν
ἀντιτείνοντας
καὶ
βιαζομένους.
|
τὸν |
μὲν
γὰρ
σύνδεσμον
οἷα
χαλινὸν |
[11] |
ἀποτρέπεσθαι·
τῶν
δ´
αὐτοῦ
πταρμῶν
|
τὸν |
μὲν
ἔτι
μέλλοντος
βεβαιοῦν
τὸν |
[24] |
τῶν
εἰρημένων.
~Ἐγὼ
τοίνυν’
ἔφη
|
τὸν |
μὲν
Τιμάρχου
λόγον
ὥσπερ
ἱερὸν |
[20] |
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
οἴοιτο
|
τὸν |
μουσικὸν
ἀνειμένῃ
τῇ
λύρᾳ
χρώμενον, |
[32] |
δ´
ἀπαγγείλας
καὶ
κελευσθεὶς
ἀνοῖξαι
|
τὸν |
μοχλὸν
ἀφεῖλε
καὶ
μικρὸν
ἐνέδωκε |
[23] |
ὦ
Θεόκριτε,
μετὰ
τοῦ
λόγου
|
τὸν |
μῦθον,
ἀλλ´
ὅρα
μὴ
καὶ |
[20] |
ἀκοῦσαί
τινος
φωνῆς
φάσκουσι
προσέχοντι
|
τὸν
|
νοῦν
καὶ
διαπυνθανομένῳ
μετὰ
σπουδῆς. |
[2] |
λόγοις
διάγειν
μᾶλλον
ἢ
προσέχειν
|
τὸν |
νοῦν
οἷς
ἔπραττον
ἐκεῖνοι.
τῆς |
[8] |
ἐνταῦθα
περιμεῖναι
βουλόμενος
ὑμῖν
γνωρίσαι
|
τὸν |
ξένον,
ἄνδρα
γενναῖον
μὲν
αὐτὸν
|
[15] |
ὄντες,
ὦ
φίλε
Σιμμία,
παραιτούμεθα
|
τὸν |
ξένον
ἐᾶν
ἡμᾶς
ἱκανῶς
ἐγγυμνάσασθαι |
[23] |
μῦθον,
ἀλλ´
ὅρα
μὴ
καὶ
|
τὸν |
ξένον
ἡμῖν
παρακλητέον
ἐπὶ
τὴν |
[13] |
εἶπεν
ὦ
Ἐπαμεινώνδα,
τίνα
χρὴ
|
τὸν |
ξένον
καὶ
πῶς
καὶ
πόθεν |
[13] |
οἵτινές
εἰσιν
ἀποσκεψαμένοις,
μᾶλλον
δὲ
|
τὸν |
ξένον
ὃν
ἔοικεν
ἡμῖν
Ἐπαμεινώνδας |
[13] |
Μέλισσον
τὸν
αὐλητήν,
ἑπόμενον
δὲ
|
τὸν |
ξένον
οὐκ
ἀγεννῆ
τὸ
εἶδος |
[20] |
ψυχὴ
νοήσασα
ἐφέλκεται
ταῖς
ὁρμαῖς
|
τὸν |
ὄγκον,
ἀλλ´
ἐν
ὅσῳ
μάλα |
[24] |
πολλῷ
τοῖς
ἄνω
προσφέρηται,
ταύτῃ
|
τὸν |
οἰκεῖον
οὐ
νεμεσᾷ
δαίμονα
βοηθεῖν
|
[29] |
τὸν
Ἀρχίαν
ὑπολαβὼν
ἀπῆγεν
εἰς
|
τὸν |
οἶκον,
ἐν
ᾧ
πίνοντες
τυγχάνουσιν. |
[31] |
αὐτῆς·
ὡς
δὲ
καὶ
διὰ
|
τὸν |
οἶνον
οὐκ
ἦν
εὐπαρακόμιστος
τῷ |
[21] |
τὸν
θεόν,
ὡς
πρῶτον
διέφυγε
|
τὸν |
ὄχλον,
διηγεῖτο
ἡμῖν
θαυμάσια
πολλὰ |
[27] |
ὑποψίαν
ἠγανακτοῦμεν
καὶ
ἀπάγειν
ἐκελεύομεν
|
τὸν |
παῖδα.
τὸ
δ´
ὅλον’
εἶπεν |
[5] |
τῶν
ἱππαρχηκότων.
ὁ
γὰρ
ἀπαλλαττόμενος
|
τὸν |
παραλαμβάνοντα
τὴν
ἀρχὴν
μόνος
ἄγων |
[7] |
εὐθὺς
ἀναμνησθείς
οὐκ
οἶδ´’
ἔφη
|
τὸν |
πίνακα
τοῦτον,
ὦ
Φειδόλαε,
γράμματα |
[14] |
πολυτελέστερον,
ὥσπερ
ξένον
ὑποδεδεγμένοι
βαρύτερον
|
τὸν |
πλοῦτον.
ἄπαγ´,
εἶπεν
ὁ
πατήρ |
[14] |
ἀργόν’
ἔφη
καθισόμεθα
φρουροῦντες
οἴκοι
|
τὸν |
πλοῦτον·
ἄχαρις
γὰρ
ἂν
οὕτως |
[31] |
τὰ
γύναια
πρόσεισι.
~Τοιαύτης
δὲ
|
τὸν |
πότον
ἐλπίδος
διαπαιδαγωγησάσης
προσμίξαντες
ἡμεῖς |
[25] |
ἐλπίδας
ἐμβαλὼν
ὡς
ἀφιξομένης
εἰς
|
τὸν |
πότον,
ἔπεισε
πρὸς
ῥᾳθυμίαν
καὶ |
[19] |
τὸν
Ἀρχίαν
εὐθὺς
ἐνσείσων
εἰς
|
τὸν |
πότον,
Χάρων
δὲ
τῆς
οἰκίας |
[7] |
ἧκεν
εἰς
Μέμφιν
ὡς
Χόνουφιν
|
τὸν |
προφήτην,
ποτὲ
συμφιλοσοφοῦντες
διετρίβομεν
ἐγὼ |
[12] |
εἰ
μὴ
τὸ
δαιμόνιον
ἀλλὰ
|
τὸν |
πταρμὸν
αὑτῷ
σημαίνειν
ἔλεγεν·
ὥσπερ |
[32] |
ἀλλ´
ἐκείνους
μὲν
οἱ
περὶ
|
τὸν |
Σαμίδαν
ἀνεῖργον
οὐ
παρακινδυνεύοντας
εἰς |
[8] |
Πολύμνις
ἐπεισῆλθε
καὶ
καθίσας
παρὰ
|
τὸν |
Σιμμίαν
Ἐπαμεινώνδας’
ἔφη
καὶ
σὲ |
[19] |
δὲ
καὶ
Θεόκριτος
πάλιν
πρὸς
|
τὸν |
Σιμμίαν
ἐπανήλθομεν,
ὅπως
τῷ
Ἐπαμεινώνδᾳ
|
[6] |
φίλων,
ἡμεῖς
δ´
εἰσελθόντες
ἠσπαζόμεθα
|
τὸν
|
Σιμμίαν
ἐπὶ
τῆς
κλίνης
καθεζόμενον |
[13] |
οὖν
ἐκείνου
μὲν
αὐτοῦ
παρὰ
|
τὸν |
Σιμμίαν
τοῦ
δ´
ἀδελφοῦ
παρ´ |
[4] |
γὰρ
Ἀρχίαν
ἔδειξε
καὶ
Λυσανορίδαν
|
τὸν |
Σπαρτιάτην
ἀπὸ
τῆς
Καδμείας
ὥσπερ
|
[27] |
Δί´’
εἶπεν
ὁ
Χάρων
θεὶς
|
τὸν |
στέφανον
ἤδη
καὶ
λαβὼν
τὸ |
[22] |
ἀεὶ
καὶ
χαλῶσα
τῷ
δαίμονι
|
τὸν |
σύνδεσμον
ἐδίδου
περιδρομὴν
καὶ
περιφοίτησιν, |
[22] |
ἀνθρώπων.
πειράθητι
δὲ
κατιδεῖν
ἑκάστου
|
τὸν |
σύνδεσμον,
ᾗ
τῇ
ψυχῇ
συμπέφυκε. |
[21] |
Σωκράτους
δεηθεὶς
ταφῆναι
παρὰ
Λαμπροκλέα
|
τὸν
|
Σωκράτους
υἱόν,
ὀλίγ
αις
πρότερον |
[8] |
τῷ
γέροντι
χοὰς
χέασθαι
περὶ
|
τὸν |
τάφον
ἔκ
τινων
ἐνυπνίων
ὥς |
[8] |
ἡμᾶς;
ἐκεῖνον’
ἔφη
νυκτερεύσαντα
περὶ
|
τὸν |
τάφον
ἐμοὶ
δοκεῖ
τὸν
Λύσιδος |
[16] |
δὲ
διανοίᾳ
παραγενόμενος
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
τάφον
εὐθὺς
ὑπὸ
τῶν
ἐγχωρίων |
[22] |
ὡς
ὁρᾷς.
ἀλλ´
οὐδὲν
ὁρῶ‘
|
τὸν |
Τίμαρχον
εἰπεῖν
ἢ
πολλοὺς
ἀστέρας |
[20] |
τοῖς
θείοις
καὶ
περιττοῖς
ἀνδράσι
|
τὸν |
τοῦ
νοήσαντος
λόγον.
ὥσπερ
γὰρ |
[31] |
Φίλιππον
ἔτρωσε
μὲν
Χάρων
παρὰ
|
τὸν |
τράχηλον,
ἀμυνόμενον
δὲ
τοῖς
παρακειμένοις |
[16] |
καὶ
συμβαλὼν
ἕωθεν
Ἐπαμεινώνδᾳ
(καὶ
|
τὸν |
τρόπον
ἀκούσας
ᾧ
θάψειε
Λῦσιν |
[32] |
κεχώρηκεν.
~Ἐπράχθη
δὲ
κἀκεῖνα
τοῦτον
|
τὸν |
τρόπον·
ἔκοψαν
οἱ
περὶ
Πελοπίδαν |
[27] |
ἄρχουσι
καλούμενον.
ὁ
δὲ
κελεύσας
|
τὸν |
υἱὸν
ἐλθεῖν
κάλλιστον
ὄντα
Θηβαίων, |
[28] |
ἄδακρυς
καὶ
ἄτεγκτος
ἐγχειρίσας
Πελοπίδᾳ
|
τὸν |
υἱὸν
ἐχώρει
διὰ
θυρῶν
δεξιούμενος
|
[27] |
μὴ
μεταστησάμενος
εἰς
οἰκίαν
ἑτέραν
|
τὸν |
υἱόν·
τί
γὰρ
αὐτὸν
δεῖ |
[1] |
ὄνειδος
ἤδη
μαραινόμενον
παρὰ
Σωκράτη
|
τὸν |
ὑμέτερον,
ἡμεῖς
δὲ
παρὰ
Λῦσιν
|
[32] |
αὔλειον
ἡσυχῆ
προσελθόντες
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
ὑπακούσαντα
τῶν
οἰκετῶν
ἔφασαν
ἥκειν |
[30] |
οὖν
ἐπὶ
τὸν
Λεοντίδην
καὶ
|
τὸν |
Ὑπάτην
ταχθέντες
ἐγγὺς
ἀλλήλων
οἰκοῦντας
|
[32] |
γενόμενοι
δ´
ἀπὸ
τούτων
ἐπὶ
|
τὸν |
Ὑπάτην
τρέπονται
καὶ
τῶν
θυρῶν |
[32] |
θυρῶν
ὁμοίως
αὐτοῖς
ἀνοιχθεισῶν
φεύγοντα
|
τὸν |
Ὑπάτην
ὑπὲρ
τέγους
τινὸς
εἰς
|
[33] |
τὸ
μὴ
καθεστηκότα
λαλεῖν
αὐτῷ
|
τὸν |
Φυλλίδαν,
ἀλλὰ
θερμὸν
ὄντα
τῷ |
[30] |
δὲ
ποτήριον
ἐκέλευσεν
ἐγχεῖν
καὶ
|
τὸν |
Φυλλίδαν
ἐξέπεμπε
συνεχῶς
ἐπὶ
θύρας |
[18] |
τέλος
ὡμολόγησε
κεχρηκέναι
τῷ
γείτονι
|
τὸν |
χαλινὸν
ἑσπέρας
αἰτησαμένης
αὐτοῦ
τῆς |
[18] |
τὸν
ἵππον,
αἰτοῦντι
δέ
μοι
|
τὸν |
χαλινὸν
οὐκ
εἶχεν
ἡ
γυνὴ |
[3] |
χεῖρα
πιέσας
σφόδρα
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
Χάρωνα
βλέψας
προερχόμενον
οὗτος,
εἶπεν |
[18] |
δ´
ὁ
Θεόκριτος
καὶ
κατασχὼν
|
τὸν |
Χάρωνα
βουλόμενον
εἰπεῖν
τι
πρὸς |
[7] |
δὲ
πέμψαντος
βασιλέως
καὶ
κελεύσαντος
|
τὸν |
Χόνουφιν,
εἴ
τι
συμβάλλοι
τῶν |
[7] |
καὶ
τότε
λέγειν
καλῶς
ἡγούμεθα
|
τὸν |
Χόνουφιν
καὶ
μᾶλλον
ὁπηνίκα
κομιζομένοις |
[5] |
Σιμμίας
ἡμῖν
ἀπαγγεῖλαι,
κατ´
ἐκεῖνον
|
τὸν
|
χρόνον
ἐν
Αἰγύπτῳ
πολλὰ
τοῖς |