HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
ὥρμησε 3
ὠρυγὰς 1
Ὡς 1
ὡς 80
ὥς 1
ὣς 1
ὠσάμενοι 1

Fréquences [« »]
73 ἐν
73 οὐ
75 τοὺς
80 ὡς
83 τῆς
111 γὰρ
116 τοῦ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

ὡς

Chapitre

[27]   γὰρ τηνικαῦτα βαδίζων διαταράξω τινὰς (ὡς ἀγόμενος. οὕτως’ ἔφη ποίει· καὶ

[24]   ἄκρως μακαρίους τε καὶ θείους ὡς ἀληθῶς ἀπεργάσασθαι βουληθῶσιν· αἱ δ´

[11]   ἁπλότητος οἷς τὸν ἄνδρα μέγαν ὡς ἀληθῶς καὶ διαφέροντα τῶν πολλῶν

[20]   φθεγγομένων ἀκούειν. ἀλλὰ τοῖς μὲν ὡς ἀληθῶς ὄναρ ἡ τοιαύτη σύνεσις

[2]   κρυβήσονται παρελθόντες, ὃς παρέξει, γνωσόμενος, ὡς ἂν εἰδότες εὐθὺς ἐκεῖ βαδίζοιεν.

[11]   καὶ σφοδρότητα φαίνονται πρὸς ἅπαν, ὡς ἂν ἐξ ὀρθῆς καὶ ἰσχυρᾶς

[13]   τυχεῖν ἡδὺ καὶ διαμαρτάνειν ἀνιαρὸν ὡς ἀνδρὸς εὖ παθεῖν ἀξίου διὰ

[30]   περιπετείας ἀγῶνα. τοῦ γὰρ Χάρωνος ὡς ἀνέπεισε τοὺς περὶ Ἀρχίαν καὶ

[18]   χρησαμένῳ καλοῖς ὑπὲρ τῶν φυγάδων, ὡς ἀπὸ τῆς ὄψεως ταύτης· εἴ

[25]   ἕξουσιν ἀνυπόπτως πρὸς τὸν δῆμον ὡς ἀπὸ τοῦ βελτίστου παραινοῦντες. ἐδόκει

[22]   τοῦ Κλαζομενίου ψυχὴν ἀκήκοας δήπουθεν, ὡς ἀπολείπουσα παντάπασι τὸ σῶμα νύκτωρ

[22]   ὀκτὼ μερῶν τοῦ παντὸς ἔλαττον, ὡς αὐτῷ κατεφαίνετο· δύο δ´ αὐτὴν

[25]   ἐπιθυμῶν ἐτύγχανεν, εἰς ἐλπίδας ἐμβαλὼν ὡς ἀφιξομένης εἰς τὸν πότον, ἔπεισε

[14]   οὐ προδίδωσι (τὴν πενίαν) οὐδ´ ὡς βαφὴν ἀνίησι τὴν πάτριον πενίαν,

[24]   εἰσιν ἀνθρώπων ἐπιμελεῖς καθ´ Ἡσίοδον. ὡς γὰρ ἀθλητὰς καταλύσαντας ἄσκησιν ὑπὸ

[18]   ἵνα μηδὲν ἀγνοῆτε τῶν γεγονότων. ὡς γὰρ ἐκέλευσας τάχει παντὶ χρησάμενον

[12]   καὶ Πολύμνιος οὐ χαλεπὸν ἀνελεῖν. ὡς γὰρ ἐν ἰατρικῇ σφυγμὸς ἢ

[11]   ἀτεκμάρτοις τῷ λογισμῷ ῥοπὴν ἐπάγειν; ὡς γὰρ ὁλκὴ μία καθ´ αὑτὴν

[7]   Δηλίων τινὲς ἀπήντησαν δεόμενοι Πλάτωνος ὡς γεωμετρικοῦ λῦσαι χρησμὸν αὐτοῖς ἄτοπον

[22]   ῥαφὰς διαστάσας μεθιέναι τὴν ψυχήν. ὡς δ´ ἀναχωροῦσα κατεμίγνυτο πρὸς ἀέρα

[32]   τῷ Λεοντίδῃ παρὰ Καλλιστράτου κομίζοντες. ὡς δ´ ἀπαγγείλας καὶ κελευσθεὶς ἀνοῖξαι

[34]   ὁμοῦ καὶ συνέρρεον ἀεὶ πλείονες. ὡς δ´ ἀπήγγειλα καθ´ ἕκαστον αὐτοῖς

[31]   τοῖς θεοῖς καθωσιωμένον ὑπὲρ αὐτῆς· ὡς δὲ καὶ διὰ τὸν οἶνον

[29]   προσβλέπων εἰς ἡμᾶς θαρρεῖν ἐκέλευεν, ὡς δεινοῦ μηδενὸς ὄντος ἀλλὰ τῆς

[4]   ἐγὼ τὴν ὑποδοχὴν παρεσκεύακα σήμερον ὡς δεξόμενος Ἀρχίαν καὶ παρέξων ἐν

[10]   δέ τινες τὴν εὐθεῖαν βαδίζοντες ὡς δὴ τὸ Σωκράτους ἐλέγξοντες δαιμόνιον

[17]   γωνίαν τοῦ περιστύλου, σφόδρα τεταραγμένος ὡς διεφαίνετο τῷ προσώπῳ. κἀμοῦ μή

[18]   μή τι χαλεπώτερον συμβέβηκε; κἀκεῖνος, ὡς εἶδεν ἡμᾶς προσέχοντας αὐτῷ, ἀπὸ

[12]   τι Σιμμίας ἔχει λέγειν, ἀκουστέον, ὡς εἰδότος ἀκριβέστερον. ~Καὶ ὁ Θεόκριτος

[17]   καὶ πολὺ μᾶλλον ἀκούσας σήμερον ὡς εἰς τὴν σὴν οἰκίαν οἱ

[13]   Ἄρκεσος πόθῳ τοῦ ἀνδρὸς αὐτὸς ὡς εἶχε πλεῦσαι, κομιδῇ δὲ διὰ

[1]   (ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἡμεῖς, ὦ Καφισία, σχεδὸν ὡς εἶχον αἱ Θῆβαι πρὸ τῆς

[33]   καὶ χαίροντες. αἱ δὲ γυναῖκες, ὡς ἑκάστη περὶ τοῦ προσήκοντος ἤκουσεν,

[13]   παρ´ ἐμὲ τῶν δ´ ἄλλων ὡς ἕκαστος ἔτυχε καὶ γενομένης σιωπῆς

[22]   ἀνταύγειαν· οἱ δ´ ὀρθῶς ὑπονοοῦντες, ὡς ἐκτὸς ὄντα δαίμονα προσαγορεύουσι. τοὺς

[9]   τὸ ἀφελὲς τοῦτο καὶ ἄπλαστον ὡς ἐλευθέριον καὶ μάλιστα φίλον ἀληθείας

[1]   ἀκούομεν γενέσθαι τότε σοῦ παρόντος, ὡς ἐμοῦ μηδ´ ἂν εἰς Θήβας

[18]   ἄλλον ἐκπέμπητε πρὸς τοὺς ἄνδρας, ὡς ἐμοῦ παντάπασιν ἐκστατικῶς ἐν τῷ

[14]   σύμμαχος μὲν ἀφῖξαι πρὸς πενίαν ὡς ἐνοχλουμένοις ὑπ´ αὐτῆς, ἡ δ´

[30]   ὄντα φίλον αὐτῷ καὶ ξένον, ὡς ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα τὴν κάθοδον καὶ

[16]   εἴδωλόν ἐστιν) ἔννοια πολλοῖς ἐπεισῆλθεν, ὡς ἐπὶ ξένης ὁ Λῦσις ἄλλως

[4]   σαφῶς’ εἶπεν ἔχω λέγειν οὐδ´ ὡς ἐπιστάμενος, ἤκουον δὲ σημεῖα καὶ

[1]   τὴν πρᾶξιν ἡμῖν ἀπ´ ἀρχῆς ὡς ἐπράχθη καὶ τοῦ λόγου μετάδος

[9]   δὲ Γαλαξίδωρος, ὦ Ἡράκλεις, εἶπεν ὡς ἔργον ἐστὶν εὑρεῖν ἄνδρα καθαρεύοντα

[5]   ἐμφερέστατος Αἰγυπτίοις· διὸ καὶ Ἀγησίλαος, ὡς ἔφασαν, ἐξέπεμψεν ἀντίγραφα τῷ βασιλεῖ

[18]   ἐν τῷ ταμιείῳ πολὺν χρόνον ὡς ζητοῦσα καὶ σκευωρουμένη τὰ ἔνδον·

[22]   διέπομεν, τῶν τεττάρων μίαν οὖσαν ὡς ἡ Στὺξ ὁρίζει, βουλομένῳ σοι

[29]   Ἀρχίας’ ἔφη καὶ ὁ Φίλιππος ὡς ἤκουσαν (ἥκειν ἐμὲ κεκλημένον, ἤδη

[11]   Δήλιον ὑφ´ ἡμῶν δορατίῳ τετρωμένος, ὡς ἤκουσε τῶν ἐπὶ τὰς σπονδὰς

[9]   ἢ δι´ ἀσθένειαν, οἱ δέ, ὡς θεοφιλεῖς καὶ περιττοί τινες εἶναι

[17]   περιέλυσε τοῦ Σιμμίου τὸν ἐπίδεσμον ὡς θεραπεύσων τὸ σῶμα, Φυλλίδας δ´

[19]   τὸν Ἱπποσθενείδαν καὶ δεξιωσάμενος ἐθάρρυνον, ὡς καὶ τῶν θεῶν παρακαλούντων ἐπὶ

[20]   ἄλλα μὴ πολυπραγμονεῖν περὶ Σωκράτους, ὡς κρείττονα δήπουθεν ἔχοντος ἐν αὑτῷ

[1]   ἀεὶ συνδιατρίβοντες αὐτοῖς· καὶ πάλιν ὡς Λακεδαιμόνιοι Φοιβίδαν μὲν ἐζημίωσαν ἐπὶ

[26]   καλὸν πρὸς ἀσφάλειαν καὶ δόξαν, ὡς λαμπρῶν ἀκινδύνων δὲ τῶν πράξεων

[7]   βασιλεῖ καὶ πρὸς ἡμᾶς ἔφρασεν, ὡς Μούσαις ἀγῶνα συντελεῖσθαι κελεύει τὰ

[1]   τῶν φυγάδων ἐπιστάμεθα. καὶ γάρ, ὡς οἱ περὶ Ἀρχίαν καὶ Λεοντίδην

[3]   ἡμεῖς· Ἐπαμεινώνδας δὲ μὴ πείθων, ὡς οἴεται βέλτιον εἶναι, ταῦτα μὴ

[1]   τῶν περὶ Μέλωνα καὶ Πελοπίδαν, ὡς οἶσθα, ἰδιόξενοι γενόμενοι καὶ παρ´

[22]   κάτω πάλιν ἐπ´ ἄλλην γένεσιν, ὡς ὁρᾷς. ἀλλ´ οὐδὲν ὁρῶ‘ τὸν

[22]   κορυφῇ τὸ φῶς· ἀνατείνουσα δ´, ὡς ὁρᾷς, ἐκ τοῦ Ἅιδου κάτωθεν

[19]   τοῦ καιροῦ καὶ τὸ τάχος, ὡς οὐκ οὔσης ἀναβολῆς, εἰς ἀγωνίαν

[16]   τὸ μακαριστὸν καὶ οἰκεῖον τέλος. ὡς οὖν ἔγνωμεν ἐκ τῶν ὀνείρων

[5]   χαλκοῦς ἔχων γράμματα πολλὰ θαυμαστὸν ὡς παμπάλαια· γνῶναι γὰρ ἐξ αὑτῶν

[34]   τόπους, πανταχόθεν ἐκταράττοντες τοὺς ὑπεναντίους, ὡς πάντων ἀφεστώτων. οἱ μὲν οὖν

[5]   ἀμήνιτον ἔοικεν εἶναι τὸ δαιμόνιον, ὡς προδείκνυσι τὰ σημεῖα περὶ ὧν

[2]   κυνῶν περὶ τὸν Κιθαιρῶνα θηρεῦσαι ὡς πρὸς ἑσπέραν ἀφιξομένους· αὐτὸς δὲ

[21]   ἀνῆλθε· προσκυνήσας δὲ τὸν θεόν, ὡς πρῶτον διέφυγε τὸν ὄχλον, διηγεῖτο

[17]   ἡγεμόνες καλῶσιν; Ἀμφίθεον δὲ σήμερον, ὡς πυνθάνομαι, μέλλουσιν ἀνακρίναντες, ὅταν Ἀρχίας

[34]   διὸ καὶ τοῦτον μὲν ὕστερον, ὡς πυνθανόμεθα, χρήμασιν οὐκ ὀλίγοις ἐζημίωσαν

[17]   καὶ δεινὸν ἐξ αὐτῆς ἔνδοθεν, ὡς τὰ πλεῖστα τῆς πόλεως φλέγεσθαι

[27]   καὶ Φίλιππος ἔπεμψαν ἡμᾶς κελεύοντες ὡς τάχιστά ς´ ἥκειν πρὸς αὐτούς.

[27]   αὐτὸς δ´ ἀπαντήσας ἔχων στέφανον ὡς τεθυκὼς καὶ πίνων ἐπυνθάνετο τῶν

[9]   περὶ τῆς τῶν πράξεων ἀρχῆς ὡς τοῦ λόγου καταφρονοῦσα, καὶ τὴν

[1]   τὰ καθ´ ἕκαστα μᾶλλον εὐφραίνειν, ὡς τοῦ μὲν τέλους πολλὰ κοινὰ

[11]   ὑπὸ τῶν ἡμετέρων ἱππέων ἀποθανεῖν, ὡς τοῦ Σωκράτους δαιμονίου παρακούσαντας ἑτέραν

[25]   ἡμῖν. κἀκεῖνος μὲν ἀνεχώρησεν αὖθις ὡς τοὺς περὶ Σιμμίαν, ἡμεῖς δὲ

[28]   δὲ καὶ ὁ μάντις Θεόκριτος, ὡς τῶν ἱερῶν σωτηρίων καὶ καλῶν

[7]   ὁ Σπαρτιάτης ἧκεν εἰς Μέμφιν ὡς Χόνουφιν τὸν προφήτην, ποτὲ συμφιλοσοφοῦντες

[16]   τὴν Λύσιδος ψυχὴν κατελθεῖν ἀποθεσπίσουσαν ὡς χρὴ ταῦτα πράσσειν. προϊούσης δὲ

Chapitre
[27]	γὰρ τηνικαῦτα βαδίζων διαταράξω τινὰς	(ὡς	ἀγόμενος. οὕτως’ ἔφη ποίει· καὶ
[24]	ἄκρως μακαρίους τε καὶ θείους	ὡς	ἀληθῶς ἀπεργάσασθαι βουληθῶσιν· αἱ δ´
[11]	ἁπλότητος οἷς τὸν ἄνδρα μέγαν	ὡς	ἀληθῶς καὶ διαφέροντα τῶν πολλῶν
[20]	φθεγγομένων ἀκούειν. ἀλλὰ τοῖς μὲν	ὡς	ἀληθῶς ὄναρ ἡ τοιαύτη σύνεσις
[2]	κρυβήσονται παρελθόντες, ὃς παρέξει, γνωσόμενος,	ὡς	ἂν εἰδότες εὐθὺς ἐκεῖ βαδίζοιεν.
[11]	καὶ σφοδρότητα φαίνονται πρὸς ἅπαν,	ὡς	ἂν ἐξ ὀρθῆς καὶ ἰσχυρᾶς
[13]	τυχεῖν ἡδὺ καὶ διαμαρτάνειν ἀνιαρὸν	ὡς	ἀνδρὸς εὖ παθεῖν ἀξίου διὰ
[30]	περιπετείας ἀγῶνα. τοῦ γὰρ Χάρωνος	ὡς	ἀνέπεισε τοὺς περὶ Ἀρχίαν καὶ
[18]	χρησαμένῳ καλοῖς ὑπὲρ τῶν φυγάδων,	ὡς	ἀπὸ τῆς ὄψεως ταύτης· εἴ
[25]	ἕξουσιν ἀνυπόπτως πρὸς τὸν δῆμον	ὡς	ἀπὸ τοῦ βελτίστου παραινοῦντες. ἐδόκει
[22]	τοῦ Κλαζομενίου ψυχὴν ἀκήκοας δήπουθεν,	ὡς	ἀπολείπουσα παντάπασι τὸ σῶμα νύκτωρ
[22]	ὀκτὼ μερῶν τοῦ παντὸς ἔλαττον,	ὡς	αὐτῷ κατεφαίνετο· δύο δ´ αὐτὴν
[25]	ἐπιθυμῶν ἐτύγχανεν, εἰς ἐλπίδας ἐμβαλὼν	ὡς	ἀφιξομένης εἰς τὸν πότον, ἔπεισε
[14]	οὐ προδίδωσι (τὴν πενίαν) οὐδ´	ὡς	βαφὴν ἀνίησι τὴν πάτριον πενίαν,
[24]	εἰσιν ἀνθρώπων ἐπιμελεῖς καθ´ Ἡσίοδον.	ὡς	γὰρ ἀθλητὰς καταλύσαντας ἄσκησιν ὑπὸ
[18]	ἵνα μηδὲν ἀγνοῆτε τῶν γεγονότων.	ὡς	γὰρ ἐκέλευσας τάχει παντὶ χρησάμενον
[12]	καὶ Πολύμνιος οὐ χαλεπὸν ἀνελεῖν.	ὡς	γὰρ ἐν ἰατρικῇ σφυγμὸς ἢ
[11]	ἀτεκμάρτοις τῷ λογισμῷ ῥοπὴν ἐπάγειν;	ὡς	γὰρ ὁλκὴ μία καθ´ αὑτὴν
[7]	Δηλίων τινὲς ἀπήντησαν δεόμενοι Πλάτωνος	ὡς	γεωμετρικοῦ λῦσαι χρησμὸν αὐτοῖς ἄτοπον
[22]	ῥαφὰς διαστάσας μεθιέναι τὴν ψυχήν.	ὡς	δ´ ἀναχωροῦσα κατεμίγνυτο πρὸς ἀέρα
[32]	τῷ Λεοντίδῃ παρὰ Καλλιστράτου κομίζοντες.	ὡς	δ´ ἀπαγγείλας καὶ κελευσθεὶς ἀνοῖξαι
[34]	ὁμοῦ καὶ συνέρρεον ἀεὶ πλείονες.	ὡς	δ´ ἀπήγγειλα καθ´ ἕκαστον αὐτοῖς
[31]	τοῖς θεοῖς καθωσιωμένον ὑπὲρ αὐτῆς·	ὡς	δὲ καὶ διὰ τὸν οἶνον
[29]	προσβλέπων εἰς ἡμᾶς θαρρεῖν ἐκέλευεν,	ὡς	δεινοῦ μηδενὸς ὄντος ἀλλὰ τῆς
[4]	ἐγὼ τὴν ὑποδοχὴν παρεσκεύακα σήμερον	ὡς	δεξόμενος Ἀρχίαν καὶ παρέξων ἐν
[10]	δέ τινες τὴν εὐθεῖαν βαδίζοντες	ὡς	δὴ τὸ Σωκράτους ἐλέγξοντες δαιμόνιον
[17]	γωνίαν τοῦ περιστύλου, σφόδρα τεταραγμένος	ὡς	διεφαίνετο τῷ προσώπῳ. κἀμοῦ μή
[18]	μή τι χαλεπώτερον συμβέβηκε; κἀκεῖνος,	ὡς	εἶδεν ἡμᾶς προσέχοντας αὐτῷ, ἀπὸ
[12]	τι Σιμμίας ἔχει λέγειν, ἀκουστέον,	ὡς	εἰδότος ἀκριβέστερον. ~Καὶ ὁ Θεόκριτος
[17]	καὶ πολὺ μᾶλλον ἀκούσας σήμερον	ὡς	εἰς τὴν σὴν οἰκίαν οἱ
[13]	Ἄρκεσος πόθῳ τοῦ ἀνδρὸς αὐτὸς	ὡς	εἶχε πλεῦσαι, κομιδῇ δὲ διὰ
[1]	(ΑΡΧΙΔΑΜΟΣ) Ἡμεῖς, ὦ Καφισία, σχεδὸν	ὡς	εἶχον αἱ Θῆβαι πρὸ τῆς
[33]	καὶ χαίροντες. αἱ δὲ γυναῖκες,	ὡς	ἑκάστη περὶ τοῦ προσήκοντος ἤκουσεν,
[13]	παρ´ ἐμὲ τῶν δ´ ἄλλων	ὡς	ἕκαστος ἔτυχε καὶ γενομένης σιωπῆς
[22]	ἀνταύγειαν· οἱ δ´ ὀρθῶς ὑπονοοῦντες,	ὡς	ἐκτὸς ὄντα δαίμονα προσαγορεύουσι. τοὺς
[9]	τὸ ἀφελὲς τοῦτο καὶ ἄπλαστον	ὡς	ἐλευθέριον καὶ μάλιστα φίλον ἀληθείας
[1]	ἀκούομεν γενέσθαι τότε σοῦ παρόντος,	ὡς	ἐμοῦ μηδ´ ἂν εἰς Θήβας
[18]	ἄλλον ἐκπέμπητε πρὸς τοὺς ἄνδρας,	ὡς	ἐμοῦ παντάπασιν ἐκστατικῶς ἐν τῷ
[14]	σύμμαχος μὲν ἀφῖξαι πρὸς πενίαν	ὡς	ἐνοχλουμένοις ὑπ´ αὐτῆς, ἡ δ´
[30]	ὄντα φίλον αὐτῷ καὶ ξένον,	ὡς	ἔοικεν, ἐξαγγέλλουσα τὴν κάθοδον καὶ
[16]	εἴδωλόν ἐστιν) ἔννοια πολλοῖς ἐπεισῆλθεν,	ὡς	ἐπὶ ξένης ὁ Λῦσις ἄλλως
[4]	σαφῶς’ εἶπεν ἔχω λέγειν οὐδ´	ὡς	ἐπιστάμενος, ἤκουον δὲ σημεῖα καὶ
[1]	τὴν πρᾶξιν ἡμῖν ἀπ´ ἀρχῆς	ὡς	ἐπράχθη καὶ τοῦ λόγου μετάδος
[9]	δὲ Γαλαξίδωρος, ὦ Ἡράκλεις, εἶπεν	ὡς	ἔργον ἐστὶν εὑρεῖν ἄνδρα καθαρεύοντα
[5]	ἐμφερέστατος Αἰγυπτίοις· διὸ καὶ Ἀγησίλαος,	ὡς	ἔφασαν, ἐξέπεμψεν ἀντίγραφα τῷ βασιλεῖ
[18]	ἐν τῷ ταμιείῳ πολὺν χρόνον	ὡς	ζητοῦσα καὶ σκευωρουμένη τὰ ἔνδον·
[22]	διέπομεν, τῶν τεττάρων μίαν οὖσαν	ὡς	ἡ Στὺξ ὁρίζει, βουλομένῳ σοι
[29]	Ἀρχίας’ ἔφη καὶ ὁ Φίλιππος	ὡς	ἤκουσαν (ἥκειν ἐμὲ κεκλημένον, ἤδη
[11]	Δήλιον ὑφ´ ἡμῶν δορατίῳ τετρωμένος,	ὡς	ἤκουσε τῶν ἐπὶ τὰς σπονδὰς
[9]	ἢ δι´ ἀσθένειαν, οἱ δέ,	ὡς	θεοφιλεῖς καὶ περιττοί τινες εἶναι
[17]	περιέλυσε τοῦ Σιμμίου τὸν ἐπίδεσμον	ὡς	θεραπεύσων τὸ σῶμα, Φυλλίδας δ´
[19]	τὸν Ἱπποσθενείδαν καὶ δεξιωσάμενος ἐθάρρυνον,	ὡς	καὶ τῶν θεῶν παρακαλούντων ἐπὶ
[20]	ἄλλα μὴ πολυπραγμονεῖν περὶ Σωκράτους,	ὡς	κρείττονα δήπουθεν ἔχοντος ἐν αὑτῷ
[1]	ἀεὶ συνδιατρίβοντες αὐτοῖς· καὶ πάλιν	ὡς	Λακεδαιμόνιοι Φοιβίδαν μὲν ἐζημίωσαν ἐπὶ
[26]	καλὸν πρὸς ἀσφάλειαν καὶ δόξαν,	ὡς	λαμπρῶν ἀκινδύνων δὲ τῶν πράξεων
[7]	βασιλεῖ καὶ πρὸς ἡμᾶς ἔφρασεν,	ὡς	Μούσαις ἀγῶνα συντελεῖσθαι κελεύει τὰ
[1]	τῶν φυγάδων ἐπιστάμεθα. καὶ γάρ,	ὡς	οἱ περὶ Ἀρχίαν καὶ Λεοντίδην
[3]	ἡμεῖς· Ἐπαμεινώνδας δὲ μὴ πείθων,	ὡς	οἴεται βέλτιον εἶναι, ταῦτα μὴ
[1]	τῶν περὶ Μέλωνα καὶ Πελοπίδαν,	ὡς	οἶσθα, ἰδιόξενοι γενόμενοι καὶ παρ´
[22]	κάτω πάλιν ἐπ´ ἄλλην γένεσιν,	ὡς	ὁρᾷς. ἀλλ´ οὐδὲν ὁρῶ‘ τὸν
[22]	κορυφῇ τὸ φῶς· ἀνατείνουσα δ´,	ὡς	ὁρᾷς, ἐκ τοῦ Ἅιδου κάτωθεν
[19]	τοῦ καιροῦ καὶ τὸ τάχος,	ὡς	οὐκ οὔσης ἀναβολῆς, εἰς ἀγωνίαν
[16]	τὸ μακαριστὸν καὶ οἰκεῖον τέλος.	ὡς	οὖν ἔγνωμεν ἐκ τῶν ὀνείρων
[5]	χαλκοῦς ἔχων γράμματα πολλὰ θαυμαστὸν	ὡς	παμπάλαια· γνῶναι γὰρ ἐξ αὑτῶν
[34]	τόπους, πανταχόθεν ἐκταράττοντες τοὺς ὑπεναντίους,	ὡς	πάντων ἀφεστώτων. οἱ μὲν οὖν
[5]	ἀμήνιτον ἔοικεν εἶναι τὸ δαιμόνιον,	ὡς	προδείκνυσι τὰ σημεῖα περὶ ὧν
[2]	κυνῶν περὶ τὸν Κιθαιρῶνα θηρεῦσαι	ὡς	πρὸς ἑσπέραν ἀφιξομένους· αὐτὸς δὲ
[21]	ἀνῆλθε· προσκυνήσας δὲ τὸν θεόν,	ὡς	πρῶτον διέφυγε τὸν ὄχλον, διηγεῖτο
[17]	ἡγεμόνες καλῶσιν; Ἀμφίθεον δὲ σήμερον,	ὡς	πυνθάνομαι, μέλλουσιν ἀνακρίναντες, ὅταν Ἀρχίας
[34]	διὸ καὶ τοῦτον μὲν ὕστερον,	ὡς	πυνθανόμεθα, χρήμασιν οὐκ ὀλίγοις ἐζημίωσαν
[17]	καὶ δεινὸν ἐξ αὐτῆς ἔνδοθεν,	ὡς	τὰ πλεῖστα τῆς πόλεως φλέγεσθαι
[27]	καὶ Φίλιππος ἔπεμψαν ἡμᾶς κελεύοντες	ὡς	τάχιστά ς´ ἥκειν πρὸς αὐτούς.
[27]	αὐτὸς δ´ ἀπαντήσας ἔχων στέφανον	ὡς	τεθυκὼς καὶ πίνων ἐπυνθάνετο τῶν
[9]	περὶ τῆς τῶν πράξεων ἀρχῆς	ὡς	τοῦ λόγου καταφρονοῦσα, καὶ τὴν
[1]	τὰ καθ´ ἕκαστα μᾶλλον εὐφραίνειν,	ὡς	τοῦ μὲν τέλους πολλὰ κοινὰ
[11]	ὑπὸ τῶν ἡμετέρων ἱππέων ἀποθανεῖν,	ὡς	τοῦ Σωκράτους δαιμονίου παρακούσαντας ἑτέραν
[25]	ἡμῖν. κἀκεῖνος μὲν ἀνεχώρησεν αὖθις	ὡς	τοὺς περὶ Σιμμίαν, ἡμεῖς δὲ
[28]	δὲ καὶ ὁ μάντις Θεόκριτος,	ὡς	τῶν ἱερῶν σωτηρίων καὶ καλῶν
[7]	ὁ Σπαρτιάτης ἧκεν εἰς Μέμφιν	ὡς	Χόνουφιν τὸν προφήτην, ποτὲ συμφιλοσοφοῦντες
[16]	τὴν Λύσιδος ψυχὴν κατελθεῖν ἀποθεσπίσουσαν	ὡς	χρὴ ταῦτα πράσσειν. προϊούσης δὲ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/08/2005