HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
εἰωθότας 1
εἰωθότων 1
εκ 1
ἐκ 27
Ἐκ 1
ἔκ 2
ἐκαλοῦμεν 1

Fréquences [« »]
26 ἂν
22 μετὰ
22 τις
27 ἐκ
28 ἤδη
28 τι
29 ἡμᾶς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Plutarque, Oeuvres morales, Le démon de Socrate

ἐκ

Chapitre

[20]   ἁλίσκονται διὰ τὴν ἀντήχησιν, ὅταν ἐκ βάθους ἀναφερόμεναι προσπέσωσι, τὰ δ´

[22]   ψόφους δὲ παντοδαποὺς καὶ θορύβους ἐκ βάθους πόρρωθεν (ἀμυδροὺς ἀναπεμπομένους οἷς

[22]   καὶ καθίστανται πρὸς τὸ δέον. ἐκ δὲ τῶν εὐηνίων ἐκείνων καὶ

[11]   ἄλλων. ἑτέρου μὲν γὰρ πταρόντος ἐκ δεξιᾶς εἴτ´ ὄπισθεν εἴτ´ ἔμπροσθεν

[31]   μή, πεπλήξεσθαι· Θεόπομπος δὲ παραστὰς ἐκ δεξιῶν καὶ τῷ ξίφει πατάξας

[22]   ἀνωμάλως καὶ τεταραγμένως ἐγκλίνοντας, οἷον ἐκ δεσμοῦ σπαραττομένους, δυσπειθέσι καὶ ἀναγώγοις

[15]   ἄν’ ἔφη λόγος ἀπείργοι τὴν ἐκ καλῶν καὶ δικαίων κτῆσιν, ὦ

[22]   ἐπισπώμενον ἀλλ´ οἷον ἀκρόπλουν ἐπιψαῦον ἐκ κεφαλῆς τοῦ ἀνθρώπου καθάπερ ἐν

[11]   τὸ δεινόν, οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς ἐκ κληδόνων ἢ πταρμῶν μεταβαλλομένην ὅτε

[31]   παρ´ ἡμῖν ἄρχοντες, ἐγὼ μὲν ἐκ μέσου διαλαβὼν τὸ δόρυ καὶ

[6]   ὦφθαι παρὰ τὸ Λύσιδος μνημεῖον ἐκ νυκτῶν ἀνιστάμενον, ἀκολουθίας πλήθει καὶ

[7]   μόνῃ διπλασιάζεται σχῆμα κυβικοῦ σώματος ἐκ πάσης ὁμοίως αὐξόμενον διαστάσεως. τοῦτο

[22]   τὴν πραότητα τῆς φωνῆς ἐκείνης ἐκ πασῶν συνηρμοσμένης. διὰ μέσου δ´

[29]   σαφέστερον ἀκηκοώς. κἀγὼ μικρὸν ὥσπερ ἐκ πληγῆς ἀναφέρων τὴν διάνοιαν ἐλογιζόμην

[13]   γε δὴ Γοργίας ὁ Λεοντῖνος ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἀναπλέων εἰς Σικελίαν

[22]   φῶς· ἀνατείνουσα δ´, ὡς ὁρᾷς, ἐκ τοῦ Ἅιδου κάτωθεν ᾗ ψαύει

[16]   θέμις ἀκοῦσαι, πότερον ἄρα κινεῖς ἐκ τοῦ τάφου καὶ μετοικίζεις εἰς

[31]   ἱερὸν δόρυ Θεόκριτος παρὼν ἀνήρπασεν ἐκ τοῦ φόνου, τῶν δὲ θεραπόντων

[12]   ἀγανακτῶμεν, εἰ νοῦν ἔχων ἄνθρωπος ἐκ τούτων (ἂν) ἀποφαίνεταί τι περὶ

[12]   τὴν μορφὴν ἀπιστοίη ἄνδρα γραμματικὸν ἐκ τούτων ἀναλέγεσθαι πολέμους μεγάλους, οἳ

[11]   οὐκ ἠρέμα τὸ Σωκράτους Ἀθήνησιν ἐκ τούτων δαιμόνιον. ~Τί οὖν, ὁ

[20]   ὑγρῶν περίπλεαι καὶ βαρὺς ὁ ἐκ τούτων ὄγκος ἡσυχάζων καὶ κείμενος,

[16]   οἰκεῖον τέλος. ὡς οὖν ἔγνωμεν ἐκ τῶν ὀνείρων τὴν Λύσιδος τελευτήν

[11]   πταρμοῦ τινος ὁπηνίκα τύχοι θορυβούμενον ἐκ τῶν πράξεων ἀνατρέπεσθαι καὶ προΐεσθαι

[22]   ζόφον ὥσπερ πηλὸν ἀποσειομένους, τὰς ἐκ τῶν σωμάτων ἐπαναπλεούσας μετὰ τὸν

[33]   δὲ τὴν φωνὴν γνωρίζοντες ἀνεπήδων ἐκ τῶν χαμευνῶν ἄσμενοι τὰς ἁλύσεις

[9]   οὐκ ἄχρηστον ἴσως ἐστὶν ὥσπερ ἐκ χαλινοῦ τῆς δεισιδαιμονίας πρὸς τὸ

Chapitre
[20]	ἁλίσκονται διὰ τὴν ἀντήχησιν, ὅταν	ἐκ	βάθους ἀναφερόμεναι προσπέσωσι, τὰ δ´
[22]	ψόφους δὲ παντοδαποὺς καὶ θορύβους	ἐκ	βάθους πόρρωθεν (ἀμυδροὺς ἀναπεμπομένους οἷς
[22]	καὶ καθίστανται πρὸς τὸ δέον.	ἐκ	δὲ τῶν εὐηνίων ἐκείνων καὶ
[11]	ἄλλων. ἑτέρου μὲν γὰρ πταρόντος	ἐκ	δεξιᾶς εἴτ´ ὄπισθεν εἴτ´ ἔμπροσθεν
[31]	μή, πεπλήξεσθαι· Θεόπομπος δὲ παραστὰς	ἐκ	δεξιῶν καὶ τῷ ξίφει πατάξας
[22]	ἀνωμάλως καὶ τεταραγμένως ἐγκλίνοντας, οἷον	ἐκ	δεσμοῦ σπαραττομένους, δυσπειθέσι καὶ ἀναγώγοις
[15]	ἄν’ ἔφη λόγος ἀπείργοι τὴν	ἐκ	καλῶν καὶ δικαίων κτῆσιν, ὦ
[22]	ἐπισπώμενον ἀλλ´ οἷον ἀκρόπλουν ἐπιψαῦον	ἐκ	κεφαλῆς τοῦ ἀνθρώπου καθάπερ ἐν
[11]	τὸ δεινόν, οὐκ ἔστιν ἀνδρὸς	ἐκ	κληδόνων ἢ πταρμῶν μεταβαλλομένην ὅτε
[31]	παρ´ ἡμῖν ἄρχοντες, ἐγὼ μὲν	ἐκ	μέσου διαλαβὼν τὸ δόρυ καὶ
[6]	ὦφθαι παρὰ τὸ Λύσιδος μνημεῖον	ἐκ	νυκτῶν ἀνιστάμενον, ἀκολουθίας πλήθει καὶ
[7]	μόνῃ διπλασιάζεται σχῆμα κυβικοῦ σώματος	ἐκ	πάσης ὁμοίως αὐξόμενον διαστάσεως. τοῦτο
[22]	τὴν πραότητα τῆς φωνῆς ἐκείνης	ἐκ	πασῶν συνηρμοσμένης. διὰ μέσου δ´
[29]	σαφέστερον ἀκηκοώς. κἀγὼ μικρὸν ὥσπερ	ἐκ	πληγῆς ἀναφέρων τὴν διάνοιαν ἐλογιζόμην
[13]	γε δὴ Γοργίας ὁ Λεοντῖνος	ἐκ	τῆς Ἑλλάδος ἀναπλέων εἰς Σικελίαν
[22]	φῶς· ἀνατείνουσα δ´, ὡς ὁρᾷς,	ἐκ	τοῦ Ἅιδου κάτωθεν ᾗ ψαύει
[16]	θέμις ἀκοῦσαι, πότερον ἄρα κινεῖς	ἐκ	τοῦ τάφου καὶ μετοικίζεις εἰς
[31]	ἱερὸν δόρυ Θεόκριτος παρὼν ἀνήρπασεν	ἐκ	τοῦ φόνου, τῶν δὲ θεραπόντων
[12]	ἀγανακτῶμεν, εἰ νοῦν ἔχων ἄνθρωπος	ἐκ	τούτων (ἂν) ἀποφαίνεταί τι περὶ
[12]	τὴν μορφὴν ἀπιστοίη ἄνδρα γραμματικὸν	ἐκ	τούτων ἀναλέγεσθαι πολέμους μεγάλους, οἳ
[11]	οὐκ ἠρέμα τὸ Σωκράτους Ἀθήνησιν	ἐκ	τούτων δαιμόνιον. ~Τί οὖν, ὁ
[20]	ὑγρῶν περίπλεαι καὶ βαρὺς ὁ	ἐκ	τούτων ὄγκος ἡσυχάζων καὶ κείμενος,
[16]	οἰκεῖον τέλος. ὡς οὖν ἔγνωμεν	ἐκ	τῶν ὀνείρων τὴν Λύσιδος τελευτήν
[11]	πταρμοῦ τινος ὁπηνίκα τύχοι θορυβούμενον	ἐκ	τῶν πράξεων ἀνατρέπεσθαι καὶ προΐεσθαι
[22]	ζόφον ὥσπερ πηλὸν ἀποσειομένους, τὰς	ἐκ	τῶν σωμάτων ἐπαναπλεούσας μετὰ τὸν
[33]	δὲ τὴν φωνὴν γνωρίζοντες ἀνεπήδων	ἐκ	τῶν χαμευνῶν ἄσμενοι τὰς ἁλύσεις
[9]	οὐκ ἄχρηστον ἴσως ἐστὶν ὥσπερ	ἐκ	χαλινοῦ τῆς δεισιδαιμονίας πρὸς τὸ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/08/2005