Chapitre
[29]	ἐλογιζόμην λόγον εἶναι τὴν μήνυσιν	οὐ	βέβαιον, οὐδ´ ὑπὸ τῶν συνειδότων
[20]	χαλῶντι καὶ συντείνοντι τὰς ὁρμὰς	οὐ	βιαίους ὑπὸ παθῶν ἀντιτεινόντων, ἀλλ´
[4]	γυναικῶν ἀφίξεσθαι τηνικαῦτα πρὸς αὐτὸν	οὐ	βούλεται παρεῖναι τὸν Λεοντίδην. ὥσθ´
[31]	ἄγοντας εἰς τὸν ἀνδρῶνα κατεκλείσαμεν	οὐ	βουλόμενοι διαπεσόντας ἐξαγγεῖλαι τὰ πεπραγμένα,
[29]	συνειδότων ἐξενηνέχθαι τὴν πρᾶξιν οὐδενός·	οὐ	γὰρ ἂν ἀγνοεῖν τὴν οἰκίαν
[27]	ὄντα τὴν πρᾶξιν ὑπὸ δέους·	οὐ	γὰρ ἀφίκετο μετὰ τῶν ἄλλων
[21]	ἦν οὗτος ὁ Τίμαρχος φράσον·	οὐ	γὰρ ἔγνων τὸν ἄνθρωπον. εἰκότως
[14]	δὲ μητρὶ παραλουργὸν ὠνησόμεθα χιτώνιον;	οὐ	γὰρ εἰς γαστέρα δήπου καταχρησόμεθα
[22]	μὲν οὖν οὐκ ἀληθές ἐστιν·	οὐ	γὰρ ἐξέβαινεν ἡ ψυχὴ τοῦ
[1]	καὶ λόγων τοσούτων εὐκαίρως ἔχουσιν·	οὐ	γὰρ ἔφευγον ἀεὶ συνδιατρίβοντες αὐτοῖς·
[5]	λείψανα μετεκόμιζε. καὶ ὁ Φειδόλαος	οὐ	γάρ’ ἔφη παρέτυχον, καὶ πολλὰ
[24]	ἐλπίδος ἁμιλλωμένους καὶ ψαύοντας ὁρῶσιν.	οὐ	γὰρ οἷς ἔτυχε συμφέρεται τὸ
[15]	πλοῦτος οὕτως ἄτιμος καὶ ἀπόβλητος.	οὐ	γὰρ οὖν’ εἶπεν ὁ Ἐπαμεινώνδας,
[7]	κελεύοντα γεωμετρίας ἅπτεσθαι μὴ παρέργως·	οὐ	γάρ τοι φαύλης οὐδ´ ἀμβλὺ
[12]	τῷ ζυγῷ ὑπὸ τοῦ ἱστάντος.	οὐ	γὰρ τοῦ ὀργάνου τὸ ἔργον,
[20]	καὶ εἰκόνας ὁρῶσιν, αὐτὰ δ´	οὐ	γιγνώσκουσι πλὴν οἷς ἔπεστιν ἴδιόν
[20]	καὶ μαλακὰς ὥσπερ ἡνίας ἐνδούσας.	οὐ	δεῖ δὲ θαυμάζειν ὁρῶντας τοῦτο
[20]	ἔχουσαι τοῖς δυναμένοις ἰδεῖν ἐλλάμπουσιν,	οὐ	δεόμεναι ῥημάτων οὐδ´ ὀνομάτων, οἷς
[8]	γηροτροφίας ἀποτίνειν καὶ προθυμότατός ἐστιν	οὐ	δεομένων οὐδὲ βουλομένων ἡμῶν τῇ
[18]	γὰρ ἀρχὴ καὶ τὸ ἱερεῖον	οὐ	δημόσιον ἀλλὰ τῶν κρατούντων ἐστίν.
[34]	καὶ θορύβων ἀναφερομένων, καταβαίνειν μὲν	οὐ	διενοοῦντο, καίπερ περὶ πεντακοσίους καὶ
[15]	ἀνείρξεσιν εἰς τέλος καταλυθείσας· ἢ	οὐ	δοκεῖ σοι; ὡμολόγησεν ὁ ξένος.
[16]	Πυθαγορικῶν ὅσιον, οὗ μὴ τυχόντες	οὐ	δοκοῦμεν ἀπέχειν τὸ μακαριστὸν καὶ
[22]	ἕλικα τεταραγμένην καὶ ἀνώμαλον ἕλκοντας,	οὐ	δυναμένους καταστῆσαι τὴν κίνησιν ἐπ´
[20]	εἰσακοῦσαι καὶ παρασχεῖν τὴν διάνοιαν	οὐ	δύνανται τοῖς δηλουμένοις. Σωκράτει δ´
[22]	αὐτὸν ὅτι πάντα, τί γὰρ	οὐ	θαυμάσιον; ἀλλ´ ἡμῖν‘ φάναι τῶν
[22]	ἄκρατον καὶ πελάγιον, τὸ δ´	οὐ	καθαρὸν ἀλλὰ συγκεχυμένον καὶ λιμνῶδες.
[15]	ὀφείλων διδοὺς ἑκουσίως καὶ προθύμως	οὐ	καλῶς δίδωσιν; ὡμολόγησεν. ὁ δ´
[15]	ἅ τις καλῶς δίδωσι δεξάμενος	οὐ	καλῶς εἴληφεν; ἢ γένοιτ´ ἂν
[13]	δὲ Κροτωνιάτης τῶν ἐκεῖ φιλοσόφων	οὐ	καταισχύνων τὸ μέγα Πυθαγόρου κλέος·
[6]	Σιμμίαν ἐπὶ τῆς κλίνης καθεζόμενον	οὐ	κατατετευχότα τῆς δεήσεως, οἶμαι, μάλα
[22]	ψυχῆς ἀνέχον ὅσον ὑπακούει καὶ	οὐ	κρατεῖται τοῖς πάθεσιν. τὸ μὲν
[17]	τοῦ μὴ λανθάνειν τὴν πρᾶξιν;	οὐ	κράτιστον ἐπισχεῖν χρόνον οὐχὶ πολὺν
[29]	πύθωμαί τι φροντίδος ἄξιον, ὑμᾶς	οὐ	λήσεται. πάνυ μὲν οὖν‘ ὁ
[22]	εἶτ´ ἐπευξάμενος κεῖσθαι πολὺν χρόνον	οὐ	μάλα συμφρονῶν ἐναργῶς εἴτ´ ἐγρήγορεν
[12]	μαντικῇ ψυχῇ πταρμὸς ἢ κληδὼν	οὐ	μέγα καθ´ αὑτὸ μεγάλου δὲ
[5]	οὖν σώματος, ψέλλιον δὲ χαλκοῦν	οὐ	μέγα καὶ δύ´ ἀμφορεῖς κεραμεοῖ
[32]	λαβὼν μὲν εἰς τὴν κεφαλὴν	οὐ	μέγα τραῦμα δοὺς δὲ πολλὰ
[17]	ἀνακρίναντες, ὅταν Ἀρχίας ἐπανέλθῃ, διαφθερεῖν.	οὐ	μεγάλα ταῦτα σημεῖα τοῦ μὴ
[22]	καὶ ὑπερχεῖσθαι καὶ ἀπολείπειν αὖθις	οὐ	μεγάλας ἐκβολὰς λαμβάνουσαν, καὶ τῆς
[31]	βραχίονος αὐτὸν παραπορευόμενον ἀντισπάσας ἀνεβόησεν	οὐ	Μέλων οὗτος, ὦ Φυλλίδα; τούτου
[22]	βάθους πόρρωθεν (ἀμυδροὺς ἀναπεμπομένους οἷς	οὐ	μετρίως αὐτὸς ἐκπεπλῆχθαι. χρόνου δὲ
[29]	ἐν τῇ πόλει κρύπτεσθαι παρεισελθόντας‘	οὐ	μετρίως ἐγὼ διαταραχθείς ποῦ δ´‘
[19]	εἰς ἀγωνίαν ὑπηγόμεθα καὶ φόβον.	οὐ	μὴν ἀλλ´ ἐγὼ προσαγορεύσας τὸν
[27]	ἐδόκει πονηρὸς γεγονέναι καὶ παλίμβολος.	οὐ	μὴν ἀλλὰ τόν γε Χάρωνα
[32]	ψυχῇ καὶ κατὰ χεῖρα ῥωμαλέος·	οὐ	μὴν ἔγνω γε τὸν λύχνον
[22]	τὰς νήσους ἅμα περιγινομένας ἐπανάγειν·	οὐ	μὴν εἰς ταὐτὸ τῇ ἀρχῇ
[12]	ἰατρικῇ σφυγμὸς ἢ φλύκταινα μικρὸν	οὐ	μικροῦ δὲ σημεῖόν ἐστι, καὶ
[9]	μεταστῆσαι τοὺς πολλούς· φιλοσοφίᾳ δ´	οὐ	μόνον ἔοικεν ἀσχήμων ὁ τοιοῦτος
[24]	ἄνω προσφέρηται, ταύτῃ τὸν οἰκεῖον	οὐ	νεμεσᾷ δαίμονα βοηθεῖν ὁ θεὸς
[24]	δι´ ἀρετὴν ψυχῆς γενόμενοι δαίμονες	οὐ	παντελῶς ἀτιμάζουσι τὰ ἐνταῦθα πράγματα
[24]	ἡγούμενοι. καθάπερ οὖν ἀνὴρ φίλιππος	οὐ	πάντων ὁμοίως ἐπιμελεῖται τῶν ὑπὸ
[17]	Ἱπποσθενείδα, Χάρων ἑταῖρος ἐμοὶ δ´	οὐ	πάνυ συνήθης· ἐὰν οὖν δοκῇ
[32]	οἱ περὶ τὸν Σαμίδαν ἀνεῖργον	οὐ	παρακινδυνεύοντας εἰς χεῖρας ἐλθεῖν ἀνδράσιν
[22]	εἰς τὸ ἄλογον. μίγνυται δ´	οὐ	πᾶσα τὸν αὐτὸν τρόπον· ἀλλ´
[3]	ἐλευθεροῦσι συναγωνιεῖσθαι προθύμως. ἐπεὶ δ´	οὐ	πείθει τοὺς πολλούς, ἀλλὰ ταύτην
[18]	τοὺς ἄνδρας ἐξαπέστειλας; εἰ γὰρ	οὐ	πολὺ προείληφας, διωξόμεθα. καὶ ὁ
[14]	παλαίστραις ἀγῶνας· ὁπηνίκα δ´ οὗτος	οὐ	προδίδωσι (τὴν πενίαν) οὐδ´ ὡς
[12]	ἀδήλων, καὶ ταῦτα φάσκων αὐτὸς	οὐ	πταρμὸν οὐδὲ φωνὴν ἀλλὰ δαιμόνιον
[4]	ταὐτὸ τῶν ἐχθρῶν συναγαγεῖν. ἀλλ´	οὐ	ῥᾴδιον, ἔφη μᾶλλον δ´ ἀδύνατον·
[17]	ἀπώσασθαι δυσὶ νεκροῖς ἢ τρισὶν	οὐ	ῥᾴδιον (οὐδὲ γὰρ τοσοῦτον εἰς
[4]	οὗ διαλέγονται; καὶ ὁ Φυλλίδας	οὐ	σαφῶς’ εἶπεν ἔχω λέγειν οὐδ´
[23]	ἀνδράσι. τί δ´’ εἶπεν Ἐπαμεινώνδας	οὐ	συμβάλλεται γνώμην ἀπὸ τῶν αὐτῶν
[20]	μηδὲ χρῆσθαι. τὸ γὰρ αἴτιον	οὐ	συνορῶσι, τὴν ἐν αὐτοῖς ἀναρμοστίαν
[24]	ἀθλητὰς καταλύσαντας ἄσκησιν ὑπὸ γήρως	οὐ	τελέως ἀπολείπει τὸ φιλότιμον καὶ
[15]	πρὸς φιλοπλουτίαν καὶ φιλαργυρίαν ἄσκησις,	οὐ	τὸ μὴ κλέπτειν ἐπιόντα νύκτωρ
[1]	ἔγνωμεν δὲ καὶ τὸν Ἰσμηνίαν	οὐ	τοῦ βελτίστου θανάτου τυχόντ´ εὐθὺς
[11]	δοκεῖ θαυμαστόν, εἰ πταρμῷ χρώμενος	οὐ	τοῦτο τοῖς ἑταίροις ἀλλὰ δαιμόνιον
[1]	θεωμένων τοὺς γεγραμμένους πίνακας λόγον	οὐ	φαῦλον ἀκούσας ἐν εἰκόνι λελεγμένον.
[20]	ὀξέως μεταβαλεῖν· τὸ δὲ προσπῖπτον	οὐ	φθόγγον ἀλλὰ λόγον ἄν τις
[24]	ἀπιστοῦντες, καὶ ταῦτα τὸν θεὸν	οὐ	φίλορνιν ἀλλὰ φιλάνθρωπον ἡγούμενοι. καθάπερ
[12]	ὑπὸ σοῦ λελεγμένα καὶ Πολύμνιος	οὐ	χαλεπὸν ἀνελεῖν. ὡς γὰρ ἐν
[18]	κἀγὼ κατιδὼν τὸν ἄνθρωπον ἆρ´	οὐ	Χλίδωνα λέγεις, εἶπον ὦ Ἱπποσθενείδα,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005