HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Ἀλλ´ 1
ἀλλ´ 50
ἄλλ´ 1
ἀλλὰ 47
ἄλλα 2
ἄλλαι 1
ἄλλας 2

Fréquences [« »]
45 ἐπὶ
46 ἔφη
46 ὑπὸ
47 ἀλλὰ
47 οὐκ
49 οὖν
50 ἀλλ´

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

ἀλλὰ

Chapitre

[12]   αὐτὸς οὐ πταρμὸν οὐδὲ φωνὴν ἀλλὰ δαιμόνιον αὐτῷ τῶν πράξεων ὑφηγεῖσθαι.

[11]   χρώμενος οὐ τοῦτο τοῖς ἑταίροις ἀλλὰ δαιμόνιον εἶναι τὸ κωλῦον ἢ

[21]   ἄμεινον. μηδαμῶς’ εἶπεν ὁ Θεόκριτος, ἀλλὰ δίελθ´ αὐτά· καὶ γὰρ εἰ

[18]   οὐκ εἶχεν ἡ γυνὴ δοῦναι, ἀλλὰ διέτριβεν ἐν τῷ ταμιείῳ πολὺν

[33]   καθεστηκότα λαλεῖν αὐτῷ τὸν Φυλλίδαν, ἀλλὰ θερμὸν ὄντα τῷ ἀγῶνι καὶ

[22]   μυκωμένη φοβερὸν οὐκ ἐᾷ πελάζειν, ἀλλὰ θρηνοῦσαι τὸν ἑαυτῶν πότμον ἀποσφαλλόμεναι

[3]   μηδὲ διὰ τῶν πολιτῶν ἄκριτον, ἀλλὰ καὶ αἵματος ἐμφυλίου καὶ σφαγῆς

[13]   καταισχύνων τὸ μέγα Πυθαγόρου κλέος· ἀλλὰ καὶ νῦν ἥκει δεῦρο μακρὰν

[9]   ἀσχήμων ὁ τοιοῦτος εἶναι σχηματισμός, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν ἐπαγγελίαν ἐναντίος,

[15]   χάρισι μὴ βασιλέων δωρεαῖς αὑτόν, ἀλλὰ καὶ τύχης κλῆρον ἀπειπαμένῳ καὶ

[14]   βαφὴν ἀνίησι τὴν πάτριον πενίαν, ἀλλὰ καίπερ ὢν μειράκιον εὐτελείᾳ καλλωπίζεται

[17]   καὶ πεντακοσίους Ἀρχία μεθυσθῆναι δορυφόρους· ἀλλὰ κἂν ἐκεῖνον ἀνέλωμεν, ἐφεδρεύει τῇ

[20]   τὸ δὲ προσπῖπτον οὐ φθόγγον ἀλλὰ λόγον ἄν τις εἰκάσειε δαίμονος

[24]   οὐχ ὑφ´ ἡνίας οὐδὲ ῥυτήρων ἀλλὰ λόγῳ διὰ συμβόλων εὐθύνοντες· ὧν

[31]   τῷ λογισμῷ πρὸς τὸ συμφέρον ἀλλὰ μετέωρος καὶ τεταραγμένος ἀνίστατο καὶ

[29]   οἶκον, ἐν ᾧ πίνοντες τυγχάνουσιν. ἀλλὰ μὴ μέλλωμεν, ἄνδρες, ἔφη, προσευξάμενοι

[11]   ὁρμήν. ὑπολαβὼν δ´ ὁ πατήρ ἀλλὰ μήν’ ἔφη καὶ αὐτός, ὦ

[5]   οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου γενέσθαι νομίζουσιν, ἀλλὰ μήνιμα τοῦ τάφου τοῦτο περιελθεῖν

[25]   συνουσίαν. κἀγώ ταῦτ´’ ἔφην πράττωμεν· ἀλλὰ μικρὸν οἶμαί τι μετ´ ἐμοῦ

[29]   τί γὰρ κωλύει μηδενὸς καταφρονεῖν ἀλλὰ πάντα φυλάττεσθαι καὶ προσέχειν; καλὸν

[34]   ἀγορὰν ἀφορῶντες, οὐδενὸς μέρους ἡσυχάζοντος, ἀλλὰ πανταχόθεν ψόφων καὶ θορύβων ἀναφερομένων,

[16]   ἐν φιλοσοφίᾳ τοῖς παισὶ παρασκευασάμενος. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων αὐτοὶ διαλύεσθε

[5]   δεῖξαι τοῖς ἱερεῦσιν, εἰ ξυνήσουσιν. ἀλλὰ περὶ τούτων μὲν ἴσως (ἂν

[13]   ξένον οὐκ ἀγεννῆ τὸ εἶδος ἀλλὰ πραότητα καὶ φιλοφροσύνην τοῦ ἤθους

[7]   οἴεσθαι χρῆναι ποθεῖν τὸν θεὸν ἀλλὰ προστάσσειν Ἕλλησι πᾶσι πολέμου καὶ

[22]   πελάγιον, τὸ δ´ οὐ καθαρὸν ἀλλὰ συγκεχυμένον καὶ λιμνῶδες. τῶν δὲ

[15]   εἰ μὴ λόγῳ τις αὐτὸν ἀλλὰ σχηματιζόμενος ἢ δι´ ἀπειροκαλίαν ἢ

[6]   τῶν ἀνόμων καὶ ἀνυπευθύνων δυναστειῶν. ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἴσως θεῷ μελήσει·

[3]   δ´ οὐ πείθει τοὺς πολλούς, ἀλλὰ ταύτην ὡρμήκαμεν τὴν ὁδόν, (ἐᾶν

[31]   ἀξιοῦντες μὴ τοῖς τυράννοις βοηθεῖν ἀλλὰ τὴν πατρίδα συνελευθεροῦν ἱερὸν ὄντα

[29]   ἐκέλευεν, ὡς δεινοῦ μηδενὸς ὄντος ἀλλὰ τῆς πράξεως ὁδῷ βαδιζούσης. ὁ

[27]   ἴσμεν’ ὁ ὑπηρέτης ἔφη πλέον, ἀλλὰ τί λέγωμεν αὐτοῖς; ὅτι νὴ

[4]   τὴν ἀσφάλειαν. οὕτως’ ἔφην ποιήσομεν. ἀλλὰ τί πρᾶγμα τούτοις πρὸς Θεόκριτόν

[1]   τὴν διήγησιν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Εὖ λέγεις. ἀλλὰ τίς ἂν ὑμῖν μέτριος ἀρχὴ

[8]   εἶπεν ἄνδρα καὶ φιλοσοφίας ἄξιον· ἀλλὰ τίς ἡ αἰτία, δι´ ἣν

[24]   πράγματα καὶ λόγους καὶ σπουδάς, ἀλλὰ τοῖς ἐπὶ ταὐτὸ γυμναζομένοις τέλος

[20]   νοήσεις λαμβάνοντες οἴονται φθεγγομένων ἀκούειν. ἀλλὰ τοῖς μὲν ὡς ἀληθῶς ὄναρ

[27]   καλὸν ὑποχείριον γενέσθαι τοῖς ἐχθροῖς, ἀλλὰ τόλμα παρ´ ἡλικίαν, ὦ παῖ,

[27]   γεγονέναι καὶ παλίμβολος. οὐ μὴν ἀλλὰ τόν γε Χάρωνα πάντες ᾠόμεθα

[12]   Σωκράτης, εἰ μὴ τὸ δαιμόνιον ἀλλὰ τὸν πταρμὸν αὑτῷ σημαίνειν ἔλεγεν·

[7]   γὰρ οὖν’ εἶπεν ὁ Φειδόλαος· ἀλλὰ τοῦτον μέν, ὅταν ἥκῃ πρὸς

[12]   πταρμὸν μηδὲ κληδόνα τὸ σημεῖον ἀλλὰ τραγικῶς πάνυ (τὸ) δαιμόνιον ὠνόμαζεν.

[1]   τοῖς μὲν γὰρ οὐκ ἀκριβὴς ἀλλὰ τύπῳ τινὶ γίγνεται μόνον ἡ

[18]   καὶ τὸ ἱερεῖον οὐ δημόσιον ἀλλὰ τῶν κρατούντων ἐστίν. ἔτι δὲ

[3]   γὰρ ὅρον ἕξειν τὸ ἔργον, ἀλλὰ Φερένικον μὲν ἴσως καὶ Πελοπίδαν

[24]   ταῦτα τὸν θεὸν οὐ φίλορνιν ἀλλὰ φιλάνθρωπον ἡγούμενοι. καθάπερ οὖν ἀνὴρ

[20]   τὸ Σωκράτους δαιμόνιον οὐκ ὄψις ἀλλὰ φωνῆς τινος αἴσθησις ἢ λόγου

Chapitre
[12]	αὐτὸς οὐ πταρμὸν οὐδὲ φωνὴν	ἀλλὰ	δαιμόνιον αὐτῷ τῶν πράξεων ὑφηγεῖσθαι.
[11]	χρώμενος οὐ τοῦτο τοῖς ἑταίροις	ἀλλὰ	δαιμόνιον εἶναι τὸ κωλῦον ἢ
[21]	ἄμεινον. μηδαμῶς’ εἶπεν ὁ Θεόκριτος,	ἀλλὰ	δίελθ´ αὐτά· καὶ γὰρ εἰ
[18]	οὐκ εἶχεν ἡ γυνὴ δοῦναι,	ἀλλὰ	διέτριβεν ἐν τῷ ταμιείῳ πολὺν
[33]	καθεστηκότα λαλεῖν αὐτῷ τὸν Φυλλίδαν,	ἀλλὰ	θερμὸν ὄντα τῷ ἀγῶνι καὶ
[22]	μυκωμένη φοβερὸν οὐκ ἐᾷ πελάζειν,	ἀλλὰ	θρηνοῦσαι τὸν ἑαυτῶν πότμον ἀποσφαλλόμεναι
[3]	μηδὲ διὰ τῶν πολιτῶν ἄκριτον,	ἀλλὰ	καὶ αἵματος ἐμφυλίου καὶ σφαγῆς
[13]	καταισχύνων τὸ μέγα Πυθαγόρου κλέος·	ἀλλὰ	καὶ νῦν ἥκει δεῦρο μακρὰν
[9]	ἀσχήμων ὁ τοιοῦτος εἶναι σχηματισμός,	ἀλλὰ	καὶ πρὸς τὴν ἐπαγγελίαν ἐναντίος,
[15]	χάρισι μὴ βασιλέων δωρεαῖς αὑτόν,	ἀλλὰ	καὶ τύχης κλῆρον ἀπειπαμένῳ καὶ
[14]	βαφὴν ἀνίησι τὴν πάτριον πενίαν,	ἀλλὰ	καίπερ ὢν μειράκιον εὐτελείᾳ καλλωπίζεται
[17]	καὶ πεντακοσίους Ἀρχία μεθυσθῆναι δορυφόρους·	ἀλλὰ	κἂν ἐκεῖνον ἀνέλωμεν, ἐφεδρεύει τῇ
[20]	τὸ δὲ προσπῖπτον οὐ φθόγγον	ἀλλὰ	λόγον ἄν τις εἰκάσειε δαίμονος
[24]	οὐχ ὑφ´ ἡνίας οὐδὲ ῥυτήρων	ἀλλὰ	λόγῳ διὰ συμβόλων εὐθύνοντες· ὧν
[31]	τῷ λογισμῷ πρὸς τὸ συμφέρον	ἀλλὰ	μετέωρος καὶ τεταραγμένος ἀνίστατο καὶ
[29]	οἶκον, ἐν ᾧ πίνοντες τυγχάνουσιν.	ἀλλὰ	μὴ μέλλωμεν, ἄνδρες, ἔφη, προσευξάμενοι
[11]	ὁρμήν. ὑπολαβὼν δ´ ὁ πατήρ	ἀλλὰ	μήν’ ἔφη καὶ αὐτός, ὦ
[5]	οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου γενέσθαι νομίζουσιν,	ἀλλὰ	μήνιμα τοῦ τάφου τοῦτο περιελθεῖν
[25]	συνουσίαν. κἀγώ ταῦτ´’ ἔφην πράττωμεν·	ἀλλὰ	μικρὸν οἶμαί τι μετ´ ἐμοῦ
[29]	τί γὰρ κωλύει μηδενὸς καταφρονεῖν	ἀλλὰ	πάντα φυλάττεσθαι καὶ προσέχειν; καλὸν
[34]	ἀγορὰν ἀφορῶντες, οὐδενὸς μέρους ἡσυχάζοντος,	ἀλλὰ	πανταχόθεν ψόφων καὶ θορύβων ἀναφερομένων,
[16]	ἐν φιλοσοφίᾳ τοῖς παισὶ παρασκευασάμενος.	ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων αὐτοὶ διαλύεσθε
[5]	δεῖξαι τοῖς ἱερεῦσιν, εἰ ξυνήσουσιν.	ἀλλὰ	περὶ τούτων μὲν ἴσως (ἂν
[13]	ξένον οὐκ ἀγεννῆ τὸ εἶδος	ἀλλὰ	πραότητα καὶ φιλοφροσύνην τοῦ ἤθους
[7]	οἴεσθαι χρῆναι ποθεῖν τὸν θεὸν	ἀλλὰ	προστάσσειν Ἕλλησι πᾶσι πολέμου καὶ
[22]	πελάγιον, τὸ δ´ οὐ καθαρὸν	ἀλλὰ	συγκεχυμένον καὶ λιμνῶδες. τῶν δὲ
[15]	εἰ μὴ λόγῳ τις αὐτὸν	ἀλλὰ	σχηματιζόμενος ἢ δι´ ἀπειροκαλίαν ἢ
[6]	τῶν ἀνόμων καὶ ἀνυπευθύνων δυναστειῶν.	ἀλλὰ	ταῦτα μὲν ἴσως θεῷ μελήσει·
[3]	δ´ οὐ πείθει τοὺς πολλούς,	ἀλλὰ	ταύτην ὡρμήκαμεν τὴν ὁδόν, (ἐᾶν
[31]	ἀξιοῦντες μὴ τοῖς τυράννοις βοηθεῖν	ἀλλὰ	τὴν πατρίδα συνελευθεροῦν ἱερὸν ὄντα
[29]	ἐκέλευεν, ὡς δεινοῦ μηδενὸς ὄντος	ἀλλὰ	τῆς πράξεως ὁδῷ βαδιζούσης. ὁ
[27]	ἴσμεν’ ὁ ὑπηρέτης ἔφη πλέον,	ἀλλὰ	τί λέγωμεν αὐτοῖς; ὅτι νὴ
[4]	τὴν ἀσφάλειαν. οὕτως’ ἔφην ποιήσομεν.	ἀλλὰ	τί πρᾶγμα τούτοις πρὸς Θεόκριτόν
[1]	τὴν διήγησιν. (ΚΑΦΕΙΣΙΑΣ) Εὖ λέγεις.	ἀλλὰ	τίς ἂν ὑμῖν μέτριος ἀρχὴ
[8]	εἶπεν ἄνδρα καὶ φιλοσοφίας ἄξιον·	ἀλλὰ	τίς ἡ αἰτία, δι´ ἣν
[24]	πράγματα καὶ λόγους καὶ σπουδάς,	ἀλλὰ	τοῖς ἐπὶ ταὐτὸ γυμναζομένοις τέλος
[20]	νοήσεις λαμβάνοντες οἴονται φθεγγομένων ἀκούειν.	ἀλλὰ	τοῖς μὲν ὡς ἀληθῶς ὄναρ
[27]	καλὸν ὑποχείριον γενέσθαι τοῖς ἐχθροῖς,	ἀλλὰ	τόλμα παρ´ ἡλικίαν, ὦ παῖ,
[27]	γεγονέναι καὶ παλίμβολος. οὐ μὴν	ἀλλὰ	τόν γε Χάρωνα πάντες ᾠόμεθα
[12]	Σωκράτης, εἰ μὴ τὸ δαιμόνιον	ἀλλὰ	τὸν πταρμὸν αὑτῷ σημαίνειν ἔλεγεν·
[7]	γὰρ οὖν’ εἶπεν ὁ Φειδόλαος·	ἀλλὰ	τοῦτον μέν, ὅταν ἥκῃ πρὸς
[12]	πταρμὸν μηδὲ κληδόνα τὸ σημεῖον	ἀλλὰ	τραγικῶς πάνυ (τὸ) δαιμόνιον ὠνόμαζεν.
[1]	τοῖς μὲν γὰρ οὐκ ἀκριβὴς	ἀλλὰ	τύπῳ τινὶ γίγνεται μόνον ἡ
[18]	καὶ τὸ ἱερεῖον οὐ δημόσιον	ἀλλὰ	τῶν κρατούντων ἐστίν. ἔτι δὲ
[3]	γὰρ ὅρον ἕξειν τὸ ἔργον,	ἀλλὰ	Φερένικον μὲν ἴσως καὶ Πελοπίδαν
[24]	ταῦτα τὸν θεὸν οὐ φίλορνιν	ἀλλὰ	φιλάνθρωπον ἡγούμενοι. καθάπερ οὖν ἀνὴρ
[20]	τὸ Σωκράτους δαιμόνιον οὐκ ὄψις	ἀλλὰ	φωνῆς τινος αἴσθησις ἢ λόγου

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/08/2005