Chapitre
[23]	γιγνώσκοντι μήτ´ ἐλάσσονα φθεγγομένῳ. σὺ	οὖν	ἃ φρονεῖς αὐτὸς δίελθε περὶ
[24]	φίλορνιν ἀλλὰ φιλάνθρωπον ἡγούμενοι. καθάπερ	οὖν	ἀνὴρ φίλιππος οὐ πάντων ὁμοίως
[2]	ὁ Χάρων παρέξειν. ὁ μὲν	οὖν	ἄνθρωπος ἔγνω πάλιν ἀπελθεῖν σπουδῇ
[27]	δὲ τῶν πράξεων ἐσομένων. ~Ὡς	οὖν	ἅπαντες ἔνδον ἦμεν πεντήκοντα δυεῖν
[22]	ὄντα δαίμονα προσαγορεύουσι. τοὺς μὲν	οὖν	ἀποσβέννυσθαι δοκοῦντας ἀστέρας, ὦ Τίμαρχε,
[18]	ια νικῶντα πέρυσιν; ἐκεῖνον μὲν	οὖν	αὐτόν’ ἔφησε. καὶ τίς οὗτος’
[17]	δ´ οὐ πάνυ συνήθης· ἐὰν	οὖν	δοκῇ σοι, φράσον αὐτῷ φυλάττεσθαί
[16]	μακαριστὸν καὶ οἰκεῖον τέλος. ὡς	οὖν	ἔγνωμεν ἐκ τῶν ὀνείρων τὴν
[14]	φίλοις μὴ νοσοῦσι κομίζων. ὥσπερ	οὖν	εἰ πολεμεῖσθαι πυθόμενος ἡμᾶς ἔπλευσας
[15]	πρὸς ἃ κεκώλυται. πάνυ μὲν	οὖν’	εἶπεν. ἔστιν οὖν τις, ὦ
[15]	ἄτιμος καὶ ἀπόβλητος. οὐ γὰρ	οὖν’	εἶπεν ὁ Ἐπαμεινώνδας, ἀλλ´ ἔστιν
[7]	οὐκ ἰδιώτῃ προσέοικεν. ~Οὐ γὰρ	οὖν’	εἶπεν ὁ Φειδόλαος· ἀλλὰ τοῦτον
[4]	τοῖς ἀνδράσιν εὐχείρωτον. ἄριστα μὲν	οὖν,	εἶπον ὦ Φυλλίδα, καὶ πειράθητι
[13]	σεμνῶς ἀμπεχόμενον τὸ σῶμα. καθίσαντος	οὖν	ἐκείνου μὲν αὐτοῦ παρὰ τὸν
[31]	οὗτος, ὦ Φυλλίδα; τούτου μὲν	οὖν	ἐξέκρουσε τὴν (ἐπιβο( υ) λὴν
[4]	ταὐτὸν ἡμῖν σπεύδοντας. ἡμεῖς μὲν	οὖν	ἐπέσχομεν, ὁ δ´ Ἀρχίας καλέσας
[30]	τῶν στενωπῶν διεξιοῦσιν. οἱ μὲν	οὖν	ἐπὶ τὸν Λεοντίδην καὶ τὸν
[7]	ὁμοίως αὐξόμενον διαστάσεως. τοῦτο μὲν	οὖν	Εὔδοξον αὐτοῖς τὸν Κνίδιον ἢ
[15]	σοι; ὡμολόγησεν ὁ ξένος. ἆρ´	οὖν’	ἔφη διαφορὰν ὁρᾷς ἀσκήσεως καὶ
[15]	αἰσχρὰν τὴν δ´ ἀστείαν. ἆρ´	οὖν’	ἔφη ὁ Θεάνωρ ὁ μέν
[15]	~Ὑπολαβὼν δ´ ὁ Θεάνωρ ἆρ´	οὖν’	ἔφη τὸ πενίαν δυσχεραίνειν ἀγεννές
[17]	ἐλάσσους ἢ τριάκοντα γιγνώσκω. τί	οὖν’	ἔφη τοσούτων τὸ πλῆθος ὄντων
[30]	καὶ παρεκαλοῦμεν ἀλλήλους. ~Ὥρα μὲν	οὖν	ἦν καθ´ ἣν ἅνθρωποι μάλιστα
[16]	δαίμονες ἀνθρώπους ἄγουσιν. ὁ μὲν	οὖν	Θεάνωρ ταῦτ´ εἰπὼν τῷ Ἐπαμεινώνδᾳ
[10]	ἐμβαλοῦσαι τοὺς δ´ ἀνεμόλυναν. ἧκεν	οὖν	καὶ ὁ Χάριλλος οἴκαδε τά
[34]	ὡς πάντων ἀφεστώτων. οἱ μὲν	οὖν	λακωνίζοντες τὴν Καδμείαν ἔφευγον ἐπισπασάμενοι
[18]	πάλαι καὶ προσβλέπων ἡμῖν; ἐπιστρέψας	οὖν	ὁ Ἱπποσθενείδας Χλίδων’ ἔφη νὴ
[12]	Ἀθήνησιν ἐκ τούτων δαιμόνιον. ~Τί	οὖν,	ὁ Φειδόλαος εἶπεν ὦ Σιμμία;
[29]	ὑμᾶς οὐ λήσεται. πάνυ μὲν	οὖν‘	ὁ Φυλλίδας εἶπε μηδέν, ὦ
[27]	καὶ ἀγανακτεῖν βράδιον ὑπακουόντων. θορυβηθεὶς	οὖν	ὁ Χάρων ἐκείνοις μὲν εὐθὺς
[24]	μαντικὴ συνέστηκε. θεοὶ μὲν (γὰρ)	οὖν	ὀλίγων ἀνθρώπων κοσμοῦσι βίον, οὓς
[22]	ἀπολευκαίνεσθαι τὴν γλαυκότητα. ταῦτα μὲν	οὖν	ὁρᾶν τερπόμενος τῇ θέᾳ· κάτω
[22]	ἔρημον οἴκοι κατέπρησαν. τοῦτο μὲν	οὖν	οὐκ ἀληθές ἐστιν· οὐ γὰρ
[22]	αἰσθανομένη τοῦ δαίμονος. αὗται μὲν	οὖν	ὀψέ ποτε καὶ βραδέως ἄγονται
[17]	ἄνω μὴ ἐπιπολάζειν. ἡ μὲν	οὖν	ὄψις, ὦ Χάρων, ἣν ὁ
[8]	νύκτωρ ὑπεναντιωθείη δαιμόνιον. ὁ μὲν	οὖν	πατὴρ ταῦτ´ εἰπὼν ἐσιώπησεν. ~ὁ
[10]	ταῖς αὐτοῦ προαιρέσεσι. τὰ μὲν	οὖν	πλείονα καὶ μείζονα Σιμμίου χρὴ
[21]	φίλον καὶ ἡλικιώτην γενόμενον. οὗτος	οὖν	ποθῶν γνῶναι τὸ Σωκράτους δαιμόνιον
[10]	γεγονέναι τὸ δαιμόνιον. οἱ μὲν	οὖν	πολλοὶ συνανέστρεφον, ἐν οἷς κἀγὼ
[29]	περιφερόμενον ἥκειν εἰς ἐκείνους. εἶπον	οὖν	πρὸς αὐτὸν ὅτι ζῶντος μὲν
[13]	ἡμῖν Ἐπαμεινώνδας ὁδὶ κομίζειν. ἀποβλέψαντες	οὖν	πρὸς τὰς θύρας ἑωρῶμεν ἡγούμενον
[20]	Σωκράτους λεγόμενον δαιμόνιον. ἃ μὲν	οὖν	πρὸς τὸν Γαλαξιδώρου λόγον ἀντεῖπεν
[5]	ἐγκατελείφθην ὑπ´ αὐτῶν. εὑρέθη δ´	οὖν	σώματος, ψέλλιον δὲ χαλκοῦν οὐ
[13]	ἔσπευκε μὴ περαίνουσαν. σοὶ μὲν	οὖν	τὰς αἰτίας ἤδη διῆλθον, ὑφ´
[23]	ἀρχῆς κατεκλίθη, κείμενον. ~Ὁ μὲν	οὖν	Τιμάρχου μῦθος οὗτος· ἐπεὶ δ´
[15]	πάνυ μὲν οὖν’ εἶπεν. ἔστιν	οὖν	τις, ὦ φίλε, καὶ δικαιοσύνῃ
[31]	τῶν κατακειμένων ἕκαστον. ἡ μὲν	οὖν	τῶν στεφάνων καὶ τῆς ἐσθῆτος
[22]	κρατεῖται τοῖς πάθεσιν. τὸ μὲν	οὖν	ὑποβρύχιον ἐν τῷ σώματι φερόμενον
[27]	παρὰ τῶν ἀρχόντων. ἐκεῖνοι μὲν	οὖν	ᾤχοντο, τοῦ δὲ Χάρωνος εἰσελθόντος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005