Chapitre |
[22] |
ἐπανάγειν·
οὐ
μὴν
εἰς
ταὐτὸ
|
τῇ |
ἀρχῇ
συνάπτειν
τὸ
πέρας
οὐδὲ |
[7] |
τῶν
τεσσάρων
πλευρῶν
διπλασιαζομένης
ἔλαθον
|
τῇ |
αὐξήσει
τόπον
στερεὸν
ὀκταπλάσιον
ἀπεργασάμενοι |
[14] |
δ´,
ὦ
πάτερ,
Μιλησίαν
χλανίδα
|
τῇ |
δὲ
μητρὶ
παραλουργὸν
ὠνησόμεθα
χιτώνιον; |
[17] |
θεῖα;
καὶ
γὰρ
οἱ
μάντεις
|
τῇ |
Δήμητρι
τὸν
βοῦν
θύοντες
πολὺν |
[11] |
Πυριλάμπης
ὁ
Ἀντιφῶντος
ἁλοὺς
ἐν
|
τῇ |
διώξει
περὶ
Δήλιον
ὑφ´
ἡμῶν |
[22] |
τοὺς
τὰ
δίκτυα
διασημαίνοντας
ἐν
|
τῇ |
θαλάσσῃ
φελλοὺς
ὁρῶμεν
ἐπιφερομένους·
ἐνίους |
[22] |
ταῦτα
μὲν
οὖν
ὁρᾶν
τερπόμενος
|
τῇ |
θέᾳ·
κάτω
δ´
ἀπιδόντι
φαίνεσθαι |
[5] |
οἱ
δὲ
νῦν
ἄρχοντες
ἐν
|
τῇ |
Καδμείᾳ
τὸ
δόρυ
καὶ
τὴν |
[16] |
Σιμμίας
δὶς
ἢ
τρὶς
ἐπινεύσας
|
τῇ |
κεφαλῇ
μέγας’
ἔφη
μέγας
ἀνήρ
|
[22] |
πρόεισιν
ἐξ
ἐναντίας,
αὐτῇ
σχίζουσα
|
τῇ |
κορυφῇ
τὸ
φῶς·
ἀνατείνουσα
δ´, |
[1] |
τῶν
ἀποτελεσμάτων
σύνοψις,
τοὺς
δὲ
|
τῇ |
κρίσει
κατὰ
μέρος
τὸ
ἔργον |
[31] |
ὥρμησε
διὰ
μέσου
τὴν
χεῖρα
|
τῇ |
λαβῇ
τοῦ
ξίφους
ἐπιβεβληκώς,
Καβίριχος |
[20] |
τις
οἴοιτο
τὸν
μουσικὸν
ἀνειμένῃ
|
τῇ
|
λύρᾳ
χρώμενον,
ὅταν
συστῇ
τοῖς |
[30] |
συμπράττοντας
αὐτοῖς.
ἤδη
δὲ
καὶ
|
τῇ |
μέθῃ
κατακεκλυσμένος
ὁ
Ἀρχίας
καὶ |
[22] |
δ´
ἡ
τελευταία·
συνδεῖ
δὲ
|
τῇ |
μὲν
δευτέρᾳ
τὴν
πρώτην
Μονὰς |
[14] |
λέγοντος
ὁ
μὲν
πατὴρ
ἐπεδάκρυσε
|
τῇ |
μνήμῃ
τοῦ
Λύσιδος
πολὺν
χρόνον, |
[17] |
ἀλλὰ
κἂν
ἐκεῖνον
ἀνέλωμεν,
ἐφεδρεύει
|
τῇ |
νυκτὶ
νήφων
Ἑρμιππίδας
καὶ
Ἄρκεσος) |
[31] |
θεοῖς,
ἐφ´
ὧν
κατηράσω
πολλὰ
|
τῇ |
πατρίδι
πολλάκις
ὑπὲρ
τῶν
πολεμίων |
[27] |
ἀλλ´
ἀμύνασθε
τὰς
ψυχὰς
ἀηττήτους
|
τῇ |
πατρίδι
φυλάττοντες.
ταῦτα
τοῦ
Χάρωνος |
[8] |
οὐ
δεομένων
οὐδὲ
βουλομένων
ἡμῶν
|
τῇ |
πενίᾳ
βοηθεῖν.
καὶ
ὁ
Σιμμίας |
[15] |
ξένον
ἐᾶν
ἡμᾶς
ἱκανῶς
ἐγγυμνάσασθαι
|
τῇ |
πενίᾳ
πρὸς
τὴν
ἀρετὴν
ἐκείνην. |
[29] |
φυγάδας,
ὦ
Χάρων,
ἀκούομεν
ἐν
|
τῇ |
πόλει
κρύπτεσθαι
παρεισελθόντας‘
οὐ
μετρίως |
[18] |
μὲν
πολὺ
καὶ
λαμπρὸν
ἐν
|
τῇ |
πόλει
λέγεις
ἐξ
οἰκίας
φίλης |
[29] |
ὑποψίαν
ἢ
λόγον
ἄσημον
ἐν
|
τῇ |
πόλει
περιφερόμενον
ἥκειν
εἰς
ἐκείνους. |
[30] |
μέθῃ
κατακεκλυσμένος
ὁ
Ἀρχίας
καὶ
|
τῇ |
προσδοκίᾳ
τῶν
γυναικῶν
ἀνεπτοημένος
ἐδέξατο |
[4] |
μαντεύματα
δυσχερῆ
καὶ
χαλεπὰ
προτεθεσπίσθαι
|
τῇ |
Σπάρτῃ.
Φειδόλαος
ὁ
Ἁλιάρ
τιος |
[22] |
ῥεύματος,
ἄλλας
δὲ
πολλὰς
ἐφέλκεσθαι
|
τῇ |
σχεδὸν
ὑποφερομένης.
εἶναι
δὲ
τῆς |
[22] |
ὑπορροιζεῖν
λιγυρῶς
εἶναι
γὰρ
ὁμολογουμένην
|
τῇ |
τῆς
κινήσεως
λειότητι
τὴν
πραότητα |
[22] |
τὸ
ἀόρατον,
τὴν
δὲ
δευτέραν
|
τῇ |
τρίτῃ
Νοῦς
καθ´
ἥλιον,
τὴν |
[32] |
εὐθὺς
ἐπὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ἐξενεχθεὶς
|
τῇ |
ὑπονοίᾳ
καὶ
σπασάμενος
τὸ
ἐγχειρίδιον |
[32] |
ἀνὴρ
καὶ
τυραννικὸς
εὔρωστος
δὲ
|
τῇ |
ψυχῇ
καὶ
κατὰ
χεῖρα
ῥωμαλέος· |
[15] |
ἀποχὴ
τῶν
ἡδονῶν
ἄσκησίς
ἐστι
|
τῇ |
ψυχῇ
πρὸς
ἃ
κεκώλυται.
πάνυ |
[22] |
κατιδεῖν
ἑκάστου
τὸν
σύνδεσμον,
ᾗ
|
τῇ |
ψυχῇ
συμπέφυκε.
ταῦτ´
ἀκούσας
αὐτὸς |
[15] |
μέγα
φρονῶν
καὶ
τὰ
κάλλιστα
|
τῇ |
ψυχῇ
συνειδώς.
τούτων
ἐγὼ
καὶ |