Chapitre |
[27] |
ἀραγμός,
καὶ
μετὰ
μικρὸν
ἧκέ
|
τις |
ἀγγέλλων
ὑπηρέτας
τοῦ
Ἀρχίου
δύο |
[12] |
πολλὰ
προμηνύειν.
ἀλλ´
ὥσπερ
εἴ
|
τις |
ἄπειρος
γραμμάτων
δυνάμεως
ὁρῶν
ὀλίγα
|
[8] |
τούτους
παρακαλεῖ
πάντας,
εἰ
μή
|
τις |
ἀσχολία
μείζων,
ἐνταῦθα
περιμεῖναι
βουλόμενος
|
[15] |
ὁ
Ἐπαμεινώνδας
εἰ
μὴ
λόγῳ
|
τις |
αὐτὸν
ἀλλὰ
σχηματιζόμενος
ἢ
δι´ |
[4] |
μενεῖν
μεθ´
ἡσυχίας
ἀγαπῶντας
ἄν
|
τις |
διδῷ
τὴν
ἀσφάλειαν.
οὕτως’
ἔφην
|
[29] |
ἀγνοεῖν
τὴν
οἰκίαν
αὐτούς,
εἴ
|
τις |
εἰδὼς
ἀκριβῶς
ἐμήνυεν,
ἄλλως
δ´ |
[20] |
οὐ
φθόγγον
ἀλλὰ
λόγον
ἄν
|
τις |
εἰκάσειε
δαίμονος
ἄνευ
φωνῆς
ἐφαπτόμενον |
[2] |
κρύφα
πρὸς
τὸ
τεῖχος,
ἀφικνεῖταί
|
τις |
ἐνθένδε
Φερενίκου
πέμψαντος
ἄνθρωπος
οὐδενὶ |
[13] |
καὶ
πόθεν
προσαγορεύειν;
ἀρχὴ
γάρ
|
τις |
ἐντυχίας
καὶ
γνώσεως
αὕτη
συνήθης. |
[18] |
παρ´
ἡμῶν,
ὥστε
κἄν
(εἰ)
|
τις |
ἐπιχειρῇ
κατηγορεῖν,
περιφώνησιν
ἀσαφῆ
καὶ |
[19] |
καὶ
κακῶς
ἔχοντος.
~Ἡμᾶς
δέ
|
τις |
ἔσχεν
ἄτοπος
μεταβολὴ
τοῦ
πάθους. |
[27] |
ἐλπὶς
ἔτι
λείπεται,
καί
πού
|
τις |
ἐφορᾷ
θεῶν
ἡμᾶς
ἀγωνιζομένους
περὶ |
[15] |
δὲ
καὶ
μελέτῃ
πολὺ
μέν
|
τις |
ἤδη
καὶ
τῶν
ἐμφύτων
ἀπαρύσαι |
[17] |
ἣν
ὁ
ἄνθρωπος
διεξῆλθε,
τοιαύτη
|
τις |
ἦν·
ἐγὼ
δὲ
καὶ
παραχρῆμα |
[15] |
δίδωσιν;
ὡμολόγησεν.
ὁ
δ´
ἅ
|
τις
|
καλῶς
δίδωσι
δεξάμενος
οὐ
καλῶς |
[20] |
πάντων
ὀργάνων
εὐστροφώτατόν
ἐστιν,
ἄν
|
τις |
κατὰ
λόγον
ἅπτηται,
ῥοπὴν
λαβοῦσα
|
[5] |
τοῦ
χαλκοῦ
καταπλυθέντος,
ἀλλ´
ἴδιός
|
τις |
ὁ
τύπος
καὶ
βαρβαρικὸς
τῶν |
[20] |
καὶ
ἄπιστον·
ὥσπερ
ἂν
εἴ
|
τις |
οἴοιτο
τὸν
μουσικὸν
ἀνειμένῃ
τῇ
|
[15] |
λωποδυτεῖν,
οὐδ´
εἰ
μὴ
προδίδωσί
|
τις |
πατρίδα
καὶ
φίλους
δι´
ἀργύριον, |
[12] |
αὑτῷ
σημαίνειν
ἔλεγεν·
ὥσπερ
εἴ
|
τις |
ὑπὸ
τοῦ
βέλους
φαίη
τετρῶσθαι
|
[4] |
Ἄμφιον,
ὥσθ´
ἡμᾶς
ἀγωνιᾶν,
μή
|
τις
|
ὑπόνοια
προσπέπτωκεν
ἢ
μήνυσις
αὐτοῖς, |
[15] |
μὲν
οὖν’
εἶπεν.
ἔστιν
οὖν
|
τις, |
ὦ
φίλε,
καὶ
δικαιοσύνῃ
πρὸς |