Chapitre |
[15] |
οὐδαμῶς’
εἶπεν
ὁ
Ἐπαμεινώνδας,
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
ἄλλου
τινὸς
ἐγὼ
καὶ
πλούτου |
[20] |
κινοῦσι,
θαυμαστὸν
ἡγοῦνται
καὶ
ἄπιστον·
|
ὥσπερ |
ἂν
εἴ
τις
οἴοιτο
τὸν |
[22] |
ἀλλήλων
ἐξαμειβούσας
ἄλλην
ἄλλοτε
χρόαν
|
ὥσπερ
|
βαφὴν
ἅμα
τῷ
φωτὶ
ποικιλλομένῳ |
[20] |
ἀνδράσι
τὸν
τοῦ
νοήσαντος
λόγον.
|
ὥσπερ |
γὰρ
αἱ
πληγαὶ
τῶν
ὑπορυττ |
[24] |
ὄπ´
ἄκουσα
θεῶν
αἰει
γενετάων.
|
ὥσπερ |
γὰρ
τῶν
βασιλέων
καὶ
τῶν |
[12] |
δι´
ὀλίγων
πολλὰ
προμηνύειν.
ἀλλ´
|
ὥσπερ |
εἴ
τις
ἄπειρος
γραμμάτων
δυνάμεως |
[12] |
τὸν
πταρμὸν
αὑτῷ
σημαίνειν
ἔλεγεν·
|
ὥσπερ |
εἴ
τις
ὑπὸ
τοῦ
βέλους |
[20] |
ἔπεστιν
ἴδιόν
τι
καὶ
δαιμόνιον
|
ὥσπερ
|
εἴρηται
φέγγος.
καίτοι
τὸ
περὶ |
[4] |
τὸν
Σπαρτιάτην
ἀπὸ
τῆς
Καδμείας
|
ὥσπερ
|
εἰς
ταὐτὸν
ἡμῖν
σπεύδοντας.
ἡμεῖς |
[14] |
χρόνον,
ὁ
δ´
ἀδελφὸς
ὑπομειδιῶν
|
ὥσπερ |
εἰώθει
πρὸς
ἐμέ
πῶς’
ἔφη |
[4] |
μετέχων,
λαβόμενός
μου
τῆς
χειρὸς
|
ὥσπερ |
εἰώθει
φανερῶς
ἔσκωπτεν
εἰς
τὰ |
[29] |
τυγχάνοις
σαφέστερον
ἀκηκοώς.
κἀγὼ
μικρὸν
|
ὥσπερ |
ἐκ
πληγῆς
ἀναφέρων
τὴν
διάνοιαν |
[9] |
ζῆν
οὐκ
ἄχρηστον
ἴσως
ἐστὶν
|
ὥσπερ
|
ἐκ
χαλινοῦ
τῆς
δεισιδαιμονίας
πρὸς |
[22] |
καλοῦντες
ἐντὸς
εἶναι
νομίζουσιν
αὑτῶν,
|
ὥσπερ |
ἐν
τοῖς
ἐσόπτροις
τὰ
φαινόμενα |
[3] |
μετείληφε
παιδείας
διαφόρου
καὶ
περιττῆς
|
ὥσπερ |
Ἐπαμεινώνδας
ὁ
σὸς
ἀδελφός·
ἀλλ´ |
[5] |
Θεόκριτος
εἰς
καιρόν’
ἔφη
καὶ
|
ὥσπερ |
ἐπίτηδες·
καὶ
γὰρ
ἐβουλόμην
πυθέσθαι, |
[17] |
ἡμῶν
τίθεμαι,
τὴν
δὲ
Καδμείαν
|
ὥσπερ |
ἐστὶ
πρὸς
ἐκείνων.
~Ὑπολαβὼν
δ´ |
[15] |
ὑμεῖς,
ὅταν
γυμνασάμενοι
καὶ
κινήσαντες
|
ὥσπερ |
ζῷα
τὰς
ὀρέξεις
ἐπιστῆτε
λαμπραῖς |
[20] |
ἀντιτεινόντων,
ἀλλ´
εὐστρόφους
καὶ
μαλακὰς
|
ὥσπερ |
ἡνίας
ἐνδούσας.
οὐ
δεῖ
δὲ |
[22] |
κολαζομένη
πειθήνιος
γένηται
καὶ
συνήθης
|
ὥσπερ |
θρέμμα
πρᾶον
ἄνευ
πληγῆς
καὶ |
[24] |
ἔφη
τὸν
μὲν
Τιμάρχου
λόγον
|
ὥσπερ
|
ἱερὸν
καὶ
ἄσυλον
ἀνακεῖσθαί
φημι |
[27] |
ἐμοὶ
μόνος
ἐστὶ
καὶ
ἀγαπητός,
|
ὥσπερ |
ἴστε·
τοῦτον
ὑμῖν
παραδίδωμι
πρὸς
|
[22] |
καὶ
πλείονα
γίγνεσθαι
τῆς
πρότερον
|
ὥσπερ |
ἱστίον
ἐκπεταννύμενον,
ἔπειτα
κατακούειν
ἀμαυρῶς |
[20] |
ἀτόπῳ
τινὶ
τρόπῳ
πρὸς
αὐτόν,
|
ὥσπερ |
καὶ
καθ´
ὕπνον
οὐκ
ἔστι |
[17] |
ᾤμην
αὐτοῦ
τὴν
οἰκίαν
ὠδίνειν
|
ὥσπερ |
κύουσαν,
αὐτὸν
δὲ
καὶ
τοὺς |
[14] |
ἀσπίδα
πορφύρᾳ
συμμεμιγμένῃ
πρὸς
χρυσίον,
|
ὥσπερ
|
Νικίας
ὁ
Ἀθηναῖος,
διαποικιλοῦμεν;
σοὶ |
[14] |
τὴν
δωρεὰν
εὐωχοῦντες
αὑτοὺς
πολυτελέστερον,
|
ὥσπερ
|
ξένον
ὑποδεδεγμένοι
βαρύτερον
τὸν
πλοῦτον. |
[20] |
ἀπήλλακτο
Σωκράτης
ὁ
ἑταῖρος
ἡμῶν,
|
ὥσπερ |
ὁ
δοθεὶς
ἔτι
παιδὸς
ὄντος
|
[14] |
φάρμακα
φίλοις
μὴ
νοσοῦσι
κομίζων.
|
ὥσπερ |
οὖν
εἰ
πολεμεῖσθαι
πυθόμενος
ἡμᾶς |
[22] |
κάτωθεν,
ἀχλύν
τινα
καὶ
ζόφον
|
ὥσπερ |
πηλὸν
ἀποσειομένους,
τὰς
ἐκ
τῶν |
[9] |
δεξάμενος
εὖ
μάλα
βεβακχευμένην
εἴθισεν
|
ὥσπερ |
πρὸς
τὰ
πράγματα
πεπνῦσθαι
καὶ |
[28] |
μένειν
ἐν
οἰκίσκῳ
καθείρξαντας
αὑτοὺς
|
ὥσπερ |
σμῆνος
ἐξαιρεθησομένους
ὑπὸ
τῶν
πολεμίων. |
[13] |
καλόν,
ὁ
δὲ
μὴ
δεξάμενος
|
ὥσπερ |
σφαῖραν
εὖ
φερομένην
κατῄσχυνεν
ἀτελῆ |
[12] |
ἄκρου
διαλέγεσθαι
καὶ
κρατεῖν
ὀνομάτων,
|
ὥσπερ
|
Σωκράτης,
εἰ
μὴ
τὸ
δαιμόνιον |
[1] |
καὶ
φιλόκαλον
τῶν
ὑπ´
ἀρετῆς
|
ὥσπερ |
τέχνης
μεγάλης
ἀπειργασμένων
θεατὴν
τὰ |
[9] |
ἀληθείας
ἑλόμενος
τὸν
δὲ
τῦφον
|
ὥσπερ |
τινὰ
καπνὸν
φιλοσοφίας
εἰς
τοὺς |
[28] |
τὸ
ἀδεὲς
πρὸς
τὸν
κίνδυνον,
|
ὥσπερ |
τοῦ
Νεοπτολέμου,
μήτ´
ὠχριάσαντος
μήτ´ |
[22] |
μὲν
ἧττον
τοὺς
δὲ
μᾶλλον,
|
(ὥσπερ |
τοὺς
τὰ
δίκτυα
διασημαίνοντας
ἐν |
[20] |
ἐπαφὴν
λόγος
ἴσχειν
πρὸς
λόγον
|
ὥσπερ |
φῶς
ἀνταύγειαν.
τῷ
γὰρ
ὄντι |