Chapitre
[20]	δυνάμεως εἴη τὸ Σωκράτους λεγόμενον	δαιμόνιον.	ἃ μὲν οὖν πρὸς τὸν
[24]	γὰρ οἷς ἔτυχε συμφέρεται τὸ	δαιμόνιον,	ἀλλ´ οἷον ἐπὶ τῶν νηχομένων
[12]	ὥσπερ Σωκράτης, εἰ μὴ τὸ	δαιμόνιον	ἀλλὰ τὸν πταρμὸν αὑτῷ σημαίνειν
[20]	δὲ πολλοὶ καταδαρθοῦσιν οἴονται τὸ	δαιμόνιον	ἀνθρώποις ἐπιθειάζειν, εἰ δ´ ἐγρηγορότας
[12]	οὐ πταρμὸν οὐδὲ φωνὴν ἀλλὰ	δαιμόνιον	αὐτῷ τῶν πράξεων ὑφηγεῖσθαι. μέτειμι
[11]	οὐ τοῦτο τοῖς ἑταίροις ἀλλὰ	δαιμόνιον	εἶναι τὸ κωλῦον ἢ κελεῦον
[10]	ὡς δὴ τὸ Σωκράτους ἐλέγξοντες	δαιμόνιον	ἐπεσπάσαντο Χάριλλον τὸν αὐλητὴν ἥκοντα
[10]	οἷς αὐτῷ συνεφθέγγετο πολλάκις τὸ	δαιμόνιον	ἐπιθειάζον ταῖς αὐτοῦ προαιρέσεσι. τὰ
[13]	ἐπεὶ δ´ ἡμῖν τὸ Λύσιδος	δαιμόνιον	ἤδη τεθνηκότος ἐναργῶς προϋπέφαινε τὴν
[21]	οὖν ποθῶν γνῶναι τὸ Σωκράτους	δαιμόνιον	ἣν ἔχει δύναμιν, ἅτε δὴ
[11]	γάρ, ἔφη Θεόκριτε, τὸ Σωκράτους	δαιμόνιον	ἰδίαν καὶ περιττὴν ἐσχηκέναι δύναμιν,
[8]	εἰ μή τι νύκτωρ ὑπεναντιωθείη	δαιμόνιον.	ὁ μὲν οὖν πατὴρ ταῦτ´
[10]	ἤδη τῶν ἑταίρων γεγονέναι τὸ	δαιμόνιον.	οἱ μὲν οὖν πολλοὶ συνανέστρεφον,
[20]	ἀλλήλους ὑπονοεῖν μήποτε τὸ Σωκράτους	δαιμόνιον	οὐκ ὄψις ἀλλὰ φωνῆς τινος
[10]	ἐξ ἀρχῆς τινα συνάψαι τὸ	δαιμόνιον	ὄψιν, ἥ‘ μόνη οἱ πρόσθεν
[11]	δὲ ἐκεῖνος, ὅτι τὸ Σωκράτους	δαιμόνιον	πταρμὸς ἦν, ὅ τε παρ´
[11]	τὸ Σωκράτους Ἀθήνησιν ἐκ τούτων	δαιμόνιον.	~Τί οὖν, ὁ Φειδόλαος εἶπεν
[10]	εἶπεν ὁ Θεόκριτος, τὸ δὲ	δαιμόνιον,	ὦ βέλτιστε, τὸ Σωκράτους ψεῦδος
[12]	σημεῖον ἀλλὰ τραγικῶς πάνυ (τὸ)	δαιμόνιον	ὠνόμαζεν. ἐγὼ γὰρ ἂν τοὐναντίον
[5]	Λακεδαιμονίοις ἀμήνιτον ἔοικεν εἶναι τὸ	δαιμόνιον,	ὡς προδείκνυσι τὰ σημεῖα περὶ
[20]	οἷς ἔπεστιν ἴδιόν τι καὶ	δαιμόνιον	ὥσπερ εἴρηται φέγγος. καίτοι τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/08/2005